Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 3
zaterdag 15 augustus 2009 om 22:56
Voor alle vrouwen
met een verleden
van onveiligheid,
weet je welkom.
Samen vertrouwen ontdekken,
dat is de titel van het plaatje
wat ik vond.
Samen ontdekken we hier
dat een verhaal verteld mag worden
dat ruimte ingenomen mag worden
dat je je mag uitspreken
dat je mag zijn wie je werkelijk bent
met alles wat in je leeft.
Vervolg op Lang geleden... deel 2:
http://forum.viva.nl/forum/list_message ... 0#m3729580
met een verleden
van onveiligheid,
weet je welkom.
Samen vertrouwen ontdekken,
dat is de titel van het plaatje
wat ik vond.
Samen ontdekken we hier
dat een verhaal verteld mag worden
dat ruimte ingenomen mag worden
dat je je mag uitspreken
dat je mag zijn wie je werkelijk bent
met alles wat in je leeft.
Vervolg op Lang geleden... deel 2:
http://forum.viva.nl/forum/list_message ... 0#m3729580
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 14 september 2009 om 11:49
maandag 14 september 2009 om 12:55
Goedemorgen!
(ja, voor mij voelt het nog als morgen)
Ik heb de afgelopen dagen wel wat bijgelezen hier, maar het is allemaal niet zo blijven hangen geloof ik.
En eerlijk gezegd geen puf om op iedereen te gaan reageren nu.
Ster, ik lees dat Iry uitgebreid verwoord wat ik ook bedoelde te zeggen tegen je.
Jouw verbaasde reactie op mijn post naar jou verbaasde mij weer.
Ben benieuwd of je jouw eigen reacties hebt teruggelezen en nu begrijpt wat ik zei??
Hanke, fijn dat jij je wat beter voelt nu en dat je vechtlust naar boven voelt komen. Hopelijk geeft dat je wat meer energie.
Met mij gaat het wel weer iets beter nu.
Behoorlijk uitgeput, dat wel, maar een goede nacht gehad.
Afgelopen dagen werken hebben wel goed uitgepakt, de afleiding was fijn.
Geen herbelevingen meer gehad en wat minder spanning en angst nu.
Maar merk wel dat het me enorm veel energie heeft gekost.
(ja, voor mij voelt het nog als morgen)
Ik heb de afgelopen dagen wel wat bijgelezen hier, maar het is allemaal niet zo blijven hangen geloof ik.
En eerlijk gezegd geen puf om op iedereen te gaan reageren nu.
Ster, ik lees dat Iry uitgebreid verwoord wat ik ook bedoelde te zeggen tegen je.
Jouw verbaasde reactie op mijn post naar jou verbaasde mij weer.
Ben benieuwd of je jouw eigen reacties hebt teruggelezen en nu begrijpt wat ik zei??
Hanke, fijn dat jij je wat beter voelt nu en dat je vechtlust naar boven voelt komen. Hopelijk geeft dat je wat meer energie.
Met mij gaat het wel weer iets beter nu.
Behoorlijk uitgeput, dat wel, maar een goede nacht gehad.
Afgelopen dagen werken hebben wel goed uitgepakt, de afleiding was fijn.
Geen herbelevingen meer gehad en wat minder spanning en angst nu.
Maar merk wel dat het me enorm veel energie heeft gekost.
maandag 14 september 2009 om 13:18
maandag 14 september 2009 om 13:22
maandag 14 september 2009 om 13:25
Dat overnemen door een ander, bedoel je daarmee een opname?
Ik denk dat je namelijk heel concreet moet zijn.
Het gaat niet goed of ik zie het niet meer zitten is niet concreet genoeg, dat heb je al gemerkt.
Laat het niet teveel van hen afhangen om te beoordelen, maar geef aan wat jij echt nodig hebt.
Ik denk dat je namelijk heel concreet moet zijn.
Het gaat niet goed of ik zie het niet meer zitten is niet concreet genoeg, dat heb je al gemerkt.
