Relaties
alle pijlers
Ouderenmishandeling
zondag 28 december 2025 om 08:54
Het is absurd maar ik kan wel wat tips gebruiken. Mijn broer (bijna 55) stuurt nare mails of appjes naar onze vader. Beetje dreigend soms en erg kwetsend. Onze vader is niet meer de jongste, parkinson en genoeg meegemaakt in het leven. Ik zie mijn broer nooit meer omdat ik zijn gedrag niet accepteer. Vader is te lief. Vlak voor kerst weer geëscaleerd en pa heeft 113 moeten bellen om rustig te worden.
We hebben Gmail al geblokkeerd, maar dan komt het in spam en blijft 30 dagen in spambox. Vader kan het niet laten om spam te checken met leesrisico als gevolg. Telefoonnummer geblokkeerd en hele app geschiedenis verwijderd.
Maar wat kan ik nog meer doen. Vader is bang dat het om kan slaan naar fysieke dreiging en onveilig gevoel in huis en wil het hierbij laten. Ik wil mijn broer het liefst laten weten dat hij voor eens en altijd op moet houden. Ik weet nl zeker dat over een half jaar er weer voorzichtig contact wordt gelegd, bijgelegd om het na een jaar weer te laten exploderen.
Ik vind dat hij mijn vader emotioneel mishandeld en heb daar heel veel moeite mee.
Wat kan je nog meer doen qua preventie?
We hebben Gmail al geblokkeerd, maar dan komt het in spam en blijft 30 dagen in spambox. Vader kan het niet laten om spam te checken met leesrisico als gevolg. Telefoonnummer geblokkeerd en hele app geschiedenis verwijderd.
Maar wat kan ik nog meer doen. Vader is bang dat het om kan slaan naar fysieke dreiging en onveilig gevoel in huis en wil het hierbij laten. Ik wil mijn broer het liefst laten weten dat hij voor eens en altijd op moet houden. Ik weet nl zeker dat over een half jaar er weer voorzichtig contact wordt gelegd, bijgelegd om het na een jaar weer te laten exploderen.
Ik vind dat hij mijn vader emotioneel mishandeld en heb daar heel veel moeite mee.
Wat kan je nog meer doen qua preventie?
maandag 29 december 2025 om 20:19
Wat lul jij nou allemaal uit je nek zeg? Met je Viva-meute, wat doe je hier als je je zo verheven voelt? Zieltje.Lieneke schreef: ↑29-12-2025 20:17Verschrikkelijk dit. Jullie reacties sterken mij nog meer in mijn mening. Niet mijn overtuiging, maar mijn mening.
Gaslighten, dat zie ik gebeuren van jullie kant. Maar goed...zo kijken jullie er niet tegenaan.
Ah! Een aha-erlebnis! Ik ben een heel zielig kind, want zoals jullie nu reageren reageerden mijn ouders ook. Wel net wat milder.
Maar ik ben dus per definitie fout. Mijn gedachten en meningen deugen niet.
Dank dames, wat een prachtig inzicht bieden jullie me. Maar ondanks dat...ik denk er nog precies hetzelfde over.
Want ik zie dit steeds gebeuren, in heel veel topics. Je moet mee loeien met de Viva-meute.
En dat doe ik soms ook, maar niet altijd, Ik heb de wijsheid niet in pacht en jullie ook niet.
Dat 55 jarige kind moet zich eens flink achter zijn oren krabben.
maandag 29 december 2025 om 20:23
Koekoek. Een precair topic met veel lawaai en een mening waarvan je heus weet dat die uitzonderlijk controversieel is binnenstampen en als mensen je willen uitleggen dat je ouders jou niet anders hadden mogen behandelen omdat je zogenaamd "minder goed gebakken" was, dan zijn wij net zoals je ouders. Je moet het maar op kunnen schrijven.
Maar goed, dat zal dan wel.
Maar goed, dat zal dan wel.
Si abra la puerta hay lobos.
maandag 29 december 2025 om 20:28
Mensen vergeten ook soms dat liefde letterlijk noodzakelijk is voor een kind om een gezond volwassen persoon te worden.
Het is niet dat je zonder dat nog kan opkrabbelen als de gezonde weerbare mens die er altijd al in zat. Die zit er simpelweg dan niet in. Dus waar je die dan opeens vandaan zou moeten toveren op je 21e of 55e verjaardag?
Zonder liefde van je ouders kom je van copingmechanismen aan elkaar te hangen, helaas zonder dat je het zelf doorhebt. Het vergt veel werk en hulp om dat te gaan zien en is niet iedereen gegund, ik denk de meerderheid niet.
