ADD / ADHD.....

Deb! Dat wilde ik nog zeggen. Je schreef een tijdje geleden dat je jezelf tot kerst ofzo de tijd gaf met je nieuwe studie, maar als ik jou was zou ik jezelf echt meer tijd gunnen. Ik kan me iets voorstellen bij je financiele situatie. Bij mij betalen m'n ouders al jaren niet meer en is het m'n vriend die nu met veel morren (alhoewel ook liefde, gelukkig) m'n studie betaalt. Maar 4 mnd om alles op de rails te krijgen... lijkt me een geval van (weet de uitdrukking in het NL even niet) 'to set yourself up for failure'. En dat lijkt me zo zonde, als je juist nu eindelijk een diagnose hebt en medicatie krijgt en er dus eindelijk echt een oplossing in zicht is.



Voor je de juiste soort en dosis medicatie hebt gevonden en voldoende vrij bent van bijwerkingen ben je vaak sowieso 2 mnd verder (dat is het gemiddelde van mijn adhd-introgroepje; bij mij duurde het zelfs 4 mnd).



Verder komt bij een universitaire studie gewoon echt veel kijken mbt plannen, overzicht kunnen houden, tijdschattingen maken, prioriteiten stellen en jezelf daar aan houden, jezelf gemotiveerd en aan het werk houden etc. Veel meer dan bij de meeste reguliere banen bv. Er zijn mensen die als ze medicatie krijgen binnen 1-2 maanden opeens vrijwel alles wat van belang is op de rit hebben. Maar de mensen die ik ken waarbij dat zo was, deden geen studie maar hadden een gestructureerde baan en vaak ook een partner die ze veel uit handen nam. Dan ging het om verbeteringen zoals niet langer implusieve dingen eruit flappen tegen je baas, financien enigszins in de pijling krijgen, huishouden regelmatig gaan bijhouden, eet- en slaappatroon regelmatig krijgen enzo. In mijn ervaring deels wel een noodzakelijke voorwaarde voor het op de rit krijgen van een studie, maar wel echt van een andere moeilijkheidsgraad, ook voor een adhd-er, vanwege al die vrijheid en zelfwerkzaamheid die je op de universiteit hebt.



Mij kostte het -- tot m'n frustratie -- om te beginnen al een paar maanden om de 1001 gedragspatronen te identificeren die me bij het studeren uit m'n koers slaan of anderszins in de problemen brengen. Vervolgens kon ik via trial en error gaan onderzoeken met wat voor trucs en strategieën ik die patronen in kon dammen. Dat kost tijd -- bij mij zeker 6 uur per week op een moment dat ik helder van geest ben en m'n medicatie werkt, dus overdag, waarin ik aktief bezig ben om problemen te identificeren, oplossingen te verzinnen, die te evalueren etc. Het kost bovendien ook de rest vd week tijd en energie om mezelf te monitoren (ik moet dat iig heel bewust doen; opschrijven wat ik elk uur heb gedaan enzo, anders vergeet ik het direct en heb ik geen idee waar m'n tijd naartoe is gegaan) en nieuwe patronen aan te leren. Wat betekent dat ik vaak ook extra tijd voor ontspanning nodig had en heb om niet opgebrand te raken (zat ik een mnd geleden dicht tegenaan) en uberhaupt vooruitgang te blijven boeken. Dat zat fulltime studeren (zeg 30-35 effectieve studieuren per week) gedurende de eerste maanden sowieso al in de weg.



En ook nu, 6 mnd nadat ik m'n eerste ritalintabletje slikte, kan ik weliswaar zien dat ik echt veel vooruitgang heb geboekt, maar ook dat ik lang niet alle struikelblokken mbt m'n studie heb geelimineerd. Ik maak nog steeds geregeld uitglijders die m'n studieplanning in de war schoppen. Niet meer zo dramatisch als eerst, maar het blijft aanpoten. En dat ik studiedingen gedaan krijg zoals ik ze gepland had is nog absoluut niet vanzelfsprekend.



