Psyche
alle pijlers
Eetbuistoornis
woensdag 2 december 2009 om 15:08
Afvallen lukt me gewoonweg niet.
De drang om te eten blijft altijd winnen van de wil om af te vallen.
Ja soms lukt het me even. Val ik een paar kilo af. Maar binnen een paar maanden zit ik boven mijn voormalige gewicht.
Ik merk ook dat ik steeds minder nog gemotiveerd ben om te dieten, sporten of wat dan ook. Het werkt toch maar tijdelijk.
Mijn vader opperde laatst of het niet zou kunnen dat ik een eetstoornis had. En tja... wie weet is dat wel zo. Ben net eens wat gaan googelen. In mijn gedrag herken ik veel van de Binge Eating Disorder oftewel Eetbui stoornis. Nu weet ik ook wel dat jullie geen dokters zijn en dat ik wil ik garantie, dit met de dokter moet bespreken. Maar goed, psychisch ben ik zover nog niet. Wil er gewoon eens een balletje over opgooien hier. Wellicht helpt het me e.e.a. op een rijtje te krijgen.
De drang om te eten blijft altijd winnen van de wil om af te vallen.
Ja soms lukt het me even. Val ik een paar kilo af. Maar binnen een paar maanden zit ik boven mijn voormalige gewicht.
Ik merk ook dat ik steeds minder nog gemotiveerd ben om te dieten, sporten of wat dan ook. Het werkt toch maar tijdelijk.
Mijn vader opperde laatst of het niet zou kunnen dat ik een eetstoornis had. En tja... wie weet is dat wel zo. Ben net eens wat gaan googelen. In mijn gedrag herken ik veel van de Binge Eating Disorder oftewel Eetbui stoornis. Nu weet ik ook wel dat jullie geen dokters zijn en dat ik wil ik garantie, dit met de dokter moet bespreken. Maar goed, psychisch ben ik zover nog niet. Wil er gewoon eens een balletje over opgooien hier. Wellicht helpt het me e.e.a. op een rijtje te krijgen.
woensdag 2 december 2009 om 16:28
quote:ikbenikenbenertrotsop schreef op 02 december 2009 @ 16:25:
Eet je bewust? Ik bedoel hiermee te vragen of je ook wel eens gegeten hebt en later ineens denkt: he waar is dit nou heen of huh wie heeft dat nou op gegeten?
Pas toen het zover was bij mij merkte ik dat er iets echt mis wat met mij.
Nou moet ik vanaf deze week bijhouden wat en wanneer ik eet. Vrees dat dit al pittig genoeg is voor de eerste week.Nee over het algemeen weet ik tot in de puntjes wat ik allemaal in huis heb. Misschien iets te goed ?
Eet je bewust? Ik bedoel hiermee te vragen of je ook wel eens gegeten hebt en later ineens denkt: he waar is dit nou heen of huh wie heeft dat nou op gegeten?
Pas toen het zover was bij mij merkte ik dat er iets echt mis wat met mij.
Nou moet ik vanaf deze week bijhouden wat en wanneer ik eet. Vrees dat dit al pittig genoeg is voor de eerste week.Nee over het algemeen weet ik tot in de puntjes wat ik allemaal in huis heb. Misschien iets te goed ?
woensdag 2 december 2009 om 16:29
Even los van al het psychische waar ik geen verstand van heb. Lichaamsbeweging en het bewust worden van je lichaamsprocessen is heel belangrijk. Simpel voorbeeld.
Sinds kort heb ik een horloge dat aangeeft hoeveel calorieeen ik verbruikt heb tijdens het hardlopen/wandelen. Nu heb ik dus enig idee wat het betekent om een glas jus te drinken, ik relateer het aan de moeite die het kost om die energie te verbranden: zo'n 5 minuten hardlopen. Een marsbar? Dat is een kwartier hardlopen.
Het (hard)lopen is dus niet alleen gezond op zich, de bewustwording van wat voor energie je allemaal naar binnen stopt door te eten is ook van belang.
Misschien is dit een beetje parels naar zwijnen gooien, maar het is toch belangrijk dat je eten niet alleen als eten ziet maar ook als bron van energie die je ooit allemaal weer kwijt moet. Je hoeft niet per se te gaan hardlopen, maar ergens zul je toch een knopje om moeten schakelen. Zoek op internet op hoeveel calorieeen je verbrandt door een kwartiertje te lopen (naar de winkel, naar de stad etc.) Relateer dat aan wat je eet.
Sinds kort heb ik een horloge dat aangeeft hoeveel calorieeen ik verbruikt heb tijdens het hardlopen/wandelen. Nu heb ik dus enig idee wat het betekent om een glas jus te drinken, ik relateer het aan de moeite die het kost om die energie te verbranden: zo'n 5 minuten hardlopen. Een marsbar? Dat is een kwartier hardlopen.
Het (hard)lopen is dus niet alleen gezond op zich, de bewustwording van wat voor energie je allemaal naar binnen stopt door te eten is ook van belang.
Misschien is dit een beetje parels naar zwijnen gooien, maar het is toch belangrijk dat je eten niet alleen als eten ziet maar ook als bron van energie die je ooit allemaal weer kwijt moet. Je hoeft niet per se te gaan hardlopen, maar ergens zul je toch een knopje om moeten schakelen. Zoek op internet op hoeveel calorieeen je verbrandt door een kwartiertje te lopen (naar de winkel, naar de stad etc.) Relateer dat aan wat je eet.
woensdag 2 december 2009 om 16:35
JC, ik ken de calorieboekjes al bijna uit mijn hoofd Ik heb al heel wat keren een eetdagboekje bijgehouden, calorieen geteld. Ik heb heel wat etiketjes in de supermarkt gelezen. Echt geloof me, ik weet precies wat goed is en wat slecht. Ik weet als geen ander dat ik idioot veel moet bewegen voor die ene zak chips of pak koekjes. En ja zelfs al haal ik die niet in huis dan vreet ik mijn calorien er wel aan met brood, stamppot, vla, beschuit, fruit enz. En ook daar moet je flink voor sporten om de calorien weer kwijt te raken. Ik weet het allemaal. Maar zoals ik al schreef, de drang wint. En in het volste besef prop ik me vol met weet ik veel wat.
woensdag 2 december 2009 om 16:41
Ik zal je een leuk verhaal vertellen. En weet je, het is nog écht ook! Een kennis van me is maar liefst 58 kilo afgevallen!
