Gezondheid
alle pijlers
Gezwel gevonden
woensdag 17 juni 2009 om 20:20
Een paar weken geleden kreeg ik last van mijn stoelgang. Eerst dacht ik dat ik beter moest opletten wat ik at. Toen ik bloederig slijm begon te verliezen gingen alarmbellen af.
Mijn moeder is 6 jaar geleden overleden aan endeldarmkanker, dus ik schrok behoorlijk.
Natuurlijk kunnen er vele oorzaken zijn dus probeerde me niet te ongerust te maken. Ben wel gelijk naar de huisarts gegaan.
Hij wilde dat er een scopie gedaan zou worden en vandaag ben ik daarvoor bij het ziekenhuis geweest. Ik moest na afloop gelijk voor de uitslag bij de arts die de scopie had gedaan. Dat had ik niet verwacht dus was al een beetje van slag.
Hij vertelde zonder omhaal dat er een gezwel zat en die moest er z.s.m. uit. Aanstaande vrijdag moet ik weer terugkomen om alles omtrent de operatie door te spreken. Ik was zo uit het veld geslagen dat ik verder geen vragen heb gesteld.
En nu zit ik thuis en borrelen alle vragen boven die ik vanmiddag had willen stellen. Ik schrijf ze allemaal op zodat ik vrijdag niets vergeet. Maar tot vrijdag blijven die onbeantwoord. Gelukkig is het overmorgen al vrijdag en heb ik een afspraak vroeg in de ochtend.
Ik merk dat afleiding zoeken lastig wordt. Ik heb geprobeerd verder te gaan met het boek waar ik aan begonnen was, maar ik lees 3x dezelfde bladzijde zonder dat de woorden doordringen.
Wat ik hiermee wil, weet ik ook eigenlijk niet....even van me afschrijven, denk ik. Mn hoofd tolt van alle emoties en gedachten.
Mijn moeder is 6 jaar geleden overleden aan endeldarmkanker, dus ik schrok behoorlijk.
Natuurlijk kunnen er vele oorzaken zijn dus probeerde me niet te ongerust te maken. Ben wel gelijk naar de huisarts gegaan.
Hij wilde dat er een scopie gedaan zou worden en vandaag ben ik daarvoor bij het ziekenhuis geweest. Ik moest na afloop gelijk voor de uitslag bij de arts die de scopie had gedaan. Dat had ik niet verwacht dus was al een beetje van slag.
Hij vertelde zonder omhaal dat er een gezwel zat en die moest er z.s.m. uit. Aanstaande vrijdag moet ik weer terugkomen om alles omtrent de operatie door te spreken. Ik was zo uit het veld geslagen dat ik verder geen vragen heb gesteld.
En nu zit ik thuis en borrelen alle vragen boven die ik vanmiddag had willen stellen. Ik schrijf ze allemaal op zodat ik vrijdag niets vergeet. Maar tot vrijdag blijven die onbeantwoord. Gelukkig is het overmorgen al vrijdag en heb ik een afspraak vroeg in de ochtend.
Ik merk dat afleiding zoeken lastig wordt. Ik heb geprobeerd verder te gaan met het boek waar ik aan begonnen was, maar ik lees 3x dezelfde bladzijde zonder dat de woorden doordringen.
Wat ik hiermee wil, weet ik ook eigenlijk niet....even van me afschrijven, denk ik. Mn hoofd tolt van alle emoties en gedachten.
donderdag 6 augustus 2009 om 18:16
Nou de bieb was ook geen succes, de airco daar was kapot
Gelukkig is het maar 10 minuutjes lopen, ik ben gelijk weer weggegaan.
Thuis ben ik eerst onder de douche gegaan. Daarna heb ik een sarong omgeknoopt, de ventilator op de hoogste stand gezet en op de bank gaan liggen. En ondertussen heb ik ook de sarong afgedaan (ik heb geen webcam, dus geen kpn-reclame achtige toestanden ) want de temperatuur in mn huis is opgelopen tot 32 graden. Maar met de ventilator is het nog redelijk te doen.
