Relaties
alle pijlers
downdate'n
donderdag 17 september 2009 om 11:58
Hallo allemaal,
volgens mij heb ik een keer een soortgelijke titel voorbij zien schuiven maar ik kan het topic niet meer vinden. Vandaar dat ik even mijn verhaal hier wil doen in de hoop op verfrissende eerlijke reacties.
Heb een aantal maanden geleden iemand ontmoet op een feest. We kwamen in gesprek en ik vond hem niet meer dan een onwijs leuke kerel. Toch bleef hij in mijn hoofd spoken en om een lang verhaal kort te maken, kregen wij contact en klikte het eigenlijk vanaf dag 1. Inmiddels ben ik geintroduceerd in zijn vriendenkring en binnenkort familie. Ook vrienden van mij hebben hem ontmoet en er is "wederzijds' goedkeuren; mensen uit zijn kamp vinden mij leuk en mensen uit mijn kamp vinden hem leuk.
Hij is hartstikke lief en zorgzaam en attent en ook mijn kids vinden hem leuk.
Je zou dus zeggen: wat is dan het probleem?
Ergens twijfel ik of deze relatie een lang leven beschoren zal zijn. Ik weet dat je nooit garanties krijgt, ik zelf ben na 13 jaar huwelijk gescheiden dus ook weet ik dat je nooit weet of iets kans van slagen heeft. Zijn opleiding is een stuk lager dan dat van mij en hij verdient relatief ook minder dan ik. Ik word continu heen en weer geslingerd tussen mijn hoofd en hart. Moet ik mijn hart volgen en gewoon kijken waar (en of) dit schip strandt of moet ik mijn hoofd gebruiken en niet verder gaan met deze man maar wachten totdat er iemand langs komt die wel wat meer te bieden heeft. Ik ben absoluut geen golddigger maar ik heb wel een paar kids waar ik aan moet denken. Ik ben 4 jaar alleen geweest en dat vond ik eigenlijk wel prima. Hij kwam mijn leven ingedenderd en opeens begint het mij te benauwen. Ik vind dat hij er af en toe niet leuk uitziet, als ik bij hem ben, probeer ik er doorheen te kijken maar zijn huis vind ik ook helemaal niet leuk (super klein en qua inrichting ook absoluut niet mijn smaak), en ik vind het eigenlijk jammer dat hij zo weinig ambitie heeft en het eigenlijk wel goed vindt hoe het gaat met zijn werk en wat hij verdient....
Hij is helemaal into me; wil het liefst vandaag nog bij mij intrekken en als het even kan ook nog kindjes van mij....
Ik weet het gewoon even niet meer.....
Heeft iemand soortgelijke ervaringen?
volgens mij heb ik een keer een soortgelijke titel voorbij zien schuiven maar ik kan het topic niet meer vinden. Vandaar dat ik even mijn verhaal hier wil doen in de hoop op verfrissende eerlijke reacties.
Heb een aantal maanden geleden iemand ontmoet op een feest. We kwamen in gesprek en ik vond hem niet meer dan een onwijs leuke kerel. Toch bleef hij in mijn hoofd spoken en om een lang verhaal kort te maken, kregen wij contact en klikte het eigenlijk vanaf dag 1. Inmiddels ben ik geintroduceerd in zijn vriendenkring en binnenkort familie. Ook vrienden van mij hebben hem ontmoet en er is "wederzijds' goedkeuren; mensen uit zijn kamp vinden mij leuk en mensen uit mijn kamp vinden hem leuk.
Hij is hartstikke lief en zorgzaam en attent en ook mijn kids vinden hem leuk.
Je zou dus zeggen: wat is dan het probleem?
Ergens twijfel ik of deze relatie een lang leven beschoren zal zijn. Ik weet dat je nooit garanties krijgt, ik zelf ben na 13 jaar huwelijk gescheiden dus ook weet ik dat je nooit weet of iets kans van slagen heeft. Zijn opleiding is een stuk lager dan dat van mij en hij verdient relatief ook minder dan ik. Ik word continu heen en weer geslingerd tussen mijn hoofd en hart. Moet ik mijn hart volgen en gewoon kijken waar (en of) dit schip strandt of moet ik mijn hoofd gebruiken en niet verder gaan met deze man maar wachten totdat er iemand langs komt die wel wat meer te bieden heeft. Ik ben absoluut geen golddigger maar ik heb wel een paar kids waar ik aan moet denken. Ik ben 4 jaar alleen geweest en dat vond ik eigenlijk wel prima. Hij kwam mijn leven ingedenderd en opeens begint het mij te benauwen. Ik vind dat hij er af en toe niet leuk uitziet, als ik bij hem ben, probeer ik er doorheen te kijken maar zijn huis vind ik ook helemaal niet leuk (super klein en qua inrichting ook absoluut niet mijn smaak), en ik vind het eigenlijk jammer dat hij zo weinig ambitie heeft en het eigenlijk wel goed vindt hoe het gaat met zijn werk en wat hij verdient....
