Psyche
alle pijlers
ADD / ADHD.....
dinsdag 8 mei 2007 om 09:16
Weet niet of dit de goede pijler is....
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
woensdag 1 juli 2009 om 12:40
He Deb, even een snelle reactie. Fijn dat de kogel nu iig door de kerk is mbt diagnose. En fijn dat het ook een opluchting voor je was.
Grappig dat je die mogelijkheid van kwijtschelding vd prestatiebeurs door de IBG noemt, zat er vanochtend net aan te denken of ik jou dat niet aan zou moeten raden...
Ik heb net deze week de brief vd IBG ontvangen waarin staat dat die 10-jaarsdeadline voor mij idd vervalt, ivm 'chronische omstandigheid'. Had daarvoor wel een krabbel van de psychiater nodig + van uni, maar de studentendecaan heeft me onderhand al zo vaak gezien dat die er iig helemaal achterstond dat ik het aanvroeg (op mijn uni 'zitten' de studentendecanen op de formulieren die je nodig hebt om dit aan te vragen, weet niet of dat overal zo is). Dus als ik nu een paar dagen na 31 augustus m'n scriptie pas afheb heeft dat iig niet de consequentie dat ik m'n Masterbeurs à 5000 euro terug moet betalen. Geeft me wel een rustiger gevoel.
Grappig dat je die mogelijkheid van kwijtschelding vd prestatiebeurs door de IBG noemt, zat er vanochtend net aan te denken of ik jou dat niet aan zou moeten raden...
Ik heb net deze week de brief vd IBG ontvangen waarin staat dat die 10-jaarsdeadline voor mij idd vervalt, ivm 'chronische omstandigheid'. Had daarvoor wel een krabbel van de psychiater nodig + van uni, maar de studentendecaan heeft me onderhand al zo vaak gezien dat die er iig helemaal achterstond dat ik het aanvroeg (op mijn uni 'zitten' de studentendecanen op de formulieren die je nodig hebt om dit aan te vragen, weet niet of dat overal zo is). Dus als ik nu een paar dagen na 31 augustus m'n scriptie pas afheb heeft dat iig niet de consequentie dat ik m'n Masterbeurs à 5000 euro terug moet betalen. Geeft me wel een rustiger gevoel.
woensdag 1 juli 2009 om 17:08
Hoi hoi!
Om maar even met de deur in huis te vallen: Ik ben een meisje/vrouw/warhoofd van 25 jaar. Overal altijd makkelijk door heen geroetst en nu toch vast gelopen.Naar de dokter geweest, verwijsbrief gekregen voor psychiater (gespecialiseerd in AD(H)D bij volwassenen) en kon binnen een week al terecht. Einde van gesprek kwam diagnose die voor mij eigenlijk al vast stond, ADD met een aantal hyperactiviteitskenmerken (onder andere door dit topic). Moest gelijk bloed prikken en als ik gezond was mocht ik met ritalin beginnen. Stond er eigenlijk versteld van dat het allemaal zo snel ging, had verwacht wel een maand of twee op het gesprek met de pscych te moeten wachten, na alle verhalen die ik hier gelezen heb.
Maar goed ik ben gezond en mocht gisteren met ritalin beginnen. Merk nu wel dat ik rustiger in mijn hoofd ben en me beter kan concentreren (heel handig aangezien ik al 1.5 jaar aan het afstuderen ben!). Maar ja weet eigenlijk niet zeker of dit komt doordat ik het graag wil of dat het echt al werkt.
Daar heb ik gelijk al een vraag over aan jullie. En neem me niet kwalijk dat ik niet gezocht heb, dit topic is al zooooo lang en heb niet alles gelezen
Ik heb dus methylfenidaat HCI Sandoz voorgeschreven gekregen (3 keer daags 10 mg). Iemand hier die dit ook gebruikt of gebruikt heeft? En wat zijn jullie ervaringen hier mee? Is het inderdaad een goedkopere versie van de echte Ritalin? Werkt het net zo goed? Of niet?
Sorry dat ik jullie gelijk al met allemaal vragen overval, maar ja ligt in de aard van het beestje he!
In ieder geval al bedankt voor het lezen!
Liefs
Om maar even met de deur in huis te vallen: Ik ben een meisje/vrouw/warhoofd van 25 jaar. Overal altijd makkelijk door heen geroetst en nu toch vast gelopen.Naar de dokter geweest, verwijsbrief gekregen voor psychiater (gespecialiseerd in AD(H)D bij volwassenen) en kon binnen een week al terecht. Einde van gesprek kwam diagnose die voor mij eigenlijk al vast stond, ADD met een aantal hyperactiviteitskenmerken (onder andere door dit topic). Moest gelijk bloed prikken en als ik gezond was mocht ik met ritalin beginnen. Stond er eigenlijk versteld van dat het allemaal zo snel ging, had verwacht wel een maand of twee op het gesprek met de pscych te moeten wachten, na alle verhalen die ik hier gelezen heb.
Maar goed ik ben gezond en mocht gisteren met ritalin beginnen. Merk nu wel dat ik rustiger in mijn hoofd ben en me beter kan concentreren (heel handig aangezien ik al 1.5 jaar aan het afstuderen ben!). Maar ja weet eigenlijk niet zeker of dit komt doordat ik het graag wil of dat het echt al werkt.
Daar heb ik gelijk al een vraag over aan jullie. En neem me niet kwalijk dat ik niet gezocht heb, dit topic is al zooooo lang en heb niet alles gelezen
Ik heb dus methylfenidaat HCI Sandoz voorgeschreven gekregen (3 keer daags 10 mg). Iemand hier die dit ook gebruikt of gebruikt heeft? En wat zijn jullie ervaringen hier mee? Is het inderdaad een goedkopere versie van de echte Ritalin? Werkt het net zo goed? Of niet?Sorry dat ik jullie gelijk al met allemaal vragen overval, maar ja ligt in de aard van het beestje he!
In ieder geval al bedankt voor het lezen!
Liefs
donderdag 2 juli 2009 om 11:22
Warhoofdje, ik heb die pillen ook, van dat merk. Mij lijkt het dus te helpen, met name waar het gaat om het minder volle hoofd en me beter tot werken kunnen zetten.
Vraag aan de pillenslikkers hier: hebben jullie ook wel eens het idee dat je een pil sneller als het ware 'opsoupeert' als je zeer geconcentreerd met iets bezig bent? Dus dat je normaal bijvoorbeeld na vier uur zou merken dat het uitwerkt, maar dan al na drie uur, of tweeënhalf? Is dat mogelijk of denk ik het maar?
xx lisa.
Vraag aan de pillenslikkers hier: hebben jullie ook wel eens het idee dat je een pil sneller als het ware 'opsoupeert' als je zeer geconcentreerd met iets bezig bent? Dus dat je normaal bijvoorbeeld na vier uur zou merken dat het uitwerkt, maar dan al na drie uur, of tweeënhalf? Is dat mogelijk of denk ik het maar?
xx lisa.
donderdag 2 juli 2009 om 22:33
welkom warhoofdje!
lisa, eet je dan tijdens dat geconcentreerd werken wel goed en neem je bv elk uur even pauze? Ik had in het begin met de medicatie iets wat misschien is/lijkt op wat jij noemt. Als ik langdurig zonder pauze en zonder tussendoor wat te eten werkte, leek na 2 of 3 uur (en soms ook de hele muddag) de 'brandstof' in mn hoofd op. Een nieuwe dosis ritalin hielp dan niet. wat wel hielp: elke 2-3 uur wat eten en elk uur iets van tien minuten pauze.
