Psyche
alle pijlers
Hoe wordt je empathischer?
woensdag 21 mei 2025 om 06:38
Ik ben zelf opgevoed met een vrij hoge mate niet lullen maar poetsen. Tanden op elkaar en doorgaan. Ook was er minder ruimte voor gevoelens. Ondank dat kijk ik terug op een goede jeugd, maar ik wil het met mijn kinderen net anders.
Dit heeft ertoe geleid dat ik hoge belastbaarheid heb (en waarschijnlijk heb ik ook meer energie dan een gemiddeld persoon), maar ook bijna een burn-out heb gehad, maar dat is toch net goed gegaan doordat ik veel kan hebben (letterlijke woorden van mijn coach 2 jaar geleden: er zijn weinig mensen die onder deze omstandigheden overeind blijven). Ik heb toen in een jaar tijd ook veel op mijn bordje gehad zowel zelf, als zieke ouders etc.
In het dagelijks leven merk dat ik het toch lastig vind wat de belastbaarheid is van anderen en ik ben bang dat ik dat ook bij mijn kinderen gaan doen en dat wil ik niet. Vorige week had ik weer zo’n moment dat ik mij van geen kwaad bewust was, maar toch iets heel onhandigs deed: een collega heeft ongeveer 3 maanden een zwangerschap moeten afbreken met 4,5 maand, ik vroeg dus wanneer kom ze weer koffie doen? Ik kreeg (denk ik terecht) de wind van voren dat het nog veel te vroeg daarvoor was. Tsja, ik bedoelde er geen kwaad mee: een nichtje van mij en een vriendin waren na in eenzelfde situatie weer nagenoeg fulltime aan het werk na 6 a 7 weken. Dus ik dacht ik zit wel aan de veilige kant met die vraag.
3 jaar geleden is mijn zoontje geboren en hij was blauw want geboorte ging niet goed, gelukkig heeft hij hier niks aan overgehouden. Dat was schrikken, maar ik heb geen therapie gehad of iets dergelijks gehad om het te verwerken dat vinden ook veel mensen verbazend, soms reageren ze daar ook soort van boos op. En dan zeg ik maar het viel wel mee, dan trap ik weer onbedoeld weer op tenen.
En ik maak vaker dat soort missers: dat mensen veel zwaarder aan gebeurtenissen tillen dan ik kan inschatten en ik zou zo graag mijn kinderen dat goed leren, maar hoe doe je dat. En ook mijn kinderen willen leren dat alle gevoelens er mogen zijn.
Dit heeft ertoe geleid dat ik hoge belastbaarheid heb (en waarschijnlijk heb ik ook meer energie dan een gemiddeld persoon), maar ook bijna een burn-out heb gehad, maar dat is toch net goed gegaan doordat ik veel kan hebben (letterlijke woorden van mijn coach 2 jaar geleden: er zijn weinig mensen die onder deze omstandigheden overeind blijven). Ik heb toen in een jaar tijd ook veel op mijn bordje gehad zowel zelf, als zieke ouders etc.
In het dagelijks leven merk dat ik het toch lastig vind wat de belastbaarheid is van anderen en ik ben bang dat ik dat ook bij mijn kinderen gaan doen en dat wil ik niet. Vorige week had ik weer zo’n moment dat ik mij van geen kwaad bewust was, maar toch iets heel onhandigs deed: een collega heeft ongeveer 3 maanden een zwangerschap moeten afbreken met 4,5 maand, ik vroeg dus wanneer kom ze weer koffie doen? Ik kreeg (denk ik terecht) de wind van voren dat het nog veel te vroeg daarvoor was. Tsja, ik bedoelde er geen kwaad mee: een nichtje van mij en een vriendin waren na in eenzelfde situatie weer nagenoeg fulltime aan het werk na 6 a 7 weken. Dus ik dacht ik zit wel aan de veilige kant met die vraag.
3 jaar geleden is mijn zoontje geboren en hij was blauw want geboorte ging niet goed, gelukkig heeft hij hier niks aan overgehouden. Dat was schrikken, maar ik heb geen therapie gehad of iets dergelijks gehad om het te verwerken dat vinden ook veel mensen verbazend, soms reageren ze daar ook soort van boos op. En dan zeg ik maar het viel wel mee, dan trap ik weer onbedoeld weer op tenen.