Laat het niet teveel van hen afhangen om te beoordelen, maar geef aan wat jij echt nodig hebt.
maandag 14 september 2009 om 13:27
Bij het riagg zeggen ze dat een opname geen goede oplossing is. Ook geen tussen oplossing.
Omdat het uiteindelijk niks veranderd. En daar ben ik het op zich wel mee eens.
Ik word er bang van dat ik precies moet weten hoe of wat.
Ik voel me zo en ik weet verder niet zo goed wat ik nodig heb.
Echt niet.
Omdat het uiteindelijk niks veranderd. En daar ben ik het op zich wel mee eens.
Ik word er bang van dat ik precies moet weten hoe of wat.
Ik voel me zo en ik weet verder niet zo goed wat ik nodig heb.
Echt niet.
maandag 14 september 2009 om 13:35
Op zich ben je het daar wel mee eens zeg je.
Maar wat denk je echt? Het gaat er nu even om wat jij denkt nodig te hebben. Als je zegt dat je wil dat alles even uit handen wordt genomen, dat is dat misschien juist een (tijdelijke) opname?
En goed advies van Appel, print je posts van hier uit, ook die van vorige week. Want daarin ben je heel duidelijk over hoe het gaat.
Laat je niet weer wegsturen met een onbevredigd gevoel.
Maar wat denk je echt? Het gaat er nu even om wat jij denkt nodig te hebben. Als je zegt dat je wil dat alles even uit handen wordt genomen, dat is dat misschien juist een (tijdelijke) opname?
En goed advies van Appel, print je posts van hier uit, ook die van vorige week. Want daarin ben je heel duidelijk over hoe het gaat.
Laat je niet weer wegsturen met een onbevredigd gevoel.
maandag 14 september 2009 om 13:43
maandag 14 september 2009 om 13:49
Wat ik weet is dat er zoiets bestaat als chronische suicidaliteit. Dat betekent dat het er bot gezegd bij hoort, bij het pakketje van de stoornis. Dat kan maken dat behandelaars reageren in de trant van: 'dat snap ik, het hoort erbij' en verder geen actie ondernemen. Omdat dat praktisch gezien niet te doen is om daar gehoor aan te geven. Te vaak, bij te veel mensen komt het voor in hun praktijk. En omdat het idd bij die stoornis hoort. Het zou fout zijn om die mensen die eraan lijden niet het vertrouwen te geven dat ze het aankunnen, de weg naar beter worden. Dan neem je hoop weg, dan neem je kracht weg, dan neem je autonomie weg.
En je hebt acuut suicidaal zijn, het gevolg van heel depressief zijn of in crisis zitten. Dat alles je boven het hoofd groeit, je overzicht kwijtraakt, in de war raakt, en destructieve dingen plant tot je aan niks anders meer kan denken...
Welke is het bij jou?
En je hebt acuut suicidaal zijn, het gevolg van heel depressief zijn of in crisis zitten. Dat alles je boven het hoofd groeit, je overzicht kwijtraakt, in de war raakt, en destructieve dingen plant tot je aan niks anders meer kan denken...
Welke is het bij jou?
maandag 14 september 2009 om 14:38
Goede vraag Hanke.
Saar ook jij merkte hele terechte dingen op.
Ster wat ik een beetje merk(maar corrigeer mij maar als ik er naast zit)
Dat het veilig is je diepste gevoel en hoe het echt gaat,waar je mee rond loopt neer te leggen daar waar echte actie niet uit voort zal vloeien.
De plek waar dat wel zou kunnen gebeuren draai je een beetje om de hete brei heen.
Als (helaas) therapiedeskundige weet ik inmiddels dat je het wel zo concreet moet verwoorden en het liefst nog spellen voordat ze de boodschap serieus nemen.
Wil niet zeggen dat het mij altijd is gelukt,ook vaak genoeg mij van het kastje naar de muur laten sturen.
Maar ik realiseerde mij dat verdorie ik gewoon recht heb op hulp.
Ook beseft ik dat ik zelf moest gaan onderzoeken wat mij nu aansprak zodat ik dat weer kon terug koppelen als een concrete vraag (mijn laatste werd gewoon een mededeling)
Ik heb eerder in deze weken allang op de site van jouw riagg gekeken.
