Gezondheid
alle pijlers
Gezwel gevonden
woensdag 17 juni 2009 om 20:20
Een paar weken geleden kreeg ik last van mijn stoelgang. Eerst dacht ik dat ik beter moest opletten wat ik at. Toen ik bloederig slijm begon te verliezen gingen alarmbellen af.
Mijn moeder is 6 jaar geleden overleden aan endeldarmkanker, dus ik schrok behoorlijk.
Natuurlijk kunnen er vele oorzaken zijn dus probeerde me niet te ongerust te maken. Ben wel gelijk naar de huisarts gegaan.
Hij wilde dat er een scopie gedaan zou worden en vandaag ben ik daarvoor bij het ziekenhuis geweest. Ik moest na afloop gelijk voor de uitslag bij de arts die de scopie had gedaan. Dat had ik niet verwacht dus was al een beetje van slag.
Hij vertelde zonder omhaal dat er een gezwel zat en die moest er z.s.m. uit. Aanstaande vrijdag moet ik weer terugkomen om alles omtrent de operatie door te spreken. Ik was zo uit het veld geslagen dat ik verder geen vragen heb gesteld.
En nu zit ik thuis en borrelen alle vragen boven die ik vanmiddag had willen stellen. Ik schrijf ze allemaal op zodat ik vrijdag niets vergeet. Maar tot vrijdag blijven die onbeantwoord. Gelukkig is het overmorgen al vrijdag en heb ik een afspraak vroeg in de ochtend.
Ik merk dat afleiding zoeken lastig wordt. Ik heb geprobeerd verder te gaan met het boek waar ik aan begonnen was, maar ik lees 3x dezelfde bladzijde zonder dat de woorden doordringen.
Wat ik hiermee wil, weet ik ook eigenlijk niet....even van me afschrijven, denk ik. Mn hoofd tolt van alle emoties en gedachten.
Mijn moeder is 6 jaar geleden overleden aan endeldarmkanker, dus ik schrok behoorlijk.
Natuurlijk kunnen er vele oorzaken zijn dus probeerde me niet te ongerust te maken. Ben wel gelijk naar de huisarts gegaan.
Hij wilde dat er een scopie gedaan zou worden en vandaag ben ik daarvoor bij het ziekenhuis geweest. Ik moest na afloop gelijk voor de uitslag bij de arts die de scopie had gedaan. Dat had ik niet verwacht dus was al een beetje van slag.
Hij vertelde zonder omhaal dat er een gezwel zat en die moest er z.s.m. uit. Aanstaande vrijdag moet ik weer terugkomen om alles omtrent de operatie door te spreken. Ik was zo uit het veld geslagen dat ik verder geen vragen heb gesteld.
En nu zit ik thuis en borrelen alle vragen boven die ik vanmiddag had willen stellen. Ik schrijf ze allemaal op zodat ik vrijdag niets vergeet. Maar tot vrijdag blijven die onbeantwoord. Gelukkig is het overmorgen al vrijdag en heb ik een afspraak vroeg in de ochtend.
Ik merk dat afleiding zoeken lastig wordt. Ik heb geprobeerd verder te gaan met het boek waar ik aan begonnen was, maar ik lees 3x dezelfde bladzijde zonder dat de woorden doordringen.
Wat ik hiermee wil, weet ik ook eigenlijk niet....even van me afschrijven, denk ik. Mn hoofd tolt van alle emoties en gedachten.
maandag 20 juli 2009 om 11:04
Fieka wat een goed bericht zeg!!
Gefeliciteerd. Hopelijk kun je lekker genieten van de zomer.
Wel wens ik je nog sterkte met het verwerken van alles, want je bent wel in korte tijd in een heftige achtbaan beland! En natuurlijk nog een beetje herstellen van de operatie! Het zou fijn zijn als je nog een beetje bezoek krijgt!
Gefeliciteerd. Hopelijk kun je lekker genieten van de zomer.
