Relaties
alle pijlers
Militair als partner?
donderdag 30 november 2006 om 19:23
Hoi!
Ik vroeg me af of er mensen zijn die ervaring hebben met een partner die bij Defensie werkt. Mijn vriend is op dit moment aan het solliciteren bij de Landmacht. Hij hoopt straks de officiersopleiding op de KMA te volgen. Omdat dit zijn grote droom is steun ik hem hierin, maar er komt natuurlijk wel wat meer bij kijken dan alleen maar een andere baan.
Is er iemand die me zijn/haar ervaringen wil vertellen over het leven met een militair?
Ik vroeg me af of er mensen zijn die ervaring hebben met een partner die bij Defensie werkt. Mijn vriend is op dit moment aan het solliciteren bij de Landmacht. Hij hoopt straks de officiersopleiding op de KMA te volgen. Omdat dit zijn grote droom is steun ik hem hierin, maar er komt natuurlijk wel wat meer bij kijken dan alleen maar een andere baan.
Is er iemand die me zijn/haar ervaringen wil vertellen over het leven met een militair?
zondag 10 juni 2007 om 14:24
quote:
Hahaha...
Wat een commotie....
Jojanneke, ik ben van mening dat jouw beeld over de meiden die hier schrijven niet helemaal klopt.... Althans, laat ik vooral voor mezelf spreken!! Ik durf te beweren dat ik een heel zelfstandig vrouw ben (werk fulltime bij Justitie, heb een brede sociale vriendengroep, doe veel leuke dingen e.d), die zich absoluut niet aan haar man aanpast en ook zeker niet PRO defensie is!! Sterker nog ik heb eigenlijk continu baal-momenten door acties van defensie. Maar ik hou gewoon veel van mijn vriend en heb besloten om heel oud met hem te worden, dus heb besloten om er maar mee te dealen (met defensie dus!). En natuurlijk hebben mijn vriend en ik hier wel eens woorden over en natuurlijk is het niet altijd tof dat hij vaak weg is en op dit moment Heel ver weg is voor een hele tijd.... Maar wat heeft het voor zin om de negatieve punten extra te benadrukken?! En je daar op te richten...?! Wat mij betreft wegen de positieve punten van mijn vriend (en eigenlijk heeft dat dus totaal niets met defensie of zijn beroep te maken, maar met zijn persoontje en karakter) 1000 malen zwaarder, dan de nadelen!
Wat betreft op een rolze wolk zitten....dat is echt niet zo, hoor!! Hoewel dat natuurlijk mooi zou zijn als je al vijf jaar samen bent en er nog steeds niet vanaf gevallen bent...
Denk alleen dat als mensen hier twijfels of dipmomenten beschrijven, die je herkent, je daar best op een positieve manier op mag reageren...als je het zelf ook daadwerkelijk zo hebt ervaren. Waarom zou je mensen nog meer in de put gaan praten?!
Fijn dat je zo reageert.
Nogmaals, ik weet ook niet hoe "respresentatief" ik ben voor dit topic, en of ik er echt bij tussen hoor....
Kan ook domweg de "generatiekloof" zijn, dat wil ik ook helemaal niet uitsluiten.
Ik ben nu 41, en toen ik 17 was leerde ik "mijn militair" kennen... Ga maar na dus hoe lang ik al in "het wereldje" meeloop.
Wat ik mij ook regelmatig realiseer is het verschil tussen "het wereldje" van 24 jaar geleden, en nu. Neem alleen maar de verschillen in contact mogelijkheden.
En het feit dat "mijn militair" nog maximaal 5 jaar "moet", dus aan het einde van zijn carriere staat, wij ons gezin "af" hebben, en wij uitkijken na de periode na zijn diensttijd.
Ik denk dat die achtergrond mijn mening hier ook beinvloed.
Dag dag JOjanneke, die in jou best wel herkenningspunten ziet....
Hahaha...
Wat een commotie....
Jojanneke, ik ben van mening dat jouw beeld over de meiden die hier schrijven niet helemaal klopt.... Althans, laat ik vooral voor mezelf spreken!! Ik durf te beweren dat ik een heel zelfstandig vrouw ben (werk fulltime bij Justitie, heb een brede sociale vriendengroep, doe veel leuke dingen e.d), die zich absoluut niet aan haar man aanpast en ook zeker niet PRO defensie is!! Sterker nog ik heb eigenlijk continu baal-momenten door acties van defensie. Maar ik hou gewoon veel van mijn vriend en heb besloten om heel oud met hem te worden, dus heb besloten om er maar mee te dealen (met defensie dus!). En natuurlijk hebben mijn vriend en ik hier wel eens woorden over en natuurlijk is het niet altijd tof dat hij vaak weg is en op dit moment Heel ver weg is voor een hele tijd.... Maar wat heeft het voor zin om de negatieve punten extra te benadrukken?! En je daar op te richten...?! Wat mij betreft wegen de positieve punten van mijn vriend (en eigenlijk heeft dat dus totaal niets met defensie of zijn beroep te maken, maar met zijn persoontje en karakter) 1000 malen zwaarder, dan de nadelen!
Wat betreft op een rolze wolk zitten....dat is echt niet zo, hoor!! Hoewel dat natuurlijk mooi zou zijn als je al vijf jaar samen bent en er nog steeds niet vanaf gevallen bent...
Denk alleen dat als mensen hier twijfels of dipmomenten beschrijven, die je herkent, je daar best op een positieve manier op mag reageren...als je het zelf ook daadwerkelijk zo hebt ervaren. Waarom zou je mensen nog meer in de put gaan praten?!
Fijn dat je zo reageert.
Nogmaals, ik weet ook niet hoe "respresentatief" ik ben voor dit topic, en of ik er echt bij tussen hoor....
Kan ook domweg de "generatiekloof" zijn, dat wil ik ook helemaal niet uitsluiten.
Ik ben nu 41, en toen ik 17 was leerde ik "mijn militair" kennen... Ga maar na dus hoe lang ik al in "het wereldje" meeloop.
Wat ik mij ook regelmatig realiseer is het verschil tussen "het wereldje" van 24 jaar geleden, en nu. Neem alleen maar de verschillen in contact mogelijkheden.
En het feit dat "mijn militair" nog maximaal 5 jaar "moet", dus aan het einde van zijn carriere staat, wij ons gezin "af" hebben, en wij uitkijken na de periode na zijn diensttijd.
Ik denk dat die achtergrond mijn mening hier ook beinvloed.
Dag dag JOjanneke, die in jou best wel herkenningspunten ziet....
