Terugkerende problemen, nu voorbij hoop ik!

Ik heb een lange relatie, we zijn al 27 jaar bij elkaar waarvan 24 jaar getrouwd. We hebben 2 volwassen kinderen. Nu is het al heel lang dat de zin in seks binnen onze relatie heel verschillend is. Waarschijnlijk altijd al. Al is het wel meer geworden. Eerder kon de spanning erg oplopen als ik (weer) eens aangaf geen zin te hebben. Ik had dan zoveel spanning doordat het dan daarna zo’n ijzige spanning was tussen ons. Wij hebben ook al heel lang (15 jaar?) een afspraak (mijn initiatief) dat er alleen seks in het weekend is in principe. Dit omdat ik in bed spanning voelde dat mijn man seks wou en ik niet. Dit heeft mij geholpen dat ik in ieder geval doordeweeks rustig kon slapen. Het lijkt als ik dit opschrijf dat ik nooit zin heb gehad in seks in deze relatie, dat is niet zo. Maar de zin is wel steeds minder geworden, en is nu zo’n beetje weg. Wel vind ik strelen fijn, zonder dat het echt seksueel wordt.
Het is zo dat ik dan geregeld maar wel seks had omdat ik die spanning die er anders zou zijn erger vond. De meeste ruzies bij ons gingen hierover. Nu heb ik mijn man na de voorlaatste ruzie uitgelegd dat hij het niet persoonlijk moet nemen , dat het niet aan hem ligt maar dat het oa aan de hormonen ligt (overgang). Ik merkte dat dat erg had geholpen en hij er begrip voor had als ik niet iedere week seks wou. Dit was voor mij veel prettiger, niet dat ik meer zin had maar voelde me ontspannener. Maar nu is het geescaleerd doordat het al een tijd rustig was en mijn man wist dat ik geen seks wou maar toch tussen mijn benen graaide. Ik liet dit niet toe en we gingen slapen. De volgende dag hadden we er niet over gepraat. Maar die avond in bed reageerde ik zonder dat ik het door had te fel omdat mijn man tegen mij aan wou liggen maar ik dat niet wou. Dit gedrag kwam wel vaker voor, achteraf had ik ook mondiger moeten reageren.
Dat ik zo fel reageerde kwam door die avond ervoor en iets van ca 8 jaar terug.
Toen lagen wij in bed, ik wou geen seks. Draaide mij om om te gaan slapen. Er was geen ruzie toen oid. Ik ben toen door mijn man verkracht. Niet met geweld maar hij hield me wel stevig vast. Daarna zijn we gaan slapen, toen niet erover gehad. Maar wel de volgende dag. Ik had hem oa gezegd weet je wel dat het een verkrachting is en dat dat strafbaar is? Ik weet nog dat hij toen heel kwaad werd op mij omdat ik hem als een verkrachter zag. Daarna hebben we denk ik ca een week ruzie erover gehad. Het kwam weer goed doordat hij op een gegeven moment zei dat het hem speet. Dat ik hem heel dierbaar was etc. Hij zei dat hij zich er niks van herinnerde ( door de drank). Nu nu het zo geescaleerd is zei hij eerst ook dat hij zich niks meer herinnert ervan. Wat mij ook een kwaad gevoel geeft en gaf! Nu kwam hij er later op terug en zei hij dat hij heel diep had nagedacht en hij wel een moment herinnerde dat hij dacht bij zichzelf “ we zijn al zo lang bij elkaar, ik druk nu letterlijk en figuurlijk door. Wij hebben ondertussen ook een seksuoloog/therapeut ingeschakeld. Dit omdat ik erge twijfels heb of ik nog verder wil in deze relatie. En die twijfels zijn nog niet weg. We hebben wel veel hulp gehad van deze seksuoloog/therapeut. Zij is vooral seksuoloog en heeft ons aangeraden om naar een relatietherapeut te gaan.
Ik merk aan alles dat mijn man wel veel van mij houdt. Ik zie ook echt verdriet bij hem. Zelf heb ik natuurlijk ook veel verdriet ervan. Ik ben nu alleen 3 weken in op vakantie ipv samen. De laatste week komen ook onze kinderen en schoonzoon. Ik voel me heel alleen maar vind het aan de andere kant ook weer fijn om mijn eigen gang te gaan. En de rust is ook weer fijn!
Mijn gevoel is dat ik het nog wil proberen met mijn man met de tips van de seksuoloog. Dat betekend geen seks als ik het niet wil en ook op de manier hoe ik het wil ( geen penetratieseks bijvoorbeeld). Ik wil kijken hoe dit gaat als we het in de praktijk brengen. Mijn man wil dit ook hij wil alles wel doen om het huwelijk stand te laten houden. Zelf hou ik nog steeds veel van mijn man, maar ik twijfel wel of ik genoeg van hem hou om verder met hem te gaan. Ik wou dat ik heel duidelijk het antwoord voelde! Ik had ook niet gedacht dat dit mij nog steeds zo dwars zat wat er 8 jaar geleden was gebeurd. Ik moet vooral goed bij mijzelf voelen wat ik wil, het probleem is dat het erg wisselt bij mij. Volgens de therapeut is dat normaal.
Wij hebben natuurlijk een hele geschiedenis samen. Ook deelden en deden we verder haast alles samen. En zal ik hem ook erg missen etc. Ik voel pijn als ik eraan denk dat we uit elkaar gaan. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik wel vaak aan scheiden gedacht heb en denk… Wij zoeken een “nieuwe” relatietherapeut. Hopenlijk komen we er dan uit. Mijn man wil zeker verder met mij. Maar wat wil ik? Ik hoop dat ik daar uit kom!
Ben benieuwd hoe anderen hier tegen aan kijken.