Ik schrijf dit niet om je te ontmoedigen... eigenlijk juist om je voor teleurstellingen te behoeden. Ik was zelf nl op een zeker moment echt behoorlijk gedemotiveerd, tot de psycholoog die mijn adhd-introgroep runde vertelde dat het de meeste mensen met adhd sowieso al 6-12 mnd kost om basale zaken voor elkaar te krijgen. Medicatie geeft je nieuwe mogelijkheden, maar het benutten daarvan kost schijnbaar bij de meeste mesnen echt veel tijd en energie.



Oftewel, ik zou er bij je ouders, instanties, banken, whatever, voor vechten dat je de financiele middelen en daarmee zeker 6-7 maanden de tijd krijgt om in een effectief studieritme te komen. En er in die periode dan ook rekening mee te houden dat je ook redelijk wat tijd&energie nodig hebt om bewust en systematisch patronenen te doorbreken (wat hopelijk door die medicatie wel makkelijker wordt).

nogmaals @deb, ik had je reactie nog niet gezien voor ik de mijne postte.



Dank je voor de inschatting en het meedenken. Ik denk dat de impulsiviteit bij mij mbt uitgaven het grootste probleem blijft. Daar doet die medicatie bij mij helaas niet zoveel aan. Gewoon geen uitgaven meer doen als ik het geld later i/d maand ergens voor nodig heb... het lukt me dus gewoon nog niet.



Ik lees twee boeken per week ofzo, dus met boekenbonnen van m'n verjaardag kom ik er niet. Als ik verwacht dat ik een boek niet vaker dan 1x te gaan lezen haal ik het meestal wel uit de bieb. Wat me trouwens weer op een andere uitgavepost brengt, nl boetes... Nou ja, heb de afgelopen mnd ook elke zaterdag m'n geleeden boeken gecheckt en direct teruggebracht wat terug moest. Dus dat lijkt voorlopig onder controle.



Theater en film, mss moet ik daar dan idd nog extra op bezuinigen. Een deel vd stukken die ik zie wordt gespeeld door vrienden, die wil ik eigenlijk niet missen. Maar de rest moet dan mss maar geëlimineerd.



Cafe's: zo lostte ik dat vroeger op m'n studentenkamer idd vaak op. Maar in m'n huidige huis is het niet echt een optie omdat het zo gehorig en klein is. Bovendien is m'n vriendengroep nogal verknocht aan café's.



100 euro voor kleding! Da's echt veel, voor mij dan. Niet dat ik niks zou weten om te kopen... zou zelfs erg graag willen dat ik er zo'n bedrag voor had. Maar heb het afgelopen jaar aan kleding niet meer gekocht dan 1 onderbroek, 3 paar sokken en een setje nieuwe sportkleren bij de scapino; daar liggen m'n hoge uitgaven dus iig weer niet aan....

Phien, tweedehands boeken kopen, is dat wat? Of lees je altijd de nieuwste? Die zijn trouwens toch vaak al wel tweedehands te krijgen, ook bij bol.com of de bieb. Hoewel ik meteen toegeef dat de bieb een slecht oord is voor 'ons ADHD'ers'. Ik ben hier de hoofdsponsor van de bieb, roep ik altijd. Ik verwacht gewoon dat de rode loper voor me wordt uitgerold als ik binnenstap, haha, zoveel geld smijt ik daar weg.

Anyway.

Je boeken verkopen na lezing brengt ook best vaak nog wat op. Ik ben van het idee afgestapt dat alle boeken voor altijd bewaard moeten blijven. Voor vandaag heb ik weer gepland een boekenkast op te ruimen en ik ben zelfs van plan boeken die ik nooit meer ga inkijken en die ik onverkoopbaar acht, gewoon weg te pleuren bij het oud papier.

xx lisa.

@Lisa: Ik koop al wel vrijwel al m'n boeken tweedehands, meestal online, dus daar valt niet zoveel te winnen. Maar ik heb nog nooit een boek doorverkocht. Weliswaar kan ik ze onmogelijk allemaal houden omdat we daarvoor te krap behuist zijn, maar tot dusver geef ik wat ik niet meer lees altijd weg aan vrienden of de kringloop... Ik ben te goed voor deze wereld Al is het waarheidsgetrouwer om te zeggen dat verkopen me simpelweg teveel gedoe lijkt.... Maar mss valt dat wel erg mee?

