Relaties
alle pijlers
heftig
woensdag 25 november 2009 om 13:00
Weet niet hoe ik het moet brengen, ik moet gewoon iets kwijt.
Mn familie heeft me de rug toegekeerd omdat ik een jaar lang een geheime relatie had met iemand die ze niet goedkeurden. Ze kenden hem, had een jaar een relatie met hem en toen was het uitgekomen, groot drama en nu is het weer uitgekomen (na een jaar, dus in totaal ben ik al 2 jaar met hem) en het is natuurlijk geheel en al mn eigen fout. Ik weet gewoon niet hoe ik nu verder moet. Dat ik weer gelogen heb nadat ze mij een tweede kans hadden gegeven, vergeven ze natuurlijk nooit.
Moet mn leven nu leiden maar ik heb ze enorm gekwetst en dat doet pijn ook al denken ze waarschijnlijk dat ik zo egoistisch en slecht ben. Maar ik ben niet slecht.
Altijd leefde ik alsof ik niet echt zelf leefde, maar WERD geleefd, alsof alles me maar overkwam. Ik ben veel te zwak geweest.
Maar ik hou van hem....Hij is alleen niet goed in hun ogen.
Ik voel me echt enorm zwaar kut. Ik weet dat mn zus meeleest...Weet niet wat ik verder moet zeggen.... Een tweede kans krijg ik nooit meer en voel me enorm schuldig.
Ik moest dit gewoon van me afschrijven. Het is nogal heftig allemaal. Was daarnet in de tram en keek naar de mensen en dacht, het is vast aan me te zien, iedereen gaat maar door met hun leven en we hebben allemaal problemen maar dit is gewoon te zwaar. Ik heb geen ouders, zus en broer meer.
Het spijt me echt,maar goed, ik hou van hem, en ik ben al 26, moet toch mn eigen beslissingen nemen in het leven?
Mn familie heeft me de rug toegekeerd omdat ik een jaar lang een geheime relatie had met iemand die ze niet goedkeurden. Ze kenden hem, had een jaar een relatie met hem en toen was het uitgekomen, groot drama en nu is het weer uitgekomen (na een jaar, dus in totaal ben ik al 2 jaar met hem) en het is natuurlijk geheel en al mn eigen fout. Ik weet gewoon niet hoe ik nu verder moet. Dat ik weer gelogen heb nadat ze mij een tweede kans hadden gegeven, vergeven ze natuurlijk nooit.
Moet mn leven nu leiden maar ik heb ze enorm gekwetst en dat doet pijn ook al denken ze waarschijnlijk dat ik zo egoistisch en slecht ben. Maar ik ben niet slecht.
Altijd leefde ik alsof ik niet echt zelf leefde, maar WERD geleefd, alsof alles me maar overkwam. Ik ben veel te zwak geweest.
Maar ik hou van hem....Hij is alleen niet goed in hun ogen.
Ik voel me echt enorm zwaar kut. Ik weet dat mn zus meeleest...Weet niet wat ik verder moet zeggen.... Een tweede kans krijg ik nooit meer en voel me enorm schuldig.
Ik moest dit gewoon van me afschrijven. Het is nogal heftig allemaal. Was daarnet in de tram en keek naar de mensen en dacht, het is vast aan me te zien, iedereen gaat maar door met hun leven en we hebben allemaal problemen maar dit is gewoon te zwaar. Ik heb geen ouders, zus en broer meer.
Het spijt me echt,maar goed, ik hou van hem, en ik ben al 26, moet toch mn eigen beslissingen nemen in het leven?
woensdag 25 november 2009 om 13:19
Als je zus meeleest dan hoop ik dat ze dit leest. Iemand veroordelen en niet goed genoeg vinden alleen maar omdat deze gescheiden is en een kind heeft, slaat nergens op. Ik heb het idee dat er meer mee moet spelen, maar dit terzijde.
Ik vind jouw familie als het echt alleen maar op bovenstaande gebaseerd is, nogal kortzichtig en egoïstisch. Niet jij bent verantwoordelijk dat je moeder hier ziek van wordt! Dat doen ze zelf door hun kleinzielige houding dan, sorry.
Als ze oprecht van jou houden en je het allerbeste gunnen, dan zijn ze blij voor je dat je gelukkig bent met hem en respecteren je keuze. Je bent een volwassen vrouw, kom nou.