Hij is helemaal into me; wil het liefst vandaag nog bij mij intrekken en als het even kan ook nog kindjes van mij....
Ik weet het gewoon even niet meer.....
Heeft iemand soortgelijke ervaringen?
donderdag 17 september 2009 om 14:28
quote:HansHier schreef op 17 september 2009 @ 14:25:
Bianca40
Ach Bianca, was het je niet duidelijk na mijn 'nu even serieus' opening dat mijn vorige reacties ironish waren?
( U is een gewoon een beleefheidsvorm, ik vind gelijk ' je en jou' zo..downtalk? Waarschijnlijk omdat ik sinds 15 jaar niet in nederland woon. )
Oke gelukkig, ik maakte me echt al zorgen om je
Bianca40
Ach Bianca, was het je niet duidelijk na mijn 'nu even serieus' opening dat mijn vorige reacties ironish waren?
( U is een gewoon een beleefheidsvorm, ik vind gelijk ' je en jou' zo..downtalk? Waarschijnlijk omdat ik sinds 15 jaar niet in nederland woon. )
Oke gelukkig, ik maakte me echt al zorgen om je
donderdag 17 september 2009 om 14:29
quote:HansHier schreef op 17 september 2009 @ 14:15:
Als u reeds nu met zulke vragen zit, heeft u dit al op tafel gelegd met uw vriend?
Wat ik wel mis in uw topic is de mening van uw vriend. U geeft de indruk dat u eerst de kat uit de boom kijkt door de meningen van anonieme lezers te bekijken dan uw twijfels eerst met hem te bespreken.
Wat zegt uw vriend over uw twijfels?
Ja, ik heb dit besproken met hem. En ik ben wel oud, en voel me inmiddels 109, maar je hoeft geen u te zeggen hoor...
Het is natuurlijk helemaal niet leuk maar hij begrjipt wel het probleem. Hij weet dat mijn familie wel belangrijk voor me is omdat ik ze al die jaren heb moeten missen omdat ze afstand van me hebben genomen ivm mijn huwelijk met de 'bouwvakker'....Nu zijn ze weer terug in mijn leven en hij begrijpt hoe graag ik iedereen bij me wil houden.
Mijn vriend is echt een engel. Ik denk dat ik andersom de knuppel in het hoenderhok zou hebben gegooid. Aan de andere kant: als wij bij elkaar zijn, is het top. Het is niet zo dat ik dagelijks gekweld word door twijfels. Maar toch steken ze af en toe de kop op. Ik wil binnenkort mijn familie toch in gaan lichten omdat het voelt alsof ik al maandenlang de boel bedonder en ik vind het naar mijn vriend toe ook niet leuk; alsof ik mij voor hem schaam! Ik ben stapel gek op hem en was erg blij dat mijn beste vriendin hem helemaal te gek vond.
Als u reeds nu met zulke vragen zit, heeft u dit al op tafel gelegd met uw vriend?
Wat ik wel mis in uw topic is de mening van uw vriend. U geeft de indruk dat u eerst de kat uit de boom kijkt door de meningen van anonieme lezers te bekijken dan uw twijfels eerst met hem te bespreken.
Wat zegt uw vriend over uw twijfels?
Ja, ik heb dit besproken met hem. En ik ben wel oud, en voel me inmiddels 109, maar je hoeft geen u te zeggen hoor...
Het is natuurlijk helemaal niet leuk maar hij begrjipt wel het probleem. Hij weet dat mijn familie wel belangrijk voor me is omdat ik ze al die jaren heb moeten missen omdat ze afstand van me hebben genomen ivm mijn huwelijk met de 'bouwvakker'....Nu zijn ze weer terug in mijn leven en hij begrijpt hoe graag ik iedereen bij me wil houden.
Mijn vriend is echt een engel. Ik denk dat ik andersom de knuppel in het hoenderhok zou hebben gegooid. Aan de andere kant: als wij bij elkaar zijn, is het top. Het is niet zo dat ik dagelijks gekweld word door twijfels. Maar toch steken ze af en toe de kop op. Ik wil binnenkort mijn familie toch in gaan lichten omdat het voelt alsof ik al maandenlang de boel bedonder en ik vind het naar mijn vriend toe ook niet leuk; alsof ik mij voor hem schaam! Ik ben stapel gek op hem en was erg blij dat mijn beste vriendin hem helemaal te gek vond.
donderdag 17 september 2009 om 14:31
quote:Greys69 schreef op 17 september 2009 @ 14:29:
[...]
Ja, ik heb dit besproken met hem. En ik ben wel oud, en voel me inmiddels 109, maar je hoeft geen u te zeggen hoor...
