Relaties
alle pijlers
Vriend wil niet samenwonen....relatie beeindigen overdreven?
vrijdag 3 juli 2009 om 13:08
Sinds drie jaar hebben mijn vriend en ik een relatie. We zijn allebei boven de dertig en we hebben het heel leuk met elkaar.
Maar sinds een tijdje weet ik dat hij niet wil samenwonen - nu niet, nooit.
Hij heeft namelijk al eerder samengewoond in een goede relatie en toen bleek dat hij zich daarbij niet gelukkig voelde, hij mist zijn avondjes alleen thuis.
Het feit dat ik veel weg ben en dat hij dus in de praktijk vaak rustig alleen thuis zou zijn is voor hem gevoelsmatig niet hetzelfde. Ook een eigen kamer, zolder of tuinhuis oid is niet voldoende. Hij heeft behoefte aan zijn eigen huidige huis, waar hij alleen kan zijn.
Naast die 2 avonden in de week wil hij juist heel graag bij me zijn. Ik heb hem voorgesteld om zijn huis aan te houden als we zouden gaan samenwonen, zodat hij nog steeds zijn avondjes alleen kan hebben, maar daarop reageerde hij met: Ik heb al mijn huis en hoef geen ander huis.
Voor mij is samenwonen echter erg belangrijk. Ik heb nog nooit samengewoond, maar het lijkt me heerlijk om samen een toekomst op te bouwen. Om samen een huis uit te zoeken, in te richten, bij elkaar te horen. Zonder dat je dan steeds op elkaars lip zit want dat doe ik nooit, onder andere vanwege werk, sport en vriendinnen. Ik ben dit jaar ook een weekje met een vriendin op vakantie geweest, ik vind het normaal om dingen zonder elkaar te doen.
Maar ik wil wel graag bij elkaar leven en horen. Het idee dat we over tien jaar nog steeds elk weekend met onze weekendtas bij elkaar uit "logeren" gaan........
Daarom heb ik aangegeven dat ik op deze basis niet verder kan. Ik ben gewoon niet gelukkig in de huidige situatie. Hij wil mij absoluut niet kwijt maar geeft ook aan dat hij niet wil dat ik ongelukkig ben, dus dat hij het zal accepteren als ik voor mezelf kies.
En dat gaat helaas gebeuren. We gaan dit weekend niet bij elkaar zijn en ik ga zelf een huis zoeken, zonder hem, in mijn stad. Het gaat dus uit (al durven we dat nog niet definitief te maken).
Maar het blijft door mijn hoofd spoken: is dit toch niet wat overdreven van mij? Kan ik niet beter mijn grote liefde behouden, en me maar neerleggen bij het niet-samenwonen?
Zijn er meer mensen met een vriend(in) die niet wil samenwonen?
Hoe zijn jullie daar mee omgegaan?
Maar sinds een tijdje weet ik dat hij niet wil samenwonen - nu niet, nooit.
Hij heeft namelijk al eerder samengewoond in een goede relatie en toen bleek dat hij zich daarbij niet gelukkig voelde, hij mist zijn avondjes alleen thuis.
Het feit dat ik veel weg ben en dat hij dus in de praktijk vaak rustig alleen thuis zou zijn is voor hem gevoelsmatig niet hetzelfde. Ook een eigen kamer, zolder of tuinhuis oid is niet voldoende. Hij heeft behoefte aan zijn eigen huidige huis, waar hij alleen kan zijn.
Naast die 2 avonden in de week wil hij juist heel graag bij me zijn. Ik heb hem voorgesteld om zijn huis aan te houden als we zouden gaan samenwonen, zodat hij nog steeds zijn avondjes alleen kan hebben, maar daarop reageerde hij met: Ik heb al mijn huis en hoef geen ander huis.
Voor mij is samenwonen echter erg belangrijk. Ik heb nog nooit samengewoond, maar het lijkt me heerlijk om samen een toekomst op te bouwen. Om samen een huis uit te zoeken, in te richten, bij elkaar te horen. Zonder dat je dan steeds op elkaars lip zit want dat doe ik nooit, onder andere vanwege werk, sport en vriendinnen. Ik ben dit jaar ook een weekje met een vriendin op vakantie geweest, ik vind het normaal om dingen zonder elkaar te doen.
Maar ik wil wel graag bij elkaar leven en horen. Het idee dat we over tien jaar nog steeds elk weekend met onze weekendtas bij elkaar uit "logeren" gaan........
