Relaties
alle pijlers
Het is uit
maandag 10 augustus 2009 om 11:47
Het is uit, al een maand. Ik ben nog elke dag verdrietig. Elke dag probeer ik te leven, probeer ik te werken aan de laatste loodjes voor mijn toekomst. Maar het is zo moeilijk. Ik huil nog vaak. Het doet pijn dat hij mij kennelijk zo stom en suf vindt dat hij niet meer zijn leven met me wil delen. Ben ik zo'n slecht persoon? Ik weet het niet. Ik denk het niet. Ik heb niets gedaan, alleen van hem gehouden. Waarom waardeert hij me niet? Hij negeert me. Ik heb hem de afgelopen maand vaak gesmst of gebeld. Maat de afgelopen twee dagen heb ik niets van me laten horen. Ik voel zo veel verdriet:( Komt het ooit goed? Zal ik weer normaal worden? 
maandag 10 augustus 2009 om 13:37
@Bloemetje: Wat je ook doet, als ze je niet waarderen kwalificeren ze het als bemoeizucht of claimgedrag. Ik was niet bang hem kwijt te raken. Ik was overtuigd dat hij bij mij was, omdat hij dat wilde. Ik deed dingen voor hem, omdat ik van hem hield en andersom. Het is een maand uit. De paniek, zoals ik die voelde, is gelukkig weg. Mijn beste vriendin kwam en zag de puinhoop, tassen en noem maar op, die hij had achtergelaten. Ik was in shock vertelde zij later. Ik huilde zoo hard, viel een paar kilo's af. Geen eetlust, weinig zin. Maar ze zullen het wel voelen inderdaad. Karma bestaat!
maandag 10 augustus 2009 om 13:43
Gisteren kreeg ik een sms van hem waarin stond 'jij denkt dat het mij niks doet, maar dat doet het wel degelijk'.
Hij beweerd ook dat hij niks met haar heeft, maar hij heeft gelogen toen ik vroeg of hij met iemand smste en of hij iets met haar ging afspreken, waarom moet ik hem dan geloven dat hij niks met haar heeft? Vertrouwen is gewoon compleet weggeveegd.
Hij stuurde ook in die sms dat hij alleen een 'maatje'heeft om mee te praten aan haar. Maar dat 'maatje' was ik altijd...
Dat doet zoveel pijn, dus laat hem gewoon met rust, kwets ik mezelf ook niet meer...
Hij beweerd ook dat hij niks met haar heeft, maar hij heeft gelogen toen ik vroeg of hij met iemand smste en of hij iets met haar ging afspreken, waarom moet ik hem dan geloven dat hij niks met haar heeft? Vertrouwen is gewoon compleet weggeveegd.
Hij stuurde ook in die sms dat hij alleen een 'maatje'heeft om mee te praten aan haar. Maar dat 'maatje' was ik altijd...
Dat doet zoveel pijn, dus laat hem gewoon met rust, kwets ik mezelf ook niet meer...
maandag 10 augustus 2009 om 13:48
quote:Opnieuwleven schreef op 10 augustus 2009 @ 13:24:
jeeeetje, wat erg bloemetje!!! Maar op een gegeven moment zal je weinig behoeft hebben hem te willen smsen/spreken/mailen. Opeens zag ik het licht dat het echt over was! Dat hij mij niet meer interessant vind dus waarom zou ik contact willen leggen? En zijn vrienden, waar ik mee naar toe ging. Geen 1 woord of sms! Maar dat zal wel natuurlijk zijn, dat ze partij kiezen. Het moet verschrikkelijk zijn eens van elkaar te hebben gehouden en nu als vijanden tegenover elkaar te staan. Hoelang hebben jullie gehad?
@Madhe: Wellicht is het weglopen.. Maar ik ga weg vanwege de pijn die ik voel bij het zien van alle herinneringen daar. Hand in hand door dat straatje gelopen, hand in hand geskeelerd langs dat paadje, samen koffie gedronken bij dat bankje.. Je hebt gelijk, het zijn niet de omstandigheden. Als een niet verder wil, is het exit. Dat zie ik in en daarom GODDANK heb ik geen behoefte meer om hem op te zoeken/te bellen/te smsen. Als ze interesse hebben lopen ze je achterna, de wereld rond. Hebben ze geen interesse meer, dan is 5 minuten al te veel. Heb jij liefdesverdriet meegemaakt? Hoe ging je er mee om en pakte dat goed uit voor je?
