Kinderen
alle pijlers
Wie wil mij helpen..
woensdag 5 augustus 2009 om 18:19
Hallo,
Ik heb net een test gedaan, en ik blijk zwanger!! Ik ben 23jaar!! Dit komt totaal onverwacht. Ik heb net mijn lieve vriend op de hoogte gesteld, we hebben gepraat maar niet lang, want hij gaat zometeen op vakantie.
Ik voel mij zo verschrikkelijk. We zijn er beiden overuit dat we nog veel te jong zijn voor een kindje.
Naar mijn weten hebben we het altijd veilig gedaan, en ik test mijzelf ook zo nu en dan, voor de zekerheid. Zo ook nu.
Maar nu had ik al een beetje een voorgevoel. Mijn borsten zijn namelijk ook erg pijnlijk. En nu weet ik de uitslag dus.
Ik word er helemaal beroerd van.
Zometeen ga ik de test van clearblue doen, die ook berekend wanneer je bevrucht bent.
Ik ga ineens aan alles twijfelen en ben zelfs bang dat ik al te lang zwanger ben. Wat ook weer niet kan, want ben gewoon ongesteld geworden.
Maar worden je borsten dan al zo snel pijnlijk?
En hoe nu verder? Via de dokter naar een abortus kliniek? Of kan je er zelfstandig heen. Ik weet het allemaal niet.
Het is niet zo dat we er makkelijk over denken, om het maar weg te halen, maar het kan niet anders. Alleen wat mij wel pijn doet, is dat dit ons eerste kindje is, had kunnen zijn.
Wat het ook moeilijk maakt is dat mijn vriend nu vertrekt op vakantie.. het is niet zo n goede timing allemaal.
Ik ben zo geschrokken en kan alleen maar huilen, ik heb geen idee hoe ik het aan moet pakken.
Wie heeft er goede raad, advies, tips?
Bedankt...
Ik heb net een test gedaan, en ik blijk zwanger!! Ik ben 23jaar!! Dit komt totaal onverwacht. Ik heb net mijn lieve vriend op de hoogte gesteld, we hebben gepraat maar niet lang, want hij gaat zometeen op vakantie.
Ik voel mij zo verschrikkelijk. We zijn er beiden overuit dat we nog veel te jong zijn voor een kindje.
Naar mijn weten hebben we het altijd veilig gedaan, en ik test mijzelf ook zo nu en dan, voor de zekerheid. Zo ook nu.
Maar nu had ik al een beetje een voorgevoel. Mijn borsten zijn namelijk ook erg pijnlijk. En nu weet ik de uitslag dus.
Ik word er helemaal beroerd van.
Zometeen ga ik de test van clearblue doen, die ook berekend wanneer je bevrucht bent.
Ik ga ineens aan alles twijfelen en ben zelfs bang dat ik al te lang zwanger ben. Wat ook weer niet kan, want ben gewoon ongesteld geworden.
Maar worden je borsten dan al zo snel pijnlijk?
En hoe nu verder? Via de dokter naar een abortus kliniek? Of kan je er zelfstandig heen. Ik weet het allemaal niet.
Het is niet zo dat we er makkelijk over denken, om het maar weg te halen, maar het kan niet anders. Alleen wat mij wel pijn doet, is dat dit ons eerste kindje is, had kunnen zijn.
Wat het ook moeilijk maakt is dat mijn vriend nu vertrekt op vakantie.. het is niet zo n goede timing allemaal.
Ik ben zo geschrokken en kan alleen maar huilen, ik heb geen idee hoe ik het aan moet pakken.
Wie heeft er goede raad, advies, tips?
Bedankt...
woensdag 5 augustus 2009 om 19:24
Die dingen spelen ook door mijn hoofd.
Het zou allemaal kunnen
Het nare is alleen dat ik niet veel tijd heb gehad om dit goed met mijn vriend te overleggen, te bespreken. (hij is nu op vakantie)
Het was eigenlijk meteen ( hoe wrang het ook klinkt) om het weg te halen.
Maar hoelanger ik hier over denk... ik bedoel, het is niet zomaar wat.