Wel wens ik je nog sterkte met het verwerken van alles, want je bent wel in korte tijd in een heftige achtbaan beland! En natuurlijk nog een beetje herstellen van de operatie! Het zou fijn zijn als je nog een beetje bezoek krijgt!
maandag 20 juli 2009 om 22:30
Zo dat waren slechte dagen. Ik kreeg ineens vreselijke pijnscheuten. Ik had te weinig gedronken en daardoor was mn ontlasting veel te hard (sorry, beetje vies praatje misschien).
Ondertussen houd ik me netjes aan 1,5 tot 2 liter per dag en gaat het allemaal een stuk beter. De pijn is weg en voel me gelijk stukken beter. Ben vandaag ook even de deur uit geweest...oké 4 meter de straat in en weer terug, maar toch even met mn neus in het zonnetje.
Gisteren ook nog bezoek gehad. Was erg gezellig.
@sneezeweasel, ik vind het niet eng om de erfelijkheid te onderzoeken. Voor mijzelf vind ik het niet zo belangrijk, ik ben toch wel alert en sta vanaf nu onder strenge controle. Maar voor mijn kinderen, mijn broer en zijn kinderen vind ik het wel belangrijk om te weten of die erfelijke factor meespeelt.
Ondertussen houd ik me netjes aan 1,5 tot 2 liter per dag en gaat het allemaal een stuk beter. De pijn is weg en voel me gelijk stukken beter. Ben vandaag ook even de deur uit geweest...oké 4 meter de straat in en weer terug, maar toch even met mn neus in het zonnetje.
Gisteren ook nog bezoek gehad. Was erg gezellig.
@sneezeweasel, ik vind het niet eng om de erfelijkheid te onderzoeken. Voor mijzelf vind ik het niet zo belangrijk, ik ben toch wel alert en sta vanaf nu onder strenge controle. Maar voor mijn kinderen, mijn broer en zijn kinderen vind ik het wel belangrijk om te weten of die erfelijke factor meespeelt.
dinsdag 21 juli 2009 om 08:50
Hoi Fieka,
Wat een ellende dat je zoveel pijn had. Maar wel fijn dat het ook relatief eenvoudig weer op te lossen was! En visite gehad, dat doet me ook goed om te lezen. Ik hoop dat de teleurstelling van vorige week wat weggeebt is? En wat heerlijk dat je ook even naar buiten kon, zo'n zonnetje kan wonderen verrichten, al is het maar eventjes!
Wat een ellende dat je zoveel pijn had. Maar wel fijn dat het ook relatief eenvoudig weer op te lossen was! En visite gehad, dat doet me ook goed om te lezen. Ik hoop dat de teleurstelling van vorige week wat weggeebt is? En wat heerlijk dat je ook even naar buiten kon, zo'n zonnetje kan wonderen verrichten, al is het maar eventjes!
vrijdag 24 juli 2009 om 10:03
quote:Fieka schreef op 20 juli 2009 @ 22:30:
@sneezeweasel, ik vind het niet eng om de erfelijkheid te onderzoeken. Voor mijzelf vind ik het niet zo belangrijk, ik ben toch wel alert en sta vanaf nu onder strenge controle. Maar voor mijn kinderen, mijn broer en zijn kinderen vind ik het wel belangrijk om te weten of die erfelijke factor meespeelt.
Fieka, weet je broer dat er een erfelijkheidsonderzoek uitgevoerd wordt, en wil hij de uitslag daarvan weten? In mijn familie bleken niet alle broers en zussen van degene bij wie een genetisch onderzoek uitgevoerd werd, naar een andere vorm van kanker dan bij jou, de uitslag te willen weten. Het kan namelijk bijvoorbeeld ook invloed hebben op je mogelijkheden jezelf te verzekeren of een hypotheek te krijgen, en dat was voor hun doorslaggevend.Uiteindelijk weet de ene helft van de familie nu wel, en de andere helft niet, dat er niks gevonden is.
