Relaties
alle pijlers
vader van, niet erkend, kind heeft een ander
vrijdag 3 juli 2009 om 09:11
quote:Poezewoes schreef op 02 juli 2009 @ 23:39:
Dawn, je zal echt moeten leren om de belangen van je kind, los te zien van je eigen belangen. Want die zijn niet hetzelfde. Ja, een kind is gebaat bij een gelukkige moeder. Maar dat gelukkige moeder zijn kun je ook bereiken zonder dat dat ten koste gaat van je kind.
Zoek hulp bij een psycholoog om je verdriet en gekwetstheid te verwerken, maar ontneem jullie kind zijn vader niet. Daar beschadig je je kind enorm mee en dat wil je niet. Jij wilt het beste voor je kind, maar ook voor jou. De oplossing daarvoor is alleen niet hetzelfde.
Je bedoelt toch die vader die het kind helemaal niet wilde hebben? Die niet eens bereid was/is om het te erkennen om financiële redenen? En die ook weigert om mee te betalen aan het levensonderhoud? Die vader toch??
Dawn, sterkte. Je zal toch een manier moeten vinden om los te komen van deze man en je leven weer op de rit te krijgen. Dat valt niet mee als je veel van iemand gehouden hebt, ook al hadden jullie blijkbaar nogal wat problemen. Het is al een paar keer gesuggereerd maar misschien is hulp van derden een idee?
Dawn, je zal echt moeten leren om de belangen van je kind, los te zien van je eigen belangen. Want die zijn niet hetzelfde. Ja, een kind is gebaat bij een gelukkige moeder. Maar dat gelukkige moeder zijn kun je ook bereiken zonder dat dat ten koste gaat van je kind.
Zoek hulp bij een psycholoog om je verdriet en gekwetstheid te verwerken, maar ontneem jullie kind zijn vader niet. Daar beschadig je je kind enorm mee en dat wil je niet. Jij wilt het beste voor je kind, maar ook voor jou. De oplossing daarvoor is alleen niet hetzelfde.
Je bedoelt toch die vader die het kind helemaal niet wilde hebben? Die niet eens bereid was/is om het te erkennen om financiële redenen? En die ook weigert om mee te betalen aan het levensonderhoud? Die vader toch??
Dawn, sterkte. Je zal toch een manier moeten vinden om los te komen van deze man en je leven weer op de rit te krijgen. Dat valt niet mee als je veel van iemand gehouden hebt, ook al hadden jullie blijkbaar nogal wat problemen. Het is al een paar keer gesuggereerd maar misschien is hulp van derden een idee?
vrijdag 3 juli 2009 om 09:17
quote:djay schreef op 03 juli 2009 @ 08:14:
lieve schat..hij had niet echt de ziekte schizofreen, hij was gewoon gek. en neem het niet op voor mensen die je niet kent en waarvan je niet weet wat ze aanrichten. Dat vind niet kunnen..
.Gek, als we meehuilen met mensen als jij en Dawn, is er niets aan de hand. Maar jullie kennen we ook niet.
lieve schat..hij had niet echt de ziekte schizofreen, hij was gewoon gek. en neem het niet op voor mensen die je niet kent en waarvan je niet weet wat ze aanrichten. Dat vind niet kunnen..
.Gek, als we meehuilen met mensen als jij en Dawn, is er niets aan de hand. Maar jullie kennen we ook niet.
vrijdag 3 juli 2009 om 09:21
quote:djay schreef op 03 juli 2009 @ 08:14:
lieve schat..hij had niet echt de ziekte schizofreen, hij was gewoon gek. en neem het niet op voor mensen die je niet kent en waarvan je niet weet wat ze aanrichten. Dat vind niet kunnen..
je maakt wel een punt dat het triest is voor de man in kwestie...hij is erg triest inderdaad. Tja, daar hoef ik gelukkig niet meer mee te leven.Misschien zou je een andere toon kunnen aanslaan en ophouden labels als schizofreen rond te strooien? Je hebt duidelijk geen idee waar je over spreekt.
lieve schat..hij had niet echt de ziekte schizofreen, hij was gewoon gek. en neem het niet op voor mensen die je niet kent en waarvan je niet weet wat ze aanrichten. Dat vind niet kunnen..
je maakt wel een punt dat het triest is voor de man in kwestie...hij is erg triest inderdaad. Tja, daar hoef ik gelukkig niet meer mee te leven.Misschien zou je een andere toon kunnen aanslaan en ophouden labels als schizofreen rond te strooien? Je hebt duidelijk geen idee waar je over spreekt.
vrijdag 3 juli 2009 om 09:37
Er is maar 1 ding belangrijk en dat is je kind. Bekijk alles niet steeds vanuit jezelf maar doe dat eens vanuit je kind. Hij verdient een vader, hij verdient een gelukkige moeder m.a.w. ga aan jezelf werk, stop moet je concentreren op die lamzak en ga verder met je leven.
Er is maar 1 ding wat je grootste wraak kan zijn t.o.v. je ex, zorgen dat jij gelukkig wordt met je kind!
Succes
Er is maar 1 ding wat je grootste wraak kan zijn t.o.v. je ex, zorgen dat jij gelukkig wordt met je kind!
Succes
vrijdag 3 juli 2009 om 09:44
quote:mfihlo schreef op 03 juli 2009 @ 09:11:
[...]
Je bedoelt toch die vader die het kind helemaal niet wilde hebben?
Quote: "Ik slecht in pillen slikken, hem verteld, hij wou geen kinderen meer, ik wel, hij wou zich niet laten helpen om het zo maar te zeggen, maar ook niet n****n zonder condoom. Dus zwanger."
Die ja.
Die niet eens bereid was/is om het te erkennen om financiële redenen? En die ook weigert om mee te betalen aan het levensonderhoud? Die vader toch??
Die man die hem elke woensdag op komt halen. Die ja.
Eigenlijk lees ik aan alle kanten dat vader best betrokken wil zijn bij het kind wat niet zijn keuze was, maar op geen enkele wijze vast wil zitten aan to. Dat dat dom en laks is van die man is evident. Hij is net zo goed verantwoordelijk voor de komst van dit kind als to. Maar dat geeft nog geen reden om hem te straffen met het ontnemen van zijn kind, wat er nu eenmaal is. En al helemaal niet om het kind er de dupe van te laten zijn door hem een vader te ontnemen.
