Kinderen
alle pijlers
Abortus of alleenstaand moederschap?
zondag 2 augustus 2009 om 06:42
Hallo forumlezers,
Ik zit in een moeilijke situatie. Maar heb al gelezen op internet dat ik niet de enige ben. Toch vraag ik jullie om raad of advies...
Op dit moment ben ik 6 weken zwanger. Ik ben 34 en heb al 2 kinderen van 8 en 10 jaar oud uit een vorig huwelijk, die ik grotendeels alleen opvoed.
Mijn vriend heeft nooit een kinderwens gehad, maar ook nooit iets hieraan gedaan qua sterilisatie ofzo. Omdat ik niet tegen de hormonen kon ben ik 3 maanden geleden gestopt met de pil (spiraaltje had ik ook al geprobeerd). Mijn vriend zou zich laten steriliseren. Helaas komt dit dus te laat.
Hij wilt nu dat ik een abortus laat plegen. Hij zegt dat hij zielsgelukkig is met mij en mijn 2 kinderen, maar wilt niet een kind van zichzelf erbij. Hij noemt mij onverantwoordelijk als ik het kindje wel zou willen houden. Waarom hij het kindje niet wilt is omdat hij schulden heeft (die hij makkelijk af kon en kan betalen), wilt reizen, al veel mensen heeft verloren waar hij veel van hield, te groot leeftijdsverschil met mijn andere kinderen en angst heeft voor het onbekende. Ik vind dit geen redenen om abortus te laten plegen, ben zelfs altijd tegen abortus geweest indien je zelf voor een kind kunt zorgen (en het niet tijdens een verkrachting, one-nightstand of op tienerleeftijd is verwekt). Dit kind is uit een relatie en liefde ontstaan. Als ongelukje, maar niet totaal ongewenst door mij.
Op dit moment is hij vertrokken, hij heeft al zijn spullen verhuisd en woont nu bij een vriend. Hij zal het kind ook niet willen erkennen. We zijn dus al in een fase dat het uit is en ik heb weinig illusies dat dit zal veranderen.
Omdat ik begin dit jaar mijn eigen bedrijfje (zonder baan ernaast) ben gestart zit ik financieel nog niet rooskleurig. Mijn bedrijf loopt nog niet zo goed dat ik ervan kan leven. Mijn (ex)vriend wilt mij het komende jaar nog wel deels financieel steunen, totdat ik het alleen redt (ik zal er niet totaal van kunnen rondkomen). Maar dat is toch al iets.
Toch is de keus om een baby alleen op te voeden erg groot. Ik voed mijn 2 kinderen al 4 jaar alleen op en dit is best zwaar. Daarnaast heb ik 1,5 jaar geleden een burn-out gehad.
Ik had gehoopt dat mijn vriend zou bijdraaien en beseffen dat we met onze liefde alles konden overwinnen, maar die hoop is nu wel weg.
Mijn ouders zeggen mij te willen steunen, maar mijn moeders gezondheid is ook niet optimaal en ik wil eigenlijk nooit iemand tot last zijn. Ik ben een volwassen vrouw en vind dat je bij je keuzes de consequenties moet aanvaarden.
Het punt is dat naast het verdriet van een relatie die kapot is ik nu dus ook nog de keus moet maken van het houden of weghalen van dit kindje.
Wil ik dit alleen en kan ik dit aan?
En als ik een abortus laat doen, kan ik dat mezelf ooit vergeven?
Liefs Fleur
ps indien jullie verdere vragen hebben zal ik deze graag beantwoorden.
Ik zit in een moeilijke situatie. Maar heb al gelezen op internet dat ik niet de enige ben. Toch vraag ik jullie om raad of advies...
Op dit moment ben ik 6 weken zwanger. Ik ben 34 en heb al 2 kinderen van 8 en 10 jaar oud uit een vorig huwelijk, die ik grotendeels alleen opvoed.
Mijn vriend heeft nooit een kinderwens gehad, maar ook nooit iets hieraan gedaan qua sterilisatie ofzo. Omdat ik niet tegen de hormonen kon ben ik 3 maanden geleden gestopt met de pil (spiraaltje had ik ook al geprobeerd). Mijn vriend zou zich laten steriliseren. Helaas komt dit dus te laat.
Hij wilt nu dat ik een abortus laat plegen. Hij zegt dat hij zielsgelukkig is met mij en mijn 2 kinderen, maar wilt niet een kind van zichzelf erbij. Hij noemt mij onverantwoordelijk als ik het kindje wel zou willen houden. Waarom hij het kindje niet wilt is omdat hij schulden heeft (die hij makkelijk af kon en kan betalen), wilt reizen, al veel mensen heeft verloren waar hij veel van hield, te groot leeftijdsverschil met mijn andere kinderen en angst heeft voor het onbekende. Ik vind dit geen redenen om abortus te laten plegen, ben zelfs altijd tegen abortus geweest indien je zelf voor een kind kunt zorgen (en het niet tijdens een verkrachting, one-nightstand of op tienerleeftijd is verwekt). Dit kind is uit een relatie en liefde ontstaan. Als ongelukje, maar niet totaal ongewenst door mij.
