Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 2
donderdag 18 juni 2009 om 14:18
Oh Vos, wat een misselijkmakend verhaal... jakkes. Maar laat het je niet weerhouden, soms roepen allerlei dingen die ik en anderen hier op het forum lezen gewoon reacties op, dat valt niet te voorkomen als je hier en elders leest.
Ik vind het echt zo afschuwelijk wat je is overkomen.
Ik vind het echt zo afschuwelijk wat je is overkomen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 18 juni 2009 om 14:20
Lieve Iry,
wat mij betreft kun je die arrogantiemodus lekker gewoon aan laten staan, want het is toch heerlijk, en het mag toch ook gewoon, om je goed te voelen over jezelf? Over wat jij kunt, over je talent? En over iets waar je je dochter ook nog eens erg blij mee maakt!
En ik vind het echt mooi dat je iets wat toch moeilijk is (navelstrengen en zo, weet je wel) weet te transformeren naar een project voor jullie samen; je zet iets moeilijks om in iets moois. Dat is inspirerend en dat is goed! En dat mag je koesteren in jezelf. Zo! Ik hoop dat je het kunt voelen!
wat mij betreft kun je die arrogantiemodus lekker gewoon aan laten staan, want het is toch heerlijk, en het mag toch ook gewoon, om je goed te voelen over jezelf? Over wat jij kunt, over je talent? En over iets waar je je dochter ook nog eens erg blij mee maakt!
En ik vind het echt mooi dat je iets wat toch moeilijk is (navelstrengen en zo, weet je wel) weet te transformeren naar een project voor jullie samen; je zet iets moeilijks om in iets moois. Dat is inspirerend en dat is goed! En dat mag je koesteren in jezelf. Zo! Ik hoop dat je het kunt voelen!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 18 juni 2009 om 14:27
Verder nog even zeggen dat mijn therapeute echt echt echt een kanjer is. Ja, ik heb het met haar besproken. Nou ja, bespróken. Het was heftig emo (...). En op het eind heeft ze, in overleg met mij, gebeld naar EM om hem het proces uit te leggen. Hij had al begrepen wat er steeds gebeurt, maar nu kreeg hij ook nog een compliment dat hij me zo goed de ruimte had gegeven. Dat verdient hij ook.
Want wat een ellende als je partner bijna niet meer de werkelijkheid van het verleden weet te onderscheiden. Maar het positieve is wel dat hij er (meer dan ik) op vertrouwt dat deze fase minder wordt en ook overgaat. Ik zit er nu teveel middenin om dat vertrouwen echt te kunnen voelen.
Dan vanmorgen ook nog PMT gehad; nog even de sessie van gisteravond voortgezet, zeg maar. Dus ik ben nu behoorlijk uitgeput en heb net zelfs even geslapen. Want vannacht kwamen er zoveel beelden dat ik maar naar medicatie heb gegrepen. Ik zit er nu echt bovenop en middenin. Het is afschuwelijk, maar het is wél de tijd nu. Ik moet er doorheen. En ik wil het ook.
En het is zo'n steun dat zij, en ook de PMT-stagiaire die de therapie doet (en dat doet ze goed!) beiden zeggen dat ik het niet alleen hoef te doen, dat ze mij steunen, en dat ik mag bellen. Dat EM mij steunt. Oooooh. Ik kan gewoon niet zeggen hoe belangrijk dit is voor mij, na een heel leven van zo alleen ploeteren en zo alleen zware geheimen dragen.
Want wat een ellende als je partner bijna niet meer de werkelijkheid van het verleden weet te onderscheiden. Maar het positieve is wel dat hij er (meer dan ik) op vertrouwt dat deze fase minder wordt en ook overgaat. Ik zit er nu teveel middenin om dat vertrouwen echt te kunnen voelen.
Dan vanmorgen ook nog PMT gehad; nog even de sessie van gisteravond voortgezet, zeg maar. Dus ik ben nu behoorlijk uitgeput en heb net zelfs even geslapen. Want vannacht kwamen er zoveel beelden dat ik maar naar medicatie heb gegrepen. Ik zit er nu echt bovenop en middenin. Het is afschuwelijk, maar het is wél de tijd nu. Ik moet er doorheen. En ik wil het ook.
En het is zo'n steun dat zij, en ook de PMT-stagiaire die de therapie doet (en dat doet ze goed!) beiden zeggen dat ik het niet alleen hoef te doen, dat ze mij steunen, en dat ik mag bellen. Dat EM mij steunt. Oooooh. Ik kan gewoon niet zeggen hoe belangrijk dit is voor mij, na een heel leven van zo alleen ploeteren en zo alleen zware geheimen dragen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 18 juni 2009 om 14:43
Ev,ik voel pijnlijk met je mee.
Anders dan bij jou kan ik mij wel veilig(?) voelen bij vriend.
Hoewel de deuk nog vers is die ik een tijdje terug opliep.
Maar hij werkt hard aan de reparatie en dat geeft vertrouwen.
Dat werkelijkheid en verleden wel door elkaar lopen herken ik wel.
Bijv. in de vorm die Wurm beschreef al sik even niet met mijn verstand in de werkelijkheid ben.