Dat liegen hierover is weliswaar niet netjes, maar hebben ze zelf in de hand gewerkt door hun starre houding. Hoe kan jij nu kiezen tussen de persoon waarvan je houdt en familie. Houd op met het boetekleed aantrekken en kom voor jezelf op.
We leven pvd toch niet meer in de middeleeuwen met rangen en standen? Doe even normaal...
Klinkt wat hard misschien allemaal maar ik kan hier dus echt niet tegen.
Ik vind jouw familie als het echt alleen maar op bovenstaande gebaseerd is, nogal kortzichtig en egoïstisch. Niet jij bent verantwoordelijk dat je moeder hier ziek van wordt! Dat doen ze zelf door hun kleinzielige houding dan, sorry.
Als ze oprecht van jou houden en je het allerbeste gunnen, dan zijn ze blij voor je dat je gelukkig bent met hem en respecteren je keuze. Je bent een volwassen vrouw, kom nou.
Dat liegen hierover is weliswaar niet netjes, maar hebben ze zelf in de hand gewerkt door hun starre houding. Hoe kan jij nu kiezen tussen de persoon waarvan je houdt en familie. Houd op met het boetekleed aantrekken en kom voor jezelf op.
We leven pvd toch niet meer in de middeleeuwen met rangen en standen? Doe even normaal...
Klinkt wat hard misschien allemaal maar ik kan hier dus echt niet tegen.
woensdag 25 november 2009 om 13:19
quote:LolitaLempicka schreef op 25 november 2009 @ 13:11:
Ik kan toch niet met mezelf leven als ik weet dat het mn moeder ziek maakt, mn vader ook...Dat is het enige wat ik het ergste vind. Die enorme verantwoordelijkheid wat ik voel dat ik degene ben die hen kapotmaakt.
Ho stop even, jij maakt hen niet kapot.
Zij hebben de beslissing genomen je keuze niet te accepteren en voelen zich daar rot onder, maar dat blijft HUN beslissing en niet de jouwe.
Als het enige dat je ouders tegen je vriend hebben is dat hij gescheiden is een kind heeft en niet heeft gestudeerd dan vind ik eigenlijk dat ze heel erg fout zitten door van jou te verwachten dat je je vriend opgeeft omdat zij hem niet zien zitten.
Je bent oud en wijs genoeg om je eigen beslissingen te nemen en voor je geluk te kiezen.
Je ouders hebben totaal geen recht om je een bepaalde keuze af te dwingen en al helemaal niet om je vervolgens een schuldgevoel aan te praten.
Het enige dat belangrijk is is, maakt je vriend je gelukkig, is hij goed voor je en denk je na 2 jaar samen te zijn dat hij wel eens de man zou kunnen zijn met wie je je leven wil delen?
Als je op al die vragen ja kunt antwoorden dan doe je er goed aan om bij hem te blijven, wat je familie ook zegt.
omdat je die vast kunt gebruiken.
Ik kan toch niet met mezelf leven als ik weet dat het mn moeder ziek maakt, mn vader ook...Dat is het enige wat ik het ergste vind. Die enorme verantwoordelijkheid wat ik voel dat ik degene ben die hen kapotmaakt.
Ho stop even, jij maakt hen niet kapot.
Zij hebben de beslissing genomen je keuze niet te accepteren en voelen zich daar rot onder, maar dat blijft HUN beslissing en niet de jouwe.
Als het enige dat je ouders tegen je vriend hebben is dat hij gescheiden is een kind heeft en niet heeft gestudeerd dan vind ik eigenlijk dat ze heel erg fout zitten door van jou te verwachten dat je je vriend opgeeft omdat zij hem niet zien zitten.
Je bent oud en wijs genoeg om je eigen beslissingen te nemen en voor je geluk te kiezen.
Je ouders hebben totaal geen recht om je een bepaalde keuze af te dwingen en al helemaal niet om je vervolgens een schuldgevoel aan te praten.
Het enige dat belangrijk is is, maakt je vriend je gelukkig, is hij goed voor je en denk je na 2 jaar samen te zijn dat hij wel eens de man zou kunnen zijn met wie je je leven wil delen?
Als je op al die vragen ja kunt antwoorden dan doe je er goed aan om bij hem te blijven, wat je familie ook zegt.
omdat je die vast kunt gebruiken.