Het is natuurlijk helemaal niet leuk maar hij begrjipt wel het probleem. Hij weet dat mijn familie wel belangrijk voor me is omdat ik ze al die jaren heb moeten missen omdat ze afstand van me hebben genomen ivm mijn huwelijk met de 'bouwvakker'....Nu zijn ze weer terug in mijn leven en hij begrijpt hoe graag ik iedereen bij me wil houden.
Mijn vriend is echt een engel. Ik denk dat ik andersom de knuppel in het hoenderhok zou hebben gegooid. Aan de andere kant: als wij bij elkaar zijn, is het top. Het is niet zo dat ik dagelijks gekweld word door twijfels. Maar toch steken ze af en toe de kop op. Ik wil binnenkort mijn familie toch in gaan lichten omdat het voelt alsof ik al maandenlang de boel bedonder en ik vind het naar mijn vriend toe ook niet leuk; alsof ik mij voor hem schaam! Ik ben stapel gek op hem en was erg blij dat mijn beste vriendin hem helemaal te gek vond.
TO, ik vind dat jouw familie een groot probleem heeft en dat zij wereldvreemd in het leven staan.
Je geeft zelf aan de gezelligheid en de liefde die jullie als gezin nu ervaren vele malen belangrijker voor je zijn dan een man die er nooit is omdat hij met zijn carrière bezig is. Wiens leven leef jij? Je eigen of het leven dat je familie voor je wil?
[...]
Ja, ik heb dit besproken met hem. En ik ben wel oud, en voel me inmiddels 109, maar je hoeft geen u te zeggen hoor...
Het is natuurlijk helemaal niet leuk maar hij begrjipt wel het probleem. Hij weet dat mijn familie wel belangrijk voor me is omdat ik ze al die jaren heb moeten missen omdat ze afstand van me hebben genomen ivm mijn huwelijk met de 'bouwvakker'....Nu zijn ze weer terug in mijn leven en hij begrijpt hoe graag ik iedereen bij me wil houden.
Mijn vriend is echt een engel. Ik denk dat ik andersom de knuppel in het hoenderhok zou hebben gegooid. Aan de andere kant: als wij bij elkaar zijn, is het top. Het is niet zo dat ik dagelijks gekweld word door twijfels. Maar toch steken ze af en toe de kop op. Ik wil binnenkort mijn familie toch in gaan lichten omdat het voelt alsof ik al maandenlang de boel bedonder en ik vind het naar mijn vriend toe ook niet leuk; alsof ik mij voor hem schaam! Ik ben stapel gek op hem en was erg blij dat mijn beste vriendin hem helemaal te gek vond.
TO, ik vind dat jouw familie een groot probleem heeft en dat zij wereldvreemd in het leven staan.
Je geeft zelf aan de gezelligheid en de liefde die jullie als gezin nu ervaren vele malen belangrijker voor je zijn dan een man die er nooit is omdat hij met zijn carrière bezig is. Wiens leven leef jij? Je eigen of het leven dat je familie voor je wil?
donderdag 17 september 2009 om 14:34
Schaamte is het niet zozeer maar ik ben 'bang' dat ik wel veel gedoe ga krijgen weer.... Ik heb nooit zo het pad bewandeld wat ze voor mij geplaveid hebben en ik heb ze heel vaak teleurgesteld. Maar ik ben wie ik ben en i can't be what i'm not. Ik ben wel heel erg gesteld op mijn ouders en zou het echt heel erg vinden als mijn vriend daar niet welkom is en ik met de kids bijvoorbeeld alleen daar naar toe moet met feestdagen/verjaardagen etc....
donderdag 17 september 2009 om 14:36
quote:Pinksterbloempje schreef op 17 september 2009 @ 14:31:
[...]
Wiens leven leef jij? Je eigen of het leven dat je familie voor je wil?Dank je wel voor deze eye-opener. Ik weet het wel. Het is werkelijk te zot voor woorden allemaal. Mijn vriend is een engel en ik ga hem niet opgeven omdat de familie....
[...]
Wiens leven leef jij? Je eigen of het leven dat je familie voor je wil?Dank je wel voor deze eye-opener. Ik weet het wel. Het is werkelijk te zot voor woorden allemaal. Mijn vriend is een engel en ik ga hem niet opgeven omdat de familie....
donderdag 17 september 2009 om 14:39
waarom heeft je familie afstand genomen toen je met een bouwvakker was getrouwd??? Mensen die mij niet respecteren en afstand bewaren omdat mijn partner 'niet goed genoeg is' tsja...dan zou bij mij de keuze makkelijk gemaakt zijn.
hij behandelt je goed, is goed voor de kinderen, heeft geen alcohol/drugs/gok oid verslaving....dat is toch het belangrijkste...misschien met zon familie kan ik je eigen bekrompenheid ook beter begrijpen....
hij behandelt je goed, is goed voor de kinderen, heeft geen alcohol/drugs/gok oid verslaving....dat is toch het belangrijkste...misschien met zon familie kan ik je eigen bekrompenheid ook beter begrijpen....
donderdag 17 september 2009 om 14:50
quote:Zomaareenvent schreef op 17 september 2009 @ 12:12:
Ik zie het hele probleem niet. Mannen doen al sinds het begin van de jaartelling aan 'downdaten'. Pas nu vrouwen het ook af en toe gaan doen, is er een hippe term voor bedacht en wordt erover gepraat.