En ik maak vaker dat soort missers: dat mensen veel zwaarder aan gebeurtenissen tillen dan ik kan inschatten en ik zou zo graag mijn kinderen dat goed leren, maar hoe doe je dat. En ook mijn kinderen willen leren dat alle gevoelens er mogen zijn.
wielrenster87 wijzigde dit bericht op 21-05-2025 07:10
3.38% gewijzigd
donderdag 22 mei 2025 om 12:23
Dit is haar vraag ook? Hoe geef ik ze dat wel mee ondanks dat ik dat niet kan?S-Groot schreef: ↑22-05-2025 11:461. Zeker weten dat jouw kinderen dit meekrijgen, jij leeft ze voor dat ze niet moeten stilstaan bij hun gevoel maar weg ermee en door want je moet nou eenmaal door. Wil je dat niet? Dan zul je dus de kracht moeten gaan vinden om wél te gaan leren bij jezelf stil te durven staan.
2. Grappig dat je dit dan niet op de wg af wil wentelen maar een praktisch opvangprobleem wel.
3. Een hulpvraag voor een praktisch probleem (kinderopvang) is echt iets héél anders dan een hulpvraag omdat je het (anders) niet meer trekt. Ga daar maar eens over nadenken. Ga jezelf eens afvragen of jij dat ooit zou durven, durven zeggen dat het niet om een praktisch probleem gaat maar een mentaal probleem (ik trek het niet in de huidige situatie met werk, zieke ouder plus opvangprobleem). En vraag je dan meteen af of je dat je kinderen wel of niet toewenst, hulp durven vragen.
donderdag 22 mei 2025 om 12:27
Nou, dat kan wel haar vraag in de OP zijn maar daar is ze verder in het topic toch echt niet mee bezig. Is het onkunde? Ongezonde patronen? Geen idee, maar TO zal toch echt naar zichzelf moeten kijken want met de houding die ze hier laat zien leeft ze toch echt het tegenovergestelde voor van wat ze zegt te willen voor haar kinderen.
donderdag 22 mei 2025 om 12:28
Dat is waar.S-Groot schreef: ↑22-05-2025 12:27Nou, dat kan wel haar vraag in de OP zijn maar daar is ze verder in het topic toch echt niet mee bezig. Is het onkunde? Ongezonde patronen? Geen idee, maar TO zal toch echt naar zichzelf moeten kijken want met de houding die ze hier laat zien leeft ze toch echt het tegenovergestelde voor van wat ze zegt te willen voor haar kinderen.
donderdag 22 mei 2025 om 12:29
Ik ben denk ik een beetje hetzelfde als jou hoor TO. Ik vind jouw vragen en uitspraken ook helemaal niet schokkend. Ik kan me ook voorstellen dat je bij collega's toch anders empathisch bent dan bijvoorbeeld bij vriendinnen. Ik had eens een collega die een miskraam had gehad. Ik heb haar uiteraard steun betuigd en je houdt er een kort praatje mee, maar daarna ga je toch ook weer door met je werk, daar ben je immers voor op je werk toch? Bij vriendinnen zou ik toch heel anders reageren dan. Ik denk dus niet zozeer dat het gebrek aan empathie is hoor. Ik praat op zich prima over tegenslagen, maar ik ben ook niet het type dat graag 'uithuilt' bij een psycholoog. 'Accepteren en doorgaan' denk ik vaak en dat gaat soms makkelijker en soms moeilijker. Vriendinnen vinden mij ook vaak hard voor mezelf overkomen, maar ik heb helemaal geen behoefte om het constant of heel diep over problemen te hebben. Daarentegen krijg ik wel vaak de opmerking dat mensen het fijn vinden om tegen me te praten en hun verhaal te doen, omdat ik niet zoveel doorvraag en gewoon luister. Misschien zijn we wel gewoon 'het simpele volk' en zijn anderen juist weer meer de "hee mooie ziel" types 
donderdag 22 mei 2025 om 12:34
Oeps, terugkomend op je OP. Waarom wil je je kinderen iets aanleren wat je zelf niet (goed) beheerst? Is het ook niet een beetje een kwestie van de aard van het beestje? Jouw kinderen zullen ook vanzelf met vallen en opstaan leren hoe ze op mensen moeten reageren en je kunt van tevoren niet inschatten hoe zwaar iemand aan iets tilt. Als je weet dat iemand dól is op zijn hond en die moet ingeslapen worden, dan wéét je hopelijk wel dat dat voor diegene heel verdrietig is, maar hoe lang dat voor zo iemand is dat verschilt ook per mens. Dat je misschien zelf niks met honden hebt wil daarmee niet zeggen dat je niet empathisch bent. Je hoeft niet meteen mee te huilen zodra iemand ook pijn of verdriet heeft.
