Kinderen
alle pijlers
Begin twintig en bewust moeder
vrijdag 26 juni 2009 om 20:44
Ik ben 21 jaar, net klaar met mijn HBO opleiding, begonnen met mijn fulltime baan..
Tegelijkertijd ben ik al bijna 7 jaar samen met mijn vriend, wonen we drie jaar samen én willen we heel graag een kindje.
Ik ben dan ook gestopt met de pil. En het lijkt wel alsof ik daarmee een uitzondering ben!! Niemand uit mijn omgeving, van mijn leeftijd kiest bewust voor een kindje.
Als 'vreemde eend' toch maar een bericht geplaatst, ik kan mij namelijk bijna niet voorstellen dat er niet meer zijn zoals ik!
Ik heb er express 'bewust' moeder bij gezet omdat de jonge moeders in mijn omgeving hier meestal niet bewust voor gekozen hebben.
Ik ben een enorme denker, een twijfelkont. Ik ben nu twee maanden gestopt met de pil na ruim een jaar twijfelen. Ik was echt obsessief bezig met kinderen en nadenken over het zelf krijgen van een kind. Maar nu dan toch echt de knoop is doorgehakt en ik ben gestopt met de pil heb ik last van koudwatervrees:
Kan ik het wel, wil ik het wel écht, waarom wil ik het NU al (21 jaar), hoe wordt dit ontvangen door mijn omgeving? Ik heb altijd al een beetje opgebotst tegen de norm (jong een vriendje, een vaste relatie, op mijn 18e gaan samenwonen, heel jong HBO gaan doen, niet de typische student geweest). En nu dus een heel sterke kinderwens. Terwijl ik nét klaar ben met mijn HBO opleiding en aan het werk ga..
Ik weet dat ik dit heel graag wil, ik weet ook dat wij een kindje heel veel kunnen bieden en echt niet onder doe voor 'oudere' moeders. Maar waarom twijfel ik dan toch? Is dit typisch iets voor mijn leeftijd of heeft iedereen dit zogenaamde koudwatervrees?
Daarnaast, ik wil heeeel graag horen van andere moeders/zwangeren/kinderwensers van begin twintig hoe ZIJ het ervaren, tegen welke problemen/voordelen/vooroordelen zij oplopen!
Kortom: hoe is het om bewust jong moeder te zijn?
Tegelijkertijd ben ik al bijna 7 jaar samen met mijn vriend, wonen we drie jaar samen én willen we heel graag een kindje.
Ik ben dan ook gestopt met de pil. En het lijkt wel alsof ik daarmee een uitzondering ben!! Niemand uit mijn omgeving, van mijn leeftijd kiest bewust voor een kindje.
Als 'vreemde eend' toch maar een bericht geplaatst, ik kan mij namelijk bijna niet voorstellen dat er niet meer zijn zoals ik!
Ik heb er express 'bewust' moeder bij gezet omdat de jonge moeders in mijn omgeving hier meestal niet bewust voor gekozen hebben.
Ik ben een enorme denker, een twijfelkont. Ik ben nu twee maanden gestopt met de pil na ruim een jaar twijfelen. Ik was echt obsessief bezig met kinderen en nadenken over het zelf krijgen van een kind. Maar nu dan toch echt de knoop is doorgehakt en ik ben gestopt met de pil heb ik last van koudwatervrees:
Kan ik het wel, wil ik het wel écht, waarom wil ik het NU al (21 jaar), hoe wordt dit ontvangen door mijn omgeving? Ik heb altijd al een beetje opgebotst tegen de norm (jong een vriendje, een vaste relatie, op mijn 18e gaan samenwonen, heel jong HBO gaan doen, niet de typische student geweest). En nu dus een heel sterke kinderwens. Terwijl ik nét klaar ben met mijn HBO opleiding en aan het werk ga..
Ik weet dat ik dit heel graag wil, ik weet ook dat wij een kindje heel veel kunnen bieden en echt niet onder doe voor 'oudere' moeders. Maar waarom twijfel ik dan toch? Is dit typisch iets voor mijn leeftijd of heeft iedereen dit zogenaamde koudwatervrees?
Daarnaast, ik wil heeeel graag horen van andere moeders/zwangeren/kinderwensers van begin twintig hoe ZIJ het ervaren, tegen welke problemen/voordelen/vooroordelen zij oplopen!