Ik moet de eerste mannelijke bovenmodale drs. nog tegenkomen die zich hardop gaat lopen afvragen of het wel zo verstandig is om een relatie aan te knopen met een knappe en charmante secretaresse die slechts MBO heeft gedaan en wat minder verdient.
Spijker op z'n kop ! Zolang vrouwen denken dat downdaten alleen iets voor mannen is is de emancipatie nog verre van voltooid.
Het lijkt me ook erg inconsequent gedacht: vrouwen zijn tegenwoordig minstens net zo goed opgeleid als mannen, vaak zelfs beter.
Ik zie het hele probleem niet. Mannen doen al sinds het begin van de jaartelling aan 'downdaten'. Pas nu vrouwen het ook af en toe gaan doen, is er een hippe term voor bedacht en wordt erover gepraat.
Ik moet de eerste mannelijke bovenmodale drs. nog tegenkomen die zich hardop gaat lopen afvragen of het wel zo verstandig is om een relatie aan te knopen met een knappe en charmante secretaresse die slechts MBO heeft gedaan en wat minder verdient.
Spijker op z'n kop ! Zolang vrouwen denken dat downdaten alleen iets voor mannen is is de emancipatie nog verre van voltooid.
Het lijkt me ook erg inconsequent gedacht: vrouwen zijn tegenwoordig minstens net zo goed opgeleid als mannen, vaak zelfs beter.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
donderdag 17 september 2009 om 14:53
TO schreef:
omdat ze afstand van me hebben genomen ivm mijn huwelijk met de 'bouwvakker'....
Sorry TO, maar dit getuigt van gebrek aan respect van jouw familie voor jouw , uiterst persoonlijke, keuzes.
Waarom hecht je zoveel waarde aan de oordelen van je familie bij het begin van een ,evenueel serieuze, relatie?
omdat ze afstand van me hebben genomen ivm mijn huwelijk met de 'bouwvakker'....
Sorry TO, maar dit getuigt van gebrek aan respect van jouw familie voor jouw , uiterst persoonlijke, keuzes.
Waarom hecht je zoveel waarde aan de oordelen van je familie bij het begin van een ,evenueel serieuze, relatie?
donderdag 17 september 2009 om 14:54
donderdag 17 september 2009 om 14:56
quote:gelukkigmeisje schreef op 17 september 2009 @ 14:39:
.
hij behandelt je goed, is goed voor de kinderen, heeft geen alcohol/drugs/gok oid verslaving....dat is toch het belangrijkste...misschien met zon familie kan ik je eigen bekrompenheid ook beter begrijpen....
Ik dacht toen ik de op las ook dat to last had van een zwaar geval van bekrompenheid maar na haar laatste posts snap ik haar wel.
Correct me if i'm wrong to maar ik denk dat je famillie je heel erg in de kou heft laten staan toen je met je ex kwam aanzetten.
Nu hij weer weg is komen ze weer en wil jij ze laten zien dat je wel degelijk de moeite waard bent, ook omdat je je hele leven al "het zwarte schaapje" voelt omdat je niet het pad bewandeld dat zij voor ogen hebben.
Waar jij last van hebt is zeer zeker niet bekrompenheid omdat ik in je posts nergens kan lezen dat jij hem minder vind.
Waar jij last van hebt is angst om jezelf te zijn en je eigen leven te leiden omdat je je famillie niet kwijt wil.
Maar wat ik me afvraag is jou famillie het waard om je geluk en de liefde van je leven voor op het spel te zetten?
Want het klinkt mij in de oren dat hij dat voor jou wel is.
Je famillie heeft nooit willen accepteren dat jij je eigen koers vaart.
In mijn ogen laat je iemand zichzelf zijn en zijn/haar eigen keuzes maken als je van iemand houd, en laat je ze NOOIT vallen omdat ze iets doen waar jij niet achter staat ( zolang het geen criminele of moreel verkeerde dingen zijn uiteraard)
Mijn advies kies voor je geluk en als je famillie je geluk niet kan accepteren en niet wil delen dan is dat jammer voor hen.
.
hij behandelt je goed, is goed voor de kinderen, heeft geen alcohol/drugs/gok oid verslaving....dat is toch het belangrijkste...misschien met zon familie kan ik je eigen bekrompenheid ook beter begrijpen....