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
woensdag 25 november 2009 om 13:20
Ik denk dat jij in een andere cultuur dan de Nederlandse bent grootgebracht, daar waar familie altijd op 1 staat en waar familie nog heel wat te zeggen heeft. Klopt dat? Dan zit je in een moeilijke situatie. We kunnen wel makkelijk zeggen doe lekker wat je zelf wil en laat je ouders lekker kletsen.. maar... als jij met een andere cultuur bent grootgebracht is dat toch wel lastig lijkt me. Mijn mening is wel, je moet je eigen leven leiden en niet dat van je ouders, maar goed...dat is mijn visie en cultuur.
woensdag 25 november 2009 om 13:20
quote:Omen schreef op 25 november 2009 @ 13:04:
Wat bedoel je met "Altijd leefde ik alsof ik niet echt zelf leefde, maar WERD geleefd, alsof alles me maar overkwam. Ik ben veel te zwak geweest." ?
Ik kan het niet zo goed uitleggen....Ik werd altijd geleefd ipv zelf te leven, zelf verantwoording te nemen voor bepaalde zaken.
Ben ook wel makkelijk beïnvloedbaar... Ik heb dit gedaan door mn hart te volgen, alleen aan mn gevoelens te denken zonder aan de gevolgen voor anderen te denken...
Wat bedoel je met "Altijd leefde ik alsof ik niet echt zelf leefde, maar WERD geleefd, alsof alles me maar overkwam. Ik ben veel te zwak geweest." ?
Ik kan het niet zo goed uitleggen....Ik werd altijd geleefd ipv zelf te leven, zelf verantwoording te nemen voor bepaalde zaken.
Ben ook wel makkelijk beïnvloedbaar... Ik heb dit gedaan door mn hart te volgen, alleen aan mn gevoelens te denken zonder aan de gevolgen voor anderen te denken...
woensdag 25 november 2009 om 13:20
quote:Vl43inder schreef op 25 november 2009 @ 13:19:
[...]
Als dit je ouders ziek maakt, dan wordt het hoog tijd dat jullie de navelstreng eens gaan doorknippen. Kom op zou, zowel jij als je ouders reageren echt totaal niet volwassen zeg.
Je ouders chanteren je, en jij laat je chanteren.
Jij bent niet verantwoordelijk voor het levensgeluk van je ouders, en zij zouden dat ook niet voor het jouwe moeten zijn.
Als ik jou was zou ik hulp gaan zoeken om hier mee om te gaan, bij een relatietherapeut bijvoorbeeld, want dit is echt niet gezond hoor. En dit gaat ook niet zomaar over. Stel dat het goed komt, wat is dan het volgende issue? Je werk, je eigen kinderwens, je huis, de kleur van je haar?He-le-maal mee eens.
[...]
Als dit je ouders ziek maakt, dan wordt het hoog tijd dat jullie de navelstreng eens gaan doorknippen. Kom op zou, zowel jij als je ouders reageren echt totaal niet volwassen zeg.
Je ouders chanteren je, en jij laat je chanteren.
Jij bent niet verantwoordelijk voor het levensgeluk van je ouders, en zij zouden dat ook niet voor het jouwe moeten zijn.
Als ik jou was zou ik hulp gaan zoeken om hier mee om te gaan, bij een relatietherapeut bijvoorbeeld, want dit is echt niet gezond hoor. En dit gaat ook niet zomaar over. Stel dat het goed komt, wat is dan het volgende issue? Je werk, je eigen kinderwens, je huis, de kleur van je haar?He-le-maal mee eens.
Ja, dat vind ik echt.
woensdag 25 november 2009 om 13:20
quote:LolitaLempicka schreef op 25 november 2009 @ 13:11:
Ik kan toch niet met mezelf leven als ik weet dat het mn moeder ziek maakt, mn vader ook...Dat is het enige wat ik het ergste vind. Die enorme verantwoordelijkheid wat ik voel dat ik degene ben die hen kapotmaakt.
Je maakt hen kapot door met de man waar jij van houdt samen te zijn? Kijk als hij je lichamelijk of geestelijk mishandeld dan kan ik me er wat bij voorstellen. Maar "gewoon" een gescheiden man met een kind???
Ik denk dat je ouders dan zelf maar eens een eigen leven moeten krijgen en jij het jouwe laten leiden.
Ik kan toch niet met mezelf leven als ik weet dat het mn moeder ziek maakt, mn vader ook...Dat is het enige wat ik het ergste vind. Die enorme verantwoordelijkheid wat ik voel dat ik degene ben die hen kapotmaakt.
Je maakt hen kapot door met de man waar jij van houdt samen te zijn? Kijk als hij je lichamelijk of geestelijk mishandeld dan kan ik me er wat bij voorstellen. Maar "gewoon" een gescheiden man met een kind???