Natuurlijk heb ik liefdesverdriet meegemaakt. En flink ook, maar wel heel kort.
Na mijn echte en lange relaties niet eigenlijk, daar krab ik me nog wel eens om op mijn achterhoofd. Ik bleef daarbij behoorlijk (extreem)nuchter. Werkt het niet dan werkt het niet. En het scheelt dat ik degene was die de relatie verbrak.
De keren dat ik wel liefdesverdriet had heb ik 2 dagen in bed de ogen uit mijn kop gejankt, en daarna mezelf een flinke schop onder mijn kont gegeven. Leuke dingen gedaan, leuke mensen om me heen gehad en gezorgd voor afleiding. Ik heb nooit langer dan een week zitten sippen eigenlijk. Klaar is voor mij heel klaar. Van wie dat idee ook afkomt.
Als een man mij niet leuk genoeg vindt, dan vind ik het zonde van mijn energie om hierover te sippen. Dan vind ik het een tijdje jammer, maar meer ook niet. Er zijn nog genoeg andere leukerds denk ik dan. En als het er niet in zit, kun je dat beter meteen weten en verder gaan met je leven. Hoe ik het voor elkaar krijg weet ik niet. Of ik er blij mee moet zijn weet ik ook niet. Ik weet alleen dat ik behoorlijk egoistisch ben en mezelf nogal belangrijk vindt. Ik kan heel verdrietig zijn om dingen, maar niet om een man. Toch kan ik heel veel van iemand houden, dus dat is het niet. Misschien ben ik hier echt gewoon te nuchter in.
jeeeetje, wat erg bloemetje!!! Maar op een gegeven moment zal je weinig behoeft hebben hem te willen smsen/spreken/mailen. Opeens zag ik het licht dat het echt over was! Dat hij mij niet meer interessant vind dus waarom zou ik contact willen leggen? En zijn vrienden, waar ik mee naar toe ging. Geen 1 woord of sms! Maar dat zal wel natuurlijk zijn, dat ze partij kiezen. Het moet verschrikkelijk zijn eens van elkaar te hebben gehouden en nu als vijanden tegenover elkaar te staan. Hoelang hebben jullie gehad?
@Madhe: Wellicht is het weglopen.. Maar ik ga weg vanwege de pijn die ik voel bij het zien van alle herinneringen daar. Hand in hand door dat straatje gelopen, hand in hand geskeelerd langs dat paadje, samen koffie gedronken bij dat bankje.. Je hebt gelijk, het zijn niet de omstandigheden. Als een niet verder wil, is het exit. Dat zie ik in en daarom GODDANK heb ik geen behoefte meer om hem op te zoeken/te bellen/te smsen. Als ze interesse hebben lopen ze je achterna, de wereld rond. Hebben ze geen interesse meer, dan is 5 minuten al te veel. Heb jij liefdesverdriet meegemaakt? Hoe ging je er mee om en pakte dat goed uit voor je?
Natuurlijk heb ik liefdesverdriet meegemaakt. En flink ook, maar wel heel kort.
Na mijn echte en lange relaties niet eigenlijk, daar krab ik me nog wel eens om op mijn achterhoofd. Ik bleef daarbij behoorlijk (extreem)nuchter. Werkt het niet dan werkt het niet. En het scheelt dat ik degene was die de relatie verbrak.
De keren dat ik wel liefdesverdriet had heb ik 2 dagen in bed de ogen uit mijn kop gejankt, en daarna mezelf een flinke schop onder mijn kont gegeven. Leuke dingen gedaan, leuke mensen om me heen gehad en gezorgd voor afleiding. Ik heb nooit langer dan een week zitten sippen eigenlijk. Klaar is voor mij heel klaar. Van wie dat idee ook afkomt.