Kortom: hoe is het om bewust jong moeder te zijn?
vrijdag 26 juni 2009 om 20:48
Ik zou niet weten wat leeftijd er mee te maken heeft (tenzij je te oud bent om nog vruchtbaar te zijn en het medisch verantwoord is natuurlijk). Jonge moeder, oudere moeder. Het heeft allebei zijn voor- en nadelen. Als jullie nu klaar zijn voor een gezin waarom dan wachten? Qua ervaringen kan ik je dus niet helpen. Succes!
vrijdag 26 juni 2009 om 20:55
Ik was 26 toen ik zwanger werd van de eerste en had ook last van koudwatervrees, zelfs toen ik al zwanger was . Ik denk dus niet dat dit zozeer door je leeftijd komt, maar meer door je aard (ik ben ook een ontzettende twijfelaar).
Zo te horen hebben jullie er heel goed over nagedacht en beseffen jullie goed wat jullie keuze inhoudt. Lijkt me een prima basis.
Zo te horen hebben jullie er heel goed over nagedacht en beseffen jullie goed wat jullie keuze inhoudt. Lijkt me een prima basis.
The time is now
vrijdag 26 juni 2009 om 20:57
??? Snap het niet helemaal, waarom maak je je druk?
Ik was 24 toen mijn oudste werd geboren, het maakt toch niet oud hoe oud je bent en hoe anderen dat zien? Het is jullie leven dus als jullie er klaar voor zijn.....
Druk maken om wat anderen denken is zo'n verspilde energie.
Persoonlijk vind ik het wel belangrijk dat er rust is in je leven, een eigen plekje en financieel rust.
Ik was 24 toen mijn oudste werd geboren, het maakt toch niet oud hoe oud je bent en hoe anderen dat zien? Het is jullie leven dus als jullie er klaar voor zijn.....
Druk maken om wat anderen denken is zo'n verspilde energie.
Persoonlijk vind ik het wel belangrijk dat er rust is in je leven, een eigen plekje en financieel rust.
vrijdag 26 juni 2009 om 20:59
Kan me voorstellen dat veel mensen in jouw positie een beetje twijfelen, als je zo bewust ervoor kiest dan weeg je ook alles af. Als jullie beiden een hele sterke kinderwens hebben, die graag nu willen vervullen en niet pas over een paar jaar, jullie het kindje alles kunnen bieden wat je zou willen: waarom niet? Go for it! Wat anderen ervan denken doet er niet toe. De een moet er niet aan denken op zijn 21ste de ander had het graag gewild op die leeftijd. Ik ze me niet bezig houden met de mening van anderen, alleen met die van jouzelf en je vriend.
vrijdag 26 juni 2009 om 21:06
Nog pas net 21 was ik toen ik de eerste keer zwanger werd. 1e en 2e keer ging niet goed maar nu ben ik 31 weken zwanger en 23 jaar oud. Koudwatervrees had ik niet. Ik wist heel goed dat ik dit wilde en dat wij dit samen willen. Wél heb ik wel eens gedacht: Wat nou als ik hele vervelende reacties krijg? Zeker na de miskramen en de moeilijke tijd zou de vraag of het een ongelukje was me veel pijn doen. Gelukkig heb ik hem maar 2 keer gehad en dan van mensen die ons nauwelijks kennen want als ze dat zouden doen dan zouden ze wel beter weten. Hier op het forum zijn er trouwens best aardig van meiden van jouw leeftijd te vinden die bewust zwanger zijn geworden, kleintje hebben of zwanger zijn/willen worden. Er is ook een 'zwanger worden groepje' waar best een aardig tal jongen meiden meeschrijft. Weet even de topic naam niet. Genoeg mensen om je verhaal mee te delen dus. Succes!
vrijdag 26 juni 2009 om 21:13
Ik was net 22 toen de eerste werd geboren, heel bewuste keuze. Nooit rare vragen over gesteld, niemand vroeg aan mij of het een ongelukje was. Misschien was het 19 jaar geleden, toen ik net zwanger werd ook wel minder een issue dan nu, zou ik niet weten, hoor. Ik weet wel dat ik een van de jongere moeders was op de school van mijn oudste. De moeders van vriendjes/vriendjes waren allemaal een stuk ouder, daar moest ik wel aan wennen. Maar verder, ik vond het heel leuk en nog steeds, hoor. Je maakt voor jezelf uit of je eraan toe bent of niet. Ik heb een vriendin die op haar 38ste voor het eerst moeder werd, niet bewust voor gekozen, maar in haar eerste huwelijk kwam ze niet aan kinderen krijgen toe en ze kreeg op haar 35ste weer een nieuwe relatie en met die man wilde ze graag kinderen. Zij is alweer wat ouder, wat rustiger en dat was ik wat minder op mijn 22ste.