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
zondag 10 juni 2007 om 16:45
Oeps, ik zie dat ik nogal wisselende reacties krijg op mijn posting. Mijn respect voor jullie was absoluut geen sarcasme. Ik meen het dat ik het knap vind hoe jullie ermee omgaan hier op het forum. Ik wilde ook niet generaliseren dat alle militairen vreemd gaan, zo dom ben ik ook weer niet. Het enige is dat ik denk dat de kans op vreemdgaan groter is bij beroepen waarbij je geregeld langere perioden van huis bent. Wanneer deze perioden ook nog gepaard gaan met stress en zo dan geloof ik dat de kans op vreemdgaan groter is. Hiermee wil ik dus nogmaals niet zeggen dat elke militair die de kans krijgt, daar ook daadwerkelijk iets mee doet.
Nog even wat anders. Mijn opmerking over vrouwelijke militairen was ook iets anders bedoeld. Bij defensie zijn ze druk bezig het genderbeleid in te voeren en te zorgen dat meer vrouwen kiezen voor deze organisatie. Alleen de mannelijke (gecreeerde) cultuur van oudsher is lastig te veranderen. Dit betekent dat niet alle mannelijke militairen zitten te wachten op vrouwen in de organisatie. Veelal wordt gezegd dat het door de komst van vrouwen allemaal slechter is geworden. Daardoor vind ik het iig lastig om als vrouw voor deze organisatie te werken. Niet omdat alle mannen direct bovenop je springen, maar wel door de 'geintjes' die mannen onder elkaar graag maken. Daar moet je aan wennen, ik althans.
Ik hoop dat ik het hiermee enigzins heb kunnen nuanceren. Het was totaal niet mijn bedoeling iemand voor de borst te stuiten. Ik wilde gewoon na een tijdje meegelezen te hebben een keer reageren. Ik vind het echt goed dat het hier mogelijk is om even de frustraties en de leuke dingen met elkaar te delen.
Groetjes
Nog even wat anders. Mijn opmerking over vrouwelijke militairen was ook iets anders bedoeld. Bij defensie zijn ze druk bezig het genderbeleid in te voeren en te zorgen dat meer vrouwen kiezen voor deze organisatie. Alleen de mannelijke (gecreeerde) cultuur van oudsher is lastig te veranderen. Dit betekent dat niet alle mannelijke militairen zitten te wachten op vrouwen in de organisatie. Veelal wordt gezegd dat het door de komst van vrouwen allemaal slechter is geworden. Daardoor vind ik het iig lastig om als vrouw voor deze organisatie te werken. Niet omdat alle mannen direct bovenop je springen, maar wel door de 'geintjes' die mannen onder elkaar graag maken. Daar moet je aan wennen, ik althans.
Ik hoop dat ik het hiermee enigzins heb kunnen nuanceren. Het was totaal niet mijn bedoeling iemand voor de borst te stuiten. Ik wilde gewoon na een tijdje meegelezen te hebben een keer reageren. Ik vind het echt goed dat het hier mogelijk is om even de frustraties en de leuke dingen met elkaar te delen.
Groetjes
zondag 10 juni 2007 om 17:02
Wat dacht je dan van de vrouwen en mannen thuis die zitten te wachten op hun uitgezonden militair!! Van de mensen thuis gaan er heel veel meer vreemd hoor..!! Geloof me... Wij hebben toch alle vrijheid? Kunnen doen wat we willen.. Geloof me, de militairen die daar zitten moeten veel banger zijn dat hun partner thuis vreemdgaat.. dan andersom
zondag 10 juni 2007 om 17:20
quote:
Oeps, ik zie dat ik nogal wisselende reacties krijg op mijn posting. Mijn respect voor jullie was absoluut geen sarcasme. Ik meen het dat ik het knap vind hoe jullie ermee omgaan hier op het forum. Ik wilde ook niet generaliseren dat alle militairen vreemd gaan, zo dom ben ik ook weer niet. Het enige is dat ik denk dat de kans op vreemdgaan groter is bij beroepen waarbij je geregeld langere perioden van huis bent. Wanneer deze perioden ook nog gepaard gaan met stress en zo dan geloof ik dat de kans op vreemdgaan groter is. Hiermee wil ik dus nogmaals niet zeggen dat elke militair die de kans krijgt, daar ook daadwerkelijk iets mee doet.
Weet je, ik geloof daar niet zo in. Dat de kans op vreemd gaan groter is bij beroepen waarbij je regelmatig langere tijden van huis bent.
Ik was/ben nog steeds van mening, dat het in de mens zelf zit. Als iemand vreemd wil gaan, dan gaat hij/zij vreemd, los van het feit welk werk hij/zij doet.
Het heeft in mijn ogen meer te maken met betrokkenheid en communicatie te maken, en openheid in je relatie.
Sex met iemand die aan de andere kant van de wereld zit is lastig, klopt helemaal..... Maar wat doe je dan met die gevoelens die je wel hebt, maar niet kunt uiten? Bespreek je dat met je partner? of doe je net alsof dat er niet is?
Praat je van te voren hoe je zult reageren als je een "aanbod" krijgt, of zwijg je het dood... En laten we eerlijk zijn, voor zowel de mannen als de vrouwen in een relatie geld dat ze sexuele behoeften hebben, en dat dat een uitlaatklep voor gezocht wordt. Het verschil alleen is, praat je daar over zodat je open en eerlijk kunt zijn, of is dat niet mogelijk en moet het in het geniep?
Maar goed, dit gaat ook op voor stellen die elkaar elke avond zien. Ook binnen "normale" relaties kan verschil in behoefte zitten, en ook daarin wordt gekozen hoe ze daar mee om gaan. Het ene koppel praat daar over, en weet een acceptabel compromis te vinden, het andere koppel praat daar absoluut niet over, met als eindresultaat dat één van beiden sexuele activiteiten gaat ontplooien waar de ander niet blij mee is. ( Lees alle "help, mijn vriend/vriendin/man/vrouw gaat vreemd, kijkt porno topics er maar op na)
Nog even wat anders. Mijn opmerking over vrouwelijke militairen was ook iets anders bedoeld. Bij defensie zijn ze druk bezig het genderbeleid in te voeren en te zorgen dat meer vrouwen kiezen voor deze organisatie. Alleen de mannelijke (gecreeerde) cultuur van oudsher is lastig te veranderen. Dit betekent dat niet alle mannelijke militairen zitten te wachten op vrouwen in de organisatie. Veelal wordt gezegd dat het door de komst van vrouwen allemaal slechter is geworden. Daardoor vind ik het iig lastig om als vrouw voor deze organisatie te werken. Niet omdat alle mannen direct bovenop je springen, maar wel door de 'geintjes' die mannen onder elkaar graag maken. Daar moet je aan wennen, ik althans.
