Orgaandonatie

ikbenhetzozat vrijdag 8 augustus 2025 om 22:20

Ik weet niet of het topic hier goed staat maar ik vond het moeilijk onder welke pijler het het beste zou passen.

Ik zit met iets in mijn maag. Orgaandonatie. Vandaag op het werk een hele discussie over gehad en het zit me niet lekker. Ik heb onlangs mijn keuze aangepast naar "Nee, ik wil geen donor zijn.". De reden is omdat ik het een verschrikkelijk idee vind dat een ander straks met mijn organen rondloopt. Ook al gun ik iedereen echt alles hoor en natuurlijk als de rollen omgekeerd zouden zijn zou ik ook dolblij zijn met een kans om zo te blijven leven. Maar toch, het voelt gewoon echt heel erg verkeerd op de een of andere manier. Het klinkt misschien heel stom maar als ik doodga dan wil ik gewoon graag in z'n geheel alles bij elkaar houden. Het idee dat ik dan dood ben maar dat mijn hart nog wel ergens loopt te kloppen vind ik verschrikkelijk naar. Hier zit geen geloofsovertuiging of iets achter, ik ben niet gelovig verder. Het is gewoon mijn gevoel waarvan ik niet goed weet waar het vandaan komt.

Ergens voel ik me wel egoïstisch door mijn keuze. Dit was ook de feedback die ik kreeg tijdens het gesprek met collega's. Dit gesprek kwam niet door mij, het was al gaande toen ik binnenkwam en erbij betrokken werd.

Hoe staan jullie hier tegenover? Zijn er meer mensen die geen donor willen worden en zo ja, waarom niet?

Joppie zaterdag 9 augustus 2025 om 08:16

happyapple schreef: ↑
09-08-2025 07:40
Wat onbaatzuchtig van je.
Dat zou ik alleen voor mijn kind doen, denk ik. Want stel ik geef er nu één aan een onbekende en mijn kind heeft er ooit één nodig...

Precies de reden dat ik nog geen nier heb gedoneerd. Die 'bewaar' ik voor mijn kinderen.

Maar mensen gaan voorbij

Sierlijk zaterdag 9 augustus 2025 om 08:20

Sanne_A schreef: ↑
09-08-2025 07:41
Ik ben donor vanaf m'n 12e. Mijn vader was nierpatiënt, heeft uiteindelijk 22 jaar met een donornier geleefd.

Een ander, spiritueel, perspectief: ik heb een opleiding rouwvrouw gedaan. Daar was dit ook onderdeel. We deden in groepjes opstellingen waarbij je verschillende scenario's had. Iemand die overtuigd donor was, iemand die de keuze niet had gemaakt en iemans die overtuigd niet was. Iemand representeerde ook het orgaan, Iemand de arts, Iemand de mogelijke ontvanger en de andere representanten weet ik niet meer.

Lang verhaal kort; het voelde alleen maar goed wanneer de donor hier zelf helemaal achter stond. In de andere scenario's was er heel veel verwarring "waarom moet ik naar een ander lichaam en de rest niet?!" of tegenwerking. Dit werd in de opstelling door de ontvanger ook zo gevoeld, "uit liefde en overtuiging geven, anders niet!"

Dit zal niet bij iedereen resoneren, maar dat hoeft ook niet.

@Solomio: heftig! Ik snap je. Ik heb die vraag bij mijn zoontje niet gehad. Geen idee wat ik zou hebben gedaan.

En er gaat veel onzin rond over hersendood. Laat je alsjeblieft informeren door betrouwbare bronnen.

Mooi dat je je verhaal hier deelt Sanne. Ik heb een nee ingevuld en het wordt nogmaals door je verhaal bevestigd.

Creativiteit is de adem van de ziel – dus adem elke dag!

nerdopviva zaterdag 9 augustus 2025 om 08:21

Joppie schreef: ↑
09-08-2025 08:14
Tuurlijk mag je gelukkig zelf beslissen maar als je bij leven geeft ga je ook niet met al je organen je kist in.