Dawn, sterkte. Je zal toch een manier moeten vinden om los te komen van deze man en je leven weer op de rit te krijgen. Dat valt niet mee als je veel van iemand gehouden hebt, ook al hadden jullie blijkbaar nogal wat problemen. Het is al een paar keer gesuggereerd maar misschien is hulp van derden een idee?
[...]
Je bedoelt toch die vader die het kind helemaal niet wilde hebben?
Quote: "Ik slecht in pillen slikken, hem verteld, hij wou geen kinderen meer, ik wel, hij wou zich niet laten helpen om het zo maar te zeggen, maar ook niet n****n zonder condoom. Dus zwanger."
Die ja.
Die niet eens bereid was/is om het te erkennen om financiële redenen? En die ook weigert om mee te betalen aan het levensonderhoud? Die vader toch??
Die man die hem elke woensdag op komt halen. Die ja.
Eigenlijk lees ik aan alle kanten dat vader best betrokken wil zijn bij het kind wat niet zijn keuze was, maar op geen enkele wijze vast wil zitten aan to. Dat dat dom en laks is van die man is evident. Hij is net zo goed verantwoordelijk voor de komst van dit kind als to. Maar dat geeft nog geen reden om hem te straffen met het ontnemen van zijn kind, wat er nu eenmaal is. En al helemaal niet om het kind er de dupe van te laten zijn door hem een vader te ontnemen.
Dawn, sterkte. Je zal toch een manier moeten vinden om los te komen van deze man en je leven weer op de rit te krijgen. Dat valt niet mee als je veel van iemand gehouden hebt, ook al hadden jullie blijkbaar nogal wat problemen. Het is al een paar keer gesuggereerd maar misschien is hulp van derden een idee?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 3 juli 2009 om 09:52
fleurtje;
Welkom in de echte wereld. Zulke dingen gebeuren. Gelukkig zijn er mensen die mensen echt kunnen helpen en goed advies kunnen geven.. Er is een verschil tussen eerlijk je mening geven of je onbeschoft gedragen. Ik vind jouw antwoorden heel erg vervelend. Ze slaan echt nergens op.....
Ik zal het even uitleggen op jouw niveau;
Je zal wel een heilig nonnentje zijn die zoiets nooit zal overkomen. pffff....... Of je zit je eigen boosheid op anderen af te reageren. Iets anders kan ik van jouw reacties niet maken.
Welkom in de echte wereld. Zulke dingen gebeuren. Gelukkig zijn er mensen die mensen echt kunnen helpen en goed advies kunnen geven.. Er is een verschil tussen eerlijk je mening geven of je onbeschoft gedragen. Ik vind jouw antwoorden heel erg vervelend. Ze slaan echt nergens op.....
Ik zal het even uitleggen op jouw niveau;
Je zal wel een heilig nonnentje zijn die zoiets nooit zal overkomen. pffff....... Of je zit je eigen boosheid op anderen af te reageren. Iets anders kan ik van jouw reacties niet maken.
vrijdag 3 juli 2009 om 09:55
Dawn, dat je verhaal zo warrig klinkt komt waarschijnlijk omdat je gedachten ook één grote brij zijn. Je gooit alles op één hoop en daardoor haal je een paar belangrijke dingen door elkaar, namelijk je gevoel voor je ex en het belang van je kind.
Jij kan die twee dingen niet met elkaar rijmen, maar dat zal helaas toch moeten. Want ja, je kind heeft er belang bij zijn vader te zien en dus heb jij de morele plicht om dat te faciliteren. Het gaat voor jou niet om het recht van de vader, maar om het recht van je zoon. Lees het verhaal van Joyce goed door en laat het bezinken. Dat is wat je een kind aandoet door het bij zijn vader weg te houden.
Het antwoord op de vraag "wat is beter voor het kind" is dus duidelijk: contact met zijn vader.
Het andere probleem zijn jouw gevoelens voor die vader. Door de omgangsregeling (en het feit dat je samen een kind hebt in het algemeen) zul je een vorm van contact met hem moeten hebben. Aan jou om te bepalen met welke vorm je (voorlopig) kunt leven. Nu ben je erg boos en verbitterd. Je merkt dat je dat afreageert op je kinderen en dat kan niet. Je moet dus een manier zoeken waarop het halen en brengen van je zoontje jou zo min mogelijk uit het lood slaat, en daarnaast om je gevoelens in bedwang te houden in het bijzijn van de kinderen.
Er is al voorgesteld om een derde de 'overdracht' van de kinderen over te laten nemen (misschien jouw of zijn ouders?). Of misschien helpt het als je die ontmoetingen kort en zakelijk houdt. Daarmee is de emotie niet meteen verdwenen, maar na een tijdje wordt het daarmee wel veel makkelijker. En tijd zul je nodig hebben om hieroverheen te komen. Zorg ervoor dat je kinderen in de tussentijd niets te lijden hebben.
Bedenk van tevoren wat je gaat doen als je zoontje thuis is gekomen, hoe vang je je eigen spanning op (misschien door je even terug te trekken en in een kussen te stompen)? Of je neemt juist een rustig moment met je kinderen, even geen afleiding, zodat jullie allemaal tot rust komen. Of je maakt een wandeling, of je vraagt een vriendin om langs te komen om de spanning even te breken.
Ik heb het idee dat je vooral heel erg kwaad op jezelf bent om hoe je je hebt laten bedotten en behandelen door deze man. Het is aan jou om daarmee in het reine te komen en ja, dat is een zware dobber. Een therapeut kan je daarbij helpen. Maar begin met de zaken te scheiden. En pas alsjeblieft op dat je je verbittering niet op je zoontje richt, zeker niet als hij wat ouder wordt en trekken van zijn vader gaat vertonen. "Je bent net je vader" in combinatie met jarenlang gescheld op die vader is dodelijk voor het zelfvertrouwen van een kind.
Je bent het aan je kind verplicht zijn belang te beschermen, maar je bent het aan jezelf verplicht goed voor jezelf te zorgen. Niemand anders dan jij is verantwoordelijk voor jouw leven en jouw geluk. Als je dat beseft, zul je zien dat de grootste horde al genomen is.