Heel veel sterkte met je herstel!
@sneezeweasel, ik vind het niet eng om de erfelijkheid te onderzoeken. Voor mijzelf vind ik het niet zo belangrijk, ik ben toch wel alert en sta vanaf nu onder strenge controle. Maar voor mijn kinderen, mijn broer en zijn kinderen vind ik het wel belangrijk om te weten of die erfelijke factor meespeelt.
Fieka, weet je broer dat er een erfelijkheidsonderzoek uitgevoerd wordt, en wil hij de uitslag daarvan weten? In mijn familie bleken niet alle broers en zussen van degene bij wie een genetisch onderzoek uitgevoerd werd, naar een andere vorm van kanker dan bij jou, de uitslag te willen weten. Het kan namelijk bijvoorbeeld ook invloed hebben op je mogelijkheden jezelf te verzekeren of een hypotheek te krijgen, en dat was voor hun doorslaggevend.Uiteindelijk weet de ene helft van de familie nu wel, en de andere helft niet, dat er niks gevonden is.
Heel veel sterkte met je herstel!
zondag 26 juli 2009 om 11:16
Hoihoi
Mn laptop had er geen zin meer in, maar gelukkig heeft iemand hem nog tot leven kunnen wekken. Vandaar dat ik even een paar dagen "afwezig" was. Ondertussen gaat het met mij stukken beter. Ik loop al wat buiten en ben zelfs al weer met de tram geweest. Wel kreeg ik gistermiddag ineens buikkrampen die ik niet kon plaatsen. Maar vanochtend viel het kwartje....het is weer die tijd van de maand. En daar heb ik altijd behoorlijk veel last van de eerste dagen.
Nou ja, het werkt in ieder geval allemaal nog
Miffy, dat van die verzekeringen had ik me nog niet gerealiseerd. Ook niet over nagedacht eigenlijk. En ik denk dat mijn broer daar ook nog niet over heeft nagedacht. Hij weet wel dat het onderzoek gaat komen.
Ik ga daar dus zeker even met hem om de tafel zitten.
Als ik dacht dat het na de operatie weer achter de rug zou zijn, dan zat ik daar dus flink naast. Er komt meer bij kijken dan ik me had gerealiseerd. En dat ik nog steeds niet veel kan en mag helpt ook niet mee. Ik ben niet zo goed in stilzitten en rustig doen. De dingen die ik wel kan en mag, komen me nu wel de neus uit. Voor puzzelen, lezen en al die andere dingen die je zitten of liggend kan doen, heb ik eigenlijk geen rust voor. En ik ben pas 2 weken thuis....dat worden nog hele lange weken die volgen.
Bezoek heb ik verder niet meer gehad maar daar heb ik me maar bij neergelegd. Dat doet me nu minder dan vorige week....dat was waarschijnlijk mn pms die opspeelde
Het zonnetje schijnt hier (voor nu tenminste) ik ga nog maar eens een klein rondje lopen.
Mn laptop had er geen zin meer in, maar gelukkig heeft iemand hem nog tot leven kunnen wekken. Vandaar dat ik even een paar dagen "afwezig" was. Ondertussen gaat het met mij stukken beter. Ik loop al wat buiten en ben zelfs al weer met de tram geweest. Wel kreeg ik gistermiddag ineens buikkrampen die ik niet kon plaatsen. Maar vanochtend viel het kwartje....het is weer die tijd van de maand. En daar heb ik altijd behoorlijk veel last van de eerste dagen.
Nou ja, het werkt in ieder geval allemaal nog
Miffy, dat van die verzekeringen had ik me nog niet gerealiseerd. Ook niet over nagedacht eigenlijk. En ik denk dat mijn broer daar ook nog niet over heeft nagedacht. Hij weet wel dat het onderzoek gaat komen.
Ik ga daar dus zeker even met hem om de tafel zitten.