Ik had haar al een jaar niet gezien en gisteren herkende ik haar niet. Ze is van mijn leeftijd en beweerde altijd dat afvallen niet lukte. Ze was véél te zwaar, kon bijna niet lopen, hijgde als een molenpaard.
Opeens vorig jaar oktober ging de knop om zei ze en heeft hetzelfde dieet als Erica Terpstra gevolgd. Je moet wel consequent zijn en je er aan houden. Maar wat zag ze er goed uit!!
Ik denk dat het belangrijk is voor jezelf om te weten, waaróm je zoveel eet. Waarom vind jij jezelf niet de moeite waard om er slank(er) uit te zien? Waarom eet je (misschien) bepaalde negatieve gevoelens weg...door je vol te proppen? Het is ook nog eens heel ongezond, wat als je (veel te) zwaar bent, is dat ook voor je hart en je lijf niet goed.
Volgens mij ben je nog jong, ik zou als ik jou was er nu echt eens een keer wat aan doen, desnoods met hulp.
Ik had haar al een jaar niet gezien en gisteren herkende ik haar niet. Ze is van mijn leeftijd en beweerde altijd dat afvallen niet lukte. Ze was véél te zwaar, kon bijna niet lopen, hijgde als een molenpaard.
Opeens vorig jaar oktober ging de knop om zei ze en heeft hetzelfde dieet als Erica Terpstra gevolgd. Je moet wel consequent zijn en je er aan houden. Maar wat zag ze er goed uit!!
Ik denk dat het belangrijk is voor jezelf om te weten, waaróm je zoveel eet. Waarom vind jij jezelf niet de moeite waard om er slank(er) uit te zien? Waarom eet je (misschien) bepaalde negatieve gevoelens weg...door je vol te proppen? Het is ook nog eens heel ongezond, wat als je (veel te) zwaar bent, is dat ook voor je hart en je lijf niet goed.
Volgens mij ben je nog jong, ik zou als ik jou was er nu echt eens een keer wat aan doen, desnoods met hulp.
woensdag 2 december 2009 om 16:41
quote:hompeltjepompeltje schreef op 02 december 2009 @ 16:26:
[...]
.
Wat jij nu beschrijft met jouw ex, heb ik met roken...
Dat doe ik inderdaad ook stiekem, als mijn vriend er niet is of als hij even weg moet voor een boodschap. En daarna gauw tandenpoetsen en handen wassen...
Wat jij zegt over die gevoeligheid als 'iemand" een reactie geeft, dat heb ik ook heel sterk, maar dan op ander gebied
.
[...]
.
Wat jij nu beschrijft met jouw ex, heb ik met roken...
Dat doe ik inderdaad ook stiekem, als mijn vriend er niet is of als hij even weg moet voor een boodschap. En daarna gauw tandenpoetsen en handen wassen...
Wat jij zegt over die gevoeligheid als 'iemand" een reactie geeft, dat heb ik ook heel sterk, maar dan op ander gebied
.
woensdag 2 december 2009 om 16:49
Haal dat spul dan niet in huis[/b[! Ik weet dat ik mezelf herhaal. Koop maar een halfje brood. Vla, nergens voor nodig dat vette spul. Beschuit ook niet. Koop je basisbehoefte en wat lekkers voor de troost, maar verder niks
Als je dat spul in huis hebt dan gaat het in ieder geval op. Dat staat vast. Dus haal het niet in huis. So what dat je daarna hongerkrijgt en toch weer naar de supermarkt gaat? Dat is bijna logisch. Dan moet dat maar. Maar ook dan kun je je makkelijker beheersen dan thuis met vla, beschuit, fruit, chips, pannen eten etc. binnen handbereik.
Als je dat spul in huis hebt dan gaat het in ieder geval op. Dat staat vast. Dus haal het niet in huis. So what dat je daarna hongerkrijgt en toch weer naar de supermarkt gaat? Dat is bijna logisch. Dan moet dat maar. Maar ook dan kun je je makkelijker beheersen dan thuis met vla, beschuit, fruit, chips, pannen eten etc. binnen handbereik.
woensdag 2 december 2009 om 16:53
quote:Nammma schreef op 02 december 2009 @ 16:41:
Ik denk dat het belangrijk is voor jezelf om te weten, waaróm je zoveel eet. Waarom vind jij jezelf niet de moeite waard om er slank(er) uit te zien? Ik vind mezelf wel de moeite waard om er slanker uit te zien hoor. Zeker wel. Waarom eet je (misschien) bepaalde negatieve gevoelens weg...door je vol te proppen? Dat is het niet eens zozeer. Tijdens een van de vele afvalcursussen is dat ook meegenomen. Bij mij scoorden die vervelende gevoelens wegeet momenten niet eens zo bijzonder hoog. Het is ook nog eens heel ongezond, wat als je (veel te) zwaar bent, is dat ook voor je hart en je lijf niet goed. I know, ik voel het ook wel. Alleen het feit al dat ik geel lucht krijg als ik mijn veters moet strikken, het een crime is om mijn teennagels te knippen, ik met mijn borsten tegen de toeter druk als ik de autostoel van mijn moeders stand uit moet verzetten naar de mijne. Dan heb ik het nog niet over het feit dat mijn knieën pijn doen als ik trap loop, ik een conditie van een slak heb en ik na een sprintje naar de bus van 20 meter compleet kapot ben.