Als een man mij niet leuk genoeg vindt, dan vind ik het zonde van mijn energie om hierover te sippen. Dan vind ik het een tijdje jammer, maar meer ook niet. Er zijn nog genoeg andere leukerds denk ik dan. En als het er niet in zit, kun je dat beter meteen weten en verder gaan met je leven. Hoe ik het voor elkaar krijg weet ik niet. Of ik er blij mee moet zijn weet ik ook niet. Ik weet alleen dat ik behoorlijk egoistisch ben en mezelf nogal belangrijk vindt. Ik kan heel verdrietig zijn om dingen, maar niet om een man. Toch kan ik heel veel van iemand houden, dus dat is het niet. Misschien ben ik hier echt gewoon te nuchter in.
maandag 10 augustus 2009 om 13:55
Girlpower!!
Het is ook niet waard om lang te blijven treuren. Er is meer leed op deze aardbol, tenminste dat probeer ik mezelf voor te stellen. Totdat ik op het station de naam van een chocoladezaak zie en denk aan de doos bonbons die hij aan me had gegeven. Het was een hartje en er zitten nog bonbons in.. Normaal gesproken was het in no time op, want hij eet ze altijd op .
Het is heeeeel pijnlijk dat het maatje er niet meer is? Het maatje is weg en overal zie je verliefde mensen, hand in hand in de stad. Om van te huilen. Die girlpower is af en toe moeilijk te vinden.
Het is ook niet waard om lang te blijven treuren. Er is meer leed op deze aardbol, tenminste dat probeer ik mezelf voor te stellen. Totdat ik op het station de naam van een chocoladezaak zie en denk aan de doos bonbons die hij aan me had gegeven. Het was een hartje en er zitten nog bonbons in.. Normaal gesproken was het in no time op, want hij eet ze altijd op .
Het is heeeeel pijnlijk dat het maatje er niet meer is? Het maatje is weg en overal zie je verliefde mensen, hand in hand in de stad. Om van te huilen. Die girlpower is af en toe moeilijk te vinden.
maandag 10 augustus 2009 om 14:09
quote:Opnieuwleven schreef op 10 augustus 2009 @ 12:26:
Bloemetje: knuffel
Ik ben mezelf kwijt geraakt in de relatie. Hij was ouder en had meer van de wereld gezien. Hij vond mij slim, lief en mooi. Hij viel voor mij, terwijl zoveel vrouwen HEM zouden willen.
Ik denk dat DIT jouw verdriet zo groot maakt. Je bent jezelf kwijtgeraakt. Jij hebt je zo te lezen erg aangepast aan hem, en zelfs zaken opgeofferd voor hem. Nu ben je jezelf niet meer, en dat maakt je verdriet lastiger te dragen.
Ik denk dat je straks, als je wat verder bent, ineens blij bent dat het is uitgegaan. Je zal jezelf terugvinden, en heel anders naar jullie relatie kijken dan je de afgelopen tijd hebt gedaan.
Je wordt vanzelf sterker, zolang je het maar WIL. Maak je los van dit alles, kies voor je geluk. Succes!
Bloemetje: knuffel
Ik ben mezelf kwijt geraakt in de relatie. Hij was ouder en had meer van de wereld gezien. Hij vond mij slim, lief en mooi. Hij viel voor mij, terwijl zoveel vrouwen HEM zouden willen.
Ik denk dat DIT jouw verdriet zo groot maakt. Je bent jezelf kwijtgeraakt. Jij hebt je zo te lezen erg aangepast aan hem, en zelfs zaken opgeofferd voor hem. Nu ben je jezelf niet meer, en dat maakt je verdriet lastiger te dragen.
Ik denk dat je straks, als je wat verder bent, ineens blij bent dat het is uitgegaan. Je zal jezelf terugvinden, en heel anders naar jullie relatie kijken dan je de afgelopen tijd hebt gedaan.
Je wordt vanzelf sterker, zolang je het maar WIL. Maak je los van dit alles, kies voor je geluk. Succes!