Ook de huisarts nog teruggebeld ivm de zetpillen. Die mag ik dus inderdaad niet meer gebruiken. Ik had al zo'n vermoeden en ben blij dat ik het niet heb gedaan. Maar dat betekent wel dat ik weer op zoek moet naar een alternatief. En ik heb even flink zitten vloeken, die zetpillen waren het enige wat echt hielp en ook nog vrij snel. Oké ik was wel gelijk aardig van de wereld met die dingen, maar ik was wel van de hoofdpijn af.
En vandaag kreeg ik een brief van het Erasmus met het verzoek om ze te bellen voor een telefonisch intake-gesprek. Dan krijg ik daarna een oproep voor het verdere traject. Morgen ga ik ze bellen.
Ik ga me inderdaad niet meer schuldig voelen. Ik kan het de omgeving ook niet echt kwalijk nemen, het is denk ik makkelijker om te kunnen zeggen dat het nu goed is dan erbij stil te staan dat er wel wat meer bij komt kijken. Daar komt ook nog bij dat ik er niet ziek uit zie, en ook niet heb gedaan. Alleen een paar dagen na de operatie kon je wel zien dat ik niet gezellig naar de Efteling was geweest. Maar toen ik eenmaal weer thuis was en weer lekker te eten had, knapte ik ook snel weer op (uiterlijk).
En helaas is het nog altijd zo dat als mensen niet kunnen zien dat je iets hebt, ze moeilijker kunnen inleven/begrijpen dan wanneer je een duidelijk zichtbaar iets hebt. Ach, het is nu eenmaal niet anders.
Morgen nog een warm dagje, als het goed is wordt het zaterdag wat minder.
Ik laat jullie nog weten wat er morgen uit het gesprek is gekomen.
Gelukkig is het maar 10 minuutjes lopen, ik ben gelijk weer weggegaan.
Thuis ben ik eerst onder de douche gegaan. Daarna heb ik een sarong omgeknoopt, de ventilator op de hoogste stand gezet en op de bank gaan liggen. En ondertussen heb ik ook de sarong afgedaan (ik heb geen webcam, dus geen kpn-reclame achtige toestanden ) want de temperatuur in mn huis is opgelopen tot 32 graden. Maar met de ventilator is het nog redelijk te doen.
Ook de huisarts nog teruggebeld ivm de zetpillen. Die mag ik dus inderdaad niet meer gebruiken. Ik had al zo'n vermoeden en ben blij dat ik het niet heb gedaan. Maar dat betekent wel dat ik weer op zoek moet naar een alternatief. En ik heb even flink zitten vloeken, die zetpillen waren het enige wat echt hielp en ook nog vrij snel. Oké ik was wel gelijk aardig van de wereld met die dingen, maar ik was wel van de hoofdpijn af.
En vandaag kreeg ik een brief van het Erasmus met het verzoek om ze te bellen voor een telefonisch intake-gesprek. Dan krijg ik daarna een oproep voor het verdere traject. Morgen ga ik ze bellen.
Ik ga me inderdaad niet meer schuldig voelen. Ik kan het de omgeving ook niet echt kwalijk nemen, het is denk ik makkelijker om te kunnen zeggen dat het nu goed is dan erbij stil te staan dat er wel wat meer bij komt kijken. Daar komt ook nog bij dat ik er niet ziek uit zie, en ook niet heb gedaan. Alleen een paar dagen na de operatie kon je wel zien dat ik niet gezellig naar de Efteling was geweest. Maar toen ik eenmaal weer thuis was en weer lekker te eten had, knapte ik ook snel weer op (uiterlijk).
En helaas is het nog altijd zo dat als mensen niet kunnen zien dat je iets hebt, ze moeilijker kunnen inleven/begrijpen dan wanneer je een duidelijk zichtbaar iets hebt. Ach, het is nu eenmaal niet anders.