Volgens mij ben je nog jong, 29 ik zou als ik jou was er nu echt eens een keer wat aan doen, doe mijn hele leven al niet anders hoor desnoods met hulp.Jep vandaar dat ik ook wil onderzoeken of ik misschien een stoornis heb.Sorry als ik knorrig reageer. Dat komt echt doordat ik inmiddels wel weet hoe het zit. Doordat ik me zelf meer dan bewust ben van het feit dat ik ongezond bezig ben. Doordat ik ook inzie dat het niet normaal is. Enz. Ik begrijp wel dat de adviezen hier allemaal goed bedoeld zijn. En die kan ik uiteraard ook verwachten bij het openen van een dergelijk topic. Maar ik kan er werkelijk helemaal niets mee. Ik zou graag meer willen weten over de BED zelf en behandelvormen. Over de ervaringen van anderen, enz. Al die afslank adviezen zijn lief maar ... been there, done that.
Ik denk dat het belangrijk is voor jezelf om te weten, waaróm je zoveel eet. Waarom vind jij jezelf niet de moeite waard om er slank(er) uit te zien? Ik vind mezelf wel de moeite waard om er slanker uit te zien hoor. Zeker wel. Waarom eet je (misschien) bepaalde negatieve gevoelens weg...door je vol te proppen? Dat is het niet eens zozeer. Tijdens een van de vele afvalcursussen is dat ook meegenomen. Bij mij scoorden die vervelende gevoelens wegeet momenten niet eens zo bijzonder hoog. Het is ook nog eens heel ongezond, wat als je (veel te) zwaar bent, is dat ook voor je hart en je lijf niet goed. I know, ik voel het ook wel. Alleen het feit al dat ik geel lucht krijg als ik mijn veters moet strikken, het een crime is om mijn teennagels te knippen, ik met mijn borsten tegen de toeter druk als ik de autostoel van mijn moeders stand uit moet verzetten naar de mijne. Dan heb ik het nog niet over het feit dat mijn knieën pijn doen als ik trap loop, ik een conditie van een slak heb en ik na een sprintje naar de bus van 20 meter compleet kapot ben.
Volgens mij ben je nog jong, 29 ik zou als ik jou was er nu echt eens een keer wat aan doen, doe mijn hele leven al niet anders hoor desnoods met hulp.Jep vandaar dat ik ook wil onderzoeken of ik misschien een stoornis heb.Sorry als ik knorrig reageer. Dat komt echt doordat ik inmiddels wel weet hoe het zit. Doordat ik me zelf meer dan bewust ben van het feit dat ik ongezond bezig ben. Doordat ik ook inzie dat het niet normaal is. Enz. Ik begrijp wel dat de adviezen hier allemaal goed bedoeld zijn. En die kan ik uiteraard ook verwachten bij het openen van een dergelijk topic. Maar ik kan er werkelijk helemaal niets mee. Ik zou graag meer willen weten over de BED zelf en behandelvormen. Over de ervaringen van anderen, enz. Al die afslank adviezen zijn lief maar ... been there, done that.
woensdag 2 december 2009 om 16:57
quote:JohnnyCake schreef op 02 december 2009 @ 16:49:
Haal dat spul dan niet in huis[/b[! Ik weet dat ik mezelf herhaal. Koop maar een halfje brood. Vla, nergens voor nodig dat vette spul. Beschuit ook niet. Koop je basisbehoefte en wat lekkers voor de troost, maar verder niks
Als je dat spul in huis hebt dan gaat het in ieder geval op. Dat staat vast. Dus haal het niet in huis. So what dat je daarna hongerkrijgt en toch weer naar de supermarkt gaat? Dat is bijna logisch. Dan moet dat maar. Maar ook dan kun je je makkelijker beheersen dan thuis met vla, beschuit, fruit, chips, pannen eten etc. binnen handbereik.Dan herhaal ik het ook maar nog een keer... dat heeft geen zin! Ik ga toch naar de supermarkt. En als ik daar eenmaal ben tijdens zo'n vreetbui dan komen er nog veel ergere dingen in mijn karretje te liggen hoor. Dan gaat het niet meer om een pak vla maar dan koop ik taart, pizza, roombroodjes, appelflappen, ijs, chips enz. En dan niet meer kleine beetjes maar grote hoeveelheden.
Haal dat spul dan niet in huis[/b[! Ik weet dat ik mezelf herhaal. Koop maar een halfje brood. Vla, nergens voor nodig dat vette spul. Beschuit ook niet. Koop je basisbehoefte en wat lekkers voor de troost, maar verder niks
Als je dat spul in huis hebt dan gaat het in ieder geval op. Dat staat vast. Dus haal het niet in huis. So what dat je daarna hongerkrijgt en toch weer naar de supermarkt gaat? Dat is bijna logisch. Dan moet dat maar. Maar ook dan kun je je makkelijker beheersen dan thuis met vla, beschuit, fruit, chips, pannen eten etc. binnen handbereik.Dan herhaal ik het ook maar nog een keer... dat heeft geen zin! Ik ga toch naar de supermarkt. En als ik daar eenmaal ben tijdens zo'n vreetbui dan komen er nog veel ergere dingen in mijn karretje te liggen hoor. Dan gaat het niet meer om een pak vla maar dan koop ik taart, pizza, roombroodjes, appelflappen, ijs, chips enz. En dan niet meer kleine beetjes maar grote hoeveelheden.
woensdag 2 december 2009 om 17:02
quote:ikbenikenbenertrotsop schreef op 02 december 2009 @ 16:27:
[...]
