Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 3
zaterdag 15 augustus 2009 om 22:56
Voor alle vrouwen
met een verleden
van onveiligheid,
weet je welkom.
Samen vertrouwen ontdekken,
dat is de titel van het plaatje
wat ik vond.
Samen ontdekken we hier
dat een verhaal verteld mag worden
dat ruimte ingenomen mag worden
dat je je mag uitspreken
dat je mag zijn wie je werkelijk bent
met alles wat in je leeft.
Vervolg op Lang geleden... deel 2:
http://forum.viva.nl/forum/list_message ... 0#m3729580
met een verleden
van onveiligheid,
weet je welkom.
Samen vertrouwen ontdekken,
dat is de titel van het plaatje
wat ik vond.
Samen ontdekken we hier
dat een verhaal verteld mag worden
dat ruimte ingenomen mag worden
dat je je mag uitspreken
dat je mag zijn wie je werkelijk bent
met alles wat in je leeft.
Vervolg op Lang geleden... deel 2:
http://forum.viva.nl/forum/list_message ... 0#m3729580
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 12 september 2009 om 11:16
Dank voor de felicitaties, lief van jullie.
Zonnig is het hier niet zo, bewolkt en dan weer eventjes een glimp zon, maar ik heb mijn leuke fladderrokje aangetrokken waar ik een goed gevoel van krijg, en ik denk aan mijn jongen. Net al flink gesport met de Wii, dat is ook lekker, dus ik hoop dat die gelukksstofjes me dan deze dag maar gaan doorhelpen. Therapie van gisteren zit ook nog in mijn hoofd. Het is veel allemaal.
Appel, veel sterkte ook vandaag.
En Saar, werk ze.
Ik wens jullie allemaal een goede dag toe.
Een ding weet ik wel: dat het oplucht om gewoon vanuit gevoel te schrijven, of IRL te delen. Dat is echt een ontdekking, en doet me weer realiseren hoe lang ik helemaal alleen heb geploeterd en hoe zwaar dat was. Ik ben dankbaar voor alle mensen die dat nu voor mij mogelijk maken (en dit forum natuurlijk).
Zonnig is het hier niet zo, bewolkt en dan weer eventjes een glimp zon, maar ik heb mijn leuke fladderrokje aangetrokken waar ik een goed gevoel van krijg, en ik denk aan mijn jongen. Net al flink gesport met de Wii, dat is ook lekker, dus ik hoop dat die gelukksstofjes me dan deze dag maar gaan doorhelpen. Therapie van gisteren zit ook nog in mijn hoofd. Het is veel allemaal.
Appel, veel sterkte ook vandaag.
En Saar, werk ze.
Ik wens jullie allemaal een goede dag toe.
Een ding weet ik wel: dat het oplucht om gewoon vanuit gevoel te schrijven, of IRL te delen. Dat is echt een ontdekking, en doet me weer realiseren hoe lang ik helemaal alleen heb geploeterd en hoe zwaar dat was. Ik ben dankbaar voor alle mensen die dat nu voor mij mogelijk maken (en dit forum natuurlijk).
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 12 september 2009 om 19:13
zaterdag 12 september 2009 om 22:03
Gefeliciteerd nog met je zoon EV(klinkt misschien wat lullig na je post gelezen tehebben maar ik wou het toch zeggen)
Jonnax goed van je niet gaat/ging naar je dochter en gelukkig begrijpt ze het ook zo telezen
Iry wat een heftig verhaal zeg...maar goed van je dit teuiten.Er rijzen wel wat vragen bij mezelf op en ook wat knap van je dat je die vakantie met Saar bijvoorbeeld aandurft in verband met je eetprobleem!*nu begrijp ik wat Saar toen zei hierover*
Saar hoegaat het met je?
Wurm wat ben je stil...-gaat het wel goed daar??-
Ster ??