En mijn verdedigings mechanisme die nogal eens te groot is tegen de verkeerde persoon.
Het is nogal een klus om ergens onder al de verworven schilden jezelf vandaan te toveren.
En nu ik dit schrijf is dit stukje ik terug te vinden in mijn talent (jaja arrogantie is er nog even),alleen durf ik dat nog niet zo goed groot te maken.
Want ja....dan wordt er pas echt wat verwacht.
Die navelstreng, daar zit toch een hoop rek in?
Anders dan bij jou kan ik mij wel veilig(?) voelen bij vriend.
Hoewel de deuk nog vers is die ik een tijdje terug opliep.
Maar hij werkt hard aan de reparatie en dat geeft vertrouwen.
Dat werkelijkheid en verleden wel door elkaar lopen herken ik wel.
Bijv. in de vorm die Wurm beschreef al sik even niet met mijn verstand in de werkelijkheid ben.
En mijn verdedigings mechanisme die nogal eens te groot is tegen de verkeerde persoon.
Het is nogal een klus om ergens onder al de verworven schilden jezelf vandaan te toveren.
En nu ik dit schrijf is dit stukje ik terug te vinden in mijn talent (jaja arrogantie is er nog even),alleen durf ik dat nog niet zo goed groot te maken.
Want ja....dan wordt er pas echt wat verwacht.
Die navelstreng, daar zit toch een hoop rek in?
donderdag 18 juni 2009 om 17:07
Vos, doe gewoon je verhaal zonder rekening te houden met wat het eventueel op kan roepen bij anderen.
Dat is namelijk niet te voorkomen en ook helemaal niet erg.
Jij moet gewoon je verhaal kunnen doen en ik vind het juist alleen maar fijn als je dat hier kan delen.
Dat het nu zo heftig binnenkomt bij mij is ergens alleen maar goed, want daaruit blijkt wel dat ik er nog wat mee moet.
Maar voor nu houd ik er even afstand van.
Wil nog wel even je vraag over aangifte beantwoorden. Ik heb beide keren geen aangifte gedaan. Eerste keer was ik 12, paar maanden later voor het eerst iemand verteld. Tweede keer was ik 13, nooit over gesproken tot ik naar een psycholoog ging, ruim een half jaar geleden.
Van alle verhalen hier en op hyves neem ik even wat afstand.
Het gaat net een weekje echt even lekker met me, te lang geleden dat ik mij zo goed voelde.
En dat wil ik graag nog even vasthouden.
Dat gaat niet als ik uitgebreid op jullie probeer te reageren, dan ga ik teveel mee in het verhaal en gevoel van de ander.
Vandaar dus in mijn reacties even wat afstand, hoop dat jullie dat begrijpen.
Ik lees jullie, leef mee en zal ook wel reageren, maar even wat minder op de inhoud nu.
Iry, ik mis onze nachtelijke gesprekken ook. Hoop je snel weer te spreken, al zullen we elkaar minder treffen omdat ik vaker op tijd naar bed ga ivm werk.
EV, dikke knuffel! Je bent goed bezig, al voelt het misschien niet altijd zo. En fijn dat je zoveel steun van je therapeuten ervaart.
Liefs!
Dat is namelijk niet te voorkomen en ook helemaal niet erg.
Jij moet gewoon je verhaal kunnen doen en ik vind het juist alleen maar fijn als je dat hier kan delen.
Dat het nu zo heftig binnenkomt bij mij is ergens alleen maar goed, want daaruit blijkt wel dat ik er nog wat mee moet.
Maar voor nu houd ik er even afstand van.
Wil nog wel even je vraag over aangifte beantwoorden. Ik heb beide keren geen aangifte gedaan. Eerste keer was ik 12, paar maanden later voor het eerst iemand verteld. Tweede keer was ik 13, nooit over gesproken tot ik naar een psycholoog ging, ruim een half jaar geleden.
Van alle verhalen hier en op hyves neem ik even wat afstand.
Het gaat net een weekje echt even lekker met me, te lang geleden dat ik mij zo goed voelde.
En dat wil ik graag nog even vasthouden.
Dat gaat niet als ik uitgebreid op jullie probeer te reageren, dan ga ik teveel mee in het verhaal en gevoel van de ander.
Vandaar dus in mijn reacties even wat afstand, hoop dat jullie dat begrijpen.
Ik lees jullie, leef mee en zal ook wel reageren, maar even wat minder op de inhoud nu.
Iry, ik mis onze nachtelijke gesprekken ook. Hoop je snel weer te spreken, al zullen we elkaar minder treffen omdat ik vaker op tijd naar bed ga ivm werk.
EV, dikke knuffel! Je bent goed bezig, al voelt het misschien niet altijd zo. En fijn dat je zoveel steun van je therapeuten ervaart.
Liefs!
donderdag 18 juni 2009 om 19:33
Lieve Saar,
Ik ben zò blij dat je je zo goed voelt. Dat je ervan geniet, dat je je ervan bewust bent, en dus ook even afstand houd van alle nare dingen. En, hoe lief je ons misschien ook vind, daar horen wij ergens wel bij.
