Kinderen
alle pijlers
Woest kind.
zondag 14 juni 2009 om 19:10
Behoorlijk ten einde raad.
Mijn tienjarige voelt zich aangevallen bij wat ik ook zeg of doe.
Feilloos ben ik niet, en daar maakt hij dan ook handig gebruik van, door mij te beschuldigen van ongewenst gedrag om vooral maar de aandacht af te leiden van zijn ongewenste gedrag.
Hulp is onderweg maar het duurt nog even voordat die effectief is en op dit moment zitten we zo ongeveer in een crisis.
Aangezien er hier al wat mensen puberjaren overleefd hebben de volgende vragen:
Wat doe je als een groot kind weigert een bepaalde sanctie te ondergaan? Welke sanctie hebben jullie ingesteld als naar kamer sturen of op bank laten zitten 'het niet meer doen'.
Wat doe je als werkelijk elk woord wat je zegt leidt tot een ellenlange discussie, liefst met beschuldigingen, als er zelfs keihard wordt beweerd dat je liegt als je iets vaststelt wat je met eigen oren hebt gehoord of met eigen ogen hebt gezien?
Wat doe je als er spullen dreigen stuk te gaan aan woede?
Wat doe je als het woedende kind zich afreageert op de andere kinderen omdat hij bij jou niets bereikt?
NB: suggesties als 'ga even buiten tien rondjes lopen, of bind je skeelers onder en ga je lekker afreageren daarop' leveren nul resultaat op. Ik zit nu dus al met een hangjongere in huis. Heb het gevoel alsof ik op eieren moet lopen om hem rustig te houden zodat hij de buren niet verstoort -doe dat niet, overigens, dat heb ik eerder in mijn leven al te veel moeten doen-
Mijn tienjarige voelt zich aangevallen bij wat ik ook zeg of doe.
Feilloos ben ik niet, en daar maakt hij dan ook handig gebruik van, door mij te beschuldigen van ongewenst gedrag om vooral maar de aandacht af te leiden van zijn ongewenste gedrag.
Hulp is onderweg maar het duurt nog even voordat die effectief is en op dit moment zitten we zo ongeveer in een crisis.
Aangezien er hier al wat mensen puberjaren overleefd hebben de volgende vragen:
Wat doe je als een groot kind weigert een bepaalde sanctie te ondergaan? Welke sanctie hebben jullie ingesteld als naar kamer sturen of op bank laten zitten 'het niet meer doen'.
Wat doe je als werkelijk elk woord wat je zegt leidt tot een ellenlange discussie, liefst met beschuldigingen, als er zelfs keihard wordt beweerd dat je liegt als je iets vaststelt wat je met eigen oren hebt gehoord of met eigen ogen hebt gezien?
Wat doe je als er spullen dreigen stuk te gaan aan woede?
Wat doe je als het woedende kind zich afreageert op de andere kinderen omdat hij bij jou niets bereikt?
NB: suggesties als 'ga even buiten tien rondjes lopen, of bind je skeelers onder en ga je lekker afreageren daarop' leveren nul resultaat op. Ik zit nu dus al met een hangjongere in huis. Heb het gevoel alsof ik op eieren moet lopen om hem rustig te houden zodat hij de buren niet verstoort -doe dat niet, overigens, dat heb ik eerder in mijn leven al te veel moeten doen-
zondag 14 juni 2009 om 22:26
Hm, herkenbaar. Hier een zoon van 11 met PDD-NOS en dat speelt juist op momenten dat we hem terechtwijzen, op. We zijn vaak boos in zijn ogen (kunnen hem dan niet aan zijn verstand peuteren dat wij zélf heel goed weten welke emotie we ervaren en dat waarschuwen echt niet hetzelfde is als uit ons dak gaan). Het blijft lastig. Het is een grote, sterke knul en ik zal het lijfelijk niet lang meer van hem winnen. Maar dat is ook de insteek niet meer. In ons geval werkt wegsturen nog wel, zonder hem aan te raken (want daar is hij erg gevoelig voor; een duwende hand op zijn schouder kan hij niet verdragen). Echt even afstand nemen. Ik heb zelf nog even gespeeld met het idee om een kleurcode af te spreken. Dat we -als we hem waarschuwen- zeggen dat het nu "oranje" is (dus we zijn niet boos, maar dat zou wel kunnen gebeuren als hij niet doet wat er moet), en dat het "code rood" is als hij echt te ver gaat. Inschatten of we nu wel of niet boos zijn, is voor hem gewoon te moeilijk. Maar goed, dit moeten we nog in de praktijk omzetten (of niet, als het gewoon zoals nu blijft gaan; redelijk dus).
Succes!
Succes!
zondag 14 juni 2009 om 22:35
Opvallend dat het autistisch spectrum meerdere keren genoemd wordt.
Ik ben nu zelf in afwachting van een diagnose, ofwel een persoonlijkheidsstoornis, ofwel autistisch spectrum.
En het lullige is dat zoiets bij zoon veeeeel eerder wordt gediagnosticeerd als er bij een ouder zo iets is dan wanneer dat er niet is.
Hoe dan ook, een grensgeval. Ik ervaar hem niet als autistisch. Koppig/recalcitrant is hij wel al vanaf zijn vroege jeugd.