M'n haar knip ik trouwens ook al zelf, ook daar valt niks te winnen... Zou best graag weer eens naar een 'echte' kapper gaan... Nou ja, dat is dan nog een extra stimulans om m'n uitgavepatroon nu echt eens grondig in kaart te brengen en vervolgens even grondig te herzien...

Deb, sorry voor m'n superlange post gister, hoop dat ik je er niet al te wanhopig mee maak en dat je er ondanks de lengte toch wat aan hebt (ga hem nu niet inkorten, dan ben ik zo weer een uur verder en dat mag niet van m'n planning )

quote:lisa schreef op 24 augustus 2009 @ 21:49:

Ik heb al die dingen ook geprobeerd, maar na één of twee keer versloft het. Dat is echt the story of my life, aan iets beginnen en dan inkakken. Hoeveel 'hoofdstukken 1' ik in mijn leven wel niet geschreven heb...

Misschien dat ik iets zou hebben aan een persoonlijke coach. Iemand met wie ik de week doorspreek, doelen voor de komende week doorneem en die na een week evalueer. Op gebied van werk, maar ook huishouden en gezin, sporten en eten. Zoiets zou ik best per mail met iemand willen bespreken. Zou het bestaan?

En zo niet, dan is het volgens mij een gat in de markt. Misschien wel iets om zélf op te zetten?!

xx lisa.



Ik heb de rest nog niet gelezen, dus misschien is het 'mosterd', maar toch. Dit bestaat dus inderdaad haha, want dit is gewoon een ambulant begeleider. En dat is mijn werk . Dus wat je hierboven beschrijft doe ik met de (jong)volwassenen met autisme of ad(h)d die ik begeleid.

Het probleem is op dit moment vooral dat je deze begeleiding voornamelijk alleen middels PGB kan krijgen en dat er ontzettend bezuinigd wordt hierop. Alhoewel ik dus net een nieuwe 'çliënt' ga begeleiden met add die nog wel budget heeft gekregen. En met diegene ga ik precies doen wat jij hierboven beschrijft, een uurtje in de week de praktische zaken bespreken, kijken wat goed gaat en minder goed, zoeken naar 'trucjes' en 'strategieën' om dingen beter te laten gaan en dan kijken wat aansluit.

(Soms is het trouwens errug frustrerend dat wat ik in mijn werk wel voor anderen kan, dat ik dat zelf niet voor elkaar krijg... Ik kan echt alles verzinnen, organiseren, structuur aanbrengen enz., alleen het uitvoeren blijft het eeuwige probleem...)



(goed, nu nog even de rest lezen)

Mhh en over de financiele perikelen... Ik heb geen kasboek, maar wel een overzicht met wat er binnenkomt, en vast uitgaat. Ik houd dan nog 300 euro over voor benzine en vrije uitgaves en ook zelfs nog een post 'onvoorzien' waarbij 100 euro opgeschreven staat. Het idee is ook hier dat ik 75 euro aan het begin van de week pin waarmee ik moet rondkomen (lijkt veel, maar aangezien ik rook en veel auto rijd voor mijn werk valt het wat tegen...), maar de uitwerking van dat plan werkt niet zo. Oftewel; ik denk ik er echt nooit aan om dat bedrag te pinnen en aan het einde van de week weet ik niet meer hoeveel ik al heb uitgegeven en haal ik daar ook mijn schouders over op... Mijn grootste probleem is denk ik dat hoe minder geld ik heb, hoe meer ik ga uitgeven. Omdat het dan eigenlijk niet 'mag', lijkt dat een extra prikkel ofzo.

