Relaties
alle pijlers
Het is uit
maandag 10 augustus 2009 om 11:47
Het is uit, al een maand. Ik ben nog elke dag verdrietig. Elke dag probeer ik te leven, probeer ik te werken aan de laatste loodjes voor mijn toekomst. Maar het is zo moeilijk. Ik huil nog vaak. Het doet pijn dat hij mij kennelijk zo stom en suf vindt dat hij niet meer zijn leven met me wil delen. Ben ik zo'n slecht persoon? Ik weet het niet. Ik denk het niet. Ik heb niets gedaan, alleen van hem gehouden. Waarom waardeert hij me niet? Hij negeert me. Ik heb hem de afgelopen maand vaak gesmst of gebeld. Maat de afgelopen twee dagen heb ik niets van me laten horen. Ik voel zo veel verdriet:( Komt het ooit goed? Zal ik weer normaal worden? 
maandag 10 augustus 2009 om 11:52
Tuurlijk ben je verdrietig. Maar stop met jezelf nog meer pijn te doen door constant contact met hem te zoeken. Het is uit, tuurlijk wijst hij je af, negeert hij je. Hij gaat door met zn leven. Probeer jij dat nu ook te doen.
En het is ook geen kwestie van iemand niet waarderen. Relaties gaan stuk, mensen blijken toch niet zo goed bij elkaar te passen als ze dachten.
Ga weer genieten van het leven! Doe leuke dingen, probeer hem te vergeten!
Knuffel!
En het is ook geen kwestie van iemand niet waarderen. Relaties gaan stuk, mensen blijken toch niet zo goed bij elkaar te passen als ze dachten.
Ga weer genieten van het leven! Doe leuke dingen, probeer hem te vergeten!
Knuffel!
maandag 10 augustus 2009 om 11:58
quote:Opnieuwleven schreef op 10 augustus 2009 @ 11:47:
Het is uit, al een maand. Ik ben nog elke dag verdrietig. Elke dag probeer ik te leven, probeer ik te werken aan de laatste loodjes voor mijn toekomst. Maar het is zo moeilijk. Ik huil nog vaak. Het doet pijn dat hij mij kennelijk zo stom en suf vindt dat hij niet meer zijn leven met me wil delen. Ben ik zo'n slecht persoon? Ik weet het niet. Ik denk het niet. Ik heb niets gedaan, alleen van hem gehouden. Waarom waardeert hij me niet? Hij negeert me. Ik heb hem de afgelopen maand vaak gesmst of gebeld. Maat de afgelopen twee dagen heb ik niets van me laten horen. Ik voel zo veel verdriet:( Komt het ooit goed? Zal ik weer normaal worden?
Die twee dingen gaan niet samen. Je gaat door, of je blijft erin hangen. Het is over en dat is verdrietig, maar je zult verder moeten gaan. Hij wil niet meer, dus klamp je niet vast.
Dat hij niet meer wil zegt ook niets over jou, dat zegt alleen alles over zijn gevoel voor jou. Daar moet je je ook niet meer aan vast willen klampen. Je hebt 2 dagen niets laten horen. Maak dat 2 weken, 2 maanden, 2 jaar. Ga door met je leven, dan slijt je verdriet ook sneller.
Hoelang zijn jullie eigenlijk samen geweest?
Het is uit, al een maand. Ik ben nog elke dag verdrietig. Elke dag probeer ik te leven, probeer ik te werken aan de laatste loodjes voor mijn toekomst. Maar het is zo moeilijk. Ik huil nog vaak. Het doet pijn dat hij mij kennelijk zo stom en suf vindt dat hij niet meer zijn leven met me wil delen. Ben ik zo'n slecht persoon? Ik weet het niet. Ik denk het niet. Ik heb niets gedaan, alleen van hem gehouden. Waarom waardeert hij me niet? Hij negeert me. Ik heb hem de afgelopen maand vaak gesmst of gebeld. Maat de afgelopen twee dagen heb ik niets van me laten horen. Ik voel zo veel verdriet:( Komt het ooit goed? Zal ik weer normaal worden?
Die twee dingen gaan niet samen. Je gaat door, of je blijft erin hangen. Het is over en dat is verdrietig, maar je zult verder moeten gaan. Hij wil niet meer, dus klamp je niet vast.
Dat hij niet meer wil zegt ook niets over jou, dat zegt alleen alles over zijn gevoel voor jou. Daar moet je je ook niet meer aan vast willen klampen. Je hebt 2 dagen niets laten horen. Maak dat 2 weken, 2 maanden, 2 jaar. Ga door met je leven, dan slijt je verdriet ook sneller.
Hoelang zijn jullie eigenlijk samen geweest?
maandag 10 augustus 2009 om 12:07
2,5 jaar. Inderdaad, geen contact zoeken. Dat is moeilijk, maar sinds twee dagen heb ik geen behoefte ook daadwerkelijk contact te zoeken. Ik had nog hoop, omdat hij moest nadenken. Uiteindelijk heeft hij via een mailtje zijn definitieve besluit genomen. Het knaagt aan me dat ik op een dergelijke manier gedumpt word.