Probeer juist jouw kwaliteiten over te brengen op je kinderen. Misschien kun jij de dingen juist nuchter bekijken en dit kan je wel meegeven aan je kinderen.
Probeer juist jouw kwaliteiten over te brengen op je kinderen. Misschien kun jij de dingen juist nuchter bekijken en dit kan je wel meegeven aan je kinderen.
donderdag 22 mei 2025 om 12:49
donderdag 22 mei 2025 om 13:00
S-Groot schreef: ↑22-05-2025 12:27Nou, dat kan wel haar vraag in de OP zijn maar daar is ze verder in het topic toch echt niet mee bezig. Is het onkunde? Ongezonde patronen? Geen idee, maar TO zal toch echt naar zichzelf moeten kijken want met de houding die ze hier laat zien leeft ze toch echt het tegenovergestelde voor van wat ze zegt te willen voor haar kinderen.
En zo ongeveer alle reactie die refereren aan kinderen/opvoeding reageert TO niet op.
•
donderdag 22 mei 2025 om 18:32
Hier ben ik het 100% mee eens. Ik geloof het zelf niet zo dat mensen die de lat enorm hoog hebben liggen echt geen oordeel hebben over mensen die de lat lager hebben liggen en dat ze het ook niet nastrevenswaardig vinden. Zelfs als hen dat mentaal heel erg goed zou doen.Lila-Linda schreef: ↑22-05-2025 09:49maar vaak is dat wat je ook over jezelf denkt, je bent zo hard voor jezelf, dat je jezelf niet toestaat om je beroerd te voelen als je verkouden bent. Zie mij eens sterk zijn, ik buffel gewoon door!
En die hoge lat, leg je ook aan anderen op
Als je voor jezelf de lat verlaagt, wordt je liever voor de rest
Bij ieder die wat verder van hen af staat is het misschien nog uit beleefdheid dat je kunt zeggen "Je moet eens rustiger aan doen" maar naarmate ze iemand langer kennen of samenwonen met deze persoon
dan zijn er vooral ergenissen over andermans lage lat.En zal men liever zeggen tegen iemand die (ook) een hoge of nog hogere lat heeft: hij moet echt eens rustiger aan doen en aan zichzelf denken, dan dat men tegen degene met een lagere lat en/of gezonde balans zegt: ik zou willen dat ik zo kon zijn zoals jij.
Bij mij speelt dit in mijn relatie en ik vind dit echt heel moeilijk. Dan kan ik zeggen: kijk dan naar mij, als je het zo aanpakt als ik heb je het eigenlijk veel makkelijker, ben je minder vermoeid en ervaar je minder ergernis, druk en stress.
Maar dat is volgens mij helemaal niet wat mensen met een hoge lat het liefste zouden willen. Bij TO heb ik ook de indruk dat ze liever wil dat anderen de lat wat hoger leggen dan dat ze denkt: wat zou ik willen dat ik zo kon zijn!
donderdag 22 mei 2025 om 18:56
Niet iedereen heeft last van een zelfopgelegde lat (voor zichzelf). Maar soms wel last van een lagere lat van anderen. Denk bijv. aan een gedeeld huishouden of collega's waarvan men vindt dat die er de kantjes vanaf lopen. Dan heb je niet zozeer last van jezelf, maar kun je je wel storen aan anderen.
donderdag 22 mei 2025 om 18:59
Dan heb je iig gebrek aan empathie.NomenNesci0 schreef: ↑22-05-2025 18:56Niet iedereen heeft last van een zelfopgelegde lat (voor zichzelf). Maar soms wel last van een lagere lat van anderen. Denk bijv. aan een gedeeld huishouden of collega's waarvan men vindt dat die er de kantjes vanaf lopen. Dan heb je niet zozeer last van jezelf, maar kun je je wel storen aan anderen.
Alsof iedereen dezelfde lat-hoogte aankan als jij.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
donderdag 22 mei 2025 om 20:06
Ja dat klopt, maar dat vind ik dus wel heel dubbel. Want dan wil je dus eigenlijk dat die ander hetzelfde doet: lat ook wat hoger leggen, niet de kantjes er van af lopen.NomenNesci0 schreef: ↑22-05-2025 18:56Niet iedereen heeft last van een zelfopgelegde lat (voor zichzelf). Maar soms wel last van een lagere lat van anderen. Denk bijv. aan een gedeeld huishouden of collega's waarvan men vindt dat die er de kantjes vanaf lopen. Dan heb je niet zozeer last van jezelf, maar kun je je wel storen aan anderen.