Toen ik trouwens een tijd echt standaard rood stond heb ik mezelf gedreifd dat ik mijn pinpas aan vriendlief zou moeten afgeven en moest ik echt pinnen aan het begin van de week. Dat hielp wel goed, alleen de dreiging om die 'zelfstandigheid' te moeten opgeven hielp al goed. Toen ik nog alleen woonde had ik trouwens ook een 2e rekening met 'leefgeld'. Daar kwam het geld op voor boodschappen (30 euro), roken (25 euro), benzine (25 euro) en uitgaan (20 euro). In totaal dus 100 euro leefgeld en mijn andere pinpas thuis laten. Nu is mijn 2e rekening onze gezamenlijke rekening geworden en ik vind het te ver gaan om ook nog een 3e te openen... Alhoewel het niet eens onverstandig zou zijn.

Same here Halvemaan, die uitvoering hè. En ook ik zou een goede coach kunnen zijn voor anderen, maar dat is gewoon een andere invalshoek. Weten is nog niet doen en dat kan ik steeds beter zo zien, hoewel het me nog steeds mateloos frustreert hoor, daar niet van. Als ik met iemand mijn doelen zou kunnen bespreken (of via de mail, net zo graag of zelfs liever) is dat die extra prikkel die ik bij mezelf blijkbaar mis.



Pffff, moet nu ook even alle motivatie uit de kast trekken. Ik zou vandaag écht gaan sporten, eigenlijk vanmiddag al. Ik ben al heel lang niet meer naar de sportschool geweest, heb mijn postwijk opgezegd en in de vakantie véél te weinig bewogen. De sportschool is nu nog anderhalf uur open maar heb ik heb geen zin. Toch moet ik gaan van mezelf, al is het maar een half uurtje om weer een begin te maken. Zucht, graaf-graaf naar motivatie...

xx lisa.

Ook dat geld uitgeven herken ik ten voeten uit. Juist dingen nét andersom 'moeten' doen dan je je hebt voorgenomen met je gezonde verstand. Verschrikkelijk, dat oprekken van de grenzen, daar overheen moeten gaan, vanwege de prikkel?

xx lisa.

dat doe ik dus ook, juist meer geld uitgeven naarmate ik minder heb...

maf toch

Lisa en Halvemaan, maakt medicatie het voor jullie dan helemaal niet makkelijker om gestructureerd aan de slag gaan en volhouden van dingen? Da's toch 1 vd voornaamste bedoelde effecten van medicatie, naast het vergroten van concentratie en het afremmen van impulsiviteit?



Methylfenidaat deed wat dat betreft ook niet zoveel bij mij, maar dexamfetamine zeer zeker wél. Niet dat ik constant zin heb om het huishouden te gaan doen, of nooit meer wat uitstel, of me niet meer op een zijspoor laat brengen, maar ik kan nu eindelijk dus gewoon wél de focus & motivatie opbrengen om stapje bij beetje strategieën te ontwikkelen om dat te ondervangen. En schijnbaar zonder een controlfreak te worden -- volgens m'n lief en vrienden juist het tegenovergestelde. Alhoewel ik daar zelf toch anders over denk als ik mezelf bezig zie met het invullen van zo'n urenbestedings-excelbestand

Hoeveel gebruikte jij van methylfenidaat, Phien? Want ik gebruik niet zoveel, tussen pakweg 20 en 40 mg per dag, naar eigen inzicht te verdelen. Ik ben huiverig om op te hogen, omdat ik toch af en toe van die vermoeidheidsklops heb en soms even een hartklopping. Ook dat blijkbaar je cortisolspiegel constant hoger ligt staat mij helemaal niet aan, dat zie ik als een heel belangrijke reden voor allerlei aandoeningen. Nu is het natuurlijk wél zo dat misschien zonder medicatie mijn stressniveau hoger ligt, omdat ik dan meer gefrustreerd ben. Kip of ei...

Volgende week heb ik een belafspraak met mijn psychiater. Ik denk dat ik wil voorleggen om weer een paar weken te stoppen met medicijnen en te kijken hoe dat dan gaat. Maar ook daarover twijfel ik. Mocht er nauwelijks verschil zijn, dan is het misschien toch wat om iets anders te gaan gebruiken.

Heb jij bijwerkingen van die dexa?

xx lisa.

he lisa,



Wat is een vermoeidheidsklop?