Zonder ritalin kan ik veel langer achter elkaar hyperfocussen zonder eten of pauze tussendoor... Maar goed, die hyperfocus had ik niet zo vaak terwijl ik me met die medicatie gewoon elke dag goed genoeg kan concentreren op het werk dat ik moet doen.
lisa, eet je dan tijdens dat geconcentreerd werken wel goed en neem je bv elk uur even pauze? Ik had in het begin met de medicatie iets wat misschien is/lijkt op wat jij noemt. Als ik langdurig zonder pauze en zonder tussendoor wat te eten werkte, leek na 2 of 3 uur (en soms ook de hele muddag) de 'brandstof' in mn hoofd op. Een nieuwe dosis ritalin hielp dan niet. wat wel hielp: elke 2-3 uur wat eten en elk uur iets van tien minuten pauze.
Zonder ritalin kan ik veel langer achter elkaar hyperfocussen zonder eten of pauze tussendoor... Maar goed, die hyperfocus had ik niet zo vaak terwijl ik me met die medicatie gewoon elke dag goed genoeg kan concentreren op het werk dat ik moet doen.
donderdag 2 juli 2009 om 22:38
warhoofdje, ik had trouwens dezelfde pillen als jij. Ik slik nu wat anders omdat ik bij methylfenidaat teveel last had van bijwerkingen, maar op zich zou de generieke (=merkloze) variant die jij slikt even goed moeten werken als 'echte' ritalin. Volgens sommige fora zou weliswaar de 'echte' ritalin steviger geperst zijn waardoor je het wat geleidelijker in je bloed opneemt... maar volgens m'n apotheker en psychiater is dat dan weer echt aperte onzin.
Tsja. Ik heb de 'echte' ritalin niet gehad, dus heb het zelf niet kunnen vergelijken.
Tsja. Ik heb de 'echte' ritalin niet gehad, dus heb het zelf niet kunnen vergelijken.
vrijdag 3 juli 2009 om 12:03
Welkom warhoofd! Ik ken je medicatie niet, ik slik concerta namelijk.
Er stond trouwens een stuk in de krant deze week over ADHD medicatie. Dat ze een onderzoek willen starten naar de invloed die voornamelijk methylfenidaat heeft op het ontwikkelen van 'psychiatrisch' gedrag, zoals agressie en suïcidegevoelens. Heb me nogal geërgerd aan het stuk, de kop ging namelijk over ADHD medicijnen, maar in het stuk zelf ging het meer over anti-depressiva. En ze noemde 4 voorbeelden van buitensporig gedrag (allemaal vaders die hun kinderen en/of vrouw omgebracht hebben), waarvan er 3 waren die anti-depressiva gebruikte en maar één die ritalin gebruikte. Ik vind het prima dat ze het gaan onderzoeken, hoe meer onderzoek hoe beter, maar vond het nogal stigmatiserend en onvolledig.
Mijn ouders hadden het ook gelezen en begonnen er meteen over, ook omdat er in stond dat je adhd-medicatie nog maar maximaal een jaar zou mogen slikken (onduidelijk van wie dat moet en of die voor iedereen geldt, enz, dus ook weer lekker vaag). Ik weet voor mezelf dat ik nooit enige aanleg heb gehad voor psychoses of depressies, dus maak me ook helemaal geen zorgen. Mijn ouders zagen dat ook wel in, maar begonnen toch over dat ik ooit zou moeten minderen/ stoppen, als mijn leven stabiel zou zijn ofzo. En dat dit volgens hen nu ook al veel meer is dan toen ik ruim een jaar geleden begon (omdat ik samenwoon...). Ik heb geprobeerd uit te leggen dat ik als persoon niet meer of minder stabiel ben geworden door externe factoren zoals samenwonen en dat ik er totaal niet mee bezig ben om nu af te bouwen ofzo. En dan merk ik weer hoe weinig ze ervan snappen... Want ik moet nog steeds wennen aan het samenwonen, ben nog volop op zoek naar wat ik 'later' wil worden, enz.
Deb; jammer dat de reactie van je ouders zo tegenvalt. Dan merk je weer dat meedenken iets anders is dan het echt snappen. Ik zie dat in mijn werk ook zoveel. Ouders die echt interesse hebben in de stoornis van hun kind, maar uiteindelijk toch heel veel moeite hebben om zichzelf daarop aan te passen en er echt rekening mee te houden.
Ik heb trouwens zelf ook 2 jaar volle bak geleend omdat ik nog verder wilde studeren. Deeltijd studeren heb ik ook altijd als optie gezien, maar heb uiteindelijk moeten accepteren dat dit gewoon teveel voor me is. Ik kan niet werken, studeren, samenwonen, sociale contacten onderhouden en aan mezelf denken tegelijkertijd. Dat is gewoon teveel. Heeft wel even geduurd voordat ik dit kon toegeven, omdat anderen het wel kunnen en ik dus vind dat ik het ook moet kunnen...
Nou het is alweer een heel stuk, en weet ondertussen niet meer waar ik nog op wilde reageren, dus laat het hier maar bij!
Er stond trouwens een stuk in de krant deze week over ADHD medicatie. Dat ze een onderzoek willen starten naar de invloed die voornamelijk methylfenidaat heeft op het ontwikkelen van 'psychiatrisch' gedrag, zoals agressie en suïcidegevoelens. Heb me nogal geërgerd aan het stuk, de kop ging namelijk over ADHD medicijnen, maar in het stuk zelf ging het meer over anti-depressiva. En ze noemde 4 voorbeelden van buitensporig gedrag (allemaal vaders die hun kinderen en/of vrouw omgebracht hebben), waarvan er 3 waren die anti-depressiva gebruikte en maar één die ritalin gebruikte. Ik vind het prima dat ze het gaan onderzoeken, hoe meer onderzoek hoe beter, maar vond het nogal stigmatiserend en onvolledig.
Mijn ouders hadden het ook gelezen en begonnen er meteen over, ook omdat er in stond dat je adhd-medicatie nog maar maximaal een jaar zou mogen slikken (onduidelijk van wie dat moet en of die voor iedereen geldt, enz, dus ook weer lekker vaag). Ik weet voor mezelf dat ik nooit enige aanleg heb gehad voor psychoses of depressies, dus maak me ook helemaal geen zorgen. Mijn ouders zagen dat ook wel in, maar begonnen toch over dat ik ooit zou moeten minderen/ stoppen, als mijn leven stabiel zou zijn ofzo. En dat dit volgens hen nu ook al veel meer is dan toen ik ruim een jaar geleden begon (omdat ik samenwoon...). Ik heb geprobeerd uit te leggen dat ik als persoon niet meer of minder stabiel ben geworden door externe factoren zoals samenwonen en dat ik er totaal niet mee bezig ben om nu af te bouwen ofzo. En dan merk ik weer hoe weinig ze ervan snappen... Want ik moet nog steeds wennen aan het samenwonen, ben nog volop op zoek naar wat ik 'later' wil worden, enz.