Jonnax goed van je niet gaat/ging naar je dochter en gelukkig begrijpt ze het ook zo telezen
Iry wat een heftig verhaal zeg...maar goed van je dit teuiten.Er rijzen wel wat vragen bij mezelf op en ook wat knap van je dat je die vakantie met Saar bijvoorbeeld aandurft in verband met je eetprobleem!*nu begrijp ik wat Saar toen zei hierover*
Saar hoegaat het met je?
Wurm wat ben je stil...-gaat het wel goed daar??-
Ster ??
zaterdag 12 september 2009 om 23:26
Ik las jullie.
Appel, ik vind het zo oneerlijk. Het mag niet.
Ik hoop dat je nog wat qualitytime samen met haar hebt.
EV, ook voor jou is deze dag zò oneerlijk. Het voelt bijna misplaatst om je te feliciteren, want het lijkt me dat het helemaal niet meer feestelijk is, deze dag.
Wat ik vanmiddag dacht -ja, ik dacht aan je!- is dat iedereen met internet vroeger of later een keer zijn eigen naam gaat googelen... En dat zelfs in het midden-oosten mensen niet eeuwig weg te houden zijn van internet. Ik weet natuurlijk niets, maar ik hoop en duim dat jou kinderen ook in aanraking gaan komen met internet. Het gaan ontdekken, en misschien met google gaan spelen...
Schrijf hun naam. Vaak, en voluit. Voornaam, achternaam, naam van je ex, schoonmoeder, en wat je ook maar kan bedenken... Alles wat ze ook maar met hen te maken heeft, en wat ze zouden kunnen opzoeken ooit.
Maar ach, bedacht ik daarna, dat doe je waarschijnlijk al...
Ik wilde het toch posten, omdat ik wil dat je weet dat ik aan je dacht. Dat mensen aan je denken, dat je mensen raakt.
Saar, mattie, hoe gaat het nu met je?
Ik schrok (niet negatief verder) een beetje van je post waarin je laatste keer schreef hoe het echt ging. Weet je wat maakt dat je het gevoel hebt weer terug bij af te zijn?
Ik heb het gevoel het compleet gemist te hebben, maar het lijkt me ont-zet-tend frusrerend en wanhopig als je je nu weer compleet klote voelt zeg!
En jij, lieve Iry? Hoe is het om dit allemaal zo uitgeschreven te hebben? heeft het iets opgelucht om het er zo uit te gooien?
En hoe staat de schilderklus?
Sponge, je bent zo'n mooi persoontje! Zoveel dingen die je doet, meelevend met anderen.
Hoe gaat het nou met jou laatste tijd? Niet alleen wat je doet, maar hoe voel je je?
En hoe gaat het nu tussen je vriend en jou? Omdat je toch wat moeite had met bepaalde dingen tussen jullie.
Philo, mop, schrijf weer eens. Gooi het er eens uit.
Dit klopt niet, jij die zo stil bent. Het past je niet.
Afgelopen maanden heb ik je een piepbeetje leren kennen, als expressieve heftige vrouw. Je doet en beleefd dingen vol overgave, en moet dat waar je vol van zit ook kwijt.
Leuke dingen waarschijnlijk in je omgeving, bij vrienden, kids of collega's.
Waar uit je nu alle spanning, het verdriet en alle emoties?
Ga niet kroppen Philo, ik was nog lange niet uitgeluistert!
Sterrenkind, ik heb toch zoveel vragen.
Hoe het nu gaat, hoe je weekend geweest is. Heb je het gered, heb je nog wat lichtpuntjes kunnen meepakken?
En verdorie, waarom zijn er toch nergens geen aanwijzingen, steuntjes over hoe je verder moet, verder kan.
Wordt je vriend niet gek van verdriet/bezorgdheid, en wanhopig omdat het ggz jou niet de hulp kan bieden waar je behoefte aan hebt? Of heeft hij ondanks alles toch vertrouwen in jou, of in de zorg?
Ik snap het niet. Dat de ggz, je vriend, iedereen de boel zo op zijn beloop laten.
En dat is geen kritiek naar je vriend toe hoor. Ik probeer een beetje te begrijpen wat er nou toch omgaat bij jullie daar, dat iedereen zo 'gemoedelijk' reageert, op iets wat ik zelf toch wel heftig vindt.