Op dit moment is hij vertrokken, hij heeft al zijn spullen verhuisd en woont nu bij een vriend. Hij zal het kind ook niet willen erkennen. We zijn dus al in een fase dat het uit is en ik heb weinig illusies dat dit zal veranderen.
Omdat ik begin dit jaar mijn eigen bedrijfje (zonder baan ernaast) ben gestart zit ik financieel nog niet rooskleurig. Mijn bedrijf loopt nog niet zo goed dat ik ervan kan leven. Mijn (ex)vriend wilt mij het komende jaar nog wel deels financieel steunen, totdat ik het alleen redt (ik zal er niet totaal van kunnen rondkomen). Maar dat is toch al iets.
Toch is de keus om een baby alleen op te voeden erg groot. Ik voed mijn 2 kinderen al 4 jaar alleen op en dit is best zwaar. Daarnaast heb ik 1,5 jaar geleden een burn-out gehad.
Ik had gehoopt dat mijn vriend zou bijdraaien en beseffen dat we met onze liefde alles konden overwinnen, maar die hoop is nu wel weg.
Mijn ouders zeggen mij te willen steunen, maar mijn moeders gezondheid is ook niet optimaal en ik wil eigenlijk nooit iemand tot last zijn. Ik ben een volwassen vrouw en vind dat je bij je keuzes de consequenties moet aanvaarden.
Het punt is dat naast het verdriet van een relatie die kapot is ik nu dus ook nog de keus moet maken van het houden of weghalen van dit kindje.
Wil ik dit alleen en kan ik dit aan?
En als ik een abortus laat doen, kan ik dat mezelf ooit vergeven?
Liefs Fleur
ps indien jullie verdere vragen hebben zal ik deze graag beantwoorden.
maandag 3 augustus 2009 om 12:16
Sterkte Fleur. Als je denkt het niet te kunnen handelen is abortus inderdaad misschien beter om te doen. Want zoals iedereen hierboven al schetst : het zal erop neerkomen dat alles voor jou is, de zorg, de verantwoordelijkheden. Dat is tenminste wel waar je vanuit moet gaan als je het kindje laat komen.
Als je denkt dat je daar zelf aan onderdoor zal gaan is het niet verstandig het kind te laten komen, voor jou niet en je kinderen niet.
En jij weet zelf het beste wat je doen moet. Een ander kan wel roepen dat kan je niet aan, ik kan wel roepen dat gaat je wel lukken, het is bij mij ook goed gegaan. Maar jij bent de enige los van alle meningen die dat het beste kan beoordelen.
Als je denkt dat je daar zelf aan onderdoor zal gaan is het niet verstandig het kind te laten komen, voor jou niet en je kinderen niet.
En jij weet zelf het beste wat je doen moet. Een ander kan wel roepen dat kan je niet aan, ik kan wel roepen dat gaat je wel lukken, het is bij mij ook goed gegaan. Maar jij bent de enige los van alle meningen die dat het beste kan beoordelen.
maandag 3 augustus 2009 om 12:19
Prima trouwens die afspraak bij de abortuskliniek. Daar worden je gevoelens en twijfels serieus genomen en op basis van die ervaring kun je nog beter overwegen wat je gaat doen.
VBOK is ook al genoemd. Daar kun je heen voor overwegingen die gericht zijn op het uitdragen van de zwangerschap.
Overigens zou ik niet wachten als je toch kiest voor een abortus. Je 2 kinderen kunnen dan welicht een dag of 3 worden opgevangen en kun jij misschien opgevangen worden door een goede vriendin.
VBOK is ook al genoemd. Daar kun je heen voor overwegingen die gericht zijn op het uitdragen van de zwangerschap.
Overigens zou ik niet wachten als je toch kiest voor een abortus. Je 2 kinderen kunnen dan welicht een dag of 3 worden opgevangen en kun jij misschien opgevangen worden door een goede vriendin.
maandag 3 augustus 2009 om 12:29
Waarin heeft TO geen keus?
Oh wachten.. nu vat ik hem. TO heeft het over wachten tot na de vakantie omdat ze de vakantie van haar kinderen niet wil verprutsen. Ik schrijf dat er wellicht iets te regelen valt voor de opvang van haar kinderen zodat ze de abortus (als ze besluit om dat te doen) niet hoeft uit te stellen. De wachtperiode ken ik.
Oh wachten.. nu vat ik hem. TO heeft het over wachten tot na de vakantie omdat ze de vakantie van haar kinderen niet wil verprutsen. Ik schrijf dat er wellicht iets te regelen valt voor de opvang van haar kinderen zodat ze de abortus (als ze besluit om dat te doen) niet hoeft uit te stellen. De wachtperiode ken ik.
maandag 3 augustus 2009 om 12:34
quote:bibaboe schreef op 03 augustus 2009 @ 12:11:
[...]