Wat ik ook heel moeilijk vind mij ook echt pijn doet ondanks ik moet doen wat ik voel. Is dat ik weet dat mijn man heel veel pijn heeft / gebroken is. Ik ook, maar ik denk minder dan hem.
Niet dat het nu zeker is dat we uit elkaar gaan, maar het lijkt wel vanuit mij die kant die kant op te gaan. Wel besloten dat ik liever nu alleen woon tot we/ik er echt uit zijn.
We zouden appen over praktische dingen. Maar dat gebeurd wel te vaak vanaf zijn kant, en dat hij heel veel van mij houdt ed. En zijn vraag hoe het met mij gaat. Eerlijk geantwoord maar ook laten merken dat ik rust nodig heb en dat het misschien niet goed is alles in de app te bespreken.

Erg moeilijk!

MyLittlePony schreef: ↑

23-04-2025 07:00

Het lijkt me nuttig, niet leuk maar nuttig, te overwegen dat als hij zegt dat hij alles doet wat hij kan, hij daarmee niet alles doet met als doel dat jij je goed voelt in de relatie, maar net als doel dat hij zich goed voelt in de relatie

Vind ik een goede, hou ik in mijn achterhoofd!

Zonenmaan schreef: ↑

27-04-2025 23:40

En ook in de appjes: geef jij duidelijk je grens aan? Respecteert hij die? Geeft hij nu ruimte?

Hier heb ik inderdaad wat van gezegd/geschreven. Hij gaat zich er nu echt aan houden zegt hij.

Ik ben weer een paar dagen terug. Is gespannen vooral toen ik net terug was. Mijn man doet erg zijn best. Bloemen en een ander kleinigheidje met een tekst waaruit blijkt dat hij mij geweldig vind.Heeft zelf contact opgenomen met de seksuoloog/therapeut om zijn gedrag te veranderen etc. Hij wil alles wel doen als we maar bij elkaar blijven...Maar ik heb het gevoel dat het klaar is van mijn kant dat het niet meer goed te maken is. Maar neem eerst zelf therapie om het zeker te weten eventueel ook nog met mijn man. We houden zo veel mogelijk afstand omdat ik dat wil, in ons eigen huis. Een kamer / appartement is niet snel te vinden. Of je betaald de hoofdprijs. En door aparte vakanties ed houden we ook afstand.
Lastige en moeilijke situatie..

Ja dank je. Dat doe ik zeker!
Al heb ik soms er wel moeite mee. Hij heeft ook goede kanten. Maar ja ook
hele slechte!!