Vrouwen binnen defensie is inderdaad een veel besproken onderwerp. En maakt ook veel los. Zowel bij de vrouwen die achterblijven ( jalouzie) als bij de mannen die er mee moeten varen. Als vrouw zijnde vind ik zondermeer dat vrouwen binnen defensie moeten kunnen werken, en op dezelfde manier ingezet moeten kunnen worden als mannen. Klaar. Man en vrouw doen wat dat aangaat niets voor elkaar onder. (Qua kennis en vaardigheden)
Waar ik alleen wel serieus mijn twijfels bij heb, is het feit of het zo'n verstandig idee is om jonge mensen( tussen de 18 en 25) waarbij de hormonen door het lijf heen gieren met de snelheid van het licht, bij elkaar in een kleine ruimte te zetten, en om dan te verwachten dat er niets gebeurt.....Helemaal als je nagaat dat de oudere functies waarbij er toezicht gehouden werd op de verblijven van de manschappen al een jaar of wat "wegbezuinigd" zijn.
( ze komen trouwens weer terug, de (onder)officieren van politie..)
Waar ik trouwens nog altijd nieuwsgierg naar ben, is wat er zou gebeuren als je alle medewerkers van bijvoorbeeld een belastingtelefoon ( 300 man aan personeel) op zou sluiten voor 4 maanden in het gebouw van de belasting telefoon. Dan ben ik heel nieuwsgierig of er uitwassen zouden ontstaan of niet...
Ik hoop dat ik het hiermee enigzins heb kunnen nuanceren. Het was totaal niet mijn bedoeling iemand voor de borst te stuiten. Ik wilde gewoon na een tijdje meegelezen te hebben een keer reageren. Ik vind het echt goed dat het hier mogelijk is om even de frustraties en de leuke dingen met elkaar te delen.
Ik vond het leuk dat je reageerde, en ik heb je bericht ook niet als zijnde negatief ervaren. Succes in iedergeval, met je carriere en je relatie.
Groetjes
dag dagJOjanneke
Oeps, ik zie dat ik nogal wisselende reacties krijg op mijn posting. Mijn respect voor jullie was absoluut geen sarcasme. Ik meen het dat ik het knap vind hoe jullie ermee omgaan hier op het forum. Ik wilde ook niet generaliseren dat alle militairen vreemd gaan, zo dom ben ik ook weer niet. Het enige is dat ik denk dat de kans op vreemdgaan groter is bij beroepen waarbij je geregeld langere perioden van huis bent. Wanneer deze perioden ook nog gepaard gaan met stress en zo dan geloof ik dat de kans op vreemdgaan groter is. Hiermee wil ik dus nogmaals niet zeggen dat elke militair die de kans krijgt, daar ook daadwerkelijk iets mee doet.
Weet je, ik geloof daar niet zo in. Dat de kans op vreemd gaan groter is bij beroepen waarbij je regelmatig langere tijden van huis bent.
Ik was/ben nog steeds van mening, dat het in de mens zelf zit. Als iemand vreemd wil gaan, dan gaat hij/zij vreemd, los van het feit welk werk hij/zij doet.
Het heeft in mijn ogen meer te maken met betrokkenheid en communicatie te maken, en openheid in je relatie.
Sex met iemand die aan de andere kant van de wereld zit is lastig, klopt helemaal..... Maar wat doe je dan met die gevoelens die je wel hebt, maar niet kunt uiten? Bespreek je dat met je partner? of doe je net alsof dat er niet is?
Praat je van te voren hoe je zult reageren als je een "aanbod" krijgt, of zwijg je het dood... En laten we eerlijk zijn, voor zowel de mannen als de vrouwen in een relatie geld dat ze sexuele behoeften hebben, en dat dat een uitlaatklep voor gezocht wordt. Het verschil alleen is, praat je daar over zodat je open en eerlijk kunt zijn, of is dat niet mogelijk en moet het in het geniep?
Maar goed, dit gaat ook op voor stellen die elkaar elke avond zien. Ook binnen "normale" relaties kan verschil in behoefte zitten, en ook daarin wordt gekozen hoe ze daar mee om gaan. Het ene koppel praat daar over, en weet een acceptabel compromis te vinden, het andere koppel praat daar absoluut niet over, met als eindresultaat dat één van beiden sexuele activiteiten gaat ontplooien waar de ander niet blij mee is. ( Lees alle "help, mijn vriend/vriendin/man/vrouw gaat vreemd, kijkt porno topics er maar op na)
Nog even wat anders. Mijn opmerking over vrouwelijke militairen was ook iets anders bedoeld. Bij defensie zijn ze druk bezig het genderbeleid in te voeren en te zorgen dat meer vrouwen kiezen voor deze organisatie. Alleen de mannelijke (gecreeerde) cultuur van oudsher is lastig te veranderen. Dit betekent dat niet alle mannelijke militairen zitten te wachten op vrouwen in de organisatie. Veelal wordt gezegd dat het door de komst van vrouwen allemaal slechter is geworden. Daardoor vind ik het iig lastig om als vrouw voor deze organisatie te werken. Niet omdat alle mannen direct bovenop je springen, maar wel door de 'geintjes' die mannen onder elkaar graag maken. Daar moet je aan wennen, ik althans.
Vrouwen binnen defensie is inderdaad een veel besproken onderwerp. En maakt ook veel los. Zowel bij de vrouwen die achterblijven ( jalouzie) als bij de mannen die er mee moeten varen. Als vrouw zijnde vind ik zondermeer dat vrouwen binnen defensie moeten kunnen werken, en op dezelfde manier ingezet moeten kunnen worden als mannen. Klaar. Man en vrouw doen wat dat aangaat niets voor elkaar onder. (Qua kennis en vaardigheden)
Waar ik alleen wel serieus mijn twijfels bij heb, is het feit of het zo'n verstandig idee is om jonge mensen( tussen de 18 en 25) waarbij de hormonen door het lijf heen gieren met de snelheid van het licht, bij elkaar in een kleine ruimte te zetten, en om dan te verwachten dat er niets gebeurt.....Helemaal als je nagaat dat de oudere functies waarbij er toezicht gehouden werd op de verblijven van de manschappen al een jaar of wat "wegbezuinigd" zijn.
( ze komen trouwens weer terug, de (onder)officieren van politie..)