Dat ze een afspraak heeft, betekent dus niet direct dat ze een abortus laat doen. Dus 'bedoel ik' vind ik hier een beetje gek?
Bij een kliniek krijg je om te beginnen een grondig gesprek.
Of interpreteer ik jouw 'bedoel ik' niet goed eleonora?Ik bedoel als reactie op Rollergirl die zegt dat TO volgens haar géén abortus wil laten plegen en doet alsof ze dat wel wil, dat ze daar nu dus wél ook mee bezig is. Dat het dus wel degelijk een serieuze optie is. Anders maak je geen afspraak.
[...]
Dat ze een afspraak heeft, betekent dus niet direct dat ze een abortus laat doen. Dus 'bedoel ik' vind ik hier een beetje gek?
Bij een kliniek krijg je om te beginnen een grondig gesprek.
Of interpreteer ik jouw 'bedoel ik' niet goed eleonora?Ik bedoel als reactie op Rollergirl die zegt dat TO volgens haar géén abortus wil laten plegen en doet alsof ze dat wel wil, dat ze daar nu dus wél ook mee bezig is. Dat het dus wel degelijk een serieuze optie is. Anders maak je geen afspraak.
maandag 3 augustus 2009 om 12:37
quote:elninjoo schreef op 03 augustus 2009 @ 12:15:
[...]
Principes zijn alleen leuk als ze je leven niet grondig in de war schoppen. Beter 1 principe overboord, dan je leven lang de prijs moeten betalen voor het in stand houden van je principe.
Onzin.
Als het zo makkelijk was met principes, dan zouden ze niet eens bestaan.
En even for the record; het gaat hier niet om je tanden laten bleken ja dan nee maar om het beëindigen van een zwangerschap en als je daar principieel op tegen bent (met uitzondering van verkrachting en dus niet op TO van toepassing) dan kan het overboord gooien van zo'n principe grote psychische gevolgen hebben.
[...]
Principes zijn alleen leuk als ze je leven niet grondig in de war schoppen. Beter 1 principe overboord, dan je leven lang de prijs moeten betalen voor het in stand houden van je principe.
Onzin.
Als het zo makkelijk was met principes, dan zouden ze niet eens bestaan.
En even for the record; het gaat hier niet om je tanden laten bleken ja dan nee maar om het beëindigen van een zwangerschap en als je daar principieel op tegen bent (met uitzondering van verkrachting en dus niet op TO van toepassing) dan kan het overboord gooien van zo'n principe grote psychische gevolgen hebben.
maandag 3 augustus 2009 om 12:47
Volgens mij gebruiken mensen heel vaak: "in principe" terwijl ze niet heel erg stellig overtuigd zijn van het punt dat ze maken.
Je merkt pas of iets een principe is als je voor de situatie geplaatst wordt. En dan kan blijken dat bijvoorbeeld je principe ik ben tegen abortus, helemaal geen principe was, maar een aanname.
Je merkt pas of iets een principe is als je voor de situatie geplaatst wordt. En dan kan blijken dat bijvoorbeeld je principe ik ben tegen abortus, helemaal geen principe was, maar een aanname.
maandag 3 augustus 2009 om 12:47
quote:eleonora schreef op 03 augustus 2009 @ 12:34:
[...]
Ik bedoel als reactie op Rollergirl die zegt dat TO volgens haar géén abortus wil laten plegen en doet alsof ze dat wel wil, dat ze daar nu dus wél ook mee bezig is. Dat het dus wel degelijk een serieuze optie is. Anders maak je geen afspraak.Ah, ok. Duidelijk. Had ik fout geinterpreteerd dus..
[...]
Ik bedoel als reactie op Rollergirl die zegt dat TO volgens haar géén abortus wil laten plegen en doet alsof ze dat wel wil, dat ze daar nu dus wél ook mee bezig is. Dat het dus wel degelijk een serieuze optie is. Anders maak je geen afspraak.Ah, ok. Duidelijk. Had ik fout geinterpreteerd dus..
maandag 3 augustus 2009 om 12:51
quote:eleonora schreef op 03 augustus 2009 @ 12:49:
Mooi gezegd Nien maar echt, het gaat om een heel diep zittend principe, net als dat dat bij jou zo is maar dan andersom zeg maar.Ik geloof in 't geval van TO niet in 'n diepzittend principe, meer 'n gelegenheidsprincipe zolang ze er zelf nog niet mee te maken had. En opeens beseft ze dat ze nog steeds keuzes heeft.
Mooi gezegd Nien maar echt, het gaat om een heel diep zittend principe, net als dat dat bij jou zo is maar dan andersom zeg maar.Ik geloof in 't geval van TO niet in 'n diepzittend principe, meer 'n gelegenheidsprincipe zolang ze er zelf nog niet mee te maken had. En opeens beseft ze dat ze nog steeds keuzes heeft.
maandag 3 augustus 2009 om 12:57
quote:Esfa schreef op 03 augustus 2009 @ 12:47:
Volgens mij gebruiken mensen heel vaak: "in principe" terwijl ze niet heel erg stellig overtuigd zijn van het punt dat ze maken.
