Relaties
alle pijlers
Vriend wil niet samenwonen....relatie beeindigen overdreven?
vrijdag 3 juli 2009 om 13:08
Sinds drie jaar hebben mijn vriend en ik een relatie. We zijn allebei boven de dertig en we hebben het heel leuk met elkaar.
Maar sinds een tijdje weet ik dat hij niet wil samenwonen - nu niet, nooit.
Hij heeft namelijk al eerder samengewoond in een goede relatie en toen bleek dat hij zich daarbij niet gelukkig voelde, hij mist zijn avondjes alleen thuis.
Het feit dat ik veel weg ben en dat hij dus in de praktijk vaak rustig alleen thuis zou zijn is voor hem gevoelsmatig niet hetzelfde. Ook een eigen kamer, zolder of tuinhuis oid is niet voldoende. Hij heeft behoefte aan zijn eigen huidige huis, waar hij alleen kan zijn.
Naast die 2 avonden in de week wil hij juist heel graag bij me zijn. Ik heb hem voorgesteld om zijn huis aan te houden als we zouden gaan samenwonen, zodat hij nog steeds zijn avondjes alleen kan hebben, maar daarop reageerde hij met: Ik heb al mijn huis en hoef geen ander huis.
Voor mij is samenwonen echter erg belangrijk. Ik heb nog nooit samengewoond, maar het lijkt me heerlijk om samen een toekomst op te bouwen. Om samen een huis uit te zoeken, in te richten, bij elkaar te horen. Zonder dat je dan steeds op elkaars lip zit want dat doe ik nooit, onder andere vanwege werk, sport en vriendinnen. Ik ben dit jaar ook een weekje met een vriendin op vakantie geweest, ik vind het normaal om dingen zonder elkaar te doen.
Maar ik wil wel graag bij elkaar leven en horen. Het idee dat we over tien jaar nog steeds elk weekend met onze weekendtas bij elkaar uit "logeren" gaan........
Daarom heb ik aangegeven dat ik op deze basis niet verder kan. Ik ben gewoon niet gelukkig in de huidige situatie. Hij wil mij absoluut niet kwijt maar geeft ook aan dat hij niet wil dat ik ongelukkig ben, dus dat hij het zal accepteren als ik voor mezelf kies.
En dat gaat helaas gebeuren. We gaan dit weekend niet bij elkaar zijn en ik ga zelf een huis zoeken, zonder hem, in mijn stad. Het gaat dus uit (al durven we dat nog niet definitief te maken).
Maar het blijft door mijn hoofd spoken: is dit toch niet wat overdreven van mij? Kan ik niet beter mijn grote liefde behouden, en me maar neerleggen bij het niet-samenwonen?
Zijn er meer mensen met een vriend(in) die niet wil samenwonen?
Hoe zijn jullie daar mee omgegaan?
Maar sinds een tijdje weet ik dat hij niet wil samenwonen - nu niet, nooit.
Hij heeft namelijk al eerder samengewoond in een goede relatie en toen bleek dat hij zich daarbij niet gelukkig voelde, hij mist zijn avondjes alleen thuis.
Het feit dat ik veel weg ben en dat hij dus in de praktijk vaak rustig alleen thuis zou zijn is voor hem gevoelsmatig niet hetzelfde. Ook een eigen kamer, zolder of tuinhuis oid is niet voldoende. Hij heeft behoefte aan zijn eigen huidige huis, waar hij alleen kan zijn.
Naast die 2 avonden in de week wil hij juist heel graag bij me zijn. Ik heb hem voorgesteld om zijn huis aan te houden als we zouden gaan samenwonen, zodat hij nog steeds zijn avondjes alleen kan hebben, maar daarop reageerde hij met: Ik heb al mijn huis en hoef geen ander huis.
Voor mij is samenwonen echter erg belangrijk. Ik heb nog nooit samengewoond, maar het lijkt me heerlijk om samen een toekomst op te bouwen. Om samen een huis uit te zoeken, in te richten, bij elkaar te horen. Zonder dat je dan steeds op elkaars lip zit want dat doe ik nooit, onder andere vanwege werk, sport en vriendinnen. Ik ben dit jaar ook een weekje met een vriendin op vakantie geweest, ik vind het normaal om dingen zonder elkaar te doen.
Maar ik wil wel graag bij elkaar leven en horen. Het idee dat we over tien jaar nog steeds elk weekend met onze weekendtas bij elkaar uit "logeren" gaan........
