Militair als partner?

Goedenavond dames,



Hier ben ik dan....en ik had belooft om terug  te komen.....

Het leven loopt niet altijd zoals we gedacht of gehoopt hadden...



Korte samenvating...



Dag van ontmoeting : eindelijk....

Dag 2 : we kunnen ons geluk niet op....

Dag 3 : spannend want familie ontmoeten...

Dag 4 : helaas voor hem maar ik moet terug naar huis naar men kids...

Dag 5 : ik kan hem niet bereiken....eindelijk komt het eruit hij is chagie..

Dag 6 : nog een dag chagie..kan gebeuren heel wat meegemaakt....

Dag 7 : vreemd gevoel bekruipt me ik hoor niks.....

Dag 8 : ik kom thuis van men werk en er ligt een bloemetje....met een kaartje.....sorry maar ik kan het nog niet aan ik moet tot mezelf komen...

ik bel je....

Dag 9 : heel erg verdrietig...

Dag 10 : hij belt me met de mededeling dat hij meer tijd nodig heeft en

dat ik maar verder moest gaan met mijn leven...........na 2 uren bellen

hangen we op.....en ik ben helemaal leeg........



Dit is een verkorte versie maar ik ben kapot van en  ik heb van alles gedacht

maar kan er niet uit komen even.......

En uiteindelijk weet ik waarom als ik mijn gevoel volg....



Het spijt me dat ik geen beter nieuws heb voor jullie,

ik heb getwijfeld om het niet neer te zetten ik zou

het ook willen weten hoe het was afgelopen.....



Dames ik wens jullie het allerbeste toe heel veel geluk in de toekomst!!



Dikke knuffffff Skeewit

Meisssssss neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee.

Ik weet niet wat ik lees....wat een verschrikkelijk nieuws.Ik wou dat ik iets voor je kon doen...ben echt met stomheid geslagen.

Vind het onwijs knap van je dat je je verhaal hier neerzet...ik was me al een tijdje aan t afvragen hoe het met je zou zijn.

Denk je dat het komt door de uitzending???Dat hij even tijd nodig heeft om alles te verwerken???

Je mag me toevoegen op msn  bullendaantje@hotmail.com

ik ben er vanavond meis.



Heel veel sterkte*;

Ow Skeewit :? wat een verschrikkelijk slecht bericht. Ik heb het met je te doen meis. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Het kan door de uitzending komen, maar dat hoeft natuurlijk niet. Mijn vriend is nu al een tijdje terug en wij hebben het op zijn tijd ook echt moeilijk met elkaar. Voornamelijk door de uitzending denk ik. Mijn vriendinnen, ook allemaal partner van een militair zeggen me dat dit erbij hoort en dat ik het de tijd moet geven...., maar soms ben ik ook bang dat het stukloopt.



Geef hem inderdaad de tijd, een uitzending is niet niks, bij hem, maar ook bij jou gebeurt er een heleboel in je hoofd. Waarschijnlijk moet hij het echt even met zichzelf op een rij zetten. Gossie, wat vind ik dit naar voor je  Hopelijk ziet hij over een tijdje wie hem gesteund heeft terwijl hij weg was, en komt het heel misschien weer goed.....



Sterkte Skeewit *; Liefs Pruttel

Lieve dames,



Thnxxx voor jullie reactie's...heel erg lief!

Ik weet dat het aan de uitzending ligt maar hij heeft schijnbaar ook moeite

dat ik kids heb en hij niet (mijn verantwoordlijkheids gevoel dat ik terug moet naar mijn kinderen en niet bij hem kan blijven steeds).

Hij heeft me vandaag gebeld en we hebben afgesproken dat we

elkaar maandag weer zien, en dan alles uitpraten.

We gaan een dagje uit, het wordt mooi weer we gaan het water op!



Ik hou jullie op de hoogte!



Groetjes en knuff Skeewit

Hey meis..wat ben ik blij om dat te lezen!!Ik ga jullie een keileuke dag toewensen en ik ga zeker duimen dat alles goed komt!!Ik denk aan je!!



xtra dikke knuff daantje

Hey Hoi Allemaal!!



