Relaties
alle pijlers
vader van, niet erkend, kind heeft een ander
donderdag 2 juli 2009 om 23:17
Het is een keuze Dawn. Ik zeg niet dat het makkelijk is, maar je hebt simpelweg geen keus. Jullie hebben een kind samen. Dan had je dat maar niet moeten doen. De risico's waren duidelijk aanwezig en dat had je ook op je 36ste kunnen beseffen.
Met je ex bezig blijven gaat je pijntjes op de borst niet minder maken en je ex is er niet verantwoordelijk voor. Sowieso niet voor jouw leven.
Ik neem aan dat je ook van je kind houdt, richt dan je aandacht op degene die het verdiend.
Met je ex bezig blijven gaat je pijntjes op de borst niet minder maken en je ex is er niet verantwoordelijk voor. Sowieso niet voor jouw leven.
Ik neem aan dat je ook van je kind houdt, richt dan je aandacht op degene die het verdiend.
donderdag 2 juli 2009 om 23:17
Lieve schat, je zult wel moeten. Je wilt toch niet de rest van je leven en die mooie tijd die je NU met je kindje hebt weggooien om zo'n stuk vreten?
Je bent meer waard dan dat. Zeg dat jezelf iedere dag als je die kleine uit bed haalt, dat je het voor hem doet, en dat je meer waard bent dan dat, dat je zoon meer waard is dan een moeder die verteerd word door boosheid en verdriet. Daar schiet werkelijk niemand wat mee op, en zoals ik net al zei, therapie kan misschien voor jou wel helpen. Je zegt dat je net pas in therapie bent gegaan, het zal een langere tijd nodig hebben voor je.
Ik klink misschien snoeihard hoor, maar je verliest kostbare momenten in je leven door hier in te blijven hangen.
Je bent meer waard dan dat. Zeg dat jezelf iedere dag als je die kleine uit bed haalt, dat je het voor hem doet, en dat je meer waard bent dan dat, dat je zoon meer waard is dan een moeder die verteerd word door boosheid en verdriet. Daar schiet werkelijk niemand wat mee op, en zoals ik net al zei, therapie kan misschien voor jou wel helpen. Je zegt dat je net pas in therapie bent gegaan, het zal een langere tijd nodig hebben voor je.
Ik klink misschien snoeihard hoor, maar je verliest kostbare momenten in je leven door hier in te blijven hangen.
donderdag 2 juli 2009 om 23:17
quote:dangeensuus schreef op 02 juli 2009 @ 23:13:
constructief: Get over yourself. Dat het vervelend is voor jou is heel naar, je kunt hiermee naar een psych gaan maar je kind mag hier niet onder lijden. Vader heeft recht op het kind zolang hij goed voor het kind is. Lijkt me een redelijk constructief advies.
Zeer constructief. Lijkt me inderdaad dat je hulp moet zoeken TO, misschien zowel psychisch als juridisch.
Dus ga eens langs je huisarts, die kan je doorsturen. En dat juridisch loket misschien.
Hij kan wel oh zo duidelijk hebben aangegeven geen kinderen te willen, dat betekent nog niet dat hij een per ongeluk toch verwekt kind dan maar in de steek kan laten.
Niet erkennen vanwege financiën is onzin. Echt onzin, to zoek uit wat je rechten en mogelijkheden zijn en wat je wilt. Zoek hulp, laat je voorlichten en laat je door hem niets op de mouw spelden.
constructief: Get over yourself. Dat het vervelend is voor jou is heel naar, je kunt hiermee naar een psych gaan maar je kind mag hier niet onder lijden. Vader heeft recht op het kind zolang hij goed voor het kind is. Lijkt me een redelijk constructief advies.
Zeer constructief. Lijkt me inderdaad dat je hulp moet zoeken TO, misschien zowel psychisch als juridisch.
Dus ga eens langs je huisarts, die kan je doorsturen. En dat juridisch loket misschien.
Hij kan wel oh zo duidelijk hebben aangegeven geen kinderen te willen, dat betekent nog niet dat hij een per ongeluk toch verwekt kind dan maar in de steek kan laten.