Jij kan die twee dingen niet met elkaar rijmen, maar dat zal helaas toch moeten. Want ja, je kind heeft er belang bij zijn vader te zien en dus heb jij de morele plicht om dat te faciliteren. Het gaat voor jou niet om het recht van de vader, maar om het recht van je zoon. Lees het verhaal van Joyce goed door en laat het bezinken. Dat is wat je een kind aandoet door het bij zijn vader weg te houden.
Het antwoord op de vraag "wat is beter voor het kind" is dus duidelijk: contact met zijn vader.
Het andere probleem zijn jouw gevoelens voor die vader. Door de omgangsregeling (en het feit dat je samen een kind hebt in het algemeen) zul je een vorm van contact met hem moeten hebben. Aan jou om te bepalen met welke vorm je (voorlopig) kunt leven. Nu ben je erg boos en verbitterd. Je merkt dat je dat afreageert op je kinderen en dat kan niet. Je moet dus een manier zoeken waarop het halen en brengen van je zoontje jou zo min mogelijk uit het lood slaat, en daarnaast om je gevoelens in bedwang te houden in het bijzijn van de kinderen.
Er is al voorgesteld om een derde de 'overdracht' van de kinderen over te laten nemen (misschien jouw of zijn ouders?). Of misschien helpt het als je die ontmoetingen kort en zakelijk houdt. Daarmee is de emotie niet meteen verdwenen, maar na een tijdje wordt het daarmee wel veel makkelijker. En tijd zul je nodig hebben om hieroverheen te komen. Zorg ervoor dat je kinderen in de tussentijd niets te lijden hebben.
Bedenk van tevoren wat je gaat doen als je zoontje thuis is gekomen, hoe vang je je eigen spanning op (misschien door je even terug te trekken en in een kussen te stompen)? Of je neemt juist een rustig moment met je kinderen, even geen afleiding, zodat jullie allemaal tot rust komen. Of je maakt een wandeling, of je vraagt een vriendin om langs te komen om de spanning even te breken.
Ik heb het idee dat je vooral heel erg kwaad op jezelf bent om hoe je je hebt laten bedotten en behandelen door deze man. Het is aan jou om daarmee in het reine te komen en ja, dat is een zware dobber. Een therapeut kan je daarbij helpen. Maar begin met de zaken te scheiden. En pas alsjeblieft op dat je je verbittering niet op je zoontje richt, zeker niet als hij wat ouder wordt en trekken van zijn vader gaat vertonen. "Je bent net je vader" in combinatie met jarenlang gescheld op die vader is dodelijk voor het zelfvertrouwen van een kind.
Je bent het aan je kind verplicht zijn belang te beschermen, maar je bent het aan jezelf verplicht goed voor jezelf te zorgen. Niemand anders dan jij is verantwoordelijk voor jouw leven en jouw geluk. Als je dat beseft, zul je zien dat de grootste horde al genomen is.
Ga in therapie!
vrijdag 3 juli 2009 om 09:59
Slecht zijn in pillen slikken?
Hoe moeilijk kan het zijn?!
En dan 'per ongeluk' zwanger raken, ja ja, die vrouwen kennen we wel.
En achteraf lopen miemelen, omdat je zo zielig bent.
Ook nog eens zeggen dat deze man je kapot heeft gemaakt?
Volgens mij kun je de schuld gewoon bij jezelf zoeken, want meneer was volgens mij duidelijk genoeg al die jaren.
Dat jij de situatie naar eigen hand wilde zetten is jouw probleem, maar een beetje laf om hem die schuld te geven.
Als je echt een sterkte vrouw bent dan geef je aan jezelf toe dat je stom bent geweest en knok je keihard voor je toekomst.
Gelukkig worden heb je vaak gewoon zelf in de hand.
Hoe moeilijk kan het zijn?!
En dan 'per ongeluk' zwanger raken, ja ja, die vrouwen kennen we wel.
En achteraf lopen miemelen, omdat je zo zielig bent.
Ook nog eens zeggen dat deze man je kapot heeft gemaakt?
Volgens mij kun je de schuld gewoon bij jezelf zoeken, want meneer was volgens mij duidelijk genoeg al die jaren.
Dat jij de situatie naar eigen hand wilde zetten is jouw probleem, maar een beetje laf om hem die schuld te geven.
Als je echt een sterkte vrouw bent dan geef je aan jezelf toe dat je stom bent geweest en knok je keihard voor je toekomst.
Gelukkig worden heb je vaak gewoon zelf in de hand.
vrijdag 3 juli 2009 om 09:59
En Dawn, als je niet jaloers bent, waarom open je dan een topic met deze titel? Wat je dwars zit, is vooral dat hij een nieuwe liefde heeft. Geef nu maar gewoon toe dat je al die niet-zo-mooie gevoelens als wrok, wraakzucht, jaloezie en verbittering hebt. En dat je hem misschien het liefst de nek om zou willen draaien. Laat heel die emotionele achtbaan maar een paar rondjes draaien en pak dan je leven weer op!
Ga in therapie!
vrijdag 3 juli 2009 om 10:00
vrijdag 3 juli 2009 om 10:09
Hai Dawn,
Zo te lezen ben je in de klassieke val getrapt van een vrouw die van alles doet voor een man, inclusief zonder condoom seks hebben, om hem een lol te doen, dan zwanger te raken en denken dat dat hem aan jou zal binden.
Kijkend naar zijn verleden had je kunnen weten dat dat niet het geval zou zijn. Maakt het niet minder rot voor je hoor, dat niet maar niemand die op jou reageert hier kan heen om het feit dat je positie binnen de relatie met je ex gewoon nooit ideaal is geweest.
Hij begon met jou toen hij al een gezin had en ook dat is een onhandige manier om een relatie te beginnen, omdat je de maîtresse bent, altijd bereid moet zijn om hem te plezieren, vooral niet de klagende echtgenoot moet uithangen en dan is uiteindelijk dat precies wat je blijkt te zijn (in zijn ogen) wéér zo'n lastige vrouw die van alles van hem eist, terwijl hij gewoon pret wil maken.