Tjee, Skeewit dat is niet zo'n gezellig verhaal....natuurlijk ben ik heel benieuwd hoe jullie dagje gisteren is geweest (het weer was in ieder geval mooi!) en of er nog sprake is van een toekomst saampjes...

Ik hoop dat het sowieso een positief gesprek is geweest, wat een hoop heeft opgehelderd!!



Alleenzijnisfijn, hoe gaat het met je?! Ik lees dat je het nog steeds erg moeilijk hebt met de uitzending... Enerzijds vind ik dat naar om te lezen, omdat ik je een betere periode gun met je dochters! Anderzijds vraag ik me af, wat maakt dat je het zo moeilijk hebt?!

Het is niet onaardig bedoelt....maar ik krijg soms een beetje het gevoel dat jouw leven nu al die weken een soort van stil staat....en in mijn ogen zou dat niet zo moeten zijn! Ik mis mijn vriend ook enorm, alleen ben ik van mening dat de tijd vliegt! Ik hoor niet heel veel, maar als ik iets hoor ben ik weer helemaal verliefd!! En ondertussen doe ik allemaal leuke dingen.



Ik weet dat er een heleboel vervelende dingen zijn gebeurd die het voor jouw niet makkelijker maken, maar zijn die nog steeds aan de gang?! (dat hoop ik echt niet voor je!)

Wat ik eigenlijk alleen maar wil zeggen: Geniet ook NU, van de zon, van je meiden, van leuke dingen doen... Hij komt echt weer terug; maar gevoelsmatig zal dat sneller zijn als je probeert te genieten... TAKE CARE.



Groetjes Robine

Heryy Robine:R



Thanks voor je lieve woorden..ik probeer ook echt te genieten..en het is nu nog 6 weken en die moet ik gewoon ff doorkomen.(de laatste loodjes)

Het probleem is dat er steeds wel weer ellende bij komt..het lijkt niet op te houden...maar goed nu gaat het redelijk...hopen dat het zo blijft.Het is gewoon te heftig geweest allemaal en ik trok het ff niet meer..daar ben ik nu doorheen,mits er geen ellende meer bijkomt hihihih.



Hoe is het met je meis???Vertel vertel..al plannen voor de vakantie gemaakt??



Ik ben zo vrij geweest om voor ons en de meiden een midweek centerparcs te boeken..we gaan in september...en ik heb er ongelooflijk veel zin aan!!



knufff daantje



ps skeewit ik ben heel benieuwd hoe het met je is meis.

Hey mensen..



Mijn vriend zit nu ook al bijna 4 maanden in afghanistan.. maar voor mij werkt het niet meer.. ik wil zo geen leven lang leven.. met een militair.. ik zit in een zwaar dilemma... wat moet ik in godsnaam doen..

Hoi klein prinsesje.



Ik kan je niet zeggen wat je moet doen..als hij al 4 maanden weg is wil dat zeggen dat hij binnenkort thuiskomt..praat er met hem over.Als je echt van hem houd kun je de hele wereld aan.Kan me wel voorstellen dat je het er moeilijk mee hebt,het valt ook absoluut niet mee.

Weet hij dat je dit denkt??



sterkte knuff daantje

Goofy...ik neem aan dat je lievie inmiddels terug is..hoe is het??????

2 liefklein prinsesjeMisschien kan je iets meer vertellen over je situatie...Hoe lang zijn jullie bnij elkaar? Waarom vindt je het zo moeilijk of beter gezegd wat vindt je precies zo moeilijk? Ik vind het erg moeilijk om er iets over te zeggen zonder die informatie. Ben benieuwd! Ik weet zeker dat wanneer je ons wat meer info geeft. Je heel veel opbeurende adviezen zult krijgen! Gedeelde smart, blijft halve toch!

Hallo alleenzijnisfijn en pluck!