Ik ben nu zelf in afwachting van een diagnose, ofwel een persoonlijkheidsstoornis, ofwel autistisch spectrum.
En het lullige is dat zoiets bij zoon veeeeel eerder wordt gediagnosticeerd als er bij een ouder zo iets is dan wanneer dat er niet is.
Hoe dan ook, een grensgeval. Ik ervaar hem niet als autistisch. Koppig/recalcitrant is hij wel al vanaf zijn vroege jeugd.
zondag 14 juni 2009 om 22:58
Mamzelle wat ik vooral lees is dat jullie allebei tot in het oneindige bezig zijn elkaar de baas te worden. En dat is jammer, want jij bent de baas en hij moet gaan accepteren dat dat zo is. Maar als ik je zo lees denk ik dat je hem dat ook niet ehct makkelijk maakt.
Ik zou hem zelf wel meer verantwoordelijkheid geven. Als eerste het huiswerk. Wie krijgt er op zijn falie van de juf/meester als het niet af is? Juist hij. Als hij daar op school problemen mee krijgt lost ie ze echt een keer op, anders zorgen ze op school wel dat hij ze oplost (zeker op een basisschool als ie straks 15 is is dat anders). Ouders die een autoriteitsconflict met een kind hebben moeten nooit proberen huiswerkdiscipline op te leggen. Het geeft alleen maar aanleiding voor meer conflict, kind verzet zich nog meer en uiteindelijk heb je een kind dat helemaal niks meer voor school wil doen (want strijd). Zijn huiswerk, zijn probleem.
Zelf ergens heen gaan, als het op een normale tijd is en het is een redelijk veilige (ja ik weet het veilig is nooit helaas) route, laat hem gaan.
Leg de verantwoordelijkheid bij hem. En als het misgaat en hij vraagt hulp wijs hem dan niet terecht (geen ik zei het toch enz) maar help hem. En waarschijnlijk vraagt ie de eerste 100 keer geen hulp, maar als hij dat de 101ste keer wel doet help hem dan. Laat zien dat je aanbod onvoorwaardelijk is ook als ie iets (heel) stoms uitvreet.
Voorlopig inderdaad zorgen dat je ook ziet wat z'n broertjes doen, maar het klikken (wat rider geloof ik ook zei) negeren. Je slaat op wat er gezegd is en zorgt dat je daarop let, maar klikken moet geen extra machtsmiddel zijn.
Als jij zijn trage tempo negeert (en echt negeert dus net doet of hij al boven is en er ook totaal niet op reageert, niet zuchten, niet ben je er nu nog enz) dan gaat ie op den duur vanzelf. Blijven hangen dient dan geen doel meer.
En hij is de oudste he?
Zorg dat hij een half uur (ofzo) later naar bed gaat en zet in dat laatste half uurtje de tv uit en doe iets samen. De eerste dagen wordt je waarschijnlijk voor (half) gek versleten, maar vaak werkt die extra 1 op 1 aandacht wel. En als hij een spelletje op de computer wil doen in dat laatste half uur laat hem dan en kijk (of als dat kan doe) mee. Je vind pokemon niet interessant zei je, maar verdiep je er toch in. Uiteindelijk zal hij de interesse in zijn wereld opmerken en waarderen.
Verder een dikke knuffel vanaf deze kant. Dit soort problemen vreten energie. Probeer ook iets te vinden waar je zelf weer energie uit kan tappen!
Ik zou hem zelf wel meer verantwoordelijkheid geven. Als eerste het huiswerk. Wie krijgt er op zijn falie van de juf/meester als het niet af is? Juist hij. Als hij daar op school problemen mee krijgt lost ie ze echt een keer op, anders zorgen ze op school wel dat hij ze oplost (zeker op een basisschool als ie straks 15 is is dat anders). Ouders die een autoriteitsconflict met een kind hebben moeten nooit proberen huiswerkdiscipline op te leggen. Het geeft alleen maar aanleiding voor meer conflict, kind verzet zich nog meer en uiteindelijk heb je een kind dat helemaal niks meer voor school wil doen (want strijd). Zijn huiswerk, zijn probleem.
Zelf ergens heen gaan, als het op een normale tijd is en het is een redelijk veilige (ja ik weet het veilig is nooit helaas) route, laat hem gaan.
Leg de verantwoordelijkheid bij hem. En als het misgaat en hij vraagt hulp wijs hem dan niet terecht (geen ik zei het toch enz) maar help hem. En waarschijnlijk vraagt ie de eerste 100 keer geen hulp, maar als hij dat de 101ste keer wel doet help hem dan. Laat zien dat je aanbod onvoorwaardelijk is ook als ie iets (heel) stoms uitvreet.
Voorlopig inderdaad zorgen dat je ook ziet wat z'n broertjes doen, maar het klikken (wat rider geloof ik ook zei) negeren. Je slaat op wat er gezegd is en zorgt dat je daarop let, maar klikken moet geen extra machtsmiddel zijn.
Als jij zijn trage tempo negeert (en echt negeert dus net doet of hij al boven is en er ook totaal niet op reageert, niet zuchten, niet ben je er nu nog enz) dan gaat ie op den duur vanzelf. Blijven hangen dient dan geen doel meer.
En hij is de oudste he?