Daarom heb ik aangegeven dat ik op deze basis niet verder kan. Ik ben gewoon niet gelukkig in de huidige situatie. Hij wil mij absoluut niet kwijt maar geeft ook aan dat hij niet wil dat ik ongelukkig ben, dus dat hij het zal accepteren als ik voor mezelf kies.
En dat gaat helaas gebeuren. We gaan dit weekend niet bij elkaar zijn en ik ga zelf een huis zoeken, zonder hem, in mijn stad. Het gaat dus uit (al durven we dat nog niet definitief te maken).
Maar het blijft door mijn hoofd spoken: is dit toch niet wat overdreven van mij? Kan ik niet beter mijn grote liefde behouden, en me maar neerleggen bij het niet-samenwonen?
Zijn er meer mensen met een vriend(in) die niet wil samenwonen?
Hoe zijn jullie daar mee omgegaan?
vrijdag 3 juli 2009 om 13:12
Ik zou zelf niet willen samenwonen en zou dus ook niet overstag gaan als ik 'n partner kreeg die dat wel wil. Lekker je eigen huis en je eigen privacy op momenten dat je daar behoefte aan hebt. En tja, het is aan jou wat jij belangrijker vindt: ofwel de man van je dromen hebben in 'n lat-relatie, of hem verliezen doordat je persé wilt samenwonen.
vrijdag 3 juli 2009 om 13:15
vrijdag 3 juli 2009 om 13:16
hey vooruit,
Wat vervelend voor je! Maar volgens mij heb je echt de juiste beslissing genomen. Zeker als jij wel graag een toekomst samen wil in een huis. Wil je ook kinderen?
Een vriendin van mij gaat door precies hetzelfde. Zij wilde graag samenwonen en hij niet. De relatie was volgens mij prima. Zij houden veel van elkaar. Vond het ook echt een leuke vent. Hij heeft het uitgemaakt omdat hij inzag dat hij gewoon zijn vrijheid niet wou opgeven.
Het is echt een rot situatie, ook omdat de liefde van haar kant niet over is. Zij hadden ook drie jaar een relatie en zij is ook begin 30.
Het moeilijke is ook dat ze niet boos op hem kan worden. Ze hoopt nog steeds dat het wel goed komt. Heb jij dat ook?
Wat vervelend voor je! Maar volgens mij heb je echt de juiste beslissing genomen. Zeker als jij wel graag een toekomst samen wil in een huis. Wil je ook kinderen?
Een vriendin van mij gaat door precies hetzelfde. Zij wilde graag samenwonen en hij niet. De relatie was volgens mij prima. Zij houden veel van elkaar. Vond het ook echt een leuke vent. Hij heeft het uitgemaakt omdat hij inzag dat hij gewoon zijn vrijheid niet wou opgeven.
Het is echt een rot situatie, ook omdat de liefde van haar kant niet over is. Zij hadden ook drie jaar een relatie en zij is ook begin 30.
Het moeilijke is ook dat ze niet boos op hem kan worden. Ze hoopt nog steeds dat het wel goed komt. Heb jij dat ook?
vrijdag 3 juli 2009 om 13:19
Heb je mijn ex aan de haak geslagen?
Ik heb wel een periode met hem samengewoond, en merkte dat hij daar inderdaad doodongelukkig van werd. Hoeveel hij ook van mij hield, hij kreeg het er heel erg benauwd van.
In eerste instantie was ons idee ook om dan mar eer apart te gaan wonen. Tijdens mijn zoektoch naar een huis kwam ik echter tot de conclusie dat ik wel huisje boompje beestje wil, en misschien zelfs kinderen, wat bij hem absoluut een no-no was. Dus heb ik de relatie verbroken. Hij was daar heel verdrietig van en ik ook, maar omdat we met respect voor elkaars ideen uitelkaar zijn gegaan hebben we nog wel een goed contact.
Ik heb wel een periode met hem samengewoond, en merkte dat hij daar inderdaad doodongelukkig van werd. Hoeveel hij ook van mij hield, hij kreeg het er heel erg benauwd van.
In eerste instantie was ons idee ook om dan mar eer apart te gaan wonen. Tijdens mijn zoektoch naar een huis kwam ik echter tot de conclusie dat ik wel huisje boompje beestje wil, en misschien zelfs kinderen, wat bij hem absoluut een no-no was. Dus heb ik de relatie verbroken. Hij was daar heel verdrietig van en ik ook, maar omdat we met respect voor elkaars ideen uitelkaar zijn gegaan hebben we nog wel een goed contact.
vrijdag 3 juli 2009 om 13:22
Mijn vriend en ik zijn na het samenwonen uitelkaar gegaan om te gaan LAT-en. Zit lag aan heel wat anders, namelijk dat we beiden gescheiden zijn en onze kinderen ver uitelkaar wonen en samenwonen niet echt werkte hierdoor.