Hij wil vrienden blijven. Ik niet. Dat zou voor mij alleen maar pijn en verdriet betekenen. Nooit gedacht dat ik zoo zou zijn. Het was de ontkenning. Nu besef ik het. Ik zou veranderen voor hem. Maar dat is bullshit, want hij hoort me te accepteren zoals ik ben. We zouden hulp kunnen zoeken om problemen op te lossen, maar dat kan hij niet opbrengen. Daarvoor besef ik volgens hem TE LAAT dat hij belangrijk is voor me. Hij zei nog van me te houden. Hij verwijt me van alles bij het laatste telefoongesprek. Hij vertelt dingen aan zijn collega en die vertelt het weer door aan een andere vrouwelijke collega die een enorme hekel heeft aan mij. Hij vertelde dat zij de breuk toejuichte. Ik begrijp daadwerkelijk niet waarom hij dat heeft gedaan. Het lijkt alsof hij het leuk vindt mij zo te zien spartelen. En wel smen dat hij van mij HOUDT, ook al lukt het niet. Twee keer heeft hij overwogen na te denken. Twee keer al heel snel tot de conclusie gekomen dat hij 'het niet kan opbrengen'. Dan voel ik zo veel woede en dan weer verdriet. Het voelt zoo onrechtvaardig deze breuk. Ondanks dit gevoel zou ik niet willen terugkomen. Al deze tegenstrijdige gevoelens maken het me moeilijk. En dat is natuurlijk onzin dat hij terug zou willen. Hij heeft een groot ego en heeft veel trots. Hij vindt de buitenkant heel belangrijk. Zou hij daarom aan iedereen willen vertellen dat HIJ het heeft uitgemaakt?
Hij wil vrienden blijven. Ik niet. Dat zou voor mij alleen maar pijn en verdriet betekenen. Nooit gedacht dat ik zoo zou zijn. Het was de ontkenning. Nu besef ik het. Ik zou veranderen voor hem. Maar dat is bullshit, want hij hoort me te accepteren zoals ik ben. We zouden hulp kunnen zoeken om problemen op te lossen, maar dat kan hij niet opbrengen. Daarvoor besef ik volgens hem TE LAAT dat hij belangrijk is voor me. Hij zei nog van me te houden. Hij verwijt me van alles bij het laatste telefoongesprek. Hij vertelt dingen aan zijn collega en die vertelt het weer door aan een andere vrouwelijke collega die een enorme hekel heeft aan mij. Hij vertelde dat zij de breuk toejuichte. Ik begrijp daadwerkelijk niet waarom hij dat heeft gedaan. Het lijkt alsof hij het leuk vindt mij zo te zien spartelen. En wel smen dat hij van mij HOUDT, ook al lukt het niet. Twee keer heeft hij overwogen na te denken. Twee keer al heel snel tot de conclusie gekomen dat hij 'het niet kan opbrengen'. Dan voel ik zo veel woede en dan weer verdriet. Het voelt zoo onrechtvaardig deze breuk. Ondanks dit gevoel zou ik niet willen terugkomen. Al deze tegenstrijdige gevoelens maken het me moeilijk. En dat is natuurlijk onzin dat hij terug zou willen. Hij heeft een groot ego en heeft veel trots. Hij vindt de buitenkant heel belangrijk. Zou hij daarom aan iedereen willen vertellen dat HIJ het heeft uitgemaakt?
maandag 10 augustus 2009 om 12:07
Opnieuwleven, bedenk eens hoeveel mensen er op de aardbol rondlopen. Niet allemaal kunnen ze met elkaar een relatie aangaan. Het verhaal van potje/dekseltje. Jij bent duidelijk niet zijn potje, hij leek wel jouw dekseltje en dat doet natuurlijk pijn maar zegt niets over jou! Twijfel niet zo aan jezelf! Zorg eerst dat je jezelf de moeite waard vind, hoe kun je anders van een ander verwachten dat ie jou de moeite waard vindt? (niet lelijk bedoeld allemaal hoor, maar je moet echt ff een schop onder je kont hebben in je denkbeelden over jezelf!)
maandag 10 augustus 2009 om 12:09
quote:Opnieuwleven schreef op 10 augustus 2009 @ 11:47:
Het doet pijn dat hij mij kennelijk zo stom en suf vindt dat hij niet meer zijn leven met me wil delen.Bijna iedereen is wel eens gedumpt. Dat betekent toch niet dat we allemaal stom en suf zijn? Dus waarom jij wel? Soms werkt een relatie niet. Dat is klote en daar mag je ook echt een tijd om treuren, maar dan wordt het tijd om door te gaan.
Het doet pijn dat hij mij kennelijk zo stom en suf vindt dat hij niet meer zijn leven met me wil delen.Bijna iedereen is wel eens gedumpt. Dat betekent toch niet dat we allemaal stom en suf zijn? Dus waarom jij wel? Soms werkt een relatie niet. Dat is klote en daar mag je ook echt een tijd om treuren, maar dan wordt het tijd om door te gaan.
maandag 10 augustus 2009 om 12:13
Die schop onder mijn kont. tsjaaa, ik zou wel willen en dat lukt redelijk. Heb namelijk al een uur aan die toekomst kunnen werken! . Kan er alleen niet bij dat men je eerst dumpt en je vervolgens allerlei verwijten, negatieve verhalen vertelt over JEZELF!