Daarom heb ik aangegeven dat ik op deze basis niet verder kan. Ik ben gewoon niet gelukkig in de huidige situatie. Hij wil mij absoluut niet kwijt maar geeft ook aan dat hij niet wil dat ik ongelukkig ben, dus dat hij het zal accepteren als ik voor mezelf kies.
En dat gaat helaas gebeuren. We gaan dit weekend niet bij elkaar zijn en ik ga zelf een huis zoeken, zonder hem, in mijn stad. Het gaat dus uit (al durven we dat nog niet definitief te maken).
Maar het blijft door mijn hoofd spoken: is dit toch niet wat overdreven van mij? Kan ik niet beter mijn grote liefde behouden, en me maar neerleggen bij het niet-samenwonen?
Zijn er meer mensen met een vriend(in) die niet wil samenwonen?
Hoe zijn jullie daar mee omgegaan?
vrijdag 3 juli 2009 om 22:48
@Fleurtje: Het is natuurlijk ook maar net vanaf welke kant je het beredeneerd. Maar aangezien er bij TO geen kinderen in het spel zijn is er natuurlijk alleen maar de kant van hem/haar te belichten. Alhoewel, heel ver vooruitdenkend komt er natuurlijk ook een moment waarop haar vriend zal overlijden. Dan heeft zij dus minder te vertellen dan broers/zussen en eventueel nog ouders van haar vriend. Tenzij je daar weer dingen over vast laat leggen waarschijnlijk.
Maar volgens mij zijn dit soort praktische zaken helemaal niet waar TO mee bezig is. Het gaat om het gevoel. Denk ik. Toch?
Maar volgens mij zijn dit soort praktische zaken helemaal niet waar TO mee bezig is. Het gaat om het gevoel. Denk ik. Toch?
vrijdag 3 juli 2009 om 22:53
Fleurtje,
Jouw moeder was dus een verstandige vrouw zo te lezen
Mijn moeder wilde na het overlijden van mijn vader lange tijd nooit geen man meer, wat ik me best kan voorstellen ,later vond ze het wel jammer dat ze geen partner had waarmee ze leuk uitstapjes kon maken, ja ze had vriendinnen zat, maar dat is toch anders, mijn moeder kon genoeg mannen krijgen,dus ik heb wel eens gezegd: joh mam waarom zou je het niet aankijken, maar ze had gelijk dan zoiets van neeeeee,dan willen ze samen wonen,verzorgd worden en heb ik geen vrijheid meer,ze is dus ook nooit meer een relatie begonnen,wat ik haar echt wel gunde mits het een leuk persoon was natuurlijk
Ik zelf zit nu in een 2e relatie die echt wel heel goed gaat, maar als dit ooit afloopt dan word het voor mij ook hooguit latten,en anders niks
Jouw moeder was dus een verstandige vrouw zo te lezen
Mijn moeder wilde na het overlijden van mijn vader lange tijd nooit geen man meer, wat ik me best kan voorstellen ,later vond ze het wel jammer dat ze geen partner had waarmee ze leuk uitstapjes kon maken, ja ze had vriendinnen zat, maar dat is toch anders, mijn moeder kon genoeg mannen krijgen,dus ik heb wel eens gezegd: joh mam waarom zou je het niet aankijken, maar ze had gelijk dan zoiets van neeeeee,dan willen ze samen wonen,verzorgd worden en heb ik geen vrijheid meer,ze is dus ook nooit meer een relatie begonnen,wat ik haar echt wel gunde mits het een leuk persoon was natuurlijk
Ik zelf zit nu in een 2e relatie die echt wel heel goed gaat, maar als dit ooit afloopt dan word het voor mij ook hooguit latten,en anders niks
vrijdag 3 juli 2009 om 22:56
Bedankt voor jullie reacties allemaal, het zet me wel weer aan het denken.
Inderdaad, waarom heb ik eigenlijk het gevoel dat de relatie niet volwaardig is zonder samenwonen? Overigens had ik wel voorgesteld dat hij daarnaast zijn eigen huis aan zou houden, ik kan me er wel bij neerleggen dat hij zich daar twee keer per week terugtrekt. Omdat ik me ergens wel kan voorstellen dat je eigen plekje toch wat anders is dan een avondje alleen thuis in een gezamenlijk huis. Voor mij zou daarvoor een eigen kamer in huis prima zijn.