Waar ik trouwens nog altijd nieuwsgierg naar ben, is wat er zou gebeuren als je alle medewerkers van bijvoorbeeld een belastingtelefoon ( 300 man aan personeel) op zou sluiten voor 4 maanden in het gebouw van de belasting telefoon. Dan ben ik heel nieuwsgierig of er uitwassen zouden ontstaan of niet...
Ik hoop dat ik het hiermee enigzins heb kunnen nuanceren. Het was totaal niet mijn bedoeling iemand voor de borst te stuiten. Ik wilde gewoon na een tijdje meegelezen te hebben een keer reageren. Ik vind het echt goed dat het hier mogelijk is om even de frustraties en de leuke dingen met elkaar te delen.
Ik vond het leuk dat je reageerde, en ik heb je bericht ook niet als zijnde negatief ervaren. Succes in iedergeval, met je carriere en je relatie.
Groetjes
dag dagJOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
zondag 10 juni 2007 om 17:28
quote:Wat dacht je dan van de vrouwen en mannen thuis die zitten te wachten op hun uitgezonden militair!! Van de mensen thuis gaan er heel veel meer vreemd hoor..!! Geloof me... Wij hebben toch alle vrijheid? Kunnen doen wat we willen.. Geloof me, de militairen die daar zitten moeten veel banger zijn dat hun partner thuis vreemdgaat.. dan andersomHelemaal mee eens. En verder is alles afhankelijk van de persoon en de relatie. Er valt nauwelijks iets over te zeggen, ik denk alleen dat het in sommige situaties eerder kan gebeuren (militair én partner).
maandag 18 juni 2007 om 23:34
quote:
Skeewit hoe is het met je meis??Ik maak me zorgen!
Hoe gaat het met de rest van de meiden??Voor de meiden die nu ook hun partner op uitzending hebben..trekken jullie het nog een beetje??
knuff daantje Hallo Daantje..
Mijn mannetje is ook in Uruzgan,
ik vind het afschuwelijk wat er gebeurt is.. Eerst vrijdag en nu vandaag weer.. goede god, laat hem goed thuis komen...
Hoe is het met jou? En de rest??
Dikke knuffel
Skeewit hoe is het met je meis??Ik maak me zorgen!
Hoe gaat het met de rest van de meiden??Voor de meiden die nu ook hun partner op uitzending hebben..trekken jullie het nog een beetje??
knuff daantje Hallo Daantje..
Mijn mannetje is ook in Uruzgan,
ik vind het afschuwelijk wat er gebeurt is.. Eerst vrijdag en nu vandaag weer.. goede god, laat hem goed thuis komen...
Hoe is het met jou? En de rest??
Dikke knuffel
dinsdag 19 juni 2007 om 09:18
Het ging met mij goed...ik ben gisteren op sollicitatie gesprek geweest en aangenomen...3 july ga ik beginnen!!
Alleen ben ik vandaag heel onrustig..mijn lievie zit in het veld en ik heb al een paar dagen niets van hem gehoord (hij belt normaal altijd ff ongeveer een minuutje of 3)...als het goed is zou hij vandaag in het kamp terug komen maar mijn gevoel zegt dat dat niet gaat gebeuren.Het is daar heftig en ik word er onrustig van..nog 4 weken en dsn komt hij thuis...kan niet wachten want de laatste loodjes wegen inderdaad het zwaarst.
Het nieuws van vrijdag en maandag heeft er bij mij ook behoorlijk ingehakt..ik denk dat dat geld voor alle mensen die iemand kennen die daar zit.
Heel veel sterkte meis..laat je niet gek maken...geen nieuws is goed nieuws.*;
Alleen ben ik vandaag heel onrustig..mijn lievie zit in het veld en ik heb al een paar dagen niets van hem gehoord (hij belt normaal altijd ff ongeveer een minuutje of 3)...als het goed is zou hij vandaag in het kamp terug komen maar mijn gevoel zegt dat dat niet gaat gebeuren.Het is daar heftig en ik word er onrustig van..nog 4 weken en dsn komt hij thuis...kan niet wachten want de laatste loodjes wegen inderdaad het zwaarst.
Het nieuws van vrijdag en maandag heeft er bij mij ook behoorlijk ingehakt..ik denk dat dat geld voor alle mensen die iemand kennen die daar zit.
Heel veel sterkte meis..laat je niet gek maken...geen nieuws is goed nieuws.*;
dinsdag 19 juni 2007 om 17:22
Hi Alleenzijnisfijn....kan me voorstellen dat je een beetje onrustig bent, hoor!!
Hoewel ik probeer heel nuchter te blijven, word ik zeker niet blij van het nieuws....en dat is nog zacht uitgedrukt!
Daarbij heb ik de thuiskomdatum van mijn vriendje gekregen en die viel heel erg tegen!! Hij komt pas over acht weken thuis ... en we zitten vrijdag al op drie maanden, dus ben het eerlijk gezegd wel een beetje heel erg zat!!!
Maar ja, niks aan te doen ... Gewoon hopen dat hij in ieder geval gezond en heelhuids thuiskomst, want dat is natuurlijk het allerbelangrijkst ...
(en ooit twijfelde ik er niet aan dat dit ook zou gebeuren, maar nu voelt het toch als onzeker aan ... )
Sterkte allemaal!
Hoewel ik probeer heel nuchter te blijven, word ik zeker niet blij van het nieuws....en dat is nog zacht uitgedrukt!
Daarbij heb ik de thuiskomdatum van mijn vriendje gekregen en die viel heel erg tegen!! Hij komt pas over acht weken thuis ... en we zitten vrijdag al op drie maanden, dus ben het eerlijk gezegd wel een beetje heel erg zat!!!
Maar ja, niks aan te doen ... Gewoon hopen dat hij in ieder geval gezond en heelhuids thuiskomst, want dat is natuurlijk het allerbelangrijkst ...
(en ooit twijfelde ik er niet aan dat dit ook zou gebeuren, maar nu voelt het toch als onzeker aan ... )
Sterkte allemaal!
woensdag 20 juni 2007 om 22:20
Hallo!! Ik heb 2 jaar geleden een relatie met een militair gehad. Ik herken heel veel in wat hiervoor is geschreven. Helaas kon onze relatie niet tot stand blijven ivm dat hij zich vervreemde van de huidige maatschappij. De relatie zelf kon ik omschrijven als positief en erg relaxt. Ik vond het heerlijk om door de weeks je eigen ding te kunnen doen en in t weekend bij elkaar zijn.De missies en oefeningen waren daarentegen wel killing. Nadat t uit is gegaan hebben we een tijd geen contact gehad, maar uiteindelijk hebben we weer contact gezocht. Nu spreek ik hem zo nu en dan. Ook ik kreeg een paar maanden het bericht dat hij naar Uruzgan zou moeten. Hij kon en wilde me geen exacte datum zeggen, maar dat zou tussen nu en eind augustus moeten zijn. Toevallig had ik hem vorige week gesmst, omdat ik me door de media zorgen maakte. Heb ik nog steeds niks gehoord. Ik zie hem er zeker voor aan om voor de komende maanden zonder bericht weg te gaan. Toch van de week maar even bellen.