Ik denk dat je ouders dan zelf maar eens een eigen leven moeten krijgen en jij het jouwe laten leiden.
woensdag 25 november 2009 om 13:20
Vreselijk, wat een druk, als je ouders je het gevoel geven dat je ze ziek maakt, alleen omdat je een partner kiest die zij niet ok vinden. En dan niet omdat hij je slaat of een crimineel is, maar omdat hij volgens hun niet het juiste niveau heeft. Wat ontzettend helft vorige eeuw allemaal.
Jij bent niet verantwoordelijk voor de ziekte van je ouders en ook niet voor hun denkwijze lieve vrouw. Zij worden ziek van hun verwachtingen die ze hebben. Van hun eigen denkbeelden en van hun eigen bekrompenheid. Daar kun jij niks aan doen.
Niet meer liegen. En niet meer anders doen dan je bent en zeker niet je liefde verstoppen. Kom er voor uit, hou je rug recht en realiseer je dat jij niet had moeten jokken, dat je je daartoe gedwongen voelde omdat je familie reageerde zoals ze deed en dat je dat nu niet meer wil.
Of wil je werkelijk je relatie beëindigen omdat je ouders je vriend niet goedkeuren? Dat is toch je reinste kolder?
Respect voor je ouders is een ding, je liefde opgeven die niks anders gedaan heeft dan al een keer getrouwd zijn en vader zijn is werkelijk alle grenzen de andere kant over.
Hoe zie jij dat?
Jij bent niet verantwoordelijk voor de ziekte van je ouders en ook niet voor hun denkwijze lieve vrouw. Zij worden ziek van hun verwachtingen die ze hebben. Van hun eigen denkbeelden en van hun eigen bekrompenheid. Daar kun jij niks aan doen.
Niet meer liegen. En niet meer anders doen dan je bent en zeker niet je liefde verstoppen. Kom er voor uit, hou je rug recht en realiseer je dat jij niet had moeten jokken, dat je je daartoe gedwongen voelde omdat je familie reageerde zoals ze deed en dat je dat nu niet meer wil.
Of wil je werkelijk je relatie beëindigen omdat je ouders je vriend niet goedkeuren? Dat is toch je reinste kolder?
Respect voor je ouders is een ding, je liefde opgeven die niks anders gedaan heeft dan al een keer getrouwd zijn en vader zijn is werkelijk alle grenzen de andere kant over.
Hoe zie jij dat?
woensdag 25 november 2009 om 13:21
woensdag 25 november 2009 om 13:21
Lolita, ik denk dat jij maar eens voor jezelf moet kiezen. Ergens heb ik het gevoel dat er ook wat cultuurverschil in zit, klopt dat? Kom je uit een cultuur waar het heel belangrijk is om je familie te willen behagen?
Uiteindelijk is het hun keus om een relatie met jou te hebben. Als zij dat niet wensen heb jij hen niet kapot gemaakt hoor..dat is dan hun eigen keus en zij kiezen dan ook voor de consequenties.
Ik kan eigenlijk niet zeggen hoe erg en triest ik het vind voor jou dat ze je zo laten vallen... liefde is toch onvoorwaardelijk voor je eigen dochter?? Ook als je kind in een ander straatje slaat dan jij zelf.
Uiteindelijk is het hun keus om een relatie met jou te hebben. Als zij dat niet wensen heb jij hen niet kapot gemaakt hoor..dat is dan hun eigen keus en zij kiezen dan ook voor de consequenties.
Ik kan eigenlijk niet zeggen hoe erg en triest ik het vind voor jou dat ze je zo laten vallen... liefde is toch onvoorwaardelijk voor je eigen dochter?? Ook als je kind in een ander straatje slaat dan jij zelf.
woensdag 25 november 2009 om 13:23
quote:Mamasaar schreef op 25 november 2009 @ 13:17:
[...]
Dat zou al einde oefening zijn voor mij, (iig voorlopig) einde contact met ouders.
Je laat je toch door niemand slaan!Mn moeder was heel erg wanhopig en boos en verdrietig op dat moment. Ik begreep het wel... echt... Zoiets hadden ze nooit van mij verwacht, hebben me altijd als een kind behandeld eigenlijk. Mn eigen fout omdat ik me zelf als een kind gedroeg toen ik nog bij hen woonde, omdat ik altijd al heel erg afhankelijk ben geweest. Dat haat ik aan mezelf, die afhankelijkheid, me laten beïnvloeden door anderen.