Heel veel mensen gaat niet met alle organen de kist in. Hoeveel mensen hebben nog keel- of neusamandelen bijvoorbeeld. En er zijn genoeg mensen die nog wel wat meer missen.

Sterrenstof74 zaterdag 9 augustus 2025 om 08:53

Als je bepaalde organen niet wil doneren, dan kun je dat in het register toch specifiek aangeven? Dan kunnen ze bijvoorbeeld wel huid en botten gebruiken.

Ginevra zaterdag 9 augustus 2025 om 09:19

Ik vind dat je niet alleen voor jezelf leeft en in je leven moet proberen hier en daar iets goeds voor een ander te doen.

Maar dat betekent niet dat je op álle vlakken altruïstisch moet zijn. Je kan vrijwilligerswerk doen, pleegkinderen opvangen, financiële steun geven, hulp bieden in je omgeving, orgaandonor zijn, etc.

Maar dat hoeft niet allemaal tegelijkertijd. Je kiest wat bij jou past en als jij geen orgaandonor wil zijn, dan is dat jouw keuze.

Na zevenhonderd jaren

Joyce48 zaterdag 9 augustus 2025 om 09:46

Ik zag enige tijd geleden een foto van een man die een donorhart had ontvangen; links en rechts stonden een man en vrouw, allebei met de oorstukjes van een stethoscoop in hun oren en het borststuk op de borst van de man in het midden. Zij beluisteren met tranen in hun ogen het hart van hun zoon, die door een ongeval was verongelukt en in zijn codicil had opgenomen dat zijn organen gebruikt mochten worden voor transplantatie.
Natuurlijk, dit is Amerika, en natuurlijk, het is inspelen op emoties, maar deze foto maakte op mij enorm veel indruk.

Youk79 zaterdag 9 augustus 2025 om 09:49

Best wat organen kun je doneren als ze meteen na je dood gebruikt worden. Dus als je dood voorspeld kan worden (door uitzetten van machines) dan kun je doneren terwijl je echt dood bent. Zo ging dat bij mijn moeder.

Meestal gaan mensen natuurlijk onverwacht dood en dan gaat dat niet. Hoewel er met huid en hoorvliezen sowieso meer mogelijk is, begreep ik toen.

Ik vond het mooi dat mijn moeder kon doneren, maar ik begrijp ook heel goed dat mensen het niet willen.

Het is zoals het is

Irma_3110 zaterdag 9 augustus 2025 om 10:03

Ik wil niet doneren, gewoon omdat ik niet dood wil. Maar als dat laatste niet gelukt is, dan vind ik het een fijn idee als door mijn dood, met mijn organen en weefsels, anderen juist hun leven kunnen voortzetten of als dat een stuk makkelijker wordt (hoornvlies bijvoorbeeld, zonder dat ga je niet dood, maar blind is ook niet alles). Ik sta dus als "ja" geregistreerd.
Ik heb ooit een bumpersticker gezien waar ik helemaal achter kan staan: don't take your organs to heaven, heaven knows we need them here. Maar dit is niet waar een ander zich aan moet houden. Maak je eigen keus, met je eigen logische argumenten en gevoelens. En dat mag op het moment dat het erop aankomt alsnog wijzigen, omdat je gevoel ineens iets anders roept.

irma_3110 wijzigde dit bericht op 09-08-2025 10:05

2.37% gewijzigd

Mangogogo zaterdag 9 augustus 2025 om 10:04

Ik ben nu plasmadonor en sta geregistreerd als beenmergdonor.
Na mijn dood mogen ze alles hebben als het mogelijk is, ik wil alleen niet dat mijn lichaam gedoneerd wordt aan de wetenschap.

(En dat mijn as bij elkaar blijft na de crematie)

Zebra tussen de paarden

Ginevra zaterdag 9 augustus 2025 om 10:06

Ik heb trouwens zelf mijn “ja” omgezet in “keuze nabestaanden”.