maandag 10 augustus 2009 om 14:39
Hij was geen slechte jongen. Ik heb veel gegeven en ten slotte lege handen. Onze break voelt onrechtvaardig en hij zegt dat ook zo te voelen. We hebben elkaar vastgehouden, op de dag nadat hij mijn spullen bij me thuis had achtergelaten. Het voelde zo vertrouwd. Bij het afscheid streek hij zijn hand over mijn wang, hij zei dat ik over dat pad met licht moest lopen, niet dat andere pad. Dat was donker, zo kon hij niet zien waar ik liep. Hij keek zoo verdrietig. En ik ook.. Dat was de laatste keer dat ik hem zag. Hij zou toen nadenken. En niet lang daarna besloot hij definitief uit elkaar te gaan. Sindsdien hoor ik verwijten via de telefoon. De laatste keer telefonisch contact was een rits van verwijten en vergelijkingen. Ik wil verder... Echt waar. Als er een pil was om dit te vergeten, dan zou ik die nemen en verder gaan met leven. Maar zo makkelijk is het niet als je aan de kant wordt gezet, terwijl de reden 'het niet kunnen opbrengen omdat hij geen geloof heeft dat we 40 jaar lang bij elkaar blijven' voor mij moeilijk te begrijpen is. Hoezo? Als je een relatie start weet je ook niet of je 40 jaar bij iemand blijft. En het idee dat hij kennelijk niet genoeg van mij houdt, ondanks alles, en het daarom opgeeft. Jullie merken het wel: ik ben gefrustreerd, omdat ik verlaten ben. Het maatje wat ik had is weg.
maandag 10 augustus 2009 om 15:23
Chopper, jij tijd. Heel veel mensen zeggen dat en ik geloof het ook. In het begin voelde ik in mijn hart zo'n pijn. Ik voelde lusteloosheid en veel hoofdpijn. Ik had de neiging hem constant uit te leggen dat ik onze relatie wilde redden. Hij zei steeds 'Ja, ik weet dat je dingen beseft. Dat hoef je niet te verhalen. Maar ik zie het gewoon echt niet zitten met je.'
Nu voel ik niet de behoefte om hem wat dan ook te vertellen. Misschien omdat ik niet meer ontken? Misschien omdat hij mensen vertelt van de breuk, omdat ik vind dat hij zich niet fair gedraagt? Dat hij mij verlaat, dat hoeft hij toch niet over de daken te schreeuwen? Hij hoeft toch niet over de daken te schreeuwen dat ik niet bij hem pas, omdat etcccc. Dat zijn toch niet de zaken van die collega's van hem?
Hij zegt dat het niet zijn bedoeling was mij te verwijten of een negatief gevoel aan te praten, 'maar ik wilde het weten waarom en daarom vertelt hij die negatieve dingen, die hem tot dit besluit hebben gebracht'. Alles ging via de telefoon.
Onze laatste ontmoeting was beter dan ons laatste telefoongesprek. Ik zal maar moeten accepteren dat hij geen zin heeft in het mij vertellen van de reden f2f, want dat heeft hij al tijdens dat telefoongesprek verteld.
Mijn beste vriendin zal mijn spullen ophalen bij zijn huis. Hij wilde mijn spullen dumpen, achter de schutting bij mij thuis. Kunnen mijn huisgenoten mooi meegenieten hoe ik door hem word gedumpt.
Het is veel egoisme. Ik heb voorgesteld te wachten totdat hij zijn doel, waar hij de afgelopen tijd voor heeft gewerkt af heeft. Dat zal over een paar maanden zijn. En hij zei 'dat vind ik redelijk van je'. Nou mijn sok, ik was een muts door dat voor te stellen. Ik heb me zo erg voor die man ingezet. Nu moet ik alles, alles achterlaten, opnieuw beginnen. En hopelijk ooit, ben ik sterk en weer mezelf als ik hem tref, zonder een enkele traan en gewoon weer ik, zoals vroeger, voordat hij in mijn leven kwam.
Nu voel ik niet de behoefte om hem wat dan ook te vertellen. Misschien omdat ik niet meer ontken? Misschien omdat hij mensen vertelt van de breuk, omdat ik vind dat hij zich niet fair gedraagt? Dat hij mij verlaat, dat hoeft hij toch niet over de daken te schreeuwen? Hij hoeft toch niet over de daken te schreeuwen dat ik niet bij hem pas, omdat etcccc. Dat zijn toch niet de zaken van die collega's van hem?
Hij zegt dat het niet zijn bedoeling was mij te verwijten of een negatief gevoel aan te praten, 'maar ik wilde het weten waarom en daarom vertelt hij die negatieve dingen, die hem tot dit besluit hebben gebracht'. Alles ging via de telefoon.