Als we nou allebei zegmaar hier naar toe hadden geleefd, en dat het de bedoeling was om zwanger te worden dan voelde het natuurlijk allemaal anders.
Maar nu worden we zo voor het blok gezet. (logisch)
Ooit wilden we een kindje, dat leek heel ver weg.
En nu is het zover.
Ik voel mij helemaal niet zo dat ik een kindje zou kunnen krijgen, ik kan mijzelf echt neit voorstellen met een dikke buik enz. En wat moet iedereen wel niet denken.
Morgen ga ik naar de dokter..
Het zou allemaal kunnen
Het nare is alleen dat ik niet veel tijd heb gehad om dit goed met mijn vriend te overleggen, te bespreken. (hij is nu op vakantie)
Het was eigenlijk meteen ( hoe wrang het ook klinkt) om het weg te halen.
Maar hoelanger ik hier over denk... ik bedoel, het is niet zomaar wat.
Als we nou allebei zegmaar hier naar toe hadden geleefd, en dat het de bedoeling was om zwanger te worden dan voelde het natuurlijk allemaal anders.
Maar nu worden we zo voor het blok gezet. (logisch)
Ooit wilden we een kindje, dat leek heel ver weg.
En nu is het zover.
Ik voel mij helemaal niet zo dat ik een kindje zou kunnen krijgen, ik kan mijzelf echt neit voorstellen met een dikke buik enz. En wat moet iedereen wel niet denken.
Morgen ga ik naar de dokter..
woensdag 5 augustus 2009 om 19:29
Neem in ieder geval geen overhaaste beslissing (zoals abortus) terwijl je vriend weg is. Hij is hier mede verantwoordelijk voor en moet bij je zijn om je te steunen mochten jullie er voor kiezen om het niet te houden.
Is er niet iemand die je in vertrouwen kan nemen in de tussentijd? 10 dagen is in deze situatie natuurlijk best lang.
Er worden hier veel topics geopend door in eerste instantie ongewenst zwangeren. tuurlijk je schrikt er van maar er is meer mogelijk dan je denkt hoor. Jullie zijn niet piepjong meer, bijna afgestudeerd etc. Dus mocht je toch je kindje willen laten komen zullen problemen die nu heel belangrijk lijken in praktijk relatief makkelijk op te lossen zijn. (zoals woning spullen etc.)
Is er niet iemand die je in vertrouwen kan nemen in de tussentijd? 10 dagen is in deze situatie natuurlijk best lang.
Er worden hier veel topics geopend door in eerste instantie ongewenst zwangeren. tuurlijk je schrikt er van maar er is meer mogelijk dan je denkt hoor. Jullie zijn niet piepjong meer, bijna afgestudeerd etc. Dus mocht je toch je kindje willen laten komen zullen problemen die nu heel belangrijk lijken in praktijk relatief makkelijk op te lossen zijn. (zoals woning spullen etc.)
anoniem_8170 wijzigde dit bericht op 05-08-2009 19:32
Reden: rare zin
Reden: rare zin
% gewijzigd
woensdag 5 augustus 2009 om 19:36
Wat iedereen denkt daar moet je je niks van aantrekken! Je moet straks gaan bedenken wat jij wilt en als je vriend terug is beslissingen gaan nemen over wat jullie willen! Dat je jezelf niet met een dikke buik ziet en achter de kinderwagen is toch logisch als je hier verder nog nooit over hebt nagedacht. Neem alleen geen overhaaste beslissingen!
woensdag 5 augustus 2009 om 19:43
Oh, en ik heb zelf geen ervaring, maar heb op het forum wel eerder gelezen dat VBOK goede hulp/adviezen geeft bij ongeplande/ongwenste zwangerschappen.
http://www.vbok.nl/hulp.htm
http://www.vbok.nl/hulp.htm
The time is now
woensdag 5 augustus 2009 om 19:45
cejoy, probeer eerst een beetje rustig te worden. Je hoeft niets overhaast te beslissen. Wacht tot je vriend terug is van vakantie. Praat goed met elkaar. Welke beslissing je ook neemt, het is van belang dat er voor 100% achter staat. allebei. Zodat je er geen spijt van krijgt. Weeg alles tegen elkaar af.