Ik had vanaf mijn 12e een donorcodicil, maar als je zo jong bent heb je meestal nog geen besef van de omstandigheden van een overlijden. Toen ik ouder werd realiseerde ik me dat een overlijden vredig en voorspelbaar kan zijn, maar ook chaotisch en stressvol. En dat als je rustig en liefdevol afscheid van elkaar kan nemen, dat anders is dan bij paniek of gespannen relaties.

Intussen heb ik wat situaties meegemaakt dat een orgaandonatieprocedure, hoe zinvol ook, toch te emotioneel ingewikkeld zou zijn.
Daarom heb ik toch maar de keuze bij de nabestaanden gelegd.

Na zevenhonderd jaren

Youk79 zaterdag 9 augustus 2025 om 10:21

In mijn ervaring vragen het het sowieso aan de nabestaanden

Het is zoals het is

pina zaterdag 9 augustus 2025 om 10:29

Van mij mogen ze alles hebben, maar alle begrip voor wie daar anders in staat. Voel je niet schuldig.

Ben benieuwd of ik, als ik in de situatie zou zitten, zou willen ontvangen. Dat vind ik een veel enger idee. Twee tantes hebben daar ook niet voor gekozen, maar ja, dat liep toen natuurlijk wel af.

pina zaterdag 9 augustus 2025 om 10:31

MrsM schreef: ↑
08-08-2025 22:25
Nee ik ben donor, en van mij mogen ze alles nemen wat ze kunnen gebruiken. (Wat denk ik niet veel is, gezien mijn levensstijl maar dat terzijde.)

Ik denk dat er na onze dood sowieso niks is, en ik vind het dan weer een mooie gedachte dat mijn dood wellicht iemands leven gered heeft, en een heleboel verdriet bespaard is gebleven bij een andere familie.

Mijn vader leefde redelijk gezond, maar niets was meer bruikbaar, alleen zijn hoornvlies zei de arts. Toen moesten we de arts vertellen dat hij zo’n lens in zijn oog had. Dus ook dat ging niet door. Dus mijn vader heeft niets kunnen doneren.

pina zaterdag 9 augustus 2025 om 10:32

Ginevra schreef: ↑
09-08-2025 10:06
Ik heb trouwens zelf mijn “ja” omgezet in “keuze nabestaanden”.

Ik had vanaf mijn 12e een donorcodicil, maar als je zo jong bent heb je meestal nog geen besef van de omstandigheden van een overlijden. Toen ik ouder werd realiseerde ik me dat een overlijden vredig en voorspelbaar kan zijn, maar ook chaotisch en stressvol. En dat als je rustig en liefdevol afscheid van elkaar kan nemen, dat anders is dan bij paniek of gespannen relaties.

Intussen heb ik wat situaties meegemaakt dat een orgaandonatieprocedure, hoe zinvol ook, toch te emotioneel ingewikkeld zou zijn.
Daarom heb ik toch maar de keuze bij de nabestaanden gelegd.

Dit lijkt mij dus als nabestaande helemaal geen fijne beslissing. En je moet ook maar hopen dat men het onderling eens is.

Hina zaterdag 9 augustus 2025 om 11:14

Ik had eerst nee. Een paar maanden heb ik het veranderd naar dat de keuze bij mijn partner/ familie ligt. Aan mijn partner heb ik verteld dat ik wel wil doneren maar alleen als mijn hart gestopt is en niet als ik hersendood ben. Ik zou het zelf namelijk heel moeilijk vinden om afscheid te nem van iemand die nog een hartslag heeft en die je (kunstmatig) hoort ademen.

Voor de rest heb ik geen moeite met het idee dat er iemand anders met mijn organen zou rondlopen.

Bontebok zaterdag 9 augustus 2025 om 11:17

ikbenhetzozat schreef: ↑
09-08-2025 00:33
Eens, maar hoe verklaar je dan hersendood verklaarde mensen die dat toch niet blijken te zijn? Daar zijn vele voorbeelden van, gevolgd door vele rechtzaken. Wel in Amerika trouwens, niet echt in Nederland. Maar toch, het schrikt inderdaad af want met het wereldwijde web is alles dichtbij. Voor mij staat dit trouwens totaal los van mijn gevoel hoor, maar ik vind het wel opmerkelijk.