Ik hoop in elk geval dat je dit weekend wel wat rust en tijd voor jezelf gehad hebt, en dat omringend geluk aanstekelijk gewerkt heeft. een beetje.
want ik weet ook wel dat het niet zo simpel is dat alles dan opgelost is.
maar in complete duisternis kunnen juist de kleine lichtpuntjes zo ontzettend hartverwarmend zijn. Hoopgevend. Fel lijken.
En dan jij Lynne, je dag was niet fijn begreep ik?
Hoe gaat het nou echt met je? Want er speelt zoveel in je leven! Kind dat een nieuwe levensfase start, droevige dingen in je nabijheid. en dan ook nog jij, jijzelf met al je grote en kleine dingen. Wat denkt en voelt Lynne?
En Hanke, kom je er nog door, deze rottige tijd van het jaar? De herfst is nu ook echt buiten zichtbaar, versterkt dat alles, of is het meer dat je ' weet' dat het deze tijd is. deze maand, dit seizoen.
Voor jullie allemaal een .
Een van mn grote struiken/boompjes staat nog vol in de knop, en ik zou jullie allemaal een takje willen geven.
Zodat jullie ook uit kunnen kijken naar die volle knop die straks langzaam opengaat.
Waar de frele paarse bloemblaadjes uitkomen. gekreukt en fijn als te lang opgeborgen zijde.
Ze doen me soms denken aan ons.
die tere blaadjes, goed beschermd in de onopvallende knop.
(nou moet er natuurlijk een mooie vergelijking komen over dat de bloemen stiekem heel stevig zijn, en heel lang blijven bloeiem, maar helaas. Ze bloeien maar even, frummelen dan weer in elkaar, en vallen dan door een windvlaagje van de tak. Geen verhaal met moraal. Niets poetisch aan. )
Appel, ik vind het zo oneerlijk. Het mag niet.
Ik hoop dat je nog wat qualitytime samen met haar hebt.
EV, ook voor jou is deze dag zò oneerlijk. Het voelt bijna misplaatst om je te feliciteren, want het lijkt me dat het helemaal niet meer feestelijk is, deze dag.
Wat ik vanmiddag dacht -ja, ik dacht aan je!- is dat iedereen met internet vroeger of later een keer zijn eigen naam gaat googelen... En dat zelfs in het midden-oosten mensen niet eeuwig weg te houden zijn van internet. Ik weet natuurlijk niets, maar ik hoop en duim dat jou kinderen ook in aanraking gaan komen met internet. Het gaan ontdekken, en misschien met google gaan spelen...
Schrijf hun naam. Vaak, en voluit. Voornaam, achternaam, naam van je ex, schoonmoeder, en wat je ook maar kan bedenken... Alles wat ze ook maar met hen te maken heeft, en wat ze zouden kunnen opzoeken ooit.
Maar ach, bedacht ik daarna, dat doe je waarschijnlijk al...
Ik wilde het toch posten, omdat ik wil dat je weet dat ik aan je dacht. Dat mensen aan je denken, dat je mensen raakt.
Saar, mattie, hoe gaat het nu met je?
Ik schrok (niet negatief verder) een beetje van je post waarin je laatste keer schreef hoe het echt ging. Weet je wat maakt dat je het gevoel hebt weer terug bij af te zijn?
Ik heb het gevoel het compleet gemist te hebben, maar het lijkt me ont-zet-tend frusrerend en wanhopig als je je nu weer compleet klote voelt zeg!
En jij, lieve Iry? Hoe is het om dit allemaal zo uitgeschreven te hebben? heeft het iets opgelucht om het er zo uit te gooien?
En hoe staat de schilderklus?
Sponge, je bent zo'n mooi persoontje! Zoveel dingen die je doet, meelevend met anderen.
Hoe gaat het nou met jou laatste tijd? Niet alleen wat je doet, maar hoe voel je je?
En hoe gaat het nu tussen je vriend en jou? Omdat je toch wat moeite had met bepaalde dingen tussen jullie.