Hij heeft een ander, dat zat er in, ook al wil je dat niet zien. Hij neemt het leven, de liefde, jou, gewoon niet zo serieus. Niet zo serieus, jouw verwachtingen zijn totaal anders dan die van hem. Hij wilde geen kinderen meer, jij wilde je zoon houden en dat is je goed recht maar je kúnt onmogelijk vergeten dat hij het écht niet meer wilde. En je zoon is toch gekomen én hij ziet zijn vader, iets wat ik zelf heel positief vind.
Je hebt je ex als het ware gedwóngen om in je leven te blijven door een kind van hem te krijgen want wees eerlijk, je hoopte dat hij, als je eenmaal een kind had, hij voor je zou kiezen en een warme, hartelijke, trouwe vader zou zijn voor zijn kind.
Doordat je nu zó teleurgesteld bent in hem, in hoe het allemaal gegaan is én omdat je plan, hem aan je te binden, niet is gelukt krijg je fysiek problemen. Je vreet jezelf helemaal op van binnen, je gaat helemaal kapot van frustratie. Verschrikkelijk en ook zo ontzettend zonde.
Je ging houden van een man die wil flierefluiten, die helemaal niet vast wil liggen, die niet aan een emotionele ketting gelegd wil worden en dus ben je boos. Omdat hij feitelijk niet doet wat jij wil en nu gooi je je zoon (die hij ziet maar waar hij niet voor heeft gekozen) in de strijd door je ex aan je te binden via een erkenning, via alimentatie.
Geef het op vrouw, echt, doe jezelf een plezier en richt jezelf niet verder ten gronde door jaloezie, boosheid en frustratie. Je hebt een aantal keuzes gemaakt waar je mee zult moeten leven. Jíj dus. Die hebben verder niet zo veel met je ex te maken.
Zo te lezen ben je in de klassieke val getrapt van een vrouw die van alles doet voor een man, inclusief zonder condoom seks hebben, om hem een lol te doen, dan zwanger te raken en denken dat dat hem aan jou zal binden.
Kijkend naar zijn verleden had je kunnen weten dat dat niet het geval zou zijn. Maakt het niet minder rot voor je hoor, dat niet maar niemand die op jou reageert hier kan heen om het feit dat je positie binnen de relatie met je ex gewoon nooit ideaal is geweest.
Hij begon met jou toen hij al een gezin had en ook dat is een onhandige manier om een relatie te beginnen, omdat je de maîtresse bent, altijd bereid moet zijn om hem te plezieren, vooral niet de klagende echtgenoot moet uithangen en dan is uiteindelijk dat precies wat je blijkt te zijn (in zijn ogen) wéér zo'n lastige vrouw die van alles van hem eist, terwijl hij gewoon pret wil maken.
Hij heeft een ander, dat zat er in, ook al wil je dat niet zien. Hij neemt het leven, de liefde, jou, gewoon niet zo serieus. Niet zo serieus, jouw verwachtingen zijn totaal anders dan die van hem. Hij wilde geen kinderen meer, jij wilde je zoon houden en dat is je goed recht maar je kúnt onmogelijk vergeten dat hij het écht niet meer wilde. En je zoon is toch gekomen én hij ziet zijn vader, iets wat ik zelf heel positief vind.
Je hebt je ex als het ware gedwóngen om in je leven te blijven door een kind van hem te krijgen want wees eerlijk, je hoopte dat hij, als je eenmaal een kind had, hij voor je zou kiezen en een warme, hartelijke, trouwe vader zou zijn voor zijn kind.
Doordat je nu zó teleurgesteld bent in hem, in hoe het allemaal gegaan is én omdat je plan, hem aan je te binden, niet is gelukt krijg je fysiek problemen. Je vreet jezelf helemaal op van binnen, je gaat helemaal kapot van frustratie. Verschrikkelijk en ook zo ontzettend zonde.
Je ging houden van een man die wil flierefluiten, die helemaal niet vast wil liggen, die niet aan een emotionele ketting gelegd wil worden en dus ben je boos. Omdat hij feitelijk niet doet wat jij wil en nu gooi je je zoon (die hij ziet maar waar hij niet voor heeft gekozen) in de strijd door je ex aan je te binden via een erkenning, via alimentatie.
Geef het op vrouw, echt, doe jezelf een plezier en richt jezelf niet verder ten gronde door jaloezie, boosheid en frustratie. Je hebt een aantal keuzes gemaakt waar je mee zult moeten leven. Jíj dus. Die hebben verder niet zo veel met je ex te maken.
vrijdag 3 juli 2009 om 10:13
Iedereen mag zijn eerlijke mening geven. Voor de ene zijn waarheid hoef niet de waarheid voor een ander te zijn... Ik vind absoluut niet dat ze gelijk hebt en ze kan met zulke reacties iemand verder de put in helpen.
Voorbeeld;
Schofterig om te zeggen dat je medelijden hebt met het kind zonder dat je het hele verhaal kent.
Ik lees het verhaal van een vrouw die om hulp vraagt in een moeilijk situatie wat zo ook heel erg eerlijk omschrijft. Ze vraagt om advies en niet om afgekraakt te worden.
Ze heeft fouten gemaakt (ik ook in mijn leven maar het heeft mij wel wijzer en sterker gemaakt). Ze is verliefd geworden op de verkeerde man en zwanger geraakt. Dit kan gebeuren en dit gebeurt ook heel erg veel.
Eventjes inzake de negetieve reacties; dames ik neem dat jullie bekend zijn als je de pil slik of het condoom scheurt je zwanger kan raken.Ben je dan als vrouw meteen verantwoordelijk. En ligt alle verantwoording bij de vrouw. Dus als ze de ellende niet wil dan moet ze maar een abortus plegen??? Ik vind het veelste makkelijk gezegd. Ik vind het dapper van haar dat ze ondanks haar ex haar toch op een schofterige manier liet zitten de zwangerschap heeft doorgezet.
Volgens mij zit ze in een proces en kan ze moeilijk accepteren dat de relatie op deze manier over is gegaan. Het helpt natuurlijk niet mee dat ze haar ex constant moet zien. Ze heeft echt ondersteuning nodig. Ze zit er door heen en dat kan iedereen overkomen.
Voorbeeld;
Schofterig om te zeggen dat je medelijden hebt met het kind zonder dat je het hele verhaal kent.
Ik lees het verhaal van een vrouw die om hulp vraagt in een moeilijk situatie wat zo ook heel erg eerlijk omschrijft. Ze vraagt om advies en niet om afgekraakt te worden.