Onze laatste ontmoeting was beter dan ons laatste telefoongesprek. Ik zal maar moeten accepteren dat hij geen zin heeft in het mij vertellen van de reden f2f, want dat heeft hij al tijdens dat telefoongesprek verteld.
Mijn beste vriendin zal mijn spullen ophalen bij zijn huis. Hij wilde mijn spullen dumpen, achter de schutting bij mij thuis. Kunnen mijn huisgenoten mooi meegenieten hoe ik door hem word gedumpt.
Het is veel egoisme. Ik heb voorgesteld te wachten totdat hij zijn doel, waar hij de afgelopen tijd voor heeft gewerkt af heeft. Dat zal over een paar maanden zijn. En hij zei 'dat vind ik redelijk van je'. Nou mijn sok, ik was een muts door dat voor te stellen. Ik heb me zo erg voor die man ingezet. Nu moet ik alles, alles achterlaten, opnieuw beginnen. En hopelijk ooit, ben ik sterk en weer mezelf als ik hem tref, zonder een enkele traan en gewoon weer ik, zoals vroeger, voordat hij in mijn leven kwam.
maandag 10 augustus 2009 om 15:23
ik kwam na jaren mijn ex weer tegen en heeft het laatste restje herinnering weggepoetst
wat een verschil was er merkbaar.....ik ben jaren geleden gaan fitnessen en studeren etc en mn ex rookte als een kachelpijp en vreten tot ze erbij neerviel
en als je dan met het plaatje van vroeger in je hoofd loopt dan ben je blij dat je er goed uitgekomen bent maw Het is GOED zo
wat een verschil was er merkbaar.....ik ben jaren geleden gaan fitnessen en studeren etc en mn ex rookte als een kachelpijp en vreten tot ze erbij neerviel
en als je dan met het plaatje van vroeger in je hoofd loopt dan ben je blij dat je er goed uitgekomen bent maw Het is GOED zo
maandag 10 augustus 2009 om 15:29
Zodra ik binnen kom in dat huis, is het mijn plekje niet meer...
Lig ik in de logeerkamer en let je er toch op wanneer en hoe laat hij thuis komt... dan hoor je zijn telefoon tikken en zijn toetsjes, dan is hij met haaaaaaaaar aan het smsen.
En zo moet ik dat blijkbaar nog 4 weken vol houden, en ik moet mijn mond houden... kan niet anders!!
Lig ik in de logeerkamer en let je er toch op wanneer en hoe laat hij thuis komt... dan hoor je zijn telefoon tikken en zijn toetsjes, dan is hij met haaaaaaaaar aan het smsen.
En zo moet ik dat blijkbaar nog 4 weken vol houden, en ik moet mijn mond houden... kan niet anders!!
maandag 10 augustus 2009 om 15:29
maandag 10 augustus 2009 om 15:33
Het is niet zo'n lastig verhaal hoor.
Denk dat iedereen wel eens stevig liefdesverdriet heeft gehad.
Iedereen heeft zich wel eens zo machteloos gevoeld
En, en nu kom het mooie
Iedereen weet ook dat dat gevoel weer overgaat
Misschien niet vandaag, niet morgen of overmorgen maar het gaat over.
Succes
Denk dat iedereen wel eens stevig liefdesverdriet heeft gehad.
Iedereen heeft zich wel eens zo machteloos gevoeld
En, en nu kom het mooie
Iedereen weet ook dat dat gevoel weer overgaat
Misschien niet vandaag, niet morgen of overmorgen maar het gaat over.
Succes
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 10 augustus 2009 om 15:35
opnieuwleven : ik heb het een paar x meegemaakt en het ook helaas een paar x moeten uitmaken
maar ik heb altijd RESPECT getoond en het woord dumpen kwam niet in mijn woordenboek voor
verder heb ik bij iedere X iets bijgeleerd en nog steeds leert men bij
een collega ging onlangs met pensioen en is ook gescheiden
of miss wel gedumpt ....het kan ons allen overkomen
maar ik probeer er steeds sterker en wijzer uit te komen
de term tijd is nu nog lang niet voor jou van toepassing
je zit nu vol verdriet en de brokstukken
maar op een bepaald moment wordt het minder en minder
maar ik heb altijd RESPECT getoond en het woord dumpen kwam niet in mijn woordenboek voor
verder heb ik bij iedere X iets bijgeleerd en nog steeds leert men bij
een collega ging onlangs met pensioen en is ook gescheiden
of miss wel gedumpt ....het kan ons allen overkomen
maar ik probeer er steeds sterker en wijzer uit te komen
de term tijd is nu nog lang niet voor jou van toepassing
je zit nu vol verdriet en de brokstukken
maar op een bepaald moment wordt het minder en minder
maandag 10 augustus 2009 om 15:43
quote:Summerdance schreef op 10 augustus 2009 @ 15:33:
Het is niet zo'n lastig verhaal hoor.