Zorg dat hij een half uur (ofzo) later naar bed gaat en zet in dat laatste half uurtje de tv uit en doe iets samen. De eerste dagen wordt je waarschijnlijk voor (half) gek versleten, maar vaak werkt die extra 1 op 1 aandacht wel. En als hij een spelletje op de computer wil doen in dat laatste half uur laat hem dan en kijk (of als dat kan doe) mee. Je vind pokemon niet interessant zei je, maar verdiep je er toch in. Uiteindelijk zal hij de interesse in zijn wereld opmerken en waarderen.
Verder een dikke knuffel vanaf deze kant. Dit soort problemen vreten energie. Probeer ook iets te vinden waar je zelf weer energie uit kan tappen!
zondag 14 juni 2009 om 23:09
Sunemom, het huiswerk als eigen verantwoordelijkheid vind ik me een partij moeilijk!!
Heb zelf mijn leven goed verkloot door mijn school niet serieus te nemen, en geen ouder die me daarin begeleidde.
Maar het klopt, het kan een strijdpunt worden en dat is het op dit moment niet waard. Pas als 'ie 15 is of zo.
Zelfde geldt voor de dwarsfluitlessen. Al hoop ik stiekem dat hij het gewoon heel erg leuk blijft vinden en niet gefrustreerd raakt als het niet vanzelf gaat -hulp neemt hij van mij overigens niet of zeer moeilijk aan terzake-
Verder een heel zinvolle post, zoals zovele in dit topic. Samen tijd hebben we inderdaad, vroeger werd daar huiswerk in gemaakt of gelezen, nu dat toch al maanden niet meer gebeurt kan er idd net zo goed iets echt samen gebeuren -en dan maar hopen dat die andere mormels niet jaloers worden-
Voor mezelf heb ik heel ambitieus bedacht dat ik de opleiding MWD wil gaan doen en daar ga ik morgen samen met reintegratiecoach de afdeling Sociale Zaken van proberen te overtuigen. In het kader van: een positief, toekomstgericht, ding, tussen alle crisismanagement voor mezelf en de koters waar ik al jaren mee bezig ben.
En ook zo lekker ontstressend ;]
Mensen, bedankt. Ik ben alweer aardig opgelucht.
Nu tijd voor bed.
Truste.
Heb zelf mijn leven goed verkloot door mijn school niet serieus te nemen, en geen ouder die me daarin begeleidde.
Maar het klopt, het kan een strijdpunt worden en dat is het op dit moment niet waard. Pas als 'ie 15 is of zo.
Zelfde geldt voor de dwarsfluitlessen. Al hoop ik stiekem dat hij het gewoon heel erg leuk blijft vinden en niet gefrustreerd raakt als het niet vanzelf gaat -hulp neemt hij van mij overigens niet of zeer moeilijk aan terzake-
Verder een heel zinvolle post, zoals zovele in dit topic. Samen tijd hebben we inderdaad, vroeger werd daar huiswerk in gemaakt of gelezen, nu dat toch al maanden niet meer gebeurt kan er idd net zo goed iets echt samen gebeuren -en dan maar hopen dat die andere mormels niet jaloers worden-
Voor mezelf heb ik heel ambitieus bedacht dat ik de opleiding MWD wil gaan doen en daar ga ik morgen samen met reintegratiecoach de afdeling Sociale Zaken van proberen te overtuigen. In het kader van: een positief, toekomstgericht, ding, tussen alle crisismanagement voor mezelf en de koters waar ik al jaren mee bezig ben.
En ook zo lekker ontstressend ;]
Mensen, bedankt. Ik ben alweer aardig opgelucht.
Nu tijd voor bed.
Truste.
zondag 14 juni 2009 om 23:37
maandag 15 juni 2009 om 09:16
Hoe vindt je oudste het om dwarsfluit te spelen?
Heeft hij daar zelf voor gekozen?
Als zijn huiswerk veel conflicten oplevert lijkt het mij een goed idee om op school te overleggen. Bijv. vertellen dat je er niet meer achteraan gaat zitten, omdat het thuis zo veel conflicten oplevert. Vragen of de leerkracht vaker bij hem polst of hij het gedaan heeft. Het is zijn huiswerk, niet het jouwe.
Kiest hij zelf zijn kleding uit, ook met nieuwe kleding kopen. Mag hij meedenken over wat jullie eten.
Je zegt dat hij het liefst zichzelf zou runnen, wat bedoelt hij daarmee?
Wil hij bijv. zelf bepalen wanneer hij snoept? Geef hem een snoeptrommeltje voor de week en laat hem zelf bepalen wanneer hij het opeet. Laat hem ook mee kiezen in wat voor snoep hij krijgt. Of laat hem het zelf kopen.
Kijk wat hij wil en wat daar van kan.
Heeft hij daar zelf voor gekozen?
Als zijn huiswerk veel conflicten oplevert lijkt het mij een goed idee om op school te overleggen. Bijv. vertellen dat je er niet meer achteraan gaat zitten, omdat het thuis zo veel conflicten oplevert. Vragen of de leerkracht vaker bij hem polst of hij het gedaan heeft. Het is zijn huiswerk, niet het jouwe.
Kiest hij zelf zijn kleding uit, ook met nieuwe kleding kopen. Mag hij meedenken over wat jullie eten.