Ik dacht toen ik de op las ook dat to last had van een zwaar geval van bekrompenheid maar na haar laatste posts snap ik haar wel.
Correct me if i'm wrong to maar ik denk dat je famillie je heel erg in de kou heft laten staan toen je met je ex kwam aanzetten.
Nu hij weer weg is komen ze weer en wil jij ze laten zien dat je wel degelijk de moeite waard bent, ook omdat je je hele leven al "het zwarte schaapje" voelt omdat je niet het pad bewandeld dat zij voor ogen hebben.
Waar jij last van hebt is zeer zeker niet bekrompenheid omdat ik in je posts nergens kan lezen dat jij hem minder vind.
Waar jij last van hebt is angst om jezelf te zijn en je eigen leven te leiden omdat je je famillie niet kwijt wil.
Maar wat ik me afvraag is jou famillie het waard om je geluk en de liefde van je leven voor op het spel te zetten?
Want het klinkt mij in de oren dat hij dat voor jou wel is.
Je famillie heeft nooit willen accepteren dat jij je eigen koers vaart.
In mijn ogen laat je iemand zichzelf zijn en zijn/haar eigen keuzes maken als je van iemand houd, en laat je ze NOOIT vallen omdat ze iets doen waar jij niet achter staat ( zolang het geen criminele of moreel verkeerde dingen zijn uiteraard)
Mijn advies kies voor je geluk en als je famillie je geluk niet kan accepteren en niet wil delen dan is dat jammer voor hen.
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
donderdag 17 september 2009 om 15:04
quote:HansHier schreef op 17 september 2009 @ 14:53:
TO schreef:
omdat ze afstand van me hebben genomen ivm mijn huwelijk met de 'bouwvakker'....
Sorry TO, maar dit getuigt van gebrek aan respect van jouw familie voor jouw , uiterst persoonlijke, keuzes.
Waarom hecht je zoveel waarde aan de oordelen van je familie bij het begin van een ,evenueel serieuze, relatie?@HansHier dank je, jij zegt het een stuk duidelijker en korter dan dat ik dat doe
TO schreef:
omdat ze afstand van me hebben genomen ivm mijn huwelijk met de 'bouwvakker'....
Sorry TO, maar dit getuigt van gebrek aan respect van jouw familie voor jouw , uiterst persoonlijke, keuzes.
Waarom hecht je zoveel waarde aan de oordelen van je familie bij het begin van een ,evenueel serieuze, relatie?@HansHier dank je, jij zegt het een stuk duidelijker en korter dan dat ik dat doe
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
donderdag 17 september 2009 om 15:15
quote:Greys69 schreef op 17 september 2009 @ 14:13:
[...]
We kunnen over van alles en nog wat praten. Ik heb gestudeerd en hij heeft MTS gedaan en is gaan werken. Hij blijft mij verbazen met zijn diepgang en interesse in dingen en over zijn algemene ontwikkeling. Hij is allesbehalve een bier en tieten type. Okee, die tieten zijn er en de wijn vloeit rijkelijk maar hij is allesbehalve oppervlakkig. Ik voel mezelf bij hem, ik voel me op mijn gemak, veilig, geborgenheid vind ik bij hem, passie, etc. De hele santekraam. Klinkt als een superleuke vent! Mag ik zijn telefoonnummer?
[...]
We kunnen over van alles en nog wat praten. Ik heb gestudeerd en hij heeft MTS gedaan en is gaan werken. Hij blijft mij verbazen met zijn diepgang en interesse in dingen en over zijn algemene ontwikkeling. Hij is allesbehalve een bier en tieten type. Okee, die tieten zijn er en de wijn vloeit rijkelijk maar hij is allesbehalve oppervlakkig. Ik voel mezelf bij hem, ik voel me op mijn gemak, veilig, geborgenheid vind ik bij hem, passie, etc. De hele santekraam. Klinkt als een superleuke vent! Mag ik zijn telefoonnummer?
donderdag 17 september 2009 om 15:50
In hoeverre zit het je dwars dat hij niet ambitieus is, tevreden is met zijn huidige salaris en piepklein woont en zijn smaak niet overeen komt met de jouwe? Naast je familie zijn dit de dingen, die een relatie wel kunnen gaan dwarsbomen. Het is niet goed irritaties te hebben over de 'grote dingen des levens'.
donderdag 17 september 2009 om 15:51
haha opleiding wil niets zeggen. Heb een relatie gehad met een hoogopgeleide man die meer van de bier en de borrelnootjes was en geen diepe gesprekken kon onderhouden.
Heel erg dat je ouders hun idee van geschikte partner op jou projecteren. Lekker van loskomen. Dan zullen zij het uiteindelijk ook wel accepteren.
Succes!
Heel erg dat je ouders hun idee van geschikte partner op jou projecteren. Lekker van loskomen. Dan zullen zij het uiteindelijk ook wel accepteren.
