Kinderen
alle pijlers
vervelende fase zoontje (bijna 6 jr)
woensdag 17 juni 2009 om 09:09
Mijn zoontje van bijna 6 zit nu in een onmogelijke fase. Mijn altijd zo vrolijke, vriendelijke ventje is veranderd in een draak. Hij is als hij thuis is constant bezig met ons te jennen, is brutaal en luistert totaal niet. Als we hem naar zijn kamer sturen is zijn respons: "nou, ik was toch net van plan daar heen te gaan".
Soms verlies ik mijn geduld en schreeuw ik tegen hem, waarna ik meteen spijt heb. Een pak op zijn billen doe ik niet aan en praten lijkt niet te helpen. Ik wil het graag een beetje gezellig houden, maar weet niet goed hoe ik met zijn gedrag moet omgaan.
Tips iemand??
Soms verlies ik mijn geduld en schreeuw ik tegen hem, waarna ik meteen spijt heb. Een pak op zijn billen doe ik niet aan en praten lijkt niet te helpen. Ik wil het graag een beetje gezellig houden, maar weet niet goed hoe ik met zijn gedrag moet omgaan.
Tips iemand??
woensdag 17 juni 2009 om 09:22
Heel geitenwollen sokkerig, maar een beloningssysteem op Goed gedrag.
En vooral heel vaak zijn goede gedrag wel benoemen. Dus stel dat hij regelmatig boos wordt als hij even moet helpen ( opruimen, tafeldekken enz. ) en hij wordt een keer niet boos, hem helemaal de hemel in prijzen.
Je zou het eventueel met stickers/krullen kunnen doen, voor elk positief gedrag een krul en bij een x aantal krullen een "beloning" dat kan iets kleins gekochts zijn, maar ook bijv. 15 minuten langer op blijven om nog even samen met jullie een (computer) spel te spelen.
Ook doe ik met mijn dochter ( zeker in een dwarse periode ) de dag bespreken als ze in bed ligt. Dan noem ik 3 dingen op waar ik trots op ben ( Vanmorgen ging je zonder mopperen je bordje opruimen, super super fijn joh !! En vanmiddag hielp je zo lief met je kleine broertje, wat werd ik toen trots op je !! En toen je net je pyama aan moest doen , deed je dat gelijk, wat vind ik het fijn dat ik zo'n grote dochter heb zeg ! ) En 1 ding die niet zo goed ging. ( Maar ik vond het wel jammer dat je zo zat te mieren met je eten joh, dat is toch niet nodig ? ) en sluit ik af met 1 Super super goed ding. ( En wat ben jij ontzettend vrolijk geweest vandaag, wat is dag gezellig zeg ! ) Zodat je de dag positief af sluit.
Meestal als ik dit een weekje doe is de dwarse periode weer voorbij.
Succes en sterke
En vooral heel vaak zijn goede gedrag wel benoemen. Dus stel dat hij regelmatig boos wordt als hij even moet helpen ( opruimen, tafeldekken enz. ) en hij wordt een keer niet boos, hem helemaal de hemel in prijzen.
Je zou het eventueel met stickers/krullen kunnen doen, voor elk positief gedrag een krul en bij een x aantal krullen een "beloning" dat kan iets kleins gekochts zijn, maar ook bijv. 15 minuten langer op blijven om nog even samen met jullie een (computer) spel te spelen.
Ook doe ik met mijn dochter ( zeker in een dwarse periode ) de dag bespreken als ze in bed ligt. Dan noem ik 3 dingen op waar ik trots op ben ( Vanmorgen ging je zonder mopperen je bordje opruimen, super super fijn joh !! En vanmiddag hielp je zo lief met je kleine broertje, wat werd ik toen trots op je !! En toen je net je pyama aan moest doen , deed je dat gelijk, wat vind ik het fijn dat ik zo'n grote dochter heb zeg ! ) En 1 ding die niet zo goed ging. ( Maar ik vond het wel jammer dat je zo zat te mieren met je eten joh, dat is toch niet nodig ? ) en sluit ik af met 1 Super super goed ding. ( En wat ben jij ontzettend vrolijk geweest vandaag, wat is dag gezellig zeg ! ) Zodat je de dag positief af sluit.
Meestal als ik dit een weekje doe is de dwarse periode weer voorbij.
Succes en sterke
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 17 juni 2009 om 09:35
Graag gedaan hoor
Het is soms zo schipperen en zoeken. Ben je lekker die peutertijd uit, denk je dat het allemaal wat makkelijker wordt , staat de volgende fase alweer voor de deur.
Ik merk thuis dat je zo snel in een negatieve spiraal zit, en dan wordt het heel lastig om dat te doorbreken. Je zoon is dwars, jij wordt mopperig, je zoon nog dwarser, jij bozer , enz enz.
En de kunst ( hier in huis iig ) is om dat om te buigen naar iets positiefs.
In het begin voelt het soms heel onnatuurlijk aan. Om een "draak" van een kind te gaan belonen voor 1 positief ding t.o. mss wel 10x iets negatiefs. Maar even doorzetten, blijven benoemen dat hij goed gedrag vertoont , en vaak klaart de lucht dan weer.
Het is soms zo schipperen en zoeken. Ben je lekker die peutertijd uit, denk je dat het allemaal wat makkelijker wordt , staat de volgende fase alweer voor de deur.
Ik merk thuis dat je zo snel in een negatieve spiraal zit, en dan wordt het heel lastig om dat te doorbreken. Je zoon is dwars, jij wordt mopperig, je zoon nog dwarser, jij bozer , enz enz.
En de kunst ( hier in huis iig ) is om dat om te buigen naar iets positiefs.