Dankjewel dat jullie zo lief reageren.. We hebben nu bijna 9 maanden waarvan ik hem dan maar 4 maanden heb gezien.. Onze relatie was en is gewoonweg goed!! Hij is echt een ontzettende goede man! Echt wow! Maar hij is nu dus al bijna 4 maanden weg.. en hij komt binnenkort idd terug.. maar mijn gevoelens voor hem zijn weg.. Andersom niet.. Hij is nog super stapel gek op me.. ik heb hem dit ook eerlijk vertelt.. en hij zegt dat als hij terug is dat ik dan weer opnieuw verliefd zal zijn.. maar ik vind het echt heel erg moeilijk.. ik heb een vriend.. maar ik krijg niet de aandacht die ik nodig heb.. Langzaam zijn mijn gevoelens verdwenen.. wat ik heel heel heel erg vind.. maar ik kan niet meer net doen alsof ik wel nog gevoelens heb als ik hem spreek.. erg he!

Hallo alleenzijnisfijn en pluck!



Dankjewel dat jullie zo lief reageren.. We hebben nu bijna 9 maanden waarvan ik hem dan maar 4 maanden heb gezien.. Onze relatie was en is gewoonweg goed!! Hij is echt een ontzettende goede man! Echt wow! Maar hij is nu dus al bijna 4 maanden weg.. en hij komt binnenkort idd terug.. maar mijn gevoelens voor hem zijn weg.. Andersom niet.. Hij is nog super stapel gek op me.. ik heb hem dit ook eerlijk vertelt.. en hij zegt dat als hij terug is dat ik dan weer opnieuw verliefd zal zijn.. maar ik vind het echt heel erg moeilijk.. ik heb een vriend.. maar ik krijg niet de aandacht die ik nodig heb.. Langzaam zijn mijn gevoelens verdwenen.. wat ik heel heel heel erg vind.. maar ik kan niet meer net doen alsof ik wel nog gevoelens heb als ik hem spreek.. erg he!



Hey kleinprinsesje!



Ik begrijp heel goed wat je bedoelt en ik vind het ook niet zo raar wat je zegt. Ik kende mijn vriend pas 6 weken toen hij voor 4 maanden vertrok. Hij is inmiddels 11 weken weg, dus net over de helft.

Zoals ik het ervaar, raakt je gevoel voor hem en over je relatie een beetje op de achtergrond. Je voelt het niet meer letterlijk... Ik vind dat soms ook moeilijk. Als ik had me daar wel op voorbereid. Doordat wij elkaar heel kort kennen is het natuurlijk helemaal moeilijk om iets te zeggen over hoe het zal zijn als hij terug is.



Waar ik me aan vast houd, is dat ik weet dat ik hem geweldig vond toen hij hier was. Toen we nog samen waren...Als ik hem spreek word ik weer helemaal blij en wat mij heel goed doet, is er met vriendinnen over praten. Als ik dan weer allemaal aan het vertellen ben hoe leuk het was, hoe geweldig ik hem vond dan komt dat gevoel ook weer een beetje terug. En weet ik dat graag op hem wil wachten hoe moeilijk dat soms ook is!



De afstand, de tijd en het contact wat toch vaak minder is dan , als thuisfront graag zouden willen zien maakt het heel moeilijk omdat gevoel ook te blijven voelen.



Ik vind het heel goed dat je het tegen hem gezegd heb en ik vind het eigenlijk ook heel goed hoe hij erop reageert. En ik denk dat hij nog gelijk heeft ook. Er van uitgaande dat je in de afgelopen 4 maanden niemand anders hebt leren kennen, denk ik dat als het voordat hij wegging helemaal geweldig was tussen jullie. Je hem helemaal geweldig vond.........waarom zou dat nu opeens weg zijn?



Maar ik denk dat nu met de afstand, de situatie waar hij in zit......dat is geen moment om beslissingen te nemen tav je gevoel over elkaar!



Geef het nog even de tijd... Hij komt bijna terug. Ik heb heel erg de instelling van "ik zie het allemaal wel" Als het nog net zo is als hij terug is, helemaal geweldig dan gaan we ervoor........Zo niet dan niet.



Kijk gewoon hoe het gaat als hij weer terug is! Ik houd er wel rekening mee dat ze natuurlijk wel tijd nodig hebben om weer even te aclimatiseren, weer even te wennen aan thuis zijn. Hier is heel veel gebeurd, ons leven is gewoon verder gegaan en hun leven staat soort van stil. (al maken zij natuurlijk ook heel veel mee, maar dat behoort niet tot de dingen van alledag).



