Gezondheid
alle pijlers
Interventie bij dikke vrienden in heel vies huis
zondag 20 september 2009 om 10:46
Hi,
Ik zit met een vervelend probleem waar ik graag wat advies over wil buiten mijn eigen vriendengroep voordat ik het daar ga voorstellen.
Een bevriend stel wat ik al heel lang ken woont samen in een giga smerig huis. Smerige keuken, rondslingerende etensbakken, uitpuilende kattenbak, goor toilet etc. Ik durf er nauwelijks naar de WC of iets te drinken aan te nemen omdat het glas even wordt omgespoeld en wie weet wel met een smerige theedoek wordt afgespoeld. Laatst zei iemand dat het leek op zo'n huis op TV wat nodig schoongemaakt moet worden. Daarnaast zijn ze beide vreselijk dik. Ze proberen te lijnen maar ik zie ook de nachtelijke eetbuien (en dat is geen gezonde hap) en langzaam verdwijnende discipline. Ik wil niet mijn kop in het zand steken maar ik vind het vreselijk moeilijk om kritiek te geven (mijn leven is misschien ook niet helemaal op orde en ik vind dat iedereen in zijn waarde gelaten moet worden..). Nu overweeg ik om een groep vrienden te mobiliseren en op ze in te praten; interventie. Er wordt over ze gesproken en ik denk dat we die energie aan hun moeten geven. Helaas is dit al een langlopend verhaal en hebben mensen voor mij al heel wat tegenstand gehad bij het geven van kritiek. Ik overweeg om externe hulp in te schakelen maar ik weet zeker dat dat niet gewaardeerd wordt. Wie heeft er tips en misschien wel ervaring met interventies of het aangaan van gesprekken over deze toestanden?
Ik zit met een vervelend probleem waar ik graag wat advies over wil buiten mijn eigen vriendengroep voordat ik het daar ga voorstellen.
Een bevriend stel wat ik al heel lang ken woont samen in een giga smerig huis. Smerige keuken, rondslingerende etensbakken, uitpuilende kattenbak, goor toilet etc. Ik durf er nauwelijks naar de WC of iets te drinken aan te nemen omdat het glas even wordt omgespoeld en wie weet wel met een smerige theedoek wordt afgespoeld. Laatst zei iemand dat het leek op zo'n huis op TV wat nodig schoongemaakt moet worden. Daarnaast zijn ze beide vreselijk dik. Ze proberen te lijnen maar ik zie ook de nachtelijke eetbuien (en dat is geen gezonde hap) en langzaam verdwijnende discipline. Ik wil niet mijn kop in het zand steken maar ik vind het vreselijk moeilijk om kritiek te geven (mijn leven is misschien ook niet helemaal op orde en ik vind dat iedereen in zijn waarde gelaten moet worden..). Nu overweeg ik om een groep vrienden te mobiliseren en op ze in te praten; interventie. Er wordt over ze gesproken en ik denk dat we die energie aan hun moeten geven. Helaas is dit al een langlopend verhaal en hebben mensen voor mij al heel wat tegenstand gehad bij het geven van kritiek. Ik overweeg om externe hulp in te schakelen maar ik weet zeker dat dat niet gewaardeerd wordt. Wie heeft er tips en misschien wel ervaring met interventies of het aangaan van gesprekken over deze toestanden?
zondag 20 september 2009 om 11:48
quote:Spinster schreef op 20 september 2009 @ 11:41:
[...]
Dát klopt helemaal. Maar als vrienden kun je je vriend sowieso niet genezen van een depressie (of welke ziekte of stoornis dan ook). Wat je wél kunt doen is er voor ze zijn. Dus met inzet en zonder oordelen. Je kunt ze wat belasting ontnemen en ze even een kleine frisse wind geven, bijvoorbeeld door te helpen met een huis poetsen. En ja, als dat twee keer moet, of er moet weer wat anders gebeuren, dan is dat zo. That's what friends are for.Vriendschap laat zich niet afmeten aan de hoeveelheid tijd die je aan elkaar besteedt. Zoals ik al schreef heb ik een vergelijkbare situatie meegemaakt. In dat geval was er allang geen sprake meer van wederzijdse vriendschap omdat deze mensen zover afgegleden waren van wat als normaal beschouwd kan worden dat het vroeger zo goede contact verworden was tot langdurig eenrichtingsverkeer. En inderdaad, éénmaal het hele huis schoonmaken werd tweemaal, driemaal, elke week en nog bleken zij niet in staat grip op hun huishouding, laat staan hun leven te krijgen. Datzelfde goldt voor andere vormen van vriendschappelijk hulp. Als vrienden ben je helaas beperkt in je mogelijkheden, ook al bedoel je het nog zo goed en wil je niets lievers dan dat die ander weer gelukkig is.