Ik weet niet op welke voorbeelden je doelt, maar hersendood is echt onomstotelijk dood. Hersendood is iets anders dan coma. Uit een coma kunnen mensen terugkomen. Soms verwarren mensen hersendood met coma. Hersendood is dood. Je kan dan ook niet te lang wachten met doneren want het lichaam sterft hoe dan ook af, ook al wordt de bloedsomloop gaande gehouden. Er is nog nooit iemand teruggekeerd van hersendood.

himalaya zaterdag 9 augustus 2025 om 11:18

Mangogogo schreef: ↑
09-08-2025 10:04
Ik ben nu plasmadonor en sta geregistreerd als beenmergdonor.
Na mijn dood mogen ze alles hebben als het mogelijk is, ik wil alleen niet dat mijn lichaam gedoneerd wordt aan de wetenschap.

(En dat mijn as bij elkaar blijft na de crematie)

Dat is iets waar bewust voor gekozen zou moeten worden door de nabestaanden, je lichaam wordt (zo was het bij een kennis jaren geleden) ook heel snel opgehaald. Afscheid nemen door alle nabestaanden is dan niet altijd mogelijk.

En veel universiteiten nemen ook geen lichamen meer aan, want ze hebben er genoeg.

Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje

Bontebok zaterdag 9 augustus 2025 om 11:22

himalaya schreef: ↑
09-08-2025 06:22
Heel af en toe lees ik een verhaal uit een land waar medische zorg slecht is, dat iemand dood verklaard is maar wat toch niet zo blijkt te zijn.
Vele voorbeelden? Nee.

En ik vraag me af hoe ze daar de dood hebben voorgesteld. Met scans/ecg’s etc? Vast niet.
Ik heb er alle vertrouwen in dat men hier heel zorgvuldig mee omgaat.

Dood verklaren is iets anders dan hersendood. In een achtergebleven land kan je dood worden verklaard omdat er geen waarneembare hartslag of adem is. Maar dat is niet perse hersendood.

Hersendood is de afwezigheid van hersenactiviteit. Zonder hersenactiviteit is iemand onherroepelijk overleden. Daar kan je niet van terugkomen. Het is ook een heel proces om vast te stellen. De ontbinding gaat ook in na hersendood. Je kan iemand hooguit nog enkele dagen het hart laten pompen en de bloedsomloop gaande te houden. Maar dat houdt dan vanzelf op, want de persoon is dood.

Bontebok zaterdag 9 augustus 2025 om 11:25

Joyce48 schreef: ↑
09-08-2025 09:46
Ik zag enige tijd geleden een foto van een man die een donorhart had ontvangen; links en rechts stonden een man en vrouw, allebei met de oorstukjes van een stethoscoop in hun oren en het borststuk op de borst van de man in het midden. Zij beluisteren met tranen in hun ogen het hart van hun zoon, die door een ongeval was verongelukt en in zijn codicil had opgenomen dat zijn organen gebruikt mochten worden voor transplantatie.
Natuurlijk, dit is Amerika, en natuurlijk, het is inspelen op emoties, maar deze foto maakte op mij enorm veel indruk.

Dat zou hier niet gebeuren. Je komt er niet achter wie de organen heeft ontvangen. Je hoort wel dat je lever is gegaan naar twee kinderen, je hart naar een man van 60 en een nier naar een puber. Zoiets. Maar no way dat je namen krijgt.

Elsy zaterdag 9 augustus 2025 om 11:33

Ik had altijd ja maar ben erop teruggekomen. Ik woon in het buitenland dus als er iets gebeurt dan wil ik wel dat familieleden de kans hebben om goed afscheid te nemen. Ik wil nog beter uitzoeken hoe het hier gaat als er iets gebeurt, als ik dat wel weet dan is er een aardige kans dat ik het verander naar ja.