Philo, mop, schrijf weer eens. Gooi het er eens uit.
Dit klopt niet, jij die zo stil bent. Het past je niet.
Afgelopen maanden heb ik je een piepbeetje leren kennen, als expressieve heftige vrouw. Je doet en beleefd dingen vol overgave, en moet dat waar je vol van zit ook kwijt.
Leuke dingen waarschijnlijk in je omgeving, bij vrienden, kids of collega's.
Waar uit je nu alle spanning, het verdriet en alle emoties?
Ga niet kroppen Philo, ik was nog lange niet uitgeluistert!
Sterrenkind, ik heb toch zoveel vragen.
Hoe het nu gaat, hoe je weekend geweest is. Heb je het gered, heb je nog wat lichtpuntjes kunnen meepakken?
En verdorie, waarom zijn er toch nergens geen aanwijzingen, steuntjes over hoe je verder moet, verder kan.
Wordt je vriend niet gek van verdriet/bezorgdheid, en wanhopig omdat het ggz jou niet de hulp kan bieden waar je behoefte aan hebt? Of heeft hij ondanks alles toch vertrouwen in jou, of in de zorg?
Ik snap het niet. Dat de ggz, je vriend, iedereen de boel zo op zijn beloop laten.
En dat is geen kritiek naar je vriend toe hoor. Ik probeer een beetje te begrijpen wat er nou toch omgaat bij jullie daar, dat iedereen zo 'gemoedelijk' reageert, op iets wat ik zelf toch wel heftig vindt.
Ik hoop in elk geval dat je dit weekend wel wat rust en tijd voor jezelf gehad hebt, en dat omringend geluk aanstekelijk gewerkt heeft. een beetje.
want ik weet ook wel dat het niet zo simpel is dat alles dan opgelost is.
maar in complete duisternis kunnen juist de kleine lichtpuntjes zo ontzettend hartverwarmend zijn. Hoopgevend. Fel lijken.
En dan jij Lynne, je dag was niet fijn begreep ik?
Hoe gaat het nou echt met je? Want er speelt zoveel in je leven! Kind dat een nieuwe levensfase start, droevige dingen in je nabijheid. en dan ook nog jij, jijzelf met al je grote en kleine dingen. Wat denkt en voelt Lynne?
En Hanke, kom je er nog door, deze rottige tijd van het jaar? De herfst is nu ook echt buiten zichtbaar, versterkt dat alles, of is het meer dat je ' weet' dat het deze tijd is. deze maand, dit seizoen.
Voor jullie allemaal een .
Een van mn grote struiken/boompjes staat nog vol in de knop, en ik zou jullie allemaal een takje willen geven.
Zodat jullie ook uit kunnen kijken naar die volle knop die straks langzaam opengaat.
Waar de frele paarse bloemblaadjes uitkomen. gekreukt en fijn als te lang opgeborgen zijde.
Ze doen me soms denken aan ons.
die tere blaadjes, goed beschermd in de onopvallende knop.
(nou moet er natuurlijk een mooie vergelijking komen over dat de bloemen stiekem heel stevig zijn, en heel lang blijven bloeiem, maar helaas. Ze bloeien maar even, frummelen dan weer in elkaar, en vallen dan door een windvlaagje van de tak. Geen verhaal met moraal. Niets poetisch aan. )
zondag 13 september 2009 om 00:43
Wurm met mij gaat het goed hoor,ik zie alleen een beetje op tegen die EMDR die komen gaat over het overlijden van mijn dochter.Hoop dat het helpt zo'n sessie duurt 1,5 uur(..)Maar dit is het eerste onderwerp wat we gaan pakken(staan 3 sessies geplanned)
Tussen mijn vriend is het soms nog een strijd om voor mezelf op tekomen.Hij is jaloers als ik leuke dingen met anderen doe en hij werkt+bang dat ik dan een ander ontmoet.Hij wil dus liever niet dat ik naar die uitjes e.d ga maar dat doe ik wel anders verloochen ik mezelf en wordt ongelukkig...Ik ga niet elke x maar ik ga wel en daar moet hij zich maar bij neer leggen.Ik houd heus wel rekening met hem maar als ik alleen thuis zit word ik ongelukkig,dat heb ik hem ook gezegd.Verders gaat het wel goed tussen ons gelukkig
Weltrusten voor zo!