Maak je vooral nu niet te druk.......wacht totdat je hem weer kan aankijken, aanraken en face 2 face met hem kan praten.....dan weet je snel genoeg of je gevoel echt weg is.....of gewoon door de hele situatie naar de achtergrond geschoven is!



Kop op! Het vereist wel wat zelfstandigheid en kracht om vrouw van een militair te zijn....dat weten de meeste meiden hier wel. Maar wel relatie is nou wel makkelijk!



Wij helpen je er wel door heen!

Hallo KleinPrinsesje en Pluck (en de rest natuurlijk!)



Ik ben getrouwd met een militair en herken het gevoel dat jullie hier beschrijven heel goed. Toen mijn man (toen nog mijn vriend) voor het eerst op uitzending moest tijdens onze relatie, waren we nog maar een maand of 5 samen en woonden nog niet bij elkaar. De eerste weken miste ik hem heel erg, maar na verloop van tijd kreeg ik weer mijn eigen ritme en werd het missen steeds minder. Toen hij een maand of 3 weg was, kreeg ik het gevoel dat ik hem ''kwijt'' was, ik miste hem niet meer en kon het gevoel dat ik voor hem had toen hij er nog was, niet meer terughalen. Had dan ook geen idee of ik nog verliefd op hem zou zijn als hij terugkwam. Ik heb dit toen met hem besproken en hij bleek hetzelfde te hebben.



Gelukkig kwam het weer helemaal goed. De eerste dagen is het heel raar om weer samen te zijn, maar dat went snel en we waren meteen weer verliefd op elkaar en zagen het weer helemaal zitten samen. Ik wil niet zeggen dat het altijd makkelijk is om 'het thuisfront' te zijn, maar als je relatie vóór de tijd goed was, denk ik dat jullie een uitzendingsperiode best kunnen doorstaan.



(Happy ending aan deze kant: wij zijn inmiddels getrouwd en hebben 3 kinderen.)



Succes meiden!

Groetjes, Lemmy

Hey Hallo Allemaal!!



Lemmy, fijn om ook leuke, positieve verhalen te horen!! Altijd goed!



Kleinprinsesje, wat je volgens mij het beste kan doen: gewoon blijven ademen!!

Zoals Pluck het al beschrijft, het is gewoon moeilijk om een gevoel te behouden als je al een hele tijd zonder elkaar bent. Maar (ik weet niet of dat zo is, maar kan me zo voorstellen dat het zo is) daar moet je niet hele dagen over lopen piekeren/twijfelen; dat merk je snel genoeg als hij weer thuis is!! En voor jullie is die thuiskomst al deze maand, denk ik zo?!

Kijk het gewoon aan. Je hebt je gevoelens eerlijk vertelt, hij heeft er goed op gereageerd, dus laat het gewoon over je heen komen!

Zou me niks verbazen als je, je een week na zijn thuiskomst bedenkt "hoe heb ik ooit kunnen denken dat dit niks meer was?!"

En misschien komt je gevoel wel niet meer terug...tja, verdrietig maar dan was hij het toch niet. Maar onthou: het komt altijd sowieso goed!! Take Care!! *;



En ik las laats iets wat helemaal waar is volgens mij:

There's a Strong Woman, who loves a MilitaryMen



Doe rustig aan allemaal, dan breekt het lijntje niet!!



Liefs Robine

Hallo Robine en Pluck,



Ik ben opgelucht dat ik het vertelt heb.. Ik dacht dat ik allemaal boze reacties zou krijgen en ik had ook gedacht dat mijn vriend boos zou zijn etc.. maar integendeel.. Maar ik vind het fijn dat jullie me begrijpen dat jullie hetzelfde hebben/meegemaakt hebben. In het begin toen ik erachter kwam werd ik er echt super kwaad om, want ik speelde eigenlijk een beetje toneel tegen mn vriend.. en dat knaagt van binnen aan je en dat heb ik nu gelukkig niet meer. Maar hij komt volgende maand zoiets terug.. en dan wacht ik het idd af, ik ga het nu in ieder geval absoluut niet uitmaken, ik blijf hem steunen en ik houd wel nog veel van hem. Misschien dat als hij terug is dat dan idd alles weer zoals vroeger is. En zo niet, dan blijven we gewoon hele goede vrienden Dankjewel iedereen, voor jullie steun *; heel veel sterkte iedereen!!