Ik kan heel goed begrijpen dat wanneer het je ideaal is om met iemand samen te wonen, alles te delen en wanneer de andere partij zeker weet dat hij dat niet wil, dat je alleen verder gaat. De relatie gaat dan niet werken, niet apart van elkaar en ook niet als de een de ander dwingt tot samenwonen. Ik denk dat je het goede besluit hebt genomen hoe moeilijk dit nu ook is.
Ik kan heel goed begrijpen dat wanneer het je ideaal is om met iemand samen te wonen, alles te delen en wanneer de andere partij zeker weet dat hij dat niet wil, dat je alleen verder gaat. De relatie gaat dan niet werken, niet apart van elkaar en ook niet als de een de ander dwingt tot samenwonen. Ik denk dat je het goede besluit hebt genomen hoe moeilijk dit nu ook is.
vrijdag 3 juli 2009 om 13:24
Mijn vorige vriend wilde niet samenwonen. Het heeft even gekost, maar toen ik besefte, dat ik dit persé wel wilde ging onze relatie uit als een nachtkaars.
Mijn huidige man heb ik dan ook meteen laten schrikken op 1 van onze eerste dates door te zeggen, dat als hij nooit wilde samenwonen of trouwen er voor mij geen toekomst was voor ons. Gelukkig was hij het roerend met me eens!
Mijn huidige man heb ik dan ook meteen laten schrikken op 1 van onze eerste dates door te zeggen, dat als hij nooit wilde samenwonen of trouwen er voor mij geen toekomst was voor ons. Gelukkig was hij het roerend met me eens!
vrijdag 3 juli 2009 om 13:32
Ik ken je gevoel.. Mijn relatie dreigde ook stuk te lopen op dit punt. Op het moment dat ik echt niet meer verder kon en ik de stekker eruit wilde trekken, smeekte hij me om een break om onze gedachten helder te krijgen.
Die break hebben we gehad en daarin hebben we elkaar verschrikkelijk gemist. Na de break was er echter nog geen oplossing voor 'het probleem'. Ik heb op dat moment besloten om de boel op zijn beloop te laten, maar niets meer om hem heen te plannen. (We hadden ook nog eens verschillende, onregelmatige werktijden, waardoor afspreken nog extra werd bemoeilijkt.)
Een half jaar na onze break merkte ik dat ik afscheid aan het nemen was, toekomstplannen maakte zonder hem in mijn hoofd. En op dat moment kwam hij met het idee om samen te gaan wonen...
Ik was afwachtend en bijna afwijzend, maar inmiddels hebben we besloten ervoor te gaan. Dat is geen beslissing geweest die snel en eenvoudig was voor me. Enerzijds was ik dolblij dat hij nu wilde en anderszijds was ik me er goed van bewust dat ik mijn leven ook al zonder hem aan het inrichten was. Echter, als ik zonder hem door had gewild, dan hadden we het na die break niet weer samen geprobeerd. Ik ben inmiddels erg blij dat we de stap toch samen genomen hebben.
Ik weet nu dat hij echt wil (en ik ook!) en dat het een gezamenlijke beslissing is om samen te gaan wonen en dat voelt goed.
Die break hebben we gehad en daarin hebben we elkaar verschrikkelijk gemist. Na de break was er echter nog geen oplossing voor 'het probleem'. Ik heb op dat moment besloten om de boel op zijn beloop te laten, maar niets meer om hem heen te plannen. (We hadden ook nog eens verschillende, onregelmatige werktijden, waardoor afspreken nog extra werd bemoeilijkt.)
Een half jaar na onze break merkte ik dat ik afscheid aan het nemen was, toekomstplannen maakte zonder hem in mijn hoofd. En op dat moment kwam hij met het idee om samen te gaan wonen...
Ik was afwachtend en bijna afwijzend, maar inmiddels hebben we besloten ervoor te gaan. Dat is geen beslissing geweest die snel en eenvoudig was voor me. Enerzijds was ik dolblij dat hij nu wilde en anderszijds was ik me er goed van bewust dat ik mijn leven ook al zonder hem aan het inrichten was. Echter, als ik zonder hem door had gewild, dan hadden we het na die break niet weer samen geprobeerd. Ik ben inmiddels erg blij dat we de stap toch samen genomen hebben.
