Thuis
alle pijlers
Weg uit deze wijk
woensdag 17 juni 2009 om 11:11
Ik woon sinds 7 jaar met gemengde gevoelen in een multiculti wijk in een middelgroot provinciestadje met hoge criminaliteitcijfers. Die cijfers komen, helaas, voor het grootste gedeeldte door ongeregelheden in het gedeelte van de stad waar ik dus woon.
De ene maand is de andere niet. Is het hier in de winter redelijk relaxt, nu word je hier langzaam helemaal gek. Hangjongeren, moord, burenruzies, echtelijke ruzies die op straat worden uitgevochten, kinderen die verstoppertje spelen in je achtertuin, grote bekken, ballen door je ruit, tegen auto's aanhangen en overal, echt overal afval. Huisvuil, grofvuil en etensresten.
Kon ik in het verleden de 'charme' en het avontuur van het wonen in zo'n 'prachtwijk' nog wel inzien en de boel enigzins relativeren, ik zie het nu ik moeder ben gewoon niet meer zitten. Mijn kind kan hier nooit veilig buitenspelen. Intimidatie, kinderen die elkaar onderling misbruiken, pesten, geweld, het zit er vanaf jonge leeftijd al in. Er zijn in de wijk een paar 'blanke' gezinnen waarvan de kinderen niet buiten mogen spelen vanwege bedreigingen etc..etc..
(kind's speelgoed wordt gejat, ouders willen dit bespreken en worden vervolgens door de ouders van het diefje bedreigd met een wapen, dat soort dingen)
Ik heb nu de geweldige mogelijkheid om een huis in mijn 'opgroeidorp' te huren. Een boerderijtje, met uitzicht op mijn paarden die daar op pension staan. Het is wel op het erf van de boer en ook zijn zoon woont er met zijn vrouw die weer een oude schoolvriendin van mij is.
Mijn man is, zoals een aantal wel weten uit vorige topics, niet vaak thuis vanwege zijn werk. Hij heeft dus niet zo veel last van de wijk als ik dat heb, simpelweg omdat hij er niet veel is. Verder is het een prima stad om te wonen, alles bij de hand. Gezellige restaurantjes, winkels, bioscoopje, theater.
De bezwaren van mijn man, en die deel ik enogzins wel, is dat hij denkt dat je als je met kennissen op één erf woont, misschien weleens last van elkaars leefgewoontes kunt krijgen. Wij houden op zijn tijd wel van een borrel, barbeque en een hoop mensen over de vloer. Ook wordt er met regelmaat een joint gerookt. Misschien stroken onze leefwijzen niet en dat zou betekenen dat je, als het nodig zou zijn, niet alleen je gezin maar ook je paarden moet verhuizen en de leuke band die we op dit moment met elkaar hebben wordt verpest.
Anderzijds, de stad waar we nu wonen verplicht inwoners ook om je kind op de basisschool te doen in de wijk waar je woont. Je raadt het al; er is hier dus één school met 2 blonde kinderen. De school staat ook slecht bekend.
Ik wil niet dat mijn kind in deze wijk 'verzuipt' in de ellende. Ik wil dat ze kan buitenspelen, vriendjes maken en genieten van het kind zijn. Daarnaast ben ik vreselijk toe aan rust. Er is hier altijd herrie en spanning. Altijd hangende gasten die intimideren, mijn honden proberen op te fokken, schelden. Eigenlijk ben ik er wel klaar mee.
Inmiddels heb ik ons wel ingeschreven voor een ander huis, maar dat kan 5 tot 8 jaar duren. Dan is mijn kind al groter en moet ze naar school. Een huis kopen lukt ons op het moment niet, er is geen bank die op dit moment een hypotheek verstrekt aan starters op één inkomen.
Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Ik wil niet mijn zin doordrijven en het boerderijtje zomaar gaan huren. Maar het lijkt me wel ontzettend fijn. Ook het feit dat mijn familie om de hoek woont en we elkaar met de kinderopvang kunnen helpen.
Wie weet raad?
De ene maand is de andere niet. Is het hier in de winter redelijk relaxt, nu word je hier langzaam helemaal gek. Hangjongeren, moord, burenruzies, echtelijke ruzies die op straat worden uitgevochten, kinderen die verstoppertje spelen in je achtertuin, grote bekken, ballen door je ruit, tegen auto's aanhangen en overal, echt overal afval. Huisvuil, grofvuil en etensresten.