Van de methylfenidaat gebruikte ik eerst 30 mg/dag, later 60 mg/dag; 10 mg verdeeld over 6 porties, elke 2,5 uur een nieuwe. Ik werd bij het verhogen van de dosis wat dwangmatiger, wat 'autistischer', rechtlijniger, meer op het goed krijgen van details gericht. En ik kreeg zo nu en dan echt poetswoede maar niet meer overzicht over wat moest gebeuren en makkelijker a/d studie ging ik er ook niet van.



Van de dexa slik ik 22,5 mg/dag, verdeeld over 3 doses met steeds 4 uur tussentijd. Dat is, vanwege de 2x zo sterke werking, vergelijkbaar met 45 mg methylfenidaat. Ik kom op een lagere dosis uit omdat het bij mij ook bijna 2x zo lang werkt als methylfenidaat (is bij de meeste mensen zo). Dat vind ik al best een voordeel. Verder voel ik me onder dit spul niet meer dwangmatig, zoals bij methylfenidaat. Ik krijg meer 'echt' overzicht in de zin dat ik prioriteiten echt wat beter kan stellen -- met methylfenidaat niet -- en ook voel ik me in verg met de methylfenidaat minder opgefokt. En ben nu uberhaupt veel minder gestresst, zowel in vergelijking met methylfenidaat als de voorgaande jaren. M'n hartslag is ook lager, vergelijkbaar met toen ik als 19-jarige naar de universiteit ging, vóór dingen in m'n leven echt grootschalig uit de hand begonnen te lopen... Maar dat laatste kan ook het effect zijn van het sporten; begon vorige sept en sinds dit voorjaar (buitensport) sport ik voor het eerst van m'n leven 3x per week.



Over die stress/cortisolniveau's: ik denk dat ik idd minder gestresst ben mét dan zonder medicatie, per saldo. Omdat ik veel meer greep op dingen krijg, en daardoor gelukkiger en ontspannener. Desondanks merk ik wel dat áls ik dan eens toch door het een of ander goed gestresst raak (vriend in het ziekenhuis bv, paar weken terug) m'n stressniveau of iig m'n hartslag wel veel verder omhoogjodelt dan zonder medicatie. Maar die kan ik dan zelf ook weer naar beneden krijgen door even bewust wat meer rust te nemen of even een half uurtje yoga te gaan doen oid.



Er zijn gewoon ook zoveel andere factoren van invloed op je cortisolniveau die het effect vd medicatie kunnen (over)compenseren. Zo krijg ik het sinds ik die dexa slik voor het eerst sinds ik bij m'n ouders uit huis ging voor elkaar om regelmatig en gezond te eten en te sporten. En yoga doe ik nu vrij standaard 3x per week, in m'n lunchpauze en ook dat lijkt m'n hartslag te stabiliseren. (ik hou die nu sowieso dagelijks bij om op tijd te kunnen signaleren wanneer ik aan het overtrainen ben bij m'n sport, vandaar dat ik het weet.)



Bijwerkingen vd dexa: wat vaker last van m'n buik (idem bij methylfenidaat) en de eerste paar weken van gebruik heel slecht slapen (veel erger dan toen ik begon met methylfenidaat) en soms kramp op de borst. Tegenwoordig slaap ik weer prima en die kramp is ook weg.



In het algemeen schijnt dexamfetamine bij medicijnonderzoeken positievere resultaten te geven bij adhd-ers dan methylfenidaat; methylfenidaat is toch nog het eerstekeusmiddel omdat er veel meer onderzoek naar is gedaan. En dat is weer omdat meer mensen het slikken... soort perpetuum mobile. Maar ik geloof dat men zich daar de afgelopen jaren wel wat meer van bewust is geworden en dat er nu ook wat meer onderzoek naar dexamfetamine komt.

Lisa, nog vergeten te zeggen: bij de methylfenidaat merkte ik toen ik 30 mg/dag slikte trouwens na een week of 2 ook al geen verschil meer wanneer ik het niet slikte, en verder 'deed' het ook weinig. Je lichaam went er de eerste weken toch wel aan, schijnt, en reageert er dan minder sterk op. Dat je er weinig effect van hebt en als je evt ook weinig verschil merkt als je het niet slikt kan dus ook betekenen dat je dosis simpelweg te laag is.