Als ik dacht dat het na de operatie weer achter de rug zou zijn, dan zat ik daar dus flink naast. Er komt meer bij kijken dan ik me had gerealiseerd. En dat ik nog steeds niet veel kan en mag helpt ook niet mee. Ik ben niet zo goed in stilzitten en rustig doen. De dingen die ik wel kan en mag, komen me nu wel de neus uit. Voor puzzelen, lezen en al die andere dingen die je zitten of liggend kan doen, heb ik eigenlijk geen rust voor. En ik ben pas 2 weken thuis....dat worden nog hele lange weken die volgen.
Bezoek heb ik verder niet meer gehad maar daar heb ik me maar bij neergelegd. Dat doet me nu minder dan vorige week....dat was waarschijnlijk mn pms die opspeelde
Het zonnetje schijnt hier (voor nu tenminste) ik ga nog maar eens een klein rondje lopen.
zondag 26 juli 2009 om 14:54
quote:Fieka schreef op 26 juli 2009 @ 11:16:
Wel kreeg ik gistermiddag ineens buikkrampen die ik niet kon plaatsen. Maar vanochtend viel het kwartje....het is weer die tijd van de maand. En daar heb ik altijd behoorlijk veel last van de eerste dagen.
Nou ja, het werkt in ieder geval allemaal nog
In het geheel niet van het kaliber der dingen die jij nu meemaakt, maar dit stukje in jouw tekst deed mij glimlachen...
Ik heb vorig jaar een acute blindedarmontsteking gehad, en twee dagen na de operatie kon ik eindelijk weer een 'grote boodschap' doen. En verdomd, daar zat bloed bij! Bleek het bij mij dus ook om menstrueel bloed te gaan, ik was alleen een week te vroeg ongesteld geworden, vandaar dat ik er in eerste instantie van schrok. Ik kan me jouw schrik heel goed voorstellen, helemaal in het licht van de operatie die jij hebt ondergaan. Gelukkig was het 'maar' de menstruatie, pfff....
Heel veel sterkte gewenst met je herstel!
Wel kreeg ik gistermiddag ineens buikkrampen die ik niet kon plaatsen. Maar vanochtend viel het kwartje....het is weer die tijd van de maand. En daar heb ik altijd behoorlijk veel last van de eerste dagen.
Nou ja, het werkt in ieder geval allemaal nog
In het geheel niet van het kaliber der dingen die jij nu meemaakt, maar dit stukje in jouw tekst deed mij glimlachen...
Ik heb vorig jaar een acute blindedarmontsteking gehad, en twee dagen na de operatie kon ik eindelijk weer een 'grote boodschap' doen. En verdomd, daar zat bloed bij! Bleek het bij mij dus ook om menstrueel bloed te gaan, ik was alleen een week te vroeg ongesteld geworden, vandaar dat ik er in eerste instantie van schrok. Ik kan me jouw schrik heel goed voorstellen, helemaal in het licht van de operatie die jij hebt ondergaan. Gelukkig was het 'maar' de menstruatie, pfff....
Heel veel sterkte gewenst met je herstel!
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
dinsdag 28 juli 2009 om 10:47
En weer een stapje vooruit. Gisteren zat ik me zo vreselijk te vervelen dat ik besloot een uitstapje te maken. Dus op mn gemak naar de tram gelopen en bij mn oud-collega's langs geweest. En dat is best goed gegaan. Natuurlijk was ik afgepeigerd toen ik thuis kwam. Maar wat was het lekker om weer eens andere gezichten te zien en niet op de bank te zitten.
En vanochtend werd ik wakker en lag ik op mn buik te slapen. Ik voelde er niets van. Elke dag een stapje erbij en voor ik het weet kan ik weer alles doen. Nu maar hopen dat ik niet te snel wil en weer een terugval krijg. Ik heb nogal moeite met doseren....vaak is het alles of niets.