Kon ik in het verleden de 'charme' en het avontuur van het wonen in zo'n 'prachtwijk' nog wel inzien en de boel enigzins relativeren, ik zie het nu ik moeder ben gewoon niet meer zitten. Mijn kind kan hier nooit veilig buitenspelen. Intimidatie, kinderen die elkaar onderling misbruiken, pesten, geweld, het zit er vanaf jonge leeftijd al in. Er zijn in de wijk een paar 'blanke' gezinnen waarvan de kinderen niet buiten mogen spelen vanwege bedreigingen etc..etc..
(kind's speelgoed wordt gejat, ouders willen dit bespreken en worden vervolgens door de ouders van het diefje bedreigd met een wapen, dat soort dingen)
Ik heb nu de geweldige mogelijkheid om een huis in mijn 'opgroeidorp' te huren. Een boerderijtje, met uitzicht op mijn paarden die daar op pension staan. Het is wel op het erf van de boer en ook zijn zoon woont er met zijn vrouw die weer een oude schoolvriendin van mij is.
Mijn man is, zoals een aantal wel weten uit vorige topics, niet vaak thuis vanwege zijn werk. Hij heeft dus niet zo veel last van de wijk als ik dat heb, simpelweg omdat hij er niet veel is. Verder is het een prima stad om te wonen, alles bij de hand. Gezellige restaurantjes, winkels, bioscoopje, theater.
De bezwaren van mijn man, en die deel ik enogzins wel, is dat hij denkt dat je als je met kennissen op één erf woont, misschien weleens last van elkaars leefgewoontes kunt krijgen. Wij houden op zijn tijd wel van een borrel, barbeque en een hoop mensen over de vloer. Ook wordt er met regelmaat een joint gerookt. Misschien stroken onze leefwijzen niet en dat zou betekenen dat je, als het nodig zou zijn, niet alleen je gezin maar ook je paarden moet verhuizen en de leuke band die we op dit moment met elkaar hebben wordt verpest.
Anderzijds, de stad waar we nu wonen verplicht inwoners ook om je kind op de basisschool te doen in de wijk waar je woont. Je raadt het al; er is hier dus één school met 2 blonde kinderen. De school staat ook slecht bekend.
Ik wil niet dat mijn kind in deze wijk 'verzuipt' in de ellende. Ik wil dat ze kan buitenspelen, vriendjes maken en genieten van het kind zijn. Daarnaast ben ik vreselijk toe aan rust. Er is hier altijd herrie en spanning. Altijd hangende gasten die intimideren, mijn honden proberen op te fokken, schelden. Eigenlijk ben ik er wel klaar mee.
Inmiddels heb ik ons wel ingeschreven voor een ander huis, maar dat kan 5 tot 8 jaar duren. Dan is mijn kind al groter en moet ze naar school. Een huis kopen lukt ons op het moment niet, er is geen bank die op dit moment een hypotheek verstrekt aan starters op één inkomen.
Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Ik wil niet mijn zin doordrijven en het boerderijtje zomaar gaan huren. Maar het lijkt me wel ontzettend fijn. Ook het feit dat mijn familie om de hoek woont en we elkaar met de kinderopvang kunnen helpen.
Wie weet raad?
woensdag 17 juni 2009 om 12:15
Ik zou eerst een goed gesprek aangaan met jullie vrienden en het er goed over hebben wat over en weer de verwachtingen zijn. Dan is dat allemaal maar duidelijk. Er wordt hier door anderen gezegd het niet te hebben over het roken van de joints, maar als jij denkt dat ze daar misschien juist wel heel anders over denken is het juist goed dat je dat ook bespreekbaar maakt.
Samen leven op een erf vraagt geven en nemen. Dat werkt beide kanten op, dus het lijkt mij het beste dan maar zo transparant mogelijk te zijn en dat ook van de ander te vragen. Het lijkt mij juist goed om te toetsen hoe zij reageren op zaken waar ze een andere mening over zijn toegedaan. Gaat het dan ook nog goed?
NB: Ik bedoel overigens niet te zeggen dat zij jullie 'toestemming' of iets dergelijks zouden moeten geven (mocht je dat in bovenstaande lezen). Dat is geen basis van gelijkwaardigheid.