Je merkt pas of iets een principe is als je voor de situatie geplaatst wordt. En dan kan blijken dat bijvoorbeeld je principe ik ben tegen abortus, helemaal geen principe was, maar een aanname.
Het ging om 'tegen' zijn.
Ergens tegen zijn voor een ander (met één enkele uitzondering) maar zelf wel doen als nuttig blijkt.
TO, sterkte met alles!
Volgens mij gebruiken mensen heel vaak: "in principe" terwijl ze niet heel erg stellig overtuigd zijn van het punt dat ze maken.
Je merkt pas of iets een principe is als je voor de situatie geplaatst wordt. En dan kan blijken dat bijvoorbeeld je principe ik ben tegen abortus, helemaal geen principe was, maar een aanname.
Het ging om 'tegen' zijn.
Ergens tegen zijn voor een ander (met één enkele uitzondering) maar zelf wel doen als nuttig blijkt.
TO, sterkte met alles!
maandag 3 augustus 2009 om 12:57
TO, grote kans dat je ex-vriend niet eens alimentatie hoeft te betalen, als hij schulden heeft. Van een kale kikker valt nu eenmaal niets te plukken. Kun je het financieel bolwerken als je ex geen bijdrage levert? Dat is toch ook een punt van overweging om mee te wegen.
Verder wens ik je veel sterkte. Je zit in een situatie die jij en je ex behoorlijk verkloot hebben, maar dat maakt jullie nog geen slechte mensen.
Verder wens ik je veel sterkte. Je zit in een situatie die jij en je ex behoorlijk verkloot hebben, maar dat maakt jullie nog geen slechte mensen.
maandag 3 augustus 2009 om 13:21
quote:Esfa schreef op 03 augustus 2009 @ 12:16:
Volgens mij kun je best een abortus een plek in je leven geven. Als je maar goed wordt begeleid voor, tijdens en na de ingreep. En als je de oplossing abortus zelf ziet als de "beste", "juiste", "minst slechte", (vul maar in) oplossing voor een ongewenste zwangerschap.
Want deze zwangerschap is ook ongewenst als je zegt:"de zwangerschap is wel gewenst, maar niet alleen". Dan is deze zwangerschap dus niet gewenst want de vader wil niks meer met de a.s. moeder van zijn kind te maken hebben.
Het verwerken van een abortus is toch iets wat je grotendeels zelf moet doen. Het is je eigen verantwoordelijkheid. Hoe goed je ook begeleid wordt, je kunt je akelig alleen voelen omdat het alleen jezelf zo diep raakt. En ook al kun je allemaal zwaarwegende rationele argumenten hebben waardoor het voor jezelf "de beste" oplossing lijkt, dan heb je nog altijd de emotionele kant. Als je goed voor jezelf op een rijtje hebt, waarom je eventueel voor een abortus zou kiezen, dan kan dat eventueel wel steun geven. Maar het haalt niet de pijn van het verlies weg denk ik.
Er is geen beste optie in deze situatie. Als TO kiest voor het kind zal ze haar ideeën en verwachtingen moeten bijstellen, net zoals ze dat moet doen wanneer ze kiest voor een abortus. Omdat beide situaties niet ideaal zijn, is het haast onmogelijk om 100% voor de ene beslissing of voor de andere te kiezen.
En omdat dit zo persoonlijk is, iets wat alleen TO zelf heel diep zal raken, zal ze echt naar haar eigen ratio en gevoel moeten kijken. Deze beslissing nu is geheel je eigen verantwoordelijkheid.
Fleur, heb je er al eens over gedacht om naar t VBOK te bellen? Met die mensen kun je zowel telefonische als face-to-face gesprekken voeren.
Volgens mij kun je best een abortus een plek in je leven geven. Als je maar goed wordt begeleid voor, tijdens en na de ingreep. En als je de oplossing abortus zelf ziet als de "beste", "juiste", "minst slechte", (vul maar in) oplossing voor een ongewenste zwangerschap.
Want deze zwangerschap is ook ongewenst als je zegt:"de zwangerschap is wel gewenst, maar niet alleen". Dan is deze zwangerschap dus niet gewenst want de vader wil niks meer met de a.s. moeder van zijn kind te maken hebben.
Het verwerken van een abortus is toch iets wat je grotendeels zelf moet doen. Het is je eigen verantwoordelijkheid. Hoe goed je ook begeleid wordt, je kunt je akelig alleen voelen omdat het alleen jezelf zo diep raakt. En ook al kun je allemaal zwaarwegende rationele argumenten hebben waardoor het voor jezelf "de beste" oplossing lijkt, dan heb je nog altijd de emotionele kant. Als je goed voor jezelf op een rijtje hebt, waarom je eventueel voor een abortus zou kiezen, dan kan dat eventueel wel steun geven. Maar het haalt niet de pijn van het verlies weg denk ik.