Het is niet dat je zonder dat nog kan opkrabbelen als de gezonde weerbare mens die er altijd al in zat. Die zit er simpelweg dan niet in. Dus waar je die dan opeens vandaan zou moeten toveren op je 21e of 55e verjaardag?
Zonder liefde van je ouders kom je van copingmechanismen aan elkaar te hangen, helaas zonder dat je het zelf doorhebt. Het vergt veel werk en hulp om dat te gaan zien en is niet iedereen gegund, ik denk de meerderheid niet.
maandag 29 december 2025 om 20:28
Niemand zegt dat jouw mening niet mag bestaan. Er wordt inhoudelijk gereageerd op wat je zegt, omdat mensen de redenering problematisch vinden. Dat is iets anders dan gaslighting.Lieneke schreef: ↑29-12-2025 20:17Verschrikkelijk dit. Jullie reacties sterken mij nog meer in mijn mening. Niet mijn overtuiging, maar mijn mening.
Gaslighten, dat zie ik gebeuren van jullie kant. Maar goed...zo kijken jullie er niet tegenaan.
Ah! Een aha-erlebnis! Ik ben een heel zielig kind, want zoals jullie nu reageren reageerden mijn ouders ook. Wel net wat milder.
Maar ik ben dus per definitie fout. Mijn gedachten en meningen deugen niet.
Dank dames, wat een prachtig inzicht bieden jullie me. Maar ondanks dat...ik denk er nog precies hetzelfde over.
Want ik zie dit steeds gebeuren, in heel veel topics. Je moet mee loeien met de Viva-meute.
En dat doe ik soms ook, maar niet altijd, Ik heb de wijsheid niet in pacht en jullie ook niet.
Dat 55 jarige kind moet zich eens flink achter zijn oren krabben.
Wat mij opvalt, is dat elke vorm van tegenspraak bij jou meteen wordt vertaald naar: “zie je wel, ik ben weer dat zielige kind”. Dat is precies waar de discussie schuurt. Kritiek op een idee is geen aanval op jou als persoon. Dat onderscheid lijkt hier nu steeds te verdwijnen.
Het is ook geen “Viva-meute”-denken om te zeggen dat kinderen ook als ze volwassen zijn langdurige schade kunnen overhouden aan subtiele maar structurele afwijzing, of gebrek aan erkenning. Dat is iets wat breed wordt onderkend, niet enkel op het Viva-forum. Maar dat weet je volgens mij best.
maandag 29 december 2025 om 20:39
Helemaal mee eens!bijtie schreef: ↑29-12-2025 20:28Mensen vergeten ook soms dat liefde letterlijk noodzakelijk is voor een kind om een gezond volwassen persoon te worden.
Het is niet dat je zonder dat nog kan opkrabbelen als de gezonde weerbare mens die er altijd al in zat. Die zit er simpelweg dan niet in. Dus waar je die dan opeens vandaan zou moeten toveren op je 21e of 55e verjaardag?
Zonder liefde van je ouders kom je van copingmechanismen aan elkaar te hangen, helaas zonder dat je het zelf doorhebt. Het vergt veel werk en hulp om dat te gaan zien en is niet iedereen gegund, ik denk de meerderheid niet.
Ik denk dat het misschien te ver gevraagd is om van de 55 jarige te verwachten dat hij anders moet zijn of anders moet gedragen. Op een of andere dag. Misschien kan hij het gewoon niet en zit hij vast en misschien heeft hij het niet eens door dat hij vast zit. En misschien weet hij niet anders. Die man is ook maar zo gevormd door zijn opvoeding en wat hij mee heeft gemaakt in het leven. Hij voelt zich duidelijk afgewezen of niet begrepen door zijn vader. En verlangt ergens naar een vorm van erkenning en liefde. Iets wat niet vervuld word. Ik moet hierbij gelijk denken aan modi's en coping mechanisme en het kleine kind in hem.
maandag 29 december 2025 om 20:41
Daar is de self fulfilling prophecy.
Je hebt zelf bepaalde reacties geplaatst waar mensen op reageren, daarna kruip je in een slachtofferrol en ben jij "fout." Net als vroeger.
Maar jij bent niet fout. Zonder uitzondering heeft iedereen hier jou gezegd dat je net zo veel waard bent als ieder ander mens. Dat is namelijk een feit.
Vroeger is niet nu, je bent niet minder dan wie dan ook hier en zolang je dat wel gelooft, blijf je je jeugd herhalen.