Ik schaam me zelfs voor mezelf voor mijn eetgedrag omdat dit dus zo anders is dan elk mens.
Ja, dat heb ik ook heel erg, me schamen voor mezelf...
Succes met het bijhouden van een eetdagboek..ik vond en vind dat enorm confronterend
[...]
Ik schaam me zelfs voor mezelf voor mijn eetgedrag omdat dit dus zo anders is dan elk mens.
Ja, dat heb ik ook heel erg, me schamen voor mezelf...
Succes met het bijhouden van een eetdagboek..ik vond en vind dat enorm confronterend
woensdag 2 december 2009 om 17:04
Of je ook echt een eetstoornis hebt vind ik persoonlijk twijfelachtig, al baseer ik dat op eigen vergaarde kennis en ervaring, niet op professionele gronden.
Ik denk wel dat je in een vicieuze cirkel beland bent van dieeten en aankomen, falen en ongenoegen over jezelf.
Dat al kan natuurlijk een behoorlijk probleem zijn.
Daarnaast heb je een gebrek aan duidelijke daginvulling en structuur waardoor ook nog eens verveling op de loer ligt.
Dat zijn best wat factoren die het je heel moeilijk maken om het tij te keren.
Wellicht ook dat het noodzakelijk is hier echt prof, begeleiding in te krijgen.
Ik zou dan zelf starten met een dieetiste,en evt een zelfhulpgroep/internetbegeleiding?
Die combi kan je op weg helpen je valkuilen te herkennen en daar vervanging voor te vinden i.p.v eten.
Een goed dieet ,met voldoende voeding en eetmomenten kan de factor honger. lage suikerspiegel ondervangen die eetbuien uit kunnen lokken.
Goede dagbesteding biedt structuur en weinig ruimte om je tijd aan eten te besteden( dat is makkelijk gezegd, ik weet het)
Daarnaast kan sport je helpen je verbrandingsmechanisme aan te zwengelen.
Bovendien haal je uit sport ook nog een stukje discipline, en heeft het een positief effect op je gemoedstoestand.
Veel wandelen, buitenlucht etc.
En praat over dit probleem!! je bent niet alleen.
Oh en met dieet bedoel ik eigenlijk een blijvend gezond eetpatroon aanleren, echte dieeten helpen je alleen van de wal in de sloot.
Sterkte met alles!
Ik denk wel dat je in een vicieuze cirkel beland bent van dieeten en aankomen, falen en ongenoegen over jezelf.
Dat al kan natuurlijk een behoorlijk probleem zijn.
Daarnaast heb je een gebrek aan duidelijke daginvulling en structuur waardoor ook nog eens verveling op de loer ligt.
Dat zijn best wat factoren die het je heel moeilijk maken om het tij te keren.
Wellicht ook dat het noodzakelijk is hier echt prof, begeleiding in te krijgen.
Ik zou dan zelf starten met een dieetiste,en evt een zelfhulpgroep/internetbegeleiding?
Die combi kan je op weg helpen je valkuilen te herkennen en daar vervanging voor te vinden i.p.v eten.
Een goed dieet ,met voldoende voeding en eetmomenten kan de factor honger. lage suikerspiegel ondervangen die eetbuien uit kunnen lokken.
Goede dagbesteding biedt structuur en weinig ruimte om je tijd aan eten te besteden( dat is makkelijk gezegd, ik weet het)
Daarnaast kan sport je helpen je verbrandingsmechanisme aan te zwengelen.
Bovendien haal je uit sport ook nog een stukje discipline, en heeft het een positief effect op je gemoedstoestand.
Veel wandelen, buitenlucht etc.
En praat over dit probleem!! je bent niet alleen.
Oh en met dieet bedoel ik eigenlijk een blijvend gezond eetpatroon aanleren, echte dieeten helpen je alleen van de wal in de sloot.
Sterkte met alles!
woensdag 2 december 2009 om 17:07
Wat overigens ook kan helpen is je eetbui invullen met gezonde dingen.
Dat is niet makkelijk, maar je fopt je lichaam er wel mee.
En eet dan bewust en langzaam, probeer te voelen wanneer je echt vol zit en ga op dat moment direct wat anders doen (wandelen bijv.
Gezonde dingen kunnen zijn:
Plakjes komkommer of ander rauwkost met een magere dipsaus.
Appels, manderijntjes, cracottes met philadelphia of smeerkaas.
Drink tussendoor regelmatig thee/water en voel!! luister naar je lichaam.
Dat is niet makkelijk, maar je fopt je lichaam er wel mee.
En eet dan bewust en langzaam, probeer te voelen wanneer je echt vol zit en ga op dat moment direct wat anders doen (wandelen bijv.
Gezonde dingen kunnen zijn:
Plakjes komkommer of ander rauwkost met een magere dipsaus.
Appels, manderijntjes, cracottes met philadelphia of smeerkaas.
Drink tussendoor regelmatig thee/water en voel!! luister naar je lichaam.
woensdag 2 december 2009 om 17:14
Hoi Iry,
Dietiste is op zich goed denk ik.
Heb ik al eerder gehad. Alleen het is dan te vrijblijvend, te informatief. En die drang is gewoon sterker dan alles wat ik al wel weet dat goed is. Dus in die zin heeft een dietiste denk ik alleen maar zin als er ook aan de drang gewerkt wordt. Want simpelweg een dieet in combie met sport is theoretisch gezien goed natuurlijk. Maar het werkt gewoon niet. Dus inderdaad misschien wel prof. hulp bij nodig.
Dietiste is op zich goed denk ik.