[...]
Dát klopt helemaal. Maar als vrienden kun je je vriend sowieso niet genezen van een depressie (of welke ziekte of stoornis dan ook). Wat je wél kunt doen is er voor ze zijn. Dus met inzet en zonder oordelen. Je kunt ze wat belasting ontnemen en ze even een kleine frisse wind geven, bijvoorbeeld door te helpen met een huis poetsen. En ja, als dat twee keer moet, of er moet weer wat anders gebeuren, dan is dat zo. That's what friends are for.Vriendschap laat zich niet afmeten aan de hoeveelheid tijd die je aan elkaar besteedt. Zoals ik al schreef heb ik een vergelijkbare situatie meegemaakt. In dat geval was er allang geen sprake meer van wederzijdse vriendschap omdat deze mensen zover afgegleden waren van wat als normaal beschouwd kan worden dat het vroeger zo goede contact verworden was tot langdurig eenrichtingsverkeer. En inderdaad, éénmaal het hele huis schoonmaken werd tweemaal, driemaal, elke week en nog bleken zij niet in staat grip op hun huishouding, laat staan hun leven te krijgen. Datzelfde goldt voor andere vormen van vriendschappelijk hulp. Als vrienden ben je helaas beperkt in je mogelijkheden, ook al bedoel je het nog zo goed en wil je niets lievers dan dat die ander weer gelukkig is.
zondag 20 september 2009 om 11:48
quote:Marije_B schreef op 20 september 2009 @ 11:44:
tss, ik ben geen psycheloog ofzo sorry hoor. als ze dan zo depri zijn moeten ze daarheen toch. wil best eens poetsen (heb ik ook gezegd) maar kan niet bezig blijven. dus ze moeten zelf dus hulp zoeken. het lijkt alsof het ineesn mijn probleem is dat vrienden hun huis verslonzen.
Dat is nu juist het probleem, dat lukt niet zo best met een depressie.
TO, ik vind het mooi dat jullie je zorgen maken en aan het onderzoeken zijn wat eventuele oplossingen kunnen zijn.
Is inderdaad met een groepje schoonmaken en dan zorgen voor professionele hulp een optie?
En zou dit bespreekbaar zijn met jullie vrienden?
tss, ik ben geen psycheloog ofzo sorry hoor. als ze dan zo depri zijn moeten ze daarheen toch. wil best eens poetsen (heb ik ook gezegd) maar kan niet bezig blijven. dus ze moeten zelf dus hulp zoeken. het lijkt alsof het ineesn mijn probleem is dat vrienden hun huis verslonzen.
Dat is nu juist het probleem, dat lukt niet zo best met een depressie.
TO, ik vind het mooi dat jullie je zorgen maken en aan het onderzoeken zijn wat eventuele oplossingen kunnen zijn.
Is inderdaad met een groepje schoonmaken en dan zorgen voor professionele hulp een optie?
En zou dit bespreekbaar zijn met jullie vrienden?
zondag 20 september 2009 om 11:49
quote:Marije_B schreef op 20 september 2009 @ 11:44:
tss, ik ben geen psycheloog ofzo sorry hoor. als ze dan zo depri zijn moeten ze daarheen toch. wil best eens poetsen (heb ik ook gezegd) maar kan niet bezig blijven. dus ze moeten zelf dus hulp zoeken. het lijkt alsof het ineesn mijn probleem is dat vrienden hun huis verslonzen.Als het goede vrienden zijn dan trek je je hun leed aan (mocht daar dus sprake van zijn). Dus ja, op een bepaalde manier is het dan ook jouw probleem. Een probleem dat je niet in je eentje hoeft of kán oplossen, maar wel een probleem waarbij je op een vriendschappelijke manier je helpende hand kan aanbieden. Daar meteen een limiet aan stellen vind ik onnodig, vreemd en egocentrisch. Ben je echt zó bang dat je zelf meteen wat tekort komt als je een paar keer of een periode iets voor een ander doet?
