Relaties
alle pijlers
Niets met sibling hebben
donderdag 9 oktober 2025 om 14:45
Na weer een zwaar vermoeiende avond ben ik eigenlijk gewoon op zoek naar tips en herkenning.
Sibling en ik zijn totaal verschillend, zowel qua leven als hoe we daarin staan. Bij sibling gaat alles vanzelf, partner jong leren kennen, altijd samen gebleven, terwijl ik meerdere relaties heb gehad die bijna altijd eindigende omdat hij vreemd ging. Ook nu sta ik er alleen voor met de kinderen, wat het allemaal niet makkelijker maakt voor mij.
Ook qua werk en sociaal leven gaat het bij sibling veel makkelijker. Maar ik merk dat het contact me nu ook steeds meer energie gaat kosten.
Ik kan genieten van kleine dingen, bij sibling moet alles groter en groter. We gaan niet naar een concert, nee, we vliegen naar Amerika voor een speciale experience rondom de artiest. We gaan geen dagje naar de dierentuin, maar naar Afrika voor een safari, dat idee.
Maar ook als ik een keer iets persoonlijks deel, dan wordt het altijd afgewimpeld met een "ach, ja, kan gebeuren he"
Relatie over, de overleden kat, ach, tja, vervelend.
Ik merk ook dat ik daardoor ook steeds minder wil delen met sibling.
We gaan rond kerst met de hele familie weg en ik merk nu al dat ik daar tegenop zie, omdat ik me na ieder bezoekje nog minderwaardiger voel. Nee, ik kan mijn kinderen niet even meenemen naar Afrika nee, en nee, 3x per week sporten en meerdere keren per week sociale activiteiten ondernemen zit er niet in als je er alleen voor staat, mijn kinderen zitten wel op twee sporten, maar paardrijles, skieen en hockey gaat 'm niet worden nee.
Ik dacht dat ik daar voor mezelf redelijk vrede mee had, totdat sibling weer een steek onder water geeft of gewoon een klote opmerking maakt.
Wat ik hiermee wil? Hart luchten? Vragen of iemand wat liters teflon in de aanbieding heeft?
Sibling en ik zijn totaal verschillend, zowel qua leven als hoe we daarin staan. Bij sibling gaat alles vanzelf, partner jong leren kennen, altijd samen gebleven, terwijl ik meerdere relaties heb gehad die bijna altijd eindigende omdat hij vreemd ging. Ook nu sta ik er alleen voor met de kinderen, wat het allemaal niet makkelijker maakt voor mij.
Ook qua werk en sociaal leven gaat het bij sibling veel makkelijker. Maar ik merk dat het contact me nu ook steeds meer energie gaat kosten.
Ik kan genieten van kleine dingen, bij sibling moet alles groter en groter. We gaan niet naar een concert, nee, we vliegen naar Amerika voor een speciale experience rondom de artiest. We gaan geen dagje naar de dierentuin, maar naar Afrika voor een safari, dat idee.
Maar ook als ik een keer iets persoonlijks deel, dan wordt het altijd afgewimpeld met een "ach, ja, kan gebeuren he"
Relatie over, de overleden kat, ach, tja, vervelend.
Ik merk ook dat ik daardoor ook steeds minder wil delen met sibling.
We gaan rond kerst met de hele familie weg en ik merk nu al dat ik daar tegenop zie, omdat ik me na ieder bezoekje nog minderwaardiger voel. Nee, ik kan mijn kinderen niet even meenemen naar Afrika nee, en nee, 3x per week sporten en meerdere keren per week sociale activiteiten ondernemen zit er niet in als je er alleen voor staat, mijn kinderen zitten wel op twee sporten, maar paardrijles, skieen en hockey gaat 'm niet worden nee.
Ik dacht dat ik daar voor mezelf redelijk vrede mee had, totdat sibling weer een steek onder water geeft of gewoon een klote opmerking maakt.
Wat ik hiermee wil? Hart luchten? Vragen of iemand wat liters teflon in de aanbieding heeft?
donderdag 9 oktober 2025 om 16:39
Dat de een het beter (qua inkomen en huis) voor elkaar heeft dan de ander komt natuurlijk wel vaker voor. Wat ik echt onaardig en onnodig vind is dat ze steken onder water geeft. Waarom doet iemand dat?