Maar als jij voelt dat je eraan toe bent, zou ik zeggen : gaan!!
Maar als jij voelt dat je eraan toe bent, zou ik zeggen : gaan!!
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
vrijdag 26 juni 2009 om 21:13
Ik ben op mijn 21ste bevallen van ons eerste bewust gekozen kindje, en ik heb eigenlijk nooit de vraag gehad of het een ongelukje was. In mijn omgeving werd wisselend gereageerd maar dat was vooral omdat de vader en ik pas erg kort samen waren.
Mensen hebben hoe dan ook een oordeel, wat en wanneer je het ook doet. Wanneer je kindje er is is de meeste 'weerstand' ook weer verdwenen, tenminste dat is mijn ervaring er mee.
Mensen hebben hoe dan ook een oordeel, wat en wanneer je het ook doet. Wanneer je kindje er is is de meeste 'weerstand' ook weer verdwenen, tenminste dat is mijn ervaring er mee.
vrijdag 26 juni 2009 om 22:34
Als ik terug kon werd ik alsnog jong moeder! Ik ben bijna 31 en ben sinds 4 maanden bezig met zwanger raken, mijn grootste angst is dat het niet zal lukken en dat ik te oud zal zijn om nog te kunnen adopteren (adoptieproces duurt tegenwoordig 7 jaar ofzo)
Zo te horen is jullie situatie rooskleurig. Allebei een goede baan en dus de middelen om het kindje alles te bieden wat het nodig heeft. Als je zelf klaar bent ervoor, zou ik zeggen ga er lekker voor en geniet ervan! Voor veel meiden van 21 is stappen e.d. belangrijker dan een gezin stichten en daarom kiezen ze er niet voor. Ikzelf ben ook niet zo'n stapper en had zo rond mijn 25e graag begonnen, maar toen lieten de financieen het niet toe...
Zo te horen is jullie situatie rooskleurig. Allebei een goede baan en dus de middelen om het kindje alles te bieden wat het nodig heeft. Als je zelf klaar bent ervoor, zou ik zeggen ga er lekker voor en geniet ervan! Voor veel meiden van 21 is stappen e.d. belangrijker dan een gezin stichten en daarom kiezen ze er niet voor. Ikzelf ben ook niet zo'n stapper en had zo rond mijn 25e graag begonnen, maar toen lieten de financieen het niet toe...
vrijdag 26 juni 2009 om 22:34
Als ik terug kon werd ik alsnog jong moeder! Ik ben bijna 31 en ben sinds 4 maanden bezig met zwanger raken, mijn grootste angst is dat het niet zal lukken en dat ik te oud zal zijn om nog te kunnen adopteren (adoptieproces duurt tegenwoordig 7 jaar ofzo)
Zo te horen is jullie situatie rooskleurig. Allebei een goede baan en dus de middelen om het kindje alles te bieden wat het nodig heeft. Als je zelf klaar bent ervoor, zou ik zeggen ga er lekker voor en geniet ervan! Voor veel meiden van 21 is stappen e.d. belangrijker dan een gezin stichten en daarom kiezen ze er niet voor. Ikzelf ben ook niet zo'n stapper en had zo rond mijn 25e graag begonnen, maar toen lieten de financieen het niet toe...