Elsy zaterdag 9 augustus 2025 om 11:35

Bontebok schreef: ↑
09-08-2025 11:25
Dat zou hier niet gebeuren. Je komt er niet achter wie de organen heeft ontvangen. Je hoort wel dat je lever is gegaan naar twee kinderen, je hart naar een man van 60 en een nier naar een puber. Zoiets. Maar no way dat je namen krijgt.

In Amerika is het qua medische privacy ook streng geregeld dus ik denk dat ze allebei toestemming hebben gegeven.

Joyce48 zaterdag 9 augustus 2025 om 12:14

himalaya schreef: ↑
09-08-2025 11:18
Dat is iets waar bewust voor gekozen zou moeten worden door de nabestaanden, je lichaam wordt (zo was het bij een kennis jaren geleden) ook heel snel opgehaald. Afscheid nemen door alle nabestaanden is dan niet altijd mogelijk.

En veel universiteiten nemen ook geen lichamen meer aan, want ze hebben er genoeg.

Beschikbaar stellen voor de wetenschap moet je zelf bij leven regelen. Inderdaad een anatomisch instituut van een universiteit zoeken die nog aanmeldingen aanneemt en je a.s. nabestaanden informeren, want die moeten binnen korte tijd na overlijden het anatomisch instituut bellen.
Er wordt 'zuinig' omgegaan in de snijkamers, een lichaam gaat zo wel een paar jaar 'mee'.

Solomio zaterdag 9 augustus 2025 om 12:34

Joyce48 schreef: ↑
09-08-2025 12:14
Beschikbaar stellen voor de wetenschap moet je zelf bij leven regelen. Inderdaad een anatomisch instituut van een universiteit zoeken die nog aanmeldingen aanneemt en je a.s. nabestaanden informeren, want die moeten binnen korte tijd na overlijden het anatomisch instituut bellen.
Er wordt 'zuinig' omgegaan in de snijkamers, een lichaam gaat zo wel een paar jaar 'mee'.

En je hoort pas op het moment van overlijden of het betreffende instituut het lichaam daadwerkelijk wil hebben.
Was althans zo bij een vriendin van mij: haar vader wilde zijn lichaam ter beschikking stellen, maar ze moesten er rekening mee houden dat dat mss toch niet door zou gaan en ze dan alsnog een uitvaart moesten regelen.

When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.

David Dunning

pina zaterdag 9 augustus 2025 om 12:45

Ik dacht dat ze al jaren een overschot hadden, bij de wetenschap. Mijn tante heeft ook gedoneerd, haar voornaamste motivatie was om omgeving niet met gedoe en kosten op te zadelen van een uitvaart.

Ze heeft euthanise gepleegd (ze zag af van een behandeling voor kanker) maar dan is het dus echt overlijden en dan komen ze je halen en dat was het dan. Het ging echt heel snel! In de haast maar gauw een erehaag gevormd.

pina wijzigde dit bericht op 09-08-2025 12:46

5.40% gewijzigd

Wombat zaterdag 9 augustus 2025 om 12:45

De keuze bij de nabestaanden leggen vind ik iets wat je ze niet aan kunt doen.
Vrijwel de enige omstandigheid dat iemand kan doneren is na een ongeluk. Bij een verwachte dood na een lange ziekte zijn de organen meestal niet geschikt. Daarom is er ook zo’n tekort.

Maar dan zadel je je nabestaanden dus op met een vreselijk moeilijke vraag terwijl ze in totale shock zijn dat jij ineens dood bent. En dan moeten ze het daar ook nog ineens maar over eens worden. Op zo’n moment zoeken ze waarschijnlijk naar houvast: wat zou jij gewild hebben? En juist dat heb je dan niet vastgelegd. Dat zou ik ze nooit aan willen doen. Second best is dan nog dat je het er in elk geval wel ooit samen over hebt gehad. Maar dat hebben de meeste mensen ook niet.

Actieve topics