tss, ik ben geen psycheloog ofzo sorry hoor. als ze dan zo depri zijn moeten ze daarheen toch. wil best eens poetsen (heb ik ook gezegd) maar kan niet bezig blijven. dus ze moeten zelf dus hulp zoeken. het lijkt alsof het ineesn mijn probleem is dat vrienden hun huis verslonzen.Als het goede vrienden zijn dan trek je je hun leed aan (mocht daar dus sprake van zijn). Dus ja, op een bepaalde manier is het dan ook jouw probleem. Een probleem dat je niet in je eentje hoeft of kán oplossen, maar wel een probleem waarbij je op een vriendschappelijke manier je helpende hand kan aanbieden. Daar meteen een limiet aan stellen vind ik onnodig, vreemd en egocentrisch. Ben je echt zó bang dat je zelf meteen wat tekort komt als je een paar keer of een periode iets voor een ander doet?
zondag 20 september 2009 om 11:49
Trek de stoute schoenen aan en ga naar ze toe.
Neem iets van je eigen schoonmaakmiddelen mee en vraag of zij dat nou ook zulk goed spul vinden en je hebt een opening voor een gesprek. Vraag of je ze kan helpen met schoonmaken, en zo ja ... trommel de vriendenclub op en je bent in 1 keer klaar. Zie 't als een soort verhuizing. Als je dan met velen bent, ben je ook zo klaar.
En dan maar hopen dat ze 't daarna zelf bij kunnen houden.
Interventie lijkt me niet nodig .... je weet nl. al dat er over gesproken wordt met elkaar.
En over het feit dat ze beide vreselijk dik zijn .... als je je zorgen maakt over hun gezondheid, dan zou ik 't zeker niet laten om dat te zeggen. Als dat niet zo is, lekker zo laten.
Neem iets van je eigen schoonmaakmiddelen mee en vraag of zij dat nou ook zulk goed spul vinden en je hebt een opening voor een gesprek. Vraag of je ze kan helpen met schoonmaken, en zo ja ... trommel de vriendenclub op en je bent in 1 keer klaar. Zie 't als een soort verhuizing. Als je dan met velen bent, ben je ook zo klaar.
En dan maar hopen dat ze 't daarna zelf bij kunnen houden.
Interventie lijkt me niet nodig .... je weet nl. al dat er over gesproken wordt met elkaar.
En over het feit dat ze beide vreselijk dik zijn .... als je je zorgen maakt over hun gezondheid, dan zou ik 't zeker niet laten om dat te zeggen. Als dat niet zo is, lekker zo laten.
zondag 20 september 2009 om 11:50
quote:Bertha schreef op 20 september 2009 @ 11:47:
Dat Spinster en Marije_B verschillend over vriendschap denken dat is duidelijk.
Maar laten we s.v.p. ontopic blijven:)We zijn ontopic, in tegenstelling tot jouw post hier. De hele vraag van TO gaat er om wanneer je ingrijpt of niet en hoever de verantwoordelijkheid van vrienden reikt. Prima ontopic dus.
Dat Spinster en Marije_B verschillend over vriendschap denken dat is duidelijk.
Maar laten we s.v.p. ontopic blijven:)We zijn ontopic, in tegenstelling tot jouw post hier. De hele vraag van TO gaat er om wanneer je ingrijpt of niet en hoever de verantwoordelijkheid van vrienden reikt. Prima ontopic dus.
zondag 20 september 2009 om 11:54
quote:wuiles schreef op 20 september 2009 @ 11:48:
[...]
Vriendschap laat zich niet afmeten aan de hoeveelheid tijd die je aan elkaar besteedt. Mee eens. Juist daarom vind ik het gek dat bijv. Marije het meteen heeft over "één keer helpen, maar daarna moet het ook over zijn".
Zoals ik al schreef heb ik een vergelijkbare situatie meegemaakt. In dat geval was er allang geen sprake meer van wederzijdse vriendschap omdat deze mensen zover afgegleden waren van wat als normaal beschouwd kan worden dat het vroeger zo goede contact verworden was tot langdurig eenrichtingsverkeer. Dat is dus niet een zelfde situatie. Voor zover wij hier informatie hebben van TO is het nog wel een echte vriendschap.
En inderdaad, éénmaal het hele huis schoonmaken werd tweemaal, driemaal, elke week en nog bleken zij niet in staat grip op hun huishouding, laat staan hun leven te krijgen. Datzelfde goldt voor andere vormen van vriendschappelijk hulp. Als vrienden ben je helaas beperkt in je mogelijkheden, ook al bedoel je het nog zo goed en wil je niets lievers dan dat die ander weer gelukkig is. Ben ik helemaal met je eens. in het 'langdurig' zit inderdaad een crux. Natuurlijk wordt er ook binnen vriendschap zo nu en dan onbewust een kosten-baten-plaatje opgemaakt en kan dit niet heel ver uit balans zijn, voor langere periode. Maar dat is niet waar Marije het over had, of wat speelt bij TO. To lijkt echt nog in een beginfase van al dan niet ingrijpen te zijn.
[...]
Vriendschap laat zich niet afmeten aan de hoeveelheid tijd die je aan elkaar besteedt. Mee eens. Juist daarom vind ik het gek dat bijv. Marije het meteen heeft over "één keer helpen, maar daarna moet het ook over zijn".
Zoals ik al schreef heb ik een vergelijkbare situatie meegemaakt. In dat geval was er allang geen sprake meer van wederzijdse vriendschap omdat deze mensen zover afgegleden waren van wat als normaal beschouwd kan worden dat het vroeger zo goede contact verworden was tot langdurig eenrichtingsverkeer. Dat is dus niet een zelfde situatie. Voor zover wij hier informatie hebben van TO is het nog wel een echte vriendschap.
En inderdaad, éénmaal het hele huis schoonmaken werd tweemaal, driemaal, elke week en nog bleken zij niet in staat grip op hun huishouding, laat staan hun leven te krijgen. Datzelfde goldt voor andere vormen van vriendschappelijk hulp. Als vrienden ben je helaas beperkt in je mogelijkheden, ook al bedoel je het nog zo goed en wil je niets lievers dan dat die ander weer gelukkig is. Ben ik helemaal met je eens. in het 'langdurig' zit inderdaad een crux. Natuurlijk wordt er ook binnen vriendschap zo nu en dan onbewust een kosten-baten-plaatje opgemaakt en kan dit niet heel ver uit balans zijn, voor langere periode. Maar dat is niet waar Marije het over had, of wat speelt bij TO. To lijkt echt nog in een beginfase van al dan niet ingrijpen te zijn.
zondag 20 september 2009 om 11:57
quote:Bertha schreef op 20 september 2009 @ 11:55:
@Spinster, je mag mijn berichten offtopic vinden, dat is jouw mening. Prima. Ik zal ze nog eens kritisch doorlezen of ik het met je eens bent. En zonodig aanpassen.Ach joh, dat is helemaal niet nodig. Ik had het alleen over de post waar je mij schooljufferig ontopic riep terwijl ik ontopic was .
@Spinster, je mag mijn berichten offtopic vinden, dat is jouw mening. Prima. Ik zal ze nog eens kritisch doorlezen of ik het met je eens bent. En zonodig aanpassen.Ach joh, dat is helemaal niet nodig. Ik had het alleen over de post waar je mij schooljufferig ontopic riep terwijl ik ontopic was .
zondag 20 september 2009 om 12:05
zondag 20 september 2009 om 12:08
quote:Spinster schreef op 20 september 2009 @ 11:54:
[...]
Kennelijk bestaat deze situatie al heel lang en is er dus geen sprake van een incident. Ik heb TO niet voor niets de vraag gesteld of deze mensen een normale dagbesteding hebben en verder normaal functioneren. Het lijkt me handig, en voor het beoordelen van de situatie noodzakelijk, om daar antwoord op te krijgen.
[...]
Kennelijk bestaat deze situatie al heel lang en is er dus geen sprake van een incident. Ik heb TO niet voor niets de vraag gesteld of deze mensen een normale dagbesteding hebben en verder normaal functioneren. Het lijkt me handig, en voor het beoordelen van de situatie noodzakelijk, om daar antwoord op te krijgen.
zondag 20 september 2009 om 12:13
Je zou het volgende kunnen doen:
Nodig de dame uit bij jou thuis om een kop koffie te komen drinken, en zeg er meteen bij dat je ergens mee zit en dat je er graag over wilt praten.
Begin het gesprek met; ik vind het heel vervelend om dit ter sprake te brengen, maar....
Leg dan het verhaal op tafel. Maar zonder kritiek te geven!! Er mag in principe geen negatief verhaal ontstaan. Je praat dus puur vanuit jezelf, jij constateert, jij denkt, jij vindt, jij hoopt, jij wilt eventueel helpen. Laat alle anderen erbuiten.
Er zijn dan een paar opties.
Je vriendin kan aangeven dat je je nergens mee moet bemoeien. Dan is dat zo.
Of ze geeft inderdaad aan dat ze wel hulp wil, en dan zou je bijvoorbeeld met iedereen kunnen afspreken dat je dat bijvoorbeeld als verjaardagscadeau doet. Vraag wel haar toestemming.
Als je met de hele groep eerst praat, en dan vanuit de groep praat, zullen ze het gevoel krijgen dat ze tegen de muur gezet worden, en dan zijn ze in principe buitenstaanders binnen de groep, want iedereen heeft het er al over gehad zonder hun.
En kritiek is gewoon niet leuk. Als jij net helemaal heppie van de kapper terug komt wil je ook niet horen dat een ander het niks vindt. Of je hebt een mooi horloge gekocht en een ander vraagt zich af waarom je zoveel geld aan zo'n monsterlijk ding hebt uitgegeven. Het is hun huis, hun leven. Dus kritiek geven mag niet. Maar je mag wel zeggen dat jij je niet op je gemak voelt.
Nodig de dame uit bij jou thuis om een kop koffie te komen drinken, en zeg er meteen bij dat je ergens mee zit en dat je er graag over wilt praten.
Begin het gesprek met; ik vind het heel vervelend om dit ter sprake te brengen, maar....
Leg dan het verhaal op tafel. Maar zonder kritiek te geven!! Er mag in principe geen negatief verhaal ontstaan. Je praat dus puur vanuit jezelf, jij constateert, jij denkt, jij vindt, jij hoopt, jij wilt eventueel helpen. Laat alle anderen erbuiten.
Er zijn dan een paar opties.
Je vriendin kan aangeven dat je je nergens mee moet bemoeien. Dan is dat zo.
Of ze geeft inderdaad aan dat ze wel hulp wil, en dan zou je bijvoorbeeld met iedereen kunnen afspreken dat je dat bijvoorbeeld als verjaardagscadeau doet. Vraag wel haar toestemming.
Als je met de hele groep eerst praat, en dan vanuit de groep praat, zullen ze het gevoel krijgen dat ze tegen de muur gezet worden, en dan zijn ze in principe buitenstaanders binnen de groep, want iedereen heeft het er al over gehad zonder hun.
En kritiek is gewoon niet leuk. Als jij net helemaal heppie van de kapper terug komt wil je ook niet horen dat een ander het niks vindt. Of je hebt een mooi horloge gekocht en een ander vraagt zich af waarom je zoveel geld aan zo'n monsterlijk ding hebt uitgegeven. Het is hun huis, hun leven. Dus kritiek geven mag niet. Maar je mag wel zeggen dat jij je niet op je gemak voelt.
zondag 20 september 2009 om 12:15
@TO;
Je hebt het over kritiek. Kun je niet een gesprek aangaan zonder kritiek te leveren? Als je er toch bent proberen een goed gesprek aan te knopen en vragen hoe het gaat. Op een gegeven moment kun je zeggen: ik wil best een keer helpen hoor, als het jullie teveel wordt.
Een hele groep mobiliseren is misschien een beetje teveel. Zelf vind ik 1 vriendin tegelijk die in mijn spullen snuffelt (tja zo voelt het wel) genoeg en ik zou er moeite mee hebben als er achter mijn rug om van alles besloten werd over mijn rotzooi.
Misschien vinden zij het uiteindelijk wel een goed idee hoor, dat weet ik niet, maar ik zou het heel voorzichtig brengen. En niet als kritiek.
Je hebt het over kritiek. Kun je niet een gesprek aangaan zonder kritiek te leveren? Als je er toch bent proberen een goed gesprek aan te knopen en vragen hoe het gaat. Op een gegeven moment kun je zeggen: ik wil best een keer helpen hoor, als het jullie teveel wordt.
Een hele groep mobiliseren is misschien een beetje teveel. Zelf vind ik 1 vriendin tegelijk die in mijn spullen snuffelt (tja zo voelt het wel) genoeg en ik zou er moeite mee hebben als er achter mijn rug om van alles besloten werd over mijn rotzooi.
Misschien vinden zij het uiteindelijk wel een goed idee hoor, dat weet ik niet, maar ik zou het heel voorzichtig brengen. En niet als kritiek.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zondag 20 september 2009 om 12:16
quote:wuiles schreef op 20 september 2009 @ 12:08:
[...]
Ik heb TO niet voor niets de vraag gesteld of deze mensen een normale dagbesteding hebben en verder normaal functioneren. Het lijkt me handig, en voor het beoordelen van de situatie noodzakelijk, om daar antwoord op te krijgen.Ben ik ook benieuwd naar.
[...]
Ik heb TO niet voor niets de vraag gesteld of deze mensen een normale dagbesteding hebben en verder normaal functioneren. Het lijkt me handig, en voor het beoordelen van de situatie noodzakelijk, om daar antwoord op te krijgen.Ben ik ook benieuwd naar.
zondag 20 september 2009 om 12:19
quote:mamalelie schreef op 20 september 2009 @ 12:13:
Je zou het volgende kunnen doen:
Nodig de dame uit bij jou thuis om een kop koffie te komen drinken, en zeg er meteen bij dat je ergens mee zit en dat je er graag over wilt praten.
Begin het gesprek met; ik vind het heel vervelend om dit ter sprake te brengen, maar....
Leg dan het verhaal op tafel. Maar zonder kritiek te geven!! Er mag in principe geen negatief verhaal ontstaan. Je praat dus puur vanuit jezelf, jij constateert, jij denkt, jij vindt, jij hoopt, jij wilt eventueel helpen. Laat alle anderen erbuiten.
Er zijn dan een paar opties.
Je vriendin kan aangeven dat je je nergens mee moet bemoeien. Dan is dat zo.
Of ze geeft inderdaad aan dat ze wel hulp wil, en dan zou je bijvoorbeeld met iedereen kunnen afspreken dat je dat bijvoorbeeld als verjaardagscadeau doet. Vraag wel haar toestemming.
Als je met de hele groep eerst praat, en dan vanuit de groep praat, zullen ze het gevoel krijgen dat ze tegen de muur gezet worden, en dan zijn ze in principe buitenstaanders binnen de groep, want iedereen heeft het er al over gehad zonder hun.
En kritiek is gewoon niet leuk. Als jij net helemaal heppie van de kapper terug komt wil je ook niet horen dat een ander het niks vindt. Of je hebt een mooi horloge gekocht en een ander vraagt zich af waarom je zoveel geld aan zo'n monsterlijk ding hebt uitgegeven. Het is hun huis, hun leven. Dus kritiek geven mag niet. Maar je mag wel zeggen dat jij je niet op je gemak voelt.
Ook een goede.
Wat voor soort vrienden zijn het? (he bah wat een woordkeuze)
Zijn het mensen die bij 'de groep' horen omdat ze er al jaren bij horen? Zij het hartsvrienden met wie je alles bespreekt? Zijn het stapmaatjes waar je maar zelden over de vloer komt?
Ik vind de mate van vriendschap ook wel uitmaken voor de mate waarin jij ze zou kunnen helpen.
Je zou het volgende kunnen doen:
Nodig de dame uit bij jou thuis om een kop koffie te komen drinken, en zeg er meteen bij dat je ergens mee zit en dat je er graag over wilt praten.
Begin het gesprek met; ik vind het heel vervelend om dit ter sprake te brengen, maar....
Leg dan het verhaal op tafel. Maar zonder kritiek te geven!! Er mag in principe geen negatief verhaal ontstaan. Je praat dus puur vanuit jezelf, jij constateert, jij denkt, jij vindt, jij hoopt, jij wilt eventueel helpen. Laat alle anderen erbuiten.
Er zijn dan een paar opties.
Je vriendin kan aangeven dat je je nergens mee moet bemoeien. Dan is dat zo.
Of ze geeft inderdaad aan dat ze wel hulp wil, en dan zou je bijvoorbeeld met iedereen kunnen afspreken dat je dat bijvoorbeeld als verjaardagscadeau doet. Vraag wel haar toestemming.
Als je met de hele groep eerst praat, en dan vanuit de groep praat, zullen ze het gevoel krijgen dat ze tegen de muur gezet worden, en dan zijn ze in principe buitenstaanders binnen de groep, want iedereen heeft het er al over gehad zonder hun.
En kritiek is gewoon niet leuk. Als jij net helemaal heppie van de kapper terug komt wil je ook niet horen dat een ander het niks vindt. Of je hebt een mooi horloge gekocht en een ander vraagt zich af waarom je zoveel geld aan zo'n monsterlijk ding hebt uitgegeven. Het is hun huis, hun leven. Dus kritiek geven mag niet. Maar je mag wel zeggen dat jij je niet op je gemak voelt.
Ook een goede.
Wat voor soort vrienden zijn het? (he bah wat een woordkeuze)
Zijn het mensen die bij 'de groep' horen omdat ze er al jaren bij horen? Zij het hartsvrienden met wie je alles bespreekt? Zijn het stapmaatjes waar je maar zelden over de vloer komt?
Ik vind de mate van vriendschap ook wel uitmaken voor de mate waarin jij ze zou kunnen helpen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zondag 20 september 2009 om 12:19
De indruk die door verschillende televisieprogramma's wordt gewekt dat een eenmalige interventie voldoende is bij mensen die van hun huishouding een bende maken, financieel aan de grond zitten of hun kinderen niet kunnen opvoeden. Die indruk is natuurlijk niet correct. Patronen die in jaren gegroeid zijn laten zich niet 1-2-3 verhelpen door goedwillende omstanders, ook niet door vrienden.
zondag 20 september 2009 om 12:19
ik zou gewoon een vrije dag nemen en mijn vrienden helpen hun huis schoon te maken. Ik zou ook zeggen dat het misschien verstandig is een dietiste in te schakelen en een poetsdame te zoeken.
Als ze beiden werken, zou er geld genoeg moeten zijn die drie uurtjes per week te betalen.
Als vriendin(nen) doe je dat voor elkaar naar mijn mening
Als ze beiden werken, zou er geld genoeg moeten zijn die drie uurtjes per week te betalen.
Als vriendin(nen) doe je dat voor elkaar naar mijn mening
zondag 20 september 2009 om 12:34
quote:mamalelie schreef op 20 september 2009 @ 12:13:
Je zou het volgende kunnen doen:
Nodig de dame uit bij jou thuis om een kop koffie te komen drinken, en zeg er meteen bij dat je ergens mee zit en dat je er graag over wilt praten.
Begin het gesprek met; ik vind het heel vervelend om dit ter sprake te brengen, maar....
Leg dan het verhaal op tafel. Maar zonder kritiek te geven!! Er mag in principe geen negatief verhaal ontstaan. Je praat dus puur vanuit jezelf, jij constateert, jij denkt, jij vindt, jij hoopt, jij wilt eventueel helpen. Laat alle anderen erbuiten.
Er zijn dan een paar opties.
Je vriendin kan aangeven dat je je nergens mee moet bemoeien. Dan is dat zo.
Of ze geeft inderdaad aan dat ze wel hulp wil, en dan zou je bijvoorbeeld met iedereen kunnen afspreken dat je dat bijvoorbeeld als verjaardagscadeau doet. Vraag wel haar toestemming.
Als je met de hele groep eerst praat, en dan vanuit de groep praat, zullen ze het gevoel krijgen dat ze tegen de muur gezet worden, en dan zijn ze in principe buitenstaanders binnen de groep, want iedereen heeft het er al over gehad zonder hun.
En kritiek is gewoon niet leuk. Als jij net helemaal heppie van de kapper terug komt wil je ook niet horen dat een ander het niks vindt. Of je hebt een mooi horloge gekocht en een ander vraagt zich af waarom je zoveel geld aan zo'n monsterlijk ding hebt uitgegeven. Het is hun huis, hun leven. Dus kritiek geven mag niet. Maar je mag wel zeggen dat jij je niet op je gemak voelt.Precies hoe ik er over denk! Met uitzondering van het laatste zinnetje. Ik ga er vanuit dat jij het bedoelt als 'je niet op je gemak voelen in zo'n vies huis'? Dat zou op mij toch als kritiek overkomen. Ik zou het er gewoon op houden dat je je zorgen maakt over hun welzijn en als zij door de bomen het bos niet meer zien, dat je meer dan graag je hulp aanbiedt.
Je zou het volgende kunnen doen:
Nodig de dame uit bij jou thuis om een kop koffie te komen drinken, en zeg er meteen bij dat je ergens mee zit en dat je er graag over wilt praten.
Begin het gesprek met; ik vind het heel vervelend om dit ter sprake te brengen, maar....
Leg dan het verhaal op tafel. Maar zonder kritiek te geven!! Er mag in principe geen negatief verhaal ontstaan. Je praat dus puur vanuit jezelf, jij constateert, jij denkt, jij vindt, jij hoopt, jij wilt eventueel helpen. Laat alle anderen erbuiten.
Er zijn dan een paar opties.
Je vriendin kan aangeven dat je je nergens mee moet bemoeien. Dan is dat zo.
Of ze geeft inderdaad aan dat ze wel hulp wil, en dan zou je bijvoorbeeld met iedereen kunnen afspreken dat je dat bijvoorbeeld als verjaardagscadeau doet. Vraag wel haar toestemming.
Als je met de hele groep eerst praat, en dan vanuit de groep praat, zullen ze het gevoel krijgen dat ze tegen de muur gezet worden, en dan zijn ze in principe buitenstaanders binnen de groep, want iedereen heeft het er al over gehad zonder hun.
En kritiek is gewoon niet leuk. Als jij net helemaal heppie van de kapper terug komt wil je ook niet horen dat een ander het niks vindt. Of je hebt een mooi horloge gekocht en een ander vraagt zich af waarom je zoveel geld aan zo'n monsterlijk ding hebt uitgegeven. Het is hun huis, hun leven. Dus kritiek geven mag niet. Maar je mag wel zeggen dat jij je niet op je gemak voelt.Precies hoe ik er over denk! Met uitzondering van het laatste zinnetje. Ik ga er vanuit dat jij het bedoelt als 'je niet op je gemak voelen in zo'n vies huis'? Dat zou op mij toch als kritiek overkomen. Ik zou het er gewoon op houden dat je je zorgen maakt over hun welzijn en als zij door de bomen het bos niet meer zien, dat je meer dan graag je hulp aanbiedt.
zondag 20 september 2009 om 12:50
quote:websje schreef op 20 september 2009 @ 11:34:
[...]
Mooi geschreven!
Misschien kun jij advies geven: hebben zij eerst gepolst of je ermee zat of stonden ze gewoon met de hulp op de stoep? (of met een groep vrienden en een interventie )Ze hebben eerst gepolst. Vermoedelijk wel zelf met elkaar gesproken over de te nemen aktie, maar ze stonden niet direct met emmers op de stoep. Dat zou ik ook niemand aanraden.
[...]
Mooi geschreven!
Misschien kun jij advies geven: hebben zij eerst gepolst of je ermee zat of stonden ze gewoon met de hulp op de stoep? (of met een groep vrienden en een interventie )Ze hebben eerst gepolst. Vermoedelijk wel zelf met elkaar gesproken over de te nemen aktie, maar ze stonden niet direct met emmers op de stoep. Dat zou ik ook niemand aanraden.