Kan me wel voorstellen dat je vriend geschrokken reageert en zegt: we doen een abortus. Maar zo makkelijk is dat niet.
Heb je intussentijd iemand waarmee je hierover kan praten? Je moeder, een vriendin, een zus/broer?
Denk wel dat het belangrijk is om samen met je vriend langs de dokter te gaan. Het is iets wat jullie allebei aangaat. Wellicht denkt hij er tijdens zijn vakantie ook wel overna en verandert hij misschien van mening.
succes met je beslissing!
Kan me wel voorstellen dat je vriend geschrokken reageert en zegt: we doen een abortus. Maar zo makkelijk is dat niet.
Heb je intussentijd iemand waarmee je hierover kan praten? Je moeder, een vriendin, een zus/broer?
Denk wel dat het belangrijk is om samen met je vriend langs de dokter te gaan. Het is iets wat jullie allebei aangaat. Wellicht denkt hij er tijdens zijn vakantie ook wel overna en verandert hij misschien van mening.
succes met je beslissing!
woensdag 5 augustus 2009 om 19:47
Tussen de 12e en de 16e dag is ook een "overtijd behandeling" mogelijk. Dat is net zoiets als de "morning after pil", maar dan een iets zwaardere variant. Via de link die ik eerder plaatste kun je hier meer info over vinden.
Verder denk ik dat je, als je niet voor bovenstaande kiest, inderdaad even rustig de tijd moet nemen om de dingen te overdenken en met je vriend te bespreken als hij straks weer terug is van zijn vakantie. Uiteindelijk moet je de keuze maken die voor jou goed voelt, niet wat anderen denken dat goed is voor jou. Als jij vindt dat jij het kind moet houden, dan zijn er vast oplossingen te bedenken voor elkl praktisch bezwaar wat er in je opkomt. Als jij voelt dat je het nu niet moet doen, dan heb je dat recht ook. Maar maak de keuze die voor jou het beste voelt, de omgeving hoeft er niet mee te leven, dat moet jij doen.
Sterkte!
Verder denk ik dat je, als je niet voor bovenstaande kiest, inderdaad even rustig de tijd moet nemen om de dingen te overdenken en met je vriend te bespreken als hij straks weer terug is van zijn vakantie. Uiteindelijk moet je de keuze maken die voor jou goed voelt, niet wat anderen denken dat goed is voor jou. Als jij vindt dat jij het kind moet houden, dan zijn er vast oplossingen te bedenken voor elkl praktisch bezwaar wat er in je opkomt. Als jij voelt dat je het nu niet moet doen, dan heb je dat recht ook. Maar maak de keuze die voor jou het beste voelt, de omgeving hoeft er niet mee te leven, dat moet jij doen.
Sterkte!
woensdag 5 augustus 2009 om 20:00
Sowieso wachten tot je vriend terug is. En als ik hem was zou ik iig eerder terug komen.
Er komen bij mij meteen en aantal vragen op;
Wat als hij blijft bij zijn besluit maar jij je bedenkt?
Hoelang nog voor je klaar bent met je studie?
Hoe is de band met je ouders? (kun je met ze, of 1 van beiden, hier over praten?)
Stel je gaat ervoor het weg te halen, probeer jezelf over n paar jaar te zien. En dat is natuurlijk niet echt te doen, maar jij kent jezelf. Als je altijd al kinderen hebt gewild, zou je dan over 5 jaar spijt hebben? Als je altijd eerst carrière hebt willen maken, zou je dan juist vrede hebben met dit besluit?
En als je het kindje wél zou laten komen, zou je dán over 5 jaar spijt hebben? (wat misschien nog wel erger is, want dat krijgt n kleintje ook mee)...
Nog n ding, heel vroeg mama worden heeft ook zo zn voordelen natuurlijk. Voor in de jonge jaren, maar ook later, als die kleine zn eigen weg gaat. Dan ben je ook nog jong, en kun je nog van alles ondernemen.
Ik wens je heel erg veel wijsheid en sterkte toe.