Setter, gelukkig had ik het gelijk door toen ik wat bloed zag, ook omdat het gewoon op tijd was. Als het net als bij jou een week te vroeg zou zijn geweest, had ik waarschijnlijk in paniek het ziekenhuis gebeld. Om dan waarschijnlijk compleet voor schut te staan
En vanochtend werd ik wakker en lag ik op mn buik te slapen. Ik voelde er niets van. Elke dag een stapje erbij en voor ik het weet kan ik weer alles doen. Nu maar hopen dat ik niet te snel wil en weer een terugval krijg. Ik heb nogal moeite met doseren....vaak is het alles of niets.
Setter, gelukkig had ik het gelijk door toen ik wat bloed zag, ook omdat het gewoon op tijd was. Als het net als bij jou een week te vroeg zou zijn geweest, had ik waarschijnlijk in paniek het ziekenhuis gebeld. Om dan waarschijnlijk compleet voor schut te staan
woensdag 29 juli 2009 om 21:21
quote:[message=3622489,noline]Fieka schreef op 28 juli 2009 Nu maar hopen dat ik niet te snel wil en weer een terugval krijg. Ik heb nogal moeite met doseren....vaak is het alles of niets.
Ik ken mezelf te goed Gisteren te veel gedaan en te weinig gedronken. En vandaag betaal ik de prijs. Ik heb de hele dag alweer buikpijn en moeite op de wc.
Dus deze dag heb ik voornamelijk weer op de bank doorgebracht en extra veel gedronken. Waardoor ik al vaak moet plassen, maar verder nog niet veel helpt. Typisch geval van eigen schuld, dikke bult.
Ik neem even gas terug en doe maar even vrij weinig. Toch maar weer geduld proberen, hoewel ik daar heel weinig van heb
Ik ken mezelf te goed Gisteren te veel gedaan en te weinig gedronken. En vandaag betaal ik de prijs. Ik heb de hele dag alweer buikpijn en moeite op de wc.
Dus deze dag heb ik voornamelijk weer op de bank doorgebracht en extra veel gedronken. Waardoor ik al vaak moet plassen, maar verder nog niet veel helpt. Typisch geval van eigen schuld, dikke bult.
Ik neem even gas terug en doe maar even vrij weinig. Toch maar weer geduld proberen, hoewel ik daar heel weinig van heb
donderdag 6 augustus 2009 om 09:45
nummerzoveel lief van je
Tja hoe gaat het.....mwah.
De buikpijn heeft tot maandag aangehouden. Natuurlijk had ik nergens last van toen ik bij de huisarts kwam. Ik had afgesproken weer bij hem langs te gaan als ik weer wat mobieler was. Ik heb het wel nog aangegeven en hij heeft alles nagekeken. Hij heeft geen gekke dingen gevonden.
Nu was het al zo dat als ik even ging lopen, het beter ging naarmate ik meer liep. Helaas kreeg ik maandagavond hoofdpijn vanwege nek-, schouder- en rugspieren die vast zitten. Daar heb ik wel vaker last van en normaal gebruik ik dan zetpillen. Van de hoofdpijn word ik misselijk en kan ik geen paracetamol o.i.d. wegkrijgen. Maar ik durf die zetpillen nu niet te gebruiken. Vanochtend voor het eerst deze week zonder hoofdpijn wakker geworden (en ik hoop dat het vandaag ook wegblijft). Voor de zekerheid heb ik toch even naar de huisarts gebeld om te vragen of ik mijn zetpillen mag gebruiken of niet. Vanmiddag even terugbellen, dan heeft de assistente het nagevraagd.
Gisteren zat ik er echt helemaal doorheen, had het gevoel dat de hele wereld tegen me was. Totaal niet realistisch, dat weet ik, maar soms nemen mn gedachten het over van mn verstand.
Ik kon alleen maar denken: wat heb ik gedaan om zo gestraft te worden. Eerst verlies ik mn baan, dan krijg ik te horen dat ik kanker heb, voor ik het goed en wel besef ben ik geopereerd. De nasleep daarvan heb ik ook flink onderschat en toen als klap op de vuurpijl 3 dagen durende hoofdpijn. Ik heb gehuild, geschreeuwd en nog meer gehuild.