[...]
Dat zou al einde oefening zijn voor mij, (iig voorlopig) einde contact met ouders.
Je laat je toch door niemand slaan!Mn moeder was heel erg wanhopig en boos en verdrietig op dat moment. Ik begreep het wel... echt... Zoiets hadden ze nooit van mij verwacht, hebben me altijd als een kind behandeld eigenlijk. Mn eigen fout omdat ik me zelf als een kind gedroeg toen ik nog bij hen woonde, omdat ik altijd al heel erg afhankelijk ben geweest. Dat haat ik aan mezelf, die afhankelijkheid, me laten beïnvloeden door anderen.
woensdag 25 november 2009 om 13:24
Wat een stel manipulerende ouders heb jij zeg. Mensen die van je houden laten je in je waarde, laten je je eigen fouten maken en blijven je steunen, ook al zijn ze het niet met je keuzes eens. Het enige wat jouw vriend "misdaan" heeft is een scheiding en een kind. Dan kun je heel wat mensen gaan afschrijven als dat valt onder "niet goed voor je en niet van jouw niveau".
En slaan? Dat was voor mij einde oefening geweest hoor. Wat een idioten.
En slaan? Dat was voor mij einde oefening geweest hoor. Wat een idioten.
woensdag 25 november 2009 om 13:24
quote:LolitaLempicka schreef op 25 november 2009 @ 13:23:
[...]
Mn moeder was heel erg wanhopig en boos en verdrietig op dat moment. Ik begreep het wel... echt... Zoiets hadden ze nooit van mij verwacht, hebben me altijd als een kind behandeld eigenlijk. Mn eigen fout omdat ik me zelf als een kind gedroeg toen ik nog bij hen woonde, omdat ik altijd al heel erg afhankelijk ben geweest. Dat haat ik aan mezelf, die afhankelijkheid, me laten beïnvloeden door anderen.
Je begrijpt waarom ze je slaan?
Meis, neem eens afstand van de hele zaak...het is niet normaal dat ze je slaan om van wie je houdt!
[...]
Mn moeder was heel erg wanhopig en boos en verdrietig op dat moment. Ik begreep het wel... echt... Zoiets hadden ze nooit van mij verwacht, hebben me altijd als een kind behandeld eigenlijk. Mn eigen fout omdat ik me zelf als een kind gedroeg toen ik nog bij hen woonde, omdat ik altijd al heel erg afhankelijk ben geweest. Dat haat ik aan mezelf, die afhankelijkheid, me laten beïnvloeden door anderen.
Je begrijpt waarom ze je slaan?
Meis, neem eens afstand van de hele zaak...het is niet normaal dat ze je slaan om van wie je houdt!
woensdag 25 november 2009 om 13:25
Wat bezielt je ouders om hun 26-jarige dochter zo de les te lezen over partnerkeuze en je ook nog eens klappen te verkopen?? Het is aan jou om te beslissen of jij op die manier contact wil met je ouders. Zo kun je toch niet doorgaan met je leven? Het wordt tijd voor een andere wending, Lolita.
En het is niet normaal om bij jepartnerkeuze rekening te moeten houden met de gevoelens van heel je familie. Ik kan het me voorstellen dat ze het wel aardig hadden gevonden als je hem niet een jaar verborgen had gehouden, maar dat is geen reden om jou uit de familie te gooien, zeg. Tssss
En het is niet normaal om bij jepartnerkeuze rekening te moeten houden met de gevoelens van heel je familie. Ik kan het me voorstellen dat ze het wel aardig hadden gevonden als je hem niet een jaar verborgen had gehouden, maar dat is geen reden om jou uit de familie te gooien, zeg. Tssss
Only dead fish go with the flow
woensdag 25 november 2009 om 13:25
quote:LolitaLempicka schreef op 25 november 2009 @ 13:20:
[...]
Ik kan het niet zo goed uitleggen....Ik werd altijd geleefd ipv zelf te leven, zelf verantwoording te nemen voor bepaalde zaken.
Ben ook wel makkelijk beïnvloedbaar... Ik heb dit gedaan door mn hart te volgen, alleen aan mn gevoelens te denken zonder aan de gevolgen voor anderen te denken...Chapeau meid... zolang je je hoofdje erbij houdt, is het volgen van je hart altijd goed!
[...]
Ik kan het niet zo goed uitleggen....Ik werd altijd geleefd ipv zelf te leven, zelf verantwoording te nemen voor bepaalde zaken.