In het begin voelt het soms heel onnatuurlijk aan. Om een "draak" van een kind te gaan belonen voor 1 positief ding t.o. mss wel 10x iets negatiefs. Maar even doorzetten, blijven benoemen dat hij goed gedrag vertoont , en vaak klaart de lucht dan weer.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 17 juni 2009 om 09:39
Ik sluit me helemaal aan bij Borodini. Behalve dat ik merk dat ik in zulke perioden ook weer even heel duidelijk grenzen stel. Niet dat bij ons de grenzen onduidelijk zijn. Maar soms lijkt het net alsof het nodig is weer even heel duidelijk te maken dat wij de opvoeders zijn die uiteindelijk bepalen. Ik probeer daarnaast wel dingen te vinden waarin kind inspraak kan hebben of mee kan denken. Maar op subtiele dingen die echt uitgetest worden (rekken bedtijd, expres enorm treuzelen als er haast geboden is, geen antwoord geven als ik iets vraag, oftewel gewoon negeren) is het na zo'n paar dagen waarin het duidelijk wordt dat dit geen slechte dag is maar weer zo'n fase, is het meteen op de stoel. Ik vraag iets en wil daarop antwoord. Geef je dat niet, prima, op de stoel. En een grote mond of schop/slaan neigingen worden altijd en meteen met de stoel bestraft.
Heel direct, heel duidelijk en meteen. Geen tig waarschuwingen etc. Dan moeten de teugels echt weer effe strak aangetrokken worden hoor. Klinkt misschien lullig, maar het maakt wel duidelijk wie er de "baas" in huis is.
En natuurlijk heel veel aandacht blijven besteden aan de positieve dingen, hoe klein ook. Je wilt voorkomen dat de situatie in z'n algemeen heel negatief wordt. En aangezien je kind al wat groter is, kun je hem misschien ook op een leuke manier betrekken in beslissingen maken. Dus beetje samenzweerderig opmerken dat hij misschien al wel toe is aan meer dit of dat. Dat kan ook de reden zijn he? Dat hij al wat meer toe is aan bepaalde dingen en dat je dat nog niet doorhebt en hij tegen grenzen aanloopt die niet meer echt op hem van toepassing zijn. Dus neem dit soort momenten ook op om te evalueren. Misschien moet hij wat meer vertrouwen en ruimte krijgen voor grotere jongens dingen.
Heel direct, heel duidelijk en meteen. Geen tig waarschuwingen etc. Dan moeten de teugels echt weer effe strak aangetrokken worden hoor. Klinkt misschien lullig, maar het maakt wel duidelijk wie er de "baas" in huis is.
En natuurlijk heel veel aandacht blijven besteden aan de positieve dingen, hoe klein ook. Je wilt voorkomen dat de situatie in z'n algemeen heel negatief wordt. En aangezien je kind al wat groter is, kun je hem misschien ook op een leuke manier betrekken in beslissingen maken. Dus beetje samenzweerderig opmerken dat hij misschien al wel toe is aan meer dit of dat. Dat kan ook de reden zijn he? Dat hij al wat meer toe is aan bepaalde dingen en dat je dat nog niet doorhebt en hij tegen grenzen aanloopt die niet meer echt op hem van toepassing zijn. Dus neem dit soort momenten ook op om te evalueren. Misschien moet hij wat meer vertrouwen en ruimte krijgen voor grotere jongens dingen.
woensdag 17 juni 2009 om 09:53
Kinderen die lopen te keten vervelen zich vaak. Met het invoeren van een nieuwe uitdaging/verantwoordelijkheid ben je vaak al een stukje dichter bij goed gedrag. Mijn zoon is even oud en is nu bijv. toe aan interessantere klussen in huis: hij mag stofzuigen, vaatwasser inruimen (onder zachte dwang: als de vaatwasser is ingeruimd gaan we pas toetje eten). Ik help hem trouwens (nog) wel. Klussen met papa, in de tuin werken, nieuw 'grote jongens'-knutselspul verzetten zijn zinnen. Als je kind druk is met interessante dingen en trots op zichzelf zal hij niet snel vervelend worden. Misschien tijd om zijn speelgoed eens uit te zoeken samen met hem en de kinderachtige dingen op te bergen/door te schuiven naar een jonger broertje of zusje?
Sterkte!
Sterkte!
woensdag 17 juni 2009 om 10:02
Ik herken het, ik zie het bij mijn dochter maar ook bij haar leeftijdsgenoten (allemaal zo rond de 5 en een half).
Zeg ik iets, krijg ik een "Nou en?" naar mijn hoofd. Lekker. Ik kan er stiekem om grinniken, eigenwijs monster. Maar goed, er dient dan weer pedagogisch verantwoord op gereageerd te worden natuurlijk .
Dus idd, ik trek in zo'n periode de teugels wat strakker aan. En we praten veel. Ik benoem veel van haar gedrag wat ik leuk, lief, mooi vind. We knuffelen veel. Ik geef haar ook de ruimte om soms een eigenwijs monster te zijn (want van wie heeft ze het? Ahem... juist! haha). Ik leg haar uit waarom ik bepaalde dingen niet ok vind. Of waarom dat niet leuk voor anderen is.
Het werkt hier. Nou heeft elk kind een eigen handleiding maar ik zou voor jezelf iig in je achterhoofd knopen dat het weer zo'n verrekte fase is. Stug volhouden, het gaat weer over .
Zeg ik iets, krijg ik een "Nou en?" naar mijn hoofd. Lekker. Ik kan er stiekem om grinniken, eigenwijs monster. Maar goed, er dient dan weer pedagogisch verantwoord op gereageerd te worden natuurlijk .
Dus idd, ik trek in zo'n periode de teugels wat strakker aan. En we praten veel. Ik benoem veel van haar gedrag wat ik leuk, lief, mooi vind. We knuffelen veel. Ik geef haar ook de ruimte om soms een eigenwijs monster te zijn (want van wie heeft ze het? Ahem... juist! haha). Ik leg haar uit waarom ik bepaalde dingen niet ok vind. Of waarom dat niet leuk voor anderen is.
Het werkt hier. Nou heeft elk kind een eigen handleiding maar ik zou voor jezelf iig in je achterhoofd knopen dat het weer zo'n verrekte fase is. Stug volhouden, het gaat weer over .
woensdag 17 juni 2009 om 10:56
Hmm ik weet dat ik nu pedagogisch totaal onverantwoord ga reageren...heb ook geen kinderen...maar....
Ik zou toch gewoon eens een tik uitdelen hoor, zo van: "en nu is het genoeg geweest".