Vandaag voel ik me nog steeds niet echt lekker. Mijn lichaam is nog helemaal van slag. Eigenlijk wil ik even de stad in, gewoon even er tussenuit. Maar aan de andere kant ben ik bang dat de hoofdpijn weer terugkomt.
Ik denk zelf dat ik nu eindelijk ga beseffen wat er allemaal is gebeurt in de afgelopen 2 maanden en ik weet even niet hoe ik daarmee om moet gaan.
Ik ben normaal heel positief ingesteld. Als er een deur dicht gaat, gaat een andere open, en dat soort dingen. Maar nu voelt het alsof alle deuren dicht gaan en voorlopig ook niet open gaan.
He getver, ik wil dit niet voelen, ik wil niet negatief zijn. Ik wil weer vrolijk zijn. Gelukkig zijn mn kinderen nu bij hun vader, die hebben ook niks aan een moeder die de hele dag futloos en ongezellig op de bank ligt.
Tja hoe gaat het.....mwah.
De buikpijn heeft tot maandag aangehouden. Natuurlijk had ik nergens last van toen ik bij de huisarts kwam. Ik had afgesproken weer bij hem langs te gaan als ik weer wat mobieler was. Ik heb het wel nog aangegeven en hij heeft alles nagekeken. Hij heeft geen gekke dingen gevonden.
Nu was het al zo dat als ik even ging lopen, het beter ging naarmate ik meer liep. Helaas kreeg ik maandagavond hoofdpijn vanwege nek-, schouder- en rugspieren die vast zitten. Daar heb ik wel vaker last van en normaal gebruik ik dan zetpillen. Van de hoofdpijn word ik misselijk en kan ik geen paracetamol o.i.d. wegkrijgen. Maar ik durf die zetpillen nu niet te gebruiken. Vanochtend voor het eerst deze week zonder hoofdpijn wakker geworden (en ik hoop dat het vandaag ook wegblijft). Voor de zekerheid heb ik toch even naar de huisarts gebeld om te vragen of ik mijn zetpillen mag gebruiken of niet. Vanmiddag even terugbellen, dan heeft de assistente het nagevraagd.
Gisteren zat ik er echt helemaal doorheen, had het gevoel dat de hele wereld tegen me was. Totaal niet realistisch, dat weet ik, maar soms nemen mn gedachten het over van mn verstand.
Ik kon alleen maar denken: wat heb ik gedaan om zo gestraft te worden. Eerst verlies ik mn baan, dan krijg ik te horen dat ik kanker heb, voor ik het goed en wel besef ben ik geopereerd. De nasleep daarvan heb ik ook flink onderschat en toen als klap op de vuurpijl 3 dagen durende hoofdpijn. Ik heb gehuild, geschreeuwd en nog meer gehuild.
Vandaag voel ik me nog steeds niet echt lekker. Mijn lichaam is nog helemaal van slag. Eigenlijk wil ik even de stad in, gewoon even er tussenuit. Maar aan de andere kant ben ik bang dat de hoofdpijn weer terugkomt.
Ik denk zelf dat ik nu eindelijk ga beseffen wat er allemaal is gebeurt in de afgelopen 2 maanden en ik weet even niet hoe ik daarmee om moet gaan.
Ik ben normaal heel positief ingesteld. Als er een deur dicht gaat, gaat een andere open, en dat soort dingen. Maar nu voelt het alsof alle deuren dicht gaan en voorlopig ook niet open gaan.