Je zegt dat hij het liefst zichzelf zou runnen, wat bedoelt hij daarmee?
Wil hij bijv. zelf bepalen wanneer hij snoept? Geef hem een snoeptrommeltje voor de week en laat hem zelf bepalen wanneer hij het opeet. Laat hem ook mee kiezen in wat voor snoep hij krijgt. Of laat hem het zelf kopen.
Kijk wat hij wil en wat daar van kan.
maandag 15 juni 2009 om 09:48
Wat een vervelende situatie. Kan me voorstellen dat je op een gegeven moment alleen maar boos bent en dat is erg naar voor jou, maar ook voor je oudste en de rest. DE andere kindjes krijgen misschien niet voldoende aandacht en voor de oudste is er constant aandacht, maar negatieve aandacht. Je zou kunnen proberen om idd ook en soort van beloningssysteem in te voeren. Een kaart ophangen met gewenst gedrag en ongewest gedrag. Hij kan dan min tv kijken of computeren verdienen en als er ongewenst gedrag is dan gaan er weer minuten af. Zo weet hij beter wat er van hem verwacht wordt. Waarschijnlijk heb je dit al lang geprobeerd en ben ik mosterd. Ik hoop dat jullie snel uit deze situatie komen.
You can't have a rainbow without a little rain 
maandag 15 juni 2009 om 13:24
Goeiemiddag..
ODD een restcategorie noemen was inderdaad wat kort door de bocht, excuses hiervoor.
Reisa, hij heeft zelf voor dwarsfluit gekozen en vindt het ook erg leuk, nog wel in elk geval. Hij doet het nog maar een paar weken en loopt wel tegen frustraties aan, gaat daar op zich op een gezonde manier mee om -fluit wegleggen en later weer oppakken- maar ik moet me er dan niet mee bemoeien. Hoewel hij me vanochtend, nadat hij door had wat er eerder mis ging, bedankte voor het uitleggen.
Hij heeft vermoedelijk, in niet meest ernstige mate, dyslexie, en ik weet niet wat dat voor het muzieklezen betekent als dat wat gecompliceerder wordt. Evenzo weet ik niet of het plezier voldoende tegen de frustraties opwegen als hij wat verder gaat. Ik wist bij computerspelletjes al eerder dat hij goed overstuur kan raken als iets niet lukt, ik weet eigenlijk niet wat zijn grens is qua frustratietolerantie. Maar goed, dat zien we wel.
Ik heb morgen een gesprek met de leerkracht en ga het dan inderdaad hebben over dat het voor mij nu moeilijk is om hem aan zijn huiswerk te houden. Het lijkt me een goed idee om bijvoorbeeld in die avonduurtjes Harry Potter aan hem voor te gaan lezen, mss pakt hij dan zelf het lezen weer op, mss blijft het bij voorlezen en dat is ook gezellig.
Kleding valt niet te kiezen want tweedehands. Eten valt wel te kiezen, zij het gedeeld door vier. Snoep mag hij zelf van zijn zakgeld kopen -hij spaart dus niet-
Hij wil eigenlijk niet dat iemand de baas is over hem, dat iemand -ik dus- hem vertelt hoe hij met zijn broertjes of zijn spullen om moet gaan. Of met zijn huiswerk of tvtijd etc.
Draakje, jouw post hou ik in het achterhoofd. Ik heb het nog niet geprobeerd, en ga dat nu ook niet doen, gezien ik al bezig ben met begeleiding vanuit de GGZ, en er dus niet teveel door elkaar moet gaan lopen.
Spuien: daar kan ik dit topic inderdaad goed voor gebruiken.
Drie verschillende gesprekken gehad en dat is op voorhand lastig, het gaf me het gevoel dat ik verschillende maskers op moest doen. Daar ben ik niet heel goed in en dat is dan ook niet gebeurd.
Bij spv-er: ik ben er door dit topic achtergekomen dat fouten maken gewoon menselijk is en ik mezelf dus niet keihard hoef af te straffen op missers. Bespreken met zoon dat fouten maken normaal is en dat je geen liefde verliest met het maken van fouten. Zeker niet met dwarsfluitfouten.
Ik moet leren om emoties onder woorden te brengen, ook en juist die van mijn kinderen.
Verder gaan we in gesprekken aandacht besteden aan de oude pijn die ik heb opgelopen met ex, en verder in het verleden met dominante moeder.
Tweede en derde gesprek waren samen met mijn reintegratiecoach met iemand van het CWI en met mijn consulente bij Sociale Zaken. Komen beiden eigenlijk op hetzelfde neer. Ik wil wel graag een hoge opleiding, maar is dit haalbaar gezien de gezinssituatie en mijn persoonlijke profiel ten opzichte van het werk dat ik graag wil gaan doen.
Ik mag mezelf in elk geval schriftelijk gaan motiveren en daar volgt dan een beslissing op.
Verder wordt ik in elk geval voor flink langere tijd met rust gelaten, blijf ik dus het vrijwilligerswerk doen dat ik nu doe, wachten we af of ik voor een WSW indicatie in aanmerking kom en wordt er dan pas verder gekeken. Zeeeer rustig en die rust heb ik hard nodig, gezien het gedoe in mezelf en thuis.