Je zal zien dat het helpt..kind mag best weten dat het de grens overgaat....
En nu krijg ik misschien allemaal moeders over mij heen die gaan zeggen dat het pedagogisch onverantwoord is, maar dat gedoe met belonen enzo...ik word daar wel eens niet goed van.
Sommige kinderen moeten gewoon af en toe eens een flinke schop onder hun kont hebben...je zal zien dat het helpt.
En nee...niet te pas en te onpas van je afslaan of schoppen, maar als een kind echt herhaadelijk de grens over gaat..gewoon even weer terug op aarde zetten en laten zien wie de baas is!
Ik zou toch gewoon eens een tik uitdelen hoor, zo van: "en nu is het genoeg geweest".
Je zal zien dat het helpt..kind mag best weten dat het de grens overgaat....
En nu krijg ik misschien allemaal moeders over mij heen die gaan zeggen dat het pedagogisch onverantwoord is, maar dat gedoe met belonen enzo...ik word daar wel eens niet goed van.
Sommige kinderen moeten gewoon af en toe eens een flinke schop onder hun kont hebben...je zal zien dat het helpt.
En nee...niet te pas en te onpas van je afslaan of schoppen, maar als een kind echt herhaadelijk de grens over gaat..gewoon even weer terug op aarde zetten en laten zien wie de baas is!
woensdag 17 juni 2009 om 11:06
Tsja, dat kun je van verschillende kanten bezien. Zelf heb ik wel eens uit een reflex een tik uitgedeeld, maar ik ben er niet van. Wat voor een voorbeeld geef je dan aan je kind? Slaan mag niet, maar ik mag het wel. Leg dat maar eens uit.
Mijn oudste wordt eind augustus zes. Ook hij kan af en toe drakerig zijn. Laatst zei hij zelfs, toen hij heel boos was om een futiliteit: nou, dan ga ik wel weg. En misschien kom ik dan nog wel eens terug om te kijken hoe met jongste is.
Ik was geïrriteerd om zijn gedrag, maar toen hij dat zei was het me duidelijk dat hij vooral even flink geknuffeld moest worden. Dat hielp gelukkig. Hij heeft het toen uitgehuild.
Ik ken hem zo goed dat ik weet dat hem bij zulke buien iets dwars zit. Dat er een aanvaring is geweest op school of zo. Hij is een binnenvetter, dingen die hem bezighouden komen vaak pas later in fragmenten tevoorschijn.
Ik probeer dan maar om hem alle gelegenheid te geven zich te uiten, en zijn emoties de vrije loop te laten zonder altijd meteen alles uit te vragen.
Daarbij inderdaad een beloningssysteem en het goede, lieve gedrag dat er gelukkig merendeels is, te benoemen en benadrukken.
En ja, zo om de paar maanden moeten de puntjes hier in huis ook weer even op de i. Dan spreek ik de jongens serieus toe en licht de regels weer even toe. Onlangs heb ik een A4-tje geprint met een paar basisregels in plaatjes weergegeven, en dat op de keukendeur geplakt.
Nu ik dit zo opschrijf; het is zinnig daar vanmiddag nog weer eens even met de jongens naar te kijken, want het zakt weer in. Even de boel weer her-ijken, noem ik dat.
xx lisa.
Mijn oudste wordt eind augustus zes. Ook hij kan af en toe drakerig zijn. Laatst zei hij zelfs, toen hij heel boos was om een futiliteit: nou, dan ga ik wel weg. En misschien kom ik dan nog wel eens terug om te kijken hoe met jongste is.
Ik was geïrriteerd om zijn gedrag, maar toen hij dat zei was het me duidelijk dat hij vooral even flink geknuffeld moest worden. Dat hielp gelukkig. Hij heeft het toen uitgehuild.
Ik ken hem zo goed dat ik weet dat hem bij zulke buien iets dwars zit. Dat er een aanvaring is geweest op school of zo. Hij is een binnenvetter, dingen die hem bezighouden komen vaak pas later in fragmenten tevoorschijn.
Ik probeer dan maar om hem alle gelegenheid te geven zich te uiten, en zijn emoties de vrije loop te laten zonder altijd meteen alles uit te vragen.
Daarbij inderdaad een beloningssysteem en het goede, lieve gedrag dat er gelukkig merendeels is, te benoemen en benadrukken.
En ja, zo om de paar maanden moeten de puntjes hier in huis ook weer even op de i. Dan spreek ik de jongens serieus toe en licht de regels weer even toe. Onlangs heb ik een A4-tje geprint met een paar basisregels in plaatjes weergegeven, en dat op de keukendeur geplakt.
Nu ik dit zo opschrijf; het is zinnig daar vanmiddag nog weer eens even met de jongens naar te kijken, want het zakt weer in. Even de boel weer her-ijken, noem ik dat.
xx lisa.
woensdag 17 juni 2009 om 11:11
Beste Jeannette,
ja, een tik 'werkt'. Door je kind bang voor je te maken. Gewenst gedrag kun je zo 'aanleren'. Het is maar wat je doelen in de opvoeding zijn: oppervlakkig gezien een welgemanierd kind hebben, of een gelukkig, evenwichtig kind begeleiden, dat zijn ouders vertrouwt.
Trouwens, voor zover ik weet is het slaan van je kinderen strafbaar. Dat zou betekenen dat je iets illegaals adviseert.
Maar laten we niet teveel afdwalen van het topic. Hoop dat je wat aan alle goede tips hebt Pomodori!
ja, een tik 'werkt'. Door je kind bang voor je te maken. Gewenst gedrag kun je zo 'aanleren'. Het is maar wat je doelen in de opvoeding zijn: oppervlakkig gezien een welgemanierd kind hebben, of een gelukkig, evenwichtig kind begeleiden, dat zijn ouders vertrouwt.
Trouwens, voor zover ik weet is het slaan van je kinderen strafbaar. Dat zou betekenen dat je iets illegaals adviseert.