Ev, wat geweldig knap dat je het erover gehad hebt met je therapeute. En ook met PMT mee bezig bent.
Ik heb het er dus nog nooit over durven hebben... Wurman merkt het natuurlijk wel, en ik ben nog dagen erna overstuur.
Omdat het 'zo echt' lijkt. De herbeleving, maar doordat zijn stem binnendringt ook het gevoel dat hij er een rol in heeft.
Dat hij erbij was (ik hoorde hem toch?). En dat maakt hem heel onveilig dan, en de werkelijkheid beangstigend.
Hoe moeilijk om tussen al die herbelevingen door te beseffen dat het nù heel anders is. Dat het òude angst is.
Nu niet meer van toepassing.
Iertje, wat heerlijk dat je mag stylen bij je dochter. Dat doe je graag, en je bent er goed in. En dat nog kunnen voelen bij jezelf ook! Lekker hoor!!!
Het lijkt mij ook wel heel definitief dat je nu zo bezig bent met haar huisje, maar het samen doen helpt misschien wel straks.
En, ik schat zo in, uit jou verhalen, dat ze vrolijk zaterdagavond jullie badkamer komt vervuilen om je lippenstift te lenen, klerenkast te plunderen en uitgebreid te tutten.
Sterrekind, hoe gaat het ondertussen?
Nog mwoah?
Moest trouwens wel lachen om die opvliegers van je. Da's niet de overgang hoor haha, dat is nou aan de AD zitten.
Zweetbuien zijn mijn leven hihi... Maar zolang de AD werkt vind ik het wel best.
Maar als ze zoals bij jou niet echt helpen tegen emotionele achtbaan, dan zit je ook niet op de gratis opvliegers te wachten natuurlijk!
Heb jij al wat meer duidelijkheid Hanke?
Je bent zo druk bezig met allerlei dingen. Dapper!
Vos, ik heb nooit aangifte gedaan.
Het gaat bij mij om lange periode, en aangifte erover doen...
Het voelt gewoon nog te veel alsof het mijn schuld is. Ik heb het door laten gaan, heb het me laten overkomen.
En verder allerlei praktische bezwaren haha, maar feitelijk beni k gewoon een schijtebak.
Dapper dat jij wel meteen aangifte deed. En gelukkig dat er ook meteen bewijs enzo gevonden werd.
Ik vind het uberhaupt dapper dat je hier zo open over praat.
Lieve schatten, ik weet vandaag even niet wat ik heb, maar het zal te maken hebben met moeheid ofzo.
Ik voel me beetje allenig, en ik mis alles en iedereen.
Zo'n moment waarop peuter me adviseert om gewoon heel hard te roepen 'hallo! Ik wil dat iedereen nù alles laat vallen om mij te laten zien hoeveel ze van me houden. En dat de wereld even om mij draait. Zodat ik geen rare dingen hoef te doen om hetzelfde effect te bereiken'
Alleen het uittikken bezorgd me dus al een knalrood hoofd.
Dat ga ik niet over mn lippen krijgen...
Zo maar lekker even een uurtje sporten en kijken of ik alles eruit kan meppen enzo.
Liefs (f)
Ik ben zò blij dat je je zo goed voelt. Dat je ervan geniet, dat je je ervan bewust bent, en dus ook even afstand houd van alle nare dingen. En, hoe lief je ons misschien ook vind, daar horen wij ergens wel bij.
Ev, wat geweldig knap dat je het erover gehad hebt met je therapeute. En ook met PMT mee bezig bent.
Ik heb het er dus nog nooit over durven hebben... Wurman merkt het natuurlijk wel, en ik ben nog dagen erna overstuur.
Omdat het 'zo echt' lijkt. De herbeleving, maar doordat zijn stem binnendringt ook het gevoel dat hij er een rol in heeft.
Dat hij erbij was (ik hoorde hem toch?). En dat maakt hem heel onveilig dan, en de werkelijkheid beangstigend.
Hoe moeilijk om tussen al die herbelevingen door te beseffen dat het nù heel anders is. Dat het òude angst is.
Nu niet meer van toepassing.
Iertje, wat heerlijk dat je mag stylen bij je dochter. Dat doe je graag, en je bent er goed in. En dat nog kunnen voelen bij jezelf ook! Lekker hoor!!!
Het lijkt mij ook wel heel definitief dat je nu zo bezig bent met haar huisje, maar het samen doen helpt misschien wel straks.
En, ik schat zo in, uit jou verhalen, dat ze vrolijk zaterdagavond jullie badkamer komt vervuilen om je lippenstift te lenen, klerenkast te plunderen en uitgebreid te tutten.
Sterrekind, hoe gaat het ondertussen?
Nog mwoah?
Moest trouwens wel lachen om die opvliegers van je. Da's niet de overgang hoor haha, dat is nou aan de AD zitten.
Zweetbuien zijn mijn leven hihi... Maar zolang de AD werkt vind ik het wel best.
Maar als ze zoals bij jou niet echt helpen tegen emotionele achtbaan, dan zit je ook niet op de gratis opvliegers te wachten natuurlijk!
Heb jij al wat meer duidelijkheid Hanke?