Iedereen heel veel stekte!!!
Iedereen heel veel stekte!!!
maandag 25 juni 2007 om 13:50
Hoi dames,
Geweldig om te zien dat hier een discussie over is! Ik heb sinds een paar maanden een relatie met een militair en ik merk dat ik toch steeds meer vragen heb.
Voor mijn vriend is het natuurlijk gewoon z'n werk, maar voor mij is het een heel apart wereldje. In het begin vond ik het ook heel vreemd om hem op beelden van z'n uitzending te zien, omdat dat voor mij helemaal niet bij hem paste.
Het komende jaar gaat hij gelukkig niet weg (afgzien van oefeningen dan), maar hij weet al wel dat hij volgend jaar weer op uitzendig gaat. Op dit men moet ik er niet aan denken dat ik hem dan zo lang moet missen, zeker omdat je weet dat hij niet ergens rustig op een kantoortje zit...
Ik kan nu natuurlijk weer niet bedenken wat ik allemaal wil weten, maar dat komt nog wel.
Ik vraag me in ieder geval af hoeveel jullie weten over het werk dat je man/ vriend doet. Ik heb de neiging om echt alles te vragen. Natuurlijk wil ik graag weten wat hij gedaan heeft de hele dag, maar er zijn ook dingen die hij niet uit wil of kan leggen, omdat dat volgens hem te ingewikkeld is, of omdat ik sommige dingen niet kan snappen omdat ik niet dat werk doe. Moet ik me er gewoon bij neerleggen dat ik sommige dingen dan maar niet weet? Hoort dat erbij als je vriend dit werk doet?
XX Brit
Geweldig om te zien dat hier een discussie over is! Ik heb sinds een paar maanden een relatie met een militair en ik merk dat ik toch steeds meer vragen heb.
Voor mijn vriend is het natuurlijk gewoon z'n werk, maar voor mij is het een heel apart wereldje. In het begin vond ik het ook heel vreemd om hem op beelden van z'n uitzending te zien, omdat dat voor mij helemaal niet bij hem paste.
Het komende jaar gaat hij gelukkig niet weg (afgzien van oefeningen dan), maar hij weet al wel dat hij volgend jaar weer op uitzendig gaat. Op dit men moet ik er niet aan denken dat ik hem dan zo lang moet missen, zeker omdat je weet dat hij niet ergens rustig op een kantoortje zit...
Ik kan nu natuurlijk weer niet bedenken wat ik allemaal wil weten, maar dat komt nog wel.
Ik vraag me in ieder geval af hoeveel jullie weten over het werk dat je man/ vriend doet. Ik heb de neiging om echt alles te vragen. Natuurlijk wil ik graag weten wat hij gedaan heeft de hele dag, maar er zijn ook dingen die hij niet uit wil of kan leggen, omdat dat volgens hem te ingewikkeld is, of omdat ik sommige dingen niet kan snappen omdat ik niet dat werk doe. Moet ik me er gewoon bij neerleggen dat ik sommige dingen dan maar niet weet? Hoort dat erbij als je vriend dit werk doet?
XX Brit
maandag 25 juni 2007 om 14:30
quote:
...
Ik vraag me in ieder geval af hoeveel jullie weten over het werk dat je man/ vriend doet. Ik heb de neiging om echt alles te vragen. Natuurlijk wil ik graag weten wat hij gedaan heeft de hele dag, maar er zijn ook dingen die hij niet uit wil of kan leggen, omdat dat volgens hem te ingewikkeld is, of omdat ik sommige dingen niet kan snappen omdat ik niet dat werk doe. Moet ik me er gewoon bij neerleggen dat ik sommige dingen dan maar niet weet? Hoort dat erbij als je vriend dit werk doet?
XX Brit
Ik ben zelf miliatir geweest en heb een lange relatie gehad met een militair.
Wat hij mag/wil vertellen is afhankelijk van zijn functie en rang, maar ook hoe jij op dingen reageert. Hij kent jou en weet dus wat jou van slag zou brengen en wat niet.
Toen ik samenwoonde vertelden we elkaar niet alles, maar dat wisten we wel van elkaar. We hadden 2 totaal verschillende functies, binnen 2 verschillende krijgsmachtonderdelen. Dan mag je vaak elkaar dingen niet vertellen, maar door de cultuurverschillen wil je vaak de ander ook dingen niet vertellen.
Of het erbij hoort? Ik denk het wel. Het is in feite niet anders dan als je bijvoorbeeld met een politieagent, brandweerman, advocaat of arts een relatie hebt. Dan weet je ook niet alles.
...
Ik vraag me in ieder geval af hoeveel jullie weten over het werk dat je man/ vriend doet. Ik heb de neiging om echt alles te vragen. Natuurlijk wil ik graag weten wat hij gedaan heeft de hele dag, maar er zijn ook dingen die hij niet uit wil of kan leggen, omdat dat volgens hem te ingewikkeld is, of omdat ik sommige dingen niet kan snappen omdat ik niet dat werk doe. Moet ik me er gewoon bij neerleggen dat ik sommige dingen dan maar niet weet? Hoort dat erbij als je vriend dit werk doet?
XX Brit
Ik ben zelf miliatir geweest en heb een lange relatie gehad met een militair.
Wat hij mag/wil vertellen is afhankelijk van zijn functie en rang, maar ook hoe jij op dingen reageert. Hij kent jou en weet dus wat jou van slag zou brengen en wat niet.
Toen ik samenwoonde vertelden we elkaar niet alles, maar dat wisten we wel van elkaar. We hadden 2 totaal verschillende functies, binnen 2 verschillende krijgsmachtonderdelen. Dan mag je vaak elkaar dingen niet vertellen, maar door de cultuurverschillen wil je vaak de ander ook dingen niet vertellen.