Succes!
donderdag 17 september 2009 om 16:06
TO schreef:
en ik vind het eigenlijk jammer dat hij zo weinig ambitie heeft en het eigenlijk wel goed vindt hoe het gaat met zijn werk en wat hij verdient....
Dit is alleen maar positief.
Hij is tevreden met wat hij doet en heeft, en heeft een positie gevonden waar hij zich goed voelt. Dit klinkt echt als iemand zonder stress en frustraties over onmogelijke ambities. Hoeveel mensen kunnen dat van zichzelf zeggen?
Is niet elke behoefte verandering in feit niets anders dan een niet tevreden zijn met een bestaande situatie?
en ik vind het eigenlijk jammer dat hij zo weinig ambitie heeft en het eigenlijk wel goed vindt hoe het gaat met zijn werk en wat hij verdient....
Dit is alleen maar positief.
Hij is tevreden met wat hij doet en heeft, en heeft een positie gevonden waar hij zich goed voelt. Dit klinkt echt als iemand zonder stress en frustraties over onmogelijke ambities. Hoeveel mensen kunnen dat van zichzelf zeggen?
Is niet elke behoefte verandering in feit niets anders dan een niet tevreden zijn met een bestaande situatie?
donderdag 17 september 2009 om 16:14
en TO mijn vriend had toen ik hem leerde kennen een 'inboedel' dat de kringloop niet eens wilde hebben...van die oversizede kleding terwijl hij toch een afgeronde HBO opleiding heeft...die dingen zeggen dus niks over opleiding/niveau. Ik was zo knetterverliefd op m dat het mij niks kon schelen...toen we gingen samenwonen is al zijn troep spul naar het grofvuil gegaan en hebben we mijn spullen en een aantal nieuwe dingen gekocht.
Jij moet met die vent leven, niet je familie dus als JIJ gelukkig met hem bent, laat je familie barsten....zij gunnen jou JOUW geluk niet omdat hij onvoldoende poen verdient??
wat zou jouw familie vinden van een 'laag/niet opgeleide persoon' die wel mooi een goede zaak heeft opegbouwd? Gaat het jouw familie om het geld..of de baan die hij heeft?
zolang hij passie heeft voor zijn werk en gelukkig is...GENIET ERVAN!!!!! Als jij nu je familie hun zin geeft en je geeft hem op....dan kun je jezelf over een jaartje/maandje wel voor je kop slaan!!!
Jij moet met die vent leven, niet je familie dus als JIJ gelukkig met hem bent, laat je familie barsten....zij gunnen jou JOUW geluk niet omdat hij onvoldoende poen verdient??
wat zou jouw familie vinden van een 'laag/niet opgeleide persoon' die wel mooi een goede zaak heeft opegbouwd? Gaat het jouw familie om het geld..of de baan die hij heeft?
zolang hij passie heeft voor zijn werk en gelukkig is...GENIET ERVAN!!!!! Als jij nu je familie hun zin geeft en je geeft hem op....dan kun je jezelf over een jaartje/maandje wel voor je kop slaan!!!
donderdag 17 september 2009 om 16:22
Bianca.40
Gelijk heb je. Ik betrapte me er laatst ook op dat ik over een welverdiende vakantie zat te dromen. En vroeg me gelijk af wat er nu aan mijn dagelijkse leventje mankeerde. Alsof daar iets ontbreekt.
'Stilstaan' , bij volle innerlijke rust, kan ook Nirvana genoemd worden. Een toestand van volle tevredenheid, harmonie met jezelf en de kosmos enz. enz. Wie wil dat nu niet? En zie zou vrijwillig zo'n toestand opgeven? Met andere woorden:
'Vakantie is voor mensen die ongelukkig zijn met hun bestaan.'
'Ambities zijn voor mensen die niet tevreden zijn met dat wat ze hebben'.
( Beetje b*llsh*t, maar goed.)
Gelijk heb je. Ik betrapte me er laatst ook op dat ik over een welverdiende vakantie zat te dromen. En vroeg me gelijk af wat er nu aan mijn dagelijkse leventje mankeerde. Alsof daar iets ontbreekt.
'Stilstaan' , bij volle innerlijke rust, kan ook Nirvana genoemd worden. Een toestand van volle tevredenheid, harmonie met jezelf en de kosmos enz. enz. Wie wil dat nu niet? En zie zou vrijwillig zo'n toestand opgeven? Met andere woorden:
'Vakantie is voor mensen die ongelukkig zijn met hun bestaan.'
'Ambities zijn voor mensen die niet tevreden zijn met dat wat ze hebben'.