Nu: leeg, hard aan rust toe en gelukkig ook even de tijd om me op bed terug te trekken, totdat na schooltijd het afsprakengedoe weer begint -kan er niet onderuit-
ODD een restcategorie noemen was inderdaad wat kort door de bocht, excuses hiervoor.
Reisa, hij heeft zelf voor dwarsfluit gekozen en vindt het ook erg leuk, nog wel in elk geval. Hij doet het nog maar een paar weken en loopt wel tegen frustraties aan, gaat daar op zich op een gezonde manier mee om -fluit wegleggen en later weer oppakken- maar ik moet me er dan niet mee bemoeien. Hoewel hij me vanochtend, nadat hij door had wat er eerder mis ging, bedankte voor het uitleggen.
Hij heeft vermoedelijk, in niet meest ernstige mate, dyslexie, en ik weet niet wat dat voor het muzieklezen betekent als dat wat gecompliceerder wordt. Evenzo weet ik niet of het plezier voldoende tegen de frustraties opwegen als hij wat verder gaat. Ik wist bij computerspelletjes al eerder dat hij goed overstuur kan raken als iets niet lukt, ik weet eigenlijk niet wat zijn grens is qua frustratietolerantie. Maar goed, dat zien we wel.
Ik heb morgen een gesprek met de leerkracht en ga het dan inderdaad hebben over dat het voor mij nu moeilijk is om hem aan zijn huiswerk te houden. Het lijkt me een goed idee om bijvoorbeeld in die avonduurtjes Harry Potter aan hem voor te gaan lezen, mss pakt hij dan zelf het lezen weer op, mss blijft het bij voorlezen en dat is ook gezellig.
Kleding valt niet te kiezen want tweedehands. Eten valt wel te kiezen, zij het gedeeld door vier. Snoep mag hij zelf van zijn zakgeld kopen -hij spaart dus niet-
Hij wil eigenlijk niet dat iemand de baas is over hem, dat iemand -ik dus- hem vertelt hoe hij met zijn broertjes of zijn spullen om moet gaan. Of met zijn huiswerk of tvtijd etc.
Draakje, jouw post hou ik in het achterhoofd. Ik heb het nog niet geprobeerd, en ga dat nu ook niet doen, gezien ik al bezig ben met begeleiding vanuit de GGZ, en er dus niet teveel door elkaar moet gaan lopen.
Spuien: daar kan ik dit topic inderdaad goed voor gebruiken.
Drie verschillende gesprekken gehad en dat is op voorhand lastig, het gaf me het gevoel dat ik verschillende maskers op moest doen. Daar ben ik niet heel goed in en dat is dan ook niet gebeurd.
Bij spv-er: ik ben er door dit topic achtergekomen dat fouten maken gewoon menselijk is en ik mezelf dus niet keihard hoef af te straffen op missers. Bespreken met zoon dat fouten maken normaal is en dat je geen liefde verliest met het maken van fouten. Zeker niet met dwarsfluitfouten.
Ik moet leren om emoties onder woorden te brengen, ook en juist die van mijn kinderen.
Verder gaan we in gesprekken aandacht besteden aan de oude pijn die ik heb opgelopen met ex, en verder in het verleden met dominante moeder.
Tweede en derde gesprek waren samen met mijn reintegratiecoach met iemand van het CWI en met mijn consulente bij Sociale Zaken. Komen beiden eigenlijk op hetzelfde neer. Ik wil wel graag een hoge opleiding, maar is dit haalbaar gezien de gezinssituatie en mijn persoonlijke profiel ten opzichte van het werk dat ik graag wil gaan doen.
Ik mag mezelf in elk geval schriftelijk gaan motiveren en daar volgt dan een beslissing op.
Verder wordt ik in elk geval voor flink langere tijd met rust gelaten, blijf ik dus het vrijwilligerswerk doen dat ik nu doe, wachten we af of ik voor een WSW indicatie in aanmerking kom en wordt er dan pas verder gekeken. Zeeeer rustig en die rust heb ik hard nodig, gezien het gedoe in mezelf en thuis.
Nu: leeg, hard aan rust toe en gelukkig ook even de tijd om me op bed terug te trekken, totdat na schooltijd het afsprakengedoe weer begint -kan er niet onderuit-
dinsdag 16 juni 2009 om 21:39
Vandaag weer nieuwe tips gekregen in de opvoeding. Onder andere dat ik op zoek mag gaan naar een legitieme en veilige wijze om mijn boosheid te uiten als ik die voel. Idem dito voor zoon: hij mag wel boosheid uiten, jammer voor de buren dan. Mits binnen grenzen. In mijn geval wel eerst situaties afhandelen en dan pas boosheid afreageren.
Verder schijnt er voor hem ook een programma beschikbaar te zijn bij de ggz om op een andere manier boos te leren zijn. Aangezien hij al tijden geleden heeft aangegeven dat hij het er moeilijk mee heeft dat hij zo makkelijk boos wordt zou dat best iets voor hem kunnen zijn.
Juffrouw houdt er rekening mee dat ik op dit moment niet veel kan betekenen in zijn huiswerk, en op school gaat het nog steeds goed met hem.
Verder schijnt er voor hem ook een programma beschikbaar te zijn bij de ggz om op een andere manier boos te leren zijn. Aangezien hij al tijden geleden heeft aangegeven dat hij het er moeilijk mee heeft dat hij zo makkelijk boos wordt zou dat best iets voor hem kunnen zijn.