Er is geen beste optie in deze situatie. Als TO kiest voor het kind zal ze haar ideeën en verwachtingen moeten bijstellen, net zoals ze dat moet doen wanneer ze kiest voor een abortus. Omdat beide situaties niet ideaal zijn, is het haast onmogelijk om 100% voor de ene beslissing of voor de andere te kiezen.
En omdat dit zo persoonlijk is, iets wat alleen TO zelf heel diep zal raken, zal ze echt naar haar eigen ratio en gevoel moeten kijken. Deze beslissing nu is geheel je eigen verantwoordelijkheid.
Fleur, heb je er al eens over gedacht om naar t VBOK te bellen? Met die mensen kun je zowel telefonische als face-to-face gesprekken voeren.
maandag 3 augustus 2009 om 13:49
quote:eleonora schreef op 03 augustus 2009 @ 12:34:
[...]
Ik bedoel als reactie op Rollergirl die zegt dat TO volgens haar géén abortus wil laten plegen en doet alsof ze dat wel wil, dat ze daar nu dus wél ook mee bezig is. Dat het dus wel degelijk een serieuze optie is. Anders maak je geen afspraak.Nee, ik denk niet dat ze een abortus diep in haar hart als echt serieuze optie beschouwdt. In iedere post staat wel 'bang voor spijt', 'ik heb huilend gebeld voor een afspraak' en ze zou het niet eerder kunnen laten doen dan 9 weken, en dan denkt ze dat ze het niet meer zou kunnen, omdat ze dan verder is dan nu met de zwangerschap. Als het een serieuze optie is, dan had je al bij de huisarts gezeten om tenminste alvast die wettelijk verplichte 5 dagen in te laten gaan. Kun je daarna rustig verder denken en een afspraak plannen.
[...]
Ik bedoel als reactie op Rollergirl die zegt dat TO volgens haar géén abortus wil laten plegen en doet alsof ze dat wel wil, dat ze daar nu dus wél ook mee bezig is. Dat het dus wel degelijk een serieuze optie is. Anders maak je geen afspraak.Nee, ik denk niet dat ze een abortus diep in haar hart als echt serieuze optie beschouwdt. In iedere post staat wel 'bang voor spijt', 'ik heb huilend gebeld voor een afspraak' en ze zou het niet eerder kunnen laten doen dan 9 weken, en dan denkt ze dat ze het niet meer zou kunnen, omdat ze dan verder is dan nu met de zwangerschap. Als het een serieuze optie is, dan had je al bij de huisarts gezeten om tenminste alvast die wettelijk verplichte 5 dagen in te laten gaan. Kun je daarna rustig verder denken en een afspraak plannen.
maandag 3 augustus 2009 om 14:00
maandag 3 augustus 2009 om 14:01
quote:Rollergirl schreef op 03 augustus 2009 @ 13:49:
[...]
Nee, ik denk niet dat ze een abortus diep in haar hart als echt serieuze optie beschouwd. In iedere post staat wel 'bang voor spijt', 'ik heb huilend gebeld voor een afspraak' en ze zou het niet eerder kunnen laten doen dan 9 weken, en dan denkt ze dat ze het niet meer zou kunnen, omdat ze dan verder is dan nu met de zwangerschap. Als het een serieuze optie is, dan had je al bij de huisarts gezeten om tenminste alvast die wettelijk verplichte 5 dagen in te laten gaan. Kun je daarna rustig verder denken en een afspraak plannen.
We zullen het gaan zien Rollergirl.
Ik denk van wel.
Niet iedereen weet meteen wat ze wil. Ik ken genoeg voorbeelden van vrouwen die twee weken in bad gingen zitten nadenken alvorens een beslissing te nemen.
[...]
Nee, ik denk niet dat ze een abortus diep in haar hart als echt serieuze optie beschouwd. In iedere post staat wel 'bang voor spijt', 'ik heb huilend gebeld voor een afspraak' en ze zou het niet eerder kunnen laten doen dan 9 weken, en dan denkt ze dat ze het niet meer zou kunnen, omdat ze dan verder is dan nu met de zwangerschap. Als het een serieuze optie is, dan had je al bij de huisarts gezeten om tenminste alvast die wettelijk verplichte 5 dagen in te laten gaan. Kun je daarna rustig verder denken en een afspraak plannen.
We zullen het gaan zien Rollergirl.
Ik denk van wel.
Niet iedereen weet meteen wat ze wil. Ik ken genoeg voorbeelden van vrouwen die twee weken in bad gingen zitten nadenken alvorens een beslissing te nemen.
maandag 3 augustus 2009 om 14:42
quote:eleonora schreef op 03 augustus 2009 @ 14:01:
[...]
We zullen het gaan zien Rollergirl.
Ik denk van wel.
Niet iedereen weet meteen wat ze wil. Ik ken genoeg voorbeelden van vrouwen die twee weken in bad gingen zitten nadenken alvorens een beslissing te nemen.