Deb; jammer dat de reactie van je ouders zo tegenvalt. Dan merk je weer dat meedenken iets anders is dan het echt snappen. Ik zie dat in mijn werk ook zoveel. Ouders die echt interesse hebben in de stoornis van hun kind, maar uiteindelijk toch heel veel moeite hebben om zichzelf daarop aan te passen en er echt rekening mee te houden.
Ik heb trouwens zelf ook 2 jaar volle bak geleend omdat ik nog verder wilde studeren. Deeltijd studeren heb ik ook altijd als optie gezien, maar heb uiteindelijk moeten accepteren dat dit gewoon teveel voor me is. Ik kan niet werken, studeren, samenwonen, sociale contacten onderhouden en aan mezelf denken tegelijkertijd. Dat is gewoon teveel. Heeft wel even geduurd voordat ik dit kon toegeven, omdat anderen het wel kunnen en ik dus vind dat ik het ook moet kunnen...
Nou het is alweer een heel stuk, en weet ondertussen niet meer waar ik nog op wilde reageren, dus laat het hier maar bij!
vrijdag 3 juli 2009 om 18:01
Zo, laat ik ook eindelijk eens reageren. Ik heb vorige week donderdag een aantal stellingen door genomen en daar herkende wel veel in. Zat nét boven het minimale aantal punten om verder te gaan kijken, maar was ook een ADHD-lijst, dus sommige dingen daarvan herkende ik niet zo goed. Toen nieuwe lijst meegekregen voor van het weekend en daar dinsdag gesprek over gehad. Die was wel wat makkelijker invullen omdat er veel concrete voorbeelden bij staan en daar leek het ADHD juist wel wat meer naar boven te komen. Heb afgesproken om door te verwijzen naar psychiater. Vanmiddag gebeld (weer twee dagen uitgesteld, mede omdat ik het telefoonnummer kwijt was geraakt ); hoop dat ik maandag terug gebeld wordt voor een afspraak. Waarschijnlijk dan aan de medicijnen, maar verder weet ik niet precies.
In een doortastend moment ook direct een afspraak gemaakt met de studie-adviseur, want ik ben mijn studie aardig aan het verkloten. Ik maak het mezelf iig moeilijker dan nodig is, heb ik het idee. Inmiddels begin ik vaak bij voorbaat al niet aan iets, met het idee dat het toch niet lukt en zo'n faalangstige houding heeft natuurlijk helemaal geen nut.
Verder inmiddels tot pagina 40 topic doorgelezen en kom toch wel veel bekende dingen tegen. Ook dingen die ik eerst helemaal niet aan AD(H?)D gekoppeld had.
Wat ik me nog af zat te vragen; ik merk dat ik vaak als ik heel sterk aan iets denk, dat mijn tong mee beweegt en dat ik soms moeite moet doen om niet hardop te gaan denken.
Hebben jullie dat ook?
Edit:En nog heel erg bedankt voor de steun en tips enzo en alle nieuwe mensen ook welkom
In een doortastend moment ook direct een afspraak gemaakt met de studie-adviseur, want ik ben mijn studie aardig aan het verkloten. Ik maak het mezelf iig moeilijker dan nodig is, heb ik het idee. Inmiddels begin ik vaak bij voorbaat al niet aan iets, met het idee dat het toch niet lukt en zo'n faalangstige houding heeft natuurlijk helemaal geen nut.
Verder inmiddels tot pagina 40 topic doorgelezen en kom toch wel veel bekende dingen tegen. Ook dingen die ik eerst helemaal niet aan AD(H?)D gekoppeld had.
Wat ik me nog af zat te vragen; ik merk dat ik vaak als ik heel sterk aan iets denk, dat mijn tong mee beweegt en dat ik soms moeite moet doen om niet hardop te gaan denken.
Hebben jullie dat ook?
Edit:En nog heel erg bedankt voor de steun en tips enzo en alle nieuwe mensen ook welkom
vrijdag 3 juli 2009 om 18:09
quote:deb83 schreef op 01 juli 2009 @ 11:31:
@fency, dat bepalen of jij ergens meer last van hebt an iemand anders, dat vond ik ook erg lastig. Mij hielp het vaak wel om me dan te vergelijken met vriendinnen of mensen die ik heel goed ken. Zo sta ik erom bekend dat ik veel kwijt ben en altijd te laat kom. Dus dat is echt iets wat anders is dan bij de rest van mijn vrienden. Soms kan je trouwens ook gewoon vragen wat de psycholoog ermee bedoelt. Die van mij was er erg goed in om de vraag dan net iets anders te formuleren dat ik het wel of niet herkende.
Dat laatste herken ik; dat ik me eerst niet herken in een item, maar als hij het dan anders formuleert, dan ineens wel. Zoals met risico nemen en onrealistische gedachten, wat ik eerst niet bij mezelf herkende, want ik ben eerder risico vermijdend. Maar mbt studie juist wel: ik denk altijd dat ik nog alle tijd van de wereld heb, en dat alles wel goed gaat komen, en dan stel ik het uit tot het einde en ga panieken of ik het nog wel haal (maar dan kan ik me tenminste wel concentreren!). Beetje het uiterste: of overdreven optimistisch en niets doen, of alles tegelijk doen in halve paniek en stress.
En er zijn inderdaad wel aantal dingen waar ik echt om bekend sta/stond: alles op het laatste moment doen, altijd te laat komen, veel dromen (in de klas en daardoor missen wat het huiswerk is), rommelig zijn, veel/lang naar de wc gaan (al weten ze dan niet dat ik dat meestal doe om even alleen te kunnen zijn en wat rust te hebben)...
@fency, dat bepalen of jij ergens meer last van hebt an iemand anders, dat vond ik ook erg lastig. Mij hielp het vaak wel om me dan te vergelijken met vriendinnen of mensen die ik heel goed ken. Zo sta ik erom bekend dat ik veel kwijt ben en altijd te laat kom. Dus dat is echt iets wat anders is dan bij de rest van mijn vrienden. Soms kan je trouwens ook gewoon vragen wat de psycholoog ermee bedoelt. Die van mij was er erg goed in om de vraag dan net iets anders te formuleren dat ik het wel of niet herkende.
Dat laatste herken ik; dat ik me eerst niet herken in een item, maar als hij het dan anders formuleert, dan ineens wel. Zoals met risico nemen en onrealistische gedachten, wat ik eerst niet bij mezelf herkende, want ik ben eerder risico vermijdend. Maar mbt studie juist wel: ik denk altijd dat ik nog alle tijd van de wereld heb, en dat alles wel goed gaat komen, en dan stel ik het uit tot het einde en ga panieken of ik het nog wel haal (maar dan kan ik me tenminste wel concentreren!). Beetje het uiterste: of overdreven optimistisch en niets doen, of alles tegelijk doen in halve paniek en stress.
En er zijn inderdaad wel aantal dingen waar ik echt om bekend sta/stond: alles op het laatste moment doen, altijd te laat komen, veel dromen (in de klas en daardoor missen wat het huiswerk is), rommelig zijn, veel/lang naar de wc gaan (al weten ze dan niet dat ik dat meestal doe om even alleen te kunnen zijn en wat rust te hebben)...
woensdag 8 juli 2009 om 13:05
Hoi allemaal!