Ik heb een tijd een vriendin gehad die hetzelfde deed, kon heel aardig zijn maar wilde graag met haar veren pronken en als ze het gevoel kreeg dat iemand anders meer aandacht kreeg dan zij volgde er een gemene opmerking. Inmiddels weet ik dat ze een label heeft. Vriendschap is ook verbroken, helaas is dat met siblings een stuk ingewikkelder.
Ik heb een tijd een vriendin gehad die hetzelfde deed, kon heel aardig zijn maar wilde graag met haar veren pronken en als ze het gevoel kreeg dat iemand anders meer aandacht kreeg dan zij volgde er een gemene opmerking. Inmiddels weet ik dat ze een label heeft. Vriendschap is ook verbroken, helaas is dat met siblings een stuk ingewikkelder.
donderdag 9 oktober 2025 om 16:41
Ik herken deze situatie heel goed. Bij mij is er op een gegeven moment iets geknapt, of ja, niet eens een clash of ruzie, maar ik had er zo genoeg van. Ik ben nu 3,5 jaar zonder contact. Er is rust, ik kan ademenen en ik voel me gewaardeerd. Het is spijtig, maar voor nu ben ik gelukkiger zo. En ik heb ook geen motivatie om de situatie nu te veranderen. Sibling ook niet.
donderdag 9 oktober 2025 om 16:53
Pfoeh best een heftige consequentie, wel fijn dat je merkt dat het zo'n goede keuze voor je is geweest. komen jullie allebei nog bij je ouders en kunnen jullie elkaar dan makkelijk ontlopen ?Pimpelmeesje87 schreef: ↑09-10-2025 16:41Ik herken deze situatie heel goed. Bij mij is er op een gegeven moment iets geknapt, of ja, niet eens een clash of ruzie, maar ik had er zo genoeg van. Ik ben nu 3,5 jaar zonder contact. Er is rust, ik kan ademenen en ik voel me gewaardeerd. Het is spijtig, maar voor nu ben ik gelukkiger zo. En ik heb ook geen motivatie om de situatie nu te veranderen. Sibling ook niet.
donderdag 9 oktober 2025 om 17:02
In een gezin is wel vaker sprake van enige concurrentie tussen broers/zussen. En als je dan ook nog heel verschillend bent, begrijp je elkaar misschien ook niet goed. In jouw verhaal lees ik ergens ook een soort opboksen tegen/vergelijken met je sibling terug.
Het feit dat jij zegt dat bij je sibling alles vanzelf lijkt te gaan, is natuurlijk ook erg vanuit jouw perspectief. Misschien ervaart je broer/zus het wel als dat alle aandacht altijd naar jou ging/gaat, omdat jij het lastiger had. En zo spelen er allerlei dynamieken in een gezin. Als je iets wil veranderen, zou een open gesprek kunnen helpen, maar dan moeten beiden partijen daar wel voor open staan.
Het feit dat jij zegt dat bij je sibling alles vanzelf lijkt te gaan, is natuurlijk ook erg vanuit jouw perspectief. Misschien ervaart je broer/zus het wel als dat alle aandacht altijd naar jou ging/gaat, omdat jij het lastiger had. En zo spelen er allerlei dynamieken in een gezin. Als je iets wil veranderen, zou een open gesprek kunnen helpen, maar dan moeten beiden partijen daar wel voor open staan.
donderdag 9 oktober 2025 om 17:04
Ik heb geen broers/zussen dus kan misschien ook niet zo goed beoordelen, maar het is de vraag of alles vanzelf gaat bij hem/haar of dat dat zo lijkt. Neemt niet weg dat het een moeilijke situatie is en dat ik snap dat je het je raakt. Denk je dat het een optie zou zijn om dit bespreekbaar te maken met hem/haar?
donderdag 9 oktober 2025 om 17:08
Even een ander geluid en misschien een spiegel: in hoeverre speelt er jaloezie van jouw kant?
Kan me voorstellen dat het heel frustrerend kan zijn dat bij jouw sibling alles lijkt te komen aanwaaien, terwijl jij overal veel meer moeite voor moet doen. Maar dat kun je je sibling niet aanrekenen. Mag je sibling niet naar Afrika gaan, puur omdat jij dit niet zou kunnen betalen? Of is Afrika niet het probleem, maar het opscheppen daarover? (En dan is het de vraag of het echt opscheppen is, of dat jij dat vooral zo ervaart).