Heb je dat zelf ook weleens gedaan?
Daar staan een hoop therapievormen op.
Misschien wel vormen waarvan je denkt,goh daar zou ik weleens wat uit kunnen halen.
Zoek!! lees!! ontdek!! denk na!!! vraag! en accepteer geen nee binnen 5 minuten.
Ik begrijp wel je angst,alsof het besluit buiten jou bereik ligt,afhankelijk welk oordeel de tegenpartij over jou gaat vellen.
Enerzijds wil je dat,zelf niets doen.
Anderzijds helpt je het geen drol want wat je wil krijg je niet.
Dat een opname op langere termijn je probleem niet op gaat lossen ben ik helemaal mee eens.
Dat opname niet klakkeloos ingezet moet worden ook,het is nou niet een plek waar je vrolijk van wordt.
Het is bedoelt voor crisis.
Serieus niet meer willen leven,angst hebben en jezelf niet meer vertrouwen in wat je weleens kan doen,is een crisis.
Daarvoor heel passend het gevaar weg te nemen door toezicht van een opname.
Ik vind dat je het riagg wel heel belangrijk maakt in je lot.
Alles hangt af van hun? Bullshit!!!!
Je hebt een huisarts om je naar te wenden als het riagg je laat vallen.
Hij kan coordineren.
Ik heb vaak genoeg bij deze man gezeten die ook niet begreep waarom ze mij maar lieten bungelen.
Veel overleg is er geweest.
Lukt dat niet?
Dan zijn er tig andere Riagg instellingen , instellingen waar je een second opinion kan vragen.
Man het land stikt er van!!!!
En Ster het is allemaal heel klote dat je zelf het heft in handen moet nemen.
Maar laat jij je dadelijk je het leven ontnemen door enkel de opinie van 1 persoon?.(niet dat deze persoon die verantwoordelijkheid draagt,maar je geeft het hem wel zo)
Laat jij je hoop kapot maken door de bureaucratie?
Laat jij een ander over je lot beslissen?
Verdomme meid wat is dat nou!!
Dat pik je toch niet!
Jij hebt recht op hulp.
En ja ,het is een strijd op zijn tijd om het te krijgen.
Het vergt een hoop stronteigenwijzigheid om er dwars door heen te gaan.
Als het hier aan het Ggz lag,was ik niet voor de therapie in aanmerking gekomen die mij nu te wachten staat.
Ik dacht, joh prima,dat maak ik zelf wel uit en ben gaan bellen.
Daar hebben ze mij op weg geholpen om daar een intake te krijgen.
Verwijsbrief heb ik geeist, waarin leuk vermeld stond dat zij er niet achter stonden maar enkel op verzoek van client gesschreven is.
Ik lach er om.
Ik krijg nu wel therapie ,sta op de wachtlijst (das dan wel weer kut)
Of het gaat werken?
Ik weet het niet, maar ik probeer het wel want hoop doet leven.
En van niets doen krijg je sowieso geen hoop.
Dus,
Wat word het Ster?
Waar sta je?
Hoe ernstig is je crisis?
En wat ga je zeggen morgen?
En.....wat ga je tegen vriend zeggen?
Want als jou vuist niet hard genoeg slaat kan hij het wellicht doen.
Mag hij zich zorgen maken om jou?
We toch?,hij houdt verdorie van je!!!
Zo...die fluwelen handschoentjes liggen echt ergens achter in de kast
Maar enkel omdat ik je zo graag wil helpen Ster.
Heel veel liefs.
Saar ook jij merkte hele terechte dingen op.
Ster wat ik een beetje merk(maar corrigeer mij maar als ik er naast zit)
Dat het veilig is je diepste gevoel en hoe het echt gaat,waar je mee rond loopt neer te leggen daar waar echte actie niet uit voort zal vloeien.
De plek waar dat wel zou kunnen gebeuren draai je een beetje om de hete brei heen.
Als (helaas) therapiedeskundige weet ik inmiddels dat je het wel zo concreet moet verwoorden en het liefst nog spellen voordat ze de boodschap serieus nemen.