Ben ook wel makkelijk beïnvloedbaar... Ik heb dit gedaan door mn hart te volgen, alleen aan mn gevoelens te denken zonder aan de gevolgen voor anderen te denken...Chapeau meid... zolang je je hoofdje erbij houdt, is het volgen van je hart altijd goed!
woensdag 25 november 2009 om 13:26
Ja idd, ik kom uit een andere cultuur.
We hebben idd een wij-cultuur. Doordat ik alleen ben gaan wonen 3 j geleden, ben ik ook wat onafhankelijker geworden en kon me helemaal niet meer vinden in die wij-cultuur. Nooit eigenlijk. Wilde gewoon mn eigen ding doen en vrijheid hebben en geen verantwoording afleggen etc etc.
Maar het is helemaal niet zo dat zooooo enggeestig zijn dat ik geen vriendjes mocht hebben of zo...Mn moeder zei zelfs, zou liever hebben dat je met een Belg was met een goede opleiding etc, ipv met hem (mn vriend heeft dezelfde nationaliteit als ik)
We hebben idd een wij-cultuur. Doordat ik alleen ben gaan wonen 3 j geleden, ben ik ook wat onafhankelijker geworden en kon me helemaal niet meer vinden in die wij-cultuur. Nooit eigenlijk. Wilde gewoon mn eigen ding doen en vrijheid hebben en geen verantwoording afleggen etc etc.
Maar het is helemaal niet zo dat zooooo enggeestig zijn dat ik geen vriendjes mocht hebben of zo...Mn moeder zei zelfs, zou liever hebben dat je met een Belg was met een goede opleiding etc, ipv met hem (mn vriend heeft dezelfde nationaliteit als ik)
woensdag 25 november 2009 om 13:26
quote:LolitaLempicka schreef op 25 november 2009 @ 13:23:
[...]
Mn moeder was heel erg wanhopig en boos en verdrietig op dat moment. Ik begreep het wel... echt... Zoiets hadden ze nooit van mij verwacht, hebben me altijd als een kind behandeld eigenlijk. Mn eigen fout omdat ik me zelf als een kind gedroeg toen ik nog bij hen woonde, omdat ik altijd al heel erg afhankelijk ben geweest. Dat haat ik aan mezelf, die afhankelijkheid, me laten beïnvloeden door anderen.
Nee schat, zij hebben grenzen overschreden die alles te maken hebben met liefde en respect.
Jij bent hierin niet schuld, echt niet. Vind je een dapper mokkel dat je er eindelijk tegenin durft te gaan!
[...]
Mn moeder was heel erg wanhopig en boos en verdrietig op dat moment. Ik begreep het wel... echt... Zoiets hadden ze nooit van mij verwacht, hebben me altijd als een kind behandeld eigenlijk. Mn eigen fout omdat ik me zelf als een kind gedroeg toen ik nog bij hen woonde, omdat ik altijd al heel erg afhankelijk ben geweest. Dat haat ik aan mezelf, die afhankelijkheid, me laten beïnvloeden door anderen.
Nee schat, zij hebben grenzen overschreden die alles te maken hebben met liefde en respect.
Jij bent hierin niet schuld, echt niet. Vind je een dapper mokkel dat je er eindelijk tegenin durft te gaan!
Ja, dat vind ik echt.
woensdag 25 november 2009 om 13:29
quote:LolitaLempicka schreef op 25 november 2009 @ 13:26:
Maar het is helemaal niet zo dat zooooo enggeestig zijn dat ik geen vriendjes mocht hebben of zo...Mn moeder zei zelfs, zou liever hebben dat je met een Belg was met een goede opleiding etc, ipv met hem (mn vriend heeft dezelfde nationaliteit als ik)Ja, je mocht wel vriendjes hebben. Als ze maar aan hun maatstaven voldeden. En zo te lezen zijn die maatstaven huizenhoog.
Maar het is helemaal niet zo dat zooooo enggeestig zijn dat ik geen vriendjes mocht hebben of zo...Mn moeder zei zelfs, zou liever hebben dat je met een Belg was met een goede opleiding etc, ipv met hem (mn vriend heeft dezelfde nationaliteit als ik)Ja, je mocht wel vriendjes hebben. Als ze maar aan hun maatstaven voldeden. En zo te lezen zijn die maatstaven huizenhoog.
woensdag 25 november 2009 om 13:29
quote:LolitaLempicka schreef op 25 november 2009 @ 13:26:
Ja idd, ik kom uit een andere cultuur.