Of het erbij hoort? Ik denk het wel. Het is in feite niet anders dan als je bijvoorbeeld met een politieagent, brandweerman, advocaat of arts een relatie hebt. Dan weet je ook niet alles.
donderdag 5 juli 2007 om 15:54
quote:Ach Prinsesje... wat naar. Heeft hij er ook bijgezet waarom? Ging het al niet lekker tussen jullie? is er iets gebeurt daar? of thuis bij jou? *;Ik ben zo blij dat je reageert! Nou, ik was al een tijdje niet meer verliefd (dat wist hij) hij wel nog op mij.. en opeens had hij mijn naam uit msn gehaald enzo en hij deed anders en zei dat hij geen toekomst meer met me zag (omdat ik de uitzending echt ontzettend moeilijk vind) en nu... nu heb ik zo lang gewacht en nu is het uit...*; ;(
donderdag 5 juli 2007 om 16:03
Ach meissie toch...
Ik denk dat hij enorm met zichzelf aan het worstelen is daar. Als hij weet dat jouw gevoelens weg zijn, dan is het voor hem zo moeilijk daar. Hij heeft je achtergelaten met de bedoeling dat jullie elkaar zouden steunen en er samen weer uit zouden komen. En toen viel de liefde van zijn thuisfront weg....
Er gaan veel relaties kapot tijdens uitzendingen. de druk is enorm en een barstje kan gauw scheuren. Waarschijnlijk heeft hij al zijn moed bij elkaar geraapt en jouw aan de kant gezet omdat hij nu even niet meer kan dealen met zijn onzekerheid. Hij heeft zoveel aan zijn hoofd en dan word je al gauw gek van de twijfels.
Want al is hij een stoere militair, hij heeft ook zijn angsten en zijn onzekerheden. heb je hem wel zekerheid gegeven over dat jullie het weer gingen proberen als hij er weer is? Dat jouw gevoel wel weer terug zou komen? Hebben jullie veel contact gehad en wel genoeg met elkaar gepraat?
Ik denk dat hij enorm met zichzelf aan het worstelen is daar. Als hij weet dat jouw gevoelens weg zijn, dan is het voor hem zo moeilijk daar. Hij heeft je achtergelaten met de bedoeling dat jullie elkaar zouden steunen en er samen weer uit zouden komen. En toen viel de liefde van zijn thuisfront weg....
Er gaan veel relaties kapot tijdens uitzendingen. de druk is enorm en een barstje kan gauw scheuren. Waarschijnlijk heeft hij al zijn moed bij elkaar geraapt en jouw aan de kant gezet omdat hij nu even niet meer kan dealen met zijn onzekerheid. Hij heeft zoveel aan zijn hoofd en dan word je al gauw gek van de twijfels.
Want al is hij een stoere militair, hij heeft ook zijn angsten en zijn onzekerheden. heb je hem wel zekerheid gegeven over dat jullie het weer gingen proberen als hij er weer is? Dat jouw gevoel wel weer terug zou komen? Hebben jullie veel contact gehad en wel genoeg met elkaar gepraat?
donderdag 5 juli 2007 om 16:09
quote:
Ach meissie toch...
Ik denk dat hij enorm met zichzelf aan het worstelen is daar. Als hij weet dat jouw gevoelens weg zijn, dan is het voor hem zo moeilijk daar. Hij heeft je achtergelaten met de bedoeling dat jullie elkaar zouden steunen en er samen weer uit zouden komen. En toen viel de liefde van zijn thuisfront weg....
Er gaan veel relaties kapot tijdens uitzendingen. de druk is enorm en een barstje kan gauw scheuren. Waarschijnlijk heeft hij al zijn moed bij elkaar geraapt en jouw aan de kant gezet omdat hij nu even niet meer kan dealen met zijn onzekerheid. Hij heeft zoveel aan zijn hoofd en dan word je al gauw gek van de twijfels.
Want al is hij een stoere militair, hij heeft ook zijn angsten en zijn onzekerheden. heb je hem wel zekerheid gegeven over dat jullie het weer gingen proberen als hij er weer is? Dat jouw gevoel wel weer terug zou komen? Hebben jullie veel contact gehad en wel genoeg met elkaar gepraat?
Jaa? Gaan er zoveel relaties kapot.. wist ik eigenlijk niet, ik hoor daar nooit wat over.. Maar ik kan het me wel heel erg goed voorstellen. Het ging echt super goed tussen ons.. tot twee dagen geleden, toen barste de bom.. Ik geef hem heel veel zekerheid ja.. Maar hij is ook best wel jaloers (omdat ik wel wat aandacht van mannen krijg, niet arrogant bedoelt) en hij is bang dat ik verliefd op een ander word. Maar hij is helemaal in to zijn job en volgend jaar moet hij weer 4 of 6 maanden weg en ik kan dat gewoon niet.. (denk ik) En hij kan zich heel moeilijk uiten, heel erg moeilijk praten over zijn gevoelens.. hij wil echt alleen maar "groot" overkomen.. Wat een dilemma nu he!! Pffhhh
Ach meissie toch...
Ik denk dat hij enorm met zichzelf aan het worstelen is daar. Als hij weet dat jouw gevoelens weg zijn, dan is het voor hem zo moeilijk daar. Hij heeft je achtergelaten met de bedoeling dat jullie elkaar zouden steunen en er samen weer uit zouden komen. En toen viel de liefde van zijn thuisfront weg....
Er gaan veel relaties kapot tijdens uitzendingen. de druk is enorm en een barstje kan gauw scheuren. Waarschijnlijk heeft hij al zijn moed bij elkaar geraapt en jouw aan de kant gezet omdat hij nu even niet meer kan dealen met zijn onzekerheid. Hij heeft zoveel aan zijn hoofd en dan word je al gauw gek van de twijfels.
Want al is hij een stoere militair, hij heeft ook zijn angsten en zijn onzekerheden. heb je hem wel zekerheid gegeven over dat jullie het weer gingen proberen als hij er weer is? Dat jouw gevoel wel weer terug zou komen? Hebben jullie veel contact gehad en wel genoeg met elkaar gepraat?
Jaa? Gaan er zoveel relaties kapot.. wist ik eigenlijk niet, ik hoor daar nooit wat over.. Maar ik kan het me wel heel erg goed voorstellen. Het ging echt super goed tussen ons.. tot twee dagen geleden, toen barste de bom.. Ik geef hem heel veel zekerheid ja.. Maar hij is ook best wel jaloers (omdat ik wel wat aandacht van mannen krijg, niet arrogant bedoelt) en hij is bang dat ik verliefd op een ander word. Maar hij is helemaal in to zijn job en volgend jaar moet hij weer 4 of 6 maanden weg en ik kan dat gewoon niet.. (denk ik) En hij kan zich heel moeilijk uiten, heel erg moeilijk praten over zijn gevoelens.. hij wil echt alleen maar "groot" overkomen.. Wat een dilemma nu he!! Pffhhh
donderdag 5 juli 2007 om 16:15
Ik begrijp wat je bedoelt. Ik kan het ook niet nog een keer aan zo'n uitzending. Alleen heb ik gewacht met "ruzie" maken tot hij weer thuis was. Dit soort grote heftige gevoelens zijn heel moeilijk over de msn en mail. Je mist elkaars gezicht en emoties bij die koude letters op een beeldscherm. En het goedmaken is ook verschrikkelijk moeilijk, je kunt het niet helemaal uitspreken en afkussen omdat hij er nou eenmaal niet is.