Waarom voel ik dan toch dat als het tweede huis MIJN huis is in plaats van ONS huis, dat we dan niet samen onze toekomst opbouwen? Wat Fozziebear al zegt, er zijn een aantal praktische bezwaren. Wij zien elkaar wel elk weekend, en ik merk dat ik (daardoor?) minder afspraken met anderen in het weekend heb dan ik zou willen. Omdat we elkaar toch meer op "afspraak-basis" zien en dan vind ik het wat flauw om de hele dag weg te zijn. Maar dat is natuurlijk wel te verhelpen.
Maar dan de gevoelskant: ik zou het zo leuk vinden om hem op een doordeweekse avond spontaan voorbij te zien lopen in de kamer, zijn eigen dingen doend of op weg naar een afspraak ofzo. Dus niet steeds van tevoren afspreken wanneer je elkaar wel of niet ziet, maar dat alles meer vanzelf loopt.
Ik zou het leuk vinden als het huis van ons is, zodat we alle leuke dingen en ook de lasten samen delen. Nu wil mijn vriend mij natuurlijk ook wel helpen als er iets stuk is ofzo, maar in de basis blijft het mijn probleem, niet ons probleem.
Ik zou het leuk vinden om elkaar vaker even kort te zien dan af en toe lang.
Ik zou het leuk vinden om zijn "thuis" te zijn.
Nu komt het voor mij over dat mijn vriend altijd een klein stukje afstand blijft houden, letterlijk en figuurlijk.....
Lastig uit te leggen volgens mij......
Inderdaad, waarom heb ik eigenlijk het gevoel dat de relatie niet volwaardig is zonder samenwonen? Overigens had ik wel voorgesteld dat hij daarnaast zijn eigen huis aan zou houden, ik kan me er wel bij neerleggen dat hij zich daar twee keer per week terugtrekt. Omdat ik me ergens wel kan voorstellen dat je eigen plekje toch wat anders is dan een avondje alleen thuis in een gezamenlijk huis. Voor mij zou daarvoor een eigen kamer in huis prima zijn.
Waarom voel ik dan toch dat als het tweede huis MIJN huis is in plaats van ONS huis, dat we dan niet samen onze toekomst opbouwen? Wat Fozziebear al zegt, er zijn een aantal praktische bezwaren. Wij zien elkaar wel elk weekend, en ik merk dat ik (daardoor?) minder afspraken met anderen in het weekend heb dan ik zou willen. Omdat we elkaar toch meer op "afspraak-basis" zien en dan vind ik het wat flauw om de hele dag weg te zijn. Maar dat is natuurlijk wel te verhelpen.
Maar dan de gevoelskant: ik zou het zo leuk vinden om hem op een doordeweekse avond spontaan voorbij te zien lopen in de kamer, zijn eigen dingen doend of op weg naar een afspraak ofzo. Dus niet steeds van tevoren afspreken wanneer je elkaar wel of niet ziet, maar dat alles meer vanzelf loopt.
Ik zou het leuk vinden als het huis van ons is, zodat we alle leuke dingen en ook de lasten samen delen. Nu wil mijn vriend mij natuurlijk ook wel helpen als er iets stuk is ofzo, maar in de basis blijft het mijn probleem, niet ons probleem.
Ik zou het leuk vinden om elkaar vaker even kort te zien dan af en toe lang.
Ik zou het leuk vinden om zijn "thuis" te zijn.
Nu komt het voor mij over dat mijn vriend altijd een klein stukje afstand blijft houden, letterlijk en figuurlijk.....
Lastig uit te leggen volgens mij......
vrijdag 3 juli 2009 om 22:59
quote:2Italy2 schreef op 03 juli 2009 @ 15:04:
Raar hoor, als je toch van iemand houdt dan wil je toch met die persoon je leven delen? Door sport en andere activiteiten hebben je partner en jijzelf toch avondjes zat alleen?Je leven met iemand willen delen is iets anders dan samenwonen. Ik wil ook niet samenwonen, vroeger niet, nu niet en in de toekomst ook niet. Daar ben ik naar (potentiele) partners erg duidelijk in. Dat gaat gewoonweg nooit gebeuren. Heeft niks met die ander te maken, maar ik ben gewoon heel erg op mijn eigen ruimte gesteld, mijn eigen spulletjes etc. Zowel fysiek als emotioneel. Ik snap dat iemand daar niet mee kan leven, maar dan is het voor mij niet de juiste partner. Vind je leven met iemand willen delen dus iets compleet anders dan samenwonen met iemand.