Wil niet zeggen dat het mij altijd is gelukt,ook vaak genoeg mij van het kastje naar de muur laten sturen.
Maar ik realiseerde mij dat verdorie ik gewoon recht heb op hulp.
Ook beseft ik dat ik zelf moest gaan onderzoeken wat mij nu aansprak zodat ik dat weer kon terug koppelen als een concrete vraag (mijn laatste werd gewoon een mededeling)
Ik heb eerder in deze weken allang op de site van jouw riagg gekeken.
Heb je dat zelf ook weleens gedaan?
Daar staan een hoop therapievormen op.
Misschien wel vormen waarvan je denkt,goh daar zou ik weleens wat uit kunnen halen.
Zoek!! lees!! ontdek!! denk na!!! vraag! en accepteer geen nee binnen 5 minuten.
Ik begrijp wel je angst,alsof het besluit buiten jou bereik ligt,afhankelijk welk oordeel de tegenpartij over jou gaat vellen.
Enerzijds wil je dat,zelf niets doen.
Anderzijds helpt je het geen drol want wat je wil krijg je niet.
Dat een opname op langere termijn je probleem niet op gaat lossen ben ik helemaal mee eens.
Dat opname niet klakkeloos ingezet moet worden ook,het is nou niet een plek waar je vrolijk van wordt.
Het is bedoelt voor crisis.
Serieus niet meer willen leven,angst hebben en jezelf niet meer vertrouwen in wat je weleens kan doen,is een crisis.
Daarvoor heel passend het gevaar weg te nemen door toezicht van een opname.
Ik vind dat je het riagg wel heel belangrijk maakt in je lot.
Alles hangt af van hun? Bullshit!!!!
Je hebt een huisarts om je naar te wenden als het riagg je laat vallen.
Hij kan coordineren.
Ik heb vaak genoeg bij deze man gezeten die ook niet begreep waarom ze mij maar lieten bungelen.
Veel overleg is er geweest.
Lukt dat niet?
Dan zijn er tig andere Riagg instellingen , instellingen waar je een second opinion kan vragen.
Man het land stikt er van!!!!
En Ster het is allemaal heel klote dat je zelf het heft in handen moet nemen.
Maar laat jij je dadelijk je het leven ontnemen door enkel de opinie van 1 persoon?.(niet dat deze persoon die verantwoordelijkheid draagt,maar je geeft het hem wel zo)
Laat jij je hoop kapot maken door de bureaucratie?
Laat jij een ander over je lot beslissen?
Verdomme meid wat is dat nou!!
Dat pik je toch niet!
Jij hebt recht op hulp.
En ja ,het is een strijd op zijn tijd om het te krijgen.
Het vergt een hoop stronteigenwijzigheid om er dwars door heen te gaan.
Als het hier aan het Ggz lag,was ik niet voor de therapie in aanmerking gekomen die mij nu te wachten staat.
Ik dacht, joh prima,dat maak ik zelf wel uit en ben gaan bellen.
Daar hebben ze mij op weg geholpen om daar een intake te krijgen.
Verwijsbrief heb ik geeist, waarin leuk vermeld stond dat zij er niet achter stonden maar enkel op verzoek van client gesschreven is.
Ik lach er om.
Ik krijg nu wel therapie ,sta op de wachtlijst (das dan wel weer kut)
Of het gaat werken?
Ik weet het niet, maar ik probeer het wel want hoop doet leven.
En van niets doen krijg je sowieso geen hoop.
Dus,
Wat word het Ster?
Waar sta je?
Hoe ernstig is je crisis?
En wat ga je zeggen morgen?
En.....wat ga je tegen vriend zeggen?
Want als jou vuist niet hard genoeg slaat kan hij het wellicht doen.
Mag hij zich zorgen maken om jou?
We toch?,hij houdt verdorie van je!!!
Zo...die fluwelen handschoentjes liggen echt ergens achter in de kast
Maar enkel omdat ik je zo graag wil helpen Ster.
Heel veel liefs.
maandag 14 september 2009 om 15:01
O lieve Iry,
wat waardeer ik je post verschrikkelijk.