Ik voel me niet zielig, maar voel me dankbaar dat hij me nog op tijd heeft medegedeeld dat het definitief uit is, zodat ik dingen heb kunnen regelen om mijn leven weer op te pakken, zoals opzegging huur, nieuw ruimte zoeken, solliciteren, voor het eerst straks full time aan het werk.
Ik voel me niet zielig, maar voel me dankbaar dat hij me nog op tijd heeft medegedeeld dat het definitief uit is, zodat ik dingen heb kunnen regelen om mijn leven weer op te pakken, zoals opzegging huur, nieuw ruimte zoeken, solliciteren, voor het eerst straks full time aan het werk.
maandag 10 augustus 2009 om 12:15
lieve opnieuwleven,
Geloof me het is niet alleen jou schuld en is de relatie niet alleen om jou uit natuurlijk.
In een relatie zit je met zn 2en, en 2 kijven 2 schuld.
Momenteel maak ik hetzelfde mee, en woon er nog mee samen, ook heeft hij een ander. Dat doet enorm veel pijn, heb elke dag wel een jankmoment en denk ik terug aan de goeie tijd die we hebben gehad.
Daarentegen is het enige wat me sterk houdt... dat ik veel lieve mensen om me heen heb en dat ik over een maand in mijn appartement zit wat van mezelf is, kan ik daar weer keihard meezingen met de muziek, chips in bed eten en jankfilms kijken:) en gewoon heerlijk mezelf zijn. Probeer afleiding te zoeken en ga leuke dingen doen, ga je leven weer leven! Leg die telefoon aan de kant, zet je internet weg en donder hem eventueel uit je hyves en msn. Dat is ook wat ik doe... alleen wordt ik wel 3 a 4 nachten nog geconfronteerd met hem. En geloof me , mannen laten het absoluut niet zien, maar hij heeft net zoveel verdriet ervan als jij. Sterkte meis!
Geloof me het is niet alleen jou schuld en is de relatie niet alleen om jou uit natuurlijk.
In een relatie zit je met zn 2en, en 2 kijven 2 schuld.
Momenteel maak ik hetzelfde mee, en woon er nog mee samen, ook heeft hij een ander. Dat doet enorm veel pijn, heb elke dag wel een jankmoment en denk ik terug aan de goeie tijd die we hebben gehad.
Daarentegen is het enige wat me sterk houdt... dat ik veel lieve mensen om me heen heb en dat ik over een maand in mijn appartement zit wat van mezelf is, kan ik daar weer keihard meezingen met de muziek, chips in bed eten en jankfilms kijken:) en gewoon heerlijk mezelf zijn. Probeer afleiding te zoeken en ga leuke dingen doen, ga je leven weer leven! Leg die telefoon aan de kant, zet je internet weg en donder hem eventueel uit je hyves en msn. Dat is ook wat ik doe... alleen wordt ik wel 3 a 4 nachten nog geconfronteerd met hem. En geloof me , mannen laten het absoluut niet zien, maar hij heeft net zoveel verdriet ervan als jij. Sterkte meis!
maandag 10 augustus 2009 om 12:17
Nu kom je al een stuk sterker over dan in je eerste bericht. En waarom hij negatief over je praat? Geen idee... om zn eigen ego te strelen? Wat hij ook over je vertelt.. jij weet beter ! En de mensen die hem geloven zijn het erover nadenken niet waard. Hij krijgt vanzelf de rekening een keer, daar hoef jij niets voor te doen, want als hij zo over jou praat, dan zal hij dat ongetwijfeld ook een keer over die collega's doen. Laat ze genieten van hun sensatie en trek je eigen plan.
maandag 10 augustus 2009 om 12:26
Bloemetje: knuffel
Ik weet niet of hij een ander heeft. Hij zegt van niet en zegt er ook niet naar te verlangen. Jij wil echt van hem af he bloemetje?
Ik ben mezelf kwijt geraakt in de relatie. Hij was ouder en had meer van de wereld gezien. Hij vond mij slim, lief en mooi. Hij viel voor mij, terwijl zoveel vrouwen HEM zouden willen.
Maar ik moest maar beter niet werken. Lenen bij de IB-groep en we zouden de lening samen terugbetalen. Zijn vrienden en zijn netwerk. Het was nooit mijn wereld. Ik heb nooit echt in die wereld van welgestelde, elitaire en hoogopgeleide mensen gezeten. Vaak voelde ik mij klein als ik -voor zijn plezier- moest meegaan naar die feesten of bijeenkomsten. En dat mis ik nu ook niet, ik mist die liefde. Huil om de mooie momenten van vroeger. Hij zegt te huilen vanwege de mooie momenten en de toekomst! Dat is zo gek. Uitmaken en huilen om de toekomst. Dat is ook de reden waarom ik hem heb proberen te overtuigen. Dat we nu allebei in de stress zitten en dat we nadat alles afgerond is met een schone lei kunnen beginnen, met meer financiele middelen en meer ruimte etc. Maar ik zie alles op een TE LAAT PUNT. Alles moest wijken voor ZIJN doel. Totdat hij het opgeeft. Hij zei 'het is erg te ontdekken bij mezelf dat ik die eigenschap heb'. Ach, het zal wel zo'n aai over de bol zijn.