Raar hoor, als je toch van iemand houdt dan wil je toch met die persoon je leven delen? Door sport en andere activiteiten hebben je partner en jijzelf toch avondjes zat alleen?Je leven met iemand willen delen is iets anders dan samenwonen. Ik wil ook niet samenwonen, vroeger niet, nu niet en in de toekomst ook niet. Daar ben ik naar (potentiele) partners erg duidelijk in. Dat gaat gewoonweg nooit gebeuren. Heeft niks met die ander te maken, maar ik ben gewoon heel erg op mijn eigen ruimte gesteld, mijn eigen spulletjes etc. Zowel fysiek als emotioneel. Ik snap dat iemand daar niet mee kan leven, maar dan is het voor mij niet de juiste partner. Vind je leven met iemand willen delen dus iets compleet anders dan samenwonen met iemand.
vrijdag 3 juli 2009 om 23:01
Een thuis creeer jezelf meid, of je nu samenwoont of appart,ik denk dat jij dat gevoel te veel overschat en teveel aan een relatie hangt, toen ik nog alleen met mijn meiden was, was ons huis echt mijn huisje,mijn thuis.
Toen ik weer ging samen wonen was het ons huis en ja het kan heel gezellig zijn samen, maar ik heb ervaren dat ik toch een bepaalde vrijheid mis, en dan wil ik toch echt geen gekke dingen,maar gevoelsmatig wil ik wel eens lekker alleen zijn, gewoon doen wat ik op dat moment op die plek in huis wil doen
Toen ik weer ging samen wonen was het ons huis en ja het kan heel gezellig zijn samen, maar ik heb ervaren dat ik toch een bepaalde vrijheid mis, en dan wil ik toch echt geen gekke dingen,maar gevoelsmatig wil ik wel eens lekker alleen zijn, gewoon doen wat ik op dat moment op die plek in huis wil doen
vrijdag 3 juli 2009 om 23:03
@Vooruit: ik vind het heel duidelijk hoe je het uitlegt. Ook mbt die afstand.
Grappig om dan verschillen te merken. Ik vind het juist fijn als iets kapot is, dat ik er verantwoordelijk voor ben, dat het mijn probleem is. Dat is dus een wezenlijk verschil, een totaal andere grondhouding. En heeft niks te maken met wat ik wel/niet voor iemand voel.
Misschien leeft dat bij je vriend ook (op andere manieren dan), heeft hij veel ruimte voor zichzelf nodig, ook om leuk voor jou te kunnen blijven. Mensen verschillen nu eenmaal in behoeftes. Desalniettemin vind ik het wel rot voor je dat jullie er zo anders in staan.
Grappig om dan verschillen te merken. Ik vind het juist fijn als iets kapot is, dat ik er verantwoordelijk voor ben, dat het mijn probleem is. Dat is dus een wezenlijk verschil, een totaal andere grondhouding. En heeft niks te maken met wat ik wel/niet voor iemand voel.
Misschien leeft dat bij je vriend ook (op andere manieren dan), heeft hij veel ruimte voor zichzelf nodig, ook om leuk voor jou te kunnen blijven. Mensen verschillen nu eenmaal in behoeftes. Desalniettemin vind ik het wel rot voor je dat jullie er zo anders in staan.
vrijdag 3 juli 2009 om 23:07
quote:Vooruit schreef op 03 juli 2009 @ 23:02:
Fleurtje, wat bedoel je??
Gecondoleerd met je moeder, is het lang geleden? Wel naar dat er toen allemaal problemen kwamen met jullie en haar vriend. Tsja, er zijn toch ook voordelen van niet samenwonen dus....
Ik bedoelde daarmee: samenwonen klinkt heel leuk en gezellig (en dat is het meestal ook wel), maar niets is zo lekker om af en toe het huis voor jezelf alleen te hebben. En als je dan een vriend hebt die geen hobbies heeft en ook niet sport....
Is nu bijna drie jaar geleden. Driekwart jaar na haar dood is de boel zo geëscaleerd (tot gang naar advocaat aan toe) dat er tussen hem en mij totaal geen contact meer is. Broer heeft volgens mij nog wel contact met hem, maar daar praten we niet over.
Fleurtje, wat bedoel je??
Gecondoleerd met je moeder, is het lang geleden? Wel naar dat er toen allemaal problemen kwamen met jullie en haar vriend. Tsja, er zijn toch ook voordelen van niet samenwonen dus....
Ik bedoelde daarmee: samenwonen klinkt heel leuk en gezellig (en dat is het meestal ook wel), maar niets is zo lekker om af en toe het huis voor jezelf alleen te hebben. En als je dan een vriend hebt die geen hobbies heeft en ook niet sport....