Terwijl ik alles echt prima vindt wat die ander doet. Of laat. Ik stoor me er niet aan.
Maar krijg wel vaak de bagger over me heen van wat ik allemaal fout, anders, beter, netter of sneller zou moeten doen.
Terwijl ik naar de ander toe geen ergernissen heb (behalve aan de ergernis van de ander, maar nooit aan diens rommel, vergeetachtigheid, traagheid)
donderdag 22 mei 2025 om 20:27
Werkt ook de andere kant op: iemand vroeg waarom ik zo met gemiddelde bezig ben : dat is mijn meetlat. Op het werk neem ik het gemiddelde per dossier qua uren behandeltijd en dan doe ik dat -10 a 20-% en dan weet wat realistisch is. Ik doe het in helft van de tijd en dat gelooft niemand. Dus inmiddels heb ik heel veel tijd overDala schreef: ↑22-05-2025 20:06Ja dat klopt, maar dat vind ik dus wel heel dubbel. Want dan wil je dus eigenlijk dat die ander hetzelfde doet: lat ook wat hoger leggen, niet de kantjes er van af lopen.
Terwijl ik alles echt prima vindt wat die ander doet. Of laat. Ik stoor me er niet aan.
Maar krijg wel vaak de bagger over me heen van wat ik allemaal fout, anders, beter, netter of sneller zou moeten doen.
Terwijl ik naar de ander toe geen ergernissen heb (behalve aan de ergernis van de ander, maar nooit aan diens rommel, vergeetachtigheid, traagheid)
En dat doe ik vaak ook om andere dingen I. Te schatten.
donderdag 22 mei 2025 om 20:38
Hangt er vanaf wat er allemaal moet gebeuren. Blijkbaar ben jij iemand waar anderen dan ook een mening over hebben. Je kunt vragen wat het precies is wat men storend vindt.Dala schreef: ↑22-05-2025 20:06Ja dat klopt, maar dat vind ik dus wel heel dubbel. Want dan wil je dus eigenlijk dat die ander hetzelfde doet: lat ook wat hoger leggen, niet de kantjes er van af lopen.
Terwijl ik alles echt prima vindt wat die ander doet. Of laat. Ik stoor me er niet aan.
Maar krijg wel vaak de bagger over me heen van wat ik allemaal fout, anders, beter, netter of sneller zou moeten doen.
Terwijl ik naar de ander toe geen ergernissen heb (behalve aan de ergernis van de ander, maar nooit aan diens rommel, vergeetachtigheid, traagheid)
Ik snap dat jij jezelf niet stoort aan je eigen output. Maar dat neemt niet weg dat een ander iets kan vinden van jouw output. Gaat het om het resultaat of gaat het om houding? Of beide?
Ik doe ook minder thuis dan mijn man. Hij kan niet stoppen, niet stilzitten, moet altijd maar doorgaan. Ik heb in het begin van onze relatie geprobeerd hem bij te benen en 'te voldoen'. Dat lukte niet. Nog steeds niet. Dus ik trek me inmiddels ook niet zoveel meer aan van zijn norm en hij weet inmiddels dat ik ook avonden op mijn reet zit te netflixen bij wijze van.
Ik denk dat zolang een ander geen extra werk hoeft te doen van een ander, dat er geen probleem is. In een liefdesrelatie wil je misschien wel extra hard lopen. Maar daar heb ik bij collega's geen zin in. Het wordt dan ook pas een probleem als er een bepaalde output nodig is en de een gaat het compenseren voor de ander. Of iemand kan niet verder, omdat er constant werk stilvalt. Ik heb zo'n collega waar ik me groen en geel aan erger, want ik kan altijd het halve kantoor aflopen om haar werk bij elkaar te sprokkelen, omdat ze om de haverklap ziek is. En bijna altijd een week precies na haar vakantie. Maar schaamteloos krijgen wij wel alle foto's te zien van haar vakantie waarbij ze alleen maar zit te feesten en drinken. Ik vind haar dan ook niet sympathiek en voel ook geen empathie en leg idd de lat van 'je bent aangenomen om te werken en niet luieren' op haar. En aangezien mijn teamleider geen ballen heeft, heb ik het er maar mee te doen. Tja, niet alle collega's hoef je leuk te vinden of iets mee te doen. Ik ontloop haar vooral.