Je bent zo druk bezig met allerlei dingen. Dapper!
Vos, ik heb nooit aangifte gedaan.
Het gaat bij mij om lange periode, en aangifte erover doen...
Het voelt gewoon nog te veel alsof het mijn schuld is. Ik heb het door laten gaan, heb het me laten overkomen.
En verder allerlei praktische bezwaren haha, maar feitelijk beni k gewoon een schijtebak.
Dapper dat jij wel meteen aangifte deed. En gelukkig dat er ook meteen bewijs enzo gevonden werd.
Ik vind het uberhaupt dapper dat je hier zo open over praat.
Lieve schatten, ik weet vandaag even niet wat ik heb, maar het zal te maken hebben met moeheid ofzo.
Ik voel me beetje allenig, en ik mis alles en iedereen.
Zo'n moment waarop peuter me adviseert om gewoon heel hard te roepen 'hallo! Ik wil dat iedereen nù alles laat vallen om mij te laten zien hoeveel ze van me houden. En dat de wereld even om mij draait. Zodat ik geen rare dingen hoef te doen om hetzelfde effect te bereiken'
Alleen het uittikken bezorgd me dus al een knalrood hoofd.
Dat ga ik niet over mn lippen krijgen...
Zo maar lekker even een uurtje sporten en kijken of ik alles eruit kan meppen enzo.
Liefs (f)
donderdag 18 juni 2009 om 22:16
quote:saartje1980 schreef op 18 juni 2009 @ 17:07:
Vos, doe gewoon je verhaal zonder rekening te houden met wat het eventueel op kan roepen bij anderen.
Dat is namelijk niet te voorkomen en ook helemaal niet erg.
Jij moet gewoon je verhaal kunnen doen en ik vind het juist alleen maar fijn als je dat hier kan delen.
Dat het nu zo heftig binnenkomt bij mij is ergens alleen maar goed, want daaruit blijkt wel dat ik er nog wat mee moet.
Maar voor nu houd ik er even afstand van.
Wil nog wel even je vraag over aangifte beantwoorden. Ik heb beide keren geen aangifte gedaan. Eerste keer was ik 12, paar maanden later voor het eerst iemand verteld. Tweede keer was ik 13, nooit over gesproken tot ik naar een psycholoog ging, ruim een half jaar geleden.
Van alle verhalen hier en op hyves neem ik even wat afstand.
Het gaat net een weekje echt even lekker met me, te lang geleden dat ik mij zo goed voelde.
En dat wil ik graag nog even vasthouden.
Dat gaat niet als ik uitgebreid op jullie probeer te reageren, dan ga ik teveel mee in het verhaal en gevoel van de ander.
Vandaar dus in mijn reacties even wat afstand, hoop dat jullie dat begrijpen.
Ik lees jullie, leef mee en zal ook wel reageren, maar even wat minder op de inhoud nu.
Wat heerlijk Saar. Ik gun het je ontzéttend.
En wauw. Stiekem ook bewondering. Want wat jij nu doet, dat wil ik ook kunnen, en voelen.
Weten wanneer je even afstand moet nemen.
Iry, ik mis onze nachtelijke gesprekken ook. Hoop je snel weer te spreken, al zullen we elkaar minder treffen omdat ik vaker op tijd naar bed ga ivm werk.
EV, dikke knuffel! Je bent goed bezig, al voelt het misschien niet altijd zo. En fijn dat je zoveel steun van je therapeuten ervaart.
Liefs!
Vos, doe gewoon je verhaal zonder rekening te houden met wat het eventueel op kan roepen bij anderen.
Dat is namelijk niet te voorkomen en ook helemaal niet erg.
Jij moet gewoon je verhaal kunnen doen en ik vind het juist alleen maar fijn als je dat hier kan delen.
Dat het nu zo heftig binnenkomt bij mij is ergens alleen maar goed, want daaruit blijkt wel dat ik er nog wat mee moet.
Maar voor nu houd ik er even afstand van.
Wil nog wel even je vraag over aangifte beantwoorden. Ik heb beide keren geen aangifte gedaan. Eerste keer was ik 12, paar maanden later voor het eerst iemand verteld. Tweede keer was ik 13, nooit over gesproken tot ik naar een psycholoog ging, ruim een half jaar geleden.
Van alle verhalen hier en op hyves neem ik even wat afstand.
Het gaat net een weekje echt even lekker met me, te lang geleden dat ik mij zo goed voelde.
En dat wil ik graag nog even vasthouden.
Dat gaat niet als ik uitgebreid op jullie probeer te reageren, dan ga ik teveel mee in het verhaal en gevoel van de ander.
Vandaar dus in mijn reacties even wat afstand, hoop dat jullie dat begrijpen.
Ik lees jullie, leef mee en zal ook wel reageren, maar even wat minder op de inhoud nu.
Wat heerlijk Saar. Ik gun het je ontzéttend.
En wauw. Stiekem ook bewondering. Want wat jij nu doet, dat wil ik ook kunnen, en voelen.
Weten wanneer je even afstand moet nemen.
