Het is uit

10-08-2009 11:47 157 berichten
Alle reacties Link kopieren
Het is uit, al een maand. Ik ben nog elke dag verdrietig. Elke dag probeer ik te leven, probeer ik te werken aan de laatste loodjes voor mijn toekomst. Maar het is zo moeilijk. Ik huil nog vaak. Het doet pijn dat hij mij kennelijk zo stom en suf vindt dat hij niet meer zijn leven met me wil delen. Ben ik zo'n slecht persoon? Ik weet het niet. Ik denk het niet. Ik heb niets gedaan, alleen van hem gehouden. Waarom waardeert hij me niet? Hij negeert me. Ik heb hem de afgelopen maand vaak gesmst of gebeld. Maat de afgelopen twee dagen heb ik niets van me laten horen. Ik voel zo veel verdriet:( Komt het ooit goed? Zal ik weer normaal worden? :(
Alle reacties Link kopieren
Waar ik vooral naar uitkijk is dat ik straks full time kan werken, zodat ik geen tijd heb om over hem na te denken.
Alle reacties Link kopieren
quote:Opnieuwleven schreef op 10 augustus 2009 @ 16:02:

Waarom vertellen sommige 'dumpers' eigenlijk aan de gedumpte dat ze verdrietig of wat dan ook zijn? Om een beetje sympathie te kweken?



Is een gemene dumper niet eigenlijk makkelijker dan een aardige 'dumper' voor de verwerking. Wellicht is de pijn heviger als er een ander in het spel is, maar is het gemakkelijker voor de gedumpte om de reden te snappen.

Waarschijnlijk omdat ze ook verdrietig zijn!

Een relatie verbreken is niet iets wat je zomaar doet.

Daar is over nagedacht,dat wil niet zeggen dat degene die de relatie verbreekt staat te springen van blijdschap.



Met mijn laatste lief heb ik gebroken omdat we op essentiële vlakken niet raken.

Neemt niet weg dat ik hem als mens fantastisch vind, hem een ontzettende schat vind, en ik ook gewoon nog van hem hou

Maar een relatie met hem zag ik gewoon niet zitten]

Ik zou te veel van mezelf moeten inleveren.



Ik heb het dan wel uitgemaakt, maar mijn verdriet was er wel degelijk hoor.

Je begint een relatie namelijk met een heel ander doel voor ogen



De laatste keer dat een lief de relatie met mij brak weet ik ook dat hij er bijna net zoveel verdriet van had dan ik.

Tuurlijk het was zijn beslissing

Maar pijn deed het bij beide partijen.



Een relatie verbreken IS gewoon niet leuk'!

Als je degene bent die aan de kant gezet wordt niet, maar ook niet als je zelf degene bent die de relatie verbreekt
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
Alle reacties Link kopieren
Ik geloof niet zo in gelijke pijn of meer mijn bij iemand die gaat. Ik denk ook niet dat het verbreken van een relatie LEUK is. Als je aan de kant wordt gezegd voel je afwijzing, een geknakt zelfvertrouwen en veel pijn. Als je gaat voel je misschien verdriet omdat het niet heeft gewerkt. Niet omdat je om de persoon rouwt. Misschien voel je je ook wel schuldig dat je zoveel verdriet veroorzaakt met je besluit.



Liefdesverdriet, in verschillende vormen en stadia is veelal aanwezig op dit forum..
Alle reacties Link kopieren
Maar jij vroeg naar de reden waarom mensen die relaties verbreken zeggen dat ze ook verdriet hebben, en dat is mijns inziens het antwoord....
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
Alle reacties Link kopieren
De hele dag geen behoefte gehad aan contact zoeken. Het gaat goed!
Alle reacties Link kopieren
quote:Opnieuwleven schreef op 10 augustus 2009 @ 21:26:

De hele dag geen behoefte gehad aan contact zoeken. Het gaat goed!Goedzo, dan kun je je er nu op gaan richten om niet meer de hele dag aan hem te denken
Alle reacties Link kopieren
Dat gaat al veel beter sinds ik geen contact met hem zoek! In het begin voelde ik altijd 'urge' om hem te bellen, smsen, mailen etc. en nu niet. Omdat ik besef dat hij me niet wil. Dus niet meer achteraan gaan. Voor de rest ben ik nog steeds op het punt van elke dag 'overleven'.
Alle reacties Link kopieren
Ik lees mijn mailtjes die ik eerder aan hem heb verstuurd. Over dat hij goed op zichzelf moest passen etc.