Niet erkennen vanwege financiën is onzin. Echt onzin, to zoek uit wat je rechten en mogelijkheden zijn en wat je wilt. Zoek hulp, laat je voorlichten en laat je door hem niets op de mouw spelden.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
donderdag 2 juli 2009 om 23:19
donderdag 2 juli 2009 om 23:19
@ spijker: Hij laat het kind toch ook niet in de steek? Zij wil graag dat hij het kind maar niet meer ophaalt omdat zij er mee zit, dat is wat ik er uit haalde. Hij neemt een deel van de verantwoordelijkheden ( die hij heeft want het is zijn kind) en zij wil hem die verantwoordelijkheden eigenlijk afnemen omdat zij het moeilijk vind.
Financieel gezien is hij verplicht om bij te dragen aan de opvoeding van zijn kind.... dat is nou weer rot voor hem.
Financieel gezien is hij verplicht om bij te dragen aan de opvoeding van zijn kind.... dat is nou weer rot voor hem.
donderdag 2 juli 2009 om 23:20
donderdag 2 juli 2009 om 23:24
quote:Dawn72 schreef op 02 juli 2009 @ 22:44:
Hoi allemaal.
Alweer een tijdje geleden dat ik hier advies vroeg over de vader van mijn zoontje van 14 maand inmiddels. Ik had met hem een heel moeilijke relatie al vanaf 2000. Zo'n 3 jaar geleden ben ik over samenwonen begonnen en sindsdien is het niet veel beter geworden. Wel/niet, aan/uit, moeilijk. Aan het lijntje gehouden, heeft hij ook toegegeven later omdat hij wist dat hij me kwijt zou zijn als hij zei dat hij nooit de volgende stap in onze relatie zou willen zetten. Maar toen, zwanger. Ik slecht in pillen slikken, hem verteld, hij wou geen kinderen meer, ik wel, hij wou zich niet laten helpen om het zo maar te zeggen, maar ook niet n****n zonder condoom. Dus zwanger. Pas dan komt duidelijkheid, hij wil niet samenwonen, alleen latten. Met 6 mndn zwangerschap hoor ik niks meer van hem. Ik, sukkel, met veel praten, krijg hem zover om toch bij bevalling te zijn anders krijgt hij misschien spijt mocht het met ons toch weer verder gaan zoals al zo vaak eerder gebeurd. Baby is er, allemaal leuk maar uiteindellijk begin dit jaar, weer moeilijk en hij kiest voor zijn dochters uit huwelijk voor ons. Dochters van 15 en 17 die hij om de week heeft. Dus zoon en ik worden aan de kant gezet. Misschien kort door de bocht maar zo voelt het. Heeft ook zijn zoon niet erkent. Om financiele redenen zei hij. Beweert half april van dit jaar nog dat ik de enige vrouw ben die bij hem past en dat hij alleen van mij echt heeft gehouden maar toch kiest hij niet voor mij. Ook zei hij toen, dat over mij heen komen het moeilijkste is dat hij ooit zou moeten doen maar nu, vandaag, heb ik ontdekt dat hij sinds een maand een ander heeft. Dus dat is zo'n anderhalve maand na de mail dat over mij heen komen zo moeilijk is. Zo moeilijk was het dus blijkbaar. Anderhalve maand. Hij haalt zijn zoon 1x in de week 1 middag op. Hij heeft hem niet erkend en ook had ik een abortus gehad als het aan hem lag. Ik heb zelf besloten om de baby niet weg te laten halen nadat ik de echo had gezien, maar betekend dat dan ook dat ik nu alles maar moet nemen? Hij ziet hem eens in de week ook al heeft hij geen recht, hij betaald niks want heeft hem niet erkend. Ik zit elke avond thuis en heb maar weinig sociaal leven, hij lanterfant maar raak en heeft wel een leven en dus iem kunnen onmoeten. Ik ben zo boos nu. Al tijden hoor, maar nu nog erger. Zit sinds vorige week in therapie omdat ik de laatste maand hevinge