Ik weet niet of hij een ander heeft. Hij zegt van niet en zegt er ook niet naar te verlangen. Jij wil echt van hem af he bloemetje?
Ik ben mezelf kwijt geraakt in de relatie. Hij was ouder en had meer van de wereld gezien. Hij vond mij slim, lief en mooi. Hij viel voor mij, terwijl zoveel vrouwen HEM zouden willen.
Maar ik moest maar beter niet werken. Lenen bij de IB-groep en we zouden de lening samen terugbetalen. Zijn vrienden en zijn netwerk. Het was nooit mijn wereld. Ik heb nooit echt in die wereld van welgestelde, elitaire en hoogopgeleide mensen gezeten. Vaak voelde ik mij klein als ik -voor zijn plezier- moest meegaan naar die feesten of bijeenkomsten. En dat mis ik nu ook niet, ik mist die liefde. Huil om de mooie momenten van vroeger. Hij zegt te huilen vanwege de mooie momenten en de toekomst! Dat is zo gek. Uitmaken en huilen om de toekomst. Dat is ook de reden waarom ik hem heb proberen te overtuigen. Dat we nu allebei in de stress zitten en dat we nadat alles afgerond is met een schone lei kunnen beginnen, met meer financiele middelen en meer ruimte etc. Maar ik zie alles op een TE LAAT PUNT. Alles moest wijken voor ZIJN doel. Totdat hij het opgeeft. Hij zei 'het is erg te ontdekken bij mezelf dat ik die eigenschap heb'. Ach, het zal wel zo'n aai over de bol zijn.
maandag 10 augustus 2009 om 12:32
Als je relatie nét uit is mag je gerust even helemaal zielig zijn hoor. Je hoeft niet meteen te beginnen met jezelf onder je kont te schoppen. Waarom zou je? Liefdesverdriet snijdt als een mes door je heen, bijna iedereen weet hoe ontzettend zeer dat doet.
Auw doet het en helaas duurt dat wel voor je je weer beter voelt.
Nu ben je even helemaal triest en zo, je doet wat je kunt, daar ben ik van overtuigd. Zwelg gerust zo nu en dan eens een uurtje en ga niet de hele tijd flink lopen zijn als je je niet flink voelt. Pijn doet zeer en jouw pijn in jouw leven doet het zeerst.
Geef het even een week of twee, dan ziet het er alweer anders uit.
Auw doet het en helaas duurt dat wel voor je je weer beter voelt.
Nu ben je even helemaal triest en zo, je doet wat je kunt, daar ben ik van overtuigd. Zwelg gerust zo nu en dan eens een uurtje en ga niet de hele tijd flink lopen zijn als je je niet flink voelt. Pijn doet zeer en jouw pijn in jouw leven doet het zeerst.
Geef het even een week of twee, dan ziet het er alweer anders uit.
maandag 10 augustus 2009 om 12:35
quote:Opnieuwleven schreef op 10 augustus 2009 @ 12:13:
Die schop onder mijn kont. tsjaaa, ik zou wel willen en dat lukt redelijk. Heb namelijk al een uur aan die toekomst kunnen werken! . Kan er alleen niet bij dat men je eerst dumpt en je vervolgens allerlei verwijten, negatieve verhalen vertelt over JEZELF!
Ik voel me niet zielig, maar voel me dankbaar dat hij me nog op tijd heeft medegedeeld dat het definitief uit is, zodat ik dingen heb kunnen regelen om mijn leven weer op te pakken, zoals opzegging huur, nieuw ruimte zoeken, solliciteren, voor het eerst straks full time aan het werk.
Je moet je eigen leven weer oppakken, bedoel je dat je dat helemaal hebt stil gezet voor hem of je leven zonder hem weer oppakken? Dit is me een beetje onduidelijk eigenlijk.
Waarom moest je verhuizen dan? Woonden jullie samen? Als hij nog in die woning woont hoefde jij toch niet de huur op te zeggen? En waarom werkte je nooit fulltime dan en waarom moet dat nu wel?
Het is juist heel goed als je die dingen nu moet doen, want het draagt enorm bij voor het opbouwen van je eigen leven. En straks voel je je sterk omdat je dat allemaal toch maar effe gedaan hebt.
Die schop onder mijn kont. tsjaaa, ik zou wel willen en dat lukt redelijk. Heb namelijk al een uur aan die toekomst kunnen werken! . Kan er alleen niet bij dat men je eerst dumpt en je vervolgens allerlei verwijten, negatieve verhalen vertelt over JEZELF!
Ik voel me niet zielig, maar voel me dankbaar dat hij me nog op tijd heeft medegedeeld dat het definitief uit is, zodat ik dingen heb kunnen regelen om mijn leven weer op te pakken, zoals opzegging huur, nieuw ruimte zoeken, solliciteren, voor het eerst straks full time aan het werk.