Fijn zo'n forum waar iedereen weet hoe ik me voel! Heb al heel wat pagina's doorgelezen en het is zo herkenbaar allemaal! Ook bedankt voor de reacties op mijn vraag!
Ben nu dus een week aan de ritalin (3 x 10mg) en dacht vorige week echt dat het een wondermiddel was. Ineens die rust in mijn kop en me gewoon kunnen concentreren! 's Middags niet meer in slaap vallen en eindelijk eens geen hoofd/nek/schouderpijn meer. Heb de eerste dagen wel moeite gehad met in slaap komen en doorslapen maar dat is nu al een heel stuk beter.
Maar sinds gisteren heb ik het gevoel dat de dosering te laag is ofzo. Ben weer iets onrustiger, wil weer van alles tegelijk doen, begin weer meer te friemelen en te frutsen (viel mijn ouders ook al op). En sinds vanmorgen ontzettende zware nek/hoofd. Niet echt pijn maar een heel zwaar gevoel??? Of kan dit gewoon een bijwerking zijn?
Heb nog ritalin voor een week in huis, daarna de psychiater maar eens bellen of dat het mogelijk is dat de dosis voor mij te laag is.
Hoe lang hebben jullie er over gedaan om uit te vinden wat de ideale hoeveelheid voor jullie was en om de hoeveel uur?
@Phien, je schreef dat je hetzelfde merk als ik had, maar er teveel bijwerkingen van had, waar had jij last van als ik zo vrij mag zijn om het te vragen??
Liefs
Fijn zo'n forum waar iedereen weet hoe ik me voel! Heb al heel wat pagina's doorgelezen en het is zo herkenbaar allemaal! Ook bedankt voor de reacties op mijn vraag!
Ben nu dus een week aan de ritalin (3 x 10mg) en dacht vorige week echt dat het een wondermiddel was. Ineens die rust in mijn kop en me gewoon kunnen concentreren! 's Middags niet meer in slaap vallen en eindelijk eens geen hoofd/nek/schouderpijn meer. Heb de eerste dagen wel moeite gehad met in slaap komen en doorslapen maar dat is nu al een heel stuk beter.
Maar sinds gisteren heb ik het gevoel dat de dosering te laag is ofzo. Ben weer iets onrustiger, wil weer van alles tegelijk doen, begin weer meer te friemelen en te frutsen (viel mijn ouders ook al op). En sinds vanmorgen ontzettende zware nek/hoofd. Niet echt pijn maar een heel zwaar gevoel??? Of kan dit gewoon een bijwerking zijn?
Heb nog ritalin voor een week in huis, daarna de psychiater maar eens bellen of dat het mogelijk is dat de dosis voor mij te laag is.
Hoe lang hebben jullie er over gedaan om uit te vinden wat de ideale hoeveelheid voor jullie was en om de hoeveel uur?
@Phien, je schreef dat je hetzelfde merk als ik had, maar er teveel bijwerkingen van had, waar had jij last van als ik zo vrij mag zijn om het te vragen??
Liefs
woensdag 8 juli 2009 om 13:28
hoi Warhoofdje, bij methylfenidaat had ik eerst moeite met slapen en wat hoofdpijn, maar dat ging snel over. Alleen werd ik vervolgens toen m'n dosis omhoog ging (van 30mg naar 70 mg per dag) somberder en angstiger van en kreeg nogal extreme stemmingswisselingen die in mijn beleving uit het 'niets' op kwamen zetten.
Zowel angst als somberheid ken ik wel van mezelf, maar de methylfenidaat maakte het veel extremer.
Mbt de angst: Zat bv opeens te hyperventileren vd angst terwijl ik dat voor die medicatie alleen vijf jaar geleden een paar keer eerder heb gedaan. En voelde me de hele dag angstig gespannen (terwijl m'n hoofd dus ondertussen wel veel leger was en ik meer overzicht had. Maar juist daarom snapte ik niet waar dat angstige gevoel dan vandaan kwam. Een paar jaar geleden was ik een tijd lang ook zo angstig gespannen, maar toen kwam dat juist vooral door m'n gebrek aan overzicht en overvolle hoofd, waardoor ik steeds allerlei fouten maakte die ik zelf niet aan zag komen en waarmee ik mezelf in de problemen bracht.)
Mbt de somberheid: Normaal wisselt m'n stemming vrij geleidelijk tussen 'goed humeur' en 'niet/echt niet lekker in m'n vel', waarbij ik de dalen zelf redelijk goed aan zie komen. Met methylfenidaat veranderde m'n stemming in 'somber tot heel erg somber' (oftewel voelde me geen dag meer gewoon goed) en kwamen de echt diepe dalen dalen voor mij volkomen onverwacht. 's ochtends als ik opstond voelde ik me nog gewoon wat somber en na het nemen van m'n eerste dosis voelde ik me ineens echt heel erg vreselijk depressief -- depressief als in 'dit trek ik echt niet, als ik me morgen niet beter voel zou liever dood zijn' (had gelukkig wel door dat dit een beetje vreemd was en ws toch door de pillen kwam, heb geen moment overwogen er echt een eind aan te maken hoor.) De dag erop voelde ik me dan opeens weer 'gewoon somber'.
Nou ja, ronduit vervelend dus. En zowel de somberheid, de angstigheid als dit soort vreemde stemmingswisselingen schijnen (volgens m'n psychiater) een bijwerking van methylfenidaat te kunnen zijn. Toen ik stopte met slikken verdwenen ze ook gelijk weer. Het merk methylfenidaat dat je slikt maakt daarbij volgens mij trouwens niks uit.
Zowel angst als somberheid ken ik wel van mezelf, maar de methylfenidaat maakte het veel extremer.
Mbt de angst: Zat bv opeens te hyperventileren vd angst terwijl ik dat voor die medicatie alleen vijf jaar geleden een paar keer eerder heb gedaan. En voelde me de hele dag angstig gespannen (terwijl m'n hoofd dus ondertussen wel veel leger was en ik meer overzicht had. Maar juist daarom snapte ik niet waar dat angstige gevoel dan vandaan kwam. Een paar jaar geleden was ik een tijd lang ook zo angstig gespannen, maar toen kwam dat juist vooral door m'n gebrek aan overzicht en overvolle hoofd, waardoor ik steeds allerlei fouten maakte die ik zelf niet aan zag komen en waarmee ik mezelf in de problemen bracht.)
Mbt de somberheid: Normaal wisselt m'n stemming vrij geleidelijk tussen 'goed humeur' en 'niet/echt niet lekker in m'n vel', waarbij ik de dalen zelf redelijk goed aan zie komen. Met methylfenidaat veranderde m'n stemming in 'somber tot heel erg somber' (oftewel voelde me geen dag meer gewoon goed) en kwamen de echt diepe dalen dalen voor mij volkomen onverwacht. 's ochtends als ik opstond voelde ik me nog gewoon wat somber en na het nemen van m'n eerste dosis voelde ik me ineens echt heel erg vreselijk depressief -- depressief als in 'dit trek ik echt niet, als ik me morgen niet beter voel zou liever dood zijn' (had gelukkig wel door dat dit een beetje vreemd was en ws toch door de pillen kwam, heb geen moment overwogen er echt een eind aan te maken hoor.) De dag erop voelde ik me dan opeens weer 'gewoon somber'.