pijnen op de borst, gepaard met benauwdheid, overgeven en duizelingen, heb. Paniekaanvallen veroorzaakt door stress, blijkt. En nu kom ik er vandaag dus achter dat hij al die tijd, dat ik eigelijk nog steeds in een soort rouw periode zit, op een dikke vette roze wolk heeft geleefd. Kan iemand zich voorstellen hoeveel pijn dat doet. En niet omdat ik hem terug wou, absoluut niet, al was hij de laatste man op aarde, maar omdat wij samen een kind hebben, ik altijd geloofd heb in een toekomst en hij mij aan het lijntje gehouden heeft en uiteindelijk afgeserveerd ben en nu is hij al zeker tien stappen verder met zijn leven dan ik. En waar het mij nu vooral om gaat hier, is wat ik moet met de omgang met ons kind. Ik ga kapot hier. Niet om zielig te doen maar wat zo is, is zo. Vandaag kwam hij zijn zoon halen om 1 uur en terugbrengen om 5 uur, en ik ben naar de kloten. Ik kan er niet tegen, ik kan hem niet zien, ik ben prikkelbaar (zacht uitgedrukt) en snauw tegen de kids. Ik zou niets liever willen dan hem uit mijn leven bannen, maar.......... hij is toch de vader. Maar als ik er aan kapot ga? Wat is beter voor zo'n kindje? Ik hoop dat ik het verhaal btje duidelijk heb kunnen maken. Het is heeeeeeeeel lang verhaal heeeeeeel kort. Er is zooooooveel meer voorgevallen dan alleen dit natuurlijk. En het is ook geen wraak of wat ook, omdat ie nu een ander heeft. Ik heb dus al eerder hier advies gevraagd om hetzelfde. Hij heeft mij kapot gemaakt, afgeserveerd en na 9 jaar binnen anderhalve maand al een ander gevonden. Verder met zijn leven en ik sta op pauze. Ik mag mijn kind niet zijn vader ontzeggen. Maar die vader heeft 4 uur per week, ik de rest. Wat is belangrijker? Ik kan hem niet meer zien gewoon. Wat moet ik doen? Ik vraag me nu af wat ik eigenlijk betekend heb die negen jaar. En waarom moet ik nu denken aan wat het beste is voor het kind terwijl hij niet voor hem heeft kunnen kiezen? Natuurlijk moet ik denken aan wat het beste is voor het kind, maar als ik er aan onderdoor ga, wat dan? En wat als ik hem niet de kans had gegeven om bij de bevalling te zijn nadat hij me met 6 mndn zwangerschap had laten zitten, was het dan nu anders geweest? Maar dat heb ik wel gedaan. En nu? Wie heeft ervaring met kids die geen contact met vader hadden? Hoe gaat het met hun en hoe pakken zij dit op? Wat is beter voor een kind?Natuurlijk kan jij denken aan wat het beste is voor je kind en kun je daar naar handelen. Je bent volwassen, toch? Dus doe dat dan ook. En dat is contact met beide ouders. Als dat voor jou heel moeilijk is, dan zul je aan jezelf en je eigen problemen moeten gaan werken.
Heel kort door de bocht: jij hebt zelf gekozen voor deze situatie. Niet door geen abortus te doen hoor, dat bedoel ik niet. Maar wel door zwanger te worden van deze man. Jahaaa, hij nam dat risico ook. Maar dat is wederzijds met het vingertje wijzen.
Je zit nu in deze situatie dus neem je verantwoordelijkheid. Kruip uit je slachtofferrol en wordt een verantwoordelijke moeder. Een moeder die haar kind de ruimte kan geven contact te hebben met zijn vader.
Erkennen is daarin een formaliteit: jij erkent al dat hij de vader van dit kind is.
Alimentatie: niet goed, dat hij niet betaalt, maar alimentatie is geen kijkgeld.
Zoek een goed mediator of begeleider die jullie helpt van deze puinhoop nog een enigszins positieve opvoedingssituatie voor jullie zoon te maken.
Hoi allemaal.