Je moet je eigen leven weer oppakken, bedoel je dat je dat helemaal hebt stil gezet voor hem of je leven zonder hem weer oppakken? Dit is me een beetje onduidelijk eigenlijk.
Waarom moest je verhuizen dan? Woonden jullie samen? Als hij nog in die woning woont hoefde jij toch niet de huur op te zeggen? En waarom werkte je nooit fulltime dan en waarom moet dat nu wel?
Het is juist heel goed als je die dingen nu moet doen, want het draagt enorm bij voor het opbouwen van je eigen leven. En straks voel je je sterk omdat je dat allemaal toch maar effe gedaan hebt.
maandag 10 augustus 2009 om 12:45
Ik studeer nog. Ben met de laatste loodjes van mijn scriptie bezig. Ik had een kamer in dezelfde stad, waar hij ook werkt. Alles achter laten en elders werk zoeken is denk ik het beste. Alleen onze wereld is klein. We zitten allebei in het zelfde vak.
Ik wilde graag een bijbaantje zoeken om niet te hoeven lenen. Volgens hem was het verstandiger om een bijbaan te zoeken die te maken heeft met de studie. Anders moest ik het niet doen en me volledig focussen op de studie. We zouden alles samen betalen. Bij het uitmaken bood hij mij de helft aan van die lening. Ik bedankte hem.
Na de breuk ben ik met mijn ouders meegeweest op vakantie. We hadden vaak contact, alleen maar mijn initiatief bedenk ik me. Hij wist het al zeker, dat hij niet verder wilde tijdens die vakantie en mailde mij dat.
Tot op heden hebben we geen f2f-gesprek. En ik zal moeten accepteren dat hij het niet nodig vindt mij dat recht in mijn gezicht te vertellen. Gewoon, mij aankijken in de ogen en zeggen 'het is over'. Voor mijn part heeft ie een ander. Dat doet misschien wel minder pijn dan nog wel houden van, maar het niet kunnen opbrengen. Dat straalt zo'n gevoel uit alsof ik een bitch ben. We hebben 2,5 jaar en hij zegt 2,5 jaar op zijn teentjes te hebben gelopen. Dat geloof ik niet! Hij was degene die achter mij aanging, niet ik. Hij was degene die van alles forceerde om mij te strikken.
Hij leek gelukkig, totdat zijn werk, wat hij als levensdoel heeft, niet zo goed ging. De mensen die hetzelfde werk doen, die sluiten het af, hij lijkt steeds op hetzelfde punt te blijven. Zijn contract liep af.. Ik leen. Hij krijgt geld van zijn ouders om zijn werk af te maken. Wie krijgt dat nog tegenwoordig als je al oud en volwassen bent?
De omstandigheden werken niet mee.
Ik wilde graag een bijbaantje zoeken om niet te hoeven lenen. Volgens hem was het verstandiger om een bijbaan te zoeken die te maken heeft met de studie. Anders moest ik het niet doen en me volledig focussen op de studie. We zouden alles samen betalen. Bij het uitmaken bood hij mij de helft aan van die lening. Ik bedankte hem.
Na de breuk ben ik met mijn ouders meegeweest op vakantie. We hadden vaak contact, alleen maar mijn initiatief bedenk ik me. Hij wist het al zeker, dat hij niet verder wilde tijdens die vakantie en mailde mij dat.
Tot op heden hebben we geen f2f-gesprek. En ik zal moeten accepteren dat hij het niet nodig vindt mij dat recht in mijn gezicht te vertellen. Gewoon, mij aankijken in de ogen en zeggen 'het is over'. Voor mijn part heeft ie een ander. Dat doet misschien wel minder pijn dan nog wel houden van, maar het niet kunnen opbrengen. Dat straalt zo'n gevoel uit alsof ik een bitch ben. We hebben 2,5 jaar en hij zegt 2,5 jaar op zijn teentjes te hebben gelopen. Dat geloof ik niet! Hij was degene die achter mij aanging, niet ik. Hij was degene die van alles forceerde om mij te strikken.
Hij leek gelukkig, totdat zijn werk, wat hij als levensdoel heeft, niet zo goed ging. De mensen die hetzelfde werk doen, die sluiten het af, hij lijkt steeds op hetzelfde punt te blijven. Zijn contract liep af.. Ik leen. Hij krijgt geld van zijn ouders om zijn werk af te maken. Wie krijgt dat nog tegenwoordig als je al oud en volwassen bent?
De omstandigheden werken niet mee.
maandag 10 augustus 2009 om 12:55
Hij werkte hard, soms wel twaalf uur per dag. Ik nam eten mee, aten we samen en hij ging aan het werk en ik aan mijn studie..
Onze denkbeelden, het klopte allemaal. Het voelde goed. Ik had nooit gedacht iemand te treffen die zoveel leek op mij, in gedachten en houding. Onze opvoeding en achtergrond zijn anders, maar alles leek zo goed.. Hij hielp me met van alles..Ik hielp hem zoveel ik kon.