Is nu bijna drie jaar geleden. Driekwart jaar na haar dood is de boel zo geëscaleerd (tot gang naar advocaat aan toe) dat er tussen hem en mij totaal geen contact meer is. Broer heeft volgens mij nog wel contact met hem, maar daar praten we niet over.
vrijdag 3 juli 2009 om 23:07
Vooruit ik denk wel dat ik een beetje begrijp wat jij bedoelt. Maar zelf vind ik het afspreken juist een voordeel. Als je samenwoont (hoor ik regelmatig van vriendinnen) spreek je als snel iets af met vriendinnen, ga je werken, sporten etc. Je vriend doet ook zijn dingen. En voor je het weet zie je elkaar alleen nog bij het tandenpoetsen.
In mijn situatie weet ik wanneer MrGeorge er is en dan doen we dus iets met z'n tweeën. Dat is dan ook 'quality time (om er maar eens een goeie Nederlandse term tegenaan te gooien). Ik vind dat juist leuk.
Toevallig zit ik nu al de hele week in zijn huis en ik mis mijn huis. Ik ga dus ook zondag naar huis. En dan na een paar dagen mis ik MrGeorge en ben ik blij als hij weer bij mij door het huis loopt. En dat vind ik ook mooi.
In mijn situatie weet ik wanneer MrGeorge er is en dan doen we dus iets met z'n tweeën. Dat is dan ook 'quality time (om er maar eens een goeie Nederlandse term tegenaan te gooien). Ik vind dat juist leuk.
Toevallig zit ik nu al de hele week in zijn huis en ik mis mijn huis. Ik ga dus ook zondag naar huis. En dan na een paar dagen mis ik MrGeorge en ben ik blij als hij weer bij mij door het huis loopt. En dat vind ik ook mooi.
vrijdag 3 juli 2009 om 23:09
quote:Marahbloem schreef op 03 juli 2009 @ 22:59:
[...]
Je leven met iemand willen delen is iets anders dan samenwonen. Ik wil ook niet samenwonen, vroeger niet, nu niet en in de toekomst ook niet. Daar ben ik naar (potentiele) partners erg duidelijk in. Dat gaat gewoonweg nooit gebeuren. Heeft niks met die ander te maken, maar ik ben gewoon heel erg op mijn eigen ruimte gesteld, mijn eigen spulletjes etc. Zowel fysiek als emotioneel. Ik snap dat iemand daar niet mee kan leven, maar dan is het voor mij niet de juiste partner. Vind je leven met iemand willen delen dus iets compleet anders dan samenwonen met iemand.Marahbloem thanx. Jij verwoordt het precies zoals ik het ook voel.
[...]
Je leven met iemand willen delen is iets anders dan samenwonen. Ik wil ook niet samenwonen, vroeger niet, nu niet en in de toekomst ook niet. Daar ben ik naar (potentiele) partners erg duidelijk in. Dat gaat gewoonweg nooit gebeuren. Heeft niks met die ander te maken, maar ik ben gewoon heel erg op mijn eigen ruimte gesteld, mijn eigen spulletjes etc. Zowel fysiek als emotioneel. Ik snap dat iemand daar niet mee kan leven, maar dan is het voor mij niet de juiste partner. Vind je leven met iemand willen delen dus iets compleet anders dan samenwonen met iemand.Marahbloem thanx. Jij verwoordt het precies zoals ik het ook voel.
vrijdag 3 juli 2009 om 23:13
quote:Vooruit schreef op 03 juli 2009 @ 22:56:
Nu komt het voor mij over dat mijn vriend altijd een klein stukje afstand blijft houden, letterlijk en figuurlijk.....
Lastig uit te leggen volgens mij......
Een heel lang verhaal is eigenlijk samen te vatten in deze ene zin. Dit is hoe jij het voelt. Ondanks dat hij het waarschijnlijk (maar dan redeneer ik vanuit mezelf) helemaal niet zo voelt en bedoelt. Maar jullie basis behoefte is zo anders dat je dat ook niet echt snapt van elkaar. Je wilt het wel snappen en met je verstand snap je het misschien ook wel maar je gevoel volgt nog niet helemaal.
Lastige situatie.