Heb ik al eerder gehad. Alleen het is dan te vrijblijvend, te informatief. En die drang is gewoon sterker dan alles wat ik al wel weet dat goed is. Dus in die zin heeft een dietiste denk ik alleen maar zin als er ook aan de drang gewerkt wordt. Want simpelweg een dieet in combie met sport is theoretisch gezien goed natuurlijk. Maar het werkt gewoon niet. Dus inderdaad misschien wel prof. hulp bij nodig.
woensdag 2 december 2009 om 17:20
Soms is willen ook niet voldoende Sterretje...Alcoholisten willen ook stoppen met drinken..maar pakken toch weer die fles...
Zo gaat het, als ik voor mezelf spreek dan, ook bij mij....Nee, ik wil geen overgewicht hebben, nee, ik wil geen eetbuien hebben, ja, ik wil 'normaal' met eten om kunnen gaan...maar ik ben blijkbaar zo zwak dat ik daar therapie voor nodig heb..want alleen kán ik het niet...ook al wíl ik het wel
Zo gaat het, als ik voor mezelf spreek dan, ook bij mij....Nee, ik wil geen overgewicht hebben, nee, ik wil geen eetbuien hebben, ja, ik wil 'normaal' met eten om kunnen gaan...maar ik ben blijkbaar zo zwak dat ik daar therapie voor nodig heb..want alleen kán ik het niet...ook al wíl ik het wel
woensdag 2 december 2009 om 17:30
quote:Sterretjee schreef op 02 december 2009 @ 17:16:
Ik merk ook dat je bij alles (veel adviezen) zegt dat die dingen niet werken of dat je dat al eens geprobeerd hebt.
Tja. Je moet ook zelf willen, dat is ook belangrijk.
Nou ik denk dat jij een beetje proeft wat ik ook over me heen heb gekregen naar al die mislukte pogingen. Namelijk dat het ook allemaal niet werkt (en dat is ook gewoon zo anders had ik dit topic niet hoeven schrijven). Ik merk ook dat ik een beetje knorrig word, tja wellicht wat ik ook krijg als mensen zich buigen over mijn eetbuien. Hetgeen vooraf gaat aan het stiekem eten.
Ik wil gewoon eigenlijk geen adviezen in dat opzicht. Wat niet betekend dat ik niet wil afvallen of van die eetbuien af wil. Mijn inmiddels ex vriend kreeg mij nooit snel van mijn stuk. Maar als hij begon over het feit dat ik me onvoldoende inzette om af te vallen dan was ik kapot, ontroostbaar. Want hoe kan iemand nou zeggen dat je niet wilt als je al jaren worstelt ermee. Als je al alles uit de kast hebt getrokken om er wat aan te doen. Op een gegeven moment ben je moe, is je vertrouwen dat het ooit gaat lukken weg. En dat kan dan lijken alsof je er niets voor wilt doen. Maar als je eens zou weten hoe ongelukkig ik met mijn lijf ben, hoe ongelukkig ik ben met het feit dat eten zo'n grote rol in mijn leven speelt, hoe ongelukkig ik ben met het feit dat ik keer op keer faal in mijn pogingen. Dan zou je niet meer zeggen dat het een kwestie van wil is. Het is meer, veel meer dan alleen maar willen.
Ik merk ook dat je bij alles (veel adviezen) zegt dat die dingen niet werken of dat je dat al eens geprobeerd hebt.
Tja. Je moet ook zelf willen, dat is ook belangrijk.
Nou ik denk dat jij een beetje proeft wat ik ook over me heen heb gekregen naar al die mislukte pogingen. Namelijk dat het ook allemaal niet werkt (en dat is ook gewoon zo anders had ik dit topic niet hoeven schrijven). Ik merk ook dat ik een beetje knorrig word, tja wellicht wat ik ook krijg als mensen zich buigen over mijn eetbuien. Hetgeen vooraf gaat aan het stiekem eten.
Ik wil gewoon eigenlijk geen adviezen in dat opzicht. Wat niet betekend dat ik niet wil afvallen of van die eetbuien af wil. Mijn inmiddels ex vriend kreeg mij nooit snel van mijn stuk. Maar als hij begon over het feit dat ik me onvoldoende inzette om af te vallen dan was ik kapot, ontroostbaar. Want hoe kan iemand nou zeggen dat je niet wilt als je al jaren worstelt ermee. Als je al alles uit de kast hebt getrokken om er wat aan te doen. Op een gegeven moment ben je moe, is je vertrouwen dat het ooit gaat lukken weg. En dat kan dan lijken alsof je er niets voor wilt doen. Maar als je eens zou weten hoe ongelukkig ik met mijn lijf ben, hoe ongelukkig ik ben met het feit dat eten zo'n grote rol in mijn leven speelt, hoe ongelukkig ik ben met het feit dat ik keer op keer faal in mijn pogingen. Dan zou je niet meer zeggen dat het een kwestie van wil is. Het is meer, veel meer dan alleen maar willen.
woensdag 2 december 2009 om 17:33
Tsja hompeltje, het laatste wat ik er over zal zeggen is dit. Het knopje omdraaien gaat niet vanzelf. Dat knopje zit ergens verstopt in je hoofd. Alleen jij kan dat knopje vinden, niemand hier kan je hem aanwijzen. Niemand zal hier met de gouden tip kunnen komen. Wat men wel hoopt is dat je iets ziet, iets herkent, dat er ergens wat blijft hangen waardoor je zelf de weg naar het knopje makkelijker ontdekt. Zodat je hem zelf om kunt draaien.
woensdag 2 december 2009 om 17:34
quote:high hopes schreef op 02 december 2009 @ 17:20:
Soms is willen ook niet voldoende Sterretje...Alcoholisten willen ook stoppen met drinken..maar pakken toch weer die fles...