Maar laten we niet teveel afdwalen van het topic. Hoop dat je wat aan alle goede tips hebt Pomodori!
woensdag 17 juni 2009 om 11:16
quote:Jeanette76b schreef op 17 juni 2009 @ 10:56:
Hmm ik weet dat ik nu pedagogisch totaal onverantwoord ga reageren...heb ook geen kinderen...maar....
Ik zou toch gewoon eens een tik uitdelen hoor, zo van: "en nu is het genoeg geweest".
Je zal zien dat het helpt..kind mag best weten dat het de grens overgaat....
En nu krijg ik misschien allemaal moeders over mij heen die gaan zeggen dat het pedagogisch onverantwoord is, maar dat gedoe met belonen enzo...ik word daar wel eens niet goed van.
Sommige kinderen moeten gewoon af en toe eens een flinke schop onder hun kont hebben...je zal zien dat het helpt.
En nee...niet te pas en te onpas van je afslaan of schoppen, maar als een kind echt herhaadelijk de grens over gaat..gewoon even weer terug op aarde zetten en laten zien wie de baas is!
Hier de eerste moeder die over je heen gaat, tenminste toen ik aan dit bericht begon wél, ben benieuwd
Ik vind het onzin wat je zegt. Ik heb mijn zoon (ook bijna 6) een aantal keer in zijn leven een tik uit gedeeld en dan inderdaad ook nog uit reflex ipv bewust. Niets mee opgeschoten, kreeg zelf een mep terug. Ja wat wil je, overal leert hij dat slaan niet mag en als mama hem dan een tik geeft zal het dus wel mogen!
Ik ben het eens met de andere dat de positieve dingen benaderen veel beter werkt dan negatieve aandacht geven. Dat betekend niet dat je niet de teugels strakker kan houden, maar m.i. staat dat los van tikken geven.
Wat ik wel fijn vind nu hij deze leeftijd heeft, is dat je makkelijker kan praten. Niet persé op het moment zelf, maar achteraf. Aangeven dat je iets vervelend vond of dat iets echt niet mag/kan.
Hmm ik weet dat ik nu pedagogisch totaal onverantwoord ga reageren...heb ook geen kinderen...maar....
Ik zou toch gewoon eens een tik uitdelen hoor, zo van: "en nu is het genoeg geweest".
Je zal zien dat het helpt..kind mag best weten dat het de grens overgaat....
En nu krijg ik misschien allemaal moeders over mij heen die gaan zeggen dat het pedagogisch onverantwoord is, maar dat gedoe met belonen enzo...ik word daar wel eens niet goed van.
Sommige kinderen moeten gewoon af en toe eens een flinke schop onder hun kont hebben...je zal zien dat het helpt.
En nee...niet te pas en te onpas van je afslaan of schoppen, maar als een kind echt herhaadelijk de grens over gaat..gewoon even weer terug op aarde zetten en laten zien wie de baas is!
Hier de eerste moeder die over je heen gaat, tenminste toen ik aan dit bericht begon wél, ben benieuwd
Ik vind het onzin wat je zegt. Ik heb mijn zoon (ook bijna 6) een aantal keer in zijn leven een tik uit gedeeld en dan inderdaad ook nog uit reflex ipv bewust. Niets mee opgeschoten, kreeg zelf een mep terug. Ja wat wil je, overal leert hij dat slaan niet mag en als mama hem dan een tik geeft zal het dus wel mogen!
Ik ben het eens met de andere dat de positieve dingen benaderen veel beter werkt dan negatieve aandacht geven. Dat betekend niet dat je niet de teugels strakker kan houden, maar m.i. staat dat los van tikken geven.
Wat ik wel fijn vind nu hij deze leeftijd heeft, is dat je makkelijker kan praten. Niet persé op het moment zelf, maar achteraf. Aangeven dat je iets vervelend vond of dat iets echt niet mag/kan.
woensdag 17 juni 2009 om 11:17
quote:lisa schreef op 17 juni 2009 @ 11:06:
Tsja, dat kun je van verschillende kanten bezien. Zelf heb ik wel eens uit een reflex een tik uitgedeeld, maar ik ben er niet van. Wat voor een voorbeeld geef je dan aan je kind? Slaan mag niet, maar ik mag het wel. Leg dat maar eens uit.
Oke, heel simpel:
"Ik ben hier de baas en ik bepaal wat er wel en wat er niet gebeurt en daar heb je je gewoon aan te houden of je het nou leuk vindt of niet"
Ik heb vroeger ook wel eens een paar tikken gehad als ik echt de grens over ging en ik ben er absoluut geen slechter mens van geworden. Ik wist op die momenten dat het echt genoeg was geweest en dat drong dan goed tot me door!
Het was geen slaan om me pijn te doen, maar even te laten schrikken..zo van: "en hier hou je echt onmiddelijk mee op!"
En ja als je te pas en te onpas gaat slaan denkt een kind inderdaad dat het normaal is om dat te doen, maar als je af toe eens gewoon een tik uitdeelt omdat hij te ver gaat is dat heel anders en echt niet mensenvreemd hoor!
Soms is het gewoon klaar met al dat belonen en gepraat en weet ik veel wat nog meer..Als eens wat meer ouders het heft weer in eigen handen zouden nemen..zou het weer een stuk aangenamer worden met 'onze' kids...
Tsja, dat kun je van verschillende kanten bezien. Zelf heb ik wel eens uit een reflex een tik uitgedeeld, maar ik ben er niet van. Wat voor een voorbeeld geef je dan aan je kind? Slaan mag niet, maar ik mag het wel. Leg dat maar eens uit.
Oke, heel simpel:
"Ik ben hier de baas en ik bepaal wat er wel en wat er niet gebeurt en daar heb je je gewoon aan te houden of je het nou leuk vindt of niet"
Ik heb vroeger ook wel eens een paar tikken gehad als ik echt de grens over ging en ik ben er absoluut geen slechter mens van geworden. Ik wist op die momenten dat het echt genoeg was geweest en dat drong dan goed tot me door!
Het was geen slaan om me pijn te doen, maar even te laten schrikken..zo van: "en hier hou je echt onmiddelijk mee op!"