Blijft wel de vraag, hoeveel is je relatie met deze man je waard. Beetje vergelijkbaar met het dilemma ik wil graag een kind maar mijn vriend niet. Je kunt het dan uitmaken met je vriend maar wie zegt dat je dan iemand tegenkomt die wél kinderen wil. Dan ben je wel een geweldig lieve partner kwijt en heb je nog steeds geen kind. De vergelijking gaat natuurlijk niet helemaal op maar om mijn punt te maken wel helder denk ik. Hoop ik
Nu komt het voor mij over dat mijn vriend altijd een klein stukje afstand blijft houden, letterlijk en figuurlijk.....
Lastig uit te leggen volgens mij......
Een heel lang verhaal is eigenlijk samen te vatten in deze ene zin. Dit is hoe jij het voelt. Ondanks dat hij het waarschijnlijk (maar dan redeneer ik vanuit mezelf) helemaal niet zo voelt en bedoelt. Maar jullie basis behoefte is zo anders dat je dat ook niet echt snapt van elkaar. Je wilt het wel snappen en met je verstand snap je het misschien ook wel maar je gevoel volgt nog niet helemaal.
Lastige situatie.
Blijft wel de vraag, hoeveel is je relatie met deze man je waard. Beetje vergelijkbaar met het dilemma ik wil graag een kind maar mijn vriend niet. Je kunt het dan uitmaken met je vriend maar wie zegt dat je dan iemand tegenkomt die wél kinderen wil. Dan ben je wel een geweldig lieve partner kwijt en heb je nog steeds geen kind. De vergelijking gaat natuurlijk niet helemaal op maar om mijn punt te maken wel helder denk ik. Hoop ik
vrijdag 3 juli 2009 om 23:14
quote:GeorgieBrown schreef op 03 juli 2009 @ 23:07:
Vooruit ik denk wel dat ik een beetje begrijp wat jij bedoelt. Maar zelf vind ik het afspreken juist een voordeel. Als je samenwoont (hoor ik regelmatig van vriendinnen) spreek je als snel iets af met vriendinnen, ga je werken, sporten etc. Je vriend doet ook zijn dingen. En voor je het weet zie je elkaar alleen nog bij het tandenpoetsen.
In mijn situatie weet ik wanneer MrGeorge er is en dan doen we dus iets met z'n tweeën. Dat is dan ook 'quality time (om er maar eens een goeie Nederlandse term tegenaan te gooien). Ik vind dat juist leuk.
Toevallig zit ik nu al de hele week in zijn huis en ik mis mijn huis. Ik ga dus ook zondag naar huis. En dan na een paar dagen mis ik MrGeorge en ben ik blij als hij weer bij mij door het huis loopt. En dat vind ik ook mooi.Jij hebt precies de relatie die ik graag zou willen. Ik zeg: Wees heel zuinig op mrGeorge
Vooruit ik denk wel dat ik een beetje begrijp wat jij bedoelt. Maar zelf vind ik het afspreken juist een voordeel. Als je samenwoont (hoor ik regelmatig van vriendinnen) spreek je als snel iets af met vriendinnen, ga je werken, sporten etc. Je vriend doet ook zijn dingen. En voor je het weet zie je elkaar alleen nog bij het tandenpoetsen.
In mijn situatie weet ik wanneer MrGeorge er is en dan doen we dus iets met z'n tweeën. Dat is dan ook 'quality time (om er maar eens een goeie Nederlandse term tegenaan te gooien). Ik vind dat juist leuk.
Toevallig zit ik nu al de hele week in zijn huis en ik mis mijn huis. Ik ga dus ook zondag naar huis. En dan na een paar dagen mis ik MrGeorge en ben ik blij als hij weer bij mij door het huis loopt. En dat vind ik ook mooi.Jij hebt precies de relatie die ik graag zou willen. Ik zeg: Wees heel zuinig op mrGeorge
vrijdag 3 juli 2009 om 23:17
Marahbloem, ik vind het dan weer heel duidelijk hoe jij jouw gevoel uitlegt. Ik heb echt het idee dat mijn vriend en jij precies hetzelfde in elkaar zitten (in dit ene opzicht natuurlijk).