Iry, ik mis onze nachtelijke gesprekken ook. Hoop je snel weer te spreken, al zullen we elkaar minder treffen omdat ik vaker op tijd naar bed ga ivm werk.
EV, dikke knuffel! Je bent goed bezig, al voelt het misschien niet altijd zo. En fijn dat je zoveel steun van je therapeuten ervaart.
Liefs!
donderdag 18 juni 2009 om 22:20
quote:Wurmpje schreef op 18 juni 2009 @ 19:33:
Sterrekind, hoe gaat het ondertussen?
Nog mwoah?
Moest trouwens wel lachen om die opvliegers van je. Da's niet de overgang hoor haha, dat is nou aan de AD zitten.
Zweetbuien zijn mijn leven hihi... Maar zolang de AD werkt vind ik het wel best.
Maar als ze zoals bij jou niet echt helpen tegen emotionele achtbaan, dan zit je ook niet op de gratis opvliegers te wachten natuurlijk!
Nee psies, die emotionele achtbaan is nog te heftig. En vind het stom dat die AD niet een klein beetje verlichting geeft daarin.
Enne haha ja die opvliegers. Nou weet je wat het stomme is, voordat ik AD slikte, had ik ze ook al! Echte. Alle symptonen.
Alleen is 't nu 2x zo erg. Soms voel ik me er gewoon een klein beetje ziek bij. Heb jij dat ook?
Lieve schatten, ik weet vandaag even niet wat ik heb, maar het zal te maken hebben met moeheid ofzo.
Ik voel me beetje allenig, en ik mis alles en iedereen.
Zo'n moment waarop peuter me adviseert om gewoon heel hard te roepen 'hallo! Ik wil dat iedereen nù alles laat vallen om mij te laten zien hoeveel ze van me houden. En dat de wereld even om mij draait. Zodat ik geen rare dingen hoef te doen om hetzelfde effect te bereiken'
Alleen het uittikken bezorgd me dus al een knalrood hoofd.
Dat ga ik niet over mn lippen krijgen...
Zo maar lekker even een uurtje sporten en kijken of ik alles eruit kan meppen enzo.
Lieffie.
Nou dan bel je straks S toch op en je allerliefste vriendinnetjes? Om vanavond en het weekend lekker bij jullie op de bank te komen zitten?
Allenig is niet leuk!
Liefs (f)
Sterrekind, hoe gaat het ondertussen?
Nog mwoah?
Moest trouwens wel lachen om die opvliegers van je. Da's niet de overgang hoor haha, dat is nou aan de AD zitten.
Zweetbuien zijn mijn leven hihi... Maar zolang de AD werkt vind ik het wel best.
Maar als ze zoals bij jou niet echt helpen tegen emotionele achtbaan, dan zit je ook niet op de gratis opvliegers te wachten natuurlijk!
Nee psies, die emotionele achtbaan is nog te heftig. En vind het stom dat die AD niet een klein beetje verlichting geeft daarin.
Enne haha ja die opvliegers. Nou weet je wat het stomme is, voordat ik AD slikte, had ik ze ook al! Echte. Alle symptonen.
Alleen is 't nu 2x zo erg. Soms voel ik me er gewoon een klein beetje ziek bij. Heb jij dat ook?
Lieve schatten, ik weet vandaag even niet wat ik heb, maar het zal te maken hebben met moeheid ofzo.
Ik voel me beetje allenig, en ik mis alles en iedereen.
Zo'n moment waarop peuter me adviseert om gewoon heel hard te roepen 'hallo! Ik wil dat iedereen nù alles laat vallen om mij te laten zien hoeveel ze van me houden. En dat de wereld even om mij draait. Zodat ik geen rare dingen hoef te doen om hetzelfde effect te bereiken'
Alleen het uittikken bezorgd me dus al een knalrood hoofd.
Dat ga ik niet over mn lippen krijgen...
Zo maar lekker even een uurtje sporten en kijken of ik alles eruit kan meppen enzo.
Lieffie.
Nou dan bel je straks S toch op en je allerliefste vriendinnetjes? Om vanavond en het weekend lekker bij jullie op de bank te komen zitten?
Allenig is niet leuk!
Liefs (f)
donderdag 18 juni 2009 om 22:21
quote:Elmervrouw schreef op 18 juni 2009 @ 14:27:
Verder nog even zeggen dat mijn therapeute echt echt echt een kanjer is. Ja, ik heb het met haar besproken. Nou ja, bespróken. Het was heftig emo (...). En op het eind heeft ze, in overleg met mij, gebeld naar EM om hem het proces uit te leggen. Hij had al begrepen wat er steeds gebeurt, maar nu kreeg hij ook nog een compliment dat hij me zo goed de ruimte had gegeven. Dat verdient hij ook.
Want wat een ellende als je partner bijna niet meer de werkelijkheid van het verleden weet te onderscheiden. Maar het positieve is wel dat hij er (meer dan ik) op vertrouwt dat deze fase minder wordt en ook overgaat. Ik zit er nu teveel middenin om dat vertrouwen echt te kunnen voelen.