Het kan natuurlijk ook zijn dat methylfenidaat bij jou uberhaupt niet/amper werkt, of dat je bij een hogere dosis teveel bijwerkingen krijgt (zoals ik), maar eerst eens een tijd lang een hogere dosis gebruiken kan misschien ook wel een poging waard zijn

ik heb zeker wat aan je post phien

en ja daar zat ik zelf ook al wel aan te denken, maar weet zo gauw even niet hoe ik het verder moet oplossen. Wat voor mij geldt in elk geval, als het dan toch niet mocht lukken, dan ga ik wel op zoek naar baan in dezelfde richting en hoop ik via de baan wel de studie te kunnen halen. Aangezien ik in de ICT zit, zal dat wel redelijk makkelijk te realiseren zijn, dus dat scheelt voor mij wel. Ook heb ik als het goed is dan zo'n 6 tentamens gehad, voor vier vakken. Als het goed is sluiten er twee vakken in november, dus als ik dan aan de cijfers van de vakken die nog niet afgesloten zijn wat zie, vind ik dat ook al heel wat zeggen (ik hoop mijn vriend ook )



Ik heb verder nog even 'echt' naar mijn financiele lijst gekeken, zzelf houdt ik idd ook 200 euro over voor mezelf (kleding, toiletartikelen, concerten, cafebezoek, uit eten gaan, boeken en cd's en ov, verjaardagen). De onderlingen verdeling is zo:

bus/trein: 20 p.m.

cafe: 40

kleding: 50

toiletartikelen: 16

concerten, theater: 20

cd's. boeken: 20

uit eten: 10

verjaardagen, bruiloft: 25

Je ziet, die kleding had ik nogal hoog ingeschat, maar dat komt met name omdat ik afgelopen maand behoorlijk wat kleding gekocht heb en daardoor dat in mijn hoofd had zitten. Dit is trouwens het lijstje als ik alles specifiek per maand uitreken, dus er zitten per maand onderling wel verschillen.



Zelf ben ik nu overgestapt op de hele tablet (10 mg) en nog steeds moet ik zeggen dat ik eigenlijk niets merk. Hoogstens dat ik wel iets minder pieker, maar dat is eigenlijk het enige. Dat je cortisol spiegel omhoog ging, wist ik trouwens niet, dat is misschien ook nog wel iets om mee te nemen. Aan de andere kant, ik merk niets, en heb ook totaal geen last van de (merkbare) bijwerkingen, dus wat dat aangaat valt het bij mij misschien wel mee?

Is er iemand hier die eerst heeft gedacht aan HSP voordat ADD in beeld kwam?

hoezo?

Ze hebben me ooit de stempel HSP willen geven. Daar kon ik mij niet in vinden. Nu lees ik dingen van ADD en daar zie ik veel meer dingen in die bij mij ook zo werken/gaan.



Puur nieuwsgierigheid dus.

aha, vandaar. Wel apart trouwens, want ADD heeft wel wetenschappelijke erkenning heeft, en HSP niet.



Ikzelf heb er nooit aan geacht in elk geval, en heb net even rondgegoogled, maar herken me er niet in. Maar omdat bij mij een nichtje al ADD heeft, was het vanaf begin af aan al wat logischer om daaraan te denken dan aan iets anders.

HSP heb ik nooit aan gedacht, aangezien het zo'n vage diagnose is. Als je een beetje rond zoekt, zijn voorwaarden bij elke site anders en vaak zo algemeen dat meer dan een kwart van de mensen zich er in herkent.



Maar goed, mijn psychiater denkt momenteel aan een combinatie van ADHD, dysthymie en faalangst. Yay, nog meer etiketjes!

Helaas zit er wel een kern van waarheid in, vrees ik...

HSP.. had ik ook wel van gehoord ja. Maar of ik dat nou wel of niet zou hebben.. ik geloof wel dat er in uitingsverschijnselen dingen hetzelfde kunnen zijn. Maar ook zoveel verschillen.