Morgen nog een warm dagje, als het goed is wordt het zaterdag wat minder.
Ik laat jullie nog weten wat er morgen uit het gesprek is gekomen.
anoniem_50358 wijzigde dit bericht op 06-08-2009 18:17
Reden: tja, als het warm is schrijf je sneller strand als je stand bedoeld
Reden: tja, als het warm is schrijf je sneller strand als je stand bedoeld
% gewijzigd
vrijdag 7 augustus 2009 om 12:41
Hoi Fieka,
Wat jammer dat de bieb geen uitkomst bracht. Maar in je blootje bij de fan is ook best lekker
Je omgeving voelt zelf waarschijnlijk vooral de opluchting en herkent daardoor misschien wat minder het psychisch effect. Daarnaast zullen ze vooral willen dat jij zsm weer happy bent en daardoor misschien ook erg focussen op het positieve ipv het negatieve. Neem het ze inderdaad maar niet te kwalijk, dit soort situaties zijn voor iedereen altijd moeilijk en ieder gaat daar op zijn eigen manier mee om. En dat is helaas niet altijd jouw manier of dat waar jij behoefte aan hebt.
Ik hoop dat het snel weer afkoelt zodat jij je weer wat fitter voelt!
Wat jammer dat de bieb geen uitkomst bracht. Maar in je blootje bij de fan is ook best lekker
Je omgeving voelt zelf waarschijnlijk vooral de opluchting en herkent daardoor misschien wat minder het psychisch effect. Daarnaast zullen ze vooral willen dat jij zsm weer happy bent en daardoor misschien ook erg focussen op het positieve ipv het negatieve. Neem het ze inderdaad maar niet te kwalijk, dit soort situaties zijn voor iedereen altijd moeilijk en ieder gaat daar op zijn eigen manier mee om. En dat is helaas niet altijd jouw manier of dat waar jij behoefte aan hebt.
Ik hoop dat het snel weer afkoelt zodat jij je weer wat fitter voelt!
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:48
Nu begrijp ik waarom sommige dingen zo traag op gang komen. Dan hanteren ze het principe: waarom makkelijk doen, als het ook moeilijk kan
Krijg ik een brief met het verzoek om ze te bellen ivm een telefonisch intake-gesprek voor het erfelijkheidsonderzoek. Dus ik bel daarnet, eindelijk iemand aan de telefoon die de gegevens erbij pakt, moet er een afspraak worden gemaakt. Nu gaan ze mij maandag weer terugbellen. Of ik dan alle gegevens van mn ouders erbij wil hebben. Ik een beetje verder gevraagd welke gegevens ze dan precies nodig hebben. Nou die weet ik uit mn hoofd. Maar het gesprek wordt toch pas maandag.
Lekker omslachtig dus.
Verder is het hier heel benauwd, hopelijk gaat het snel onweren.
Krijg ik een brief met het verzoek om ze te bellen ivm een telefonisch intake-gesprek voor het erfelijkheidsonderzoek. Dus ik bel daarnet, eindelijk iemand aan de telefoon die de gegevens erbij pakt, moet er een afspraak worden gemaakt. Nu gaan ze mij maandag weer terugbellen. Of ik dan alle gegevens van mn ouders erbij wil hebben. Ik een beetje verder gevraagd welke gegevens ze dan precies nodig hebben. Nou die weet ik uit mn hoofd. Maar het gesprek wordt toch pas maandag.
Lekker omslachtig dus.
Verder is het hier heel benauwd, hopelijk gaat het snel onweren.
maandag 10 augustus 2009 om 10:33
Zo, dat viel niet tegen. Er was gezegd dat ik tussen 10 en 11 zou worden gebeld. Ik had eigenlijk verwacht dat het dus pas tegen 11 uur zou worden (ervaring ) maar 1 minuut over 10 ging de telefoon. Prettig gesprek gehad.