Maar dan vlak voor de finsih kregen we zo'n enorme ruzie dat hij mijn spullen bij mijn huis heeft gedumpt, zei maanden besloten te hebben en is toen met zijn auto naar zijn ouders gegaan.
Ik belde zijn ouders om te zeggen dat het uit was en met het verzoek mij te bellen of hij naar hun toe is gegaan. Ik maakte me zorgen wat hij in zijn boosheid deed.
Zijn moeder vroeg mijn nummer en liet sindsdien nooit meer wat van zich horen. Ze zei ' ach vervelend'. That's it!!
Onze denkbeelden, het klopte allemaal. Het voelde goed. Ik had nooit gedacht iemand te treffen die zoveel leek op mij, in gedachten en houding. Onze opvoeding en achtergrond zijn anders, maar alles leek zo goed.. Hij hielp me met van alles..Ik hielp hem zoveel ik kon.
Maar dan vlak voor de finsih kregen we zo'n enorme ruzie dat hij mijn spullen bij mijn huis heeft gedumpt, zei maanden besloten te hebben en is toen met zijn auto naar zijn ouders gegaan.
Ik belde zijn ouders om te zeggen dat het uit was en met het verzoek mij te bellen of hij naar hun toe is gegaan. Ik maakte me zorgen wat hij in zijn boosheid deed.
Zijn moeder vroeg mijn nummer en liet sindsdien nooit meer wat van zich horen. Ze zei ' ach vervelend'. That's it!!
maandag 10 augustus 2009 om 13:11
quote:Opnieuwleven schreef op 10 augustus 2009 @ 12:45:
Ik studeer nog. Ben met de laatste loodjes van mijn scriptie bezig. Ik had een kamer in dezelfde stad, waar hij ook werkt. Alles achter laten en elders werk zoeken is denk ik het beste. Alleen onze wereld is klein. We zitten allebei in het zelfde vak.
Ik wilde graag een bijbaantje zoeken om niet te hoeven lenen. Volgens hem was het verstandiger om een bijbaan te zoeken die te maken heeft met de studie. Anders moest ik het niet doen en me volledig focussen op de studie. We zouden alles samen betalen. Bij het uitmaken bood hij mij de helft aan van die lening. Ik bedankte hem.
Na de breuk ben ik met mijn ouders meegeweest op vakantie. We hadden vaak contact, alleen maar mijn initiatief bedenk ik me. Hij wist het al zeker, dat hij niet verder wilde tijdens die vakantie en mailde mij dat.
Tot op heden hebben we geen f2f-gesprek. En ik zal moeten accepteren dat hij het niet nodig vindt mij dat recht in mijn gezicht te vertellen. Gewoon, mij aankijken in de ogen en zeggen 'het is over'. Voor mijn part heeft ie een ander. Dat doet misschien wel minder pijn dan nog wel houden van, maar het niet kunnen opbrengen. Dat straalt zo'n gevoel uit alsof ik een bitch ben. We hebben 2,5 jaar en hij zegt 2,5 jaar op zijn teentjes te hebben gelopen. Dat geloof ik niet! Hij was degene die achter mij aanging, niet ik. Hij was degene die van alles forceerde om mij te strikken.
Hij leek gelukkig, totdat zijn werk, wat hij als levensdoel heeft, niet zo goed ging. De mensen die hetzelfde werk doen, die sluiten het af, hij lijkt steeds op hetzelfde punt te blijven. Zijn contract liep af.. Ik leen. Hij krijgt geld van zijn ouders om zijn werk af te maken. Wie krijgt dat nog tegenwoordig als je al oud en volwassen bent?
De omstandigheden werken niet mee.
Vind je dat niet drastisch? Alles achterlaten, verhuizen? Waarom zou je dat doen. Wegrennen voor verdriet is dat. Beter ga je er doorheen zodat je je er ook echt overheen kunt zetten.
Verder denk ik, dat hoe hard ook, het houden van en vrienden willen blijven niet zo oprecht is, maar een zoethoudertje om het voor jou zogenaamd makkelijker te maken.
Zijn gevoel is niet genoeg, dat mag, dat kan en is zo. Dat zijn de feiten. Probeer daar bij te blijven, in plaats van dromen over een moeilijke onmogelijke liefde die zo mooi had kunnen zijn. Dat is niet de realiteit en maakt het ook niet makkelijker om hier overheen te komen. Het waren niet de omstandigheden, ook al wil je dat graag geloven. Omstandigheden, als je werkelijk met elkaar verder wilt en genoeg voelt voor elkaar ga je daar sámen doorheen. Hij wil dat niet, dan houdt het op helaas.
Ik studeer nog. Ben met de laatste loodjes van mijn scriptie bezig. Ik had een kamer in dezelfde stad, waar hij ook werkt. Alles achter laten en elders werk zoeken is denk ik het beste. Alleen onze wereld is klein. We zitten allebei in het zelfde vak.
Ik wilde graag een bijbaantje zoeken om niet te hoeven lenen. Volgens hem was het verstandiger om een bijbaan te zoeken die te maken heeft met de studie. Anders moest ik het niet doen en me volledig focussen op de studie. We zouden alles samen betalen. Bij het uitmaken bood hij mij de helft aan van die lening. Ik bedankte hem.