Voor het overige klinkt het mij goed in de oren. Maar een rustig dorp of een drukke volksbuurt is nogal een groot verschil. Kunnen jullie wel aarden in een dergelijke omgeving?
Samen leven op een erf vraagt geven en nemen. Dat werkt beide kanten op, dus het lijkt mij het beste dan maar zo transparant mogelijk te zijn en dat ook van de ander te vragen. Het lijkt mij juist goed om te toetsen hoe zij reageren op zaken waar ze een andere mening over zijn toegedaan. Gaat het dan ook nog goed?
NB: Ik bedoel overigens niet te zeggen dat zij jullie 'toestemming' of iets dergelijks zouden moeten geven (mocht je dat in bovenstaande lezen). Dat is geen basis van gelijkwaardigheid.
Voor het overige klinkt het mij goed in de oren. Maar een rustig dorp of een drukke volksbuurt is nogal een groot verschil. Kunnen jullie wel aarden in een dergelijke omgeving?
woensdag 17 juni 2009 om 12:26
quote:evelise schreef op 17 juni 2009 @ 12:10:
[...]
God, betutteling ten top dit. Ik denk dat TO hier zelf vást wel heeft over nagedacht, niet? En ik denk dat jij nooit een jointje rookt, anders zou je het niet zo radicaal onder 'drugs' scharen. Oogkleppen even afdoen hoor.Euhm, een joint is gewoon drugs, dat heeft weinig met radicaal te maken. Maar goed, ontopic, want het gaat erom of Nastik het wel of niet moet doen: ik denk dat goede afspraken maken een heleboel leed kan voorkomen, dus waarom er niet voor gaan?
[...]
God, betutteling ten top dit. Ik denk dat TO hier zelf vást wel heeft over nagedacht, niet? En ik denk dat jij nooit een jointje rookt, anders zou je het niet zo radicaal onder 'drugs' scharen. Oogkleppen even afdoen hoor.Euhm, een joint is gewoon drugs, dat heeft weinig met radicaal te maken. Maar goed, ontopic, want het gaat erom of Nastik het wel of niet moet doen: ik denk dat goede afspraken maken een heleboel leed kan voorkomen, dus waarom er niet voor gaan?
woensdag 17 juni 2009 om 12:34
Nou ik zou het wel weten hoor.
Vertrekken!
Dit is een prachtige kans en zou ik zeker met beide handen aanpakken.
En wat jullie leefgewoontes betreft, jullie kunnen je toch ook een beetje aanpassen? Wat minder uitbundig bezoek ontvangen, jointje alleen binnen roken en wat minder vaak BBQ-en. Het is geven en nemen.
Vertrekken!
Dit is een prachtige kans en zou ik zeker met beide handen aanpakken.
En wat jullie leefgewoontes betreft, jullie kunnen je toch ook een beetje aanpassen? Wat minder uitbundig bezoek ontvangen, jointje alleen binnen roken en wat minder vaak BBQ-en. Het is geven en nemen.
woensdag 17 juni 2009 om 12:39
quote:KatB schreef op 17 juni 2009 @ 12:26:
[...]
Euhm, een joint is gewoon drugs, dat heeft weinig met radicaal te maken. Maar goed, ontopic, want het gaat erom of Nastik het wel of niet moet doen: ik denk dat goede afspraken maken een heleboel leed kan voorkomen, dus waarom er niet voor gaan?
Alcohol en sigaretten ook; totaal ongepast om hier iemand te adviseren 'haar jointje te laten voor wat het is' omdat ze moeder is. Nastik vraagt advies om iets heel anders.
Ontopic; sluit me aan bij wat hier eerder gezegd is: kwestie van geven en nemen; ik zou ook lekker naar die boerderij gaan. Als de mensen met wie je het erf deelt gewoon redelijk zijn, kun je problemen wrs wel gewoon uitpraten. Iets wat nu al geen optie is in de prachtwijk.
[...]
Euhm, een joint is gewoon drugs, dat heeft weinig met radicaal te maken. Maar goed, ontopic, want het gaat erom of Nastik het wel of niet moet doen: ik denk dat goede afspraken maken een heleboel leed kan voorkomen, dus waarom er niet voor gaan?
Alcohol en sigaretten ook; totaal ongepast om hier iemand te adviseren 'haar jointje te laten voor wat het is' omdat ze moeder is. Nastik vraagt advies om iets heel anders.