De tranen kwamen toen ik de topic van Roosje las. Zij was degene die de relatie beeindigde en zij was degene die ook verdrietig was. De pijn en het verdriet die ze beschreef lijken exact op wat ik voelde toen ik werd verlaten. Het kan kennelijk, dat je liefdesverdriet hebt ondanks dat je zelf tot die beslissing bent gekomen.



Het besef dat hij en ik nooit meer bij elkaar zullen komen, elkaar nooit meer kunnen vasthouden, elkaar slechts als een vreemde zien... Het drukt zwaar op mijn hart. Het is zooo moeilijk en ik bid dat zowel hij als ik door deze tijd heen komen. Ik weet niet hoe hij zich voelt, we hebben bijna een week elkaar niet gesproken. Laat ons verder kunnen met ons leven, zonder elkaar, gelukkig en gezond.
Alle reacties Link kopieren
Niet zo'n hele lange nacht gehad. Veel gehuild en in slaap gevallen. Het leven kabbelt door. Het is nog moeliijk. Ik heb veel respect voor mensen die na een moeilijke periode weer normaal aan de slag kunnen en weer gelukkig kunnen worden. Dat ze zelfs een nieuw persoon in hun leven toelaten. Na dit alles ben ik bang voor de liefde.
Alle reacties Link kopieren
Bloemetje, hoe gaat het met jou??
Alle reacties Link kopieren
Je blijft er teveel in hangen Opnieuwleven, je moet door!

In plaats van afleiding zoeken ga je mails doorlezen. In plaats van uit te rusten voor de volgende dag, ga je je in slaap huilen. Verzet je gedachten. Dat helpt je al de helft verder op weg.



Dat je even stil staat, oke... maar het is nu al een maand geleden. Jij blijft stil staan. Dat moet je niet willen joh! Kom op, ga voor een leuker leven voor jezelf.
Alle reacties Link kopieren
quote:Opnieuwleven schreef op 11 augustus 2009 @ 10:10:

Niet zo'n hele lange nacht gehad. Veel gehuild en in slaap gevallen. Het leven kabbelt door. Het is nog moeliijk. Ik heb veel respect voor mensen die na een moeilijke periode weer normaal aan de slag kunnen en weer gelukkig kunnen worden. Dat ze zelfs een nieuw persoon in hun leven toelaten. Na dit alles ben ik bang voor de liefde.

Joh, daar moet je nu nog helemaal niet mee bezig zijn!

Je bent net zover dat je niet meer 24/7 met hem bezig bent.

Tuurlijk staat je hoofd nog niet naar daten, en andere mannen.



Maar dat komt vanzelf wel hoor.



Ga nou eerst maar eens weer blij worden met jezelf.



Niet teruggrijpen naar wat was of hoe het zou kunnen zijn, of met wie je dan verder moet.

Gewoon even jij met jezelf!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
Alle reacties Link kopieren
Verdriet hoort bij het verbreken van een relatie, maar ook daarover kun je controle uitoefenen. Het klinkt alsof je erin begint te zwelgen... Wat levert al dat huilen en doorlezen van mails je op?



Het is tijd om een nieuwe stap te maken, ga iets doen! En niet met je ziel onder je arm, nee: maak je los! Het is weer tijd dat jij JIJ wordt. Ga leuke dingen doen, sporten, dagje spa, wandelen in de duinen, verzin maar iets. Zet je schouders eronder meid.
Alle reacties Link kopieren
Dank jullie wel. Er zijn nu echter geen mogelijkheden om 'iets te leuks te doen' helaas. De scriptie moet af. Af en toe kijk ik op het forum en dan weer verder met het ding.

