Relaties
alle pijlers
Complexe relatie met moeder (en/of vader)
vrijdag 11 juli 2025 om 19:50
Het lijkt wel of iedereen ouders heeft met een gezellige en leuke relatie, die normaal tegen elkaar doen en die voor elkaar zorgen en van elkaar houden.
Mijn ouders hebben geen leuke liefdevolle relatie en ik zit daar als (volwassen) kind zijnde vaak tussen en probeer alles een beetje te sussen en probeer zoveel mogelijk op te lossen.
Wat me een hoop stress en verdriet bezorgd.
Want ik kan het huwelijk van mijn ouders natuurlijk niet goed maken en ook hun problemen niet oplossen.
Vooral mijn moeder praat veel negatief over mijn vader, dat ie dit niet goed doet en dat niet etc.
Er is weinig wat mijn vader goed kan doen, dit is al zolang als ik ze ken en ik wilde dat ze toen maar gescheiden waren dat had een hoop geruzie, waar mijn zusje en ik de dupe van zijn, gescheeld.
Ik heb al een paar keer tegen haar gezegd dat ik het niet wil horen dat negatieve gepraat over mijn vader en dat ik daar heel verdrietig van wordt, maar ze heeft verder geen mensen aan wie ze het kwijt kan dus ben ik (en mijn zusje) vaak de klos.
Ik heb verder een lieve betrokken moeder, maar haar problemen met mijn vader bespreekt ze met haar kinderen en ik vindt dat eigenlijk niet dat je als ouder zijnde dat met je kinderen moet delen.
Zeker omdat ik daar dus heel verdrietig van wordt.
Verder is mijn relatie met mijn moeder moeilijk in dit verhaal uit te leggen, maar het is ook vooral dat ik het fijn zou vinden om met andere mensen, die ook een ingewikkelde relatie hebben met hun ouder(s), ervaringen te delen.
En kan je het bij iemand kwijt? Want je hebt het toch niet gauw met vrienden over de relatie met je ouders.
Ik vind dit in ieder geval een moeilijk onderwerp, omdat ik superveel hou van mijn moeder en ze is lief en doet alles voor ons, maar ook is er die andere kant waarmee ze ons veel verdriet doet.
Mijn ouders hebben geen leuke liefdevolle relatie en ik zit daar als (volwassen) kind zijnde vaak tussen en probeer alles een beetje te sussen en probeer zoveel mogelijk op te lossen.
Wat me een hoop stress en verdriet bezorgd.
Want ik kan het huwelijk van mijn ouders natuurlijk niet goed maken en ook hun problemen niet oplossen.
Vooral mijn moeder praat veel negatief over mijn vader, dat ie dit niet goed doet en dat niet etc.
Er is weinig wat mijn vader goed kan doen, dit is al zolang als ik ze ken en ik wilde dat ze toen maar gescheiden waren dat had een hoop geruzie, waar mijn zusje en ik de dupe van zijn, gescheeld.
Ik heb al een paar keer tegen haar gezegd dat ik het niet wil horen dat negatieve gepraat over mijn vader en dat ik daar heel verdrietig van wordt, maar ze heeft verder geen mensen aan wie ze het kwijt kan dus ben ik (en mijn zusje) vaak de klos.
Ik heb verder een lieve betrokken moeder, maar haar problemen met mijn vader bespreekt ze met haar kinderen en ik vindt dat eigenlijk niet dat je als ouder zijnde dat met je kinderen moet delen.
Zeker omdat ik daar dus heel verdrietig van wordt.
Verder is mijn relatie met mijn moeder moeilijk in dit verhaal uit te leggen, maar het is ook vooral dat ik het fijn zou vinden om met andere mensen, die ook een ingewikkelde relatie hebben met hun ouder(s), ervaringen te delen.
En kan je het bij iemand kwijt? Want je hebt het toch niet gauw met vrienden over de relatie met je ouders.
Ik vind dit in ieder geval een moeilijk onderwerp, omdat ik superveel hou van mijn moeder en ze is lief en doet alles voor ons, maar ook is er die andere kant waarmee ze ons veel verdriet doet.
dinsdag 15 juli 2025 om 11:25
Nee mijn vader wil niks meer dan alleen op de bank zitten en zijn enige uitjes zijn de wc en de koelkast. Ze zijn overigens nog niet zo heel oud, maar door ziektes wel aan huis gebonden. Ik ben ervan overtuigd dat er meer in zou kunnen zitten, maar ze willen niet, prima.Kipzonderkop schreef: ↑14-07-2025 19:13Nou ja, dat is op zich niet ingewikkeld. Veel ouderen zijn niet meer mobiel. Fijn dat er nog volk over de vloer komt. Jouw vader wil ook niet meer buiten de deur?
Laatste vertelde een collega dat haar ouders naar het verzorgingstehuis gingen. Eerst moeder daarna vader. Mijn collega wilde hun twee toegewezen kamers verdelen in een slaapkamer en een woonkamer.
Het personeel raadde dat af. Blijkbaar krijgen veel oude stellen waarmee het niet meer goed gaat ongenoegen als ze veel op elkaars lip zitten. Vooral als één van de twee vergeetachtig wordt. Nu hebben ze allebei een eigen kamer en hebben ze het erg naar hun zin. Als het genoeg is, kunnen ze even naar hun eigen kamer.