Dat je morgen naar de dokter gaat vind ik al heel verstandig. Al is het idd alleen al om te praten. Het is allemaal nog heel vroeg, dus heb nog even de tijd. Stel jezelf wel een deadline. En als die verstreken is, dan word je mama. (ofzo, zo zou ik het zelf doen)
Neem de tijd.
Er komen bij mij meteen en aantal vragen op;
Wat als hij blijft bij zijn besluit maar jij je bedenkt?
Hoelang nog voor je klaar bent met je studie?
Hoe is de band met je ouders? (kun je met ze, of 1 van beiden, hier over praten?)
Stel je gaat ervoor het weg te halen, probeer jezelf over n paar jaar te zien. En dat is natuurlijk niet echt te doen, maar jij kent jezelf. Als je altijd al kinderen hebt gewild, zou je dan over 5 jaar spijt hebben? Als je altijd eerst carrière hebt willen maken, zou je dan juist vrede hebben met dit besluit?
En als je het kindje wél zou laten komen, zou je dán over 5 jaar spijt hebben? (wat misschien nog wel erger is, want dat krijgt n kleintje ook mee)...
Nog n ding, heel vroeg mama worden heeft ook zo zn voordelen natuurlijk. Voor in de jonge jaren, maar ook later, als die kleine zn eigen weg gaat. Dan ben je ook nog jong, en kun je nog van alles ondernemen.
Ik wens je heel erg veel wijsheid en sterkte toe.
Dat je morgen naar de dokter gaat vind ik al heel verstandig. Al is het idd alleen al om te praten. Het is allemaal nog heel vroeg, dus heb nog even de tijd. Stel jezelf wel een deadline. En als die verstreken is, dan word je mama. (ofzo, zo zou ik het zelf doen)
Neem de tijd.
woensdag 5 augustus 2009 om 20:00
Rot hoor, deze situatie!
Wat ik in elk geval zou doen is morgen direct naar de huisarts gaan. Hij kan je vast meer vertellen, is het bv mogelijk om de precieze duur van jouw zwangerschap vast te stellen (waarschijnlijk wel), en wat voor behandelingen zijn er mogelijk als je écht de zwangerschap wilt afbreken.
Ga voor jezelf nadenken: wil je de zwangerschap écht zelf niet, of wil je het niet omdat 'je jezelf niet kunt voorstellen met zo'n dikke buik, en omdat je bang bent voor de reacties van anderen'. Want je zult zelf ook weten: 23 jaar is -puur naar leeftijd gekeken- niet te jong voor een kindje, je zult het kindje zeker wat te bieden hebben. Jullie zijn allebei bijna klaar met jullie opleiding, en zullen straks gaan werken. Dit alles hoeft dus voor een kindje geen belemmering te zijn.
Ik wil je niet aan het twijfelen brengen hoor, maar zorg er goed voor dat je weet wat je wilt. Ik vind je in je beredenering namelijk niet 'heel sterk' je klinkt vooral heel erg geschrokken (logisch!!)
Ga vanavond eens rustig voor jezelf nadenken, praat er morgen met de huisarts over. En bel je vriend over wat jouw huisarts gezegd heeft. Is niet een geweldig moment zo op vakantie, maar je zorgt er wel voor dat hij ook kan gaan andenken over wat hij wil, over wat jij wil en dan kunnen jullie ná zijn vakantie samen bepalen wat er gaat volgen.
Zou er zelf gewoon niet te lang mee wachten, want wie weet is een overtijdbehandeling wel mogelijk. Lijkt mij persoonlijk minder ingrijpend dan een abortus in een verdere periode in de zwangerschap (maar nogmaals: zorg dat je heel zeker weet wat je wilt).
Heel veel sterkte met alles!! Liefs Pien.
Wat ik in elk geval zou doen is morgen direct naar de huisarts gaan. Hij kan je vast meer vertellen, is het bv mogelijk om de precieze duur van jouw zwangerschap vast te stellen (waarschijnlijk wel), en wat voor behandelingen zijn er mogelijk als je écht de zwangerschap wilt afbreken.