Iedere vrouw zal in een dergelijke situatie lang en goed moeten nadenken, ik lees alleen zoveel weerstand tussen de regels door, vandaar dat ik zeg: waarom overweeg je het nog? Voor haar (ex) vriend, die dit eigenlijk wil en zij houdt rekening met de wensen van anderen en dus zijn wens voor abortus.
(ps: twee weken in bad zitten? Ben je dan niet opgelost tegen de tijd, dat je weet wat je gaat doen?)
[...]
We zullen het gaan zien Rollergirl.
Ik denk van wel.
Niet iedereen weet meteen wat ze wil. Ik ken genoeg voorbeelden van vrouwen die twee weken in bad gingen zitten nadenken alvorens een beslissing te nemen.
Iedere vrouw zal in een dergelijke situatie lang en goed moeten nadenken, ik lees alleen zoveel weerstand tussen de regels door, vandaar dat ik zeg: waarom overweeg je het nog? Voor haar (ex) vriend, die dit eigenlijk wil en zij houdt rekening met de wensen van anderen en dus zijn wens voor abortus.
(ps: twee weken in bad zitten? Ben je dan niet opgelost tegen de tijd, dat je weet wat je gaat doen?)
maandag 3 augustus 2009 om 15:16
quote:eleonora schreef op 03 augustus 2009 @ 09:54:
[...]
Allemaal goed en wel maar dan is ze dus niet 'tegen abortus' maar 'tegen abortus voor anderen dan mijzelf'.
Ik vind principes prachtig maar ik vind het nogal wat. Zeggen 'ik ben tegen abortus maar ja, nu heb ik een probleem en komt het me wel goed uit'.
Als je écht tegen bent dan komt het woord abortus dus helemaal niet in je postings voor. Want dat is dan geen optie. Als tegenstander.
Hier op het forum is de abortusdiscussie vaak heel heftig en er worden harde woorden gesproken, vooral door diegenen die tégen zijn. Die nemen een hele duidelijke stelling in en hebben een uitgesproken oordeel over hem die voor zijn. Dus tégen abortus zijn vind ik nogal wat, want het lijkt mij dat er omstandigheden zijn die abortus rechtvaardigen.
Maar in één adem zeggen, 'ik ben tegen maar ik overweeg het toch' dat zegt mij dat je dus vóór abortus bent.
Ik heb absoluut geen oordeel over wat TO moet gaan doen. Ik vind een abortus uitstekend, als zij dat wil en het kindje houden vind ik ook prima maar het stuit mij tegen de borst dat je zegt tegen iets te zijn (en niet iets onbelangrijks maar iets heel fundamenteels) en het dan toch als optie voor jezelf te beschouwen, want voor jezelf gelden die principes dan blijkbaar niet.
Mee eens en begrijp ook niet diegenen die het hardst roepen tegen te zijn en dan als de situatie henzelf betreft toch inene omdraaien.
Desalnietemin vind ik dat je principe geen dogma moet zijn. Het zou in mijn ogen nl. ook niet zo moeten zijn dat omdat zij ooit geroepen heeft tegen abortus te zijn, om die reden dan ook maar geen abortus 'mag' uitvoeren, terwijl haar hart bijvoorbeeld andere dingen zegt (doet het niet geloof ik, maar meer als zwart wit uitgangspunt). Een mens kan altijd van gedachten veranderen en sommigen hebben het nodig om eerst zelf in die situatie terecht te komen.
Nogmaals, to moet het vooral zelf weten. Er zijn hier vele vrouwen die roepen dat ze het best redt. Ik ben iemand die het belang van haar kinderen (to be) zwaarder vind wegen dan het belang van de moeder. Of dat nu vervelende gevoelens oproept voor haarzelf of niet. Dus als to overtuigd is dat ze de zorg aankan voor drie kinderen zonder daarbij voortdurend op haar tenen te lopen en dat ze dan de keuze maakt om bijvoorbeeld haar bedrijfje geen voorrang te geven en desnoods weer in loondienst gaat werken om haar gezin te bedruipen etc. Dus, kortom, als ze volledig de consequenties van haar keuzen accepteert en meent haar kinderen geen tekort te doen...dan zeg ik, ga vooral je gang en zet desnoods tien kinderen op deze wereld.
Maar wat mij betreft is het belang van haar kinderen groter dan het hare en moet zij zich eerst afvragen: wat betekend het voor mijn kinderen. En dan pas, wat betekend het voor mij.
[...]
Allemaal goed en wel maar dan is ze dus niet 'tegen abortus' maar 'tegen abortus voor anderen dan mijzelf'.
Ik vind principes prachtig maar ik vind het nogal wat. Zeggen 'ik ben tegen abortus maar ja, nu heb ik een probleem en komt het me wel goed uit'.
Als je écht tegen bent dan komt het woord abortus dus helemaal niet in je postings voor. Want dat is dan geen optie. Als tegenstander.
Hier op het forum is de abortusdiscussie vaak heel heftig en er worden harde woorden gesproken, vooral door diegenen die tégen zijn. Die nemen een hele duidelijke stelling in en hebben een uitgesproken oordeel over hem die voor zijn. Dus tégen abortus zijn vind ik nogal wat, want het lijkt mij dat er omstandigheden zijn die abortus rechtvaardigen.