Hey Lemmy,Inderdaad leuk om ook positieve verhalen te horen! Gelukkig zijn die er ook! Ondanks dat het af en toe best heel lastig is, zo'n man ver weg. Valt het me, over het algemeen genomen, erg mee. Hey klein prinsesje!Fijn dat onze verhalen je weer wat rustiger hebben gemaakt! Zo zie je maar, er over praten helpt echt! Laat je het ons nog even weten, hoe het afgelopen is met je?

Pluck ja idd



Ik laat zeker weten hoe het afgelopen is!! Mn vriend krijgt binnekort de datum te horen dat hij terug komt en dan zeg ik jullie hoe het is afgelopen, als hij weer hier in het land is!

Hallo allemaal,

Dit is de eerste keer dat ik reageer, dus ik ga me eerst even voorstellen. Ik ben 28 en heb sinds anderhalf jaar een relatie met een militair. Helaas werk ik zelf ook voor deze organisatie. Ik zeg helaas, omdat er bij ons nu twee mensen zijn die (zonder elkaar) uitgezonden kunnen worden en kunnen worden overgeplaatst. Ik heb mijn partner leren kennen bij de start van mijn defensie-carriere en heb tot nu toe alleen maar negatieve ervaringen met defensie en met name met het hebben van een relatie met een militair. Begrijp me goed: niet met de persoon, maar wel met de organisatie.



Wij zijn eigenlijk direct gaan samenwonen, alleen betekent dit dat we elk weekend samen MOGEN zijn, door de week is dit bijna onmogelijk doordat de afstand te groot is (ik probeer overigens elke woensdag naar huis tegaan, het extreem vroeg op staan neem ik daarbij voor lief).



Ik vind het heel bijzonder om te lezen hoeveel vertrouwen jullie hebben in jullie partner, elk negatief aspect wordt door anderen gerationaliseerd. Als iemand er doorheen zit, is er altijd wel iemand die iets weet te ontkrachten. Respect dames! Mijn vertrouwen in de mannelijke militairen is niet zo groot helaas. Vanaf het moment dat ik begon met werken (direct na de KMA) werd ik geconfronteerd met de mannen binnen deze organisatie. Die ongetwijfeld het beste voor hebben met hun partner, maar tussen 08.00 en 17.00 uur en evt langer als ze binnen slapen, continu bezig zijn met de vrouwelijke militairen en helaas ook met wat zij evt kunnen doen met die vrouwen (er worden zelfs weddenschappen afgesloten over wie mij het eerst in bed krijgt). Dit zijn ook mannen die net een relatie hebben en mannen die al jaren getrouwd zijn. Mijn partner en ik hebben hier (en het weekend is al zo kort) regelmatig discussies over. Even ter verduidelijking, ik ben geen vrouw die gebruik maakt van haar uiterlijk. Sterker nog, ik gebruik bewust nooit iets van make-up en mijn uniformrok is langer dan de mag. Daarnaaast ben ik nog nooit eerder zo´n bitch geweest als nu. Mijn muur is volledig opgebouwd.



Waarschijnlijk denk iemand nu: Waarom ga je niet weg? Ik zal heel eerlijk zeggen dat ik dat ook doe, zodra ik weg MAG. De komende vijf jaar heb ik namelijk niets te zeggen over mijn leven, ondanks mijn universitaire titel.



Jemig, lang verhaal en ik weet eigenlijk niet eens meer welk punt ik wilde maken... Mijn liefie ligt nu op de bank te slapen en we hebben lekker zitten pimpelen, vandaar...



Een boel gezeur, maar wel eens lekker het een keer van me af te schrijven.



Als er iemand is met vragen over Defensie in het algemeen of de luchtmacht in het bijzonder, dan hoor ik het graag!