Zo te horen is jullie situatie rooskleurig. Allebei een goede baan en dus de middelen om het kindje alles te bieden wat het nodig heeft. Als je zelf klaar bent ervoor, zou ik zeggen ga er lekker voor en geniet ervan! Voor veel meiden van 21 is stappen e.d. belangrijker dan een gezin stichten en daarom kiezen ze er niet voor. Ikzelf ben ook niet zo'n stapper en had zo rond mijn 25e graag begonnen, maar toen lieten de financieen het niet toe...
zaterdag 27 juni 2009 om 01:03
Goed dat je dit onderwerp aanhaalt. Ik hoor vaak dat mensen, als ze een jong stel zien lopen: kijk nou zo jong en nu al een kind, vast een foutje wat zonde van hun jeugd. Dit vind ik zo'n achterlijk vooroordeel. tuurlijk zijn er een hoop jonge meiden die ongepland zwanger zijn geworden maar er zijn er ook genoeg die er zelf voor hebben gekozen en een goede basis hebben.
Ben zelf ook 21 en ik zou ook graag jong moeder willen worden, helaas lukt dat niet zonder relatie.
kwa zwangerschap kan ik je geen enkele tip geven dus maar,
Niet zoveel twijfelen en trek je niet teveel aan wat andere denken.
Als jij en je partner deze wens hebben en gelukkig zijn lijkt me dat het belangrijkst.
Ben zelf ook 21 en ik zou ook graag jong moeder willen worden, helaas lukt dat niet zonder relatie.
kwa zwangerschap kan ik je geen enkele tip geven dus maar,
Niet zoveel twijfelen en trek je niet teveel aan wat andere denken.
Als jij en je partner deze wens hebben en gelukkig zijn lijkt me dat het belangrijkst.
zaterdag 27 juni 2009 om 01:13
Ik was 22 dat ik stopte met de pil. 2mk-en daardoor werd ik pas op mijn 24e moeder. Nu 3 kinderen later ben ik "pas" 31. Er zit redelijk wat leeftijdsverschil tussen de kinderen en toch nog steeds geen extra risico d.m.v. leeftijd. Anders hadden wij ook nooit voor een 3e gegaan.
Ik zie alleen maar voordelen van jong moeder zijn. Iedereen staat altijd te kijken van mijn energie. En de generatiekloof zal minder zijn. En over het algemeen zijn jonge moeders veel makkelijker. Dit maakt vaak weer makkelijke kinderen.
Gewoon doen de omstandigheden zijn goed. En waarom wachten en daardoor meer risico lopen en nu kan je lichamelijk ook veel meer aan. Ik merk alleen maar voordelen.
En je blijft je altijd jong voelen. Iedereen is altijd ouder. Vaak wordt gezegd maar jij bent nog jong. Dan denk ik trots gelukkig wel.
Ik zie alleen maar voordelen van jong moeder zijn. Iedereen staat altijd te kijken van mijn energie. En de generatiekloof zal minder zijn. En over het algemeen zijn jonge moeders veel makkelijker. Dit maakt vaak weer makkelijke kinderen.
Gewoon doen de omstandigheden zijn goed. En waarom wachten en daardoor meer risico lopen en nu kan je lichamelijk ook veel meer aan. Ik merk alleen maar voordelen.
En je blijft je altijd jong voelen. Iedereen is altijd ouder. Vaak wordt gezegd maar jij bent nog jong. Dan denk ik trots gelukkig wel.
zaterdag 27 juni 2009 om 01:57
Ik vind het erg jong. Op je 21e heb je een hele andere belevingswereld dan op je 31e. Misschien ben je jong en energiek maar dat ben je op je dertigste ook nog wel. Ik vind de geestelijke balans veel belangrijker en op je 30e ben je gewoon een stuk volwassener.
Daarnaast vind ik het heel belangrijk dat vrouwen eerst proberen financieel onafhankelijk te zijn van hun partner voordat ze aan kinderen beginnen (dus een baan met vast contract). Heel veel relaties lopen stuk en daar moet je gewoon rekening mee houden
Daarnaast vind ik het heel belangrijk dat vrouwen eerst proberen financieel onafhankelijk te zijn van hun partner voordat ze aan kinderen beginnen (dus een baan met vast contract). Heel veel relaties lopen stuk en daar moet je gewoon rekening mee houden
zaterdag 27 juni 2009 om 02:02
Ze is toch al financieel onafhankelijk? Heeft een HBO studie afgerond en fulltime werk.
Natuurlijk kan er daarna van alles gebeuren, maar ze start niet vanuit een slechte positie.
In ieder geval niet anders dan vrouwen van 30 die werken en moeder worden, hooguit qua werkervaring en loon. Maar om daarom nou nog 10 jaar om te wachten...