Nou ja, ronduit vervelend dus. En zowel de somberheid, de angstigheid als dit soort vreemde stemmingswisselingen schijnen (volgens m'n psychiater) een bijwerking van methylfenidaat te kunnen zijn. Toen ik stopte met slikken verdwenen ze ook gelijk weer. Het merk methylfenidaat dat je slikt maakt daarbij volgens mij trouwens niks uit.
woensdag 8 juli 2009 om 14:22
Woow dat is wel ff schrikken zeg. Gelukkig maar dat je er op tijd achter kwam wat de oorzaak was! Ik kon eerder ook nog wel eens te veel piekeren over wat ik nu allemaal moet en wat ik later wil. Ik heb dat de afgelopen week eigenlijk nog niet gehad, omdat ik, nu ik weet dat ik ADD heb, misschien iets meer rust in mijn hoofd heb. Maar het is dus wel iets wat ik in de gaten ga houden, mocht de dosis verhoogd worden.
Ga nu ff lekker op de bank hangen. Computeren is natuurlijk ook niet echt verstandig met een zere kop!
Ga nu ff lekker op de bank hangen. Computeren is natuurlijk ook niet echt verstandig met een zere kop!
dinsdag 14 juli 2009 om 17:35
zweef, zweef.. staar... droom... ik heb even vanaf donderdag geen Ritalin gehad. Tot gister was ik nog wel 'gewoon', maar nu hahaha! Mijn vriend lacht zich een ongeluk om mijn gestaar en afwezige modus en ik vind het wel even lekker.
Morgen toch maar weer wél. Dat 'heb nergens geen zin in nie' gevoel is ook niet alles
Morgen toch maar weer wél. Dat 'heb nergens geen zin in nie' gevoel is ook niet alles
woensdag 15 juli 2009 om 19:08
Haha Pippin, herkenbaar! Al sta ik ook ooit in die 'modus' als ik wel gewoon medicatie heb gehad.
Warhoofdje; ik had in het begin dat ik medicatie kreeg ook na een korte tijd dat het toch minder goed leek te werken ofzo, al vond ik het heel moeilijk om dat voor mezelf 'meetbaar' te maken en te ontdekken of het echt klopte en waar het dan aan lag. Maar volgens mij kan het wel zo zijn dat je in het begin wat 'sterker' reageert op medicatie. O.a. ook omdat je je bewust bent van de veranderingen en misschien ook wel omdat het nieuw voor je lichaam is.
En ik denk dat er maar weinig mensen zijn dat meteen de goede dosis krijgen, de meeste artsen bouwen het toch op. In het begin had ik geloof ik eerst na een week weer een afspraak, toen na 2 weken, toen na 3, en toen een maand en 3 maanden. Op die manier kon de psychiater elke keer met mij overleggen hoe het ging en of het zinvol was om de dosis te verhogen/ verlagen, enz.
Warhoofdje; ik had in het begin dat ik medicatie kreeg ook na een korte tijd dat het toch minder goed leek te werken ofzo, al vond ik het heel moeilijk om dat voor mezelf 'meetbaar' te maken en te ontdekken of het echt klopte en waar het dan aan lag. Maar volgens mij kan het wel zo zijn dat je in het begin wat 'sterker' reageert op medicatie. O.a. ook omdat je je bewust bent van de veranderingen en misschien ook wel omdat het nieuw voor je lichaam is.
En ik denk dat er maar weinig mensen zijn dat meteen de goede dosis krijgen, de meeste artsen bouwen het toch op. In het begin had ik geloof ik eerst na een week weer een afspraak, toen na 2 weken, toen na 3, en toen een maand en 3 maanden. Op die manier kon de psychiater elke keer met mij overleggen hoe het ging en of het zinvol was om de dosis te verhogen/ verlagen, enz.
woensdag 15 juli 2009 om 19:54
meestal is het bij mij vooral een rebound-effect.
Blijf wel stemmingswisselingen houden, maar vind het moeilijk beoordelen of dat iets is wat niet is veranderd (heb het nl altijd gehad) of dat het anders is geworden. Heftiger, of juist over het geheel genomen afgevlakter oid.
Nja, ben momenteel ook nog eens gewoon héél erg moe. Nachten maken van 9 - 10 uur en dan nog smiddags slapen. Oke, ik ben ook niet aan de ritalin vandaag (vergeten ).. maar in hoeverre is het gezond om door die vermoeidheid heen te rollen :-S
Blijf wel stemmingswisselingen houden, maar vind het moeilijk beoordelen of dat iets is wat niet is veranderd (heb het nl altijd gehad) of dat het anders is geworden. Heftiger, of juist over het geheel genomen afgevlakter oid.
Nja, ben momenteel ook nog eens gewoon héél erg moe. Nachten maken van 9 - 10 uur en dan nog smiddags slapen. Oke, ik ben ook niet aan de ritalin vandaag (vergeten ).. maar in hoeverre is het gezond om door die vermoeidheid heen te rollen :-S
vrijdag 17 juli 2009 om 13:16
Warhoofdje, ik weet nog steeds niet wat voor mij de optimale dosis is en ik ben al een maand of tien 'aan het spul'. Ik probeer de regelmaat erin te houden en wat uit te proberen. Ik meet het ook af aan mijn werkinzet, maar twijfel of dat eigenlijk een goede maatstaf is. Want ik werk heel hard de laatste tijd en kan me daar goed toe zetten, maar sommige klussen in huis lukken totaal niet. Terwijl ik toch graag wil dat ze gedaan worden (nog een doos of drie vol papier uit te zoeken en op te bergen, speelgoed van de kinderen weer eens saneren, berg zooi op de trap naar zolder daar weghalen en kinderkleren die weggegeven kunnen worden uitzoeken). (Oh ja, en mijn werkkamer eindelijk eens uitruimen en leuk inrichten)
(en... ik hou ermee op!)
Het zal lastig blijven te beoordelen wat precies het effect van medicatie is, denk ik. In mijn geval in elk geval wel. Ik ben ook gevoelig voor hormoonschommelingen. Van sommige klachten houd ik nu bij wanneer ik ze heb en ga dan over een paar maanden kijken of ik een patroon kan ontdekken.
Zo ben ik het afgelopen half jaar een aantal keren ontzettend vermoeid geweest, waarbij ik me erg raar voelde. Zodanig dat ik bij de eerste keer dat ik dat ervoer, mijn man verzocht bij mij in de badkamer te blijven terwijl ik een bad nam, omdat ik bang was dat ik iets zou krijgen, een hartinfarct of zo.
Dit gevoel van gewoon té moe zijn om nog een stap te zetten, kende ik daarvoor helemaal niet. Het is sindsdien een keer of vier voorgekomen en niet altijd na een gebroken nacht.
Afgelopen maandagavond had ik het nog. Dat was wel na een drukke zondag en een heel drukke maandag. Ik moest naar een vergadering en kon het eigenlijk niet, stond al met de telefoon in mijn hand om af te zeggen. Maar thuis zaten nog vriendinnen met hun kinderen, mijn eigen kinderen en ook de oppas. We hadden gebarbecued. Ik bedacht me dat ik qua rust eigenlijk wel even beter af was buiten de deur, haha, en ben toch gegaan. Een half uur lang heb ik bij een commissie-genoot thuis nog dat intens uitgewrongen gevoel gehad en daarna trok het iets weg. Maar niet helemaal. De volgende ochtend was het over, terwijl ik toch niet kan zeggen lang geslapen te hebben. Ik vind dit een heel vreemd iets. Misschien zou ik een volgende keer toch eens moeten proberen dan bijvoorbeeld 5 mg methylfenidaat te nemen, want zou het een versterkte rebound kunnen zijn?
xx lisa.