Alweer een tijdje geleden dat ik hier advies vroeg over de vader van mijn zoontje van 14 maand inmiddels. Ik had met hem een heel moeilijke relatie al vanaf 2000. Zo'n 3 jaar geleden ben ik over samenwonen begonnen en sindsdien is het niet veel beter geworden. Wel/niet, aan/uit, moeilijk. Aan het lijntje gehouden, heeft hij ook toegegeven later omdat hij wist dat hij me kwijt zou zijn als hij zei dat hij nooit de volgende stap in onze relatie zou willen zetten. Maar toen, zwanger. Ik slecht in pillen slikken, hem verteld, hij wou geen kinderen meer, ik wel, hij wou zich niet laten helpen om het zo maar te zeggen, maar ook niet n****n zonder condoom. Dus zwanger. Pas dan komt duidelijkheid, hij wil niet samenwonen, alleen latten. Met 6 mndn zwangerschap hoor ik niks meer van hem. Ik, sukkel, met veel praten, krijg hem zover om toch bij bevalling te zijn anders krijgt hij misschien spijt mocht het met ons toch weer verder gaan zoals al zo vaak eerder gebeurd. Baby is er, allemaal leuk maar uiteindellijk begin dit jaar, weer moeilijk en hij kiest voor zijn dochters uit huwelijk voor ons. Dochters van 15 en 17 die hij om de week heeft. Dus zoon en ik worden aan de kant gezet. Misschien kort door de bocht maar zo voelt het. Heeft ook zijn zoon niet erkent. Om financiele redenen zei hij. Beweert half april van dit jaar nog dat ik de enige vrouw ben die bij hem past en dat hij alleen van mij echt heeft gehouden maar toch kiest hij niet voor mij. Ook zei hij toen, dat over mij heen komen het moeilijkste is dat hij ooit zou moeten doen maar nu, vandaag, heb ik ontdekt dat hij sinds een maand een ander heeft. Dus dat is zo'n anderhalve maand na de mail dat over mij heen komen zo moeilijk is. Zo moeilijk was het dus blijkbaar. Anderhalve maand. Hij haalt zijn zoon 1x in de week 1 middag op. Hij heeft hem niet erkend en ook had ik een abortus gehad als het aan hem lag. Ik heb zelf besloten om de baby niet weg te laten halen nadat ik de echo had gezien, maar betekend dat dan ook dat ik nu alles maar moet nemen? Hij ziet hem eens in de week ook al heeft hij geen recht, hij betaald niks want heeft hem niet erkend. Ik zit elke avond thuis en heb maar weinig sociaal leven, hij lanterfant maar raak en heeft wel een leven en dus iem kunnen onmoeten. Ik ben zo boos nu. Al tijden hoor, maar nu nog erger. Zit sinds vorige week in therapie omdat ik de laatste maand hevinge pijnen op de borst, gepaard met benauwdheid, overgeven en duizelingen, heb. Paniekaanvallen veroorzaakt door stress, blijkt. En nu kom ik er vandaag dus achter dat hij al die tijd, dat ik eigelijk nog steeds in een soort rouw periode zit, op een dikke vette roze wolk heeft geleefd. Kan iemand zich voorstellen hoeveel pijn dat doet. En niet omdat ik hem terug wou, absoluut niet, al was hij de laatste man op aarde, maar omdat wij samen een kind hebben, ik altijd geloofd heb in een toekomst en hij mij aan het lijntje gehouden heeft en uiteindelijk afgeserveerd ben en nu is hij al zeker tien stappen verder met zijn leven dan ik. En waar het mij nu vooral om gaat hier, is wat ik moet met de omgang met ons kind. Ik ga kapot hier. Niet om zielig te doen maar wat zo is, is zo. Vandaag kwam hij zijn zoon halen om 1 uur en terugbrengen om 5 uur, en ik ben naar de kloten. Ik kan er niet tegen, ik kan hem niet zien, ik ben prikkelbaar (zacht uitgedrukt) en snauw tegen de kids. Ik zou niets liever willen dan hem uit mijn leven bannen, maar.......... hij is toch de vader. Maar als ik er aan kapot ga? Wat is beter voor zo'n kindje? Ik hoop dat ik het verhaal btje duidelijk