Denk dat iedereen wel eens stevig liefdesverdriet heeft gehad.
Iedereen heeft zich wel eens zo machteloos gevoeld
En, en nu kom het mooie
Iedereen weet ook dat dat gevoel weer overgaat
Misschien niet vandaag, niet morgen of overmorgen maar het gaat over.
SuccesMooi gezegd Sum. En vaak kom je er nog sterker uit ook!
Het is niet zo'n lastig verhaal hoor.
Denk dat iedereen wel eens stevig liefdesverdriet heeft gehad.
Iedereen heeft zich wel eens zo machteloos gevoeld
En, en nu kom het mooie
Iedereen weet ook dat dat gevoel weer overgaat
Misschien niet vandaag, niet morgen of overmorgen maar het gaat over.
SuccesMooi gezegd Sum. En vaak kom je er nog sterker uit ook!
maandag 10 augustus 2009 om 15:47
;( Ik huil nog vaak. Probeer vrolijk te doen tegen andere mensen. Het is moeilijk. Ik hoop snel mijn scriptie af te maken, werk te vinden en verder met het leven, alleen.
Ik heb de toekomst moeten wijzigen. Die toekomst was met hem, we zouden samen verhuizen naar een ruimere woning waar we allebei verder kunnen met onze carriere. En nu is die toekomst straks: zelf woonruimte zoeken, werk zoeken, alleen. Alleen door de Nederlandse maatschappij.
Ik zal jullie op de hoogte brengen, hier op het forum als ik slaag in het zetten van die stappen. Ik zal mijn hoofd recht houden als ik hem tref, alleen of met een andere vrouw.
ik ben 24, nog jong en vol bloei toch?! Maar eerst de scherven en het zelfvertrouwen oprapen. Dat bloed aan mijn handen zal littekens worden. En uiteindelijk zie je alleen die littekens en denk je ohja..
Hoe voelde je je toen je het uitmaakte? Had je ook veel verdriet, zoals mijn ex zegt te hebben? Bladerde je ook in een boek zoals hij, het boek wat je hem gaf op zijn verjaardag? Hij gaf mij 'Kikker is verliefd'. We kenden elkaar net. Ik was jarig, werd 22 en kreeg dat boek van hem. Hij vertelde in een mail dat hij dat boek toevallig zag en erin bladerde en heel verdrietig werd.
Ik heb de toekomst moeten wijzigen. Die toekomst was met hem, we zouden samen verhuizen naar een ruimere woning waar we allebei verder kunnen met onze carriere. En nu is die toekomst straks: zelf woonruimte zoeken, werk zoeken, alleen. Alleen door de Nederlandse maatschappij.
Ik zal jullie op de hoogte brengen, hier op het forum als ik slaag in het zetten van die stappen. Ik zal mijn hoofd recht houden als ik hem tref, alleen of met een andere vrouw.
ik ben 24, nog jong en vol bloei toch?! Maar eerst de scherven en het zelfvertrouwen oprapen. Dat bloed aan mijn handen zal littekens worden. En uiteindelijk zie je alleen die littekens en denk je ohja..