En ja als je te pas en te onpas gaat slaan denkt een kind inderdaad dat het normaal is om dat te doen, maar als je af toe eens gewoon een tik uitdeelt omdat hij te ver gaat is dat heel anders en echt niet mensenvreemd hoor!
Soms is het gewoon klaar met al dat belonen en gepraat en weet ik veel wat nog meer..Als eens wat meer ouders het heft weer in eigen handen zouden nemen..zou het weer een stuk aangenamer worden met 'onze' kids...
woensdag 17 juni 2009 om 11:21
woensdag 17 juni 2009 om 11:22
Dank jullie wel voor de tips!
Slaan ga ik niet doen. Buiten dat ik tegen slaan ben, denk ik ook niet dat ik daar een liever kind van krijg.
Wel ga ik proberen meer de nadruk op de goede dingen te leggen. Meneer is nu al een tijdje zo en we waren een beetje in een negatieve spiraal beland. Ik heb net een mooi beloningsbord in elkaar geknutseld en ik weet zeker dat hem dat zal aanspreken. Verder ga ik hem meer prijzen op de momenten dat hij wel luistert.
Over dat vervelen moet ik even nadenken. Ik heb wel het idee dat hij zich thuis soms verveelt, maar als ik naar zijn speelgoed kijk dan zie ik niks wat niet bij zijn leeftijd hoort. Misschien is hij wel toe aan wat nieuws. Natuurlijk speelt hij veel buiten en dan is er ook niks aan de hand. Het gedrag begint het moment dat hij binnen komt en ik dingen van hem vraag zoals handen wassen/avond eten/ pyjama aan etc.
Slaan ga ik niet doen. Buiten dat ik tegen slaan ben, denk ik ook niet dat ik daar een liever kind van krijg.
Wel ga ik proberen meer de nadruk op de goede dingen te leggen. Meneer is nu al een tijdje zo en we waren een beetje in een negatieve spiraal beland. Ik heb net een mooi beloningsbord in elkaar geknutseld en ik weet zeker dat hem dat zal aanspreken. Verder ga ik hem meer prijzen op de momenten dat hij wel luistert.
Over dat vervelen moet ik even nadenken. Ik heb wel het idee dat hij zich thuis soms verveelt, maar als ik naar zijn speelgoed kijk dan zie ik niks wat niet bij zijn leeftijd hoort. Misschien is hij wel toe aan wat nieuws. Natuurlijk speelt hij veel buiten en dan is er ook niks aan de hand. Het gedrag begint het moment dat hij binnen komt en ik dingen van hem vraag zoals handen wassen/avond eten/ pyjama aan etc.
woensdag 17 juni 2009 om 11:58
Ik wil er best nog even op reageren, ik had ook geen positieve reacties verwacht op mijn (illegale) adviezen!
Allereerst: ik heb zelf vroeger thuis ook wel eens een pedagogische tik gehad en ik ben er niet minder gelukkig, evenwicht of welgemanierd van geworden. Ik denk zelfs dat ik een prima mens geworden ben, zelfs met deze tikken van mijn vader! Maar goed, dat zal misschien niet voor iedereen zo zijn.
Slaan is ook geen middel om je kind pijn te doen, als wel het even te laten schrikken en weten dat het grenzen heeft bereikt. Niks mis mee.
Ik ben leerkracht en weet ook dat slaan soms te pas en te onpas wordt ingezet uit onmacht over de situatie die is ontstaan. Absoluut fout!
Echter word ik ook weer een beetje zepig van al die A4tjes die ik overal aan de muur zie hangen met beloningssystemen, als jij je netjes gedraagt dan….
De meest krankzinnige dingen kunnen worden verdiend door netjes gedrag…welja..het is toch niet meer dan normaal dat een kind zich normaal gedraagt, moet daar altijd iets moois tegenover staan? Nee!!
Ik denk dat je een goede balans moet vinden tussen belonen en straffen. Als leerkracht probeer ik altijd voor de middenweg te gaan, niet alleen maar belonen en zeker ook niet alleen maar straffen!
Als ouders mag je daarbij best een keer een tik uitdelen hoor, daar wordt een kind echt niet slechter van! Laat het maar gerust weten wie de baas in huis is en naar wie er geluisterd moet worden.
Gewoon omdat je als ouders moet laten zien wie bepaalt wat er wel en wat er niet gebeurt en waar de grens ligt. Dat hoeft niet perse een uiting van onmacht te zijn, als wel een uiting van gezag!
Ik vind die beloningssystemen eerder een luie vorm van opvoeden, want waar gaat het nu eigenlijk om?
Als leerkracht zie ik zo ontzettend veel onhandelbare kinderen, kinderen die enorm de clown gaan uithangen omdat ze thuis overal over mee mogen praten, denken en beslissen. En groot worden gebracht met beloningen die de spuitgaten soms uitlopen…jammer vind ik dat.
Ouders die wanhopig op zoek gaan naar systemen om een kind toch maar in het gareel te laten lopen, praten, praten en nog eens praten.
Soms ben je gewoon dat stadium voorbij en mag je gezag uitstralen door een pedagogische tik, niks mis mee!
Een kind moet zijn plaats weten en inzien dat het als 6 jarige niet de clown uit hoeft te hangen en zeker niet als een soort tiran het gezin hoeft te beheersen. Als je daarvoor een tik uit moet delen om dat kind te laten inzien dat het echt te ver gaat, is daar absoluut niets mis mee hoor!
Oh en terugslaan!?!?!? Als je een kind van meet af aan laat weten wie de baas is, zoals mijn vader dat bij mij heeft gedaan, welja…dan laat je het echt wel terug te slaan hoor..
En even voor de goede orde: ik heb een prima, warme band met mijn vader. Het kan echt hoor!
Allereerst: ik heb zelf vroeger thuis ook wel eens een pedagogische tik gehad en ik ben er niet minder gelukkig, evenwicht of welgemanierd van geworden. Ik denk zelfs dat ik een prima mens geworden ben, zelfs met deze tikken van mijn vader! Maar goed, dat zal misschien niet voor iedereen zo zijn.
Slaan is ook geen middel om je kind pijn te doen, als wel het even te laten schrikken en weten dat het grenzen heeft bereikt. Niks mis mee.