Groetjes,

RiJa

Jammer dat jij het zo voelt en dat je in deze situatie zit...alleen wil ik wel even benadrukken dat NIET ALLE MILITAIREN ZO ZIJN!!!

Vrouwen/meiden die hier posten en onzeker zijn zullen dit bericht verkeerd kunnen opvatten.Ik weet dat mijn lievie niet zo is..hij houd onvoorwaardelijk van mij..en is geen rokkenjager!Er zijn altijd mannen die menen dat ze achter de vrouwen aan moeten..dat is een feit..alleen werken er nu meerendeel mannen als militair en dan zullen er meer bij elkaar zijn die achter de vrouwen aan zitten dan bv in de straat waarin je woont.



Het is niet zo dat ik negatieve berichten goed wil praten..ik wil graag de meiden die het nodig hebben een hart onder de riem steken..rotte appels heb je overal..maar om dit nou hier te plaatsen vind ik wel dubbel..voor de meiden die het al zo zwaar hebben of bang zijn om hun partner te verliezen komt dit hard aan.



Meiden laat je niet ontmoedigen



knuff daantje

Hey RiJa,



Ik ben blij dat je aangeeft dat je zelf ook niet weet welk punt je ook al weer wilde maken, want dat is mijn namelijk ook niet duidelijk.



Ik kan prima omgaan met negatieve berichten maar eerlijk gezegd begrijp ik niet waarom je dit verhaal geplaatst hebt? Maar goed waarschijnlijk wilde jij ook gewoon even je ei kwijt over de siutatie waar je zelf in zit. Waarvan ik me kan voorstellen dat het een vervelende situatie is. Ik ga er verder niet zoveel op in omdat ik me afvraag of je uberhaupt nog wel eens terug zien hier.



Ik denk dat je overal foute mannen heb. Misschien heb je het in het ene beroep meer dan in het andere. Ik heb verschillende vriendinnen die als sterwardess werken. Als je hoort wat er allemaal gebeurt tussen (co)piloten en sterwardessen. In elke baan en elk beroep kom je mensen tegen, die niet trouw zijn aan hun partner. Misschien dat het bij defensie allemaal wat gemakkelijker gaat, zeker wanneer je ook intern zit.



Ik vind het jammer dat er nu generaliseerd wordt over militairen. Ze hebben al zo vaak een slechte naam........en of dat nou terecht is dat vraag ik me af!



Ik wens je veel sterkte met je eigen problemen. Ik stel voor dat je wanneer je volgende keer iets wil plaatsen hier dat je eerst even na denkt over wat je nu precies wilt vertellen. Een discussie is altijd interessant maar dan moet je wel eerst een punt maken.

quote:



Hey RiJa,



Ik ben blij dat je aangeeft dat je zelf ook niet weet welk punt je ook al weer wilde maken, want dat is mijn namelijk ook niet duidelijk.



Mij is het wel duidelijk, Rija gaf domweg haar kijk en mening op het onderwerp. Vanuit haar perspectief.



Ik kan prima omgaan met negatieve berichten maar eerlijk gezegd begrijp ik niet waarom je dit verhaal geplaatst hebt? Maar goed waarschijnlijk wilde jij ook gewoon even je ei kwijt over de siutatie waar je zelf in zit. Waarvan ik me kan voorstellen dat het een vervelende situatie is. Ik ga er verder niet zoveel op in omdat ik me afvraag of je uberhaupt nog wel eens terug zien hier.



Wat jammer dat je dit zo neerschrijft. Dit moedigt ook niet aan om nog een keer te reageren.



Ik denk dat je overal foute mannen heb. Misschien heb je het in het ene beroep meer dan in het andere. Ik heb verschillende vriendinnen die als sterwardess werken. Als je hoort wat er allemaal gebeurt tussen (co)piloten en sterwardessen. In elke baan en elk beroep kom je mensen tegen, die niet trouw zijn aan hun partner. Misschien dat het bij defensie allemaal wat gemakkelijker gaat, zeker wanneer je ook intern zit.