(en... ik hou ermee op!)
Het zal lastig blijven te beoordelen wat precies het effect van medicatie is, denk ik. In mijn geval in elk geval wel. Ik ben ook gevoelig voor hormoonschommelingen. Van sommige klachten houd ik nu bij wanneer ik ze heb en ga dan over een paar maanden kijken of ik een patroon kan ontdekken.
Zo ben ik het afgelopen half jaar een aantal keren ontzettend vermoeid geweest, waarbij ik me erg raar voelde. Zodanig dat ik bij de eerste keer dat ik dat ervoer, mijn man verzocht bij mij in de badkamer te blijven terwijl ik een bad nam, omdat ik bang was dat ik iets zou krijgen, een hartinfarct of zo.
Dit gevoel van gewoon té moe zijn om nog een stap te zetten, kende ik daarvoor helemaal niet. Het is sindsdien een keer of vier voorgekomen en niet altijd na een gebroken nacht.
Afgelopen maandagavond had ik het nog. Dat was wel na een drukke zondag en een heel drukke maandag. Ik moest naar een vergadering en kon het eigenlijk niet, stond al met de telefoon in mijn hand om af te zeggen. Maar thuis zaten nog vriendinnen met hun kinderen, mijn eigen kinderen en ook de oppas. We hadden gebarbecued. Ik bedacht me dat ik qua rust eigenlijk wel even beter af was buiten de deur, haha, en ben toch gegaan. Een half uur lang heb ik bij een commissie-genoot thuis nog dat intens uitgewrongen gevoel gehad en daarna trok het iets weg. Maar niet helemaal. De volgende ochtend was het over, terwijl ik toch niet kan zeggen lang geslapen te hebben. Ik vind dit een heel vreemd iets. Misschien zou ik een volgende keer toch eens moeten proberen dan bijvoorbeeld 5 mg methylfenidaat te nemen, want zou het een versterkte rebound kunnen zijn?
xx lisa.
vrijdag 17 juli 2009 om 13:23
Hi,
Ik heb volgens mij een hele tijd geleden wel eens gereageerd. Ik was toen wars van medicatie, maar ben sinds vorige week toch begonnen met Andohadin (voedingssupplement). Hoorde van een vriend van mijn broer dat het bij hem helpt. Hij kan zich weer goed concentreren op werk en studie. Ik moet zeggen dat ik nu als een tierelier ga, maar weet nog niet goed of het komt omdat ik nu echt zoiets heb van dat het eens afgelopen moet zijn met die zooi in huis en hoofd, of door de medicatie.
Ik zal jullie op de hoogte houden.
Ik heb volgens mij een hele tijd geleden wel eens gereageerd. Ik was toen wars van medicatie, maar ben sinds vorige week toch begonnen met Andohadin (voedingssupplement). Hoorde van een vriend van mijn broer dat het bij hem helpt. Hij kan zich weer goed concentreren op werk en studie. Ik moet zeggen dat ik nu als een tierelier ga, maar weet nog niet goed of het komt omdat ik nu echt zoiets heb van dat het eens afgelopen moet zijn met die zooi in huis en hoofd, of door de medicatie.
Ik zal jullie op de hoogte houden.
zondag 19 juli 2009 om 19:23
Wat goed dat je dit op het forum hebt gezet. Ik ben eens gaan googelen en kwam op de site van www.levente.nl. 70% kans dat ik ook ADD heb. Bij de kenmerken herken ik me ook heel goed. Echt een aanrader voor mensen die het moeilijk vinden hun aandacht ergens bij te houden en dingen af te maken of ordelijk te houden (huis/tuin e.d.)
Het schijnt dat zenmeditatie goed werkt, heeft iemand daar ervaring mee?
Het schijnt dat zenmeditatie goed werkt, heeft iemand daar ervaring mee?
maandag 20 juli 2009 om 10:00
@Jane: bij zen moet je lang stil zitten zonder afleiding te zoeken, niet direct mijn sterke punt... Wat dat betreft snap ik het advies (dat ik wel vaker lees) aan ADHD-ers om te gaan mediteren niet zo goed. Als ik érgens gestresst van word... En ik ben fysiek nog niet eens opvallend druk, heb op zich geen enkele moeite om op een stoel te blijven zitten (al praat ik, als ik geen medicatie slik, wel snel en frutstel ik dan ook vaak ergens aan/mee).
Maar als je ADD hebt is het mss toch anders.
Ach mss zoek ik ook alleen maar smoesjes om niet langer te 'hoeven' 'stilzit'-mediteren; veel mensen om me heen zweren er nl bij en heb het zelf ook veel geprobeerd, maar werd er dus vnl opgefokt van.
Waar ik wel iets mee kan zijn bewegingsmeditaties. Oa van Osho maar er zijn ook mindfulnessvarianten en quigong (dat laatste heb ik niet geprobeerd, maar m'n adhd-erige moeder zegt er veel baat bij te hebben). Bij die Osho-meditaties zijn er eerst een paar fases met beweging en dan uiteindelijk nog een korte stilte/stilzitfase. Die is voor mij dan nog wel te harden. Heel soms kan ik me dan zelfs echt ontspannen...
Maar als je ADD hebt is het mss toch anders.
Ach mss zoek ik ook alleen maar smoesjes om niet langer te 'hoeven' 'stilzit'-mediteren; veel mensen om me heen zweren er nl bij en heb het zelf ook veel geprobeerd, maar werd er dus vnl opgefokt van.
Waar ik wel iets mee kan zijn bewegingsmeditaties. Oa van Osho maar er zijn ook mindfulnessvarianten en quigong (dat laatste heb ik niet geprobeerd, maar m'n adhd-erige moeder zegt er veel baat bij te hebben). Bij die Osho-meditaties zijn er eerst een paar fases met beweging en dan uiteindelijk nog een korte stilte/stilzitfase. Die is voor mij dan nog wel te harden. Heel soms kan ik me dan zelfs echt ontspannen...
dinsdag 21 juli 2009 om 12:42
Ik wieg altijd heen en weer als ik onrustig ben of me niet kan concentreren. Zelfs als ik moet gaan slapen. iets van vroeger denk ik... we hebben een wiegje gehad die in de lengte heen en weer schommelde. Gek he?
Heb gister sinds bijna 2 weken een ritalin genomen, gewoon weer 1, ipv 2. Gelijk weer 2 erin mikken durfde ik niet aan.
En ja hoor.. na een half uurtje ongeveer. Miep stond alweer de keuken te boenen en te poetsen, de afwas te doen. Vreselijk toch
Ben overigens nog steeds moe, moe, moe.
Lisa: Die uitgewrongen moeheid.. ik denk dat ik wel begrijp wt je bedoelt. Dat je écht niets meer kan, door je benen heenzakt? Ik kan dan ook écht geen mensen om me heen verdragen, en al helemaal geen gesprek met mij aangaan, haha! Ik vind dan alles stom, niet waar en dom.