Tussen mijn vriend is het soms nog een strijd om voor mezelf op tekomen.Hij is jaloers als ik leuke dingen met anderen doe en hij werkt+bang dat ik dan een ander ontmoet.Hij wil dus liever niet dat ik naar die uitjes e.d ga maar dat doe ik wel anders verloochen ik mezelf en wordt ongelukkig...Ik ga niet elke x maar ik ga wel en daar moet hij zich maar bij neer leggen.Ik houd heus wel rekening met hem maar als ik alleen thuis zit word ik ongelukkig,dat heb ik hem ook gezegd.Verders gaat het wel goed tussen ons gelukkig
Weltrusten voor zo!
zondag 13 september 2009 om 11:26
Lieve Appel, ik begrijp dat er iets heel ingrijpends aan de hand is. Heel veel sterkte!
Wurm, wat een prachtige post! Heb ik niets aan toe te voegen, alleen een vraag. Hoe is het met jou?
EV, hoe is het vandaag met je?
Ik heb je topic gelezen en bij een alinea dacht ik: ondanks dat het je zoveel pijn doet, dat je de beelden niet kwijt raakt, dat het zo tastbaar is, ze zo ver weg zijn en toch zo dichtbij, ontstaat er eigenlijk iets heel erg moois. Je voelt, je ervaart, je laat het binnen. Ze zijn jouw kinderen! En ze zijn ín jou!
Nee, je hebt er nu niets aan, het doet je pijn en je voelt je en bent machteloos, maar ik ben er van overtuigd dat er een dag komt waarop je er wel iets aan hebt.
Je laat ze zijn!
Wat lief dat jullie het goed vinden dat ik bij de hyves mag, ik wacht op een uitnodiging.
Wurm, wat een prachtige post! Heb ik niets aan toe te voegen, alleen een vraag. Hoe is het met jou?
EV, hoe is het vandaag met je?
Ik heb je topic gelezen en bij een alinea dacht ik: ondanks dat het je zoveel pijn doet, dat je de beelden niet kwijt raakt, dat het zo tastbaar is, ze zo ver weg zijn en toch zo dichtbij, ontstaat er eigenlijk iets heel erg moois. Je voelt, je ervaart, je laat het binnen. Ze zijn jouw kinderen! En ze zijn ín jou!
Nee, je hebt er nu niets aan, het doet je pijn en je voelt je en bent machteloos, maar ik ben er van overtuigd dat er een dag komt waarop je er wel iets aan hebt.
Je laat ze zijn!
Wat lief dat jullie het goed vinden dat ik bij de hyves mag, ik wacht op een uitnodiging.
zondag 13 september 2009 om 12:05
Ach nee! Zie nu net dat ik gisteraaf zomaar het beste paard van stal vergat!
Jonnax, hoe is het met je?
Wat ik me afvraag, is de X een extra, en schrijft men dus Jonna, of hoort die bij de uitspraak, dus Jonnax?
Je bent wel van de moeilijke namen hoor!
Hanke of Appel kunnen je een uitnodiging voor de hyves sturen volgens mij!
Sponge, wat goed om te lezen, dat je zo je eigen ding probeert te doen, en jullie daar samen weer aan kunnen wennen.
EMDR lijkt me ook erg heftig. Heb het zelf nooit gehad want zou niet kunnen? (?! weet niet precies hoe of waarom ofzo)
Maar als het echt helpt... wieuw, dat zou fijn zijn!
Hoe t met mij gaat.. sja, ik ga mn gangetje.
Heb het wel moeilijk. Vrijdagnacht werden lief en ik wakker van een schreeuwende man die op de deuren en ramen stond de bonken. Eerste indruk was dat het bij ons was, maar het was de buurman, compleet ontoerekeningsvatbaar, die naar binnen wilde, maar de klem zat op de deur.