Reden dat ik hier op aansla, is dat ik in mijn familie eenzelfde situatie heb meegemaakt, waarbij Sibling A een heel succesvol bedrijf had, terwijl Sibling B door ziekte amper kon werken. Wanneer Sibling A trots vertelde dat ze een nieuwe winkel had geopend en dat ze daar veel werk in had gestoken, voelde Sibling B dat meteen als een aanval, omdat zij niet zoveel kon werken. Dit heeft uiteindelijk tot een nasty breuk geleid op initiatief van Sibling B.
Natuurlijk kun je wel van je sibling verwachten dat hij/zij ook begrip en interesse in jou toont. En daar kun je hem/haar ook op aanspreken.
Maar je minderwaardig voelen zit vooral in jezelf. Als jij oprecht tevreden zou zijn met je eigen leven, zou je je veel minder aantrekken van wat je sibling doet.
Kan me voorstellen dat het heel frustrerend kan zijn dat bij jouw sibling alles lijkt te komen aanwaaien, terwijl jij overal veel meer moeite voor moet doen. Maar dat kun je je sibling niet aanrekenen. Mag je sibling niet naar Afrika gaan, puur omdat jij dit niet zou kunnen betalen? Of is Afrika niet het probleem, maar het opscheppen daarover? (En dan is het de vraag of het echt opscheppen is, of dat jij dat vooral zo ervaart).
Reden dat ik hier op aansla, is dat ik in mijn familie eenzelfde situatie heb meegemaakt, waarbij Sibling A een heel succesvol bedrijf had, terwijl Sibling B door ziekte amper kon werken. Wanneer Sibling A trots vertelde dat ze een nieuwe winkel had geopend en dat ze daar veel werk in had gestoken, voelde Sibling B dat meteen als een aanval, omdat zij niet zoveel kon werken. Dit heeft uiteindelijk tot een nasty breuk geleid op initiatief van Sibling B.
Natuurlijk kun je wel van je sibling verwachten dat hij/zij ook begrip en interesse in jou toont. En daar kun je hem/haar ook op aanspreken.
Maar je minderwaardig voelen zit vooral in jezelf. Als jij oprecht tevreden zou zijn met je eigen leven, zou je je veel minder aantrekken van wat je sibling doet.
donderdag 9 oktober 2025 om 17:16
Precies. Voor een strijd zijn twee mensen nodig. Als jij niet mee strijdt, is er geen strijd.gonniegijsje schreef: ↑09-10-2025 15:58Klinkt als touwtrekken.
Maar weet je, touwtrekken kan niet meer als jij het touw loslaat. Nergens op in gaan en enkel een 'joh wat leuk' maakt zo doorgaans dat het competitie aspect snel zijn glans verliest. Prima toch als diens leven in diens ogen beter is? Mooi voor hen.
donderdag 9 oktober 2025 om 17:22
donderdag 9 oktober 2025 om 17:24
Oh ik dacht dat we betekende dat sibling TO’s ideeën voor uitjes samen nooit leuk genoeg vond maar idd dit is eigenlijk logischer.Procne schreef: ↑09-10-2025 17:08Even een ander geluid en misschien een spiegel: in hoeverre speelt er jaloezie van jouw kant?
Kan me voorstellen dat het heel frustrerend kan zijn dat bij jouw sibling alles lijkt te komen aanwaaien, terwijl jij overal veel meer moeite voor moet doen. Maar dat kun je je sibling niet aanrekenen. Mag je sibling niet naar Afrika gaan, puur omdat jij dit niet zou kunnen betalen? Of is Afrika niet het probleem, maar het opscheppen daarover? (En dan is het de vraag of het echt opscheppen is, of dat jij dat vooral zo ervaart).
Reden dat ik hier op aansla, is dat ik in mijn familie eenzelfde situatie heb meegemaakt, waarbij Sibling A een heel succesvol bedrijf had, terwijl Sibling B door ziekte amper kon werken. Wanneer Sibling A trots vertelde dat ze een nieuwe winkel had geopend en dat ze daar veel werk in had gestoken, voelde Sibling B dat meteen als een aanval, omdat zij niet zoveel kon werken. Dit heeft uiteindelijk tot een nasty breuk geleid op initiatief van Sibling B.
Natuurlijk kun je wel van je sibling verwachten dat hij/zij ook begrip en interesse in jou toont. En daar kun je hem/haar ook op aanspreken.