Na de breuk ben ik met mijn ouders meegeweest op vakantie. We hadden vaak contact, alleen maar mijn initiatief bedenk ik me. Hij wist het al zeker, dat hij niet verder wilde tijdens die vakantie en mailde mij dat.
Tot op heden hebben we geen f2f-gesprek. En ik zal moeten accepteren dat hij het niet nodig vindt mij dat recht in mijn gezicht te vertellen. Gewoon, mij aankijken in de ogen en zeggen 'het is over'. Voor mijn part heeft ie een ander. Dat doet misschien wel minder pijn dan nog wel houden van, maar het niet kunnen opbrengen. Dat straalt zo'n gevoel uit alsof ik een bitch ben. We hebben 2,5 jaar en hij zegt 2,5 jaar op zijn teentjes te hebben gelopen. Dat geloof ik niet! Hij was degene die achter mij aanging, niet ik. Hij was degene die van alles forceerde om mij te strikken.
Hij leek gelukkig, totdat zijn werk, wat hij als levensdoel heeft, niet zo goed ging. De mensen die hetzelfde werk doen, die sluiten het af, hij lijkt steeds op hetzelfde punt te blijven. Zijn contract liep af.. Ik leen. Hij krijgt geld van zijn ouders om zijn werk af te maken. Wie krijgt dat nog tegenwoordig als je al oud en volwassen bent?
De omstandigheden werken niet mee.
Vind je dat niet drastisch? Alles achterlaten, verhuizen? Waarom zou je dat doen. Wegrennen voor verdriet is dat. Beter ga je er doorheen zodat je je er ook echt overheen kunt zetten.
Verder denk ik, dat hoe hard ook, het houden van en vrienden willen blijven niet zo oprecht is, maar een zoethoudertje om het voor jou zogenaamd makkelijker te maken.
Zijn gevoel is niet genoeg, dat mag, dat kan en is zo. Dat zijn de feiten. Probeer daar bij te blijven, in plaats van dromen over een moeilijke onmogelijke liefde die zo mooi had kunnen zijn. Dat is niet de realiteit en maakt het ook niet makkelijker om hier overheen te komen. Het waren niet de omstandigheden, ook al wil je dat graag geloven. Omstandigheden, als je werkelijk met elkaar verder wilt en genoeg voelt voor elkaar ga je daar sámen doorheen. Hij wil dat niet, dan houdt het op helaas.
maandag 10 augustus 2009 om 13:13
Wat voor vak heb je dan? ik weet precies hoe jij je voelt... Ik krijg constant verwijten naar mijn hoofd en die gooi ik dan weer dubbel hard naar hem toe. Tot we weer barstende ruzie krijgen..
Ook hoor ik niks meer van zijn ouders, terwijl ik daar zoveel voor heb gedaan. Had gedacht dat we nog goede vrienden konden blijven, maar bedacht me later ineens dat je dat echt niet kan blijven met je ex. Wil hem ook nog hele dag spreken, smsen, email enz. Maar bereik er niks mee. Alles is gezegd en gedaan zegt hij en daar moet ik me maar bij neer leggen. Nog 4 weken volhouden in een huis met iemand die zijn kop niet opendoet tegen me, laat thuis komt en gaat slapen en de weekenden mag ik weer opdonderen. Met het idee dat hij constant met haar loopt te smsen en loopt af te spreken en wil niet weten wat nog meer. Ik ben gewoon vervangen...
Ook hoor ik niks meer van zijn ouders, terwijl ik daar zoveel voor heb gedaan. Had gedacht dat we nog goede vrienden konden blijven, maar bedacht me later ineens dat je dat echt niet kan blijven met je ex. Wil hem ook nog hele dag spreken, smsen, email enz. Maar bereik er niks mee. Alles is gezegd en gedaan zegt hij en daar moet ik me maar bij neer leggen. Nog 4 weken volhouden in een huis met iemand die zijn kop niet opendoet tegen me, laat thuis komt en gaat slapen en de weekenden mag ik weer opdonderen. Met het idee dat hij constant met haar loopt te smsen en loopt af te spreken en wil niet weten wat nog meer. Ik ben gewoon vervangen...
maandag 10 augustus 2009 om 13:24
jeeeetje, wat erg bloemetje!!! Maar op een gegeven moment zal je weinig behoeft hebben hem te willen smsen/spreken/mailen. Opeens zag ik het licht dat het echt over was! Dat hij mij niet meer interessant vind dus waarom zou ik contact willen leggen? En zijn vrienden, waar ik mee naar toe ging. Geen 1 woord of sms! Maar dat zal wel natuurlijk zijn, dat ze partij kiezen. Het moet verschrikkelijk zijn eens van elkaar te hebben gehouden en nu als vijanden tegenover elkaar te staan. Hoelang hebben jullie gehad?