Hij tierde en vloekte over 'dat jong dat is toch niet normaal' (z'n zoon?). Het was vrij angstig. Ik heb het verder ook niet lang meegekregen, want al snel van de wereld.
Onze buren van de andere kant hebben een half uur op m in staan praten dat ie koest moest doen, en dat 'dat jong' waarschijnlijk niet thuis was.
Maar merk dat ik sindsdien half in het verleden leef.
Elke auto die ik aan zie komen rijden, komt voor mij. En ik voel weer die beklemmende angst en walging. Paniek.
Als ik schoon wil maken laat de geur van allesreiniger het heden verdwijnen, en wordt ik terplekke ziek van het gevoel van sop in mn maag.
Net gleed ik uit op de trap. Ik ben al jaren niet meer bang om te vallen van de trap. Ik oefende mezelf op gegeven moment. In vallen van de trap. Zodat het minder angstig werd.
Nou, ik was net weer een balletje paniek. Vallend, en meteen bezig met in een hoekje kruipen. Wachtend op. Ik hoorde de voeten van de trap af komen.
Telkens na dit soort dingen ben ik flink wat tijd kwijt. Tenminste, ik 'beleef' het, ik voel het, en daarna 'vergeet' ik de helft ofzo. Ik weet dat het een minuut geleden nog een nachtmerrie was, maar ik kan er niet meer bij.
Nog steeds mag ik niet onthouden wat er nou allemaal verder gebeurde.
Ik schrijf dit geloof ik heel nuchter klinkend, maar ben behoorlijk gespannen en op geloof ik.
Het gevoel blijft hangen, en ik loop weer op mn tenen.
Dus. zo gaat het zo'n beetje met wurm.
Jonnax, hoe is het met je?
Wat ik me afvraag, is de X een extra, en schrijft men dus Jonna, of hoort die bij de uitspraak, dus Jonnax?
Je bent wel van de moeilijke namen hoor!
Hanke of Appel kunnen je een uitnodiging voor de hyves sturen volgens mij!
Sponge, wat goed om te lezen, dat je zo je eigen ding probeert te doen, en jullie daar samen weer aan kunnen wennen.
EMDR lijkt me ook erg heftig. Heb het zelf nooit gehad want zou niet kunnen? (?! weet niet precies hoe of waarom ofzo)
Maar als het echt helpt... wieuw, dat zou fijn zijn!
Hoe t met mij gaat.. sja, ik ga mn gangetje.
Heb het wel moeilijk. Vrijdagnacht werden lief en ik wakker van een schreeuwende man die op de deuren en ramen stond de bonken. Eerste indruk was dat het bij ons was, maar het was de buurman, compleet ontoerekeningsvatbaar, die naar binnen wilde, maar de klem zat op de deur.
Hij tierde en vloekte over 'dat jong dat is toch niet normaal' (z'n zoon?). Het was vrij angstig. Ik heb het verder ook niet lang meegekregen, want al snel van de wereld.
Onze buren van de andere kant hebben een half uur op m in staan praten dat ie koest moest doen, en dat 'dat jong' waarschijnlijk niet thuis was.
Maar merk dat ik sindsdien half in het verleden leef.
Elke auto die ik aan zie komen rijden, komt voor mij. En ik voel weer die beklemmende angst en walging. Paniek.
Als ik schoon wil maken laat de geur van allesreiniger het heden verdwijnen, en wordt ik terplekke ziek van het gevoel van sop in mn maag.
Net gleed ik uit op de trap. Ik ben al jaren niet meer bang om te vallen van de trap. Ik oefende mezelf op gegeven moment. In vallen van de trap. Zodat het minder angstig werd.
Nou, ik was net weer een balletje paniek. Vallend, en meteen bezig met in een hoekje kruipen. Wachtend op. Ik hoorde de voeten van de trap af komen.
Telkens na dit soort dingen ben ik flink wat tijd kwijt. Tenminste, ik 'beleef' het, ik voel het, en daarna 'vergeet' ik de helft ofzo. Ik weet dat het een minuut geleden nog een nachtmerrie was, maar ik kan er niet meer bij.