heb kunnen maken. Het is heeeeeeeeel lang verhaal heeeeeeel kort. Er is zooooooveel meer voorgevallen dan alleen dit natuurlijk. En het is ook geen wraak of wat ook, omdat ie nu een ander heeft. Ik heb dus al eerder hier advies gevraagd om hetzelfde. Hij heeft mij kapot gemaakt, afgeserveerd en na 9 jaar binnen anderhalve maand al een ander gevonden. Verder met zijn leven en ik sta op pauze. Ik mag mijn kind niet zijn vader ontzeggen. Maar die vader heeft 4 uur per week, ik de rest. Wat is belangrijker? Ik kan hem niet meer zien gewoon. Wat moet ik doen? Ik vraag me nu af wat ik eigenlijk betekend heb die negen jaar. En waarom moet ik nu denken aan wat het beste is voor het kind terwijl hij niet voor hem heeft kunnen kiezen? Natuurlijk moet ik denken aan wat het beste is voor het kind, maar als ik er aan onderdoor ga, wat dan? En wat als ik hem niet de kans had gegeven om bij de bevalling te zijn nadat hij me met 6 mndn zwangerschap had laten zitten, was het dan nu anders geweest? Maar dat heb ik wel gedaan. En nu? Wie heeft ervaring met kids die geen contact met vader hadden? Hoe gaat het met hun en hoe pakken zij dit op? Wat is beter voor een kind?Natuurlijk kan jij denken aan wat het beste is voor je kind en kun je daar naar handelen. Je bent volwassen, toch? Dus doe dat dan ook. En dat is contact met beide ouders. Als dat voor jou heel moeilijk is, dan zul je aan jezelf en je eigen problemen moeten gaan werken.
Heel kort door de bocht: jij hebt zelf gekozen voor deze situatie. Niet door geen abortus te doen hoor, dat bedoel ik niet. Maar wel door zwanger te worden van deze man. Jahaaa, hij nam dat risico ook. Maar dat is wederzijds met het vingertje wijzen.
Je zit nu in deze situatie dus neem je verantwoordelijkheid. Kruip uit je slachtofferrol en wordt een verantwoordelijke moeder. Een moeder die haar kind de ruimte kan geven contact te hebben met zijn vader.
Erkennen is daarin een formaliteit: jij erkent al dat hij de vader van dit kind is.
Alimentatie: niet goed, dat hij niet betaalt, maar alimentatie is geen kijkgeld.
Zoek een goed mediator of begeleider die jullie helpt van deze puinhoop nog een enigszins positieve opvoedingssituatie voor jullie zoon te maken.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 2 juli 2009 om 23:24
Dawn,
Jij schrijft: "maar betekend dat dan ook dat ik nu alles maar moet nemen? Hij ziet hem eens in de week ook al heeft hij geen recht, hij betaald niks want heeft hem niet erkend. Ik zit elke avond thuis en heb maar weinig sociaal leven, hij lanterfant maar raak en heeft wel een leven en dus iem kunnen onmoeten. Ik ben zo boos nu"
En vraagt hier wat het beste is voor je kind?
Je kind is gebaat bij een situatie waarbij de ouders (gescheiden of niet) elkaar respecteren. Waarbij jij als opvoeder een voorbeeld geeft, datje jezelf respecteert.
Zoals hierboven gezegd door Dangeensuus: doe jezelf en je kind een plezier en ga naar de psycholoog. Een moeder die met plezier en zelfvertrouwen in het leven staat; daar heeft je kind wat aan.
Jij schrijft: "maar betekend dat dan ook dat ik nu alles maar moet nemen? Hij ziet hem eens in de week ook al heeft hij geen recht, hij betaald niks want heeft hem niet erkend. Ik zit elke avond thuis en heb maar weinig sociaal leven, hij lanterfant maar raak en heeft wel een leven en dus iem kunnen onmoeten. Ik ben zo boos nu"
En vraagt hier wat het beste is voor je kind?
Je kind is gebaat bij een situatie waarbij de ouders (gescheiden of niet) elkaar respecteren. Waarbij jij als opvoeder een voorbeeld geeft, datje jezelf respecteert.