Ze heeft fouten gemaakt (ik ook in mijn leven maar het heeft mij wel wijzer en sterker gemaakt). Ze is verliefd geworden op de verkeerde man en zwanger geraakt. Dit kan gebeuren en dit gebeurt ook heel erg veel.
Eventjes inzake de negetieve reacties; dames ik neem dat jullie bekend zijn als je de pil slik of het condoom scheurt je zwanger kan raken.Ben je dan als vrouw meteen verantwoordelijk. En ligt alle verantwoording bij de vrouw. Dus als ze de ellende niet wil dan moet ze maar een abortus plegen??? Ik vind het veelste makkelijk gezegd. Ik vind het dapper van haar dat ze ondanks haar ex haar toch op een schofterige manier liet zitten de zwangerschap heeft doorgezet.
Volgens mij zit ze in een proces en kan ze moeilijk accepteren dat de relatie op deze manier over is gegaan. Het helpt natuurlijk niet mee dat ze haar ex constant moet zien. Ze heeft echt ondersteuning nodig. Ze zit er door heen en dat kan iedereen overkomen.
vrijdag 3 juli 2009 om 10:14
quote:dolfje schreef op 03 juli 2009 @ 10:00:
[...]
Precies!Kunnen hier wel allemaal gaan meehuilen maar daar schiet ze ook niks mee op...
neuh, doet ze ook niet, maar dat is wel wat TO graag wil volgens mij. Lekker met zijn allen schelden op die man en meejammeren met TO.
Tuurlijk, waar 2 vrijen, zijn 2 verantwoordelijk voor de gevolgen. Echter, man in kwestie heeft heel duidelijk gezegd geen kinderen meer te willen. Is hij laks geweest met het voorkomen van een zwangerschap? Ja, maar wel open en bloot en dan is eigen keuze of je wel of niet met zo'n man naar bed gaat en is het voorkomen van een zwangerschap ook TO's verantwoording, die ze zelf ook heeft verzaakt.
En nu is er een kind, een kind dat recht heeft op een vader. En daar gaat het om. Niet of de vader of moeder recht hebben op het kind, maar een kind heeft recht op zijn of haar ouders en het is aan de ouders om dit zo goed mogelijk te regelen.
dus Dawn, zoek hulp om met je verdriet en boosheid om te leren gaan, ga verder met je leven en zorg dat jullie kind een zo onbezorgd mogelijk leventje heeft met allebei zijn ouders
sterkte
[...]
Precies!Kunnen hier wel allemaal gaan meehuilen maar daar schiet ze ook niks mee op...
neuh, doet ze ook niet, maar dat is wel wat TO graag wil volgens mij. Lekker met zijn allen schelden op die man en meejammeren met TO.
Tuurlijk, waar 2 vrijen, zijn 2 verantwoordelijk voor de gevolgen. Echter, man in kwestie heeft heel duidelijk gezegd geen kinderen meer te willen. Is hij laks geweest met het voorkomen van een zwangerschap? Ja, maar wel open en bloot en dan is eigen keuze of je wel of niet met zo'n man naar bed gaat en is het voorkomen van een zwangerschap ook TO's verantwoording, die ze zelf ook heeft verzaakt.
En nu is er een kind, een kind dat recht heeft op een vader. En daar gaat het om. Niet of de vader of moeder recht hebben op het kind, maar een kind heeft recht op zijn of haar ouders en het is aan de ouders om dit zo goed mogelijk te regelen.
dus Dawn, zoek hulp om met je verdriet en boosheid om te leren gaan, ga verder met je leven en zorg dat jullie kind een zo onbezorgd mogelijk leventje heeft met allebei zijn ouders
sterkte
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 3 juli 2009 om 10:17
Ester, van mij hoeft het van dik hout zaag men planken ook niet. Maar, de pil onregelmatig slikken en zonder condoom vrijen (door Dawn zelf zo beschreven) is wel vrágen om problemen natuurlijk.
Dawn heeft gegokt en ze heeft verloren. Ze gokte er op dat haar vriend wel voor haar zou kiezen toen ze zwanger was maar de man deed niet mee en dat is écht heel rot voor Dawn hoor, pijn doet tenslotte zeer, maar boos zijn op de man is zinloos in haar geval. Ze kan die energie beter in zichzelf steken en haar zegeningen tellen in plaats van boos te zijn en te blijven, er is niks meer aan te doen, de teerling is geworpen, nu leven met de consequenties.
En hoe je dat ook aan Dawn vertelt, ze zal er denk ik hoe dan ook niet blij mee zijn.
Dawn heeft gegokt en ze heeft verloren. Ze gokte er op dat haar vriend wel voor haar zou kiezen toen ze zwanger was maar de man deed niet mee en dat is écht heel rot voor Dawn hoor, pijn doet tenslotte zeer, maar boos zijn op de man is zinloos in haar geval. Ze kan die energie beter in zichzelf steken en haar zegeningen tellen in plaats van boos te zijn en te blijven, er is niks meer aan te doen, de teerling is geworpen, nu leven met de consequenties.
En hoe je dat ook aan Dawn vertelt, ze zal er denk ik hoe dan ook niet blij mee zijn.
vrijdag 3 juli 2009 om 10:22
als alle berichten lees zie ik heel veel vervelende reacties. De waarheid zeggen is oke. Iemand aanvallen niet.
We zijn er hier toch om elkaar te helpen en advies te geven. Als je er geen verstand van heb kan je het misschien beter niet doen.
Ik lees in haar antwoorden dat ze wel degelijk beseft dat ze fouten heeft gemaakt net zo goed als ieder ander. Maar ze wil er wel degelijk iets aan doen. egoistisch vind ik haar niet. Ze zit in de put en daar moet ze uitgehaald worden.
Volgens mij heeft ze niet meer gereageerd. Ik hoop dat ze gewoon haar verhaal kwijt kan en wij haar kunnen helpen haar gedachten op een rijtje te zetten.
De vader zal zich ook moeten inzetten om zijn kind te zien en de financiele verantwoording moeten nemen. Dit laat hij allemaal afweten. Ze laat het toe uit liefde voor het kind terwijl ze er zelf aan kapot gaat. Is dit egoisme...............
We zijn er hier toch om elkaar te helpen en advies te geven. Als je er geen verstand van heb kan je het misschien beter niet doen.