Ontopic; sluit me aan bij wat hier eerder gezegd is: kwestie van geven en nemen; ik zou ook lekker naar die boerderij gaan. Als de mensen met wie je het erf deelt gewoon redelijk zijn, kun je problemen wrs wel gewoon uitpraten. Iets wat nu al geen optie is in de prachtwijk.
woensdag 17 juni 2009 om 13:07
quote:evelise schreef op 17 juni 2009 @ 12:39:
[...]
Alcohol en sigaretten ook; totaal ongepast om hier iemand te adviseren 'haar jointje te laten voor wat het is' omdat ze moeder is. Nastik vraagt advies om iets heel anders.
Ontopic; sluit me aan bij wat hier eerder gezegd is: kwestie van geven en nemen; ik zou ook lekker naar die boerderij gaan. Als de mensen met wie je het erf deelt gewoon redelijk zijn, kun je problemen wrs wel gewoon uitpraten. Iets wat nu al geen optie is in de prachtwijk.
Daar zei ik niets over, want dit is niet het geschikte topic om daar mijn mening over te ventileren, ik reageerde op je uitspraak "En ik denk dat jij nooit een jointje rookt, anders zou je het niet zo radicaal onder 'drugs' scharen. Oogkleppen even afdoen hoor." Een joint valt drugs, daar is niets radicaals aan om het ook daar onder te plaatsen, laat staan dat je oogkleppen moet hebben om het daar onder te plaatsen.
Enfin, ik ga nu weer offtopic. Stoute Kat!
[...]
Alcohol en sigaretten ook; totaal ongepast om hier iemand te adviseren 'haar jointje te laten voor wat het is' omdat ze moeder is. Nastik vraagt advies om iets heel anders.
Ontopic; sluit me aan bij wat hier eerder gezegd is: kwestie van geven en nemen; ik zou ook lekker naar die boerderij gaan. Als de mensen met wie je het erf deelt gewoon redelijk zijn, kun je problemen wrs wel gewoon uitpraten. Iets wat nu al geen optie is in de prachtwijk.
Daar zei ik niets over, want dit is niet het geschikte topic om daar mijn mening over te ventileren, ik reageerde op je uitspraak "En ik denk dat jij nooit een jointje rookt, anders zou je het niet zo radicaal onder 'drugs' scharen. Oogkleppen even afdoen hoor." Een joint valt drugs, daar is niets radicaals aan om het ook daar onder te plaatsen, laat staan dat je oogkleppen moet hebben om het daar onder te plaatsen.
Enfin, ik ga nu weer offtopic. Stoute Kat!
woensdag 17 juni 2009 om 13:16
Natuurlijk, overleggen met de buren, kennissen enz... maar lijkt me dat je dat toch eerst met je man moet bespreken want uit jouw verhaal maak ik op dat hij wil blijven. Als je met hem op één lijn zit, sta je ook weer wat sterker bij je bekenden op 't platteland. En als je een goede band hebt met die mensen, begrijpen zij toch ook wel dat jullie een andere levenswijze hebben? Of houden jullie dat nu ook voor elkaar verborgen?
woensdag 17 juni 2009 om 13:30
Als je man nog huiverig is, ga dan samen met hem met die mensen praten over die twijfels t.a.v. het samen op 1 erf leven.
Denk wel dat het belangrijk is om op 1 lijn te komen met z'n tweetjes. Bedoel, je kunt hem wel overhalen, maar als hij daar straks diep ongelukkig loopt te wezen, schiet het ook niet op.
Maar alles bij elkaar genomen: doen! Mijn ervaring is dat al die dingen (rottigheid op straat, onveilig gevoel, harde mentaliteit) alleen maar zwaarder gaan wegen naarmate je kind ouder wordt.
Denk wel dat het belangrijk is om op 1 lijn te komen met z'n tweetjes. Bedoel, je kunt hem wel overhalen, maar als hij daar straks diep ongelukkig loopt te wezen, schiet het ook niet op.
Maar alles bij elkaar genomen: doen! Mijn ervaring is dat al die dingen (rottigheid op straat, onveilig gevoel, harde mentaliteit) alleen maar zwaarder gaan wegen naarmate je kind ouder wordt.
woensdag 17 juni 2009 om 17:16
Ga een keer kijken, en misschien kun je op het gezamenlijke erf toch ook nog je eigen plek creeeren door middel van planten of iets dergelijks, dat je toch niet het idee hebt dat je bij anderen op het erf woont. Of een tuintje maken aan een niet-zichtbare kant.