Jouw mening mag je hebben, is zelfs volkomen begrijpelijk gezien de situatie waar je uit komt. Maar mensen mogen daar ook iets van vinden, vooral als je die projecteert op allerlei mensen die je niet eens kent. Het is ook nogal geen doorsnee overtuiging die je hebt.
maandag 29 december 2025 om 20:48
Zo zijn er genoeg toch. Mijn buurvrouw probeert het ook eindeloos vaak opnieuw met haar ouders. Het eindigt elke keer in ruzie. En dan is zij onredelijk en kwetsend.davo1979 schreef: ↑29-12-2025 20:39Helemaal mee eens!
Ik denk dat het misschien te ver gevraagd is om van de 55 jarige te verwachten dat hij anders moet zijn of anders moet gedragen. Op een of andere dag. Misschien kan hij het gewoon niet en zit hij vast en misschien heeft hij het niet eens door dat hij vast zit. En misschien weet hij niet anders. Die man is ook maar zo gevormd door zijn opvoeding en wat hij mee heeft gemaakt in het leven. Hij voelt zich duidelijk afgewezen of niet begrepen door zijn vader. En verlangt ergens naar een vorm van erkenning en liefde. Iets wat niet vervuld word. Ik moet hierbij gelijk denken aan modi's en coping mechanisme en het kleine kind in hem.
Maar ik zie ook wat zij doen in hun onvermogen, haar keer op keer in de steek laten net als vroeger. Haar niet zien.
En dan begint haar moeder "je maakt je vader overstuur, zie je niet dat hij hartstikke benauwd is? (Oftewel straks is hij dood en dan is het jouw schuld, heb je nu je zin?)"
Buurvrouw heeft chronische ontstekingen in haar lichaam, heeft geen sociale contacten, verwaarloost zichzelf, haar lichaam is volgens mij gewoon op van deze strijd om erkenning. Toevallig of niet is ze ook halverwege de 50.
maandag 29 december 2025 om 21:00
Lieneke, zie je zelf ook hoe snel je in de slachtofferrol schiet, terwijl je juist zo benadrukt dat je daar niet in wilt zitten? Dat zegt misschien meer over waar jij staat in je proces dan over wat hier gezegd wordt. Misschien iets om over na te denken, zodra het minder als een aanval voelt.
En To, waar ben jij gebleven? Heb je inmiddels nog met je vader gesproken over zijn eigen aandeel in het geheel?
En To, waar ben jij gebleven? Heb je inmiddels nog met je vader gesproken over zijn eigen aandeel in het geheel?
maandag 29 december 2025 om 21:03
Nou ik herken mijzelf er deels in deze 55 jarige. Nou moet ik erbij zeggen, ik val mijn vader niet lastig. Ik ben gewoon verdwenen. Herken zeker wel de gevoelens die deze man heeft. En ik snap ook wel dat hij gezien en gehoord wil worden. Alleen dat zal nooit vervuld worden. Iedereen volgt patronen, de vader ook. En als niemand de patronen veranderd, veranderd er niks.
Het vervelende aan dit verhaal is dat als je eenmaal gevormd bent met (negatieve) patronen, dat het ook een groot deel van je leven beïnvloed. Dat zit gewoon heel diep. Hoe jij jezelf ziet, hoe jij je omgeving ziet en hoe je reageert enz.,. en ook daar zitten weer gevolgen aan.
Het vervelende aan dit verhaal is dat als je eenmaal gevormd bent met (negatieve) patronen, dat het ook een groot deel van je leven beïnvloed. Dat zit gewoon heel diep. Hoe jij jezelf ziet, hoe jij je omgeving ziet en hoe je reageert enz.,. en ook daar zitten weer gevolgen aan.
dinsdag 30 december 2025 om 03:31
Ik vind de reacties naar Lieneke erg heftig. Ook niet helemaal fair als je het mij vraagt.
Ja ze heeft mischien wat woorden gebruikt die ze in een andere context (werk) natuurlijk niet zou gebruiken. Maar ze refereert daarmee vooral naar zichzelf zoals ik het lees. Ik hoop dat mensen ook wat verder kunnen lezen dan alleen de specifieke woorden waar mensen het blijkbaar niet mee eens zijn.
Wat hier eigenlijk gebeurd is volgens mij juist een hele interessante discussie, waar je verschillende kanten en perspectieven kan bekijken. Maar mijn idee is het dus ook niet zo zwart wit allemaal.
Wat Lieneke deelt is volgens mij haar eigen ervaring en hoe ze deze tot op de dag van vandaag inzet om ook andere kinderen te helpen. Ik lees daarin zeker niet dat zij kinderen kwetst of niet met liefde behandeld.