Maar als iemand gewoon nooit kan stoppen (man heeft ADHD), dan voel ik dat persoonlijk niet als mijn probleem. Als je werk zoekt, is er altijd werk te vinden. Als je bezig moet zijn om je eigen onrust te bezweren, dan hoop ik vooral dat het je helpt.
nomennesci0 wijzigde dit bericht op 22-05-2025 20:48
28.16% gewijzigd
donderdag 22 mei 2025 om 20:41
Oh, maar dat is prima hoor. Als je er zelf niet onder lijdt. Maar ik ben dus echt gigantisch traag, lui en slordig en ik heb het idee dat anderen meer last hebben van mij dan ik van mijzelf.Wielrenster87 schreef: ↑22-05-2025 20:27Werkt ook de andere kant op: iemand vroeg waarom ik zo met gemiddelde bezig ben : dat is mijn meetlat. Op het werk neem ik het gemiddelde per dossier qua uren behandeltijd en dan doe ik dat -10 a 20-% en dan weet wat realistisch is. Ik doe het in helft van de tijd en dat gelooft niemand. Dus inmiddels heb ik heel veel tijd over
En dat doe ik vaak ook om andere dingen I. Te schatten.
En dan zeggen ze (collega's maar ook partner): ja maar jij kunt dus meeliften omdat wij sneller en secuurder zijn maar het is een aanname dat dat fijn is voor mij. Dat is het namelijk vaak ook níet. Ik hen ook samengeleefd met laksere partners en ook ervaring gehad met minder snelle collega's en volgens mij werkt het het best als je een beetje hetzelfde bent.
Maar mensen met een hoge lat denken heel vaak dat ze anderen een dienst leveren. Omdat ze zich weinig ziek melden of omdat ze veel werk verzetten. Of in relationele zin: omdat ze veel in het huishouden doen.
Ik vind het bijv echt helemaal prima als jij je werk snel doet maar ook als jij er 3x langer over doet dan ik.
Vind jij het ook prima als iemand veel trager is dan jij of veroordeel jij dat diep van binnen?
donderdag 22 mei 2025 om 20:42
Je bent echt stukken beter dan ieder ander hè?Wielrenster87 schreef: ↑22-05-2025 20:27Werkt ook de andere kant op: iemand vroeg waarom ik zo met gemiddelde bezig ben : dat is mijn meetlat. Op het werk neem ik het gemiddelde per dossier qua uren behandeltijd en dan doe ik dat -10 a 20-% en dan weet wat realistisch is. Ik doe het in helft van de tijd en dat gelooft niemand. Dus inmiddels heb ik heel veel tijd over
En dat doe ik vaak ook om andere dingen I. Te schatten.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
donderdag 22 mei 2025 om 20:44
Op zich mee eens maar dan moet die ander zichzelf af en toe wel een rem opleggen. Als ik zeg: jij hebt al zoveel gedaan net, die strijk doe ik morgen, dan moet doe ander ook wel echt kunnen gaan zitten en denken: niet meer naar kijken, zij doet de strijk morgen. In plaats van onrustig te worden omdat er een mandje met gekreukte was in de kamer staat.NomenNesci0 schreef: ↑22-05-2025 20:38Ik denk dat zolang een ander geen extra werk hoeft te doen van een ander, dat er geen probleem is. Het wordt pas een probleem als er een bepaalde output nodig is en de een gaat het compenseren voor de ander. Maar als iemand gewoon nooit kan stoppen (man heeft ADHD), dan voel ik dat persoonlijk niet als mijn probleem. Als je werk zoekt, is er altijd werk te vinden. Als je bezig moet zijn om je eigen onrust te bezweren, dan hoop ik vooral dat het je helpt.
donderdag 22 mei 2025 om 21:25
Tuurlijk. Maar ik denk vooral dat je hier samen afspraken over moet maken met elkaar. Soms kom je elkaar in het een tegemoet en dan kom je elkaar weer in het ander tegemoet.Dala schreef: ↑22-05-2025 20:44Op zich mee eens maar dan moet die ander zichzelf af en toe wel een rem opleggen. Als ik zeg: jij hebt al zoveel gedaan net, die strijk doe ik morgen, dan moet doe ander ook wel echt kunnen gaan zitten en denken: niet meer naar kijken, zij doet de strijk morgen. In plaats van onrustig te worden omdat er een mandje met gekreukte was in de kamer staat.