Ga voor jezelf nadenken: wil je de zwangerschap écht zelf niet, of wil je het niet omdat 'je jezelf niet kunt voorstellen met zo'n dikke buik, en omdat je bang bent voor de reacties van anderen'. Want je zult zelf ook weten: 23 jaar is -puur naar leeftijd gekeken- niet te jong voor een kindje, je zult het kindje zeker wat te bieden hebben. Jullie zijn allebei bijna klaar met jullie opleiding, en zullen straks gaan werken. Dit alles hoeft dus voor een kindje geen belemmering te zijn.
Ik wil je niet aan het twijfelen brengen hoor, maar zorg er goed voor dat je weet wat je wilt. Ik vind je in je beredenering namelijk niet 'heel sterk' je klinkt vooral heel erg geschrokken (logisch!!)
Ga vanavond eens rustig voor jezelf nadenken, praat er morgen met de huisarts over. En bel je vriend over wat jouw huisarts gezegd heeft. Is niet een geweldig moment zo op vakantie, maar je zorgt er wel voor dat hij ook kan gaan andenken over wat hij wil, over wat jij wil en dan kunnen jullie ná zijn vakantie samen bepalen wat er gaat volgen.
Zou er zelf gewoon niet te lang mee wachten, want wie weet is een overtijdbehandeling wel mogelijk. Lijkt mij persoonlijk minder ingrijpend dan een abortus in een verdere periode in de zwangerschap (maar nogmaals: zorg dat je heel zeker weet wat je wilt).
Heel veel sterkte met alles!! Liefs Pien.
woensdag 5 augustus 2009 om 20:06
quote:Rary schreef op 05 augustus 2009 @ 19:17:
als jullie je opleiding bijna hebben afgerond, kan het dus ook zo zijn dat jullie over een half jaartje ergens een appartementje kunnen huren, je vriend full-time kan werken en jij part-time...
Of hij kan part time werken en jij full time.
Wat een prehistorische stelling pffffffffff
als jullie je opleiding bijna hebben afgerond, kan het dus ook zo zijn dat jullie over een half jaartje ergens een appartementje kunnen huren, je vriend full-time kan werken en jij part-time...
Of hij kan part time werken en jij full time.
Wat een prehistorische stelling pffffffffff
woensdag 5 augustus 2009 om 20:15
Ik ga iniedergeval morgen naar de dokter.
Ik heb dan wel die test gedaan, en uit de laatste blijkt dus dat ik 2-3 weken zwanger ben... maar het lijkt mij dat de dokter dit zelf ook nog wilt checken?
Iemand ervaring hiermee? Hoe dit in zijn werk gaat? Moet ik daar zo n zelfde soort test doen? Lees nl ook van alles over echo etc.
Ik heb net met mijn vriend gebeld, en de uitslag van mijn tweede test verteld. Hij was ook in zekere zin "opgelucht". Omdat het nog in een vroeg stadium is.
Maar hij is er wel overuit dat het nog te vroeg is voor een kindje.
En ergens neig ik ook naar die kant.
Maar ookal ben ik zo kort zwanger, ik denk toch wel verder. Ergens denk ik zelfs dat als hij had gezegt dat hij het graag wilde houden, dat ik het dan gehouden had.
Ik ben helemaal in de war en kan eigenlijk op dit moment ook niet helder erover nadenken..er gaan gewoon allemaal gevoelens en gedachten door mij heen.
Vanavond maar eens alles proberen op een rijtje te zetten.
Ik heb dan wel die test gedaan, en uit de laatste blijkt dus dat ik 2-3 weken zwanger ben... maar het lijkt mij dat de dokter dit zelf ook nog wilt checken?
Iemand ervaring hiermee? Hoe dit in zijn werk gaat? Moet ik daar zo n zelfde soort test doen? Lees nl ook van alles over echo etc.
Ik heb net met mijn vriend gebeld, en de uitslag van mijn tweede test verteld. Hij was ook in zekere zin "opgelucht". Omdat het nog in een vroeg stadium is.
Maar hij is er wel overuit dat het nog te vroeg is voor een kindje.
En ergens neig ik ook naar die kant.
Maar ookal ben ik zo kort zwanger, ik denk toch wel verder. Ergens denk ik zelfs dat als hij had gezegt dat hij het graag wilde houden, dat ik het dan gehouden had.