Ik vind het jammer dat er nu generaliseerd wordt over militairen. Ze hebben al zo vaak een slechte naam........en of dat nou terecht is dat vraag ik me af!



Ik wens je veel sterkte met je eigen problemen. Ik stel voor dat je wanneer je volgende keer iets wil plaatsen hier dat je eerst even na denkt over wat je nu precies wilt vertellen. Een discussie is altijd interessant maar dan moet je wel eerst een punt maken.



RiJa maakt een punt.



Het topic is "ervaringen over het leven met een militair", en dat is precies datgene wat RiJa doet. Zij geeft aan wat haar ervaringen zijn, geeft aan hoe bijzonder ze het vertrouwen van de vrouwen hier vind in de partners, en hoeveel steun de vrouwen elkaar hier geven.



En is dit een discussietopic? Of is dit een topic waarin mensen hun verhalen doen, en hun ervaringen delen? Waarin ze steun kunnen krijgen?



Of veranderdt dit nu in een "wij tegen hun" topic?, waarin je alleen maar mee mag schrijven als je aan bepaalde criteria voldoet?



JOjanneke

Hoi Jojanneke,



Uiteraard is iedereen vrij om zijn of haar mening te geven over een onderwerp. Jij zegt dat RiJa waardering voor de vrouwen hier uitspreekt...Sorry maar als iemand zegt: Elk negatief aspect, wordt door anderen weg gerationaliseerd heb ik niet het gevoel dat iemand daarwerkelijk waardering heeft voor de vrouwen hier.



Dan komt bij mij het gevoel naar boven, dat de opmerking van "respect" voor jullie allemaal, cynisch bedoelt is. Wellicht heb ik het verhaal van RiJa verkeerd begrepen. Maar uit haar hele verhaal krijg ik niet het gevoel dat ze respect heeft voor de vrouwen hier, maar dat ze het een stel naieve dames vindt. Want ZIJ ziet van dichtbij wel wat er allemaal gebeurt.En die mannen zijn allemaal niet te vertrouwen..........



Desalniettemin heeft ze zelf een relatie met een militair. Wat gezien haar mening en haar verhaal een beetje tegenstrijdig is.



Ik ben benieuwd wat RiJa nog toe te voegen heeft op jouw en mijn interpretatie van haar verhaal. Wellicht dat dat wat duidelijkheid schept.

quote:

Hoi Jojanneke,



Uiteraard is iedereen vrij om zijn of haar mening te geven over een onderwerp. Jij zegt dat RiJa waardering voor de vrouwen hier uitspreekt...Sorry maar als iemand zegt: Elk negatief aspect, wordt door anderen weg gerationaliseerd heb ik niet het gevoel dat iemand daarwerkelijk waardering heeft voor de vrouwen hier.





Soms bekruipt mij dat gevoel ook wel eens.....Dat alles wat negatief is "recht gekletst" wordt.



En niet om het een of ander, ik denk dat ik me daar ook schuldig aan hebt gemaakt.

Ook ik wil nog wel eens "op de barricaden" springen om een "in mijn ogen verkeerd beeld" recht te zetten.



Soms is alleen het "roze wolken" gehalte erg hoog....En ja, het leven met een militair kan leuk zijn, kan spannend en opwindend zijn. En de vlinders die ik na 24 jaar nog kan voelen, vind ik heel bijzonder.



Maar het leven met een militair kan soms ook behoorlijk kut zijn, en niet iedereen kan dat aan.



En ja, soms heb ik het gevoel dat de vrouwen die hier schrijven kostte wat kost zich aan moeten passen aan de militair, en dat ze kostte wat kost begrip op MOET brengen voor de militair, om dat hij puntje, puntje, puntje... ( vul maar in)



En daar heb ik moeite mee. Ik vind dat het begrip over en weer moet zijn.

Dat de militair zich aan zal moeten passen aan het leven van zijn lief, en dat de lief zich aan zal moeten passen aan het leven van de militair.

Dat ze samen op zoek gaan naar een manier om hun relatie vorm te geven, met aandacht en compassie en begrip voor elkaars specefieke behoeften.