Ik ben leerkracht en weet ook dat slaan soms te pas en te onpas wordt ingezet uit onmacht over de situatie die is ontstaan. Absoluut fout!
Echter word ik ook weer een beetje zepig van al die A4tjes die ik overal aan de muur zie hangen met beloningssystemen, als jij je netjes gedraagt dan….
De meest krankzinnige dingen kunnen worden verdiend door netjes gedrag…welja..het is toch niet meer dan normaal dat een kind zich normaal gedraagt, moet daar altijd iets moois tegenover staan? Nee!!
Ik denk dat je een goede balans moet vinden tussen belonen en straffen. Als leerkracht probeer ik altijd voor de middenweg te gaan, niet alleen maar belonen en zeker ook niet alleen maar straffen!
Als ouders mag je daarbij best een keer een tik uitdelen hoor, daar wordt een kind echt niet slechter van! Laat het maar gerust weten wie de baas in huis is en naar wie er geluisterd moet worden.
Gewoon omdat je als ouders moet laten zien wie bepaalt wat er wel en wat er niet gebeurt en waar de grens ligt. Dat hoeft niet perse een uiting van onmacht te zijn, als wel een uiting van gezag!
Ik vind die beloningssystemen eerder een luie vorm van opvoeden, want waar gaat het nu eigenlijk om?
Als leerkracht zie ik zo ontzettend veel onhandelbare kinderen, kinderen die enorm de clown gaan uithangen omdat ze thuis overal over mee mogen praten, denken en beslissen. En groot worden gebracht met beloningen die de spuitgaten soms uitlopen…jammer vind ik dat.
Ouders die wanhopig op zoek gaan naar systemen om een kind toch maar in het gareel te laten lopen, praten, praten en nog eens praten.
Soms ben je gewoon dat stadium voorbij en mag je gezag uitstralen door een pedagogische tik, niks mis mee!
Een kind moet zijn plaats weten en inzien dat het als 6 jarige niet de clown uit hoeft te hangen en zeker niet als een soort tiran het gezin hoeft te beheersen. Als je daarvoor een tik uit moet delen om dat kind te laten inzien dat het echt te ver gaat, is daar absoluut niets mis mee hoor!
Oh en terugslaan!?!?!? Als je een kind van meet af aan laat weten wie de baas is, zoals mijn vader dat bij mij heeft gedaan, welja…dan laat je het echt wel terug te slaan hoor..
En even voor de goede orde: ik heb een prima, warme band met mijn vader. Het kan echt hoor!
woensdag 17 juni 2009 om 12:54
Nogmaals Jeanette, ik ben het met je eens wat betreft streng zijn en grenzen stellen. Hier beloon ik ook niet zo vaak uitgebreid, eerder met een aai over de bol of een compliment. Maar nog eens: ik zie niet wat de meerwaarde is van slaan tov op strenge toon iets zeggen. Jij zegt dat slaan duidelijk maakt wie de baas is, maar ik vertel mijn zoon dat gewoon, indien nodig (Helaas, ik ben de baas en ik bepaal wat er gebeurt). Ik moet er niet aan denken hem te slaan, vind dat volkomen respectloos en een aantasting van zijn lichamelijke identiteit.
Het valt me vooral op dat je slaan verdedigt om je eigen ouders te verdedigen. Begrijpelijk, je goed recht, maar daar klopt natuurlijk niks van. Ik ben ook wel eens geslagen als kind en dat heeft het vertrouwen in mijn vader geschaad. Ik werd bang voor hem en vond het afschuwelijk dat hij zijn macht als ouder zo misbruikte. En ik vind helemaal niet dat ik mijn ouders hiermee afval: ze deden wat normaal was in hun jeugd (al niet meer in mijn jeugd trouwens). Ik kies ervoor om mijn kinderen niet te mishandelen en hoop dat alle ouders dat doen.
Het valt me vooral op dat je slaan verdedigt om je eigen ouders te verdedigen. Begrijpelijk, je goed recht, maar daar klopt natuurlijk niks van. Ik ben ook wel eens geslagen als kind en dat heeft het vertrouwen in mijn vader geschaad. Ik werd bang voor hem en vond het afschuwelijk dat hij zijn macht als ouder zo misbruikte. En ik vind helemaal niet dat ik mijn ouders hiermee afval: ze deden wat normaal was in hun jeugd (al niet meer in mijn jeugd trouwens). Ik kies ervoor om mijn kinderen niet te mishandelen en hoop dat alle ouders dat doen.
woensdag 17 juni 2009 om 13:05
Ik begrijp je reactie MissMara..
Een paar dingen:
Het is niet mijn bedoeling mijn ouders te verdedigen, er zijn ook wel dingen die ikzelf absoluut anders zou doen.
De meerwaarde van slaan - en dat klinkt nu ineens heel akelig als ik het zo zeg - is toch het overwicht wat je daarmee uitstraalt.
Dat slaan jou vertrouwen in je vader heeft geschaad, kan onmogelijk alleen aan dat slaan liggen, dan heeft er daarnaast vast weinig liefde in gezeten.
Als je ouders je liefhebben, altijd het beste met je voor hebben en je gewoon af en toe een tik geven omdat je te ver bent gegaan, dan schaad dat echt het vertrouwen niet zomaar. Dat kan niet. Nogmaals: dan ligt het aan de manier en hoeveelheid tikken die worden uitgedeeld.
Op een strenge toon iets zeggen, bijkt soms gewoon net niet genoeg te zijn..
Hoe denk je dat het anders komt dat er momenteel zo ontzettend veel onhandelbare kinderen zijn? In het onderwijs is het soms echt niet normaal wat er gebeurt kan ik je zeggen.
Ik word soms door 6/7 jarigen voor kutwijf uitgescholden. welja..neem me niet kwalijk maar daar zakt me de broek echt van af.
Ik weet 100% zeker dat als ik op dat moment even een tik mocht uitdelen dat gedrag heel snel afgelopen is.
Niet altijd alles is met praten op te lossen.
Een paar dingen:
Het is niet mijn bedoeling mijn ouders te verdedigen, er zijn ook wel dingen die ikzelf absoluut anders zou doen.