Zoals hierboven gezegd door Dangeensuus: doe jezelf en je kind een plezier en ga naar de psycholoog. Een moeder die met plezier en zelfvertrouwen in het leven staat; daar heeft je kind wat aan.
donderdag 2 juli 2009 om 23:26
@spijker, dat mag, en dan mag je deze er aan toevoegen: jij bent verantwoordelijk voor jou, en alleen jij kunt jezelf gelukkig maken, een ander kan het slechts aanvullen:)
Vader wil kind om financiele redenen niet erkennen ( gierige aap die hij er is) maar hij haalt het kind wel steeds op, en dat vind zij maar niets omdat ze hem dan moet zien.
@to misschien kun je een goede bekende je laten helpen als je kindje opgehaald word, dat jij bij wijze van spreke boven gaat zitten en de vriendin/vriend de overdracht doet. Ik weet niet of het in Nederland ook kan maar in Amerika bestaat er zoiets als een mediator die de overdracht van de kids regelt omdat pa en ma zich niet kunnen gedragen
Vader wil kind om financiele redenen niet erkennen ( gierige aap die hij er is) maar hij haalt het kind wel steeds op, en dat vind zij maar niets omdat ze hem dan moet zien.
@to misschien kun je een goede bekende je laten helpen als je kindje opgehaald word, dat jij bij wijze van spreke boven gaat zitten en de vriendin/vriend de overdracht doet. Ik weet niet of het in Nederland ook kan maar in Amerika bestaat er zoiets als een mediator die de overdracht van de kids regelt omdat pa en ma zich niet kunnen gedragen
donderdag 2 juli 2009 om 23:33
quote:Dawn72 schreef op 02 juli 2009 @ 23:29:
Ok. Dus niemand hier zou zich genaaid voelen als je al negen jaar smoor op iem bent die je bergen beloofd en op moment van zwangerschap, (foutje maar allebei evenveel schuld), niet weet hoe hard ie moet lopen? Als jij voor alles opdraait, ook financieel, terwijl meneer maar lang leve de vrijheid leeft? Nou, ik zou het wel s willen zien.Ik zou me ook genaaid voelen. Maar daar zou ons kind geen last van hoeven hebben.
Ok. Dus niemand hier zou zich genaaid voelen als je al negen jaar smoor op iem bent die je bergen beloofd en op moment van zwangerschap, (foutje maar allebei evenveel schuld), niet weet hoe hard ie moet lopen? Als jij voor alles opdraait, ook financieel, terwijl meneer maar lang leve de vrijheid leeft? Nou, ik zou het wel s willen zien.Ik zou me ook genaaid voelen. Maar daar zou ons kind geen last van hoeven hebben.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 2 juli 2009 om 23:35
quote:Dawn72 schreef op 02 juli 2009 @ 23:29:
Ok. Dus niemand hier zou zich genaaid voelen als je al negen jaar smoor op iem bent die je bergen beloofd en op moment van zwangerschap, (foutje maar allebei evenveel schuld), niet weet hoe hard ie moet lopen? Als jij voor alles opdraait, ook financieel, terwijl meneer maar lang leve de vrijheid leeft? Nou, ik zou het wel s willen zien.Natuurlijk is dat kut. Dat neemt niemand van je af. Maar dat is zijn keus geweest waar je verder niets mee kan. Je moet zelf verder en kan er niet in blijven hangen. Je voelt je genaaid. les geleerd, niet meer doen in een situatie waarin er zoveel signalen gegeven werden. Uithuilen en schop onder je kont. Heel hard, maar het leven gaat door. Je hebt een kind die een moeder nodig heeft. Geen verbeten, teleurgestelde, jaloerse en verbitterde vrouw.
Ok. Dus niemand hier zou zich genaaid voelen als je al negen jaar smoor op iem bent die je bergen beloofd en op moment van zwangerschap, (foutje maar allebei evenveel schuld), niet weet hoe hard ie moet lopen? Als jij voor alles opdraait, ook financieel, terwijl meneer maar lang leve de vrijheid leeft? Nou, ik zou het wel s willen zien.Natuurlijk is dat kut. Dat neemt niemand van je af. Maar dat is zijn keus geweest waar je verder niets mee kan. Je moet zelf verder en kan er niet in blijven hangen. Je voelt je genaaid. les geleerd, niet meer doen in een situatie waarin er zoveel signalen gegeven werden. Uithuilen en schop onder je kont. Heel hard, maar het leven gaat door. Je hebt een kind die een moeder nodig heeft. Geen verbeten, teleurgestelde, jaloerse en verbitterde vrouw.