He getver, ik wil dit niet voelen, ik wil niet negatief zijn. Ik wil weer vrolijk zijn. Gelukkig zijn mn kinderen nu bij hun vader, die hebben ook niks aan een moeder die de hele dag futloos en ongezellig op de bank ligt.
donderdag 6 augustus 2009 om 10:01
He getver, wat rot om te horen dat jij je nu zo voelt! Ik had graag anders gelezen, maar het verbaast me niet echt. Je hebt zoveel op je bordje gekregen, dat is ook allemaal niet om vrolijk van te worden. En daar mag je ook best even flink van balen en van in de dip schieten. Ik zou me denk ik meer zorgen om je maken als dat niet zou gebeuren
Spanningshoofdpijn kan door beweging toenemen maar ook juist minder worden. Is eerst een stukje wandelen in de buurt geen idee? Even kijken hoe het gaat, en als het goed gaat dan kun je de stad proberen?
Dat van die deur open en deur dicht, daar probeer ik ook altijd aan te denken. Maar dat is niet altijd even makkelijk als je alleen dichte deuren ziet. Ik geloof er echter ook in dat de dingen gebeuren om een reden. Misschien is dit een seintje van je lichaam dat je eerst even de tijd voor jezelf moet nemen? Die open deuren, die komen daarna echt wel weer.
Zijn er andere dingen die je kunt doen om je gedachten even te verzetten? Een film kijken, boek lezen, puzzel maken? Gewoon even verstand op nul en gedachten ergens anders dan bij jezelf? Dat wil mij nog wel eens helpen om wat meer afstand van mezelf te nemen en weer uit een dip te komen.
Spanningshoofdpijn kan door beweging toenemen maar ook juist minder worden. Is eerst een stukje wandelen in de buurt geen idee? Even kijken hoe het gaat, en als het goed gaat dan kun je de stad proberen?
Dat van die deur open en deur dicht, daar probeer ik ook altijd aan te denken. Maar dat is niet altijd even makkelijk als je alleen dichte deuren ziet. Ik geloof er echter ook in dat de dingen gebeuren om een reden. Misschien is dit een seintje van je lichaam dat je eerst even de tijd voor jezelf moet nemen? Die open deuren, die komen daarna echt wel weer.
Zijn er andere dingen die je kunt doen om je gedachten even te verzetten? Een film kijken, boek lezen, puzzel maken? Gewoon even verstand op nul en gedachten ergens anders dan bij jezelf? Dat wil mij nog wel eens helpen om wat meer afstand van mezelf te nemen en weer uit een dip te komen.
donderdag 6 augustus 2009 om 10:22
Natuurlijk voel je je af en toe negatief. Zou wel vreemd zijn, als dat niet zo was. Je hebt een flinke tik gekregen.
Wat voor mij hielp, is die negatieve gevoelens wel toe te laten. Alles mocht: gillen, huilen, krijsen, wat dan ook.
Voor een bepaalde tijd. Ik sprak dan met mezelf af, dat ik een ochtend, middag of avond me gewoon helemaal k*t kon voelen. Morgen, of later, zou het dan weer beter gaan.
Sterkte, Fieka!
Wat voor mij hielp, is die negatieve gevoelens wel toe te laten. Alles mocht: gillen, huilen, krijsen, wat dan ook.
Voor een bepaalde tijd. Ik sprak dan met mezelf af, dat ik een ochtend, middag of avond me gewoon helemaal k*t kon voelen. Morgen, of later, zou het dan weer beter gaan.
Sterkte, Fieka!
donderdag 6 augustus 2009 om 12:33
Suze, ik heb 1 goede vriendin en die is nu lekker vakantie aan het vieren met haar kinderen. En dat heeft ze ook verdiend, ook zij heeft de laatste tijd haar portie wel gehad. Ik kan haar wel bellen, maar ik ken haar te goed. Ze zou van de camping naar me toe komen. Nee, laat die maar even lekker bijtanken.
Ik ben net even wat kleine boodschapjes gaan doen. Ik til nog geen flessen en dat soort zware toestanden, maar een halfje bruin en wat vleeswaren is te doen. Ik vermoed nu dat ook de warmte me een beetje dwars zit. Bij de kaasboer stond volop de airco aan, lekkerrrrrrrr. Ik kwam gewoon helemaal bij en voelde me stukken beter. Kreeg zelfs weer trek in eten.