Ik weet nu dat hij echt wil (en ik ook!) en dat het een gezamenlijke beslissing is om samen te gaan wonen en dat voelt goed.
vrijdag 3 juli 2009 om 13:33
de vriend van mijn tante wil niet samenwonen. ze zijn al 8 jaar samen. maar misschien gaan ze over 2 jaar wel samenwonen omdat ze dan samen een bedrijf gaan beginnen.
voor mijn "oom" was de reden dat hij al 2 eerdere huwelijken had, en samenleven dus geen antwoord was op een goede relatie.
mijn tante was voor ze hem leerde kennen al 10 jaar lang single. ze had haar laatste relatie beeindigd omdat haar ex niet wilde trouwen en geen kinderen wilde.
en toen liep ze dus na 10 jaar haar huidige vriend tegen het lijf.
het voordeel was dat ze al jaar lang geleerd had om alleen te zijn en dingen los te laten.
dus mijn tante heeft het uiteindelijk geaccepteerd. al hoopt ze stiekem nog wel op een huwelijksaanzoek.
maar het is zo'n geweldige kerel dat ze bij hem zal blijven. en ondertussen ziet ze er ook helemaal de voordelen van in en vind ze het ook heerlijk.
maar je moet er het type voor zijn... als je dat niet kan en of wil, dan zit er vrees ik inderdaad niks anders op dan uit mekaar gaan.
voor mijn "oom" was de reden dat hij al 2 eerdere huwelijken had, en samenleven dus geen antwoord was op een goede relatie.
mijn tante was voor ze hem leerde kennen al 10 jaar lang single. ze had haar laatste relatie beeindigd omdat haar ex niet wilde trouwen en geen kinderen wilde.
en toen liep ze dus na 10 jaar haar huidige vriend tegen het lijf.
het voordeel was dat ze al jaar lang geleerd had om alleen te zijn en dingen los te laten.
dus mijn tante heeft het uiteindelijk geaccepteerd. al hoopt ze stiekem nog wel op een huwelijksaanzoek.
maar het is zo'n geweldige kerel dat ze bij hem zal blijven. en ondertussen ziet ze er ook helemaal de voordelen van in en vind ze het ook heerlijk.
maar je moet er het type voor zijn... als je dat niet kan en of wil, dan zit er vrees ik inderdaad niks anders op dan uit mekaar gaan.
vrijdag 3 juli 2009 om 13:34
Mijn relatie is nu bijna drie maanden uit, en het 'uitgaans'proces is begonnen toen mijn ex uitsprak dat hij toch echt niet samen wilde wonen. Voor mij een enorme teleurstelling, heb echt een maand of 2 goed nagedacht over hoe belangrijk het voor mij is. En hoeveel liefde er nog over is, want als alles gewoon heel goed zit, zou ik best nog wel een tijdje niet willen samen wonen. Mijn ex wilde heel graag kinderen, maar over een jaar of 4 ofzo, en dan ook wel samen wonen. We waren bijna 7 jaar bij elkaar, allebei achter in de 20. Ik heb uiteindelijk geconcludeerd dat er onvoldoende liefde was om samen te blijven, zonder samen te wonen. Dus nu is het bijna drie maanden uit, heb er geen dag spijt van gehad.
Soms denk ik wel eens dat als hij maar de juiste tegenkomt, hij dan wel wil samenwonen. Maar hij ziet dat niet zo, hij vindt mij (misschien nog steeds wel) de vrouw van zijn dromen.
Lastige dilemma's!
Soms denk ik wel eens dat als hij maar de juiste tegenkomt, hij dan wel wil samenwonen. Maar hij ziet dat niet zo, hij vindt mij (misschien nog steeds wel) de vrouw van zijn dromen.
Lastige dilemma's!
vrijdag 3 juli 2009 om 13:41
Niet samenwonen hoeft geen probleem te zijn. Als je allebei maar hetzelfde wilt. En het is gewoon zwaar klote als dat dus niet zo blijkt te zijn... En dan moet je je dus bedenken of er inderdaad genoeg liefde is om je eigen ideaal-beeld aan te passen.
Ik heb mijn vriend wel eens gezegd dat ik het niet eerlijk vond dat ik mijn ideaal moest aanpassen om zijn ideaal te bereiken. Dat snapte hij ook wel, want het gold andersom natuurlijk ook.