donderdag 2 juli 2009 om 23:35
quote:Dawn72 schreef op 02 juli 2009 @ 23:29:
Ok. Dus niemand hier zou zich genaaid voelen als je al negen jaar smoor op iem bent die je bergen beloofd en op moment van zwangerschap, (foutje maar allebei evenveel schuld), niet weet hoe hard ie moet lopen? Als jij voor alles opdraait, ook financieel, terwijl meneer maar lang leve de vrijheid leeft? Nou, ik zou het wel s willen zien.
Da's nou gek maar ik heb al de hele tijd dat ik jouw verhaal lees het gevoel dat je geld wil zien. Hoe kom ik daar toch bij?
Maar als je wil kun je het proberen. Ga naar een bureau voor rechtshulp of schakel meteen een advocaat in.
Ok. Dus niemand hier zou zich genaaid voelen als je al negen jaar smoor op iem bent die je bergen beloofd en op moment van zwangerschap, (foutje maar allebei evenveel schuld), niet weet hoe hard ie moet lopen? Als jij voor alles opdraait, ook financieel, terwijl meneer maar lang leve de vrijheid leeft? Nou, ik zou het wel s willen zien.
Da's nou gek maar ik heb al de hele tijd dat ik jouw verhaal lees het gevoel dat je geld wil zien. Hoe kom ik daar toch bij?
Maar als je wil kun je het proberen. Ga naar een bureau voor rechtshulp of schakel meteen een advocaat in.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
donderdag 2 juli 2009 om 23:35
Je kan de vader bij het gerecht het kind laten erkennen waardoor het een onderhoudsplicht krijgt! Bij het JL kunnen ze je vast wel verder helpen.
http://www.postbus51.nl/n ... jk-laten-vaststellen.html
http://www.postbus51.nl/n ... jk-laten-vaststellen.html
donderdag 2 juli 2009 om 23:39
Dawn, je zal echt moeten leren om de belangen van je kind, los te zien van je eigen belangen. Want die zijn niet hetzelfde. Ja, een kind is gebaat bij een gelukkige moeder. Maar dat gelukkige moeder zijn kun je ook bereiken zonder dat dat ten koste gaat van je kind.
Zoek hulp bij een psycholoog om je verdriet en gekwetstheid te verwerken, maar ontneem jullie kind zijn vader niet. Daar beschadig je je kind enorm mee en dat wil je niet. Jij wilt het beste voor je kind, maar ook voor jou. De oplossing daarvoor is alleen niet hetzelfde.
Zoek hulp bij een psycholoog om je verdriet en gekwetstheid te verwerken, maar ontneem jullie kind zijn vader niet. Daar beschadig je je kind enorm mee en dat wil je niet. Jij wilt het beste voor je kind, maar ook voor jou. De oplossing daarvoor is alleen niet hetzelfde.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 2 juli 2009 om 23:39
Been there, done that and got the frikkin T-shirt. Draai voor 99% op voor de opvoeding en kosten van "onze" koters terwijl hij een nieuw leven heeft met nieuwe vriendin die inmiddels ook weer in blijde verwachting is. Hij heeft een kast van een huis, een goed betaalde baan, en betaalt een schijntje aan alimentatie.
More power to him. Hij is goed voor de kinderen, haalt ze om het weekend op, propt ze vol met snoep snaai en speelgoed, maar als mijn kindjes een voorstelling hebben kan ie niet...werken. Als er gespreken/doktersbezoeken/opvoedkundige kwesties/hoge rekeningen/etcetcetc gedaan moeten worden ben ik er. Altijd. Ik zorg voor mijn kids, ben er op iedere voorstelling, en ze kunnen alles krijgen wat ik ze kan geven, en dat voor mij is 100 keer meer waard dan die spaarzame uurtjes met een man die overduidelijk niets meer met zijn verleden wil hebben,
Dat mag.Dat wil ik ook niet. Maar hij is een lieve vader voor zijn kinderen, zijn kinderen zijn stapelgek op hem en zij hebben niet gevraagd om de ellende die hij en ik veroorzaakt hebben in hun leven.