Ik lees in haar antwoorden dat ze wel degelijk beseft dat ze fouten heeft gemaakt net zo goed als ieder ander. Maar ze wil er wel degelijk iets aan doen. egoistisch vind ik haar niet. Ze zit in de put en daar moet ze uitgehaald worden.
Volgens mij heeft ze niet meer gereageerd. Ik hoop dat ze gewoon haar verhaal kwijt kan en wij haar kunnen helpen haar gedachten op een rijtje te zetten.
De vader zal zich ook moeten inzetten om zijn kind te zien en de financiele verantwoording moeten nemen. Dit laat hij allemaal afweten. Ze laat het toe uit liefde voor het kind terwijl ze er zelf aan kapot gaat. Is dit egoisme...............
vrijdag 3 juli 2009 om 10:24
quote:ester123 schreef op 03 juli 2009 @ 10:13:
Iedereen mag zijn eerlijke mening geven. Voor de ene zijn waarheid hoef niet de waarheid voor een ander te zijn... Ik vind absoluut niet dat ze gelijk hebt en ze kan met zulke reacties iemand verder de put in helpen.
Voorbeeld;
Schofterig om te zeggen dat je medelijden hebt met het kind zonder dat je het hele verhaal kent.
Ik lees het verhaal van een vrouw die om hulp vraagt in een moeilijk situatie wat zo ook heel erg eerlijk omschrijft. Ze vraagt om advies en niet om afgekraakt te worden.
Ze heeft fouten gemaakt (ik ook in mijn leven maar het heeft mij wel wijzer en sterker gemaakt). Ze is verliefd geworden op de verkeerde man en zwanger geraakt. Dit kan gebeuren en dit gebeurt ook heel erg veel.
Eventjes inzake de negetieve reacties; dames ik neem dat jullie bekend zijn als je de pil slik of het condoom scheurt je zwanger kan raken.Ben je dan als vrouw meteen verantwoordelijk. En ligt alle verantwoording bij de vrouw. Dus als ze de ellende niet wil dan moet ze maar een abortus plegen??? Ik vind het veelste makkelijk gezegd. Ik vind het dapper van haar dat ze ondanks haar ex haar toch op een schofterige manier liet zitten de zwangerschap heeft doorgezet.
Volgens mij zit ze in een proces en kan ze moeilijk accepteren dat de relatie op deze manier over is gegaan. Het helpt natuurlijk niet mee dat ze haar ex constant moet zien. Ze heeft echt ondersteuning nodig. Ze zit er door heen en dat kan iedereen overkomen.
Zonder voor Fleur te willen spreken heb ook ik medelijden met het kind en zijn halfzusjes. Welke fouten je als ouder ook mag maken, je mag niet je kind contact met de andere ouder onthouden omdat jij het niet aankunt daarmee contact te hebben. Er zijn andere, goede oplossingen als TO hem niet meer zou willen zien. Haar vraag waarom zij het beste voor haar kind zou moeten willen, maakt voor mij dat ik medelijden heb met het kind. Die vraag zou geen enkele ouder zich moeten stellen.
En nee, dit kan niet iedereen overkomen. Zij hadden sinds 2000 contact met elkaar. Het had voor de hand gelegen met elkaar te bespreken wat zij zouden doen als zij onverhoopt zwanger zou raken. Het was immers duidelijk dat hij geen en zij wel kinderen wilde en dat er gedoe rondom voorbehoedsmiddelen was. In een normale relatie worden dit soort dingen besproken en opgelost. Als je volwassen genoeg bent om sex te hebben, zorg dan ook dat je de consequenties kunt dragen.
Iedereen mag zijn eerlijke mening geven. Voor de ene zijn waarheid hoef niet de waarheid voor een ander te zijn... Ik vind absoluut niet dat ze gelijk hebt en ze kan met zulke reacties iemand verder de put in helpen.
Voorbeeld;
Schofterig om te zeggen dat je medelijden hebt met het kind zonder dat je het hele verhaal kent.
Ik lees het verhaal van een vrouw die om hulp vraagt in een moeilijk situatie wat zo ook heel erg eerlijk omschrijft. Ze vraagt om advies en niet om afgekraakt te worden.
Ze heeft fouten gemaakt (ik ook in mijn leven maar het heeft mij wel wijzer en sterker gemaakt). Ze is verliefd geworden op de verkeerde man en zwanger geraakt. Dit kan gebeuren en dit gebeurt ook heel erg veel.
Eventjes inzake de negetieve reacties; dames ik neem dat jullie bekend zijn als je de pil slik of het condoom scheurt je zwanger kan raken.Ben je dan als vrouw meteen verantwoordelijk. En ligt alle verantwoording bij de vrouw. Dus als ze de ellende niet wil dan moet ze maar een abortus plegen??? Ik vind het veelste makkelijk gezegd. Ik vind het dapper van haar dat ze ondanks haar ex haar toch op een schofterige manier liet zitten de zwangerschap heeft doorgezet.
Volgens mij zit ze in een proces en kan ze moeilijk accepteren dat de relatie op deze manier over is gegaan. Het helpt natuurlijk niet mee dat ze haar ex constant moet zien. Ze heeft echt ondersteuning nodig. Ze zit er door heen en dat kan iedereen overkomen.
Zonder voor Fleur te willen spreken heb ook ik medelijden met het kind en zijn halfzusjes. Welke fouten je als ouder ook mag maken, je mag niet je kind contact met de andere ouder onthouden omdat jij het niet aankunt daarmee contact te hebben. Er zijn andere, goede oplossingen als TO hem niet meer zou willen zien. Haar vraag waarom zij het beste voor haar kind zou moeten willen, maakt voor mij dat ik medelijden heb met het kind. Die vraag zou geen enkele ouder zich moeten stellen.
En nee, dit kan niet iedereen overkomen. Zij hadden sinds 2000 contact met elkaar. Het had voor de hand gelegen met elkaar te bespreken wat zij zouden doen als zij onverhoopt zwanger zou raken. Het was immers duidelijk dat hij geen en zij wel kinderen wilde en dat er gedoe rondom voorbehoedsmiddelen was. In een normale relatie worden dit soort dingen besproken en opgelost. Als je volwassen genoeg bent om sex te hebben, zorg dan ook dat je de consequenties kunt dragen.
vrijdag 3 juli 2009 om 10:28
quote:ester123 schreef op 03 juli 2009 @ 10:13:
Voorbeeld;
Schofterig om te zeggen dat je medelijden hebt met het kind zonder dat je het hele verhaal kent.