Dankjewel. Uit mijn hart.
Je hebt helemaal gelijk. En dat weet je natuurlijk, vraag is hoe ik hier mee omga. Door dit zinnetje, sta ik weer een beetje op scherp: 'Maar laat jij je dadelijk je het leven ontnemen door enkel de opinie van 1 persoon?'
Daar heb je verdorie helemaal gelijk in!! Dankje, dat je me dit even in laat zien.
Natuurlijk hangt niet alles van het RIAGG af. Pffieuw. Er is een sprankje hoop.
Hanke, ik denk dat ik van 2 naar 1 ben gegaan.
Maar heb eerder last gehad van 'geval' 2.
1 is nieuw voor me.
wat waardeer ik je post verschrikkelijk.
Dankjewel. Uit mijn hart.
Je hebt helemaal gelijk. En dat weet je natuurlijk, vraag is hoe ik hier mee omga. Door dit zinnetje, sta ik weer een beetje op scherp: 'Maar laat jij je dadelijk je het leven ontnemen door enkel de opinie van 1 persoon?'
Daar heb je verdorie helemaal gelijk in!! Dankje, dat je me dit even in laat zien.
Natuurlijk hangt niet alles van het RIAGG af. Pffieuw. Er is een sprankje hoop.
Hanke, ik denk dat ik van 2 naar 1 ben gegaan.
Maar heb eerder last gehad van 'geval' 2.
1 is nieuw voor me.
maandag 14 september 2009 om 15:04
Gisteravond dacht ik na over jou Ster. Als jij niet duidelijk(er) aangeeft bij jouw hulpverlener over waar je staat en hoe het echt met je gaat, is het heel makkelijk voor de hulpverlener om te zeggen dat je het allemaal maar zelf moet doen.
Hier zet je neer wat je denkt en hoe je je voelt, dat zou je mee moeten nemen naar degene die er voor is.
Ik snap dat je je vriend niet alles verteld, maar dat zou wél moeten! Hij is degene die voor jou kiest en heeft er recht op, mijns inziens, om te weten hoe jij je voelt.
Goede dingen worden gezegd door Saar en Hanke, vraag jezelf dat af en doe er iets mee.
Goed dat je met je vuist gaat slaan, maar geef wél aan waarom je dat doet!
Saar, het doet me goed om te horen dat je je weer beter voelt. Fijn dat je werk je afleiding heeft kunnen bezorgen. Ik vind het trouwens meer dan logisch dat het energie kost. Zo terug gaan en zo herbeleven..... ik geeft het je te doen.
Hier zet je neer wat je denkt en hoe je je voelt, dat zou je mee moeten nemen naar degene die er voor is.
Ik snap dat je je vriend niet alles verteld, maar dat zou wél moeten! Hij is degene die voor jou kiest en heeft er recht op, mijns inziens, om te weten hoe jij je voelt.
Goede dingen worden gezegd door Saar en Hanke, vraag jezelf dat af en doe er iets mee.
Goed dat je met je vuist gaat slaan, maar geef wél aan waarom je dat doet!
Saar, het doet me goed om te horen dat je je weer beter voelt. Fijn dat je werk je afleiding heeft kunnen bezorgen. Ik vind het trouwens meer dan logisch dat het energie kost. Zo terug gaan en zo herbeleven..... ik geeft het je te doen.
maandag 14 september 2009 om 15:29
Ster, het vergt ook tijd om te leren dat je je niet als patient (letterlijk betekenend 'geduldig wachten') maar als klant (client) zult moeten opstellen. Het is helaas zo dat er anders vaak niet naar je geluisterd wordt. Tegenwoordig gaat men uit van de mondige klant die haar vuist op tafel slaat als het haar niet bevalt.