We hebben idd een wij-cultuur. Doordat ik alleen ben gaan wonen 3 j geleden, ben ik ook wat onafhankelijker geworden en kon me helemaal niet meer vinden in die wij-cultuur. Nooit eigenlijk. Wilde gewoon mn eigen ding doen en vrijheid hebben en geen verantwoording afleggen etc etc.
Maar het is helemaal niet zo dat zooooo enggeestig zijn dat ik geen vriendjes mocht hebben of zo...Mn moeder zei zelfs, zou liever hebben dat je met een Belg was met een goede opleiding etc, ipv met hem (mn vriend heeft dezelfde nationaliteit als ik)
Met "wij-cultuur" typeer je het gedrag/karakter van jullie familie. Ik ben meer benieuwd naar jullie achtergrond... waar jullie vandaan komen dus! Niet om vooroordelen te hebben, maar ik wil het in perspectief kunnen zien.
Mijn goed, ik word er een beetje bozig van!
Ja idd, ik kom uit een andere cultuur.
We hebben idd een wij-cultuur. Doordat ik alleen ben gaan wonen 3 j geleden, ben ik ook wat onafhankelijker geworden en kon me helemaal niet meer vinden in die wij-cultuur. Nooit eigenlijk. Wilde gewoon mn eigen ding doen en vrijheid hebben en geen verantwoording afleggen etc etc.
Maar het is helemaal niet zo dat zooooo enggeestig zijn dat ik geen vriendjes mocht hebben of zo...Mn moeder zei zelfs, zou liever hebben dat je met een Belg was met een goede opleiding etc, ipv met hem (mn vriend heeft dezelfde nationaliteit als ik)
Met "wij-cultuur" typeer je het gedrag/karakter van jullie familie. Ik ben meer benieuwd naar jullie achtergrond... waar jullie vandaan komen dus! Niet om vooroordelen te hebben, maar ik wil het in perspectief kunnen zien.
Mijn goed, ik word er een beetje bozig van!
woensdag 25 november 2009 om 13:31
quote:LolitaLempicka schreef op 25 november 2009 @ 13:26:
Ja idd, ik kom uit een andere cultuur.
We hebben idd een wij-cultuur. Doordat ik alleen ben gaan wonen 3 j geleden, ben ik ook wat onafhankelijker geworden en kon me helemaal niet meer vinden in die wij-cultuur. Nooit eigenlijk. Wilde gewoon mn eigen ding doen en vrijheid hebben en geen verantwoording afleggen etc etc.
Maar het is helemaal niet zo dat zooooo enggeestig zijn dat ik geen vriendjes mocht hebben of zo...Mn moeder zei zelfs, zou liever hebben dat je met een Belg was met een goede opleiding etc, ipv met hem (mn vriend heeft dezelfde nationaliteit als ik)
Ach lieffie toch......wat een ellende toch dat cultuurgedoe. Wat ondankbaar ook van je ouders als jij iemand vindt die gewoon simpelweg van je houdt en die je gelukkig maakt dat die dan buiten de boot valt omdat hij niet in hun plaatje past.
Naar, naar, naar.
Maar niet meer jokken hoor. Hou je pootje stijf want je moet je hier aan ontworstelen, echt waar.
Ja idd, ik kom uit een andere cultuur.
We hebben idd een wij-cultuur. Doordat ik alleen ben gaan wonen 3 j geleden, ben ik ook wat onafhankelijker geworden en kon me helemaal niet meer vinden in die wij-cultuur. Nooit eigenlijk. Wilde gewoon mn eigen ding doen en vrijheid hebben en geen verantwoording afleggen etc etc.
Maar het is helemaal niet zo dat zooooo enggeestig zijn dat ik geen vriendjes mocht hebben of zo...Mn moeder zei zelfs, zou liever hebben dat je met een Belg was met een goede opleiding etc, ipv met hem (mn vriend heeft dezelfde nationaliteit als ik)
Ach lieffie toch......wat een ellende toch dat cultuurgedoe. Wat ondankbaar ook van je ouders als jij iemand vindt die gewoon simpelweg van je houdt en die je gelukkig maakt dat die dan buiten de boot valt omdat hij niet in hun plaatje past.
Naar, naar, naar.