Jij schreef echter over jezelf dat veel mensen kennelijk nogal over je klagen. Als dat echt zo is, kun je je ook afvragen waarom mensen dan zo klagen. Mijn man kan ook wel over mij klagen of ik over hem. Maar dat vind ik wat anders dan dat er mensen over mij klagen. Of steeds klagen. Ik weet even niet meer wat je woordkeuze was. Dan zou ik daar wel van schrikken. Blijkbaar is men dan toch niet helemaal blij met wat de uitkomst is en had men andere verwachtingen. Zou voor mij dan aanleiding zijn om een goed gesprek te voeren over wat mag je wel en niet van elkaar verwachten.
donderdag 22 mei 2025 om 22:15
Sneller werken dan het gemiddelde maakt je geen beter mens.Wielrenster87 schreef: ↑22-05-2025 20:27Werkt ook de andere kant op: iemand vroeg waarom ik zo met gemiddelde bezig ben : dat is mijn meetlat. Op het werk neem ik het gemiddelde per dossier qua uren behandeltijd en dan doe ik dat -10 a 20-% en dan weet wat realistisch is. Ik doe het in helft van de tijd en dat gelooft niemand. Dus inmiddels heb ik heel veel tijd over
En dat doe ik vaak ook om andere dingen I. Te schatten.
vrijdag 23 mei 2025 om 06:22
Je denkt dat je overal de beste in moet zijn. Newsflash.... dat kan nietWielrenster87 schreef: ↑22-05-2025 20:27Werkt ook de andere kant op: iemand vroeg waarom ik zo met gemiddelde bezig ben : dat is mijn meetlat. Op het werk neem ik het gemiddelde per dossier qua uren behandeltijd en dan doe ik dat -10 a 20-% en dan weet wat realistisch is. Ik doe het in helft van de tijd en dat gelooft niemand. Dus inmiddels heb ik heel veel tijd over
En dat doe ik vaak ook om andere dingen I. Te schatten.
Je mag fouten maken en gaten laten vallen
vrijdag 23 mei 2025 om 06:24
Kwestie van betere afspraken makenNomenNesci0 schreef: ↑22-05-2025 18:56Niet iedereen heeft last van een zelfopgelegde lat (voor zichzelf). Maar soms wel last van een lagere lat van anderen. Denk bijv. aan een gedeeld huishouden of collega's waarvan men vindt dat die er de kantjes vanaf lopen. Dan heb je niet zozeer last van jezelf, maar kun je je wel storen aan anderen.
vrijdag 23 mei 2025 om 06:50
Nee maar ik heb ooit ontzettend veel last toen ik gewoon deed wat ik kon. Want dat bestaat niet, als je dat 2 keer meemaakt das pas je je aan.
Nog steeds: ik kan niet gewoon vertellen dat ik in de avond een boek heb gelezen want dat kan niet in die tijdsperiode. Dus ik moet altijd opletten dat ik details weglaat.
vrijdag 23 mei 2025 om 06:53
Oh maar ik ben zeker niet overal de beste in: ik ben niet creatief, geen ritme gevoel, soms een botte hork en met bewegen een stijve plank. En mijn kinderen krijgen over het gemiddelde genomen minder verantwoord te eten.Lila-Linda schreef: ↑23-05-2025 06:22Je denkt dat je overal de beste in moet zijn. Newsflash.... dat kan niet
Je mag fouten maken en gaten laten vallen
En ik zou een slechte leidinggevende zijn: het politieke spel snap ik en zou me teveel energie kosten.
vrijdag 23 mei 2025 om 07:22
De vraag is waarom je het uberhaupt relevant vindt om te melden hoe lang je over een boek doet. Over een goed boek zijn leukere dingen te vertellen dan hoe snel je het uit hebt.Wielrenster87 schreef: ↑23-05-2025 06:50Nee maar ik heb ooit ontzettend veel last toen ik gewoon deed wat ik kon. Want dat bestaat niet, als je dat 2 keer meemaakt das pas je je aan.
Nog steeds: ik kan niet gewoon vertellen dat ik in de avond een boek heb gelezen want dat kan niet in die tijdsperiode. Dus ik moet altijd opletten dat ik details weglaat.
Jouw werkgever zal blij met je zijn als jij dossiers in de helft van de tijd net zo goed afhandelt als ieder ander.
Maar dat is het dan ook wel. Buiiten je werkgever boeit het niemand iets. En al helemaal niet als je jezeld erop voorstaat. Genoeg beroepen waar geduld/rust stukken meer waard zijn dan haast.
.
mette wijzigde dit bericht op 23-05-2025 07:23
0.11% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