Voel ik me genaaid? Ja hoor, maar daar was ik zelf bij en daar draag ik nu de verantwoordelijkheden voor. En geloof me, als mijn kinderen later volwassen zijn dan zullen ze er heel sterk uitgekomen zijn omdat hun moeder niet bij de pakken neer ging zitten en ze de vrijheid heeft gegeven hun eigen keuzes te maken voor zover de leeftijd dit toelaat.
More power to him. Hij is goed voor de kinderen, haalt ze om het weekend op, propt ze vol met snoep snaai en speelgoed, maar als mijn kindjes een voorstelling hebben kan ie niet...werken. Als er gespreken/doktersbezoeken/opvoedkundige kwesties/hoge rekeningen/etcetcetc gedaan moeten worden ben ik er. Altijd. Ik zorg voor mijn kids, ben er op iedere voorstelling, en ze kunnen alles krijgen wat ik ze kan geven, en dat voor mij is 100 keer meer waard dan die spaarzame uurtjes met een man die overduidelijk niets meer met zijn verleden wil hebben,
Dat mag.Dat wil ik ook niet. Maar hij is een lieve vader voor zijn kinderen, zijn kinderen zijn stapelgek op hem en zij hebben niet gevraagd om de ellende die hij en ik veroorzaakt hebben in hun leven.
Voel ik me genaaid? Ja hoor, maar daar was ik zelf bij en daar draag ik nu de verantwoordelijkheden voor. En geloof me, als mijn kinderen later volwassen zijn dan zullen ze er heel sterk uitgekomen zijn omdat hun moeder niet bij de pakken neer ging zitten en ze de vrijheid heeft gegeven hun eigen keuzes te maken voor zover de leeftijd dit toelaat.
donderdag 2 juli 2009 om 23:44
Wie heeft ervaring met kids die geen contact met vader hadden? Hoe gaat het met hun en hoe pakken zij dit op? Wat is beter voor een kind?
om even hierop te antwoorden:
mijn vader wilde niets met mij te maken hebben en dat doet pijn en blijft pijn doen met zijn piek tussen mijn 12e en 19e. Als mijn moeder ervoor had gezorgd dat ik hem niet kon zien zou ik nog veel woester zijn. De enige met wie je dan een band hebt heeft je verraden, iets voor je weggehouden en dat is denk ik nog veel erger.
zoiets bepaald echt een heel groot deel van je leven.
om even hierop te antwoorden:
mijn vader wilde niets met mij te maken hebben en dat doet pijn en blijft pijn doen met zijn piek tussen mijn 12e en 19e. Als mijn moeder ervoor had gezorgd dat ik hem niet kon zien zou ik nog veel woester zijn. De enige met wie je dan een band hebt heeft je verraden, iets voor je weggehouden en dat is denk ik nog veel erger.
zoiets bepaald echt een heel groot deel van je leven.
donderdag 2 juli 2009 om 23:44
quote:Dawn72 schreef op 02 juli 2009 @ 23:29:
Ok. Dus niemand hier zou zich genaaid voelen als je al negen jaar smoor op iem bent die je bergen beloofd en op moment van zwangerschap, (foutje maar allebei evenveel schuld), niet weet hoe hard ie moet lopen? Als jij voor alles opdraait, ook financieel, terwijl meneer maar lang leve de vrijheid leeft? Nou, ik zou het wel s willen zien.Eerlijk gezegd vind ik het vooral dom, dat jij je negen maanden laat naaien. Wel met resultaat, dat dan weer wel.
Ok. Dus niemand hier zou zich genaaid voelen als je al negen jaar smoor op iem bent die je bergen beloofd en op moment van zwangerschap, (foutje maar allebei evenveel schuld), niet weet hoe hard ie moet lopen? Als jij voor alles opdraait, ook financieel, terwijl meneer maar lang leve de vrijheid leeft? Nou, ik zou het wel s willen zien.Eerlijk gezegd vind ik het vooral dom, dat jij je negen maanden laat naaien. Wel met resultaat, dat dan weer wel.