De meerwaarde van slaan - en dat klinkt nu ineens heel akelig als ik het zo zeg - is toch het overwicht wat je daarmee uitstraalt.
Dat slaan jou vertrouwen in je vader heeft geschaad, kan onmogelijk alleen aan dat slaan liggen, dan heeft er daarnaast vast weinig liefde in gezeten.
Als je ouders je liefhebben, altijd het beste met je voor hebben en je gewoon af en toe een tik geven omdat je te ver bent gegaan, dan schaad dat echt het vertrouwen niet zomaar. Dat kan niet. Nogmaals: dan ligt het aan de manier en hoeveelheid tikken die worden uitgedeeld.
Op een strenge toon iets zeggen, bijkt soms gewoon net niet genoeg te zijn..
Hoe denk je dat het anders komt dat er momenteel zo ontzettend veel onhandelbare kinderen zijn? In het onderwijs is het soms echt niet normaal wat er gebeurt kan ik je zeggen.
Ik word soms door 6/7 jarigen voor kutwijf uitgescholden. welja..neem me niet kwalijk maar daar zakt me de broek echt van af.
Ik weet 100% zeker dat als ik op dat moment even een tik mocht uitdelen dat gedrag heel snel afgelopen is.
Niet altijd alles is met praten op te lossen.
woensdag 17 juni 2009 om 13:10
quote:Jeanette76b schreef op 17 juni 2009 @ 11:58:
Echter word ik ook weer een beetje zepig van al die A4tjes die ik overal aan de muur zie hangen met beloningssystemen, als jij je netjes gedraagt dan….
De meest krankzinnige dingen kunnen worden verdiend door netjes gedrag…welja..het is toch niet meer dan normaal dat een kind zich normaal gedraagt, moet daar altijd iets moois tegenover staan? Nee!!
En slaan is de manier om je kind te leren hoe die zich normaal gedraagt?
Het is zeker niet meer dan normaal dat een kind zich normaal gedraagt. Maar hell, wat is normaal gedrag? Hoe moet een kind nou weten wat normaal en is wat niet door de beugel kan? Het hele issue opvoeden gaat er toch over dat een kind grenzen verkent, kijkt wat nog wel en niet geaccepteerd wordt door de ouders?
Als er te pas en te onpas beloningssystemen worden gebruikt gaat het zich zeker tegen je keren. Maar om uit een negatieve spiraal te komen kan een beloningssysteem zeker helpen. En in mijn ogen kom je met slaan beslist niet uit de negatieve spiraal.
Echter word ik ook weer een beetje zepig van al die A4tjes die ik overal aan de muur zie hangen met beloningssystemen, als jij je netjes gedraagt dan….
De meest krankzinnige dingen kunnen worden verdiend door netjes gedrag…welja..het is toch niet meer dan normaal dat een kind zich normaal gedraagt, moet daar altijd iets moois tegenover staan? Nee!!
En slaan is de manier om je kind te leren hoe die zich normaal gedraagt?
Het is zeker niet meer dan normaal dat een kind zich normaal gedraagt. Maar hell, wat is normaal gedrag? Hoe moet een kind nou weten wat normaal en is wat niet door de beugel kan? Het hele issue opvoeden gaat er toch over dat een kind grenzen verkent, kijkt wat nog wel en niet geaccepteerd wordt door de ouders?
Als er te pas en te onpas beloningssystemen worden gebruikt gaat het zich zeker tegen je keren. Maar om uit een negatieve spiraal te komen kan een beloningssysteem zeker helpen. En in mijn ogen kom je met slaan beslist niet uit de negatieve spiraal.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
woensdag 17 juni 2009 om 13:14
quote:Jeanette76b schreef op 17 juni 2009 @ 13:05:
Op een strenge toon iets zeggen, bijkt soms gewoon net niet genoeg te zijn..
Dan zijn er toch ook andere sancties dan slaan? Hier 2 schoolgaande kinderen in huis die op vele manieren te straffen zijn waar geen fysiek geweld aan te pas komt. Echter, de realiteit blijkt dat het uiteindelijk beter werkt om niet te straffen, maar de positieve draai erin te houden. Soms echter zit je in een negatieve spiraal en dan is het nodig om weer even heel duidelijk te maken waar de grens ligt. Hier in huis is vaak 1 keer straffen (bijv niet kijken naar het favoriete tv programma, niet op de computer, niet buiten spelen) voldoende om de spiraal van negatief gedrag te doorbreken. Daarna weer voldoende aandacht voor positief gedrag en hee, dan gaat het weer tijden prima.
Op een strenge toon iets zeggen, bijkt soms gewoon net niet genoeg te zijn..
Dan zijn er toch ook andere sancties dan slaan? Hier 2 schoolgaande kinderen in huis die op vele manieren te straffen zijn waar geen fysiek geweld aan te pas komt. Echter, de realiteit blijkt dat het uiteindelijk beter werkt om niet te straffen, maar de positieve draai erin te houden. Soms echter zit je in een negatieve spiraal en dan is het nodig om weer even heel duidelijk te maken waar de grens ligt. Hier in huis is vaak 1 keer straffen (bijv niet kijken naar het favoriete tv programma, niet op de computer, niet buiten spelen) voldoende om de spiraal van negatief gedrag te doorbreken. Daarna weer voldoende aandacht voor positief gedrag en hee, dan gaat het weer tijden prima.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
woensdag 17 juni 2009 om 13:20
Ik ben het wel een beetje eens met Jeanette.
Ik heb zelf ook zo'n draak in huis (7.5 jaar). Het is gewoon af en toe niet leuk meer, OVERAL moet over gediscussieerd worden als het aan haar ligt. En als ze het ergens niet mee eens is komt er een bijdehand antwoord!
Ik denk niet dat slaan als in echt slaan goed is, omdat je dan inderdaad een bang kind krijgt. Ik ben door mijn paps ook wel eens geslagen, en ik weet nog dat ik elke keer als hij boos over me heen torende, ik automatisch wegdeinsde. Maar een tik op de billen doe ik ook wel eens.