Voor sommige dingen moest ik wel diep graven in mijn geheugen. Nu gaat er weer een nieuwe uitnodiging komen voor een persoonlijk gesprek. Dat wachten we dus weer af. Het kon wel even duren zei ze, het schijnt nogal druk te zijn.
Verder gaat het lichamelijk goed, geestelijk gaat het wel vooruit, maar is het nog niet zoals het moet zijn. En als ik nu kon benoemen wat er precies dwars zit, dan kon ik er wat mee. Nu kom ik niet verder dan: "ik zit niet lekker in mijn vel".
Vandaag ben ik grotendeels alleen, vriend is weer werken. Eigenlijk vind ik dat niet eens zo erg. Nu hoef ik me tenminste niet "groot te houden". Niet dat dat ook echt nodig is hoor, maar vind het zelf vervelend om het hele weekend ongezellig op de bank te sippen.
Eens kijken of ik iets kan gaan doen waar ik weer positieve energie van krijg. Van dat niets doen, word ik sowieso niet vrolijker. Ik denk dat een middagje schoenen-shoppen wel gaat helpen. Daar vrolijk ik meestal wel van op
Voor sommige dingen moest ik wel diep graven in mijn geheugen. Nu gaat er weer een nieuwe uitnodiging komen voor een persoonlijk gesprek. Dat wachten we dus weer af. Het kon wel even duren zei ze, het schijnt nogal druk te zijn.
Verder gaat het lichamelijk goed, geestelijk gaat het wel vooruit, maar is het nog niet zoals het moet zijn. En als ik nu kon benoemen wat er precies dwars zit, dan kon ik er wat mee. Nu kom ik niet verder dan: "ik zit niet lekker in mijn vel".
Vandaag ben ik grotendeels alleen, vriend is weer werken. Eigenlijk vind ik dat niet eens zo erg. Nu hoef ik me tenminste niet "groot te houden". Niet dat dat ook echt nodig is hoor, maar vind het zelf vervelend om het hele weekend ongezellig op de bank te sippen.
Eens kijken of ik iets kan gaan doen waar ik weer positieve energie van krijg. Van dat niets doen, word ik sowieso niet vrolijker. Ik denk dat een middagje schoenen-shoppen wel gaat helpen. Daar vrolijk ik meestal wel van op
maandag 10 augustus 2009 om 11:22
woensdag 12 augustus 2009 om 13:12
vrijdag 14 augustus 2009 om 11:15
nummerzoveel, ik had helemaal niet gezien dat er weer gereageerd was.
Maar ik kon dus geen leuke schoenen vinden. Tenminste....niet in mijn maat. Toen heb ik als compensatie maar een nieuwe tas gekocht.
Dinsdag had ik plannen gemaakt die allemaal in de soep liepen. Woensdag deed de dvd-speler ineens helemaal niets meer. En het was zo'n thuis-bios-systeem (al een ouwetje, maar toch) waar ook mijn tv qua geluid op aangesloten was. Gelukkig vond ik na lang zoeken de luidsprekers die bij de tv horen. Het is maar goed dat de dvd-spelers bijna niks meer kosten (als je niet teveel eisen stelt natuurlijk), want die tas van maandag was eigenlijk een beetje (boel) boven budget. Daar ga ik vanmiddag even voor kijken.
Gisteren ben ik er lekker tussenuit geweest en heb gezellig met oud-collega's bjgekletst. Ik merk dat dat me toch wel goed doet, even eruit en andere mensen zien. Toen ik thuis kwam, ben ik even gaan liggen. En sindsdien kan ik mn hoofd haast niet draaien, mn nek zit weer vast. Maar (even afkloppen) geen hoofdpijn.
alvast een fijn weekend!
Maar ik kon dus geen leuke schoenen vinden. Tenminste....niet in mijn maat. Toen heb ik als compensatie maar een nieuwe tas gekocht.