( Beetje b*llsh*t, maar goed.)
donderdag 17 september 2009 om 16:31
quote:HansHier schreef op 17 september 2009 @ 16:22:
'Stilstaan' , bij volle innerlijke rust, kan ook Nirvana genoemd worden. Een toestand van volle tevredenheid, harmonie met jezelf en de kosmos enz. enz. Wie wil dat nu niet? En zie zou vrijwillig zo'n toestand opgeven? Met andere woorden:
'Vakantie is voor mensen die ongelukkig zijn met hun bestaan.'
'Ambities zijn voor mensen die niet tevreden zijn met dat wat ze hebben'.
( Beetje b*llsh*t, maar goed.)Lijkt me een heerlijk gevoel.. Nirvana... maar ik zou me er ook wel een beetje simpel door voelen.
'Stilstaan' , bij volle innerlijke rust, kan ook Nirvana genoemd worden. Een toestand van volle tevredenheid, harmonie met jezelf en de kosmos enz. enz. Wie wil dat nu niet? En zie zou vrijwillig zo'n toestand opgeven? Met andere woorden:
'Vakantie is voor mensen die ongelukkig zijn met hun bestaan.'
'Ambities zijn voor mensen die niet tevreden zijn met dat wat ze hebben'.
( Beetje b*llsh*t, maar goed.)Lijkt me een heerlijk gevoel.. Nirvana... maar ik zou me er ook wel een beetje simpel door voelen.
donderdag 17 september 2009 om 16:33
quote:BJF33 schreef op 17 september 2009 @ 14:56:
[...]
Waar jij last van hebt is angst om jezelf te zijn en je eigen leven te leiden omdat je je famillie niet kwijt wil.
Maar wat ik me afvraag is jou famillie het waard om je geluk en de liefde van je leven voor op het spel te zetten?
Want het klinkt mij in de oren dat hij dat voor jou wel is.
Je famillie heeft nooit willen accepteren dat jij je eigen koers vaart.
In mijn ogen laat je iemand zichzelf zijn en zijn/haar eigen keuzes maken als je van iemand houd, en laat je ze NOOIT vallen omdat ze iets doen waar jij niet achter staat ( zolang het geen criminele of moreel verkeerde dingen zijn uiteraard)
Mijn advies kies voor je geluk en als je famillie je geluk niet kan accepteren en niet wil delen dan is dat jammer voor hen.
Dank je wel voor jouw reactie. Het is wel confronterend. So true. Ik heb mijn ouders heel erg gemist, ze hebben mijn kids pas gezien toen ze 8 en10 waren; gewoon omdat ze geen deel wilden uitmaken van mijn leven, de keuze voor de man toen. Inmiddels zijn we weer back on track en ik zou het echt erg vinden om ze weer te verliezen. Het voelt als het zwaard van Damocles. Hoe burgerlijk, kort door de bocht etc. ze ook zijn, ik hou toch van ze. Ik zie er erg tegen op om het ze te vertellen. Ik ben bang voor mijn eigen reactie. Misschien dat ik heel emotioneel word met alle consequenties van dien. Maar deze man wil ik idd niet opgeven. Ik weet niet of dit hem is, de liefde van mijn leven, maar hij komt pretty close.
Ik weet het allemaal wel: mijn ouders hebben elkaar en als zij hun ogen sluiten is het toch fijn als ik ook gelukkig ben met iemand en niet weg zit te kwijnen op de bank. Ik kan niet met een man leven puur om hen te please'n, ik val nu eenmaal niet op het type man die zij zo graag zien... en dan nog: wie zegt dat dat stand houdt en ik daar gelukkig mee word? Hoeveel relaties gaan kapot terwijl de meeste van die relaties zijn tussen mensen met dezelfde achtergrond, uit een zelfde soort milieu, met een gelijkwaardige opleiding etc.....
Ik doe het liever niet maar misschien wordt het tijd dat ik mijn stem eens verhef....
[...]
Waar jij last van hebt is angst om jezelf te zijn en je eigen leven te leiden omdat je je famillie niet kwijt wil.
Maar wat ik me afvraag is jou famillie het waard om je geluk en de liefde van je leven voor op het spel te zetten?
Want het klinkt mij in de oren dat hij dat voor jou wel is.
Je famillie heeft nooit willen accepteren dat jij je eigen koers vaart.
In mijn ogen laat je iemand zichzelf zijn en zijn/haar eigen keuzes maken als je van iemand houd, en laat je ze NOOIT vallen omdat ze iets doen waar jij niet achter staat ( zolang het geen criminele of moreel verkeerde dingen zijn uiteraard)
Mijn advies kies voor je geluk en als je famillie je geluk niet kan accepteren en niet wil delen dan is dat jammer voor hen.