Ik heb mijn vriend wel eens gezegd dat ik het niet eerlijk vond dat ik mijn ideaal moest aanpassen om zijn ideaal te bereiken. Dat snapte hij ook wel, want het gold andersom natuurlijk ook.
vrijdag 3 juli 2009 om 13:49
Wauw, zo snel al zoveel reacties, bedankt allemaal!
Elninjo: Je hebt gelijk, ik zou nu ook niet eens willen dat hij dan maar tegen zijn zin overstag zou gaan, enkel en alleen om mij m'n zin te geven en mij niet te verliezen. Ik had alleen graag gewild dat hij zelf zou willen samenwonen.
Jouw laatste zin, dat is nu net mijn dilemma: wat is belangrijker, de man van mijn dromen of het samenwonen??
Maar inmiddels heb ik ook minder plezier meer in de relatie apart, dus ik vrees dat ik het antwoord wel weet.
Hemelietje: Ja, haha, dat is misschien onduidelijk, maar ik woon in een huurhuis en ik was inmiddels toch al van plan om een huis te kopen, is nu ook een goede tijd! Maar zonder hem zal de glans er wat vanaf zijn.....
Bedankt ook voor jouw verhaal.
Naski: Mijn twijfel is wel dat ik nog nooit heb samengewoond. Ik hoop maar niet dat achteraf blijkt dat ik er zelf ook niet gelukkig bij ben......ik weet dat dus niet helemaal zeker omdat ik er geen ervaring mee heb, hij wel.
Liselotte4: Ik heb geen kinderwens dus dat is althans het probleem niet. Wel triest om te lezen dat het met jouw viendin ook zo is gelopen. Ja, eigenlijk hoop ik ook nog steeds dat het wel goed komt, maar ik zou niet weten hoe. Nogmaals, als hij al overstag zou gaan tegen zijn zin, dan is dat toch ook niet goed voor hem.
Returnofkreng: Ja misschien heb ik jouw ex wel, haha.....
Maar ook bij jou werkte het dus niet, erg verdrietig om te lezen. Ik ben er ook van overtuigd dat het ongelukkig zijn tijdens het samenwonen niet aan "ons" ligt (maar wat heb je eraan he)
Jufdeetje: Bij jou ging dat dus ook niet goed......ik denk dat ik bij een eventuele volgende liefde precies zo ga reageren als jij: dit moet in het vervolg meteen duidelijk zijn. Gelukkig ging het bij jouw huidige man wel goed!
Elninjo: Je hebt gelijk, ik zou nu ook niet eens willen dat hij dan maar tegen zijn zin overstag zou gaan, enkel en alleen om mij m'n zin te geven en mij niet te verliezen. Ik had alleen graag gewild dat hij zelf zou willen samenwonen.
Jouw laatste zin, dat is nu net mijn dilemma: wat is belangrijker, de man van mijn dromen of het samenwonen??
Maar inmiddels heb ik ook minder plezier meer in de relatie apart, dus ik vrees dat ik het antwoord wel weet.
Hemelietje: Ja, haha, dat is misschien onduidelijk, maar ik woon in een huurhuis en ik was inmiddels toch al van plan om een huis te kopen, is nu ook een goede tijd! Maar zonder hem zal de glans er wat vanaf zijn.....
Bedankt ook voor jouw verhaal.
Naski: Mijn twijfel is wel dat ik nog nooit heb samengewoond. Ik hoop maar niet dat achteraf blijkt dat ik er zelf ook niet gelukkig bij ben......ik weet dat dus niet helemaal zeker omdat ik er geen ervaring mee heb, hij wel.
Liselotte4: Ik heb geen kinderwens dus dat is althans het probleem niet. Wel triest om te lezen dat het met jouw viendin ook zo is gelopen. Ja, eigenlijk hoop ik ook nog steeds dat het wel goed komt, maar ik zou niet weten hoe. Nogmaals, als hij al overstag zou gaan tegen zijn zin, dan is dat toch ook niet goed voor hem.
Returnofkreng: Ja misschien heb ik jouw ex wel, haha.....