Soms ben ik wel eens de wanhoop nabij, en vind ik het echt even niet meer leuk. Constant ruzieen, discussieren... Maar dat goede gedrag dan continue gaan belonen, ja dat vind ik eigenlijk ook weer overdreven. Maar misschien dat het werkt, ik weet het nog niet. Ik ga het wel proberen! Het is de moeite waard. Als het daardoor wat gezelliger wordt met dochter-lief
Ik heb zelf ook zo'n draak in huis (7.5 jaar). Het is gewoon af en toe niet leuk meer, OVERAL moet over gediscussieerd worden als het aan haar ligt. En als ze het ergens niet mee eens is komt er een bijdehand antwoord!
Ik denk niet dat slaan als in echt slaan goed is, omdat je dan inderdaad een bang kind krijgt. Ik ben door mijn paps ook wel eens geslagen, en ik weet nog dat ik elke keer als hij boos over me heen torende, ik automatisch wegdeinsde. Maar een tik op de billen doe ik ook wel eens.
Soms ben ik wel eens de wanhoop nabij, en vind ik het echt even niet meer leuk. Constant ruzieen, discussieren... Maar dat goede gedrag dan continue gaan belonen, ja dat vind ik eigenlijk ook weer overdreven. Maar misschien dat het werkt, ik weet het nog niet. Ik ga het wel proberen! Het is de moeite waard. Als het daardoor wat gezelliger wordt met dochter-lief
woensdag 17 juni 2009 om 13:25
@ Emellebel, lijkt mij duidelijk hoor, wat je schrijft. Negativiteit all over en dat doorbreek je niet door nog meer negativiteit. Goed gedrag belonen betekent echt niet dat je je kind maar continu overlaadt met cadeautjes en dat je voor alles een sticker-vel op de muur hangt. Negatief gedrag is vaak een vraag om aandacht, en als die positieve aandacht er dan niet is dan maar negatieve aandacht. Je kunt goed gedrag ook belonen door samen iets te gaan doen, iets wat je kind leuk vindt. Je kunt je kind een beloning in het vooruitzicht stellen: "als jij NU stopt met piepen en even alleen gaat spelen dan gaan wij straks ... vul maar in wat je kind leuk vindt."
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
woensdag 17 juni 2009 om 13:35
quote:Jeanette76b schreef op 17 juni 2009 @ 13:05:
Dat slaan jou vertrouwen in je vader heeft geschaad, kan onmogelijk alleen aan dat slaan liggen, dan heeft er daarnaast vast weinig liefde in gezeten.
Als je ouders je liefhebben, altijd het beste met je voor hebben en je gewoon af en toe een tik geven omdat je te ver bent gegaan, dan schaad dat echt het vertrouwen niet zomaar. Dat kan niet. Nogmaals: dan ligt het aan de manier en hoeveelheid tikken die worden uitgedeeld. Dat is echt niet waar, ik heb een bijzonder liefdevolle opvoeding gehad, met maar af en toe een beheerste tik. En ja, dat kan het vertrouwen wel schaden. Hoe kom je er sowieso bij dit allemaal in het absolute te trekken? Dat het niet kan schaden? Terwijl alles de andere kant op wijst?quote:Jeanette76b schreef op 17 juni 2009 @ 13:05:Op een strenge toon iets zeggen, bijkt soms gewoon net niet genoeg te zijn..
Hoe denk je dat het anders komt dat er momenteel zo ontzettend veel onhandelbare kinderen zijn? In het onderwijs is het soms echt niet normaal wat er gebeurt kan ik je zeggen.
Ik word soms door 6/7 jarigen voor kutwijf uitgescholden. welja..neem me niet kwalijk maar daar zakt me de broek echt van af.
Ik weet 100% zeker dat als ik op dat moment even een tik mocht uitdelen dat gedrag heel snel afgelopen is.
Niet altijd alles is met praten op te lossen.Een tik lost het probleem niet op, ze zullen hetzelfde onhandelbare gedrag dan op een ander loslaten (vanuit angst voor jou). Je verplaatst het gedrag. Aandacht, aandacht, aandacht, zoals Smollie zei, dat is de oplossing. Liefdevolle aandacht, geen 'liefdevolle kastijding'. :puke: (en die gebruik ik zelden).
Dat slaan jou vertrouwen in je vader heeft geschaad, kan onmogelijk alleen aan dat slaan liggen, dan heeft er daarnaast vast weinig liefde in gezeten.
Als je ouders je liefhebben, altijd het beste met je voor hebben en je gewoon af en toe een tik geven omdat je te ver bent gegaan, dan schaad dat echt het vertrouwen niet zomaar. Dat kan niet. Nogmaals: dan ligt het aan de manier en hoeveelheid tikken die worden uitgedeeld. Dat is echt niet waar, ik heb een bijzonder liefdevolle opvoeding gehad, met maar af en toe een beheerste tik. En ja, dat kan het vertrouwen wel schaden. Hoe kom je er sowieso bij dit allemaal in het absolute te trekken? Dat het niet kan schaden? Terwijl alles de andere kant op wijst?quote:Jeanette76b schreef op 17 juni 2009 @ 13:05:Op een strenge toon iets zeggen, bijkt soms gewoon net niet genoeg te zijn..
Hoe denk je dat het anders komt dat er momenteel zo ontzettend veel onhandelbare kinderen zijn? In het onderwijs is het soms echt niet normaal wat er gebeurt kan ik je zeggen.
Ik word soms door 6/7 jarigen voor kutwijf uitgescholden. welja..neem me niet kwalijk maar daar zakt me de broek echt van af.
Ik weet 100% zeker dat als ik op dat moment even een tik mocht uitdelen dat gedrag heel snel afgelopen is.
Niet altijd alles is met praten op te lossen.Een tik lost het probleem niet op, ze zullen hetzelfde onhandelbare gedrag dan op een ander loslaten (vanuit angst voor jou). Je verplaatst het gedrag. Aandacht, aandacht, aandacht, zoals Smollie zei, dat is de oplossing. Liefdevolle aandacht, geen 'liefdevolle kastijding'. :puke: (en die gebruik ik zelden).