Dan vanmorgen ook nog PMT gehad; nog even de sessie van gisteravond voortgezet, zeg maar. Dus ik ben nu behoorlijk uitgeput en heb net zelfs even geslapen. Want vannacht kwamen er zoveel beelden dat ik maar naar medicatie heb gegrepen. Ik zit er nu echt bovenop en middenin. Het is afschuwelijk, maar het is wél de tijd nu. Ik moet er doorheen. En ik wil het ook.
En het is zo'n steun dat zij, en ook de PMT-stagiaire die de therapie doet (en dat doet ze goed!) beiden zeggen dat ik het niet alleen hoef te doen, dat ze mij steunen, en dat ik mag bellen. Dat EM mij steunt. Oooooh. Ik kan gewoon niet zeggen hoe belangrijk dit is voor mij, na een heel leven van zo alleen ploeteren en zo alleen zware geheimen dragen.
Wat ontzettend fijn EV, dat je goede therapie krijgt.
En dat ze EM gewoon opbelt, wauw! Het gewoon even van je overneemt, wat verlichting.
Je pijn is door de tekst goed zichtbaar idd.
Wil je heel veel sterkte wensen voor de komende periode.
Nu niet opgeven he!?
Verder nog even zeggen dat mijn therapeute echt echt echt een kanjer is. Ja, ik heb het met haar besproken. Nou ja, bespróken. Het was heftig emo (...). En op het eind heeft ze, in overleg met mij, gebeld naar EM om hem het proces uit te leggen. Hij had al begrepen wat er steeds gebeurt, maar nu kreeg hij ook nog een compliment dat hij me zo goed de ruimte had gegeven. Dat verdient hij ook.
Want wat een ellende als je partner bijna niet meer de werkelijkheid van het verleden weet te onderscheiden. Maar het positieve is wel dat hij er (meer dan ik) op vertrouwt dat deze fase minder wordt en ook overgaat. Ik zit er nu teveel middenin om dat vertrouwen echt te kunnen voelen.
Dan vanmorgen ook nog PMT gehad; nog even de sessie van gisteravond voortgezet, zeg maar. Dus ik ben nu behoorlijk uitgeput en heb net zelfs even geslapen. Want vannacht kwamen er zoveel beelden dat ik maar naar medicatie heb gegrepen. Ik zit er nu echt bovenop en middenin. Het is afschuwelijk, maar het is wél de tijd nu. Ik moet er doorheen. En ik wil het ook.
En het is zo'n steun dat zij, en ook de PMT-stagiaire die de therapie doet (en dat doet ze goed!) beiden zeggen dat ik het niet alleen hoef te doen, dat ze mij steunen, en dat ik mag bellen. Dat EM mij steunt. Oooooh. Ik kan gewoon niet zeggen hoe belangrijk dit is voor mij, na een heel leven van zo alleen ploeteren en zo alleen zware geheimen dragen.
Wat ontzettend fijn EV, dat je goede therapie krijgt.
En dat ze EM gewoon opbelt, wauw! Het gewoon even van je overneemt, wat verlichting.
Je pijn is door de tekst goed zichtbaar idd.
Wil je heel veel sterkte wensen voor de komende periode.
Nu niet opgeven he!?
vrijdag 19 juni 2009 om 01:48
Ik ben bang.
Bang dat het afbouwen van de meds toch misschien teveel gevraagd is.
Bang dat het toch wat met me deed en ik nu verschil voel.
Of zou het gewoon weer een piek in die achtbaan zijn? Dat ik het eerder ook had?
Maar het voelt zo zwart, zo somber. Hoe voelde het eerst ook alweer, weken terug?
Ik weet het niet meer. Wat is wijsheid.
Ik voel me zo alleen.
Bang dat het afbouwen van de meds toch misschien teveel gevraagd is.
Bang dat het toch wat met me deed en ik nu verschil voel.
Of zou het gewoon weer een piek in die achtbaan zijn? Dat ik het eerder ook had?
Maar het voelt zo zwart, zo somber. Hoe voelde het eerst ook alweer, weken terug?
Ik weet het niet meer. Wat is wijsheid.
Ik voel me zo alleen.
vrijdag 19 juni 2009 om 10:51
Daar ben ik ook mee bezig, bewust omgaan met het forum (wel of niet reageren, minder aanwezig zijn, niet overal maar op reageren, alles willen bijhouden). Ik kijk echt wanneer ik het genoeg vind.
Wurm, ik haat het om de nadruk op mijn leeftijd te leggen, maar ik heb heel, heel veel jaren ook nergens over durven praten. En zelfs nu nog kan ik, als ik weer 'bij het nu ben', nóg zitten ontkennen. Zó ontzettend moeilijk is het om zoiets van je ouders onder ogen te zien. Maar ik heb nu eindelijk, toen ik bij deze therapeute kwam, de beslissing genomen dat het nu genoeg is. Iets van nu of nooit. Ik móet tot de kern komen, anders kan ik wel blijven door-therapieën. En ik wil een gelukkig leven voor de tijd die er nog is, een vrij leven. Een bevrijd leven. Ik ben me aan het bevrijden. En niets stopt me nu nog. Nu niet meer. Ik zet door. Hoe pijnlijk, erg, eng, vervelend en lastig ook. Maar dat heeft dus ook heel wat jaren (en een hele zoektocht en aardig wat geld) gekost.