Maar ook bij jou werkte het dus niet, erg verdrietig om te lezen. Ik ben er ook van overtuigd dat het ongelukkig zijn tijdens het samenwonen niet aan "ons" ligt (maar wat heb je eraan he)
Jufdeetje: Bij jou ging dat dus ook niet goed......ik denk dat ik bij een eventuele volgende liefde precies zo ga reageren als jij: dit moet in het vervolg meteen duidelijk zijn. Gelukkig ging het bij jouw huidige man wel goed!
vrijdag 3 juli 2009 om 13:49
Ik wilde ook nooit samenwonen, maar toen ik uiteindelijk 'zwichtte' vond ik het erg gezellig. Hij liet me ook 100% vrij en we hadden ook een 'terugtrekkamer' (waar hij zelf ook wel eens gebruik van maakte). Uiteindelijk ging het wel uit (door iets anders), maar kan ik me ook niet meer voorstellen dat ik niet ga samenwonen in een relatie. Ik begrijp je dilemma dus en zou het een reden vinden om het uit te maken (net als een kinderwens bijvoorbeeld).
vrijdag 3 juli 2009 om 13:52
quote:Naski schreef op 03 juli 2009 @ 13:15:
Als jij niet gelukkig bent in de huidige situatie dan houdt toch gewoon alles op? Je hebt een duidelijk beeld voor ogen en dat beeld kun je met deze man niet realiseren. Als jij samenwonen zo belangrijk vindt en hij het absoluut nooit wil, dan kun je nu beter kappen met deze relatie.Helemaal mee eens. Ik zou ook niet samen kunnen zijn met een man die niet wil samenwonen, ongeacht hoeveel ik van hem zou houden. Dus nee, ik vind je niet overdreven. Ik vraag me alleen wél af of dit nooit eerder ter sprake is geweest?
Als jij niet gelukkig bent in de huidige situatie dan houdt toch gewoon alles op? Je hebt een duidelijk beeld voor ogen en dat beeld kun je met deze man niet realiseren. Als jij samenwonen zo belangrijk vindt en hij het absoluut nooit wil, dan kun je nu beter kappen met deze relatie.Helemaal mee eens. Ik zou ook niet samen kunnen zijn met een man die niet wil samenwonen, ongeacht hoeveel ik van hem zou houden. Dus nee, ik vind je niet overdreven. Ik vraag me alleen wél af of dit nooit eerder ter sprake is geweest?
vrijdag 3 juli 2009 om 13:54
Ik denk niet dat je het ondervangt door het in begin van de relatie te bespreken. Die van mij zei toen dat hij wilde samenwonen, pas later draaide hij daarin bij... Ik voelde me bij vlagen dus ook behoorlijk aan het lijntje gehouden. En als ik terugkijk, snap ik niet zo goed dat ik het heb volgehouden. Al ben ik daar nu wel blij mee.
vrijdag 3 juli 2009 om 13:59
Misschien is het een optie om gewoon wat spullen van jou bij hem en andersom te leggen; zodat je niet steeds alles mee hoeft te nemen. Ik doe hetzelfde met mijn vakantie huisje; daar heb ik ook alles liggen. Ik hoef dus niks meer mee te nemen.
En dan lijkt het me niet zo'n ramp meer om niet samen te wonen. Ik zou er eerlijk gezegd ook niet meer aan moeten denken om iemand in huis te hebben.
Een andere optie zou zijn om jou huis als "basis" te gebruiken en daar spullen van hem in te leggen. En dat hij dan altijd bij jou komt. Dan heeft hij nog steeds een eigen huis en heb jij het idee dat je partime-samenwoont.
Kortom; ik zou nog eens goed nadenken over andere opties dan de relatie te beeindigen, voor dat ik uit elkaar zou gaan.
En dan lijkt het me niet zo'n ramp meer om niet samen te wonen. Ik zou er eerlijk gezegd ook niet meer aan moeten denken om iemand in huis te hebben.
Een andere optie zou zijn om jou huis als "basis" te gebruiken en daar spullen van hem in te leggen. En dat hij dan altijd bij jou komt. Dan heeft hij nog steeds een eigen huis en heb jij het idee dat je partime-samenwoont.
Kortom; ik zou nog eens goed nadenken over andere opties dan de relatie te beeindigen, voor dat ik uit elkaar zou gaan.
vrijdag 3 juli 2009 om 14:01
Oeps, tijdens het posten van mijn vorige bericht was ik al behoorlijk achtergelopen merk ik....
Fozziebear: hoera, toch een verhaal met een goed einde! Had jouw vriend al eerder samengewoond? Mijn vriend wel, en toen was hij er ongelukkig onder terwijl die relatie wel goed was, dus waarom zou het dit keer voor hem anders zijn? (Behalve dat hij nu zijn huidige huis aan zou houden, en toen niet) En inderdaad kan ik ook boos zijn dat ik nu mijn ideaal aan zou moeten passen om zijn ideaal te bereiken! Maarja, dat geldt andersom natuurlijk ook.