Kortom; ik verander in een opstandige peuter in de ik-ben-twee-dus-ik-zeg-nee-fase.
Hebben jullie ook dat je soms jezelf niet kan inhouden? Dat je weet dat je bepaalde reacties niet moet geven maar het tóch doet, nog voor je je ervan bewust bent? Geen oneliners, of een sneer, maar ehct in een gesprek?
Heb gister sinds bijna 2 weken een ritalin genomen, gewoon weer 1, ipv 2. Gelijk weer 2 erin mikken durfde ik niet aan. En ja hoor.. na een half uurtje ongeveer. Miep stond alweer de keuken te boenen en te poetsen, de afwas te doen. Vreselijk toch
Ben overigens nog steeds moe, moe, moe.
Lisa: Die uitgewrongen moeheid.. ik denk dat ik wel begrijp wt je bedoelt. Dat je écht niets meer kan, door je benen heenzakt? Ik kan dan ook écht geen mensen om me heen verdragen, en al helemaal geen gesprek met mij aangaan, haha! Ik vind dan alles stom, niet waar en dom.
Kortom; ik verander in een opstandige peuter in de ik-ben-twee-dus-ik-zeg-nee-fase.
Hebben jullie ook dat je soms jezelf niet kan inhouden? Dat je weet dat je bepaalde reacties niet moet geven maar het tóch doet, nog voor je je ervan bewust bent? Geen oneliners, of een sneer, maar ehct in een gesprek?
woensdag 22 juli 2009 om 10:37
Pippin, nee, dat laatste herken ik niet. Ik ben me er regelmatig van bewust dat ik iets denk tijdens een gesprek, maar ervoor kies dat niet te zeggen. Omdat het overbodig is, of niet op z'n plaats. Ik heb tegenwoordig de rust en het geduld om mensen hun dingen zelf te laten uitzoeken, zeg maar, haha, is dit duidelijk?
Ik ben nu overgegaan op maar 5 mg methylfenidaat per keer. Ik merk wel een iets mindere concentratie. Als ik zit te typen, dwalen mijn gedachten regelmatig af. Maar ik ga dit zo eens een poosje proberen.
Phien, mediteren... het woord alleen al zorgt ervoor dat ik een onrust-kriebel ervaar, haha, ik herken helemaal wat je schrijft.
Bij mij werkt beweging goed voor het denken. Ik kan heel gestructureerd denken terwijl ik loop, bijvoorbeeld. Als ik mijn postwijkje loop, komt de inspiratie voor verhalen etc op gang. Helaas heb ik het postwijkje opgezegd, over vijf weken is het finito. En van die vijf weken gaan we er ook nog drie met vakantie, dus met deze week erbij nog maar twee of drie keer. Ik zeg 'helaas', omdat ik het eigenlijk superleuk vind en dus ook goed voor mijn inspiratie én conditie. Maar het moet in twee dagen bezorgd zijn en dat red ik vaak niet. Dat levert dan weer een onrustig gevoel op, als ik toch op zaterdag of maandag ook loop terwijl dat eigenlijk niet mag. Dus heb ik de knoop doorgehakt. Maar ik heb er een beetje spijt van...
xx lisa.
Ik ben nu overgegaan op maar 5 mg methylfenidaat per keer. Ik merk wel een iets mindere concentratie. Als ik zit te typen, dwalen mijn gedachten regelmatig af. Maar ik ga dit zo eens een poosje proberen.
Phien, mediteren... het woord alleen al zorgt ervoor dat ik een onrust-kriebel ervaar, haha, ik herken helemaal wat je schrijft.
Bij mij werkt beweging goed voor het denken. Ik kan heel gestructureerd denken terwijl ik loop, bijvoorbeeld. Als ik mijn postwijkje loop, komt de inspiratie voor verhalen etc op gang. Helaas heb ik het postwijkje opgezegd, over vijf weken is het finito. En van die vijf weken gaan we er ook nog drie met vakantie, dus met deze week erbij nog maar twee of drie keer. Ik zeg 'helaas', omdat ik het eigenlijk superleuk vind en dus ook goed voor mijn inspiratie én conditie. Maar het moet in twee dagen bezorgd zijn en dat red ik vaak niet. Dat levert dan weer een onrustig gevoel op, als ik toch op zaterdag of maandag ook loop terwijl dat eigenlijk niet mag. Dus heb ik de knoop doorgehakt. Maar ik heb er een beetje spijt van...
xx lisa.
woensdag 22 juli 2009 om 13:07
He Pippin, ik herken denk ik wel wat je schrijft over je niet kunnen inhouden in gesprekken. Tenminste, ik weet van mezelf dat ik soms nogal kan doordraven of doordrammen (is maar hoe je het wilt noemen), vnl als wat de ander zegt/doet of het onderwerp van gesprek me emotioneel raakt. Al laat ik dat dan niet altijd zien. Gebeurt me vnl met m'n lief, heel soms met m'n ouders en helaas ook nog wel eens met instanties die (vind ik dan) een vraag die ik stel niet beantwoorden of zich anderszins superieur of gewoon oncooperatief opstellen (gister nog zo'n frusterende mailcorrespondentie met de IBG die ik anderhalf uur van m'n studietijd heb laten 'opeten'). Kost me echt veel meer energie dan het me oplevert. Allerlei kleine details lijken me dan opeens vreselijk belangrijk, terwijl ik later ook niet goed meer begrijp waarom. Weet niet of je dat bedoelt? Geef anders eens een vb van zo'n gesprek?
Ik heb dit trouwens wel heel veel minder nu ik medicatie slik. Maar kan er nog steeds goed van balen als het gebeurt.
Waarom slik je nu eigenlijk geen ritalin? Twijfel je of je er wel mee door wilt gaan, vanwege die heftige vermoeidheid als je stopt?
(vb van zo'n doordram-gesprek dat ik nog net wist te stoppen was trouwens onlangs met m'n psychiater, die doodleuk zei dat stimulantia je als je adhd hebt niet wakkerder of energieker maken en je ook geen last van vermoeidheid kunt hebben als je er mee stopt. Terwijl ik dat allebei echt zeker wel zo heb ervaren en ook hier + elders op internet geregeld weer lees.)
Ik heb dit trouwens wel heel veel minder nu ik medicatie slik. Maar kan er nog steeds goed van balen als het gebeurt.
Waarom slik je nu eigenlijk geen ritalin? Twijfel je of je er wel mee door wilt gaan, vanwege die heftige vermoeidheid als je stopt?
(vb van zo'n doordram-gesprek dat ik nog net wist te stoppen was trouwens onlangs met m'n psychiater, die doodleuk zei dat stimulantia je als je adhd hebt niet wakkerder of energieker maken en je ook geen last van vermoeidheid kunt hebben als je er mee stopt. Terwijl ik dat allebei echt zeker wel zo heb ervaren en ook hier + elders op internet geregeld weer lees.)
woensdag 22 juli 2009 om 13:19
Hebben jullie trouwens, behalve die vermoeidheid, ook ervaren dat je als je stimulantia slikt, of mss alleen de eerste tijd, meer ziek bent?