Zo gaat het, als ik voor mezelf spreek dan, ook bij mij....Nee, ik wil geen overgewicht hebben, nee, ik wil geen eetbuien hebben, ja, ik wil 'normaal' met eten om kunnen gaan...maar ik ben blijkbaar zo zwak dat ik daar therapie voor nodig heb..want alleen kán ik het niet...ook al wíl ik het welHeel herkenbaar, het is inderdaad vergelijkbaar met een verslaving denk ik. Roken, alcolhol. Het continue behoefte hebben aan en zelfs lichamelijk letterlijk onwelbevinden wanneer je dus niet of minder of anders eet.
Soms is willen ook niet voldoende Sterretje...Alcoholisten willen ook stoppen met drinken..maar pakken toch weer die fles...
Zo gaat het, als ik voor mezelf spreek dan, ook bij mij....Nee, ik wil geen overgewicht hebben, nee, ik wil geen eetbuien hebben, ja, ik wil 'normaal' met eten om kunnen gaan...maar ik ben blijkbaar zo zwak dat ik daar therapie voor nodig heb..want alleen kán ik het niet...ook al wíl ik het welHeel herkenbaar, het is inderdaad vergelijkbaar met een verslaving denk ik. Roken, alcolhol. Het continue behoefte hebben aan en zelfs lichamelijk letterlijk onwelbevinden wanneer je dus niet of minder of anders eet.
woensdag 2 december 2009 om 17:38
Ik denk absoluut dat je beter eerst eens kan kijken waar het, psychisch gezien, 'mis' gaat. Als je dat eenmaal ziet en door hebt hoe het bij je werkt, zal het gezonder leven (afnemen van 'eetbuien') waarschijnlijk ook makkelijker gaan, omdat je psychisch sterker staat en je valkuilen herkent. Je hebt het nu zo vaak qua eetpatroon -dmv bijv. een dietiste- geprobeerd en als alleen dat de oorzaak was, had het nu waarschijnlijk toch al eens moeten helpen.
En wat betreft sporten: ik begrijp dat het nu een grote drempel is om over te gaan, maar zoals JonnyCake zei is het wel goed om je beter bewust te worden van je lichaam. Geef het eens twee weken de kans en kijk of je je daarna beter voelt. Uit eigen ervaring weet ik dat het je veel energie geeft en je minder 'snoep'trek hebt. Daarnaast bouw je ook iets op en merk je dat het steeds beter gaat, wat je ook motiveert. Maar je moet het wel een kans geven.
Edit: Dit alles trouwens geheel goed bedoeld, ik herken veel in je verhaal (eetstoornis/ problemen gehad) en probeer je alleen op dingen te wijzen die je zelf misschien nog niet zo gezien had of waar je nog niet op die manier over nagedacht had. En een is ook wel even op zijn plaats
En wat betreft sporten: ik begrijp dat het nu een grote drempel is om over te gaan, maar zoals JonnyCake zei is het wel goed om je beter bewust te worden van je lichaam. Geef het eens twee weken de kans en kijk of je je daarna beter voelt. Uit eigen ervaring weet ik dat het je veel energie geeft en je minder 'snoep'trek hebt. Daarnaast bouw je ook iets op en merk je dat het steeds beter gaat, wat je ook motiveert. Maar je moet het wel een kans geven.
Edit: Dit alles trouwens geheel goed bedoeld, ik herken veel in je verhaal (eetstoornis/ problemen gehad) en probeer je alleen op dingen te wijzen die je zelf misschien nog niet zo gezien had of waar je nog niet op die manier over nagedacht had. En een is ook wel even op zijn plaats
woensdag 2 december 2009 om 17:44
quote:JohnnyCake schreef op 02 december 2009 @ 17:33:
Tsja hompeltje, het laatste wat ik er over zal zeggen is dit. Het knopje omdraaien gaat niet vanzelf. Dat knopje zit ergens verstopt in je hoofd. Alleen jij kan dat knopje vinden, niemand hier kan je hem aanwijzen. Niemand zal hier met de gouden tip kunnen komen. Wat men wel hoopt is dat je iets ziet, iets herkent, dat er ergens wat blijft hangen waardoor je zelf de weg naar het knopje makkelijker ontdekt. Zodat je hem zelf om kunt draaien.
Ik begrijp en voel ook werkelijk wel dat niemand hier me even fijn de les wil lezen. Dat alle reacties zijn om mij een gunst te doen. Te helpen in mijn strijd tegen de kilo's. Zo ook die van jou. Maar echt JC als het werkelijk slechts een kwestie van het knopje om was geweest... dan had ik hier geen topic hoeven schrijven. Dat knopje is al zo vaak om geweest. Zo vaak gewalgd van mezelf, gedacht ik wil dit niet meer, kijk nou wat je jezelf aan doet, waarom in godsnaam? Waarom moet je in godsnaam toch toegeven aan al dat eten? En dan gaat de knop ook echt om, wil ik echt ga ik ervoor. Zet ik me voor 500% in. Maar ik vermoed dat mijn knopje stuk ik JC. Want hij loopt langzaam weer de andere kant op. En dus moet ik hem keer op keer omdraaien.
Maar goed, met al die lieve goedbedoelde adviezen waar ik dus helemaal niets mee kan helaas is wel een beetje de vraag van mijn topic vertroebeld. De klemtoon ligt nu bij hoe ik het op kan lossen terwijl dat mijn vraag/opzet van dit topic helemaal niet was.
Tsja hompeltje, het laatste wat ik er over zal zeggen is dit. Het knopje omdraaien gaat niet vanzelf. Dat knopje zit ergens verstopt in je hoofd. Alleen jij kan dat knopje vinden, niemand hier kan je hem aanwijzen. Niemand zal hier met de gouden tip kunnen komen. Wat men wel hoopt is dat je iets ziet, iets herkent, dat er ergens wat blijft hangen waardoor je zelf de weg naar het knopje makkelijker ontdekt. Zodat je hem zelf om kunt draaien.