Aan al degenen die zich alleen voelen, inclusief ikzelf op dit moment (rotnacht met ergernis achter de rug) een bergje zonnestralen-met-aandacht en liefs.
Wurm, ik haat het om de nadruk op mijn leeftijd te leggen, maar ik heb heel, heel veel jaren ook nergens over durven praten. En zelfs nu nog kan ik, als ik weer 'bij het nu ben', nóg zitten ontkennen. Zó ontzettend moeilijk is het om zoiets van je ouders onder ogen te zien. Maar ik heb nu eindelijk, toen ik bij deze therapeute kwam, de beslissing genomen dat het nu genoeg is. Iets van nu of nooit. Ik móet tot de kern komen, anders kan ik wel blijven door-therapieën. En ik wil een gelukkig leven voor de tijd die er nog is, een vrij leven. Een bevrijd leven. Ik ben me aan het bevrijden. En niets stopt me nu nog. Nu niet meer. Ik zet door. Hoe pijnlijk, erg, eng, vervelend en lastig ook. Maar dat heeft dus ook heel wat jaren (en een hele zoektocht en aardig wat geld) gekost.
Aan al degenen die zich alleen voelen, inclusief ikzelf op dit moment (rotnacht met ergernis achter de rug) een bergje zonnestralen-met-aandacht en liefs.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 19 juni 2009 om 11:35
quote:Elmervrouw schreef op 19 juni 2009 @ 10:51:
En zelfs nu nog kan ik, als ik weer 'bij het nu ben', nóg zitten ontkennen. Zó ontzettend moeilijk is het om zoiets van je ouders onder ogen te zien.
Herkenbaar gevoel. Bij mij zit het schaamtegevoel hierover heel diep.
Ik vind het dapper EV hoe je bezig bent en helemaal door de pijn heen gaat. Fijn dat je zo gesteund wordt door therapeute en EM.
Sterkte op je weg en hierbij een virtuele bos bloemen voor je! (f) (f) (f)
En zelfs nu nog kan ik, als ik weer 'bij het nu ben', nóg zitten ontkennen. Zó ontzettend moeilijk is het om zoiets van je ouders onder ogen te zien.
Herkenbaar gevoel. Bij mij zit het schaamtegevoel hierover heel diep.
Ik vind het dapper EV hoe je bezig bent en helemaal door de pijn heen gaat. Fijn dat je zo gesteund wordt door therapeute en EM.
Sterkte op je weg en hierbij een virtuele bos bloemen voor je! (f) (f) (f)
vrijdag 19 juni 2009 om 13:13
quote:Elmervrouw schreef op 19 juni 2009 @ 10:51:
Wurm, ik haat het om de nadruk op mijn leeftijd te leggen, maar ik heb heel, heel veel jaren ook nergens over durven praten. En zelfs nu nog kan ik, als ik weer 'bij het nu ben', nóg zitten ontkennen. Zó ontzettend moeilijk is het om zoiets van je ouders onder ogen te zien. Maar ik heb nu eindelijk, toen ik bij deze therapeute kwam, de beslissing genomen dat het nu genoeg is. Iets van nu of nooit. Ik móet tot de kern komen, anders kan ik wel blijven door-therapieën. En ik wil een gelukkig leven voor de tijd die er nog is, een vrij leven. Een bevrijd leven. Ik ben me aan het bevrijden. En niets stopt me nu nog. Nu niet meer. Ik zet door. Hoe pijnlijk, erg, eng, vervelend en lastig ook. Maar dat heeft dus ook heel wat jaren (en een hele zoektocht en aardig wat geld) gekost.
.
Wauw wat ontzettend knap van je dat je dit inziet.
Je hebt helemaal gelijk!
Als je altijd maar in je eigen 'vertrouwde' en 'veilige' wereldje blijft zitten waarin je de schuld op jezelf betrekt, denk ik ook dat je dan niet heel heel ver komt.
Maar het is zo ontzettend moeilijk.
Je wil bevrijding!! En dat ga je krijgen EV!!
Dappere vechter!
Wurm, ik haat het om de nadruk op mijn leeftijd te leggen, maar ik heb heel, heel veel jaren ook nergens over durven praten. En zelfs nu nog kan ik, als ik weer 'bij het nu ben', nóg zitten ontkennen. Zó ontzettend moeilijk is het om zoiets van je ouders onder ogen te zien. Maar ik heb nu eindelijk, toen ik bij deze therapeute kwam, de beslissing genomen dat het nu genoeg is. Iets van nu of nooit. Ik móet tot de kern komen, anders kan ik wel blijven door-therapieën. En ik wil een gelukkig leven voor de tijd die er nog is, een vrij leven. Een bevrijd leven. Ik ben me aan het bevrijden. En niets stopt me nu nog. Nu niet meer. Ik zet door. Hoe pijnlijk, erg, eng, vervelend en lastig ook. Maar dat heeft dus ook heel wat jaren (en een hele zoektocht en aardig wat geld) gekost.
.
Wauw wat ontzettend knap van je dat je dit inziet.