Nog steeds mag ik niet onthouden wat er nou allemaal verder gebeurde.
Ik schrijf dit geloof ik heel nuchter klinkend, maar ben behoorlijk gespannen en op geloof ik.
Het gevoel blijft hangen, en ik loop weer op mn tenen.
Dus. zo gaat het zo'n beetje met wurm.
zondag 13 september 2009 om 12:13
Oh Wurm.. ik ga er even niet op in, ook verder nergens op in trouwens, want het is hier nog allemaal veel te wankel en kwetsbaar na gisteren.
Gisteravond toen ik kalmer was zag ik ook dat alles begon met een flinke herbeveling waarvan ik helemaal uit mijn dak ging, en wat zich mengde met mijn echte gevoel over mijn zoontje en dat ik hem zo ontzettend erg mis; ... ik heb het gevoel dat ik ook urenlang 'ergens anders' was en nu zit ik hier redelijk nuchter, maar ik moet het bewaken, merk ik.
Heel veel liefs voor jullie allemaal. Beter om de computer uit te zetten.
Gisteravond toen ik kalmer was zag ik ook dat alles begon met een flinke herbeveling waarvan ik helemaal uit mijn dak ging, en wat zich mengde met mijn echte gevoel over mijn zoontje en dat ik hem zo ontzettend erg mis; ... ik heb het gevoel dat ik ook urenlang 'ergens anders' was en nu zit ik hier redelijk nuchter, maar ik moet het bewaken, merk ik.
Heel veel liefs voor jullie allemaal. Beter om de computer uit te zetten.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 13 september 2009 om 13:11
zondag 13 september 2009 om 14:06
O lieverds.
Ik weet even niet wat tegen jullie te zeggen.
Vind de verhalen zo verdrietig..
Wil nog wel even antwoord geven op een terugkomende vraag. Ik heb echt goed aangegeven bij het riagg hoe ik me voel en wat mijn gedachten zijn. Duidelijk.
Naar vriend toe misschien iets minder duidelijk, want wil niet dat hij overloopt van bezorgdheid. Maar hij weet wel wat er speelt en dat het echt niet goed met mij gaat.
Als psych tegen mij zegt dat ik het goed doe en dat ik gewoon door moet gaan met de dagelijkse dingen en een ritme, dan geloof ik dat. Wat moet ik anders...?
Ik weet verder ook niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan.
Sta er heel erg alleen in.
Echt heel erg alleen.
Ik weet even niet wat tegen jullie te zeggen.
Vind de verhalen zo verdrietig..
Wil nog wel even antwoord geven op een terugkomende vraag. Ik heb echt goed aangegeven bij het riagg hoe ik me voel en wat mijn gedachten zijn. Duidelijk.
Naar vriend toe misschien iets minder duidelijk, want wil niet dat hij overloopt van bezorgdheid. Maar hij weet wel wat er speelt en dat het echt niet goed met mij gaat.
Als psych tegen mij zegt dat ik het goed doe en dat ik gewoon door moet gaan met de dagelijkse dingen en een ritme, dan geloof ik dat. Wat moet ik anders...?
Ik weet verder ook niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan.
Sta er heel erg alleen in.
Echt heel erg alleen.
zondag 13 september 2009 om 17:31
Ah dankje Jonna , ik snap m helemaal! Dankje voor de uitleg.
Lieve Ster, als je psych zegt dat je het goed doet, dan ben je toch ontzettend goed bezig!
Het kan dat het wel heel anders voelt, maar ik vind ook dat je heel knap bezig bent. Zoals je toch probeert je dagrimte vast te houden, gaat werken.
Keep it up girl. Je doet t goed!
Lieve Ster, als je psych zegt dat je het goed doet, dan ben je toch ontzettend goed bezig!
Het kan dat het wel heel anders voelt, maar ik vind ook dat je heel knap bezig bent. Zoals je toch probeert je dagrimte vast te houden, gaat werken.
Keep it up girl. Je doet t goed!