Natuurlijk kan er daarna van alles gebeuren, maar ze start niet vanuit een slechte positie.
In ieder geval niet anders dan vrouwen van 30 die werken en moeder worden, hooguit qua werkervaring en loon. Maar om daarom nou nog 10 jaar om te wachten...
zaterdag 27 juni 2009 om 08:15
Hey Joy ,
Mijn eigen moeder was ook begin 20 toen ze mij kreeg (25 jaar geleden) en ik vind het altijd erg fijn om een jonge moeder te hebben. Ze is nog echt van deze tijd.
Bovendien heb je toch alles netjes voor elkaar? Een lange relatie, studie afgerond (met een vette 8!!!), lekker plekje om te wonen. Ik vind het helemaal niet gek dat je nu al moeder wilt worden, je moet er alleen wel van overtuigt zijn dat je het wil, want je kunt de baby niet terug stoppen. En ja 100%... ik wil ook graag 100% een kindje, maar denk ook wel eens, oh jee! En haal allemaal spookbeelden in mijn hoofd. Maar als ik dan naar vrienden kijken, met kinderen in welke leeftijd dan ok, dan vind ik het geweldig!
Enne, je krijgt behoorlijk positieve reacties hier!
Mijn eigen moeder was ook begin 20 toen ze mij kreeg (25 jaar geleden) en ik vind het altijd erg fijn om een jonge moeder te hebben. Ze is nog echt van deze tijd.
Bovendien heb je toch alles netjes voor elkaar? Een lange relatie, studie afgerond (met een vette 8!!!), lekker plekje om te wonen. Ik vind het helemaal niet gek dat je nu al moeder wilt worden, je moet er alleen wel van overtuigt zijn dat je het wil, want je kunt de baby niet terug stoppen. En ja 100%... ik wil ook graag 100% een kindje, maar denk ook wel eens, oh jee! En haal allemaal spookbeelden in mijn hoofd. Maar als ik dan naar vrienden kijken, met kinderen in welke leeftijd dan ok, dan vind ik het geweldig!
Enne, je krijgt behoorlijk positieve reacties hier!
zaterdag 27 juni 2009 om 09:08
Vind je wel jong nog hoor, maar dat wil niet zeggen dat je een betere moeder bent dan over 5 jaar. M'n zwagertje is 20 en kan bij wijze van nog niet alleen een boodschap doen terwijl m'n vriend al op zichzelf woonde toen hij zo oud was. Leeftijd zegt ook niet zo heel veel, maar kinderen zijn er altijd, ook de zorgen! Dat is toch wel het moeilijkste aan het moederschap vind ik!
Bedenk wel dat dingen (verre reizen/wintersport enz) makkelijker zijn zonder kinderen. Wil je dat nog doen zou ik dat eerst doen en daarna ervoor gaan!
Bedenk wel dat dingen (verre reizen/wintersport enz) makkelijker zijn zonder kinderen. Wil je dat nog doen zou ik dat eerst doen en daarna ervoor gaan!
zaterdag 27 juni 2009 om 10:34
quote:meds schreef op 27 juni 2009 @ 01:57:
Ik vind het erg jong. Op je 21e heb je een hele andere belevingswereld dan op je 31e. Misschien ben je jong en energiek maar dat ben je op je dertigste ook nog wel. Ik vind de geestelijke balans veel belangrijker en op je 30e ben je gewoon een stuk volwassener.
Daarnaast vind ik het heel belangrijk dat vrouwen eerst proberen financieel onafhankelijk te zijn van hun partner voordat ze aan kinderen beginnen (dus een baan met vast contract). Heel veel relaties lopen stuk en daar moet je gewoon rekening mee houdenOke hier moest ik dus echt even op reageren. Ik ken mensen in de 20 die hebben kwa levens ervaringen veel meer voor het kiezen gehad dan mensen die in de 30 zitten. Ik ken mensen in de 30 die gewoon een dood normale baantje hebben maar die nooit echt een relatie hebben gehad en die zelfs nog bij hun ouders wonen. Ik wordt altijd heel erg allergisch van dit soort berichten. Levenservaringen zijn niet leeftijd gebonden. En ik hoor mensen over het algemeen toch echt altijd roepen dat een ''oudere moeder'' meer ervaring heeft. Ervaring met wat? Iedereen wordt uiteindelijk voor het eerst zwanger, iedereen maakt slapeloze nachten en etc voor het eerst mee. En ik ben het wel met je eens dat een vrouw onafhankelijk moet worden. Maar ik ken mensen rond de 21 die verstand en gedachtengang hebben van een persoon van rond de 40. Zo volwassen als dat ze zijn. Geloof het of niet thats up to you . Mijn mening is ; levenservaringen/kinderen wat bij brengen in de opvoeding dat is niet leeftijd gebonden. Iemand van 20 kan 10x meer volwassen zijn dan iemand van 35 bij wijze van.