Even een update, nu ca een maand verder. Na Italië was ik ca 3 wk thuis en ben toen alleen 8 dagen naar Griekenland geweest. Dit had ik een paar maanden daarvoor al geboekt. Dit gaf rust, vrijheid, maar ook geregeld eenzaam. Ik heb nog wel zwakke momenten gehad , zelfs dat ik mijn man op een gegeven moment voorstelde of hij ook niet mee naar Griekenland kon! Hij kon niet ivm zijn werk, en anders had ik het toch niet gewild later. Later toen hij overspannen thuis zat heeft hij nog wel gezegd als ik het nog steeds wou hij wel mee wilde. Maar toen wou ik het niet. Het was toen even een zwak moment. Maar ik merk dat ik steeds zekerder ben van mijn keuze. Ook mede door een psycholoog die mij confronteerde met wat ik eigenlijk wel wist. Maar nog niet aan mezelf kon toegeven en ook niet aan mijn man. Dit was dat ik eigenlijk zelf ook wel wist dat ik niet meer hou van mijn man als geliefde, maar meer als vriend.
1 dag later heb ik dat aan mijn man verteld. Ik heb daarna uren gehuild. Vreemd genoeg was hij veel rustiger, terwijl hij meestal veel emotioneler is dan mij. Ik hoorde later dat hij het eigenlijk ook wel wist diep van binnen en dat dit waarschijnlijk al jaren zo is. Dit heb ik bevestigd. Nu wil hij toch het liefst zo veel mogelijk in stand houden. Getrouwd blijven en met elkaar leven als goede vrienden. Hij noemde voorbeelden bij wie dat ook zo is. Ik heb gezegd dat ik nog steeds meer neig naar een scheiding. Eerlijk gezegd heb ik me wel eens afgevraagd of het mogelijk zou zijn en of het beter/ fijner zou zijn dan scheiden. Maar ik ben er steeds meer van overtuigd dat ik liever ga scheiden. Vooral ook door wat er in het verleden is gebeurd. En ook dat hij bewust of onbewust mij manipuleert. Hij is heel erg in de put en is ook overspannen thuis. Op zijn werk liep het niet lekker, maar de hoofdreden zijn onze relatieproblemen.
Maar door zijn manupilaties ben ik alleen maar steeds zekerder dat ik echt wil scheiden. Tussen de manupilaties is hij heel zorgzaam, betrokken etc etc. Was hij altijd wel niet alleen nu, al is het nu wel extra. Ik weet ook zeker dat hij heel veel pijn heeft. Hij is erg labiel zegt hij. Maar over de manupilaties, ca een week geleden kort nadat ik had gezegd dat ik niet meer van hem hou als een partner .zei hij als ik echt een echtscheiding zou willen dat het van hem niet meer zo hoeft. Dat hij dan niet oud zou worden. Maar dat hij dat niet zou doen ivm onze kinderen en.. zijn ouders, broer. Hij noemde mij niet, ca een dag/dagen later vroeg ik toen we het erover hadden waarom hij mij niet noemde of ik vroeg en voor mij. Hij zei zoiets waaruit bleek dat hij niet zeker wist of het voor mij ook erg is. Tussendoor is er veel spanning en ontliepen we elkaar zo veel mogelijk zover mogelijk. Maar nog wel aan tafel eten met wie er is vd kinderen. Opmeen keer ging hij koken. Ik zit meestal op een bepaalde stoel, die heeft zicht op de keuken. Ik ging toen expres in de kamer zitten omdat ik me beter voelde omdat we elkaar dan niet konden zien. Hier werd hij boos om. Hij noemde mij boos omdat ik ergens anders ging zitten, of ik hem geen eens meer kon zien en dat ik wel erg afstandelijk deed etc. Gezegd dat ik dit inderdaad deed omdat ik dan minder spanning voel. Ik geloof dat we nadat de emoties wat waren afgekoeld die avond in de tuin hadden gezeten en een wijntje hadden gedronken. Het voelt dan best gezellig, we spreken dan ook af om niet te diep over onze relatieproblemen te praten. Maar die avond zat hij mij ook te manupileren, onbewust of niet? Maar precies begon hij over de pijnlijke dingen. Oa Dat als we gingen scheiden ik in een flatje terecht zou komen 3 hoog achter, en waarschijnlijk geen plek voor een salon. En dat ik eenzaam zou zijn ( ik heb een kleine familie en een hele slechte band met mijn ouders). Hij zei het heel zorgzaam of uit bezorgdheid of bewust om mij te manupileren…. Dit maakt in ieder geval de keuze makkelijker voor mij, eigenlijk ben ik er zo goed als uit. Maar we hebben afesproken dat we afstand houden. Om zeker te weten wat we willen. Ik doe het een beetje daarvoor. Bij mij is er misschien nog een sprankje twijfel. Maar ik doe het ook voor hem om hem langzaam aan het idee te laten wennen. Ook omdat hij erg labiel is, ik ook natuurlijk maar hij erger. En dat hij wat stabieler wordt ik ben toch bang dat het misschien uiteindelijk een vechtscheiding wordt. De avond voordat hij vertrok hebben we afscheid genomen, dit was al emotioneel genoeg. Ik had gezegd dat ik die ochtend dat hij zou vertrekken boven zou blijven tot hij weg zou zijn omdat ik bang was dat het anders te emotioneel zou worden. Dan wist hij dat het niet uit bozigheid zou zijn. Hij zelf vond dit ook een beter idee. Die avond bij het afscheid zei hij dat ik zeker moest laten weten als hij wat kan doen, oa noemde hij de heg knippen of als ik de auto nodig had . Hij wil heel graag helpen, heeft toch alle tijd. Toen was hij ook heel emotioneel. Ik zei dat het waarschijnlijk niet nodig zou zijn en dat ik ook afstand wou houden.
Echt een rollercoaster. Maar ik ben wel opgelucht dat we nu niet in 1 huis zitten!