Wat zij over zichzelf zegt, shockeert blijkbaar een hele hoop mensen. Maar toch is het zo dat niet iedereen op deze wereld met hetzelfde gelukt geboren wordt. Ik vind het zelf best naïef om te denken dat dit geen invloed heeft op hoe ouders naar hun kinderen kijken. Daarmee wil ik dus niet zeggen dat kinderen die anders zijn geen liefde verdienen of dat deze ouders niet van hun kinderen houden. Maar wel dat het voor ouders ook zoeken kan zijn hoe je het beste met je kind om moet gaan omdat sommige kinderen nou eenmaal meer uitdaging vergen, op wat voor manier dan ook. En ja, dan maken ouders ook fouten. Ligt dat aan het kind? Niet specifiek nee, maar aan de samenstelling van mensen, waarbij de 'afwijkende persoon' in kwestie, natuurlijk altijd meer moeite zal hebben erbij te horen en omgeving meer moeite zal hebben kind op juiste manier te betrekken. Hoe je daar op latere leeftijd mee omgaat, is natuurlijk heel persoonlijk. Ik kan me zeker heel goed voorstellen dat er mensen zijn die het later met ouders zouden willen bespreken in het kader van gezien/gehoord worden. In sommige gevallen kan dat tot een succes leiden. Maar ik veel gevallen denk ik ook dat de vaste patronen en manieren van omgaan met elkaar, er zo in zit, dat het niet lukt om nader tot elkaar te komen. In die gevallen, vind ik het helemaal geen gekke gedachte om je meer te focussen op je eigen ontwikkeling, zoals Lieneke mooi omgeschreven heeft en zich eraan te herinneren dat ouders hebben gedaan wat zij dachten dat goed is. Dat kan ook geruststellend werken voor mensen. Het loslaten van wrok, kan bevrijdend werken.
Of het in het geval van TO goed is om als broer zijde het gesprek wel/niet aan te gaan met vader, is lastig te zeggen op basis van de info die we hebben. Het vasthouden van broer aan het willen rechtzetten van onrechtvaardig, kan ook leiden tot stagnering van het proces. De vraag is of hij ooit de erkenning krijgt waar hij naar zoekt. Vader is nu oud, en ziek. Ja hij is nog bij de tijd, maar hij heeft ook Parkinson.
Nog even voor jou Lieneke; ik vind het heel knap dat je jezelf zo hebt ontwikkeld en zoals ik lees, ook een gelukkig leven leidt. Daar mag je trots op zijn!
Ja ze heeft mischien wat woorden gebruikt die ze in een andere context (werk) natuurlijk niet zou gebruiken. Maar ze refereert daarmee vooral naar zichzelf zoals ik het lees. Ik hoop dat mensen ook wat verder kunnen lezen dan alleen de specifieke woorden waar mensen het blijkbaar niet mee eens zijn.
Wat hier eigenlijk gebeurd is volgens mij juist een hele interessante discussie, waar je verschillende kanten en perspectieven kan bekijken. Maar mijn idee is het dus ook niet zo zwart wit allemaal.
Wat Lieneke deelt is volgens mij haar eigen ervaring en hoe ze deze tot op de dag van vandaag inzet om ook andere kinderen te helpen. Ik lees daarin zeker niet dat zij kinderen kwetst of niet met liefde behandeld.
Wat zij over zichzelf zegt, shockeert blijkbaar een hele hoop mensen. Maar toch is het zo dat niet iedereen op deze wereld met hetzelfde gelukt geboren wordt. Ik vind het zelf best naïef om te denken dat dit geen invloed heeft op hoe ouders naar hun kinderen kijken. Daarmee wil ik dus niet zeggen dat kinderen die anders zijn geen liefde verdienen of dat deze ouders niet van hun kinderen houden. Maar wel dat het voor ouders ook zoeken kan zijn hoe je het beste met je kind om moet gaan omdat sommige kinderen nou eenmaal meer uitdaging vergen, op wat voor manier dan ook. En ja, dan maken ouders ook fouten. Ligt dat aan het kind? Niet specifiek nee, maar aan de samenstelling van mensen, waarbij de 'afwijkende persoon' in kwestie, natuurlijk altijd meer moeite zal hebben erbij te horen en omgeving meer moeite zal hebben kind op juiste manier te betrekken. Hoe je daar op latere leeftijd mee omgaat, is natuurlijk heel persoonlijk. Ik kan me zeker heel goed voorstellen dat er mensen zijn die het later met ouders zouden willen bespreken in het kader van gezien/gehoord worden. In sommige gevallen kan dat tot een succes leiden. Maar ik veel gevallen denk ik ook dat de vaste patronen en manieren van omgaan met elkaar, er zo in zit, dat het niet lukt om nader tot elkaar te komen. In die gevallen, vind ik het helemaal geen gekke gedachte om je meer te focussen op je eigen ontwikkeling, zoals Lieneke mooi omgeschreven heeft en zich eraan te herinneren dat ouders hebben gedaan wat zij dachten dat goed is. Dat kan ook geruststellend werken voor mensen. Het loslaten van wrok, kan bevrijdend werken.