Dinsdag had ik plannen gemaakt die allemaal in de soep liepen. Woensdag deed de dvd-speler ineens helemaal niets meer. En het was zo'n thuis-bios-systeem (al een ouwetje, maar toch) waar ook mijn tv qua geluid op aangesloten was. Gelukkig vond ik na lang zoeken de luidsprekers die bij de tv horen. Het is maar goed dat de dvd-spelers bijna niks meer kosten (als je niet teveel eisen stelt natuurlijk), want die tas van maandag was eigenlijk een beetje (boel) boven budget. Daar ga ik vanmiddag even voor kijken.
Gisteren ben ik er lekker tussenuit geweest en heb gezellig met oud-collega's bjgekletst. Ik merk dat dat me toch wel goed doet, even eruit en andere mensen zien. Toen ik thuis kwam, ben ik even gaan liggen. En sindsdien kan ik mn hoofd haast niet draaien, mn nek zit weer vast. Maar (even afkloppen) geen hoofdpijn.
alvast een fijn weekend!
vrijdag 14 augustus 2009 om 20:31
Hoi Fieka,
Geeft niets hoor! En tsja, als schoenen niet lukken dan zijn tassen natuurlijk het beste alternatief! Schoenen en tassen zijn ook precies de dingen die mij uit een dipje kunnen helpen! (En duur maakt niet uit, hij gaat vast heel lang mee dan! )
Wat goed dat je er even uit bent geweest. Wat wordt je eenzaam en lamlendig als je hele dagen thuis zit, he?
Wat heerlijk ook van die luidsprekers. Ik hoop dat het vanmiddag ook gelukt is met de DVD speler en wens je een heerlijk weekend (vol filmplezier!)
Geeft niets hoor!
En tsja, als schoenen niet lukken dan zijn tassen natuurlijk het beste alternatief! Schoenen en tassen zijn ook precies de dingen die mij uit een dipje kunnen helpen! (En duur maakt niet uit, hij gaat vast heel lang mee dan! )Wat goed dat je er even uit bent geweest. Wat wordt je eenzaam en lamlendig als je hele dagen thuis zit, he?
Wat heerlijk ook van die luidsprekers. Ik hoop dat het vanmiddag ook gelukt is met de DVD speler en wens je een heerlijk weekend (vol filmplezier!
)
vrijdag 14 augustus 2009 om 20:55
Fieka tassen maken mijn dip ook minder dipperig.
Manlief wordt helemaal gek als ik weer met een tas thuis kom en hij snapt niet dat een tas erg mode onderhevig is en dat ik dus regelmatig een nieuwe nodig heb. Ik hoop dat het jou ook geholpen heeft.
Geestelijk dus nog niet echt lekker zo te horen, maar het heeft echt tijd nodig. Hoe gaat het verder lichamelijk?
Liefs Zoeb
Manlief wordt helemaal gek als ik weer met een tas thuis kom en hij snapt niet dat een tas erg mode onderhevig is en dat ik dus regelmatig een nieuwe nodig heb. Ik hoop dat het jou ook geholpen heeft.
Geestelijk dus nog niet echt lekker zo te horen, maar het heeft echt tijd nodig. Hoe gaat het verder lichamelijk?
Liefs Zoeb
donderdag 3 september 2009 om 08:15
*geeft zichzelf schop onder de kont*
Nou de 40 jaar heb ik dus gehaald. Zit ik hier in mn uppie, kids naar school en "vriend" is werken. Nou dan haal ik straks lekker fvoor mezelf een gebakje.
En ik heb mezelf streng toegesproken en mag niet meer zo negatief zijn als ik de laatste weken was.
Ik kan het nu wel wat beter benoemen. 1 van de dingen is dat ik mn werk mis. Ik voel me zo nutteloos met dat thuiszitten.