Ik begrijp en voel ook werkelijk wel dat niemand hier me even fijn de les wil lezen. Dat alle reacties zijn om mij een gunst te doen. Te helpen in mijn strijd tegen de kilo's. Zo ook die van jou. Maar echt JC als het werkelijk slechts een kwestie van het knopje om was geweest... dan had ik hier geen topic hoeven schrijven. Dat knopje is al zo vaak om geweest. Zo vaak gewalgd van mezelf, gedacht ik wil dit niet meer, kijk nou wat je jezelf aan doet, waarom in godsnaam? Waarom moet je in godsnaam toch toegeven aan al dat eten? En dan gaat de knop ook echt om, wil ik echt ga ik ervoor. Zet ik me voor 500% in. Maar ik vermoed dat mijn knopje stuk ik JC. Want hij loopt langzaam weer de andere kant op. En dus moet ik hem keer op keer omdraaien.
Maar goed, met al die lieve goedbedoelde adviezen waar ik dus helemaal niets mee kan helaas is wel een beetje de vraag van mijn topic vertroebeld. De klemtoon ligt nu bij hoe ik het op kan lossen terwijl dat mijn vraag/opzet van dit topic helemaal niet was.
woensdag 2 december 2009 om 17:44
quote:hompeltjepompeltje schreef op 02 december 2009 @ 17:30:
[...]
Nou ik denk dat jij een beetje proeft wat ik ook over me heen heb gekregen naar al die mislukte pogingen. Namelijk dat het ook allemaal niet werkt (en dat is ook gewoon zo anders had ik dit topic niet hoeven schrijven). Ik merk ook dat ik een beetje knorrig word, tja wellicht wat ik ook krijg als mensen zich buigen over mijn eetbuien. Hetgeen vooraf gaat aan het stiekem eten.
Ik wil gewoon eigenlijk geen adviezen in dat opzicht. Wat niet betekend dat ik niet wil afvallen of van die eetbuien af wil. Mijn inmiddels ex vriend kreeg mij nooit snel van mijn stuk. Maar als hij begon over het feit dat ik me onvoldoende inzette om af te vallen dan was ik kapot, ontroostbaar. Want hoe kan iemand nou zeggen dat je niet wilt als je al jaren worstelt ermee. Als je al alles uit de kast hebt getrokken om er wat aan te doen. Op een gegeven moment ben je moe, is je vertrouwen dat het ooit gaat lukken weg. En dat kan dan lijken alsof je er niets voor wilt doen. Maar als je eens zou weten hoe ongelukkig ik met mijn lijf ben, hoe ongelukkig ik ben met het feit dat eten zo'n grote rol in mijn leven speelt, hoe ongelukkig ik ben met het feit dat ik keer op keer faal in mijn pogingen. Dan zou je niet meer zeggen dat het een kwestie van wil is. Het is meer, veel meer dan alleen maar willen.
Ik begrijp het ook wel.
Maar je opent een topic en vervolgens kraak je alle adviezen af.
Ik zou echt meer hulp zoeken. Een coach ofzo, waarmee je vaak overleg hebt.
[...]
Nou ik denk dat jij een beetje proeft wat ik ook over me heen heb gekregen naar al die mislukte pogingen. Namelijk dat het ook allemaal niet werkt (en dat is ook gewoon zo anders had ik dit topic niet hoeven schrijven). Ik merk ook dat ik een beetje knorrig word, tja wellicht wat ik ook krijg als mensen zich buigen over mijn eetbuien. Hetgeen vooraf gaat aan het stiekem eten.
Ik wil gewoon eigenlijk geen adviezen in dat opzicht. Wat niet betekend dat ik niet wil afvallen of van die eetbuien af wil. Mijn inmiddels ex vriend kreeg mij nooit snel van mijn stuk. Maar als hij begon over het feit dat ik me onvoldoende inzette om af te vallen dan was ik kapot, ontroostbaar. Want hoe kan iemand nou zeggen dat je niet wilt als je al jaren worstelt ermee. Als je al alles uit de kast hebt getrokken om er wat aan te doen. Op een gegeven moment ben je moe, is je vertrouwen dat het ooit gaat lukken weg. En dat kan dan lijken alsof je er niets voor wilt doen. Maar als je eens zou weten hoe ongelukkig ik met mijn lijf ben, hoe ongelukkig ik ben met het feit dat eten zo'n grote rol in mijn leven speelt, hoe ongelukkig ik ben met het feit dat ik keer op keer faal in mijn pogingen. Dan zou je niet meer zeggen dat het een kwestie van wil is. Het is meer, veel meer dan alleen maar willen.
Ik begrijp het ook wel.
Maar je opent een topic en vervolgens kraak je alle adviezen af.
Ik zou echt meer hulp zoeken. Een coach ofzo, waarmee je vaak overleg hebt.
woensdag 2 december 2009 om 17:49
quote:Klontje schreef op 02 december 2009 @ 17:38:
Ik denk absoluut dat je beter eerst eens kan kijken waar het, psychisch gezien, 'mis' gaat. Als je dat eenmaal ziet en door hebt hoe het bij je werkt, zal het gezonder leven (afnemen van 'eetbuien') waarschijnlijk ook makkelijker gaan, omdat je psychisch sterker staat en je valkuilen herkent. Je hebt het nu zo vaak qua eetpatroon -dmv bijv. een dietiste- geprobeerd en als alleen dat de oorzaak was, had het nu waarschijnlijk toch al eens moeten helpen.