Hoe voelde je je toen je het uitmaakte? Had je ook veel verdriet, zoals mijn ex zegt te hebben? Bladerde je ook in een boek zoals hij, het boek wat je hem gaf op zijn verjaardag? Hij gaf mij 'Kikker is verliefd'. We kenden elkaar net. Ik was jarig, werd 22 en kreeg dat boek van hem. Hij vertelde in een mail dat hij dat boek toevallig zag en erin bladerde en heel verdrietig werd.
maandag 10 augustus 2009 om 15:53
wil je het weten : ik kreeg de bons van mijn ex .....dagen was ik van slag en zelfs NU weet ik nog precies de muziek van toen
ziek was ik van verdriet : ja zei ze ik wil een poosje rust en alleen zijn , maja binnen 10 dagen scharrelde ze met een ander
de keer dat ik het met een andere ex uitmaakte was omdat ik er simpelweg nog niet aan toe was ..........zij had een explosieve situatie thuis en ik niet
toen viel er het woord uitzet ......... wist nie eens wat dat inhield
ik zat in een tijd van motoren en feest maken
helaas kon ik het niet rijmen en heb het uitgemaakt
en binnen 3 dagen was ik het kwijt
in beide gevallen heb ik ervan geleerd
dumpen klinkt zo idioot maar goed vroeger zei men de bons
tìs niet anders....ja ik heb de 1e keer ook zitten janken
en moest mn moeder aan de bak om me weer in het gareel te krijgen
k ga aan de koffie ..........sterkte meid
ziek was ik van verdriet : ja zei ze ik wil een poosje rust en alleen zijn , maja binnen 10 dagen scharrelde ze met een ander
de keer dat ik het met een andere ex uitmaakte was omdat ik er simpelweg nog niet aan toe was ..........zij had een explosieve situatie thuis en ik niet
toen viel er het woord uitzet ......... wist nie eens wat dat inhield
ik zat in een tijd van motoren en feest maken
helaas kon ik het niet rijmen en heb het uitgemaakt
en binnen 3 dagen was ik het kwijt
in beide gevallen heb ik ervan geleerd
dumpen klinkt zo idioot maar goed vroeger zei men de bons
tìs niet anders....ja ik heb de 1e keer ook zitten janken
en moest mn moeder aan de bak om me weer in het gareel te krijgen
k ga aan de koffie ..........sterkte meid
maandag 10 augustus 2009 om 16:02
Waarom vertellen sommige 'dumpers' eigenlijk aan de gedumpte dat ze verdrietig of wat dan ook zijn? Om een beetje sympathie te kweken?
Is een gemene dumper niet eigenlijk makkelijker dan een aardige 'dumper' voor de verwerking. Wellicht is de pijn heviger als er een ander in het spel is, maar is het gemakkelijker voor de gedumpte om de reden te snappen.
Is een gemene dumper niet eigenlijk makkelijker dan een aardige 'dumper' voor de verwerking. Wellicht is de pijn heviger als er een ander in het spel is, maar is het gemakkelijker voor de gedumpte om de reden te snappen.
maandag 10 augustus 2009 om 16:06
lieve opnieuwleven : in je laatste posting zeg je zoveel
tsja om een beetje sympathie te kweken bah
zachte heelmeesters maken stinkende wonden
ik heb toen ik het uitmaakte met mijn ex duidelijk gezegd waarom
en dat als ik door zou gaan ik a mezelf maar ook haar in de maling nam
jammer dat de glasfiberdraden geen handen doorlaten anders had ik je een bakkie leut aangeboden
ben pleittos nu
tsja om een beetje sympathie te kweken bah
zachte heelmeesters maken stinkende wonden
ik heb toen ik het uitmaakte met mijn ex duidelijk gezegd waarom
en dat als ik door zou gaan ik a mezelf maar ook haar in de maling nam
jammer dat de glasfiberdraden geen handen doorlaten anders had ik je een bakkie leut aangeboden
ben pleittos nu
maandag 10 augustus 2009 om 16:21
Nog iemand hier die aan het strugglen is om verder te gaan.
Heel lastig en ik begrijp je helemaal. Je hebt in ieder geval wel de goede instelling...je WEET dat je echt verder moet en wekt wel de indruk dat je daar helemaal voor wilt gaan. Hou dat vast.
Neem het jezelf vooral niet kwalijk, daar schiet je niets mee op. Het werkte gewoon niet. Ooit komt er wel weer iemand op je pad die jou wel weet te waarderen.
Ik heb (net als jij) nooit een face to face gesprek gehad. En dat frustreert me nog steeds heel erg. Het zijn de herinneringen die alles zo moeilijk maken. Maar hier komen we uiteindelijk vast beter, wijzer en vooral sterker uit!