Jullie vinden echt dat ik heel 'raar' overkom? Weliswaar is het een maand uit, maar sinds een week ben ik pas begonnen met rouwen. Daarvoor was het vooral hoop, vechten, valse hoop, vechten. Waar ik nu ben is nog altijd beter dan twee weken geleden. Toen at ik nauwelijks iets, zag er dun uit, wallen. Mensen zeiden dat ik dikker moest worden.



Nu eet ik, ben ik bezig. Niet heel productief, maar wel bezig. Ik dank jullie allemaal voor de steun, ondanks dat we elkaar niet kennen.
Alle reacties Link kopieren
Een scriptie is ook afleiding.



Ik vind je niet raar, ik denk wel dat je het jezelf onnodig moeilijk maakt.

Kijk het is uit, en das K**



Maar de wereld vergaat niet,de zon komt nog gewoon op en echt er komt een dag dat ook jij weer gewoon voluit kan lachen.



Nou als je je dat maar een beetje voor ogen houdt, mag je best zo af en toe eens instorten.



Maar (zo lijkt het) jij laat je hele dag er een beetje van afhangen.

Verdriet is een keuze, Frizz zei het al

Tuurlijk mag je janken, en zwelgen (soms helpt het echt wel even) maar niet de hele dag.

Want dan ga je jezelf op een gegeven moment alleen maar verdrietig zitten praten.



Bouw een soort van jankmomenten in

Dat klinkt heel suf, maar bij mij hielp het.

En de rest van de tijd bewust aan andere dingen denken
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
Alle reacties Link kopieren
Hi Frizz en Summerdance



Jullie hebben gelijk. Als ik bezig ben met de scriptie denk ik inderdaad alleen aan de scriptie. Na elk stukje tekst voel ik me goed. Heel goed! Ik ben trots op mezelf. Het is vallen en opstaan. Vroeger stond ik niet stil bij een stukje tekst wat ik heb geproduceerd. Nu denk ik: 'wow goed zo, ga zo door, meid!
Alle reacties Link kopieren
Èn nou vasthouden dat gevoel!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
Alle reacties Link kopieren
Goed zooooooo! Vanaf nu bij álles wat je doet (zolang je niet zit te kniezen of te huilen) denken: 'wow goed zo, ga zo door, meid!'
Alle reacties Link kopieren
Pfffff, moeilijk!!!! Tijdens het schrijven dwalen af en toe gedachten over vroeger, over wat we deden en zie ik hem praten tegen me. ARghhhhhh Ik wil helemaal niet aan hem denken!!!!
Alle reacties Link kopieren
Gisteren stond ik in de rij bij de AH. Een man met helblauwe ogen liet ik voor, hij had maar 1. Hij zei dat het niet hoefde. we zeiden wat over de vertraging bij de kassa. Dat het dus niet zou helpen als hij voor ging. Ik had een paar pakken water bar le duc en nog wat boodschappen. Allemaal veel te veel voor een klein meisje als ik. Toen hij klaar was zei hij ik help je wel even. Ook goed.



Naar buiten komt tram bijna aan, weer wachten. We keken elkaar aan en lachten, een dag om te wachten. Ik zei ik heb de auto vlakbij de parkeerplek (auto van mijn vader). Hij zei, zie ik je nog eens? Ik dacht huh??? Ik woon hier niet. Ben op bezoek bij familie. Mijn relatie is net uit. Maar een extra vriend kan ik altijd gebruiken. We hebben mailadressen uitgewisseld.