Juffrouw houdt er rekening mee dat ik op dit moment niet veel kan betekenen in zijn huiswerk, en op school gaat het nog steeds goed met hem.
anoniem_37392 wijzigde dit bericht op 16-06-2009 21:40
Reden: Stom woord. Ik bedoel een manier die de kinderen niet beangstigt of schaadt.
Reden: Stom woord. Ik bedoel een manier die de kinderen niet beangstigt of schaadt.
% gewijzigd
woensdag 17 juni 2009 om 10:17
goh mamzelle, wat naar zeg dat het niet fijn verloopt bij je thuis.
Qua opvoeding geen enkele tip, heb zelf nog niet eens kinderen...maar wat betreft de muziek en mogelijke dyslexie:
als je zoon idd dyslexie heeft, zal het voor hem heel veel moeite kosten om het notenschrift te leren lezen (mijn broertje kan, ondanks 12 jaar pianoles, nog steeds geen noten lezen).
Ik kan me voorstellen dat het nu nog niet heel erg meespeelt, omdat hij net met les is beginnen, maar op den duur wel voor veel frustraties kan zorgen.
Om de muziek voor je zoon dan leuk te houden, is dan het leren spelen op gehoor en veel improvisaties. De juf kan het stuk wat hij moet spelen veel voor spelen, op zoek gaan naar een cd met wat hij moet spelen. Dan hoort je zoon hoe het stuk moet klinken en kan hij dat nadoen. Hoe dat op de harmonie moet, weet ik zelf ook zo gauw niet, maar misschien kan je met hen eens overleggen?
Veel sterkte! Enne..ik ga voor je duimen dat he voorstel wordt goedgekeurd bij het CWI!
Qua opvoeding geen enkele tip, heb zelf nog niet eens kinderen...maar wat betreft de muziek en mogelijke dyslexie:
als je zoon idd dyslexie heeft, zal het voor hem heel veel moeite kosten om het notenschrift te leren lezen (mijn broertje kan, ondanks 12 jaar pianoles, nog steeds geen noten lezen).
Ik kan me voorstellen dat het nu nog niet heel erg meespeelt, omdat hij net met les is beginnen, maar op den duur wel voor veel frustraties kan zorgen.
Om de muziek voor je zoon dan leuk te houden, is dan het leren spelen op gehoor en veel improvisaties. De juf kan het stuk wat hij moet spelen veel voor spelen, op zoek gaan naar een cd met wat hij moet spelen. Dan hoort je zoon hoe het stuk moet klinken en kan hij dat nadoen. Hoe dat op de harmonie moet, weet ik zelf ook zo gauw niet, maar misschien kan je met hen eens overleggen?
Veel sterkte! Enne..ik ga voor je duimen dat he voorstel wordt goedgekeurd bij het CWI!
woensdag 17 juni 2009 om 23:37
Bedankt voor je antwoord, Deb.
Ik hoop dat mijn zoon het inderdaad leuk zal blijven vinden en goed begeleid zal worden. Ken gelukkig nog wel een moeder die hem wil helpen, dit al meerdere keren heeft aangeboden, naast zijn leraar dus.
En als harmonie een stapje te ver blijkt heeft hij in elk geval een instrument waarmee hij thuis kan spelen, voor de leut.
Ik hoop dat mijn zoon het inderdaad leuk zal blijven vinden en goed begeleid zal worden. Ken gelukkig nog wel een moeder die hem wil helpen, dit al meerdere keren heeft aangeboden, naast zijn leraar dus.
En als harmonie een stapje te ver blijkt heeft hij in elk geval een instrument waarmee hij thuis kan spelen, voor de leut.
donderdag 18 juni 2009 om 20:32
donderdag 18 juni 2009 om 21:28
Hij weet zeke precies wat hij moet doen om jouw op de kast te krijgen. Probeer het voor te zijn, het te voorkomen. Laat hem iets leuks gaan doen of maak een grapje.
Op school leerden wij de kinderen dat iedereen boos mag zijn, maar dat je niet alles mag doen. Zou wat worden als juf (mama) boos is en begint te schoppen of spullen kapot maken.
Sterkte!!!
Op school leerden wij de kinderen dat iedereen boos mag zijn, maar dat je niet alles mag doen. Zou wat worden als juf (mama) boos is en begint te schoppen of spullen kapot maken.
Sterkte!!!
donderdag 18 juni 2009 om 21:33
Moeilijk Mamz, om dan zelf 'de rustige en verstandige' ouder te moeten blijven als ze overduidelijk zo aan het zuigen zijn.
Lukt het je om hem op zulke momenten wat te negeren? Het lijkt mij dat hij overduidelijk op zoek is naar een reactie van jou, maakt niet uit wát voor reactie, maar EEN reactie.
Daarbij komt vast nog (ben uiteraard geen psych, dat vooropgesteld, maar...dat lijkt me zo) dat hij feilloos aanvoelt hoe de situatie is op het moment. En wat is er dan 'leuker' om mama eens goed uit te proberen?
Sterkte meis, haal heeeeel diep adem en probeer - voor zover de situatie dit toelaat - het/hem zoveel mogelijk te negeren...
Lukt het je om hem op zulke momenten wat te negeren? Het lijkt mij dat hij overduidelijk op zoek is naar een reactie van jou, maakt niet uit wát voor reactie, maar EEN reactie.
Daarbij komt vast nog (ben uiteraard geen psych, dat vooropgesteld, maar...dat lijkt me zo) dat hij feilloos aanvoelt hoe de situatie is op het moment. En wat is er dan 'leuker' om mama eens goed uit te proberen?
Sterkte meis, haal heeeeel diep adem en probeer - voor zover de situatie dit toelaat - het/hem zoveel mogelijk te negeren...
vrijdag 19 juni 2009 om 12:42
Heb wel ooit een gordon cursus gehad, die vast opfrissing behoeft..
Inderdaad de dag goed afgesloten. Tip van een forummer elders op het forum, om dit als gewoonte in te voeren.
Helaas gaat het as we speak alweer fout. Het ... wil mij gaan opvoeden.
Maar er is contact, zegt mijn spv-er. Daar moet ik blij mee zijn. Hij had ook weg kunnen lopen en een straatkind worden.
Inderdaad de dag goed afgesloten. Tip van een forummer elders op het forum, om dit als gewoonte in te voeren.
Helaas gaat het as we speak alweer fout. Het ... wil mij gaan opvoeden.
Maar er is contact, zegt mijn spv-er. Daar moet ik blij mee zijn. Hij had ook weg kunnen lopen en een straatkind worden.
vrijdag 19 juni 2009 om 14:15
Misschien een heel raar idee hoor, maar is er een vriendje waar ie heel veel komt en waar je ook een goed contact hebt met de moeder/ouders? Misschien is het een idee om hem een weekendje of weekje (inde vakantie dalijk) ergens te laten logeren zodat jullie allebei even rust en afstand hebben en met frisse moed enz verder kunnen samen.
Loodzwaar een kind dat een aanpak vergt die je niet eigen is.
Loodzwaar een kind dat een aanpak vergt die je niet eigen is.
vrijdag 19 juni 2009 om 14:51
Hij -en de anderen- staan op een wachtlijst voor logeeropvang, een weekend per whatever, toen dacht ik nog aan eens per zes weken. Toen was deze hel nog niet begonnen, had ik alleen maar mijn eigen hel.
Op dit moment is hij ook niet heel close met zijn vrienden, als hij dat ooit al was.
Voorlopig hebben we beiden nog de behoefte aan een andere manier van met elkaar omgaan, en dat biedt dus gelegenheid om het steeds weer bij te leggen. Wat niet betekent dat het me niet heel zwaar valt -hoe het bij hem voelt weet ik dus niet, laat hij zich niet over uit, hij zegt indien gevraagd 'dat hij eraan gewend is'-
Ging toenet met tranen in mijn ogen naar mijn knuffelgehandicapte, ben er dit keer wel met verse energie vandaan gekomen. Heerlijk, zo'n ongecompliceerd mensje.
Op dit moment is hij ook niet heel close met zijn vrienden, als hij dat ooit al was.
Voorlopig hebben we beiden nog de behoefte aan een andere manier van met elkaar omgaan, en dat biedt dus gelegenheid om het steeds weer bij te leggen. Wat niet betekent dat het me niet heel zwaar valt -hoe het bij hem voelt weet ik dus niet, laat hij zich niet over uit, hij zegt indien gevraagd 'dat hij eraan gewend is'-
Ging toenet met tranen in mijn ogen naar mijn knuffelgehandicapte, ben er dit keer wel met verse energie vandaan gekomen. Heerlijk, zo'n ongecompliceerd mensje.
vrijdag 19 juni 2009 om 14:59
vrijdag 19 juni 2009 om 15:12
quote:mamzelle schreef op 14 juni 2009 @ 19:10:
Behoorlijk ten einde raad.
Mijn tienjarige voelt zich aangevallen bij wat ik ook zeg of doe.
Feilloos ben ik niet, en daar maakt hij dan ook handig gebruik van, door mij te beschuldigen van ongewenst gedrag om vooral maar de aandacht af te leiden van zijn ongewenste gedrag.
Hulp is onderweg maar het duurt nog even voordat die effectief is en op dit moment zitten we zo ongeveer in een crisis.
Aangezien er hier al wat mensen puberjaren overleefd hebben de volgende vragen:
Wat doe je als een groot kind weigert een bepaalde sanctie te ondergaan? Welke sanctie hebben jullie ingesteld als naar kamer sturen of op bank laten zitten 'het niet meer doen'.
Wat doe je als werkelijk elk woord wat je zegt leidt tot een ellenlange discussie, liefst met beschuldigingen, als er zelfs keihard wordt beweerd dat je liegt als je iets vaststelt wat je met eigen oren hebt gehoord of met eigen ogen hebt gezien?
Wat doe je als er spullen dreigen stuk te gaan aan woede?
Wat doe je als het woedende kind zich afreageert op de andere kinderen omdat hij bij jou niets bereikt?