Rary, Fleurtje: Tja, ik zou er dus ook voor kunnen kiezen om het maar te accepteren....dat is wat mijn vriend heel erg hoopt. En iets in mij zou dat ook wel willen om hem te behouden. Maar ik vrees toch dat ik er het type niet voor ben, omdat ik het niet zou kunnen loslaten maar diep van binnen toch "boos" zou blijven.
Jelia: ik zou met liefde 4 jaar op hem willen wachten. Ik denk ook wel dat ik dat zou kunnen, want zoveel haast heb ik nou ook weer niet. Het is juist het uitzichtsloze waardoor ik niet inzie waarom ik zo nog verder zou gaan: dan zit ik hier over twee of vier jaar met precies hetzelfde topic.....
Vl43inder: ik ben bang dat ik er precies hetzelfde over denk. Had jouw man al eerder samengewoond?
Fozziebear: hoera, toch een verhaal met een goed einde! Had jouw vriend al eerder samengewoond? Mijn vriend wel, en toen was hij er ongelukkig onder terwijl die relatie wel goed was, dus waarom zou het dit keer voor hem anders zijn? (Behalve dat hij nu zijn huidige huis aan zou houden, en toen niet) En inderdaad kan ik ook boos zijn dat ik nu mijn ideaal aan zou moeten passen om zijn ideaal te bereiken! Maarja, dat geldt andersom natuurlijk ook.
Rary, Fleurtje: Tja, ik zou er dus ook voor kunnen kiezen om het maar te accepteren....dat is wat mijn vriend heel erg hoopt. En iets in mij zou dat ook wel willen om hem te behouden. Maar ik vrees toch dat ik er het type niet voor ben, omdat ik het niet zou kunnen loslaten maar diep van binnen toch "boos" zou blijven.
Jelia: ik zou met liefde 4 jaar op hem willen wachten. Ik denk ook wel dat ik dat zou kunnen, want zoveel haast heb ik nou ook weer niet. Het is juist het uitzichtsloze waardoor ik niet inzie waarom ik zo nog verder zou gaan: dan zit ik hier over twee of vier jaar met precies hetzelfde topic.....
Vl43inder: ik ben bang dat ik er precies hetzelfde over denk. Had jouw man al eerder samengewoond?
vrijdag 3 juli 2009 om 14:08
Ja, heftig en jammer... Als hij dat echt niet wil en jij wil absoluut wel...
Ik vroeg het mijn ex toen we nog samen waren - zomaar out of the blue tijdens het eten. Ik had nooit gedacht dat hij 'nee' zou zeggen... "Denk je dat wij ooit gaan samenwonen?" We hadden toen 1,5 jaar verkering. Nee, dus.
Dat was nogal een domper en net zoals jij, zag ik mezelf niet jaar in, jaar uit pendelen met steeds weer die overvolle tas.
Er zijn genoeg mensen die het wel zo doen en er prima mee uit de voeten kunnen - dat het zelfs automatisch gaat. Maar voor mij was zijn 'nee', het begin van het einde van onze relatie.
Bij mijn huidige vriend heb ik het in de eerste maand bespreekbaar gemaakt. Hij zei dat als een relatie positief ontwikkelt, dat hij alles dan wil: samenwonen, later een kindje (of meer) en trouwen. Dat gaf rust en inmiddels wonen we dus samen (na 2 jaar verkering)
Ik vroeg het mijn ex toen we nog samen waren - zomaar out of the blue tijdens het eten. Ik had nooit gedacht dat hij 'nee' zou zeggen... "Denk je dat wij ooit gaan samenwonen?" We hadden toen 1,5 jaar verkering. Nee, dus.
Dat was nogal een domper en net zoals jij, zag ik mezelf niet jaar in, jaar uit pendelen met steeds weer die overvolle tas.
Er zijn genoeg mensen die het wel zo doen en er prima mee uit de voeten kunnen - dat het zelfs automatisch gaat. Maar voor mij was zijn 'nee', het begin van het einde van onze relatie.
Bij mijn huidige vriend heb ik het in de eerste maand bespreekbaar gemaakt. Hij zei dat als een relatie positief ontwikkelt, dat hij alles dan wil: samenwonen, later een kindje (of meer) en trouwen. Dat gaf rust en inmiddels wonen we dus samen (na 2 jaar verkering)
vrijdag 3 juli 2009 om 14:15
Blumpke, bij jou viel het samenwonen dus mee (om het zo maar uit te drukken). Was het de eerste keer? Want mijn vriend vond het de vorige keer dus echt niet fijn, dus waaom nu wel?
