Bi...en dan?!

quote:Luce28 schreef op 04 september 2009 @ 23:29:

Hi! Ik vroeg me af of hier vrouwen zijn die mij meer kunnen vertellen over biseksueel zijn. Ik ben sinds alweer lange tijd vrijgezel en durf eindelijk voor mezelf toe te geven dat vrouwen mij toch meer doen dan ik mezelf altijd heb voorgehouden. Maar nu? Ik vind het al lastig om op een leuke man af te stappen, laat staan een vrouw. En hoe weet ik of ze hier voor open staat?



Ik hoop dat jullie me wat antwoorden, tips, adviezen, verhalen (alles is welkom) kunnen geven.Bi-forum? Zijn er genoeg...

http://www.google.nl/sear ... bi+vrouwen&meta=&aq=f&oq=

Hee Luce, ik zit een beetje in dezelfde situatie als jij; alleen ik ontdek dat ik toch van mannen houd. Misschien kunnen we contactgegevens uitwisselen?

hoi luce



lastig he je kan niet aan de buitenkant zien of een vrouw hetero of bi is

sterkte ermee

Hey luce... tsja.. bi zijn..

Ben je wel eens echt verliefd op een vrouw geweest? Kriebels in je buik gehad? of voel je je vooral fysiek aangetrokken tot vrouwen? Ik ben zelf lesbisch.. Althans nooit op mannen verliefd geweest, wel op vrouwen..

quote:Luce28 schreef op 06 september 2009 @ 10:54:

Bedankt voor de reacties! Ja, ik ben in m'n puberteit twee keer verliefd geweest op een vrouw en later ook nog eens. Maar ik realiseer me nu pas dat ik toen verliefd was. Ik heb dit ook nooit uitgesproken naar één van de vrouwen, dus serieuzer dan wat fysieke dingen is het nooit gegaan.



Maar Boemen1, hoe weet jij of een vrouw bi/lesbisch of hetero is? En hoe versier je iemand? Ik bedoel, hoe laat je blijken dat je haar "anders" leuk vindt...



En Puccini, het lijkt me leuk om hier eens verder over te praten. Ik wil hier alleen niet m'n contactgegevens zetten...



Hey luce,





Tsja hoe laat ik dat blijken?? mmm

het zijn de blikken die ik geef. Niet dat ik nou een vrouw continue zwoel aankijk hoor! Maar soms kijk haar net iets langer aan.

Soms door een opmerking . Lees: geen vunzige opmerkingen, maar gewoon subtiele opmerking.

Het ligt er ook maar net aan. Het is een wisselwerking.

Het is heel gek, maar meestal voel ik vrij snel of een vrouw ook geinteresseerd in mij is. Ik voel de spanning vrij snel.



Het bouwt zich denk ik gewoon op, net als bij hetero stellen.

En nee, ik weet niet van te voren of iemand bi of lesbisch of Hetero is. Ja heel soms 'kun' je het zien. maar soms kun je er dan ook zomaar naast zitten. Het maakt mij eigenlijk niet zoveel uit wat iemand is.

Ik kijk gewoon of ze ook geinteresseerd in mij is.

Ik heb meestal dat ik hetero vrouwen in verwarring beng

geen idee hoe dat komt.

Overigens staat het ook niet op mijn voorhoofd dat ik lesbisch ben.

Mensen hebben vaak een beeld in hun hoofd over hoe een lesbische vrouw er uit ziet ( je kent het wel, mannelijk, tuinbroek, bier en shag) ik ben totaal het tegenovergestelde.

Ben heel vrouwlijk, draag het liefste rokjes en hakjes etc etc..

Zo zie je maar weer dat het 'beeld' niet altijd hoef te kloppen



maar vertel.. heb je momenteel ook vlinders in je buik door een vrouw?

Hoi Luce,



Het zal inderdaad wel even slikken zijn om aan jezelf toe te geven dat je ook op vrouwen valt. Maar er zijn inderdaad best wat forums waarop meer vrouwen/meisjes schrijven die ook bi-sexueel zijn of denken dat ze het zijn.



Ikzelf was er tot mijn 33e van overtuigd dat ik hetero was. Kreeg een kindje en een jaar later kreeg ik gevoelens voor mijn beste vriendin. Ik wilde dat ik dit een paar jaar eerder was gebeurd want ik heb een hele lastige periode achter de rug.



Mij heeft het heel erg opgelucht dat ik er met een aantal vriendinnen over kon praten die niet gelijk een vooroordeel hadden. Was natuurlijk wel getrouwd en moeder. Zijn er mensen in jouw omgeving met wie je hier over kunt praten?