Helaas is het bij mij thuis niet zo koel, de thermometer geeft 29,5 graden aan. Ik heb wel een klein balkonnetje in de schaduw, maar die staat vol met troep die ik nu niet kan wegsjouwen. Ik zit dus nu te verzinnen waar ik naar toe kan gaan waar het koel is, niet zo druk en waar ik iets kan doen. Ik denk zelf de bibliotheek. Daar hebben ze van die lekkere bankjes en stoeltjes waar je met een boek kunt wegzakken. Nu nog mn luie, lome lijf er naartoe slepen.
En bedankt voor jullie lieve opbeurende woorden. Ik ging een beetje aan mezelf twijfelen. Als ik vertel dat ik geen nabehandelingen hoef, is het antwoord meestal: oh, dus dan ben je nu gelijk overal vanaf en kan je weer verder.
Ik begon me al ondankbaar te voelen dat ik down was (nog een beetje ben), ik ben immers van de kanker af. Maar ja, geestelijk loop ik een beetje achter de feiten aan te hobbelen en is de verwerking pas begonnen.
Melpomene, jouw tip ga ik zeker uitproberen als ik weer in een dip zit. Voor nu gaat het weer beter met me en heb ik er weer zin in.
voor jullie
Ik ben net even wat kleine boodschapjes gaan doen. Ik til nog geen flessen en dat soort zware toestanden, maar een halfje bruin en wat vleeswaren is te doen. Ik vermoed nu dat ook de warmte me een beetje dwars zit. Bij de kaasboer stond volop de airco aan, lekkerrrrrrrr. Ik kwam gewoon helemaal bij en voelde me stukken beter. Kreeg zelfs weer trek in eten.
Helaas is het bij mij thuis niet zo koel, de thermometer geeft 29,5 graden aan. Ik heb wel een klein balkonnetje in de schaduw, maar die staat vol met troep die ik nu niet kan wegsjouwen. Ik zit dus nu te verzinnen waar ik naar toe kan gaan waar het koel is, niet zo druk en waar ik iets kan doen. Ik denk zelf de bibliotheek. Daar hebben ze van die lekkere bankjes en stoeltjes waar je met een boek kunt wegzakken. Nu nog mn luie, lome lijf er naartoe slepen.
En bedankt voor jullie lieve opbeurende woorden. Ik ging een beetje aan mezelf twijfelen. Als ik vertel dat ik geen nabehandelingen hoef, is het antwoord meestal: oh, dus dan ben je nu gelijk overal vanaf en kan je weer verder.
Ik begon me al ondankbaar te voelen dat ik down was (nog een beetje ben), ik ben immers van de kanker af. Maar ja, geestelijk loop ik een beetje achter de feiten aan te hobbelen en is de verwerking pas begonnen.
Melpomene, jouw tip ga ik zeker uitproberen als ik weer in een dip zit. Voor nu gaat het weer beter met me en heb ik er weer zin in.
voor jullie
donderdag 6 augustus 2009 om 14:01
Fieka geen nabehandelingen betekend niet dat je er al bent hoor. Natuurlijk is dat super fijn. De bijverschijnselen van de chemo zijn niet misselijk. Maar doe nog maar rustig aan. Je voelt zelf blijkbaar goed hoe je lijf reageert en dat is de beste graadmeter. Kun je niet vragen aan je huisarts of je movicolon mag slikken/drinken. Dat is goed voor de stoelgang. Het lijkt me nu niet fijn om "verstopt" te zitten. En je kunt het zelf weten, wanneer het nodig is gewoon een zakje oplossen. Is het niet nodig, dan hoeft het ook niet.
Beterschap meis en doe af en toe rustig aan.
Beterschap meis en doe af en toe rustig aan.