Vorige week op controle geweest. Alles gaat goed (lichamelijk) en pas over 3 maanden terug. Gelukkig heb ik van de arts groen licht gekregen om de inspanningen weer op te bouwen. Dus ik ga weer flink aan het solliciteren. Maar ja, 40.....het zal niet makkelijk worden. Maar ik ben niet kieskeurig, fruit plukken, schoonmaken, vakken vullen, whatever.
Maar goed eerst maar eens het verjaardagsgevoel zien te vinden.
Nou de 40 jaar heb ik dus gehaald. Zit ik hier in mn uppie, kids naar school en "vriend" is werken. Nou dan haal ik straks lekker fvoor mezelf een gebakje.
En ik heb mezelf streng toegesproken en mag niet meer zo negatief zijn als ik de laatste weken was.
Ik kan het nu wel wat beter benoemen. 1 van de dingen is dat ik mn werk mis. Ik voel me zo nutteloos met dat thuiszitten.
Vorige week op controle geweest. Alles gaat goed (lichamelijk) en pas over 3 maanden terug. Gelukkig heb ik van de arts groen licht gekregen om de inspanningen weer op te bouwen. Dus ik ga weer flink aan het solliciteren. Maar ja, 40.....het zal niet makkelijk worden. Maar ik ben niet kieskeurig, fruit plukken, schoonmaken, vakken vullen, whatever.
Maar goed eerst maar eens het verjaardagsgevoel zien te vinden.
vrijdag 4 september 2009 om 16:01
Oh chips, een dag te laat. Lieve Fieka, alsnog VAN HARTE GEFELICITEERD!!!
Als jij je nutteloos voelt, misschien kun je dan vast een paar uurtjes vrijwilligerswerk gaan doen? Dat geeft vaak veel voldoening en zal je in elk geval helpen om je weer nuttig te voelen. En het geeft ook wat positieve afleiding tijdens alle sollicitatieperikelen. (En wie weet doe je op die manier ook nog wel wat connecties op voor een leuke betaalde baan).
Als jij je nutteloos voelt, misschien kun je dan vast een paar uurtjes vrijwilligerswerk gaan doen? Dat geeft vaak veel voldoening en zal je in elk geval helpen om je weer nuttig te voelen. En het geeft ook wat positieve afleiding tijdens alle sollicitatieperikelen. (En wie weet doe je op die manier ook nog wel wat connecties op voor een leuke betaalde baan).
vrijdag 4 september 2009 om 19:37
Bedankt voor de felicitaties. Ik heb totaal geen verjaardagsgevoel gehad. Ik vier nooit mijn verjaardag. Mijn huis is erg klein en heb gewoon geen ruimte. En ook dit jaar had ik al gezegd dat ik geen feest(je) zou geven.
Na wat er de afgelopen maanden heeft gespeeld, heeft mn 40e verjaardag toch meer betekenis voor me dan andere jaren. Maar als je het niet viert, vergeten mensen schijnbaar je verjaardag gelijk maar helemaal. Op een paar mensen na (gelukkig waren dat dan wel weer de belangrijkste voor mij) heb ik van niemand iets gehoord, geen belletje, geen kaartje....niets. Daar ben ik best wel verdrietig van geweest.
Maar ik heb dat vandaag goed gemaakt en 2(!) nieuwe jassen gekocht. Ik zag een leuke korte jas en een lange. En toen ik na 5 minuten nog geen keuze kon maken, heb ik ze maar allebei gekocht.
Dat is wel een goed idee, nummerzoveel, om vrijwilligerswerk te gaan doen. Daar ga ik me verder in verdiepen.
Verder is het missen van mn werk maar 1 onderdeel van de dingen die niet lekker gaan. Maar gelukkig is het lichamelijk helemaal in orde. Ondertussen hebben we de 1e schoolweek weer achter de rug hier. En dochter is nu een brugsmurf (een woord wat ik niet mag gebruiken van haar ) dus er is al wat afleiding. Als ik straks weer een "normaal" ritme heb zal het vast weer snel beter gaan.