Het is ook eigenlijk wel veel gevraagd van oude zieke mensen. Je moet elkaar maar de hele dag verdragen.
Kan je moeder een eigen kamer in huis krijgen met een tv/stoel of bed waar ze even apart van je vader kan zitten?
Mooi gezegd dat het veel gevraagd is van oude zieke mensen, ze hebben het ook niet makkelijk, als hun leven 6 jaar geleden anders was gelopen, was de situatie nu ook waarschijnlijk veel positiever.
Ja mijn moeder vertrekt een paar keer per dag naar hun slaapkamer, daar staat een grote tv, ze kan geen hele dag rechtop van de pijn dus dan gaat ze lekker wat liggen.
Dankjewel voor het meedenken
dinsdag 15 juli 2025 om 18:45
Nee ik heb er geen hulp bij, moet zeggen dat als ik niet mee kan naar een afspraak ik mijn broer kan vragen. Dat gebeurd niet vaak, maar toevallig gaat hij morgen met onze moeder naar een medische afspraak. Ik praat er veel met mijn man over, maar ook hij is heel nuchter. Dus dat is wel fijn. Dat werkt heel relativerend, aangezien we thuis ook zorgen hebben om 1 van de kinderen.
To ik wil je topic niet kapen, maar het is zo verschrikkelijk herkenbaar. We gaan van kinderen zijn naar verzorgers, de rollen zijn omgedraaid.
To ik wil je topic niet kapen, maar het is zo verschrikkelijk herkenbaar. We gaan van kinderen zijn naar verzorgers, de rollen zijn omgedraaid.
zondag 27 juli 2025 om 21:19
Ik moet het even ergens kwijt, maar heb vandaag alles wat op mijn haet ligt eruit gegooid. Mijn moeder schrok, maar herkende het wel. Eigenlijk ben ik haar leven aan het herleven, zo bizar eigenlijk.
Dat is ook de reden waarom ik bewust alles anders doe met mijn kinderen. Dat heb ik haar ook gezegd.
We hebben gepraat na mijn tirade, en ze zei luister jij maakt je gewoon veel te druk om ons. Ja we zijn ziek, ja we hebben hulp nodig met veel. Maar je moet ook niet zoveel piekeren, want dat is niet gezond.
Nee denk ik dan dat is makkelijk gezegd. Zolang ze er nog zijn zal het zo gaan, het is aan mij de keuze hoe ik ermee omga.
Enfin ze vroeg of ik morgen een kop koffie kom drinken. Ben benieuwd.
Dat is ook de reden waarom ik bewust alles anders doe met mijn kinderen. Dat heb ik haar ook gezegd.
We hebben gepraat na mijn tirade, en ze zei luister jij maakt je gewoon veel te druk om ons. Ja we zijn ziek, ja we hebben hulp nodig met veel. Maar je moet ook niet zoveel piekeren, want dat is niet gezond.
Nee denk ik dan dat is makkelijk gezegd. Zolang ze er nog zijn zal het zo gaan, het is aan mij de keuze hoe ik ermee omga.
Enfin ze vroeg of ik morgen een kop koffie kom drinken. Ben benieuwd.
maandag 28 juli 2025 om 09:55
Wat fijn dat je moeder het in ieder geval herkent. Hopelijk leidt dit tot een positieve doorbraak. Goed dat je je uitgesproken hebt, dat zal niet makkelijk geweest zijn.Jeusnbdhdudh schreef: ↑27-07-2025 21:19Ik moet het even ergens kwijt, maar heb vandaag alles wat op mijn haet ligt eruit gegooid. Mijn moeder schrok, maar herkende het wel. Eigenlijk ben ik haar leven aan het herleven, zo bizar eigenlijk.
Dat is ook de reden waarom ik bewust alles anders doe met mijn kinderen. Dat heb ik haar ook gezegd.
We hebben gepraat na mijn tirade, en ze zei luister jij maakt je gewoon veel te druk om ons. Ja we zijn ziek, ja we hebben hulp nodig met veel. Maar je moet ook niet zoveel piekeren, want dat is niet gezond.
Nee denk ik dan dat is makkelijk gezegd. Zolang ze er nog zijn zal het zo gaan, het is aan mij de keuze hoe ik ermee omga.
Enfin ze vroeg of ik morgen een kop koffie kom drinken. Ben benieuwd.
maandag 28 juli 2025 om 10:32
Nou het vloog eruit nadat ze me zei dat ze me geen zorgen wilde maken, maar mijn vader moet eigenlijk naar het ziekenhuis, maar wilt niet. Dat was de druppel, heb er echt alles uitgegooid om vervolgens te horen dat ze geen sigaretten meer hadden, maar dat ze me wel begreep en dat ik het wat meer moest loslaten allemaal.
Dus aan de ene kant wilde ze me gerusstellen, maar ik weet dat het niks veranderd omdat de over die sigaretten begon.
Ik zal het echt moeten accepteren dat het nu eenmaal zo is. Er zal een tijd komen en die zal ook niet lang meer op zich laten wachten dat ik ze nog eens ga missen. Dat hou ik me maar voor.
Dus aan de ene kant wilde ze me gerusstellen, maar ik weet dat het niks veranderd omdat de over die sigaretten begon.
Ik zal het echt moeten accepteren dat het nu eenmaal zo is. Er zal een tijd komen en die zal ook niet lang meer op zich laten wachten dat ik ze nog eens ga missen. Dat hou ik me maar voor.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