Sarah Scott, Fuzziebear: Ik had totaal geen haast om samen te wonen dus nee, ik heb het er niet echt over gehad in het begin van de relatie. Hij heeft toen niet het omgekeerde beweerd ofzo, het was voor mij nog geen issue, ik dacht dat zoiets later altijd "vanzelf" wel gebeurde..... (naief??)
Isolde55: Bedankt voor jouw tips!
Ik wil er toch wel rustig over nadenken hoe het me lijkt om hier een leuk huis te kopen en daar spullen van hem in te leggen. Dan kan ik het idee hebben dat we wel (parttime) samenwonen, terwijl hij het idee heeft dat we dat absoluut niet doen, en dat in dezelfde situatie! Maar wat nou als hij zich totaal niet bemoeit met de keuze van het huis en de inrichting, onder het mom van het is jouw huis? (wat ook zo is) Zou het voor mij dan toch wel als samenwonen kunnen voelen?
Overigens is het financieel gelukkig geen enkel probleem, daar gaat het niet om.
Ik heb iets om over na te denken.....
Sarah Scott, Fuzziebear: Ik had totaal geen haast om samen te wonen dus nee, ik heb het er niet echt over gehad in het begin van de relatie. Hij heeft toen niet het omgekeerde beweerd ofzo, het was voor mij nog geen issue, ik dacht dat zoiets later altijd "vanzelf" wel gebeurde..... (naief??)
Isolde55: Bedankt voor jouw tips!
Ik wil er toch wel rustig over nadenken hoe het me lijkt om hier een leuk huis te kopen en daar spullen van hem in te leggen. Dan kan ik het idee hebben dat we wel (parttime) samenwonen, terwijl hij het idee heeft dat we dat absoluut niet doen, en dat in dezelfde situatie! Maar wat nou als hij zich totaal niet bemoeit met de keuze van het huis en de inrichting, onder het mom van het is jouw huis? (wat ook zo is) Zou het voor mij dan toch wel als samenwonen kunnen voelen?
Overigens is het financieel gelukkig geen enkel probleem, daar gaat het niet om.
Ik heb iets om over na te denken.....
vrijdag 3 juli 2009 om 14:21
Vl43inder: ik vrees dat dat wel het grote verschil is: mijn vriend heeft al een negatieve ervaring met het samenwonen. (klinkt een beetje dramatisch, maar ik bedoel dat hij het gewoon, tegen zijn eigen oorspronkelijke verwachting in, niet prettig bleek te vinden)
Ik dacht trouwens een tijdje dat een relatietherapeut er wel de vinger op zou kunnen leggen waarom mijn vriend het samenwonen niet fijn vond. Als we dat zouden weten, zouden we dat aspect kunnen veranderen en daarmee de oorzaak van zijn onprettige gevoel wegnemen.
Maar mijn vriend wil dat niet onderzoeken en nu, na al jullie reacties, vrees ik ook dat dat gewoon de aard van het beestje is en dat er geen aanwijsbare oorzaak te vinden zal zijn......
Ik dacht trouwens een tijdje dat een relatietherapeut er wel de vinger op zou kunnen leggen waarom mijn vriend het samenwonen niet fijn vond. Als we dat zouden weten, zouden we dat aspect kunnen veranderen en daarmee de oorzaak van zijn onprettige gevoel wegnemen.
Maar mijn vriend wil dat niet onderzoeken en nu, na al jullie reacties, vrees ik ook dat dat gewoon de aard van het beestje is en dat er geen aanwijsbare oorzaak te vinden zal zijn......
vrijdag 3 juli 2009 om 14:29
quote:Vooruit schreef op 03 juli 2009 @ 14:15:
Zou het voor mij dan toch wel als samenwonen kunnen voelen?
Ik kan het me niet voorstellen Als jij een ander huis hebt, dan zal het toch niet veel anders zijn dan nu? Nu spreken jullie af en een dag of wat later nemen jullie afscheid en gaat 1 van jullie weer naar huis. Dat zal dan ook zo zijn.
Zou het voor mij dan toch wel als samenwonen kunnen voelen?
Ik kan het me niet voorstellen Als jij een ander huis hebt, dan zal het toch niet veel anders zijn dan nu? Nu spreken jullie af en een dag of wat later nemen jullie afscheid en gaat 1 van jullie weer naar huis. Dat zal dan ook zo zijn.