Ik ben helemaal in de war en kan eigenlijk op dit moment ook niet helder erover nadenken..er gaan gewoon allemaal gevoelens en gedachten door mij heen.
Vanavond maar eens alles proberen op een rijtje te zetten.
woensdag 5 augustus 2009 om 20:30
woensdag 5 augustus 2009 om 20:41
woensdag 5 augustus 2009 om 21:03
Meisje, je bent geschrokken en dat is volkomen logisch. Maar het is nog pril en je hebt dus nog tijd om een beslissing te nemen. Ik kreeg er twee op mijn 23ste. Het is echt te doen, zeker als je samen bent. Ik stond er indertijd alleen voor, was volkomen onverwacht zwanger (want pil en condoom) en compleet in shock. Ik werd ook nog eens kotsmisselijk en was toen helemaal niet meer in staat helder te denken. Ik belandde in het ziekenhuis, kreeg een echo en op dat moment heb ik besloten ervoor te gaan. En heb nu ineens van die beginnende pubers in huis. Denk er goed over na. Bel het VBOK. Ga naar de huisarts en praat met je vriend. Weeg de voor en nadelen tegen elkaar af, maar geef jezelf nog even de tijd om aan het idee te wennen. En volg dan je gevoel. Knuffel!
woensdag 5 augustus 2009 om 21:12
woensdag 5 augustus 2009 om 23:24
quote:Liselotte4 schreef op 05 augustus 2009 @ 18:50:
[...]
wat goed van je. Hoe oud is je kindje nu?
Mijn dochter is nu 2,5. Ik weet niet of deze keuze beter was dan de andere.
Je leven zal gewoon nooit meer hetzelfde worden zodra je voor de keuze hebt gestaan van zwanger blijven of zwangerschap afbreken. Ik vind het soms ook heel erg zwaar om een kind te hebben. Maar mijn kind is wel precies goed zoals ze is, alleen een beetje te vroeg.
Verder kan ik het alleen maar helemaal eens zijn met onderstaande quote:
quote:nummerzoveel schreef op 05 augustus 2009 @ 19:47:
Uiteindelijk moet je de keuze maken die voor jou goed voelt, niet wat anderen denken dat goed is voor jou. Als jij vindt dat jij het kind moet houden, dan zijn er vast oplossingen te bedenken voor elkl praktisch bezwaar wat er in je opkomt. Als jij voelt dat je het nu niet moet doen, dan heb je dat recht ook. Maar maak de keuze die voor jou het beste voelt, de omgeving hoeft er niet mee te leven, dat moet jij doen.
Sterkte! Ik vind toch niet dat je jouw beslissing moet laten afhangen van je vriend. Zijn mening telt natuurlijk maar laat zijn mening niet tellen om de verkeerde redenen.
[...]
wat goed van je. Hoe oud is je kindje nu?
Mijn dochter is nu 2,5. Ik weet niet of deze keuze beter was dan de andere.
Je leven zal gewoon nooit meer hetzelfde worden zodra je voor de keuze hebt gestaan van zwanger blijven of zwangerschap afbreken. Ik vind het soms ook heel erg zwaar om een kind te hebben. Maar mijn kind is wel precies goed zoals ze is, alleen een beetje te vroeg.
Verder kan ik het alleen maar helemaal eens zijn met onderstaande quote:
quote:nummerzoveel schreef op 05 augustus 2009 @ 19:47:
Uiteindelijk moet je de keuze maken die voor jou goed voelt, niet wat anderen denken dat goed is voor jou. Als jij vindt dat jij het kind moet houden, dan zijn er vast oplossingen te bedenken voor elkl praktisch bezwaar wat er in je opkomt. Als jij voelt dat je het nu niet moet doen, dan heb je dat recht ook. Maar maak de keuze die voor jou het beste voelt, de omgeving hoeft er niet mee te leven, dat moet jij doen.
Sterkte! Ik vind toch niet dat je jouw beslissing moet laten afhangen van je vriend. Zijn mening telt natuurlijk maar laat zijn mening niet tellen om de verkeerde redenen.