Het is trouwens niet zo dat ik alleen maar met alles geholpen wil worden hoor. Ik zou het ook leuk vinden als HIJ de kleur van het behang uit zou kiezen, omdat hij dan bijvoorbeeld een duidelijke voorkeur zou hebben en ik niet. (het is maar een voorbeeld) Wat ik bedoel is: ik vind het minder leuk om alles precies volgens mijn smaak in te richten, ik vind het leuker om het nieuwe huis volgens de smaak van ons beiden in te richten zodat hij altijd om me heen is in de dingen om me heen (klinkt dat nou niet gek? haha)
Het is trouwens niet zo dat ik alleen maar met alles geholpen wil worden hoor. Ik zou het ook leuk vinden als HIJ de kleur van het behang uit zou kiezen, omdat hij dan bijvoorbeeld een duidelijke voorkeur zou hebben en ik niet. (het is maar een voorbeeld) Wat ik bedoel is: ik vind het minder leuk om alles precies volgens mijn smaak in te richten, ik vind het leuker om het nieuwe huis volgens de smaak van ons beiden in te richten zodat hij altijd om me heen is in de dingen om me heen (klinkt dat nou niet gek? haha)
vrijdag 3 juli 2009 om 23:19
Ben ik ook. Ik ben nog altijd héél blij met hem èn met de situatie. En grappig genoeg zeggen veel van mijn vriendinnen precies hetzelfde als jij.
Ik denk dat jij de spijker precies op z'n kop slaat wat TO betreft. Je kunt het rationeel benaderen en denken dat je het begrijpt, maar als je ongelukkig bent met de situatie dan houdt het op.
MrGeorge zou in de toekomst misschien wel willen samen wonen. Dan zou ik graag 2 appartementen naast of boven elkaar willen, met een tussendeur (en/of gedeelde slaapkamer)
Ik denk dat jij de spijker precies op z'n kop slaat wat TO betreft. Je kunt het rationeel benaderen en denken dat je het begrijpt, maar als je ongelukkig bent met de situatie dan houdt het op.
MrGeorge zou in de toekomst misschien wel willen samen wonen. Dan zou ik graag 2 appartementen naast of boven elkaar willen, met een tussendeur (en/of gedeelde slaapkamer)
vrijdag 3 juli 2009 om 23:24
@Vooruit: Je klinkt niet gek. Maar je klinkt wel als iemand die echt niet geboren is om te latten Voor jou is het tegennatuurlijk. En dat is lastig. De vraag is of je heel blij gaat worden als hij toch toe zou geven en het alleen voor jou zou doen.
@GeorgieB: Ik heb een vriend die op die manier 'samenwoont' met zijn vriendin in Amsterdam. Hij beneden zij boven. Ze hebben zelfs nog beide een eigen slaapkamer. Werkt echt super goed
@GeorgieB: Ik heb een vriend die op die manier 'samenwoont' met zijn vriendin in Amsterdam. Hij beneden zij boven. Ze hebben zelfs nog beide een eigen slaapkamer. Werkt echt super goed
vrijdag 3 juli 2009 om 23:26
*offtopic (sorry vooruit)*
Leuk om te lezen trouwens dat er meer mensen hier zich kunnen vinden in het niet samenwonen gevoel. Ik voel me altijd een beetje een rare dat ik dat niet wil. Net of ik het altijd moet verdedigen. En dat ik het dan moeilijk uit kan leggen dat het niets met het gevoel voor mijn partner te maken heeft.
Fijn om te lezen dat het wél kan werken!
Leuk om te lezen trouwens dat er meer mensen hier zich kunnen vinden in het niet samenwonen gevoel. Ik voel me altijd een beetje een rare dat ik dat niet wil. Net of ik het altijd moet verdedigen. En dat ik het dan moeilijk uit kan leggen dat het niets met het gevoel voor mijn partner te maken heeft.
Fijn om te lezen dat het wél kan werken!
vrijdag 3 juli 2009 om 23:28
GeorgieBrown, Lunax, jullie helpen mij wel om het beter te begrijpen, althans rationeel. En daar ben ik erg blij om. Nu het gevoel nog he.......
Dat van die quality time, dat klopt inderdaad wel. We zijn er altijd helemaal voor elkaar.
Fleurtje, mijn vriend heeft ook geen kinderwens. Wat dat betreft is er echt geen probleem.
Dat van die quality time, dat klopt inderdaad wel. We zijn er altijd helemaal voor elkaar.
Fleurtje, mijn vriend heeft ook geen kinderwens. Wat dat betreft is er echt geen probleem.
vrijdag 3 juli 2009 om 23:29
quote:Lunax schreef op 03 juli 2009 @ 23:24:
@GeorgieB: Ik heb een vriend die op die manier 'samenwoont' met zijn vriendin in Amsterdam. Hij beneden zij boven. Ze hebben zelfs nog beide een eigen slaapkamer. Werkt echt super goed
Nu 'heb' ik 2 huizen, de ene in A'dam, de andere aan de kust. =fijn, zeker met dit weer (daarom bivakeer ik bij MrGeorge).