Ik heb in die tijd mijn vriend heel erg goed duidelijk kunnen maken dat hij the one voor me was. ik was ook als de dood dat onze relatie stuk zou gaan. Ben eigenlijk veel te veel op mijn tenen gaan lopen.
Mijn vriend was ook jaloers (en ik ook) maar tijdens de uitzending kan dat gewoon niet. je word gedwongen om elkaar te vertouwen anders red je het niet.
Wat wil je nou zelf? Wil je nog verder met hem? Ook als het risico erin zit dat hij weer op uitzending gaat?
Ik heb in die tijd mijn vriend heel erg goed duidelijk kunnen maken dat hij the one voor me was. ik was ook als de dood dat onze relatie stuk zou gaan. Ben eigenlijk veel te veel op mijn tenen gaan lopen.
Mijn vriend was ook jaloers (en ik ook) maar tijdens de uitzending kan dat gewoon niet. je word gedwongen om elkaar te vertouwen anders red je het niet.Wat wil je nou zelf? Wil je nog verder met hem? Ook als het risico erin zit dat hij weer op uitzending gaat?
donderdag 5 juli 2007 om 16:27
quote:
Ik begrijp wat je bedoelt. Ik kan het ook niet nog een keer aan zo'n uitzending. Alleen heb ik gewacht met "ruzie" maken tot hij weer thuis was. Dit soort grote heftige gevoelens zijn heel moeilijk over de msn en mail. Je mist elkaars gezicht en emoties bij die koude letters op een beeldscherm. En het goedmaken is ook verschrikkelijk moeilijk, je kunt het niet helemaal uitspreken en afkussen omdat hij er nou eenmaal niet is.
Ik heb in die tijd mijn vriend heel erg goed duidelijk kunnen maken dat hij the one voor me was. ik was ook als de dood dat onze relatie stuk zou gaan. Ben eigenlijk veel te veel op mijn tenen gaan lopen. Mijn vriend was ook jaloers (en ik ook) maar tijdens de uitzending kan dat gewoon niet. je word gedwongen om elkaar te vertouwen anders red je het niet.
Wat wil je nou zelf? Wil je nog verder met hem? Ook als het risico erin zit dat hij weer op uitzending gaat? Nee, ik kan het goed begrijpen van je! Ik kan ook geen uitzending meer aan.. Ik wil heel graag met hem verder.. maar het enige wat hij zegt is: "Uitzendingen horen bij mij en dat moet je maat accpeteren" en dan word ik zo kwaad he, dan moet ik me echt inhouden.. Ik hou eigenlijk zoveel van hem, maar al die oefeningen en uitzendingen nee.. dat kan ik niet meer.. ja en ik ben zelf ook jaloers!! Maar dat jij gewacht heb met "ruzie maken" tot dat hij thuis is vind ik echt verstandig van je, had ik dat ook maar gedaan, verdomme.. maar het is gewoon geen leven met een vent die ALTIJD van huis is.. Altijd die onzekerheid, om alles.. En je MOET elkaar ook gewoon vertrouwen, maar dat is echt heel erg moeilijk.. mijn vriend liegt ook vaak tegen me "voor mn eigen bestwil" daar kan ik niet tegen.. Ik voel me gewoon op de tweede plaats. Zijn werk is zijn nummer 1. en ook die collega's daar zijn allemaal super close.. daar heb ik ook vaak mijn vraagtekens bij gezet. Ze nemen iedereen mee naar hun kamer (ik dacht dat dat helemaal niet mocht, vrouwen bij de mannen op de kamers) en toch gebeurd het. Dit is zo ingewikkeld allemaal he..
Ik begrijp wat je bedoelt. Ik kan het ook niet nog een keer aan zo'n uitzending. Alleen heb ik gewacht met "ruzie" maken tot hij weer thuis was. Dit soort grote heftige gevoelens zijn heel moeilijk over de msn en mail. Je mist elkaars gezicht en emoties bij die koude letters op een beeldscherm. En het goedmaken is ook verschrikkelijk moeilijk, je kunt het niet helemaal uitspreken en afkussen omdat hij er nou eenmaal niet is.
Ik heb in die tijd mijn vriend heel erg goed duidelijk kunnen maken dat hij the one voor me was. ik was ook als de dood dat onze relatie stuk zou gaan. Ben eigenlijk veel te veel op mijn tenen gaan lopen.
Mijn vriend was ook jaloers (en ik ook) maar tijdens de uitzending kan dat gewoon niet. je word gedwongen om elkaar te vertouwen anders red je het niet.Wat wil je nou zelf? Wil je nog verder met hem? Ook als het risico erin zit dat hij weer op uitzending gaat? Nee, ik kan het goed begrijpen van je! Ik kan ook geen uitzending meer aan.. Ik wil heel graag met hem verder.. maar het enige wat hij zegt is: "Uitzendingen horen bij mij en dat moet je maat accpeteren" en dan word ik zo kwaad he, dan moet ik me echt inhouden.. Ik hou eigenlijk zoveel van hem, maar al die oefeningen en uitzendingen nee.. dat kan ik niet meer.. ja en ik ben zelf ook jaloers!! Maar dat jij gewacht heb met "ruzie maken" tot dat hij thuis is vind ik echt verstandig van je, had ik dat ook maar gedaan, verdomme.. maar het is gewoon geen leven met een vent die ALTIJD van huis is.. Altijd die onzekerheid, om alles.. En je MOET elkaar ook gewoon vertrouwen, maar dat is echt heel erg moeilijk.. mijn vriend liegt ook vaak tegen me "voor mn eigen bestwil" daar kan ik niet tegen.. Ik voel me gewoon op de tweede plaats. Zijn werk is zijn nummer 1. en ook die collega's daar zijn allemaal super close.. daar heb ik ook vaak mijn vraagtekens bij gezet. Ze nemen iedereen mee naar hun kamer (ik dacht dat dat helemaal niet mocht, vrouwen bij de mannen op de kamers) en toch gebeurd het. Dit is zo ingewikkeld allemaal he..
donderdag 5 juli 2007 om 16:46
Tja, echt een moeilijke situatie prinsesje. Ik begrijp helemaal wat je bedoelt met dat je het niet meer kunt en wilt. Maar misschien is er ook nog een tussenweg? Dat jullie anders met zijn werk tegenover jou omgaan?