Dank je wel voor jouw reactie. Het is wel confronterend. So true. Ik heb mijn ouders heel erg gemist, ze hebben mijn kids pas gezien toen ze 8 en10 waren; gewoon omdat ze geen deel wilden uitmaken van mijn leven, de keuze voor de man toen. Inmiddels zijn we weer back on track en ik zou het echt erg vinden om ze weer te verliezen. Het voelt als het zwaard van Damocles. Hoe burgerlijk, kort door de bocht etc. ze ook zijn, ik hou toch van ze. Ik zie er erg tegen op om het ze te vertellen. Ik ben bang voor mijn eigen reactie. Misschien dat ik heel emotioneel word met alle consequenties van dien. Maar deze man wil ik idd niet opgeven. Ik weet niet of dit hem is, de liefde van mijn leven, maar hij komt pretty close.
Ik weet het allemaal wel: mijn ouders hebben elkaar en als zij hun ogen sluiten is het toch fijn als ik ook gelukkig ben met iemand en niet weg zit te kwijnen op de bank. Ik kan niet met een man leven puur om hen te please'n, ik val nu eenmaal niet op het type man die zij zo graag zien... en dan nog: wie zegt dat dat stand houdt en ik daar gelukkig mee word? Hoeveel relaties gaan kapot terwijl de meeste van die relaties zijn tussen mensen met dezelfde achtergrond, uit een zelfde soort milieu, met een gelijkwaardige opleiding etc.....
Ik doe het liever niet maar misschien wordt het tijd dat ik mijn stem eens verhef....
donderdag 17 september 2009 om 16:40
Ze hebben niet eens je kinderen willen ziem omdat pa/man niet goed genoeg was voor hun?
Als ik jouw om raad zou vragen zou je mij dan ook adviseren die leuke man te laten schieten omdat het niet bij pa en ma in het straatje past?
Kijk, als ouders mag je kritiek leveren als je partner
* niet wil werken en ook niet voor de opvoeding van de kids wil zorgen
* een verslaving heeft (gokken, drugs, alcohol, pillen etc.)
* je mishandelt...psychisch/fysiek
* je kinderen mishandelt
*totaal niet met geld om kan gaan
etc. etc. etc. maar omdat hij een baan heeft die niet goed genoeg is...zijn kleding...zijn huis etc. BULL!!!!!
Als ik jouw om raad zou vragen zou je mij dan ook adviseren die leuke man te laten schieten omdat het niet bij pa en ma in het straatje past?
Kijk, als ouders mag je kritiek leveren als je partner
* niet wil werken en ook niet voor de opvoeding van de kids wil zorgen
* een verslaving heeft (gokken, drugs, alcohol, pillen etc.)
* je mishandelt...psychisch/fysiek
* je kinderen mishandelt
*totaal niet met geld om kan gaan
etc. etc. etc. maar omdat hij een baan heeft die niet goed genoeg is...zijn kleding...zijn huis etc. BULL!!!!!
donderdag 17 september 2009 om 16:43
quote:Greys69 schreef op 17 september 2009 @ 16:33:
Ik doe het liever niet maar misschien wordt het tijd dat ik mijn stem eens verhef....
Ik snap dat je dat liever niet doet, maar ja het is zeker tijd om je stem te verheffen en te zeggen waar het op staat.
Dit gaat om ju geluk, je houd duidelijk heel veel vvan deze man en hij maakt je gelukkig, je zegt goed met hem te kunnen praten, je voelt je veilig en geborgen bij hem....dit gaat om jou leven en geluk niet om dat van hun!
Daarbij hebben ze nooit naar je kids om willen kijken tot je ex uuit je leven was... wat voor een (groot) ouders doen dat in hemelsnaam enkel en alleen omdat de vader van de kleinkinderen niet aan hun verwachting van geld hoge opleiding en status voldoet!
Hoe vreselijk pijnlijk ook, je hebt een famillie voor wie jij zeker niet belangrijk genoeg bent om rekening mee te houden.
Wordt het niet eens tijd dat hun mening en gevoel voor jou net zo veel gaat beteken als dat dat andersom het geval is?
Ik doe het liever niet maar misschien wordt het tijd dat ik mijn stem eens verhef....
Ik snap dat je dat liever niet doet, maar ja het is zeker tijd om je stem te verheffen en te zeggen waar het op staat.
Dit gaat om ju geluk, je houd duidelijk heel veel vvan deze man en hij maakt je gelukkig, je zegt goed met hem te kunnen praten, je voelt je veilig en geborgen bij hem....dit gaat om jou leven en geluk niet om dat van hun!
Daarbij hebben ze nooit naar je kids om willen kijken tot je ex uuit je leven was... wat voor een (groot) ouders doen dat in hemelsnaam enkel en alleen omdat de vader van de kleinkinderen niet aan hun verwachting van geld hoge opleiding en status voldoet!
Hoe vreselijk pijnlijk ook, je hebt een famillie voor wie jij zeker niet belangrijk genoeg bent om rekening mee te houden.
Wordt het niet eens tijd dat hun mening en gevoel voor jou net zo veel gaat beteken als dat dat andersom het geval is?
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