Lachen, daar gaan we weer. Ik vind dit altijd het leukste moment in dit soort topics. Niet alleen het leukste, maar ook het verwarrendste: schofterig om te zeggen want we kennen het hele verhaal niet. Maar..... we mogen wel meehuilen en TO gelijk hebben, hoewel we hetzelfde verhaal dan óók niet kennen.
Hoe zit dat nou?
Voorbeeld;
Schofterig om te zeggen dat je medelijden hebt met het kind zonder dat je het hele verhaal kent.
Lachen, daar gaan we weer. Ik vind dit altijd het leukste moment in dit soort topics. Niet alleen het leukste, maar ook het verwarrendste: schofterig om te zeggen want we kennen het hele verhaal niet. Maar..... we mogen wel meehuilen en TO gelijk hebben, hoewel we hetzelfde verhaal dan óók niet kennen.
Hoe zit dat nou?
vrijdag 3 juli 2009 om 10:33
quote:wuiles schreef op 03 juli 2009 @ 10:24:
[...]
Haar vraag waarom zij het beste voor haar kind zou moeten willen, maakt voor mij dat ik medelijden heb met het kind. Die vraag zou geen enkele ouder zich moeten stellen.
Dat is natuurlijk waar, want alle ouders moeten onvoorwaardelijk van hun kind houden. Helaas zijn ouders ook maar mensen en maken ze in plaats daarvan hun kinderen soms kapot doordat ze niet met hun eigen frustraties, pijn en verdriet kunnen omgaan.
Ik heb dan toch liever dat een moeder de moed heeft om de vraag hardop te stellen. Ik denk dat Dawn hier goede adviezen krijgt - om niet te spreken van een wake-up call - en hoop dat ze daar iets mee doet. Als ze dit voor zichzelf had gehouden, zou haar kind zéker de dupe zijn geworden.
[...]
Haar vraag waarom zij het beste voor haar kind zou moeten willen, maakt voor mij dat ik medelijden heb met het kind. Die vraag zou geen enkele ouder zich moeten stellen.
Dat is natuurlijk waar, want alle ouders moeten onvoorwaardelijk van hun kind houden. Helaas zijn ouders ook maar mensen en maken ze in plaats daarvan hun kinderen soms kapot doordat ze niet met hun eigen frustraties, pijn en verdriet kunnen omgaan.
Ik heb dan toch liever dat een moeder de moed heeft om de vraag hardop te stellen. Ik denk dat Dawn hier goede adviezen krijgt - om niet te spreken van een wake-up call - en hoop dat ze daar iets mee doet. Als ze dit voor zichzelf had gehouden, zou haar kind zéker de dupe zijn geworden.
Ga in therapie!
vrijdag 3 juli 2009 om 10:34
quote:ester123 schreef op 03 juli 2009 @ 10:22:
We zijn er hier toch om elkaar te helpen en advies te geven. Als je er geen verstand van heb kan je het misschien beter niet doen.
Daar vergis je je nu toch lelijk in. Lang niet iedereen zit hier te posten om een ander te adviseren, te helpen of anderszins een hart onder de riem te steken. Er zijn zat forummers die het vooral leuk vinden om gaten te schieten in de verhalen van de topicopeners, gewoon hun mening geven en die helemaal niet bezig zijn met hoe een en ander de reacties ervaart hoor.
We zijn er hier toch om elkaar te helpen en advies te geven. Als je er geen verstand van heb kan je het misschien beter niet doen.
Daar vergis je je nu toch lelijk in. Lang niet iedereen zit hier te posten om een ander te adviseren, te helpen of anderszins een hart onder de riem te steken. Er zijn zat forummers die het vooral leuk vinden om gaten te schieten in de verhalen van de topicopeners, gewoon hun mening geven en die helemaal niet bezig zijn met hoe een en ander de reacties ervaart hoor.
vrijdag 3 juli 2009 om 10:36
quote:ester123 schreef op 03 juli 2009 @ 10:13:
Iedereen mag zijn eerlijke mening geven. Voor de ene zijn waarheid hoef niet de waarheid voor een ander te zijn... Ik vind absoluut niet dat ze gelijk hebt en ze kan met zulke reacties iemand verder de put in helpen.
Voorbeeld;
Schofterig om te zeggen dat je medelijden hebt met het kind zonder dat je het hele verhaal kent.
Ik lees het verhaal van een vrouw die om hulp vraagt in een moeilijk situatie wat zo ook heel erg eerlijk omschrijft. Ze vraagt om advies en niet om afgekraakt te worden.
Ze heeft fouten gemaakt (ik ook in mijn leven maar het heeft mij wel wijzer en sterker gemaakt). Ze is verliefd geworden op de verkeerde man en zwanger geraakt. Dit kan gebeuren en dit gebeurt ook heel erg veel.
Eventjes inzake de negetieve reacties; dames ik neem dat jullie bekend zijn als je de pil slik of het condoom scheurt je zwanger kan raken.Ben je dan als vrouw meteen verantwoordelijk. En ligt alle verantwoording bij de vrouw. Dus als ze de ellende niet wil dan moet ze maar een abortus plegen??? Ik vind het veelste makkelijk gezegd. Ik vind het dapper van haar dat ze ondanks haar ex haar toch op een schofterige manier liet zitten de zwangerschap heeft doorgezet.
Volgens mij zit ze in een proces en kan ze moeilijk accepteren dat de relatie op deze manier over is gegaan. Het helpt natuurlijk niet mee dat ze haar ex constant moet zien. Ze heeft echt ondersteuning nodig. Ze zit er door heen en dat kan iedereen overkomen.Ik kan het je nog sterker vertellen: zelfs zónder scheuren van condoom en dan nog mét pessarium ook kun je zwanger raken. Mijn kadootje is inmiddels zes jaar.
Maar daar is hier niet echt sprake van he? Hier hebben we het over de pil niét slikken en géén condooms gebruiken. Dat is geen ongelukje meer te noemen. Dat vader daar net zo goed verantwoordelijk voor is, daar ben ik het mee eens. Maar de medeverantwoordelijkheid van vader ontslaat moeder niet uit haar verantwoordelijkheid.