Ik vind het erg jong. Op je 21e heb je een hele andere belevingswereld dan op je 31e. Misschien ben je jong en energiek maar dat ben je op je dertigste ook nog wel. Ik vind de geestelijke balans veel belangrijker en op je 30e ben je gewoon een stuk volwassener.
Daarnaast vind ik het heel belangrijk dat vrouwen eerst proberen financieel onafhankelijk te zijn van hun partner voordat ze aan kinderen beginnen (dus een baan met vast contract). Heel veel relaties lopen stuk en daar moet je gewoon rekening mee houdenOke hier moest ik dus echt even op reageren. Ik ken mensen in de 20 die hebben kwa levens ervaringen veel meer voor het kiezen gehad dan mensen die in de 30 zitten. Ik ken mensen in de 30 die gewoon een dood normale baantje hebben maar die nooit echt een relatie hebben gehad en die zelfs nog bij hun ouders wonen. Ik wordt altijd heel erg allergisch van dit soort berichten. Levenservaringen zijn niet leeftijd gebonden. En ik hoor mensen over het algemeen toch echt altijd roepen dat een ''oudere moeder'' meer ervaring heeft. Ervaring met wat? Iedereen wordt uiteindelijk voor het eerst zwanger, iedereen maakt slapeloze nachten en etc voor het eerst mee. En ik ben het wel met je eens dat een vrouw onafhankelijk moet worden. Maar ik ken mensen rond de 21 die verstand en gedachtengang hebben van een persoon van rond de 40. Zo volwassen als dat ze zijn. Geloof het of niet thats up to you . Mijn mening is ; levenservaringen/kinderen wat bij brengen in de opvoeding dat is niet leeftijd gebonden. Iemand van 20 kan 10x meer volwassen zijn dan iemand van 35 bij wijze van.
zaterdag 27 juni 2009 om 10:38
Hallo Joy,
Wat leuk dat je graag bewust jong moeder wil worden. In mijn omgeving zie ik het ook niet veel.
Ik ben net 23 jaar oud, en 18 weken zwanger van onze eerste.
Ik heb wel vaak de vraag gekregen of het wel of niet bewust was. Ook heb ik vaak het gevoel dat mensen willen dat ik mezelf verantwoord omdat ze zich afvragen hoe ik dat doe met mijn school bijvoorbeeld. Toen ik net zwanger was verantwoorde ik mezelf dan ook, nu niet meer.
Ik ben ook een enorme denker en doe alles goed doordacht. Wij denken dat wij op dit moment een kindje veel te bieden hebben. Sommige twijfels en vragen heb ik ook, volgens mij hebben veel vrouwen daar last van. Maar toch voelt het goed, zeker nu de meeste mensen het in mijn omgeving weten en mijn familie helemaal achter ons staat.
Wat leuk dat je graag bewust jong moeder wil worden. In mijn omgeving zie ik het ook niet veel.
Ik ben net 23 jaar oud, en 18 weken zwanger van onze eerste.
Ik heb wel vaak de vraag gekregen of het wel of niet bewust was. Ook heb ik vaak het gevoel dat mensen willen dat ik mezelf verantwoord omdat ze zich afvragen hoe ik dat doe met mijn school bijvoorbeeld. Toen ik net zwanger was verantwoorde ik mezelf dan ook, nu niet meer.
Ik ben ook een enorme denker en doe alles goed doordacht. Wij denken dat wij op dit moment een kindje veel te bieden hebben. Sommige twijfels en vragen heb ik ook, volgens mij hebben veel vrouwen daar last van. Maar toch voelt het goed, zeker nu de meeste mensen het in mijn omgeving weten en mijn familie helemaal achter ons staat.
zaterdag 27 juni 2009 om 11:07
Ik ben ook een bewust jonge moeder. Kreeg mijn zoon toen ik 24 was, nu pas 4,5 maand geleden. En vind het geweldig! Had altijd al de hoop dat ik alles op de rit zou hebben, zodat ik jong aan kinderen kon beginnen. En ik zou echt niet anders willen! Ik zie voor mijzelf alleen maar voordelen.