En hij heeft zijn eerste mailtje gestuurd.. Ik ben best in de war. Niet verdrietig meer zoals gisteren. Zijn mail komt heel geinteresseerd over. Hij blijkt ook niet te wonen in de plaats waar we elkaar tegenkwamen. Hij promoveert, een ander vakgebied dan ik, is 30 jaar. en heeft zijn proefschrift bijna af. Hij kon zien dat ik veel verdriet had, maar dat mijn ogen wel glansden. Dat mijn aura heel energiek overkomt en dat mijn lach lief is. Vind ik ook raar zo'n eerste mail, die meteen een versiermail is. Ik heb geen idee wat ik er mee moet. De eerste gaat, de volgende dient zich aan..Hij doet mijn gedachten wel afleiden van Ex. En geen idee wat ik moet terugmailen. Normaal gesproken zou ik ex meteen vertellen van lief, hoor eens hihih. Maar Ex is er niet en ik ben nu daadwerkelijk vrijgezel en KAN inderdaad er wat mee doen. Ik ben best in de war!
Alle reacties Link kopieren
Hier ben ik weer mijn ex had wachtwoord op de computer gezet zodat ik er niet meer op kon. Gisteren terug naar 'zijn' huis gereden. Had aantal rotsmsjes van hem gehad en over een weer allemaal verwijten gemaakt naar elkaar. Had mijn moeder huilend opgebeld, in mijn pauze. Ze zei je pakt vanavond je katjes en komt hierheen. Het is nog aan paar weken tot ik de sleutel van mijn appartement krijg. Dus ik mijn spullen aan het inpakken en toen bedacht ik me ineens... ik wil het zo niet afsluiten. Dit is vluchten, niet normaal en flashte alles door mijn hoofd heen van herinneringen. Toen ben ik even gaan zitten en kwam hij thuis, schrok er wel van natuurlijk. Even over iets op de tv gepraat en naar bed gegaan. Vroeg hem nog in de gang 'wil je dat ik wegga?' zijn antwoord was'ja ik wil dat je weggaat, maar dat puur omdat we allebei onze rust dan krijgen, maar niet op deze manier, want ik wil je niet het huis uit zetten'. Hij haat me niet en heeft ook geen hekel aan me, dat hij zijn wachtwoord geeft van de computer vind ik erg netjes van hem. Ik ga zijn vertrouwen ook niet meer schenden door constant in dingen te kijken die me niet aan gaan. Ben sterk, dat gaat me niet meer aan.... Hoe is het met jou opnieuwleven?
Alle reacties Link kopieren
Opnieuwleven, daar moet je gewoon even heel erg van genieten']

Niets meer en niets minder.



Ga nou eerst eens op je gemakje je liefdesverdriet verwerken

Dat is gewoon niet over in een paar weken.



Zie dit als een ontzettend mooi compliment]

Niets om over in de war te zijn toch
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
Alle reacties Link kopieren
Ja OPnieuwleven, is toch hartstikke leuk (en lief) van die jongen! Inderdaad van genieten!



Bloemetje, ik vind weggaan niet vluchten hoor. Het is gewoon beter voor jullie beiden. Weggaan moet je uiteindelijk toch, dan is het toch beter als je dat zo snel mogelijk doet? Hoe eerder je kan doorgaan met je leven. Het is wel lief dat hij je er niet uitzet (zou ik denk ik ook lastig vinden als ik hem was), maar samen daar blijven bereik je natuurlijk niks mee.
Alle reacties Link kopieren
Eensch met Frizz.

Ik zie het nu aan 1 van mijn vrienden

Zijn relatie is sinds februari uit.



Ze hebben vorig jaar samen (dus hypotheek op 2 namen) een veels te duur huis gekocht.



Ze kunnen nu niet verkopen ivm verlies maar ze willen beide niet uit het huis.

Ze zijn beide een beetje behoorlijk koppig.



Ze wonen dus nu onder 1 dak maar gunnen elkaar ondertussen het licht in elkaars ogen niet meer.



Maken ruzie om alles, controleren elkaars acties (???) en schelden tegen elkaar zodra ze elkaar zien.



Wees wijs en ga het huis uit Bloem.

Het is geen vluchten, maar hou het een beetje eervol.

Mochten jullie ooit contact blijven houden is het prettig als dat zonder modder gooien kan.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
Alle reacties Link kopieren
Tjeeee Sum, dat is inderdaad ook een rotsituatie!

Ik weet nog dat ik het uitmaakte met mijn eerste liefde, na 2 jaar samenwonen. Hij blééf maar huilen, elke keer dat hij me zag. En ik moest een paar weken wachten tot ik in een andere (tijdelijke) woning kon. Als ik even de deur uitging belde hij me alweer, dat hij écht niet zonder me kon. Brrrr krijg het nog benauwd als ik er aan denk...

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven