Kinderen
alle pijlers
driftbuien, niet luisteren. radeloos
maandag 26 oktober 2009 om 09:46
Mijn zoon van 5 luistert niet. Echt helemaal niet. Bij alles wat we van hem vragen, is het 'nee', of meneer krijgt een driftbui (stampen, gillen, krijsen). Alles is een strijd. Zijn bord eet hij nooit leeg. Of we er nou veel of weinig eten opleggen, of we hem zelf laten opscheppen, laten keizen wat hij wil eten, laten helpen met koken etc. Hij zit aan tafel maar te spelen en zijn broer af te leiden en als we daar wat van zeggen, weigert hij vanaf dat moment te eten.
Vanmorgen was hij zelf naar beneden gegaan om tv te kijken. Toen ik later beneden kwam, wilde ik hem zeggen dat we gingen aankleden, ontbijten en dat er daarna nog wel even tijd voor tv was (herfstvakantie, dus toch geen gehaast voor school). Nou, ik had de zin "we gaan eerst aankleden" nog niet uitgesproken of hij ontsteekt in een driftbui. Resultaat: iedereen kwaad en geïrriteerd en een tv-verbod voor de hele vakantie.
Redelijk erover praten helpt ook niet: ik heb naderhand tegen hem gezegd dat als hij nu gewoon naar me geluisterd had, hij waarschijnlijk gewoon nog tv had kunnen kijken (vandaag en de rest van de vakantie) en dat we dan later vandaag nog wat leuks hadden kunnen doen. De zin en energie voor wat leuks ontbreekt me nu totaal.
Het is echt niet dat we hem altijd ontzettend verwend hebben, hij zoekt eigenlijk al zolang als ik weet de grens. De laatste tijd wordt hij ook nog eens ontzettend brutaal. Dan zegt hij gewoon 'houd je kop' als je tegen hem praat.
Voor straf sturen we hem altijd naar de gang, als hij met speelgoed gooit, dan gaat dat speelgoed voor een bepaalde tijd de kast in en niet eten betekent naar bed. (ik ga echt niet iets anders voor hem klaarmaken).
Ondertussen ben ik radeloos, want het is gewoon niet meer te handhaven.
Vanmorgen was hij zelf naar beneden gegaan om tv te kijken. Toen ik later beneden kwam, wilde ik hem zeggen dat we gingen aankleden, ontbijten en dat er daarna nog wel even tijd voor tv was (herfstvakantie, dus toch geen gehaast voor school). Nou, ik had de zin "we gaan eerst aankleden" nog niet uitgesproken of hij ontsteekt in een driftbui. Resultaat: iedereen kwaad en geïrriteerd en een tv-verbod voor de hele vakantie.
Redelijk erover praten helpt ook niet: ik heb naderhand tegen hem gezegd dat als hij nu gewoon naar me geluisterd had, hij waarschijnlijk gewoon nog tv had kunnen kijken (vandaag en de rest van de vakantie) en dat we dan later vandaag nog wat leuks hadden kunnen doen. De zin en energie voor wat leuks ontbreekt me nu totaal.
Het is echt niet dat we hem altijd ontzettend verwend hebben, hij zoekt eigenlijk al zolang als ik weet de grens. De laatste tijd wordt hij ook nog eens ontzettend brutaal. Dan zegt hij gewoon 'houd je kop' als je tegen hem praat.
Voor straf sturen we hem altijd naar de gang, als hij met speelgoed gooit, dan gaat dat speelgoed voor een bepaalde tijd de kast in en niet eten betekent naar bed. (ik ga echt niet iets anders voor hem klaarmaken).
Ondertussen ben ik radeloos, want het is gewoon niet meer te handhaven.
maandag 26 oktober 2009 om 09:55
maandag 26 oktober 2009 om 09:55
Ik zou er ook eens met de huisarts over gaan praten. Misschien kan hij/zij jullie doorverwijzen naar een pedagoog? Er hoeft niet meteen iets ernstigs te zijn, maar je zegt dat je zoontje altijd al erg de grens op zocht. Kan me goed voorstellen dat je dan best wat ondersteuning bij de opvoeding kunt gebruiken, daar profiteert het hele gezin van.
Het is zoals het is
maandag 26 oktober 2009 om 09:57
Wat een vervelende situatie, zowel voor jou als voor je zoon.
Je bent al behoorlijk inventief bezig rond de eetsituatie als ik het zo lees.
Wat me opvalt is dat de straf die je geeft voor de driftbui in de vakantie wel erg fors is: een hele week geen tv. Voor een 5-jarige echt niet te overzien.
Je zoon moet ook de kans krijgen om te laten zien dat hij het wel kan. Als hij nu al weet dat hij de hele vakantie geen tv mag kijken( een eeuwigheid voor zijn gevoel) dan motiveert hem dit niet om zich beter te gedragen.
Heb je al eens een beloningssyteem geprobeerd? Het klinkt alsof je nu de beloning al vooraf geeft ( helpen, laten kiezen) waardoor hij nog steeds een troef in handen heeft tijdens het eten.
Daarnaast kan het helpen om ipv negatief te reageren op zijn geklier met broertje, hem juist af te leiden met iets positiefs. Hiermee voorkom je de strijd, negeer je zijn negatieve aandachtvragende gedrag en geef je hem de kans om zich weer positief te gaan gedragen. Als dit werkt kun je hem ook een compliment ( of beloning) hiervoor geven. ( wat eet je goed door, wat vind ik het fijn dat we zo gezellig kunnen eten/kletsen noem maar op) .
Het klinkt alsof je zoon op deze manier aandacht van je vraagt en zijn frustraties laat zien. Waar zou hij gefrustreerd over kunnen zijn?
Je bent al behoorlijk inventief bezig rond de eetsituatie als ik het zo lees.
Wat me opvalt is dat de straf die je geeft voor de driftbui in de vakantie wel erg fors is: een hele week geen tv. Voor een 5-jarige echt niet te overzien.
Je zoon moet ook de kans krijgen om te laten zien dat hij het wel kan. Als hij nu al weet dat hij de hele vakantie geen tv mag kijken( een eeuwigheid voor zijn gevoel) dan motiveert hem dit niet om zich beter te gedragen.
Heb je al eens een beloningssyteem geprobeerd? Het klinkt alsof je nu de beloning al vooraf geeft ( helpen, laten kiezen) waardoor hij nog steeds een troef in handen heeft tijdens het eten.
Daarnaast kan het helpen om ipv negatief te reageren op zijn geklier met broertje, hem juist af te leiden met iets positiefs. Hiermee voorkom je de strijd, negeer je zijn negatieve aandachtvragende gedrag en geef je hem de kans om zich weer positief te gaan gedragen. Als dit werkt kun je hem ook een compliment ( of beloning) hiervoor geven. ( wat eet je goed door, wat vind ik het fijn dat we zo gezellig kunnen eten/kletsen noem maar op) .
Het klinkt alsof je zoon op deze manier aandacht van je vraagt en zijn frustraties laat zien. Waar zou hij gefrustreerd over kunnen zijn?
maandag 26 oktober 2009 om 10:00
quote:Bianca40 schreef op 26 oktober 2009 @ 09:49:
Ik zou toch eens met hem naar de huisarts gaan en een goed onderzoek laten starten. Zo te lezen zijn jullie consequent genoeg en hebben jullie alles geprobeerd wat je kon qua opvoeding.
Sterkte
Daar ben ik het niet mee eens. TO doet inderdaad al veel goed, maar stap 1 is altijd: kijk naar jezelf als opvoeder. Wat kan er anders/beter? Volgens mij is alleen consequent zijn niet voldoende als je met elkaar in een negatieve spiraal zit. Juist weer een positieve omgang krijgen is dan de kunst en dat bereik je niet door je kind te laten onderzoeken. Dan zeg je eigenlijk nu al dat het aan hem ligt!
Dat kan later altijd nog
Verder eens met Youk79
Ik zou toch eens met hem naar de huisarts gaan en een goed onderzoek laten starten. Zo te lezen zijn jullie consequent genoeg en hebben jullie alles geprobeerd wat je kon qua opvoeding.
Sterkte
Daar ben ik het niet mee eens. TO doet inderdaad al veel goed, maar stap 1 is altijd: kijk naar jezelf als opvoeder. Wat kan er anders/beter? Volgens mij is alleen consequent zijn niet voldoende als je met elkaar in een negatieve spiraal zit. Juist weer een positieve omgang krijgen is dan de kunst en dat bereik je niet door je kind te laten onderzoeken. Dan zeg je eigenlijk nu al dat het aan hem ligt!
Dat kan later altijd nog
Verder eens met Youk79
maandag 26 oktober 2009 om 10:01
Dat heb ik dus ook gedaan, een afspraak met een orthopedagoog gemaakt. Dochter kon helemaal niet met spanning omgaan en haar buien daardoor beinvloedden het hele gezin. Ik wilde haar helpen en ik was klaar met dat negatieve gedoe de hele dag.
Zo hebben we bijvoorbeeld een krullenkaart ingesteld voor gewenst gedrag. Het ochtendritueel was bijvoorbeeld altijd gedonder. Ik had op de krullenkaart een aantal dingen gezet als 'zelf aankleden' , 'zelf pyjama opruimen', 'goed ontbijten'. Er staat altijd iets op wat ze sowieso wel doen. om te motiveren. Voor alles wat ze goed deed kreeg ze een krul. Als beloning kon ze voor 3 krullen een toetje uitkiezen, bij 6 krullen een spelletje met papa/mama doen, maar bij 15 krullen mocht ze wat langer opblijven. Bij 40 krullen zouden we naar de MegaMindy film gaan. De beloningen verzin je zelf. Je bent dan alleen met positieve dingen bezig en je beloont ook in aandacht. We merkten hier al snel verschil.
Zo hebben we bijvoorbeeld een krullenkaart ingesteld voor gewenst gedrag. Het ochtendritueel was bijvoorbeeld altijd gedonder. Ik had op de krullenkaart een aantal dingen gezet als 'zelf aankleden' , 'zelf pyjama opruimen', 'goed ontbijten'. Er staat altijd iets op wat ze sowieso wel doen. om te motiveren. Voor alles wat ze goed deed kreeg ze een krul. Als beloning kon ze voor 3 krullen een toetje uitkiezen, bij 6 krullen een spelletje met papa/mama doen, maar bij 15 krullen mocht ze wat langer opblijven. Bij 40 krullen zouden we naar de MegaMindy film gaan. De beloningen verzin je zelf. Je bent dan alleen met positieve dingen bezig en je beloont ook in aandacht. We merkten hier al snel verschil.
maandag 26 oktober 2009 om 10:02
Idd huisarts en kijken hoe je communiceert met je kind. En straffen in verhouding. Meteen de hele vakantie geen tv vind ik best fors voor een kind van vijf. En kijk naar waar je ruzie over maakt. Sorry, maar ruzie maken omdat hij zijn bord niet leegeet? Pestgedrag negeren en elke hap die hij neemt de hemel inprijzen, lijkt me dan beter werken. Eet jij altijd je bord helemaal leeg?
Dat je naderhand er op terug komt is goed, maar niet door te zeggen als je maar had geluisterd dan hadden we nu wat leuks gedaan. Je moet uitleggen hoe of wat. Ik denk dat een cursus communiceren in dit geval heel goed van pas kan komen, want door alle irritaties die er zijn om zijn gedrag heb ik het idee dat er alleen nog maar bozig wordt gepraat in huis. En als iemand de hele dag op een toon tegen mij praat "van je luistert toch niet, etc"dan zou ik als vijfjarige misschien ook heel dwars gaan doen. (laat onverlet dat schelden en met spullen gooien een no go is).
Dat je naderhand er op terug komt is goed, maar niet door te zeggen als je maar had geluisterd dan hadden we nu wat leuks gedaan. Je moet uitleggen hoe of wat. Ik denk dat een cursus communiceren in dit geval heel goed van pas kan komen, want door alle irritaties die er zijn om zijn gedrag heb ik het idee dat er alleen nog maar bozig wordt gepraat in huis. En als iemand de hele dag op een toon tegen mij praat "van je luistert toch niet, etc"dan zou ik als vijfjarige misschien ook heel dwars gaan doen. (laat onverlet dat schelden en met spullen gooien een no go is).
maandag 26 oktober 2009 om 10:02
quote:Nunja schreef op 26 oktober 2009 @ 09:46:
Resultaat: iedereen kwaad en geïrriteerd en een tv-verbod voor de hele vakatie
is deze straf iets wat je "waar kunt maken"?
vind jezelf ook niet dat de straf wel erg zwaar is voor het "vergrijp"?
Redelijk erover praten helpt ook niet: ik heb naderhand tegen hem gezegd dat als hij nu gewoon naar me geluisterd had, hij waarschijnlijk gewoon nog tv had kunnen kijken (vandaag en de rest van de vakantie) en dat we dan later vandaag nog wat leuks hadden kunnen doen. De zin en energie voor wat leuks ontbreekt me nu totaal.
"als je nu naar me geluisterd had dan hadden we zus en zo ... daar kan een vijfjarige niets mee naar mijn idee" waarschijnlijk is er best met hem te communiceren maar niet op de manier waarop je dat nu doet
Het is echt niet dat we hem altijd ontzettend verwend hebben, hij zoekt eigenlijk al zolang als ik weet de grens.
alle kinderen zoeken grenzen
De laatste tijd wordt hij ook nog eens ontzettend brutaal. Dan zegt hij gewoon 'houd je kop' als je tegen hem praat.
en niet eten betekent naar bed. (ik ga echt niet iets anders voor hem klaarmaken).
een bed als "strafmaatregel" lijkt me een slecht idee.
van niet eten krijg je honger. wil je niet eten ? prima! maar dan krijg je later niet nog wat eten .
.
Resultaat: iedereen kwaad en geïrriteerd en een tv-verbod voor de hele vakatie
is deze straf iets wat je "waar kunt maken"?
vind jezelf ook niet dat de straf wel erg zwaar is voor het "vergrijp"?
Redelijk erover praten helpt ook niet: ik heb naderhand tegen hem gezegd dat als hij nu gewoon naar me geluisterd had, hij waarschijnlijk gewoon nog tv had kunnen kijken (vandaag en de rest van de vakantie) en dat we dan later vandaag nog wat leuks hadden kunnen doen. De zin en energie voor wat leuks ontbreekt me nu totaal.
"als je nu naar me geluisterd had dan hadden we zus en zo ... daar kan een vijfjarige niets mee naar mijn idee" waarschijnlijk is er best met hem te communiceren maar niet op de manier waarop je dat nu doet
Het is echt niet dat we hem altijd ontzettend verwend hebben, hij zoekt eigenlijk al zolang als ik weet de grens.
alle kinderen zoeken grenzen
De laatste tijd wordt hij ook nog eens ontzettend brutaal. Dan zegt hij gewoon 'houd je kop' als je tegen hem praat.
en niet eten betekent naar bed. (ik ga echt niet iets anders voor hem klaarmaken).
een bed als "strafmaatregel" lijkt me een slecht idee.
van niet eten krijg je honger. wil je niet eten ? prima! maar dan krijg je later niet nog wat eten .
.
maandag 26 oktober 2009 om 10:04
Zoals Bianca al opmerkt, zijn we al best consequent. Dat komt omdat we vanwege de oudste al eens een opvoedcursus hebben gedaan. Hij heeft een lichte ontwikkelingsachterstand, en toen we dat nog niet wisten, waren er nogal wat moeilijkheden wb opvoeden. Toen we het wisten hebben we opvoedingsondersteuning gehad en dat heeft in de communicatie met de oudste veel verbetert. We moeten ook wel consequent zijn dus, maar de jongste blijft hoe langer hoe erger overal tegenaan schoppen.
Maar goed, gezien we al een cursus gedaan hebben, weet ik niet wat een nieuwe cursus nog toe kan voegen.
Dat boek zal ik eens opzoeken, al veel over gehoord inderdaad..
Maar goed, gezien we al een cursus gedaan hebben, weet ik niet wat een nieuwe cursus nog toe kan voegen.
Dat boek zal ik eens opzoeken, al veel over gehoord inderdaad..
maandag 26 oktober 2009 om 10:05
quote:Pammie schreef op 26 oktober 2009 @ 09:55:
Oh kijk. mosterd.
ik word graag bevestigd
mijn meisje is bijna 10 maanden, en ik heb dit boek gelezen omdat een kennis van mij zo prettig met haar kinderen omgaat en zij communiceert met haar kinderen aan de hand van dit boek.
boek besteld, zo wil ik ook met mijn kinderen omgaan!
Oh kijk. mosterd.
ik word graag bevestigd
mijn meisje is bijna 10 maanden, en ik heb dit boek gelezen omdat een kennis van mij zo prettig met haar kinderen omgaat en zij communiceert met haar kinderen aan de hand van dit boek.
boek besteld, zo wil ik ook met mijn kinderen omgaan!
maandag 26 oktober 2009 om 10:06
ja precies pammie, Het is belangrijk dat je kind voelt dat je het leuk vindt dat hij/zij er is en dat je het opmerkt als hij iets goed doet.
Waarschijnlijk is TO inmiddels zo moe en radeloos van alle strijd dat de positieve dingen die haar zoon doet ( en die doet hij echt nog steeds hoor!) haar minder opvallen.
En dat is echt verdrietig voor een kind.
Het boek dat aangeraden wordt gaat hier ook deels over: (leren) kijken en luisteren naar je kind.
Waarschijnlijk is TO inmiddels zo moe en radeloos van alle strijd dat de positieve dingen die haar zoon doet ( en die doet hij echt nog steeds hoor!) haar minder opvallen.
En dat is echt verdrietig voor een kind.
Het boek dat aangeraden wordt gaat hier ook deels over: (leren) kijken en luisteren naar je kind.
maandag 26 oktober 2009 om 10:07
Dat is precies wat in het boek staat, als je een kind negatief benaderd, waarom zou het zich dan nog goed gaan gedragen? Een beetje begrip voor het gevoel van het kind werkt hier heel goed. Verplaats je in hem en bedenk waarom hij zo boos wordt. Als hij bijvoorbeeld graag het filmpje af wilde kijken dan zou je kunnen zeggen: 'schat, ik zie dat je lekker zit te kijken. Je mag dit filmpje afkijken en daarna gaan we aankleden zodat we vandaag nog naar de kinderboerderij/het zwembad/oma kunnen'.
maandag 26 oktober 2009 om 10:11
Voor mijn gevoel was ik eindeloos aan het ouwehoeren met mijn dochter toen ik deze methode ging toepassen maar ik merkte wel dat omdat ik haar gevoel erkende haar weerstand om iets voor mij te doen een stuk minder was. Dochter is door deze benadering ook opener geworden, ze vertelt makkelijk wat haar dwarszit. Ze is een gevoelig meisje dat maar moeilijk kan uiten wat haar precies dwarszit. Ik ben haar moeder, ik weet meestal wel waar de schoen wringt maar door op een 'nieuwe' manier met haar te praten krijg ik het nu wel uit haar.
maandag 26 oktober 2009 om 10:15
Mijn neefje (4 jr) kan ook soms heel erg iets NIET willen. Vaak blijkt het te helpen als je hem nog heel even of één keer datgene laat doen wat hij wél wil, dat hij daarna gewoon meedoet met wat jij wil.
Vantevoren aankondigen: we gaan over 5 minuten. Na 5 minuten is hij met autootjes aan het rijden en wil hij niet meteen mee. Als je dan zegt 'nog één keer, dan gaan we echt' is het meestal gewoon goed. Hij houdt het gevoel dat hij het óók zelf in de hand houdt, terwijl jij toch de baas blijft.
Vantevoren aankondigen: we gaan over 5 minuten. Na 5 minuten is hij met autootjes aan het rijden en wil hij niet meteen mee. Als je dan zegt 'nog één keer, dan gaan we echt' is het meestal gewoon goed. Hij houdt het gevoel dat hij het óók zelf in de hand houdt, terwijl jij toch de baas blijft.
maandag 26 oktober 2009 om 10:15
Goed, een hele week geen tv is misschien wat lang, dat zou ik terug kunnen schroeven tot enkel vandaag.
Pammie, ik had niet eens de kans om voor te stellen dat hij het filmpje af mocht kijken of zo. Toen ik begon over aankleden was het al meteen mis. En dan gaat hij zo hard tekeer dat er geen zinnig voorstel meer te doen is.
Krullenkaart klinkt leuk. We hebben een tijdje stickers geplakt voor goed gedrag (bord leegeten, speelgoed opruimen etc). Werkte wel even, maar toen hij door had dat hij zijn eten gewoon kon laten staan en doormiddel van de andere stickers wel zijn doel behaalde, vond ik het niet meer zinnig. (ja, hij is absoluut niet dom).
Ja Yamuna, alle kinderen zoeken grenzen. Maar deze zoekt altijd en overal de grens en de manier waarop vind ik ook verre van normaal.
Pammie, ik had niet eens de kans om voor te stellen dat hij het filmpje af mocht kijken of zo. Toen ik begon over aankleden was het al meteen mis. En dan gaat hij zo hard tekeer dat er geen zinnig voorstel meer te doen is.
Krullenkaart klinkt leuk. We hebben een tijdje stickers geplakt voor goed gedrag (bord leegeten, speelgoed opruimen etc). Werkte wel even, maar toen hij door had dat hij zijn eten gewoon kon laten staan en doormiddel van de andere stickers wel zijn doel behaalde, vond ik het niet meer zinnig. (ja, hij is absoluut niet dom).
Ja Yamuna, alle kinderen zoeken grenzen. Maar deze zoekt altijd en overal de grens en de manier waarop vind ik ook verre van normaal.
maandag 26 oktober 2009 om 10:15
Nunja, een keer opvoedingsondersteuning is helaas geen garantie voor perfect ouderschap de rest van je leven.
Je gezinssamenstelling is veranderd, kinderen worden ouder en jongste zoon is niet oudste, lijkt mij? Ook vergeet je veel van dit soort dingen is mijn ervaring. Het is namelijk erg moeilijk om gewoontes te veranderen, ook in de opvoeding.
Dit soort problemen ontstaat vaak door een ongelukkige wisselwerking tussen ouder en kind, niet omdat jij een slechte opvoeder bent. Behoefte en aanbod zijn gewoon (nog) niet goed op elkaar afgestemd
Jouw kind schreeuwt om aandacht en dat doet hij goed want die krijgt hij, jammer dat het nu vooral negatief is. Probeer dit om te buigen naar positieve aandacht en je hebt waarschijnlijk snel een heel ander kind.
Ik zou je echt willen aanraden om 'op herhaling' te gaan bij de opvoedbegeleiding. Dat is geen falen maar juist ontzettend knap van je als je dat doet.
Je geeft namelijk jezelf daarmee het vertrouwen dat je er iets aan kan en wil doen ipv de moed opgeven.
Je gezinssamenstelling is veranderd, kinderen worden ouder en jongste zoon is niet oudste, lijkt mij? Ook vergeet je veel van dit soort dingen is mijn ervaring. Het is namelijk erg moeilijk om gewoontes te veranderen, ook in de opvoeding.
Dit soort problemen ontstaat vaak door een ongelukkige wisselwerking tussen ouder en kind, niet omdat jij een slechte opvoeder bent. Behoefte en aanbod zijn gewoon (nog) niet goed op elkaar afgestemd
Jouw kind schreeuwt om aandacht en dat doet hij goed want die krijgt hij, jammer dat het nu vooral negatief is. Probeer dit om te buigen naar positieve aandacht en je hebt waarschijnlijk snel een heel ander kind.
Ik zou je echt willen aanraden om 'op herhaling' te gaan bij de opvoedbegeleiding. Dat is geen falen maar juist ontzettend knap van je als je dat doet.
Je geeft namelijk jezelf daarmee het vertrouwen dat je er iets aan kan en wil doen ipv de moed opgeven.
maandag 26 oktober 2009 om 10:20
quote:Nunja schreef op 26 oktober 2009 @ 10:15:
Pammie, ik had niet eens de kans om voor te stellen dat hij het filmpje af mocht kijken of zo. Toen ik begon over aankleden was het al meteen mis.
In mijn voorbeeld begin je niet meteen over aankleden maar eerst over hoe lekker hij tv zit te kijken. Je kunt er even naast gaan zitten, hem een knuffel geven en zeggen dat je ziet dat hij zo lekker zit te kijken. En of hij graag het filmpje uit wil kijken. Daarmee geef je hem het idee dat hij er inderdaad iets over te zeggen heeft.
Ik vind het wel een beetje jammer dat je voor mijn gevoel al alle voorstellen afschiet omdat je zoon toch wel kwaad zal worden.
Pammie, ik had niet eens de kans om voor te stellen dat hij het filmpje af mocht kijken of zo. Toen ik begon over aankleden was het al meteen mis.
In mijn voorbeeld begin je niet meteen over aankleden maar eerst over hoe lekker hij tv zit te kijken. Je kunt er even naast gaan zitten, hem een knuffel geven en zeggen dat je ziet dat hij zo lekker zit te kijken. En of hij graag het filmpje uit wil kijken. Daarmee geef je hem het idee dat hij er inderdaad iets over te zeggen heeft.
Ik vind het wel een beetje jammer dat je voor mijn gevoel al alle voorstellen afschiet omdat je zoon toch wel kwaad zal worden.
maandag 26 oktober 2009 om 10:21
nunja, maar dat is dan toch zijn keuze? Het is al eerder gezegd maar als hij ervoor kiest om zijn bord niet leeg te eten dan moet hij zelf de gevolgen dragen, dus later honger.
Als je een beloningssysteem begint is niet je uiteindelijk doel om je kind als een robot naar je te laten luisteren. Het doel is om weer een positieve interactie te krijgen, bonus is dan dat je kind zich dus ook positiever gedraagt.
Je zegt dat hij op andere manieren zijn beloning wel kreeg, maar dat is juist hartstikke goed! Het is jammer dat je hier zelf een negatief gevoel aan over hebt gehouden terwijl je zoon zo te horen enorm zijn best heeft gedaan. ( hoe kan hij anders al die beloningen krijgen)
Leg je de lat niet te hoog voor hem?
Als je een beloningssysteem begint is niet je uiteindelijk doel om je kind als een robot naar je te laten luisteren. Het doel is om weer een positieve interactie te krijgen, bonus is dan dat je kind zich dus ook positiever gedraagt.
Je zegt dat hij op andere manieren zijn beloning wel kreeg, maar dat is juist hartstikke goed! Het is jammer dat je hier zelf een negatief gevoel aan over hebt gehouden terwijl je zoon zo te horen enorm zijn best heeft gedaan. ( hoe kan hij anders al die beloningen krijgen)
Leg je de lat niet te hoog voor hem?
maandag 26 oktober 2009 om 10:23
quote:Nunja schreef op 26 oktober 2009 @ 10:15:
Goed, een hele week geen tv is misschien wat lang, dat zou ik terug kunnen schroeven tot enkel vandaag.
En daarmee heeft een dergelijke straf dus nul effect. Waarom zou je luisteren als straffen worden teruggedraaid.
Onze dochter leek ook totaal ongevoelig voor straf. Naar aanleiding van mijn gesprekken met de orthopedagoog hebben we haar zelf een nieuwe strafplek uit laten zoeken (we zetten haar op haar kamer maar daar brak ze de boel alleen maar af). Dochter heeft zelf een hoek in de kamer aangewezen waar ze wilde gaan zitten als we haar echt straf gaven. En ja hoor, ineens bleef ze er wel. Een dame die vanaf klein peutertje nog niet op een stoel/mat/hoek is blijven staan.
Goed, een hele week geen tv is misschien wat lang, dat zou ik terug kunnen schroeven tot enkel vandaag.
En daarmee heeft een dergelijke straf dus nul effect. Waarom zou je luisteren als straffen worden teruggedraaid.
Onze dochter leek ook totaal ongevoelig voor straf. Naar aanleiding van mijn gesprekken met de orthopedagoog hebben we haar zelf een nieuwe strafplek uit laten zoeken (we zetten haar op haar kamer maar daar brak ze de boel alleen maar af). Dochter heeft zelf een hoek in de kamer aangewezen waar ze wilde gaan zitten als we haar echt straf gaven. En ja hoor, ineens bleef ze er wel. Een dame die vanaf klein peutertje nog niet op een stoel/mat/hoek is blijven staan.
maandag 26 oktober 2009 om 10:26
Je zoon voelt gewoon feilloos aan waarmee hij je heeft, bij jou is dat dus het avondeten. Pas als het jou echt niet meer interesseert wat hij aan tafel doet en hij dat merkt, zal hij daarin veranderen. Ik vind het totaal niet belangrijk wat ze aan tafel doen, als ze maar blijven zitten als de rest wel eet. Hier geen problemen aan tafel.