37 weken zwanger!
zaterdag 27 juni 2009 om 12:51
quote:meds schreef op 27 juni 2009 @ 01:57:
Ik vind het erg jong. Op je 21e heb je een hele andere belevingswereld dan op je 31e. Misschien ben je jong en energiek maar dat ben je op je dertigste ook nog wel. Ik vind de geestelijke balans veel belangrijker en op je 30e ben je gewoon een stuk volwassener.
Daarnaast vind ik het heel belangrijk dat vrouwen eerst proberen financieel onafhankelijk te zijn van hun partner voordat ze aan kinderen beginnen (dus een baan met vast contract). Heel veel relaties lopen stuk en daar moet je gewoon rekening mee houden
Mijn god, wat een aannames allemaal. Hoezo heb je op je 21e een andere belevingswereld dan wanneer je 30 bent? Hoezo is je geestelijke balans beter als je 30 bent, dan wanneer je 21 bent? Dat verschilt toch per persoon? Bovendien is TO financieel onafhankelijk, ze heeft een HBO-studie afgerond en een baan.
Ik ben zelf 25 en verwacht ons tweede kindje. Ik vind het heerlijk om een jonge moeder te zijn. Ik doe alle dingen die ik hiervoor ook deed, alleen moet ik iets meer plannen. Maar dat is niet anders op je 30e. Of heb je dan ineens geen behoefte meer om met vriendinnen af te spreken, uit eten te gaan of te gaan stappen?
Als jullie denken dat jullie er klaar voor zijn is het toch goed? Trek je niks aan van mensen die zeggen dat 'zij eerst van het leven hebben genoten voordat ze aan kinderen begonnen', want genieten van het leven kan ook mét kinderen (gek he? )
Ik vind het erg jong. Op je 21e heb je een hele andere belevingswereld dan op je 31e. Misschien ben je jong en energiek maar dat ben je op je dertigste ook nog wel. Ik vind de geestelijke balans veel belangrijker en op je 30e ben je gewoon een stuk volwassener.
Daarnaast vind ik het heel belangrijk dat vrouwen eerst proberen financieel onafhankelijk te zijn van hun partner voordat ze aan kinderen beginnen (dus een baan met vast contract). Heel veel relaties lopen stuk en daar moet je gewoon rekening mee houden
Mijn god, wat een aannames allemaal. Hoezo heb je op je 21e een andere belevingswereld dan wanneer je 30 bent? Hoezo is je geestelijke balans beter als je 30 bent, dan wanneer je 21 bent? Dat verschilt toch per persoon? Bovendien is TO financieel onafhankelijk, ze heeft een HBO-studie afgerond en een baan.
Ik ben zelf 25 en verwacht ons tweede kindje. Ik vind het heerlijk om een jonge moeder te zijn. Ik doe alle dingen die ik hiervoor ook deed, alleen moet ik iets meer plannen. Maar dat is niet anders op je 30e. Of heb je dan ineens geen behoefte meer om met vriendinnen af te spreken, uit eten te gaan of te gaan stappen?
Als jullie denken dat jullie er klaar voor zijn is het toch goed? Trek je niks aan van mensen die zeggen dat 'zij eerst van het leven hebben genoten voordat ze aan kinderen begonnen', want genieten van het leven kan ook mét kinderen (gek he? )
zaterdag 27 juni 2009 om 13:18
Toen ik 21 was wilde ik heel graag zwanger raken. Na een paar maanden was ik gestopt met de pil. Pas op mijn 22e zijn we er echt voor gegaan. Op mijn 23e was ik zwanger en in april ben ik bevallen van 2 prachtige kinderen. (Inmiddels 24)
In mijn omgeving zijn er juist een heel hoop die redelijk jong moeder zijn geworden.
Mijn broer was op zijn 22e al vader.
In mijn omgeving zijn er juist een heel hoop die redelijk jong moeder zijn geworden.
Mijn broer was op zijn 22e al vader.