Nu ga ik maar eens mijn haar verven. Anders schatten ze me nog ouder dan 40
Na wat er de afgelopen maanden heeft gespeeld, heeft mn 40e verjaardag toch meer betekenis voor me dan andere jaren. Maar als je het niet viert, vergeten mensen schijnbaar je verjaardag gelijk maar helemaal. Op een paar mensen na (gelukkig waren dat dan wel weer de belangrijkste voor mij) heb ik van niemand iets gehoord, geen belletje, geen kaartje....niets. Daar ben ik best wel verdrietig van geweest.
Maar ik heb dat vandaag goed gemaakt en 2(!) nieuwe jassen gekocht. Ik zag een leuke korte jas en een lange. En toen ik na 5 minuten nog geen keuze kon maken, heb ik ze maar allebei gekocht.
Dat is wel een goed idee, nummerzoveel, om vrijwilligerswerk te gaan doen. Daar ga ik me verder in verdiepen.
Verder is het missen van mn werk maar 1 onderdeel van de dingen die niet lekker gaan. Maar gelukkig is het lichamelijk helemaal in orde. Ondertussen hebben we de 1e schoolweek weer achter de rug hier. En dochter is nu een brugsmurf (een woord wat ik niet mag gebruiken van haar ) dus er is al wat afleiding. Als ik straks weer een "normaal" ritme heb zal het vast weer snel beter gaan.
Nu ga ik maar eens mijn haar verven. Anders schatten ze me nog ouder dan 40
dinsdag 29 september 2009 om 09:15
Ik ben even zwaar in de stress geschoten.
Sinds zaterdag heb ik steeds "aanvallen" van darmkrampen. Ook is mijn ontlasting weer wisselend (dan weer hard, dan weer zacht, of ineens waterig) en zit er slijm bij.
En vanochtend dacht ik dat er weer een beetje bloed bij zat, maar daar ben ik dus niet helemaal zeker van. Ik vraag me af of ik wat dat betreft niet gewoon dingen zie vanwege stress.
Uiteraard ga ik zo het ziekenhuis bellen, maar ik voel me een beetje een paniekzaaier. Waarschijnlijk is er helemaal niets aan de hand. Maar dan denk ik gelijk....dat dacht ik de vorige keer ook.
Pfffff wat een emoties. Nou ik ga toch maar even bellen.
Sinds zaterdag heb ik steeds "aanvallen" van darmkrampen. Ook is mijn ontlasting weer wisselend (dan weer hard, dan weer zacht, of ineens waterig) en zit er slijm bij.
En vanochtend dacht ik dat er weer een beetje bloed bij zat, maar daar ben ik dus niet helemaal zeker van. Ik vraag me af of ik wat dat betreft niet gewoon dingen zie vanwege stress.
Uiteraard ga ik zo het ziekenhuis bellen, maar ik voel me een beetje een paniekzaaier. Waarschijnlijk is er helemaal niets aan de hand. Maar dan denk ik gelijk....dat dacht ik de vorige keer ook.
Pfffff wat een emoties. Nou ik ga toch maar even bellen.
dinsdag 29 september 2009 om 10:00
De poli-assistente vond het nodig dat ik toch even bij de arts langs kom. Donderdag kan ik terecht (vandaag en morgen staat hij de hele dag in de OK ingepland). Gek genoeg krijg ik nu helemaal de zenuwen. Ik weet niet wat ik had verwacht. Geruststellende woorden denk ik. Zo van: mevrouw, daar hoeft u zich geen zorgen over te maken....maar dat was waarschijnlijk nogal naief gedacht.
Nou ja, afwachten maar weer en de dagen een beetje volplannen om de gedachten te verzetten.