Maar je minderwaardig voelen zit vooral in jezelf. Als jij oprecht tevreden zou zijn met je eigen leven, zou je je veel minder aantrekken van wat je sibling doet.
donderdag 9 oktober 2025 om 17:44
Ik denk niet dat het om verantwoorden gaat, er valt weinig te verantwoorden aan je levensstijl en -standaard, maar eerder om een gevoel van vernedering, dus van niet goed genoeg zijn in de ogen van die ánder. Wat meestal niet zo erg is, maar als het om je eigen broer of zus gaat, ligt het sowieso gevoelig. Er zit dan van alles onder aan gedeeld verleden en misschien ook aan bepaalde verwachtingen (van ouders bijvoorbeeld), en dan kan een broer of zus je het gevoel geven dat jij de boot hebt gemist en dus niet serieus hoeft te worden genomen.
Daar zou ik me wel druk om maken, hoor. Niet omdat ik me minderwaardig zou voelen, wel omdat ik door iemand die me goed kent als minderwaardig zou worden beschouwd. Of in elk geval: omdat diegene blijkbaar de behoefte heeft om mij pijn te doen. Als je samen bent opgegroeid (meestal als gelijken) is het gewoon niet leuk om in een verdomhoekje te worden gezet.
donderdag 9 oktober 2025 om 18:04
Maar vindt de sibling in dit verhaal dat ook daadwerkelijk zo? Of is dit TO’s interpretatie?Claire45 schreef: ↑09-10-2025 17:44Ik denk niet dat het om verantwoorden gaat, er valt weinig te verantwoorden aan je levensstijl en -standaard, maar eerder om een gevoel van vernedering, dus van niet goed genoeg zijn in de ogen van die ánder. Wat meestal niet zo erg is, maar als het om je eigen broer of zus gaat, ligt het sowieso gevoelig. Er zit dan van alles onder aan gedeeld verleden en misschien ook aan bepaalde verwachtingen (van ouders bijvoorbeeld), en dan kan een broer of zus je het gevoel geven dat jij de boot hebt gemist en dus niet serieus hoeft te worden genomen.
Daar zou ik me wel druk om maken, hoor. Niet omdat ik me minderwaardig zou voelen, wel omdat ik door iemand die me goed kent als minderwaardig zou worden beschouwd. Of in elk geval: omdat diegene blijkbaar de behoefte heeft om mij pijn te doen. Als je samen bent opgegroeid (meestal als gelijken) is het gewoon niet leuk om in een verdomhoekje te worden gezet.
Misschien kan TO wat voorbeelden geven van de opmerkingen die sibling maakt. Want zoals het er nu staat, klinkt het voor mij niet alsof sibling er bewust op uit is om TO te kwetsen, maar dat TO veel opmerkingen als kwetsend ervaart.
donderdag 9 oktober 2025 om 18:13
Het klinkt voor mij ook alsof je je grenzen niet aangeeft. Die sibling kun je niet veranderen, maar je hebt wel invloed op je eigen keuzes. Ik lees niet dat het contact jou iets oplevert. Hoe komt het dan dat je je steeds in situaties begeeft waarin je sibling ziet en deze tegen jou kan sneren? Waarom heb je ingestemd met weg met kerst als je weet dat dit jou nu al ellende geeft?
Ik heb meerdere siblings en soms botsen we, want we zijn verschillend. We zijn niet heel hecht, ik zoek niet actief het contact en deel alleen iets als ik daar zelf zin in heb. Er is een tijd geweest dat ik er eentje heel slecht trok en toen zorgde ik ervoor dat ik diegene niet zo vaak zag. Maar goed, ik zie het familiegebeuren en de daarmee gepaarde verjaardagen/feestdagen ook als niet verplicht en kom alleen als ik er zin in heb/het me uit komt. Veel mensen zien familie dingen toch als verplicht iets, maar dan nog mag jij met kerst ook jouw wensen en grenzen aangeven.
Ik heb meerdere siblings en soms botsen we, want we zijn verschillend. We zijn niet heel hecht, ik zoek niet actief het contact en deel alleen iets als ik daar zelf zin in heb. Er is een tijd geweest dat ik er eentje heel slecht trok en toen zorgde ik ervoor dat ik diegene niet zo vaak zag. Maar goed, ik zie het familiegebeuren en de daarmee gepaarde verjaardagen/feestdagen ook als niet verplicht en kom alleen als ik er zin in heb/het me uit komt. Veel mensen zien familie dingen toch als verplicht iets, maar dan nog mag jij met kerst ook jouw wensen en grenzen aangeven.