Heb nu sinds ik met medicatie begon in maart al iets van drie keer paar dagen met koorts in bed gelegen, plus nog twee keer geveld door koortsvrij virus (onverklaarbaar heftige vermoeidheid + typisch 'virale' spierpijn & hoofdpijn) terwijl me dat voor die tijd mss 1 keer per jaar gebeurde. Kan natuurlijk toeval zijn.
Maar mss ook niet? Ik zocht afgelopen weekend in google-books voor m'n lief naar info over hoe 'ie het best z'n buik zou kunnen kwijtraken... (als hij nu afvalt is het vnl in z'n toch al dunne gezicht/benen/armen en dat wil 'ie niet, terwijl hij wel wat te zwaar is). En stuitte op een paar boeken over chronisch verhoogd cortisol-niveau (cortisol = stresshormoon). Las daar dat je cortisolniveau oa ook verhoogd raakt door stimulerende medicatie, wat vnl problematisch is als het sowieso al hoog is (bv door burnoutverschijnselen, genetische aanleg, stressvolle eerste levensjaren). En las elders weer dat een langdurig verhoogd cortisol een aanslag vormt op je weerstand. Nou ja, ik zat dus weer fijn & vertrouwd van alles aan elkaar te associëren maar vraag me nu toch af of m'n medicatiegebruik dus mss toch achter mijn opeens zo beroerde weerstand vd afgelopen tijd zit. En ben dus wel benieuwd naar jullie ervaringen mbt weerstand & medicatiegebruik
Heb nu sinds ik met medicatie begon in maart al iets van drie keer paar dagen met koorts in bed gelegen, plus nog twee keer geveld door koortsvrij virus (onverklaarbaar heftige vermoeidheid + typisch 'virale' spierpijn & hoofdpijn) terwijl me dat voor die tijd mss 1 keer per jaar gebeurde. Kan natuurlijk toeval zijn.
Maar mss ook niet? Ik zocht afgelopen weekend in google-books voor m'n lief naar info over hoe 'ie het best z'n buik zou kunnen kwijtraken... (als hij nu afvalt is het vnl in z'n toch al dunne gezicht/benen/armen en dat wil 'ie niet, terwijl hij wel wat te zwaar is). En stuitte op een paar boeken over chronisch verhoogd cortisol-niveau (cortisol = stresshormoon). Las daar dat je cortisolniveau oa ook verhoogd raakt door stimulerende medicatie, wat vnl problematisch is als het sowieso al hoog is (bv door burnoutverschijnselen, genetische aanleg, stressvolle eerste levensjaren). En las elders weer dat een langdurig verhoogd cortisol een aanslag vormt op je weerstand. Nou ja, ik zat dus weer fijn & vertrouwd van alles aan elkaar te associëren maar vraag me nu toch af of m'n medicatiegebruik dus mss toch achter mijn opeens zo beroerde weerstand vd afgelopen tijd zit. En ben dus wel benieuwd naar jullie ervaringen mbt weerstand & medicatiegebruik
donderdag 23 juli 2009 om 10:09
Hm, verhoogd cortisol... dat vind ik een slecht iets. Dat stemt me weer extra tot nadenken over een poos weer even helemaal stoppen met medicijnen en kijken hoe dat gaat.
Ik heb wel een aantal keren een koortslip gehad sinds ik met de medicijnen ben begonnen, vaker dan normaal. En ook een keer vier plekken tegelijk (echt, je wist niet wat je zag).
Ik ben sinds een poos daarom weer Yakult gaan gebruiken, ik heb toch het idee dat mij dat helpt bij de weerstand.
xx lisa.
Ik heb wel een aantal keren een koortslip gehad sinds ik met de medicijnen ben begonnen, vaker dan normaal. En ook een keer vier plekken tegelijk (echt, je wist niet wat je zag).
Ik ben sinds een poos daarom weer Yakult gaan gebruiken, ik heb toch het idee dat mij dat helpt bij de weerstand.
xx lisa.
donderdag 23 juli 2009 om 16:51
Phien; idd het doordrammen of maar door blijven praten wat je zélf over een onderwerp vindt, terwijl het niet je eigen probleem is. Heel vervelend. Gelukkig ben ik me er wel bewust van en hoop dat ik het binnenkort zodanig onder controle kan hebben dat ik mezelf er niet meer mee irriteer.
Ik was even gestopt met de Ritalin omdat ik zo vreselijk moe was. Ik had het idee dat ik niet meer voelde (of was er bang voor) hoe moe ik eigenlijk was.
Vanmorgen ben ik sinds lange tijd weer bij de psychiater geweest. Ze raadde me aan om naar aanleiding van wat ik allemaal vertelde, 's morgens wat minder te nemen, in de weekenden ongeveer de helft van wat ik door de week nam etc. Ze geeft me heel veel vrijheid om het zelf uit te vinden (en daarbij voorbeelden over wat ik zou kunnen doen natuurlijk!) . Over drie weken evalueren.. ben benieuwd.
Ik zat op een 3-4 x 2 ritalin per keer. Ik ga nu weer opbouwen met 3x1 en daarna naar door-de-weeks 3x1,5 of 2 en in weekend 3x1/1,5. Even uitzoeken dus.
Mocht dit niet naar tevredenheid verlopen overwegen we samen om toch de langwerkende variant te proberen.
Vind he tjuist wel lekker van de Ritalin dat he zo snel werkt, snel effect, maar juist ook snel er weer af. Dat kan een nadeel zijn, maar soms een voordeel. Zo kan ik lekker in mijn eigen hoofd rondlopen en dwalen en dromen, en daarmee ook tot op zekere hoogte tot rust komen.
Ik heb overigens het idee dat ik op minder ritalin veel grappiger en gevatter ben Ofzo
Anyway. Ik ga Jeff Dunham kijken.. ff om te lachen. Die kerel is hilarisch
Ik was even gestopt met de Ritalin omdat ik zo vreselijk moe was. Ik had het idee dat ik niet meer voelde (of was er bang voor) hoe moe ik eigenlijk was.
Vanmorgen ben ik sinds lange tijd weer bij de psychiater geweest. Ze raadde me aan om naar aanleiding van wat ik allemaal vertelde, 's morgens wat minder te nemen, in de weekenden ongeveer de helft van wat ik door de week nam etc. Ze geeft me heel veel vrijheid om het zelf uit te vinden (en daarbij voorbeelden over wat ik zou kunnen doen natuurlijk!) . Over drie weken evalueren.. ben benieuwd.
Ik zat op een 3-4 x 2 ritalin per keer. Ik ga nu weer opbouwen met 3x1 en daarna naar door-de-weeks 3x1,5 of 2 en in weekend 3x1/1,5. Even uitzoeken dus.
Mocht dit niet naar tevredenheid verlopen overwegen we samen om toch de langwerkende variant te proberen.
Vind he tjuist wel lekker van de Ritalin dat he zo snel werkt, snel effect, maar juist ook snel er weer af. Dat kan een nadeel zijn, maar soms een voordeel. Zo kan ik lekker in mijn eigen hoofd rondlopen en dwalen en dromen, en daarmee ook tot op zekere hoogte tot rust komen.
Ik heb overigens het idee dat ik op minder ritalin veel grappiger en gevatter ben Ofzo
Anyway. Ik ga Jeff Dunham kijken.. ff om te lachen. Die kerel is hilarisch