En ja, dat houdt in dat je beide water bij de wijn moet doen. Dat je op zoek gaat naar compromissen. Zoals je in elke relatie moet, of dat nu met een militair is of niet.



JOjanneke

Hahaha...



Wat een commotie....



Jojanneke, ik ben van mening dat jouw beeld over de meiden die hier schrijven niet helemaal klopt.... Althans, laat ik vooral voor mezelf spreken!! Ik durf te beweren dat ik een heel zelfstandig vrouw ben (werk fulltime bij Justitie, heb een brede sociale vriendengroep, doe veel leuke dingen e.d), die zich absoluut niet aan haar man aanpast en ook zeker niet PRO defensie is!! Sterker nog ik heb eigenlijk continu baal-momenten door acties van defensie. Maar ik hou gewoon veel van mijn vriend en heb besloten om heel oud met hem te worden, dus heb besloten om er maar mee te dealen (met defensie dus!). En natuurlijk hebben mijn vriend en ik hier wel eens woorden over en natuurlijk is het niet altijd tof dat hij vaak weg is en op dit moment Heel ver weg is voor een hele tijd.... Maar wat heeft het voor zin om de negatieve punten extra te benadrukken?! En je daar op te richten...?! Wat mij betreft wegen de positieve punten van mijn vriend (en eigenlijk heeft dat dus totaal niets met defensie of zijn beroep te maken, maar met zijn persoontje en karakter) 1000 malen zwaarder, dan de nadelen!



Wat betreft op een rolze wolk zitten....dat is echt niet zo, hoor!! Hoewel dat natuurlijk mooi zou zijn als je al vijf jaar samen bent en er nog steeds niet vanaf gevallen bent...

Denk alleen dat als mensen hier twijfels of dipmomenten beschrijven, die je herkent, je daar best op een positieve manier op mag reageren...als je het zelf ook daadwerkelijk zo hebt ervaren. Waarom zou je mensen nog meer in de put gaan praten?!



RIJA, leuk dat je hier je ervaringen deelt!! En heel vervelend voor je, dat jouw ervaringen met defensie zo negatief zijn. En dan ook nog eens die negatieve ervaringen met al die mannen, die achter je aan lopen...

Lijkt me goed om je contract eens goed na te lezen, want ik heb wel eens begrepen dat je wel onder een contract uit kan komen bij defensie, onder bepaalde voorwaarde. Lijkt me namelijk niet dat je gelukkig wordt om hier nog vijf jaar te blijven werken!!



Overigens denk ik wel bij het lezen 'jouw ervaring', niet een ervaring die ik gevoelsmatig herken.. Het is echt onzin om alle militairen over een kam te scheren, natuurlijk ben ik er niet bij als mijn vriend aan het werk is, maar dat is andersom niet anders (wie weet ben ik wel de grootste flirt die er rondloopt op mijn werk).

En natuurlijk ken ik ook die verhalen, over vrouwen die een heel peleton afwerken op de kazerne, of op uitzendingen. En van militairen die naar de hoeren gaan met zn allen en dan om de beurten een vrouw huren.... En de verhalen van mannen die worden geschorst, omdat vrouwelijke collega's ze aanklagen wegens verkrachting...

Natuurlijk hoor ik die verhalen en ik ben heus niet zo naief om te denken dat ze niet bestaan, of niet waar zijn. Mijn vriend vertelt het vaak zelf.

Maar moet ik daarom gaan twijfelen over mijn vriend of onze relatie?! Nee, zo voelt het gewoon niet.... En als dat dan over komt als niet realistisch, of op een rolze wolk zitten....tja, dan is dat maar zo, denk ik!



En verder denk ik overigens dat iedereen elkaar gewoon in zijn waarde moet laten op dit topic! Natuurlijk mag iedereen zijn mening geven/verhaal doen. Maar laten we ons gewoon realiseren dat sommige mensen een relatie met een militair als minder fijn ervaren en andere als prima te doen, of juist helemaal super. Dat is per relatie, per persoon, per situatie verschillend en is allemaal waar, want het is namelijk een gevoel/ervaring van een persoon. Enne....gevoelens zijn niet goed of slecht, ze zijn... VOEL MAAR!