Je hebt helemaal gelijk!
Als je altijd maar in je eigen 'vertrouwde' en 'veilige' wereldje blijft zitten waarin je de schuld op jezelf betrekt, denk ik ook dat je dan niet heel heel ver komt.
Maar het is zo ontzettend moeilijk.
Je wil bevrijding!! En dat ga je krijgen EV!!
Dappere vechter!
vrijdag 19 juni 2009 om 15:08
Die keuze heb ik bij deze therapeute ook gemaakt. En ik moet zeggen, ik bèn ook voor het eerst eerlijk, probeer dingen te zeggen die ik niet wilde, door mn schaamte heen te gaan.
En merk ook wel dat sommige dingen daardoor 'anders' worden.
Maar ook merk ik dat ik nog zoveel kan besluiten en willen, maar dat ik bij heel veel dingen gewoon nog niet kan.
Ach, wie weet komt dat nog...
Ster, ik weet niet of het van het afbouwen van je medicijnen komt...Het kan dat je daar wel last van hebt.
Ik hoop dat je de kleine lichtpuntjes een beetje kan blijven zien, in al dat donker... (f)
En merk ook wel dat sommige dingen daardoor 'anders' worden.
Maar ook merk ik dat ik nog zoveel kan besluiten en willen, maar dat ik bij heel veel dingen gewoon nog niet kan.
Ach, wie weet komt dat nog...
Ster, ik weet niet of het van het afbouwen van je medicijnen komt...Het kan dat je daar wel last van hebt.
Ik hoop dat je de kleine lichtpuntjes een beetje kan blijven zien, in al dat donker... (f)
zaterdag 20 juni 2009 om 11:14
Dingen hebben gewoon ook tijd nodig, je kunt niets overhaasten. Denk nu niet dat ik nu alles durf te zeggen hoor, want dat is niet zo. Maar ik heb van de week wel voor het eerst gevoeld dat het een opluchting was en dat er wat van die enorme lading af gaat, nu ik het er zo heb uitgegooid. Dat is heel nieuw voor mij, én hoopgevend.
Een leuk nieuwtje: ik kreeg het boek van Susan Smit thuisgestuurd. Gewonnen met 'Klik en win' hier op de Vivasite! 100 spirituele plekken die je gezien moet hebben, zo heet het.
Een leuk nieuwtje: ik kreeg het boek van Susan Smit thuisgestuurd. Gewonnen met 'Klik en win' hier op de Vivasite! 100 spirituele plekken die je gezien moet hebben, zo heet het.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 20 juni 2009 om 17:47
zaterdag 20 juni 2009 om 20:18
Alweer gewonnen EV? Da's nou al de derde keer dat je in de prijzen valt 'afgelopen' tijd. (ik reken Sara nog mee )
Doe je goed. Blijf vooral staatsloten kopen zou ik zeggen!
En Vos, je bent er mee bezig, en je spreekt je al uit. Hier, naar je therapeut, sinds een tijdje naar je man.
Je bent bezig met verwerking, en dat roept een hoop gemengde emoties op. Van boosheid tot angst en kwetsbaarheid. Dat is gewoon supermoeilijk en rot.
Hoe is het voor de rest met iedereen?
Ik geloof dat ik vandaag een beetje moeite met mezelf heb.
Kost me grote moeite om geen destructief gedrag te vertonen, en demp die drang nu maar met een grote zak popcorn.
Ach ja, je moet toch wat.
Doe je goed. Blijf vooral staatsloten kopen zou ik zeggen!
En Vos, je bent er mee bezig, en je spreekt je al uit. Hier, naar je therapeut, sinds een tijdje naar je man.
Je bent bezig met verwerking, en dat roept een hoop gemengde emoties op. Van boosheid tot angst en kwetsbaarheid. Dat is gewoon supermoeilijk en rot.
Hoe is het voor de rest met iedereen?
Ik geloof dat ik vandaag een beetje moeite met mezelf heb.
Kost me grote moeite om geen destructief gedrag te vertonen, en demp die drang nu maar met een grote zak popcorn.
Ach ja, je moet toch wat.
zondag 21 juni 2009 om 01:54
Lieve Saar,
Dankjewel voor je geluister vannacht. Voor je geloof in wat ik vertelde, hoe ongeloofwaardig ook.
Voor je lieve en steunende woorden waardoor ik kon vertellen wat ik eigenlijk nooit zei.
Even mezelf kon zijn zonder harde humor of ironische woorden.
Heel even het verdriet kon delen. En me onveroordeeld voelen.
Ik geloof dat ik afgelopen weken een stuk meer verdriet heb dan ik voel.
Tnx girl. (f)
Dankjewel voor je geluister vannacht. Voor je geloof in wat ik vertelde, hoe ongeloofwaardig ook.
Voor je lieve en steunende woorden waardoor ik kon vertellen wat ik eigenlijk nooit zei.
Even mezelf kon zijn zonder harde humor of ironische woorden.
Heel even het verdriet kon delen. En me onveroordeeld voelen.
Ik geloof dat ik afgelopen weken een stuk meer verdriet heb dan ik voel.
Tnx girl. (f)