@Madhe: Wellicht is het weglopen.. Maar ik ga weg vanwege de pijn die ik voel bij het zien van alle herinneringen daar. Hand in hand door dat straatje gelopen, hand in hand geskeelerd langs dat paadje, samen koffie gedronken bij dat bankje.. Je hebt gelijk, het zijn niet de omstandigheden. Als een niet verder wil, is het exit. Dat zie ik in en daarom GODDANK heb ik geen behoefte meer om hem op te zoeken/te bellen/te smsen. Als ze interesse hebben lopen ze je achterna, de wereld rond. Hebben ze geen interesse meer, dan is 5 minuten al te veel. Heb jij liefdesverdriet meegemaakt? Hoe ging je er mee om en pakte dat goed uit voor je?
@Madhe: Wellicht is het weglopen.. Maar ik ga weg vanwege de pijn die ik voel bij het zien van alle herinneringen daar. Hand in hand door dat straatje gelopen, hand in hand geskeelerd langs dat paadje, samen koffie gedronken bij dat bankje.. Je hebt gelijk, het zijn niet de omstandigheden. Als een niet verder wil, is het exit. Dat zie ik in en daarom GODDANK heb ik geen behoefte meer om hem op te zoeken/te bellen/te smsen. Als ze interesse hebben lopen ze je achterna, de wereld rond. Hebben ze geen interesse meer, dan is 5 minuten al te veel. Heb jij liefdesverdriet meegemaakt? Hoe ging je er mee om en pakte dat goed uit voor je?
maandag 10 augustus 2009 om 13:27
je hebt tijd nodig om er over heen te komen..dat is heel normaal!
huil maar..het maakt niet uit, je moet er over heen komen..
draai lekker zielige muziek en huil al je tranen er uit..
op een gegeven moment zijn de tranen op..
het heeft ff tijd nodig... het komt vanzelf allemaal goed.
ga lekker op stap met vriendinnen en flirt lekker wat af..
je ogen gaan vanzelf open dat er nog veeel meer lekkers op de wereld rond loopt
huil maar..het maakt niet uit, je moet er over heen komen..
draai lekker zielige muziek en huil al je tranen er uit..
op een gegeven moment zijn de tranen op..
het heeft ff tijd nodig... het komt vanzelf allemaal goed.
ga lekker op stap met vriendinnen en flirt lekker wat af..
je ogen gaan vanzelf open dat er nog veeel meer lekkers op de wereld rond loopt
maandag 10 augustus 2009 om 13:30
maandag 10 augustus 2009 om 13:32
Heb 2 jaar gehad, hij is de eerste waar ik eigenlijk mee ben gaan samenwonen. Al na een half jaar.
Hebben zoveel dingen meegemaakt met elkaar, vakantie dominicaanse republiek, londen, dagjes weg, noordwijk, scheveningen, ooooooooo gewoon zoveel Daarom ben ik blij ik weer terug kan naar Breda(waar ik geboren en getogen ben) en woon nu in de buurt van Gouda. Maar ik ben pas 27... Hoe lang is het nu precies over bij jou opnieuwleven?
Mijn ex heeft een eigen bedrijf... is er constant mee bezig en zag mij op een gegeven moment niet meer staan. Deed ook alles voor hem, eten koken, strijk, huis schoonhouden enz. Net of het normaalste zaak van de wereld is. En maar bang zijn dat ik hem kwijtraakte en dat is gebeurd... en hij zegt niet dat het door zijn nieuwe vriendin komt, maar geloof er niks van.
Hebben zoveel dingen meegemaakt met elkaar, vakantie dominicaanse republiek, londen, dagjes weg, noordwijk, scheveningen, ooooooooo gewoon zoveel Daarom ben ik blij ik weer terug kan naar Breda(waar ik geboren en getogen ben) en woon nu in de buurt van Gouda. Maar ik ben pas 27... Hoe lang is het nu precies over bij jou opnieuwleven?
Mijn ex heeft een eigen bedrijf... is er constant mee bezig en zag mij op een gegeven moment niet meer staan. Deed ook alles voor hem, eten koken, strijk, huis schoonhouden enz. Net of het normaalste zaak van de wereld is. En maar bang zijn dat ik hem kwijtraakte en dat is gebeurd... en hij zegt niet dat het door zijn nieuwe vriendin komt, maar geloof er niks van.
maandag 10 augustus 2009 om 13:33
maandag 10 augustus 2009 om 13:34
rOcks wat een onwijs laffe ex heb je dat... en wat een moeilijke tijd maak je dan door.
Ik haal inderdaad ook mijn verdriet uit de muziek.
Usher-Moving mountains.
Krezip- Sweet goodbyes (ook onwijs janken geblazen)
Evanescense- my immortal
Heerlijk even drama queen zijn
Morgen gewoon lekker weer aan het werk, maar dan daarna weer naar dat huis en wachten tot hij weer thuis komt in de avond. bah.
Ik haal inderdaad ook mijn verdriet uit de muziek.
Usher-Moving mountains.
Krezip- Sweet goodbyes (ook onwijs janken geblazen)
Evanescense- my immortal
Heerlijk even drama queen zijn
Morgen gewoon lekker weer aan het werk, maar dan daarna weer naar dat huis en wachten tot hij weer thuis komt in de avond. bah.