Haar ex is heel duidelijk geweest over wat hij wel en niet wilde. Hij wilde wel lol en seks, maar geen kind en geen samenwonen. Dat hij daar ondanks de zwangerschap aan vast blijft houden, is hem toch niet te verwijten? Denk je nu echt dat to gelukkig was geworden als deze man tegen zijn zin met haar een serieuzere relatie was begonnen om wille van het kind?
Iedereen mag zijn eerlijke mening geven. Voor de ene zijn waarheid hoef niet de waarheid voor een ander te zijn... Ik vind absoluut niet dat ze gelijk hebt en ze kan met zulke reacties iemand verder de put in helpen.
Voorbeeld;
Schofterig om te zeggen dat je medelijden hebt met het kind zonder dat je het hele verhaal kent.
Ik lees het verhaal van een vrouw die om hulp vraagt in een moeilijk situatie wat zo ook heel erg eerlijk omschrijft. Ze vraagt om advies en niet om afgekraakt te worden.
Ze heeft fouten gemaakt (ik ook in mijn leven maar het heeft mij wel wijzer en sterker gemaakt). Ze is verliefd geworden op de verkeerde man en zwanger geraakt. Dit kan gebeuren en dit gebeurt ook heel erg veel.
Eventjes inzake de negetieve reacties; dames ik neem dat jullie bekend zijn als je de pil slik of het condoom scheurt je zwanger kan raken.Ben je dan als vrouw meteen verantwoordelijk. En ligt alle verantwoording bij de vrouw. Dus als ze de ellende niet wil dan moet ze maar een abortus plegen??? Ik vind het veelste makkelijk gezegd. Ik vind het dapper van haar dat ze ondanks haar ex haar toch op een schofterige manier liet zitten de zwangerschap heeft doorgezet.
Volgens mij zit ze in een proces en kan ze moeilijk accepteren dat de relatie op deze manier over is gegaan. Het helpt natuurlijk niet mee dat ze haar ex constant moet zien. Ze heeft echt ondersteuning nodig. Ze zit er door heen en dat kan iedereen overkomen.Ik kan het je nog sterker vertellen: zelfs zónder scheuren van condoom en dan nog mét pessarium ook kun je zwanger raken. Mijn kadootje is inmiddels zes jaar.
Maar daar is hier niet echt sprake van he? Hier hebben we het over de pil niét slikken en géén condooms gebruiken. Dat is geen ongelukje meer te noemen. Dat vader daar net zo goed verantwoordelijk voor is, daar ben ik het mee eens. Maar de medeverantwoordelijkheid van vader ontslaat moeder niet uit haar verantwoordelijkheid.
Haar ex is heel duidelijk geweest over wat hij wel en niet wilde. Hij wilde wel lol en seks, maar geen kind en geen samenwonen. Dat hij daar ondanks de zwangerschap aan vast blijft houden, is hem toch niet te verwijten? Denk je nu echt dat to gelukkig was geworden als deze man tegen zijn zin met haar een serieuzere relatie was begonnen om wille van het kind?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 3 juli 2009 om 10:37
quote:dubiootje schreef op 03 juli 2009 @ 09:55:
Ik heb het idee dat je vooral heel erg kwaad op jezelf bent om hoe je je hebt laten bedotten en behandelen door deze man. Het is aan jou om daarmee in het reine te komen en ja, dat is een zware dobber.
Op zich mooie post, alleen dit stukje springt er voor mij uit. Ik lees in alle stukjes van TO iets anders. Namelijk niet dat ze zich heeft laten bedotten, maar dat ze haar kop in het zand heeft gestoken en heeft geprobeerd hem aan zich te binden, terwijl ze best voelde/merkte dat hij niet wilde. Dat dat niet gelukt is kan een zware dobber zijn. Maar als ik alles zo lees, dan lees ik alleen maar dat de man in kwestie helder is geweest over een aantal cruciale zaken en dat TO die naast zich neer heeft gelegd.
En ja, dan moet je op de blaren zitten.
Overigens vind ik de mooiste "wraak" het gewoon lekker verder gaan met je leven. Het is al eerder genoemd. Maar dat is het enige dat je kunt doen. Zoek daar hulp bij als het niet lukt, maar dit verlies moet TO gewoon nemen. Ik hoop alleen maar dat het zoontje geliefd en geborgen kan opgoeien. Want wat ik zo lees vind ik op dit moment niet erg hoopvol. Een kind kan er NOOIT iets aan doen als zijn ouders niet door een deur kunnen. Het is de kunst om er als moeder voor te zorgen dat je kind zich gewenst, geliefd en beschermd voelt. Hoe moeilijk dat ook is.
Ik heb het idee dat je vooral heel erg kwaad op jezelf bent om hoe je je hebt laten bedotten en behandelen door deze man. Het is aan jou om daarmee in het reine te komen en ja, dat is een zware dobber.
Op zich mooie post, alleen dit stukje springt er voor mij uit. Ik lees in alle stukjes van TO iets anders. Namelijk niet dat ze zich heeft laten bedotten, maar dat ze haar kop in het zand heeft gestoken en heeft geprobeerd hem aan zich te binden, terwijl ze best voelde/merkte dat hij niet wilde. Dat dat niet gelukt is kan een zware dobber zijn. Maar als ik alles zo lees, dan lees ik alleen maar dat de man in kwestie helder is geweest over een aantal cruciale zaken en dat TO die naast zich neer heeft gelegd.
En ja, dan moet je op de blaren zitten.
Overigens vind ik de mooiste "wraak" het gewoon lekker verder gaan met je leven. Het is al eerder genoemd. Maar dat is het enige dat je kunt doen. Zoek daar hulp bij als het niet lukt, maar dit verlies moet TO gewoon nemen. Ik hoop alleen maar dat het zoontje geliefd en geborgen kan opgoeien. Want wat ik zo lees vind ik op dit moment niet erg hoopvol. Een kind kan er NOOIT iets aan doen als zijn ouders niet door een deur kunnen. Het is de kunst om er als moeder voor te zorgen dat je kind zich gewenst, geliefd en beschermd voelt. Hoe moeilijk dat ook is.