Dat is heel lastig als je niet eerder met dat bijltje gehakt hebt, en geef jezelf daarom ook de tijd om het onder de knie te krijgen. Vraag jezelf af: wat heb ik nodig? Moet je vaardigheden leren om met je heftige emoties om te gaan, is er nog nadere diagnostiek nodig, wil je de frequentie van de geprekken omhoog, is deeltijdbehandeling iets waar je aan zit te denken? Zit je qua medicatie goed nu? Héb je uberhaupt een crisisplan, als onderdeel van je behandelovereenkomst? Waarin afpraken staan wat je kunt doen als je wat je 2 noemt belandt? Dat kan rust geven om het gevoel van hopeloosheid dat bij 1 hoort een beetje te kunnen verdragen.
Ook ik heb jaren weggegooid door maar mee te gaan in allerlei 'pappen en nathouden'. Ik was hartstikke bang voor alles wat maar een beetje status en macht had. Dat had met mijn verleden te maken en heeft een tijd lang de boel goed verziekt. Maar ook met het feit dat ik niet beter wist dan dat je luisterde naar degene die je voor je had. En als het rot voelde, onjuist of oneerlijk dan dacht ik dat het aan mij lag. Vaak werd het ook zo gespeeld, door op het op mijn problematiek te gooien. Mezelf als toetssteen gebruiken, dat kende ik niet. Jammer want dat had me een hoop kopzorg, gedoe en gevaar kunnen schelen.
Net als Iry (hoi meid, hoe is het met je?) heb ik in die tijd een hoop aan mijn huisarts gehad. Niet dat hij meteen de oplossingen voor me had -ik heb actief moeten zoeken naar gepaste hulp- maar hij krabde zich ook regelmatig op het hoofd, als hij merkte dat er niet naar me geluisterd werd bij mijn riagg. Het was fijn dat hij zich af en toe voor me opwierp. dat gaf vertrouwen en moed.
Even ego-post: ik ben blij dat ik bij mijn riagg weg ben nu, net op tijd. De afgelopen 2 jaar is veel van het zorgaanbod verdwenen (weggereorganiseerd), mensen die op een wachtlijst werden gezet voor individueel dat gewoonweg niet meer gegeven wordt....schande!
Dat is heel lastig als je niet eerder met dat bijltje gehakt hebt, en geef jezelf daarom ook de tijd om het onder de knie te krijgen. Vraag jezelf af: wat heb ik nodig? Moet je vaardigheden leren om met je heftige emoties om te gaan, is er nog nadere diagnostiek nodig, wil je de frequentie van de geprekken omhoog, is deeltijdbehandeling iets waar je aan zit te denken? Zit je qua medicatie goed nu? Héb je uberhaupt een crisisplan, als onderdeel van je behandelovereenkomst? Waarin afpraken staan wat je kunt doen als je wat je 2 noemt belandt? Dat kan rust geven om het gevoel van hopeloosheid dat bij 1 hoort een beetje te kunnen verdragen.
Ook ik heb jaren weggegooid door maar mee te gaan in allerlei 'pappen en nathouden'. Ik was hartstikke bang voor alles wat maar een beetje status en macht had. Dat had met mijn verleden te maken en heeft een tijd lang de boel goed verziekt. Maar ook met het feit dat ik niet beter wist dan dat je luisterde naar degene die je voor je had. En als het rot voelde, onjuist of oneerlijk dan dacht ik dat het aan mij lag. Vaak werd het ook zo gespeeld, door op het op mijn problematiek te gooien. Mezelf als toetssteen gebruiken, dat kende ik niet. Jammer want dat had me een hoop kopzorg, gedoe en gevaar kunnen schelen.
Net als Iry (hoi meid, hoe is het met je?) heb ik in die tijd een hoop aan mijn huisarts gehad. Niet dat hij meteen de oplossingen voor me had -ik heb actief moeten zoeken naar gepaste hulp- maar hij krabde zich ook regelmatig op het hoofd, als hij merkte dat er niet naar me geluisterd werd bij mijn riagg. Het was fijn dat hij zich af en toe voor me opwierp. dat gaf vertrouwen en moed.
Even ego-post: ik ben blij dat ik bij mijn riagg weg ben nu, net op tijd. De afgelopen 2 jaar is veel van het zorgaanbod verdwenen (weggereorganiseerd), mensen die op een wachtlijst werden gezet voor individueel dat gewoonweg niet meer gegeven wordt....schande!