Maar in één adem zeggen, 'ik ben tegen maar ik overweeg het toch' dat zegt mij dat je dus vóór abortus bent.
Ik heb absoluut geen oordeel over wat TO moet gaan doen. Ik vind een abortus uitstekend, als zij dat wil en het kindje houden vind ik ook prima maar het stuit mij tegen de borst dat je zegt tegen iets te zijn (en niet iets onbelangrijks maar iets heel fundamenteels) en het dan toch als optie voor jezelf te beschouwen, want voor jezelf gelden die principes dan blijkbaar niet.
Mee eens en begrijp ook niet diegenen die het hardst roepen tegen te zijn en dan als de situatie henzelf betreft toch inene omdraaien.
Desalnietemin vind ik dat je principe geen dogma moet zijn. Het zou in mijn ogen nl. ook niet zo moeten zijn dat omdat zij ooit geroepen heeft tegen abortus te zijn, om die reden dan ook maar geen abortus 'mag' uitvoeren, terwijl haar hart bijvoorbeeld andere dingen zegt (doet het niet geloof ik, maar meer als zwart wit uitgangspunt). Een mens kan altijd van gedachten veranderen en sommigen hebben het nodig om eerst zelf in die situatie terecht te komen.
Nogmaals, to moet het vooral zelf weten. Er zijn hier vele vrouwen die roepen dat ze het best redt. Ik ben iemand die het belang van haar kinderen (to be) zwaarder vind wegen dan het belang van de moeder. Of dat nu vervelende gevoelens oproept voor haarzelf of niet. Dus als to overtuigd is dat ze de zorg aankan voor drie kinderen zonder daarbij voortdurend op haar tenen te lopen en dat ze dan de keuze maakt om bijvoorbeeld haar bedrijfje geen voorrang te geven en desnoods weer in loondienst gaat werken om haar gezin te bedruipen etc. Dus, kortom, als ze volledig de consequenties van haar keuzen accepteert en meent haar kinderen geen tekort te doen...dan zeg ik, ga vooral je gang en zet desnoods tien kinderen op deze wereld.
Maar wat mij betreft is het belang van haar kinderen groter dan het hare en moet zij zich eerst afvragen: wat betekend het voor mijn kinderen. En dan pas, wat betekend het voor mij.
maandag 3 augustus 2009 om 15:25
Ik zal jullie nog gezellig over dit onderwerp verder laten discussieren. Ik ga op dit moment mezelf hiervan afzijdig houden. Helaas is het forum niet helemaal wat ik gehoopt had. Ik snap de heftige reacties, maar die hebben mij alleen maar meer verward gemaakt. Ik geloof nog in liefde en de goedheid van mensen en dat dit nog in iets goeds kan veranderen.
Morgen heb ik het gesprek, dat zal al heel heftig zijn. Mijn exvriend zal erbij zijn. Dat is fijn en verdrietig.
Ik hou jullie op de hoogte van mijn beslissing.
Morgen heb ik het gesprek, dat zal al heel heftig zijn. Mijn exvriend zal erbij zijn. Dat is fijn en verdrietig.
Ik hou jullie op de hoogte van mijn beslissing.
maandag 3 augustus 2009 om 15:26
quote:
Fleur2010 schreef op 03 augustus 2009 @ 10:06:
Voordat het een discussie wordt van of mijn kinderen iets verliezen of krijgen. Ik heb schatten van kinderen die een groot hart hebben, net als ik. We hebben ook ruimte in huis en hart genoeg, dus ze verliezen niets.
Op dit moment vindt ik dat ook de kwestie niet.
Ze hebben alles wat hun hartje begeerd, kilo's LEGO, Nintendo en Wii, aandacht, kleding, eten.
Elninjo schreef:
Wat ik al schreef: het gaat niet alleen over het financiele aspect, maar als jij nu al 'n burnout hebt gehad, hoe zie je het je dan voor je met zorg over 3 kinderen ipv 2? Dát verliezen ze, de kans op 'n relaxte onbezorgde moeder als je op alle fronten de eindjes aan elkaar moet knopen, vooral wat energie/aandacht etc. betreft.
Dat is trouwens ook exact wat ik bedoel met aan je kinderen denken. Materieel vind ik nog altijd meest ondergeschikt. Denk dat kinderen met minder speelgoed en luxe toekunnen dan wat normaal gevonden wordt.
Maar denk niet dat je kinderen moet willen laten opgroeien bij een ouder of ouders die het niet kunnen bolwerken. Die er gewoon simpelweg niet tegen opgewassen zijn.
Fleur2010 schreef op 03 augustus 2009 @ 10:06:
Voordat het een discussie wordt van of mijn kinderen iets verliezen of krijgen. Ik heb schatten van kinderen die een groot hart hebben, net als ik. We hebben ook ruimte in huis en hart genoeg, dus ze verliezen niets.
Op dit moment vindt ik dat ook de kwestie niet.