En wat betreft sporten: ik begrijp dat het nu een grote drempel is om over te gaan, maar zoals JonnyCake zei is het wel goed om je beter bewust te worden van je lichaam. Geef het eens twee weken de kans en kijk of je je daarna beter voelt. Uit eigen ervaring weet ik dat het je veel energie geeft en je minder 'snoep'trek hebt. Daarnaast bouw je ook iets op en merk je dat het steeds beter gaat, wat je ook motiveert. Maar je moet het wel een kans geven.
Edit: Dit alles trouwens geheel goed bedoeld, ik herken veel in je verhaal (eetstoornis/ problemen gehad) en probeer je alleen op dingen te wijzen die je zelf misschien nog niet zo gezien had of waar je nog niet op die manier over nagedacht had. En een is ook wel even op zijn plaats Ja daar heb je gelijk in Klontje. Er is meer dan alleen het aanpassen van leefstijl en eetgewoontes nodig, anders had ik al wel successen geboekt. Vandaar ook dat ik me afvraag of ik dus een eetstoornis heb. Als ik dat voor mezelf duidelijk heb kan ik verder. Want dieten met een eetstoornis is volgens mij zoiets als dweilen met de kraan open. Zo voelen al mijn pogingen tot nu toe althans wel.
Ik denk absoluut dat je beter eerst eens kan kijken waar het, psychisch gezien, 'mis' gaat. Als je dat eenmaal ziet en door hebt hoe het bij je werkt, zal het gezonder leven (afnemen van 'eetbuien') waarschijnlijk ook makkelijker gaan, omdat je psychisch sterker staat en je valkuilen herkent. Je hebt het nu zo vaak qua eetpatroon -dmv bijv. een dietiste- geprobeerd en als alleen dat de oorzaak was, had het nu waarschijnlijk toch al eens moeten helpen.
En wat betreft sporten: ik begrijp dat het nu een grote drempel is om over te gaan, maar zoals JonnyCake zei is het wel goed om je beter bewust te worden van je lichaam. Geef het eens twee weken de kans en kijk of je je daarna beter voelt. Uit eigen ervaring weet ik dat het je veel energie geeft en je minder 'snoep'trek hebt. Daarnaast bouw je ook iets op en merk je dat het steeds beter gaat, wat je ook motiveert. Maar je moet het wel een kans geven.
Edit: Dit alles trouwens geheel goed bedoeld, ik herken veel in je verhaal (eetstoornis/ problemen gehad) en probeer je alleen op dingen te wijzen die je zelf misschien nog niet zo gezien had of waar je nog niet op die manier over nagedacht had. En een is ook wel even op zijn plaats Ja daar heb je gelijk in Klontje. Er is meer dan alleen het aanpassen van leefstijl en eetgewoontes nodig, anders had ik al wel successen geboekt. Vandaar ook dat ik me afvraag of ik dus een eetstoornis heb. Als ik dat voor mezelf duidelijk heb kan ik verder. Want dieten met een eetstoornis is volgens mij zoiets als dweilen met de kraan open. Zo voelen al mijn pogingen tot nu toe althans wel.
woensdag 2 december 2009 om 17:49
Hompeltjepompeltje: dat van die knop omzetten herken ik helemaal, zeker ook wat je zegt dat hij op de één of andere manier telkens weer terugdraait, ondanks al je motivatie, je inzet en je goede verstand. Daarom denk ik ook dat het goed is om eerst op psychisch vlak te kijken wat er 'misgaat', en dan vooral waaróm die knop tóch steeds terug gaat. Bij mij lijkt het bijvoorbeeld wel dat wanneer ik op een bepaald punt ben beland, het vanaf daar áltijd weer terug gaat, zodat ik wéér opnieuw moet beginnen. Herken je je daar in, of is het willekeuriger wat dat betreft?
woensdag 2 december 2009 om 17:53
quote:Sterretjee schreef op 02 december 2009 @ 17:44:
[...]
Ik begrijp het ook wel.
Maar je opent een topic en vervolgens kraak je alle adviezen af.
Ik zou echt meer hulp zoeken. Een coach ofzo, waarmee je vaak overleg hebt.
Het is niet mijn bedoeling alle adviezen af te kraken.
Al heb ik door dat ik niet aardig ben in mijn reacties. En dat komt misschien wel omdat het al zo'n heikel punt is. Ik weet ook wel dat ik bij een dergelijk topic dergelijke reacties kan verwachten. En dat is ook begrijpelijk. Maar niet waarnaar ik op zoek was. Hulp ga ik zeker zoeken. Ik wil in elk geval laten onderzoeken of ik een eetstoornis heb. Sorry voor mijn pittige kritiek op al jullie goedbedoelde hulp. Zo bedoel ik het niet. Het raakte me alleen, en triggert me. Kom een beetje in de moet mezelf verdedigen modus.
[...]
Ik begrijp het ook wel.
Maar je opent een topic en vervolgens kraak je alle adviezen af.
Ik zou echt meer hulp zoeken. Een coach ofzo, waarmee je vaak overleg hebt.
Het is niet mijn bedoeling alle adviezen af te kraken.
Al heb ik door dat ik niet aardig ben in mijn reacties. En dat komt misschien wel omdat het al zo'n heikel punt is. Ik weet ook wel dat ik bij een dergelijk topic dergelijke reacties kan verwachten. En dat is ook begrijpelijk. Maar niet waarnaar ik op zoek was. Hulp ga ik zeker zoeken. Ik wil in elk geval laten onderzoeken of ik een eetstoornis heb. Sorry voor mijn pittige kritiek op al jullie goedbedoelde hulp. Zo bedoel ik het niet. Het raakte me alleen, en triggert me. Kom een beetje in de moet mezelf verdedigen modus.
woensdag 2 december 2009 om 17:56
Misschien een beetje 'suf', maar misschien heb je er ook iets aan: http://www.sabn.nl/inform ... eb_ik_een_eetstoornis.php