Maar om te beginnen gewoon een gesprek aangaan met de mensen waar je wilt gaan wonen. In alle openheid de verwachtingen en mogelijkheden bespreken. En het feit dat ze vroeger je schoolvriendin was, betekent geen garanties voor de toekomst, dus staar je daar niet blind op.
Maar om te beginnen gewoon een gesprek aangaan met de mensen waar je wilt gaan wonen. In alle openheid de verwachtingen en mogelijkheden bespreken. En het feit dat ze vroeger je schoolvriendin was, betekent geen garanties voor de toekomst, dus staar je daar niet blind op.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 17 juni 2009 om 19:37
Nou, de keuze is gemaakt hoor! We gaan kijken of we het eens kunnen worden over de huur van het huisje op het boerenerf.
We komen er vaak hoor, ik zit er bijna dagelijks voor mijn paarden dus ik ken de mensen van de boerderij heel goed.
Eigenlijk lijken het mij ook best leuke buren.
De angst van manlief is dat je elkaar misschien toch op een andere manier gaat bekijken als je de oprit moet delen. De zakelijke (huur paardenstalling) en vriendschappelijk (samen ritje maken, eens wat lenen, op de kindjes passen) zijn nu heel goed.
Ik denk dat het ook een top idee is om eerst eens 2 weekjes op vakantie te gaan in het huisje. Kunnen we goed testen of het met ons woon-werkverkeer etc..etc.. allemaal te doen is.
We komen er vaak hoor, ik zit er bijna dagelijks voor mijn paarden dus ik ken de mensen van de boerderij heel goed.
Eigenlijk lijken het mij ook best leuke buren.
De angst van manlief is dat je elkaar misschien toch op een andere manier gaat bekijken als je de oprit moet delen. De zakelijke (huur paardenstalling) en vriendschappelijk (samen ritje maken, eens wat lenen, op de kindjes passen) zijn nu heel goed.
Ik denk dat het ook een top idee is om eerst eens 2 weekjes op vakantie te gaan in het huisje. Kunnen we goed testen of het met ons woon-werkverkeer etc..etc.. allemaal te doen is.
woensdag 17 juni 2009 om 19:49
Ik zou bijna zeggen: je hebt geen keus! Je wilt je kinderen toch niet in een onveilige buurt groot laten worden? Dit is jullie ticket om daar weg te komen. Wrijving met de nieuwe buurtjes kun je inderdaad zoveel mogelijk voor zijn door vooraf een goed en open gesprek te voeren over de wederzijdse verwachtingen. Maar verder... gewoon gaan. Werkt het niet, dan is het vroeg genoeg om weer iets anders te bedenken. Maar dan heb je het in elk geval geprobeerd en je bent in elk geval weg uit de buurt waar je nu zit. Volgens mij hebben jullie in deze situatie niets te verliezen en alleen maar te winnen.
maandag 22 juni 2009 om 13:34
Ik ben 3 jaar geleden verhuisd vanuit zo'n wijk. Ook voor mijn kinderen. Ik durfde op een gegeven moment zelf niet meer naar buiten. Ze sloegen mijn kinderen met ijzeren stokken waar je bij stond en als je er dan iets van zei, ingreep, dan lachtte ze je uit, kreeg je een grote bek en binnen een paar minuten stond het hele plein vol met Marokkanen die allemaal zo lekker konden dreigen en intimideren.
Ik was zooooo blij dat ik daar weg kon. Ik ben er wel voor naar Flevoland verhuisd, kreeg daar snel een supermooie eengezinswoning, nieuwbouw, en ik kwam uit een achterstallig duur flatje in een rotwijk.
Ik zou zeker verhuizen voor je dochter naar school gaat. Bij ons was ook zo'n Marokkaanse vaders project, misschien wel zelfde woonplaats? Ik woonde in IJsselstein.
Ik was zooooo blij dat ik daar weg kon. Ik ben er wel voor naar Flevoland verhuisd, kreeg daar snel een supermooie eengezinswoning, nieuwbouw, en ik kwam uit een achterstallig duur flatje in een rotwijk.
Ik zou zeker verhuizen voor je dochter naar school gaat. Bij ons was ook zo'n Marokkaanse vaders project, misschien wel zelfde woonplaats? Ik woonde in IJsselstein.