Ik vind soms mensen ronduit traag, sloom en dommig overkomen. Dat houdt dan in dat niet op mijn tempo, op mijn verwerkingssnelheid wordt gewerkt of gesproken. Hele egoistische gedachte en ik kan er echt stront- en strontchagrijnig van worden. Ongeduldig, boos, soms zelfs furieus.



Ik kan me ook niet indenken dat mensen geen rekening met elkaar kunnen houden. Dat mensen niet begrijpen dat iemand anders kan zijn. En ergens kan ik dat, doordat ik dat vind, zélf ook niet. En ook dat maakt me furieus. Belachelijk eigenlijk.



Heel raar. Ik zit er wel mee, met bovenstaande. Heel irritant.

Phien, vermoeidheidsklop noem ik een plotseling overvallen worden door extreme vermoeidheid, of iets dat erop lijkt. Dit omdat de term 'hongerklop' wel gebruikt wordt voor zoiets maar dan dus met plotse, enorme trek (veelal in zoetigheid) zodanig dat je er ook duizelig van wordt. Wellicht veroorzaakt door een te lage suikerspiegel.

Ik voel zoiets, zo nu en dan, maar dan zonder de honger erbij.

Ik heb het nu toevallig. Of nu, een uurtje of twee geleden voelde ik het opeens. Balen, want ik ben alleen thuis tot morgenmiddag en wilde heel veel doen. Ik was ook zo lekker bezig, kledingkasten van de kinderen opruimen. Zodra ik met een stapeltje van het bed naar de kast liep, voelde ik het, een soort beginnende duizeligheid. Steeds als ik dat stukje liep.

Ik had kort daarvoor een glaasje wijn gedronken. Ik heb wel eens eerder gedacht/gemerkt dat ik onder bepaalde omstandigheden geen alcohol kan verdragen, dat dit dan mede zo'n toestand uitlokt. Ik weet het niet zeker, maar volgens mij heeft het er wel mee te maken.

Deze keer was de 'klop' niet zodanig dat ik weinig anders kon doen dan gaan liggen, maar wel duidelijk aanwezig. Ik heb bij wijze van experiment toen nog 10 mg methylfenidaat genomen. Het is zeker niet erger geworden daarna, eerder ietsje minder. Wel ben ik toen eten gaan maken en heb dat rustig op de bank opgegeten. Omdat ik dadendrang bleef houden heb ik een onlangs gekocht Ikea-kastje in elkaar zitten schroeven daarna, haha. Ik twijfel nu tussen naar bed gaan of nóg een kastje doen. Dub dub...

Anyway.

Ik ben er niet over uit of zo'n vermoeidheids'klop' een rebound-effect is van de medicatie, of wat anders. Ik noteer het nu in elk geval al een poosje in mijn agenda en kan dan over een tijdje analyseren of er een patroon in zit.

Vraag is natuurlijk of jullie dit herkennen.

xx lisa.

Aha, OK. Ik herken het denk ik wel, of iets soortgelijks. Bij mij is het idd als de medicatie uitwerkt. Had het vooral bij methylfenidaat maar kan het nu soms ook nog hebben, vooral als ik een paar nachten wat minder geslapen heb of die dag veel aan m'n hoofd heb gehad. Ineens is alle fut eruit en kan ik bijna niks meer aan m'n hoofd verdragen. Even op bed met een simpel tijdschrift of een half uurtje wat wegdoezelen op de bank doet vaak wonderen. En soms helpt het juist om even een frisse neus te gaan halen. Vervelend is het wel, maar onoverkomelijk niet. Iig niet voor mij, in m'n huidige situatie, waarin ik m'n eigen uren in kan delen

@ Lisa; ja, daar heb ik een tijdje terug ook iets over geschreven!



Bij mij uit zo'n overval van vermoeidheid zich vaak een uur tot twee uur nadat de medicatie is uitgewerkt, maar ook wel eens rond het tijdstip dat het uitgewerkt zou moeten zijn.



Ik vind het een voordeel als het rond half 12 opspeelt, maar niet als het veel eerder is, want dan gooit het mijn slaapritme juist meer door elkaar. Of ik val te vroeg in slaap, of ik kom er compleet overheen en lig nog uren wakker.