Of het in het geval van TO goed is om als broer zijde het gesprek wel/niet aan te gaan met vader, is lastig te zeggen op basis van de info die we hebben. Het vasthouden van broer aan het willen rechtzetten van onrechtvaardig, kan ook leiden tot stagnering van het proces. De vraag is of hij ooit de erkenning krijgt waar hij naar zoekt. Vader is nu oud, en ziek. Ja hij is nog bij de tijd, maar hij heeft ook Parkinson.
Nog even voor jou Lieneke; ik vind het heel knap dat je jezelf zo hebt ontwikkeld en zoals ik lees, ook een gelukkig leven leidt. Daar mag je trots op zijn!
dinsdag 30 december 2025 om 07:53
Ik snap wat je zegt. Maar specifieke woorden doen ertoe. Ze reflecteren een bepaalde manier van denken. Met kinderen als een soort pannenkoeken, die gelukt of minder goed gelukt zijn.Zonnebloem1996 schreef: ↑30-12-2025 03:31Ik hoop dat mensen ook wat verder kunnen lezen dan alleen de specifieke woorden waar mensen het blijkbaar niet mee eens zijn.
En ik denk dan alleen maar: wanneer is de pannenkoek mislukt? Een autistje? Een kindje met een spierziekte? Een kind dat niet oud zal worden? Een kindje dat geen profvoetballer wordt?
Als je wilt zeggen dat een kind niet altijd het type kind is waar de ouders op hadden gehoopt, waarom dan woorden kiezen die een waardeoordeel zijn over het kind?
Waarom leg je zoiets zwaars eenzijdig neer bij de kwetsbaarste?
dinsdag 30 december 2025 om 08:44
Voor mij staat zelfontplooiing haaks op de gedachte dat ik minder zou zijn (geweest) dan een ander (kind).
Waarom niet uitgaan van: ik was liefde waard? Ik was eerder méér dan mijn ouders aankonden, dan minder. Mijn ouders hadden geen liefde voor zichzelf en daardoor niet voor mij. En ondanks de beste intenties, heb ik dat als kind altijd gevoeld.
Betekent voor mij dat ik gezonde zelfliefde mag leren ontwikkelen. De gedachte dat ik een kneuzenkind was of anderszins beperkt kan ik daar niet mee rijmen. Al was ik een kasplant zonder armen, ik was hun kind en dus hun liefde waard punt.
Ik voel geen wrok en geen strijd om erkenning van mijn ouders, en zie evengoed dat zij voor een onmogelijke uitdaging gestaan hebben destijds. Ik klaag hen niet aan, alles is al vergeven.
Ik geloof persoonlijk niet in mensen die niet van zichzelf kunnen houden maar wel liefde menen te geven aan anderen. Die liefde kan nooit zonder voorwaarden zijn, omdat de gever vol met interne conflicten en oordelen zit.
Waarom niet uitgaan van: ik was liefde waard? Ik was eerder méér dan mijn ouders aankonden, dan minder. Mijn ouders hadden geen liefde voor zichzelf en daardoor niet voor mij. En ondanks de beste intenties, heb ik dat als kind altijd gevoeld.
Betekent voor mij dat ik gezonde zelfliefde mag leren ontwikkelen. De gedachte dat ik een kneuzenkind was of anderszins beperkt kan ik daar niet mee rijmen. Al was ik een kasplant zonder armen, ik was hun kind en dus hun liefde waard punt.
Ik voel geen wrok en geen strijd om erkenning van mijn ouders, en zie evengoed dat zij voor een onmogelijke uitdaging gestaan hebben destijds. Ik klaag hen niet aan, alles is al vergeven.
Ik geloof persoonlijk niet in mensen die niet van zichzelf kunnen houden maar wel liefde menen te geven aan anderen. Die liefde kan nooit zonder voorwaarden zijn, omdat de gever vol met interne conflicten en oordelen zit.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