Ze hebben alles wat hun hartje begeerd, kilo's LEGO, Nintendo en Wii, aandacht, kleding, eten.
Elninjo schreef:
Wat ik al schreef: het gaat niet alleen over het financiele aspect, maar als jij nu al 'n burnout hebt gehad, hoe zie je het je dan voor je met zorg over 3 kinderen ipv 2? Dát verliezen ze, de kans op 'n relaxte onbezorgde moeder als je op alle fronten de eindjes aan elkaar moet knopen, vooral wat energie/aandacht etc. betreft.
Dat is trouwens ook exact wat ik bedoel met aan je kinderen denken. Materieel vind ik nog altijd meest ondergeschikt. Denk dat kinderen met minder speelgoed en luxe toekunnen dan wat normaal gevonden wordt.
Maar denk niet dat je kinderen moet willen laten opgroeien bij een ouder of ouders die het niet kunnen bolwerken. Die er gewoon simpelweg niet tegen opgewassen zijn.
maandag 3 augustus 2009 om 15:29
maandag 3 augustus 2009 om 15:44
quote:Fleur2010 schreef op 03 augustus 2009 @ 15:25:
Ik zal jullie nog gezellig over dit onderwerp verder laten discussieren. Ik vond dit topic allesbehalve een gezellig discussie onderwerp, ik vind dit echt een hele vreemde opmerking over een topic, die je zelf bent gestart.quote:Ik ga op dit moment mezelf hiervan afzijdig houden. Helaas is het forum niet helemaal wat ik gehoopt had. Ik snap de heftige reacties, maar die hebben mij alleen maar meer verward gemaakt.Misschien hoor je niet wat je wilde horen, maar dan moet je specifiek om medestanders vragen, die je vooral niet confronteren met de realiteit van je situatie.quote:Ik geloof nog in liefde en de goedheid van mensen en dat dit nog in iets goeds kan veranderen.Dat is fantastisch lief maar ook heel naief. Je partner wil niet en wachten tot iemand 'bijdraait' en gaat reageren, zoals jij dat het liefste zou willen, is behoorlijk onverstandig. Iemand is met de snelheid van het licht ervan door gegaan, zodra hij wist dat je zwanger was en geeft bij voorbaat aan het kind niet te willen erkennen. Heel mooi dat je wilt blijven geloven in deze prachtige liefde(?), die jullie samen hebben. De objectieve blik van anderen zou je best iets aan kunnen hebben, als je er voor open durft te staan. Maar ik geloof, dat je dit liever allemaal niet wilt horen. Je wilt horen, dat hij bijdraait, bij je terug zal komen en jullie samen een gelukkig gezinnetje zullen vormen en hij de beste papa ter wereld zal zijn. Zo beter?quote:Morgen heb ik het gesprek, dat zal al heel heftig zijn. Mijn exvriend zal erbij zijn. Dat is fijn en verdrietig.Heel goed dat hij erbij is, dit is niet alleen een zaak van jou, maar van jullie samen.quote:Ik hou jullie op de hoogte van mijn beslissing.Veel sterkte en wijsheid!
Ik zal jullie nog gezellig over dit onderwerp verder laten discussieren. Ik vond dit topic allesbehalve een gezellig discussie onderwerp, ik vind dit echt een hele vreemde opmerking over een topic, die je zelf bent gestart.quote:Ik ga op dit moment mezelf hiervan afzijdig houden. Helaas is het forum niet helemaal wat ik gehoopt had. Ik snap de heftige reacties, maar die hebben mij alleen maar meer verward gemaakt.Misschien hoor je niet wat je wilde horen, maar dan moet je specifiek om medestanders vragen, die je vooral niet confronteren met de realiteit van je situatie.quote:Ik geloof nog in liefde en de goedheid van mensen en dat dit nog in iets goeds kan veranderen.Dat is fantastisch lief maar ook heel naief. Je partner wil niet en wachten tot iemand 'bijdraait' en gaat reageren, zoals jij dat het liefste zou willen, is behoorlijk onverstandig. Iemand is met de snelheid van het licht ervan door gegaan, zodra hij wist dat je zwanger was en geeft bij voorbaat aan het kind niet te willen erkennen. Heel mooi dat je wilt blijven geloven in deze prachtige liefde(?), die jullie samen hebben. De objectieve blik van anderen zou je best iets aan kunnen hebben, als je er voor open durft te staan. Maar ik geloof, dat je dit liever allemaal niet wilt horen. Je wilt horen, dat hij bijdraait, bij je terug zal komen en jullie samen een gelukkig gezinnetje zullen vormen en hij de beste papa ter wereld zal zijn. Zo beter?quote:Morgen heb ik het gesprek, dat zal al heel heftig zijn. Mijn exvriend zal erbij zijn. Dat is fijn en verdrietig.Heel goed dat hij erbij is, dit is niet alleen een zaak van jou, maar van jullie samen.quote:Ik hou jullie op de hoogte van mijn beslissing.Veel sterkte en wijsheid!