In zo'n situatie zou ik dat voordeel niet meer hebben, maar scheelt het reistijd. Dat is ook een voordeel.
Dus dat zou ook een goede optie zijn.
@GeorgieB: Ik heb een vriend die op die manier 'samenwoont' met zijn vriendin in Amsterdam. Hij beneden zij boven. Ze hebben zelfs nog beide een eigen slaapkamer. Werkt echt super goed
Nu 'heb' ik 2 huizen, de ene in A'dam, de andere aan de kust. =fijn, zeker met dit weer (daarom bivakeer ik bij MrGeorge).
In zo'n situatie zou ik dat voordeel niet meer hebben, maar scheelt het reistijd. Dat is ook een voordeel.
Dus dat zou ook een goede optie zijn.
vrijdag 3 juli 2009 om 23:31
quote:Lunax schreef op 03 juli 2009 @ 23:26:
*offtopic (sorry vooruit)*
Leuk om te lezen trouwens dat er meer mensen hier zich kunnen vinden in het niet samenwonen gevoel. Ik voel me altijd een beetje een rare dat ik dat niet wil. Net of ik het altijd moet verdedigen. En dat ik het dan moeilijk uit kan leggen dat het niets met het gevoel voor mijn partner te maken heeft.
Fijn om te lezen dat het wél kan werken!In het algemeen voelen mensen zich altijd een beetje bedreigd door iemand die zijn eigen plan trekt. Samenwonen of trouwen is toch nog altijd de norm. Ik herken het gevoel.
*offtopic (sorry vooruit)*
Leuk om te lezen trouwens dat er meer mensen hier zich kunnen vinden in het niet samenwonen gevoel. Ik voel me altijd een beetje een rare dat ik dat niet wil. Net of ik het altijd moet verdedigen. En dat ik het dan moeilijk uit kan leggen dat het niets met het gevoel voor mijn partner te maken heeft.
Fijn om te lezen dat het wél kan werken!In het algemeen voelen mensen zich altijd een beetje bedreigd door iemand die zijn eigen plan trekt. Samenwonen of trouwen is toch nog altijd de norm. Ik herken het gevoel.
vrijdag 3 juli 2009 om 23:34
Lunax, zo offtopic vind ik dat niet hoor! Ik ben juist erg blij om de andere kant van het verhaal te horen van meerdere mensen. Ik vind dat erg interessant.
Ik kan me voorstellen dat je het gevoel hebt je te moeten verdedigen (moet bekennen dat mijn vriend dat in het begin ook wel moest.......). Dat is natuurlijk ook erg vervelend.
En dat het dan inderdaad lastig is om de andere persoon ervan te overtuigen dat het echt niet met jouw gevoel voor die ander te maken heeft.....(inmiddels ben ik wel overtuigd)
Ik kan me voorstellen dat je het gevoel hebt je te moeten verdedigen (moet bekennen dat mijn vriend dat in het begin ook wel moest.......). Dat is natuurlijk ook erg vervelend.
En dat het dan inderdaad lastig is om de andere persoon ervan te overtuigen dat het echt niet met jouw gevoel voor die ander te maken heeft.....(inmiddels ben ik wel overtuigd)
vrijdag 3 juli 2009 om 23:36
Vooruit: Zoals GeorgieBrown het omschrijft kan het ook zijn he? Je bent niet logeren bij elkaar maar hebt 'gewoon' 2 huizen. En in beide voel je je thuis. Maar dan moet je wel in beide huizen ook iets van jezelf hebben. En er je plekje zoeken. Dus ook in zijn huis bijvoorbeeld een kamertje voor jezelf claimen. Of in zijn huis ook jouw bankstel.
En bij het huis dat je nu gaat zoeken in jouw woonplaats kan je dan toch ook vragen om het evengoed samen in te richten? Ook naar zijn stijl en zijn wensen? Zodat jouw huis ook een beetje voelt als zijn huis. En dat hij dat ook zo voelt.
Dan kan je wellicht ook het gevoel van moeten afspreken wanneer je elkaar ziet loslaten?
En bij het huis dat je nu gaat zoeken in jouw woonplaats kan je dan toch ook vragen om het evengoed samen in te richten? Ook naar zijn stijl en zijn wensen? Zodat jouw huis ook een beetje voelt als zijn huis. En dat hij dat ook zo voelt.
Dan kan je wellicht ook het gevoel van moeten afspreken wanneer je elkaar ziet loslaten?