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
donderdag 9 oktober 2025 om 18:31
Precies. Je kunt wel de 'wijste' zijn en er niet in meegaan, maar alle ondermijning en minachting kost bakken energie.
Hier het contact zo'n 10 jaar geleden gestopt. Ik realiseerde me dat ik het contact alleen aanhield omdat we 'bloed' zijn, verder zijn er geen overeenkomsten en vind ik haar zelfs een onprettig mens. Zij mij ook overigens. Er is nu rust en duidelijkheid.
donderdag 9 oktober 2025 om 18:38
Ik heb 2 zussen, we zitten dicht op elkaar. We zijn nooit close geweest, verschillen ook enorm.
We werden emotioneel verwaarloosd tijdens onze jeugd. Ik met name heb daar veel last van gehad. Ben in therapie gegaan, en werd me bewust van hoe ik mijn jeugd heb ervaren.
Ik kon toen ook beter zien wáár mijn zussen vandaan kwamen. En waarom zij geworden zijn tot wie zij nu zijn.
Dat heeft het voor mij anders gemaakt. Ik kan ze meer zien in wat ze zijn tekortgekomen. En dat ze daarom op een bepaalde manier in het leven staan.
Ik heb daar meer bewustzijn op. Daarom lukt het mij beter om het in de relatie met hun anders te reageren.
En beter bij mezelf te blijven. In wie ik ben.
We werden emotioneel verwaarloosd tijdens onze jeugd. Ik met name heb daar veel last van gehad. Ben in therapie gegaan, en werd me bewust van hoe ik mijn jeugd heb ervaren.
Ik kon toen ook beter zien wáár mijn zussen vandaan kwamen. En waarom zij geworden zijn tot wie zij nu zijn.
Dat heeft het voor mij anders gemaakt. Ik kan ze meer zien in wat ze zijn tekortgekomen. En dat ze daarom op een bepaalde manier in het leven staan.
Ik heb daar meer bewustzijn op. Daarom lukt het mij beter om het in de relatie met hun anders te reageren.
En beter bij mezelf te blijven. In wie ik ben.
donderdag 9 oktober 2025 om 18:48
Ik krijg ook de rillingen van het woord sibling, maar dat terzijde. Waarom ga je met je familie 'weg met kerst' (ik ga er dan vanuit dat het om meerdere dagen gaat)? Daar zou ik echt niet aan beginnen in jouw geval. Je schrijft 'Ik merk ook dat ik daardoor ook steeds minder wil delen met sibling'. Dat zou ik dan ook zo min mogelijk doen. Waarom zou je? Contact helemaal verbreken is wellicht niet nodig, maar minimaliseren moet toch kunnen. Dus niet 'weg met kerst met de familie', want dat is vragen om problemen.
Overigens vind ik je topictitel ook wat gek, 'niets hebben met sibling'. Dat klinkt eerder als onverschilligheid, maar volgens mij hebben jullie juist wel 'iets' (en dan niet positief).
Overigens vind ik je topictitel ook wat gek, 'niets hebben met sibling'. Dat klinkt eerder als onverschilligheid, maar volgens mij hebben jullie juist wel 'iets' (en dan niet positief).
Nothing happens for a reason
donderdag 9 oktober 2025 om 18:49
Weet jouw broer/zus ook waarom je het contact hebt verbroken?Pimpelmeesje87 schreef: ↑09-10-2025 16:41Ik herken deze situatie heel goed. Bij mij is er op een gegeven moment iets geknapt, of ja, niet eens een clash of ruzie, maar ik had er zo genoeg van. Ik ben nu 3,5 jaar zonder contact. Er is rust, ik kan ademenen en ik voel me gewaardeerd. Het is spijtig, maar voor nu ben ik gelukkiger zo. En ik heb ook geen motivatie om de situatie nu te veranderen. Sibling ook niet.
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 9 oktober 2025 om 19:36
donderdag 9 oktober 2025 om 19:50
Zo leest iedereen toch binnen eigen kaders. Ik lees in de OP niet direct dingen die ik zou omschrijven als ondermijning of minachting. Ik besef dat dat misschien aan mijn eigen kaders kan liggen, maar nee, ik lees dat niet.
Maar ik snap je punt wel. Als er inderdaad sprake zou zijn van ondermijnen en minachting, dan zou mijn advies anders zijn.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