Zijn werk is belangrijk voor hem en dat mag, maar voor jou zou het fijner zijn om op een gedeelde eerste plaats te staan. Ik heb dat zelf ook.Mijn vriend is nog een tijdje militair en ik doe mijn best om daar zo normaal mogelijk mee om te gaan terwijl ik het echt niet meer wil. Het houd echter wel in dat hij tijdens oefeningen e.d. heel veel rekening met mij moet houden. Ik heb echt aandacht nodig en bevestiging dat ik ook belangrijk ben. Ik hoor graag op zijn tijd wat van hem. Ik kan niet tegen radio stilte. Ik heb dat contact nodig, anders word ik verdrietig en boos (en gek). Onredelijk misschien, maar ik weet niet hoe ik die gevoelens tegen moet houden. Hij moet daar dus maar rekening mee houden wil hij een enigzins vrolijke vriendin aantreffen bij thuiskomst.
Ik laat me eigenlijk een beetje afkopen met aandacht, telefoontjes en cadeautjes, best kinderachtig, maar voor mij werkt dat. Voor de uitzending had hij allemaal cadeautjes voor me gekocht zodat ik van cadeau naar cadeau kon leven. Wanneer hij maar kon kwam hij on line om te kletsen en ik kreeg hele lieve mailtjes en brieven. Dan blijf je beseffen waar je het allemaal voor doet. Dan gaat je gevoel ook niet weg
Maar voor nu... Je kunt denk ik hem het beste een duidelijke lieve mail sturen waarin je aangeeft dat je nog veel van hem houd en dat je er veel verdriet van hebt dat het nu stuk lijkt te lopen terwijl jullie niet bij elkaar zijn. Ga het please niet uitvechten over de mail. Waarschijnlijk heeft hij het daar al moeilijk genoeg met zijn besluit. Vertel hem dat je er graag rustig over wilt praten als hij er weer is. Dat jullie het laatste weekje nog de tanden op elkaar zetten en volhouden!
Eenmaal thuis kunnen jullie het weer over de toekomst hebben. Nadat jullie elkaar plat gekust hebben natuurlijk.
Over de band met collega's. Ze moeten elkaar vertrouwen op het moment dat ze aangevallen worden. Het zijn echt kameraden en ze zijn afhankelijk van elkaar in gevaarlijke situaties. Wees blij dat de band zo sterk is. Ze hebben elkaar nodig daar! Ik ben ook wel eens jaloers op zijn vrouwelijke collega's waar hij het gezellig mee heeft terwijl ik alleen thuis zit, maar ik vertrouw hem wel. Je zult wel moeten Als hij van je houd doet ie echt niks raars!
Lang verhaal zeg....
Zijn werk is belangrijk voor hem en dat mag, maar voor jou zou het fijner zijn om op een gedeelde eerste plaats te staan. Ik heb dat zelf ook.Mijn vriend is nog een tijdje militair en ik doe mijn best om daar zo normaal mogelijk mee om te gaan terwijl ik het echt niet meer wil. Het houd echter wel in dat hij tijdens oefeningen e.d. heel veel rekening met mij moet houden. Ik heb echt aandacht nodig en bevestiging dat ik ook belangrijk ben. Ik hoor graag op zijn tijd wat van hem. Ik kan niet tegen radio stilte. Ik heb dat contact nodig, anders word ik verdrietig en boos (en gek). Onredelijk misschien, maar ik weet niet hoe ik die gevoelens tegen moet houden. Hij moet daar dus maar rekening mee houden wil hij een enigzins vrolijke vriendin aantreffen bij thuiskomst.
Ik laat me eigenlijk een beetje afkopen met aandacht, telefoontjes en cadeautjes, best kinderachtig, maar voor mij werkt dat. Voor de uitzending had hij allemaal cadeautjes voor me gekocht zodat ik van cadeau naar cadeau kon leven. Wanneer hij maar kon kwam hij on line om te kletsen en ik kreeg hele lieve mailtjes en brieven. Dan blijf je beseffen waar je het allemaal voor doet. Dan gaat je gevoel ook niet weg
Maar voor nu... Je kunt denk ik hem het beste een duidelijke lieve mail sturen waarin je aangeeft dat je nog veel van hem houd en dat je er veel verdriet van hebt dat het nu stuk lijkt te lopen terwijl jullie niet bij elkaar zijn. Ga het please niet uitvechten over de mail. Waarschijnlijk heeft hij het daar al moeilijk genoeg met zijn besluit. Vertel hem dat je er graag rustig over wilt praten als hij er weer is. Dat jullie het laatste weekje nog de tanden op elkaar zetten en volhouden!
Eenmaal thuis kunnen jullie het weer over de toekomst hebben. Nadat jullie elkaar plat gekust hebben natuurlijk.
Over de band met collega's. Ze moeten elkaar vertrouwen op het moment dat ze aangevallen worden. Het zijn echt kameraden en ze zijn afhankelijk van elkaar in gevaarlijke situaties. Wees blij dat de band zo sterk is. Ze hebben elkaar nodig daar! Ik ben ook wel eens jaloers op zijn vrouwelijke collega's waar hij het gezellig mee heeft terwijl ik alleen thuis zit, maar ik vertrouw hem wel. Je zult wel moeten
Als hij van je houd doet ie echt niks raars! Lang verhaal zeg....
vrijdag 6 juli 2007 om 12:51
Hoi allemaal,
Mijn relatie met militair is inmiddels voorbij maar nog niet over, zeg maar. Nu moet hij over een paar weken weg, voor 4 maanden uitgezonden. Weten jullie wat er voorafgaand aan een uitzending allemaal nog staat te gebeuren aan bijeenkomsten enzo?
Kijk er tegenop ook al is hij niet meer mijn vriendje, maar geef nog wel veel om hem. Hij baalt een beejte omdat hij taken moet gaan doen waar ie tegenop kijkt, vooral gezien het hoge risico.
Mijn relatie met militair is inmiddels voorbij maar nog niet over, zeg maar. Nu moet hij over een paar weken weg, voor 4 maanden uitgezonden. Weten jullie wat er voorafgaand aan een uitzending allemaal nog staat te gebeuren aan bijeenkomsten enzo?
Kijk er tegenop ook al is hij niet meer mijn vriendje, maar geef nog wel veel om hem. Hij baalt een beejte omdat hij taken moet gaan doen waar ie tegenop kijkt, vooral gezien het hoge risico.