Maar niet meer jokken hoor. Hou je pootje stijf want je moet je hier aan ontworstelen, echt waar.
woensdag 25 november 2009 om 13:31
Volgens mij is er in dit soort situaties en dat is dat je met je familie breekt, of dat het jou overkomt dat zij met jou breken. Geen eenvoudige keuze, maar als jij je niet kan vinden in de wij-cultuur dan lijkt mij dit bijna onvermijdelijk als je je eigen leven wilt kunnen leiden en je eigen keuzes wilt maken.
woensdag 25 november 2009 om 13:32
Lolita, ik snap het wel, bij mij is het niet zo dat mijn ouders mij dwingen om niet met mij om te gaan, maar ook zij zeggen mij dat ik hun kapot maak door mijn relatie, en ja dat doet pijn. Maar je doet er weinig aan want het blijft hun mening tegen de mijne. Toch snap ik niet dat je moet liegen. Je geeft aan dat je niet meer bij je ouders woont. En je bent nota bene 26. Ik begrijp dat je je ouders niet tegen je wil hebben, maar je kunt moeilijk je leven door hun laten leiden. Jij zit hier nog je hele leven aan vast en je wordt (als het allemaal goedgaat) met deze man oud. Als je doet wat jouw ouders willen zou je daar de rest van je leven spijt van kunnen krijgen.
Ik begrijp je probleem echt, maar je hoeft je niet schuldig te voelen.
Ik begrijp je probleem echt, maar je hoeft je niet schuldig te voelen.
woensdag 25 november 2009 om 13:34
quote:ColeTurner schreef op 25 november 2009 @ 13:21:
LolitaLempicka, is deze houding van ouders gewoon in jullie milieu/cultuur of staan jouw ouders daar alleen in?
Bepalen zij alleen met wie je een relatie hebt, of hebben zij ook bepaald welke opleiding je volgde, in welke sector je werkt en wie je vrienden zijn?Ze zeiden altijd, dat ik mag kiezen met wie ik ben, ze zouden me ook nooit dwingen met iemand te zijn of zo. Nee, opleiding en werk heb ik zelf gekozen, vrienden, daar zei mn vader nooit iets over, mn moeder maakte wel soms opmerkingen , dat ik mn vrienden belangrijker vind, en dat sommige vn mn vrienden geen goede vrienden zijn,dat ik altijd partij kies voor hen....Soms werd ik er gillend gek van. Verder kon ze daar niets tegenin brengen, ofzo. Ze deed er verder niet moeilijk over maar we hebben wel al discussies gehad (toen ik nog thuis woonde en toen ik alleen woonde) dat ik beter andere vrienden zou vinden, zoals die vn mn zus bv. Terwijl mn vrienden gewoon net als mezelf zijn. Maar soms zag ze wel dingen die er niet waren...
LolitaLempicka, is deze houding van ouders gewoon in jullie milieu/cultuur of staan jouw ouders daar alleen in?
Bepalen zij alleen met wie je een relatie hebt, of hebben zij ook bepaald welke opleiding je volgde, in welke sector je werkt en wie je vrienden zijn?Ze zeiden altijd, dat ik mag kiezen met wie ik ben, ze zouden me ook nooit dwingen met iemand te zijn of zo. Nee, opleiding en werk heb ik zelf gekozen, vrienden, daar zei mn vader nooit iets over, mn moeder maakte wel soms opmerkingen , dat ik mn vrienden belangrijker vind, en dat sommige vn mn vrienden geen goede vrienden zijn,dat ik altijd partij kies voor hen....Soms werd ik er gillend gek van. Verder kon ze daar niets tegenin brengen, ofzo. Ze deed er verder niet moeilijk over maar we hebben wel al discussies gehad (toen ik nog thuis woonde en toen ik alleen woonde) dat ik beter andere vrienden zou vinden, zoals die vn mn zus bv. Terwijl mn vrienden gewoon net als mezelf zijn. Maar soms zag ze wel dingen die er niet waren...
woensdag 25 november 2009 om 13:37
Ik wilde nog iedereen bedanken, echt... Jullie woorden doen me goed... Dit voelt allemaal nog echt onwerkelijk aan, ik weet het pas sinds vandaag dat ze het weten en me laten vallen. Mn moeder heeft gisteren met mn beste vriendin (die ook alleen woont in Brussel) gepraat aan de telefoon.
Ik moet mn auto teruggeven (hun auto), en voor mn vader besta ik niet meer. Mn moeder wilde nog hier komen gisteren maar mn vader verbood het haar.
Ik moet mn auto teruggeven (hun auto), en voor mn vader besta ik niet meer. Mn moeder wilde nog hier komen gisteren maar mn vader verbood het haar.