Nou ja, afwachten maar weer en de dagen een beetje volplannen om de gedachten te verzetten.
woensdag 30 september 2009 om 10:14
@Amandroe, bedankt. Ik zie het zelf niet als kranig hoor. Ik ben wel erg goed in het verstoppen van mijn gevoelens en vooral niet laten merken hoe onzeker en bang ik af en toe ben. Vooral niet aan denken en ver weg stoppen.
Ik voel me nu bijvoorbeeld weer een overdreven muts die bij ieder wissewasje denkt dat er weer iets ernstigs is. Terwijl ik ook wel weet dat er waarschijnlijk helemaal niets is. En op zo'n moment bel ik het liefste het ziekenhuis om de afspraak weer af te zeggen. Dat doe ik niet, maar voel me toch een beetje bezwaard. De tijd die ik bij de arts zit, kan ook worden gebruikt voor iemand anders.
En dan aan de andere kant de angst dat het toch weer fout is. Dat ik te hard heb geroepen hoeveel geluk ik wel niet heb gehad en dat ik er zo goed doorheen ben gerold. Dat ik de goden heb verzocht.
Pfffff, emotioneel ben ik weer terug bij af. Alle onzekerheid en doembeelden komen weer naar boven uit de kerkers waar ik ze had weggestopt. Oh, laat me alsjeblieft een supergrote aansteller zijn....niet goed voor mn eigenwaarde, maar wel beter dan weer kanker.
Ik voel me nu bijvoorbeeld weer een overdreven muts die bij ieder wissewasje denkt dat er weer iets ernstigs is. Terwijl ik ook wel weet dat er waarschijnlijk helemaal niets is. En op zo'n moment bel ik het liefste het ziekenhuis om de afspraak weer af te zeggen. Dat doe ik niet, maar voel me toch een beetje bezwaard. De tijd die ik bij de arts zit, kan ook worden gebruikt voor iemand anders.
En dan aan de andere kant de angst dat het toch weer fout is. Dat ik te hard heb geroepen hoeveel geluk ik wel niet heb gehad en dat ik er zo goed doorheen ben gerold. Dat ik de goden heb verzocht.
Pfffff, emotioneel ben ik weer terug bij af. Alle onzekerheid en doembeelden komen weer naar boven uit de kerkers waar ik ze had weggestopt. Oh, laat me alsjeblieft een supergrote aansteller zijn....niet goed voor mn eigenwaarde, maar wel beter dan weer kanker.
donderdag 1 oktober 2009 om 13:09
Ja, dat had ik al verwacht. Ze kunnen er zo van buitenaf niets zinnigs over zeggen. Dus er is weer wat gepuzzeld en gezocht en i.p.v begin november (wanneer ze eigenlijk weer tijd hadden) moet ik volgende week vrijdag weer een colonscopie.
Omdat ze de vorige keer het laatste stuk van de dikke darm niet hebben kunnen bekijken (teveel spasmen waardoor de camera niet verder kon) moet ik nu onder een roesje.
De waarschijnlijke oorzaak van mijn klachten is krimp van de hechtnaad/litteken in mijn darmen. Daar hoop ik dan maar op. De kans op een 2e tumor is echter niet uit te sluiten en iets waar ik toch rekening mee moet houden.
Ik voorzie weer een flinke stressweek. En pas na de scopie krijg ik de datum te horen waarop ik de uitslag krijg.
Als je denkt dat je alles achter de rug hebt........
Omdat ze de vorige keer het laatste stuk van de dikke darm niet hebben kunnen bekijken (teveel spasmen waardoor de camera niet verder kon) moet ik nu onder een roesje.
De waarschijnlijke oorzaak van mijn klachten is krimp van de hechtnaad/litteken in mijn darmen. Daar hoop ik dan maar op. De kans op een 2e tumor is echter niet uit te sluiten en iets waar ik toch rekening mee moet houden.
Ik voorzie weer een flinke stressweek. En pas na de scopie krijg ik de datum te horen waarop ik de uitslag krijg.
Als je denkt dat je alles achter de rug hebt........