Heel lastig en ik begrijp je helemaal. Je hebt in ieder geval wel de goede instelling...je WEET dat je echt verder moet en wekt wel de indruk dat je daar helemaal voor wilt gaan. Hou dat vast.
Neem het jezelf vooral niet kwalijk, daar schiet je niets mee op. Het werkte gewoon niet. Ooit komt er wel weer iemand op je pad die jou wel weet te waarderen.
Ik heb (net als jij) nooit een face to face gesprek gehad. En dat frustreert me nog steeds heel erg. Het zijn de herinneringen die alles zo moeilijk maken. Maar hier komen we uiteindelijk vast beter, wijzer en vooral sterker uit!
maandag 10 augustus 2009 om 16:47
Hoi Angelita,
We hebben een f2f-gesprek gehad, de dag nadat hij het had uitgemaakt. Tijdens dat gesprek hadden we afgesproken dat hij zou nadenken of hij nog steeds achter zijn beslissing stond. Daarna hebben we elkaar nooit meer gezien. Via de mail liet hij weten dat hij mijn intenties toejuichte, maar er niet meer in geloofde. Via de telefoon kwamen de verwijten. Op een gegeven moment kwam hij met een vergelijking over mijn geloof en zijn auto en toen had ik zoiets van: 'Ben jij dit echt? Heb ik met jou 2,5 jaar lief en leed gedeeld?'.
De reden dat ik inzie dat het echt over is omdat ik niet meer terug wil naar hem. Dat ik nog verdrietig ben zijn inderdaad de herinneringen, die wil ik het liefst vergeten.
Verder ben ik hem dankbaar dat hij mij de Nederlandse maatschappij, zoals dat gaat bij 'eliteclub' heeft laten zien. Ik moet namelijk straks alleen verder, in die maatschappij, met de zelfde soort mensen. En zijn liefde... tsjaa, ik was liever een gewone vriendin van hem geweest. had ik ook van alles kunnen leren, zonder de pijn die nu in mijn hart en geest overheerst. Zonder het gevoel dat ik mijn best heb gedaan, maar zonder resultaat. Zonder het idee dat ik heb gefaald. En bovenal, zonder het idee dat ik hem in de steek laat, nu hij in de laatste fase is van zijn project. Een project, waar hij jaren voor heeft gewerkt. Een project dat altijd voor onze relatie ging, no matter what. En vlak voor de finish is het gestopt! Vlak voor mijn afstuderen is alles geknapt! En ik zal en moet afstuderen!
We hebben een f2f-gesprek gehad, de dag nadat hij het had uitgemaakt. Tijdens dat gesprek hadden we afgesproken dat hij zou nadenken of hij nog steeds achter zijn beslissing stond. Daarna hebben we elkaar nooit meer gezien. Via de mail liet hij weten dat hij mijn intenties toejuichte, maar er niet meer in geloofde. Via de telefoon kwamen de verwijten. Op een gegeven moment kwam hij met een vergelijking over mijn geloof en zijn auto en toen had ik zoiets van: 'Ben jij dit echt? Heb ik met jou 2,5 jaar lief en leed gedeeld?'.
De reden dat ik inzie dat het echt over is omdat ik niet meer terug wil naar hem. Dat ik nog verdrietig ben zijn inderdaad de herinneringen, die wil ik het liefst vergeten.
Verder ben ik hem dankbaar dat hij mij de Nederlandse maatschappij, zoals dat gaat bij 'eliteclub' heeft laten zien. Ik moet namelijk straks alleen verder, in die maatschappij, met de zelfde soort mensen. En zijn liefde... tsjaa, ik was liever een gewone vriendin van hem geweest. had ik ook van alles kunnen leren, zonder de pijn die nu in mijn hart en geest overheerst. Zonder het gevoel dat ik mijn best heb gedaan, maar zonder resultaat. Zonder het idee dat ik heb gefaald. En bovenal, zonder het idee dat ik hem in de steek laat, nu hij in de laatste fase is van zijn project. Een project, waar hij jaren voor heeft gewerkt. Een project dat altijd voor onze relatie ging, no matter what. En vlak voor de finish is het gestopt! Vlak voor mijn afstuderen is alles geknapt! En ik zal en moet afstuderen!