NB: suggesties als 'ga even buiten tien rondjes lopen, of bind je skeelers onder en ga je lekker afreageren daarop' leveren nul resultaat op. Ik zit nu dus al met een hangjongere in huis. Heb het gevoel alsof ik op eieren moet lopen om hem rustig te houden zodat hij de buren niet verstoort -doe dat niet, overigens, dat heb ik eerder in mijn leven al te veel moeten doen-
Mamzelle, heb je het soms over mijn kind van een paar jaar terug?
Het is moeilijk, ik weet het. Mijn kind was ook op deze wijze erg lastig te sturen en te corrigeren. Maar of hij is uit zichzelf een stuk opgeknapt of ik heb ergens iets goed gedaan want het gaat echt al enorm veel beter. Hij is nu bijna zestien en je zou bijna niet zeggen dat ik met een puber te maken heb. Hij is aardig goed te pruimen maar ja, daar heb jij geen hol aan.
Als mijn kind weigerde een bepaalde sanctie of taak te ondergaan, was het heel simpel. Dan verbood ik hem iets wat hij heel erg graag wilde en dat hem echt raakte: internetten. Dan trok ik gewoon de stekker er uit. Dat leidde tot dikke ruzies maar ik zette door. Daarbij goed aangeven dat als hij wel mee zou werken hij daarna gewoon meteen weer mocht internetten. Dus hoe langer hij dwars lag hoe langer het duurde voor hij weer mocht. Dan was het zijn eigen keuze en mij zou het totaal niet boeien of hij wel of niet internet. Dit is maar een voorbeeld maar het is dus een kwestie van volhouden, het steeds weer consequent uitvoeren van die straf.
Op de rest kom ik nog terug.
Behoorlijk ten einde raad.
Mijn tienjarige voelt zich aangevallen bij wat ik ook zeg of doe.
Feilloos ben ik niet, en daar maakt hij dan ook handig gebruik van, door mij te beschuldigen van ongewenst gedrag om vooral maar de aandacht af te leiden van zijn ongewenste gedrag.
Hulp is onderweg maar het duurt nog even voordat die effectief is en op dit moment zitten we zo ongeveer in een crisis.
Aangezien er hier al wat mensen puberjaren overleefd hebben de volgende vragen:
Wat doe je als een groot kind weigert een bepaalde sanctie te ondergaan? Welke sanctie hebben jullie ingesteld als naar kamer sturen of op bank laten zitten 'het niet meer doen'.
Wat doe je als werkelijk elk woord wat je zegt leidt tot een ellenlange discussie, liefst met beschuldigingen, als er zelfs keihard wordt beweerd dat je liegt als je iets vaststelt wat je met eigen oren hebt gehoord of met eigen ogen hebt gezien?
Wat doe je als er spullen dreigen stuk te gaan aan woede?
Wat doe je als het woedende kind zich afreageert op de andere kinderen omdat hij bij jou niets bereikt?
NB: suggesties als 'ga even buiten tien rondjes lopen, of bind je skeelers onder en ga je lekker afreageren daarop' leveren nul resultaat op. Ik zit nu dus al met een hangjongere in huis. Heb het gevoel alsof ik op eieren moet lopen om hem rustig te houden zodat hij de buren niet verstoort -doe dat niet, overigens, dat heb ik eerder in mijn leven al te veel moeten doen-
Mamzelle, heb je het soms over mijn kind van een paar jaar terug?
Het is moeilijk, ik weet het. Mijn kind was ook op deze wijze erg lastig te sturen en te corrigeren. Maar of hij is uit zichzelf een stuk opgeknapt of ik heb ergens iets goed gedaan want het gaat echt al enorm veel beter. Hij is nu bijna zestien en je zou bijna niet zeggen dat ik met een puber te maken heb. Hij is aardig goed te pruimen maar ja, daar heb jij geen hol aan.
Als mijn kind weigerde een bepaalde sanctie of taak te ondergaan, was het heel simpel. Dan verbood ik hem iets wat hij heel erg graag wilde en dat hem echt raakte: internetten. Dan trok ik gewoon de stekker er uit. Dat leidde tot dikke ruzies maar ik zette door. Daarbij goed aangeven dat als hij wel mee zou werken hij daarna gewoon meteen weer mocht internetten. Dus hoe langer hij dwars lag hoe langer het duurde voor hij weer mocht. Dan was het zijn eigen keuze en mij zou het totaal niet boeien of hij wel of niet internet. Dit is maar een voorbeeld maar het is dus een kwestie van volhouden, het steeds weer consequent uitvoeren van die straf.
Op de rest kom ik nog terug.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 19 juni 2009 om 21:31
Shahla, het lucht me wel op om te horen dat die van jou leuk is opgedroogd. Jij had het er inderdaad ook moeilijk mee, en ik prijs mezelf ook gelukkig dat deze heftigheid maar af en toe is, en niet dagelijkse kost.
Van het internet of de tv af zou zeker aankomen. Inclusief ruzie. Jammer genoeg heb ik de internet/tv tijd al ernstig bekort omdat hij nogal verslaafd deed en dan maakt dat uurtje mss ook niet zo veel meer uit.
Hij is nu weer poeslief trouwens.
Van het internet of de tv af zou zeker aankomen. Inclusief ruzie. Jammer genoeg heb ik de internet/tv tijd al ernstig bekort omdat hij nogal verslaafd deed en dan maakt dat uurtje mss ook niet zo veel meer uit.
Hij is nu weer poeslief trouwens.