Groetjes

Misschien is het een idee om eens te kijken of ze bij jou in de buurt een café hebben waar ze ook avonden organiseren voor vrouwen. Je hebt ook Garbo (daar wordt elke 1e zaterdag van de maand een avond georganiseerd voor lesbische en bisexuele vrouwen. Is misschien wel een grote stap maar dan weet je wel dat het vrouwen zijn die vrouwen ook leuk vinden en is het misschien makkelijker om erop af te stappen.

hey vivienne..



Zal voor jou ook moeilijk zijn geweest denk ik!!

Hoe is het nu verder met je dan?? en heb je het je man verteld?



Vind het knap van je dat je eerlijk tegenover jezelf bent geweest!

Is inderdaad een heel heftig jaar geweest met veel verdriet, schuldgevoel, acceptatie en het los moeten laten van intenties die ik had vwb het huwelijk en een gezinsleven voor mijn kindje. De relatie met mijn man was al al 1,5 jaar niet goed en ik heb besloten om voor mezelf te kiezen. Dit schrijf ik heel makkelijk neer maar zo makkelijk was het niet.



Mijn beste vriendin wist al sinds haar 12e dat ze op vrouwen valt en de gevoelens van mij voor haar waren er omgekeerd ook maar onmogelijk omdat ik getrouwd was en een gezin had.



Op dit moment is de scheiding er bijna door en heb ik een jaar lang heel veel beschuldigingen gekregen van mijn man en zijn familie terwijl de relatie al ruim hiervoor niet meer goed was. Ik kon niet anders dan eerlijk zijn over mijn gevoel en mijn houden van voor hem was compleet weg. De gevoelens die ik voor mijn beste vriendin had waren ook niet te vergelijken met gevoelens die ik daarvoor heb gehad voor mannen.

jeetje vivienne.. das zeker wel heftig!



Ik vind het knap van je! goed dat je bij jezelf bent gebleven.

je (ex)-man mag blij zijn dat je eerlijk bent geweest over je gevoelens. wat had je dan moeten doen/?? Liegen??

Ondanks dat je het hier zo makkelijk opschrijft (zoals je zelf zegt) geloof ik gelijk wanneer je zegt dat het niet makkelijk is geweest. En vooral de verwijten en beschuldigingen vind ik vreselijk voor je! hoe halen ze het in hun hoofd.

(vind ik hoor!)



hoe gaat het nu met je dan /? hoe voel je je?

Mijn (bijna) ex man denkt dat het nog steeds een bevlieging is en denkt dat ik gek geworden ben. Ik kan zijn boosheid en ongeloof heel goed voorstellen maar het doet me wel pijn dat hij niet een beetje respect voor me kan hebben omdat dit echt niet iets is waar ik trots op ben en wat ik voor ons als toekomst zag. Kon echt niet anders dan eerlijk zijn en weet dat mijn gevoel voor hem niet terug kan komen nu dit in mijn leven is gekomen.



Het gaat met mij nu wel iets beter maar ben nog steeds moe en elke keer dat ik mijn zoontje haal of breng (is vier dagen bij mij en drie dagen bij mijn man) is de confrontatie best lastig en knal ik weer in mijn schuldgevoel. Mijn zoontje is nog jong (2,5) en is tot nu toe eigenlijk niet anders dan daarvoor en daar ben ik heel blij om. Hoop ook dat mijn ex man weer een nieuwe liefde in zijn leven krijgt die net zoveel van hem houdt als hij van haar want dat verdient hij.



Ik heb een relatie gekregen met mijn beste vriendin en dat gaat over het algemeen goed en we zijn echt maatjes op alle vlakken. Maar is ook op veel momenten erg lastig vanwege mijn schuldgevoel en de houding van mijn ex. Ik hoop dan ook dat er binnenkort een stukje acceptatie komt vanuit mijn ex en hij zijn leven ook probeert op te pakken.



Mijn zoontje is gelukkig ook heel erg gek op mijn vriendin en dat is voor mij ook heel erg belangrijk. Ik wil dat hij op kan groeien in een liefdevolle omgeving.

hey luce!



Neem gewoon rustig je tijd..

Het is inderdaad gewoon durven, en net als bij hetero's



@ vivienne! Ik vind het zoo knap dat je voor jezelf hebt gekozen!

En wat naar dat je ex zo doet. Wel fijn dat de scheiding dan bijna rond is. Maar waar heb je nou werkelijk schuldgevoelens over??

Ja je hebt hem verlaten.. Maar zou je je niet schuldiger voelen wanneer je verder met hem zou zijn gegaan.. terwijl het gevoel niet meer goed zat en jij verliefd op een ander bent ??