Relaties
alle pijlers
Enige met een 'time line'?
donderdag 24 december 2009 om 09:31
Vraag me iets af..
Ik ga al 5 jaar met mijn vriend, we wonen sinds begin in 'zijn' huur huis in adam.
Ik ben zelf 27 en zeg al sinds jaar en dag dat ik voor mijn 30ste in een groter huis wil zitten (in ieder geval groot genoeg om een eerste kindje in te kunnen krijgen), hoop problemen gehad met vriend, hij heeft een flinke depressie gehad, en hoop andere elende, waardoor wij niet eerder een ander huis konden zoeken.
Maar nu begint het toch te kriebelen, ik wil een ander huis, ik ben 27 en wil 'beginnen' met uitbreiding etc..
Mijn vriend is iemand die altijd wel beren op de weg ziet, en zegt ook nu weer, de economie is slecht, wacht eerst tot ik weer helemaal beter bent etc..
Ik zeg hem dan dat ik me zorgen maak over de toekomst en ben bang dat ik op mijn 30ste nog in dat huis zit, en dat ik dan een zelfde antwoord kan krijgen als dat ik nu al jaren krijg '' rustig aan het komt allemaal wel goed' . Er bekruipt me een naar gevoel dan ik dan 'te laat' ben om nog iets nieuws te beginnen..
dus lieve dames mijn vraag : '' ben ik overdreven in het willen van bepaalde dingen voordat ik 30 ben? Maak ik me onnodig zorgen?
ben ik de enige met een 'time line' in mijn hoofd?
Heeft mij vriend gelijk, en moet ik dingen op zijn beloop laten?
Mijn vriend zegt ook altijd,'garanties krijg je nou eenmaal niet in dit leven'
Ik ga al 5 jaar met mijn vriend, we wonen sinds begin in 'zijn' huur huis in adam.
Ik ben zelf 27 en zeg al sinds jaar en dag dat ik voor mijn 30ste in een groter huis wil zitten (in ieder geval groot genoeg om een eerste kindje in te kunnen krijgen), hoop problemen gehad met vriend, hij heeft een flinke depressie gehad, en hoop andere elende, waardoor wij niet eerder een ander huis konden zoeken.
Maar nu begint het toch te kriebelen, ik wil een ander huis, ik ben 27 en wil 'beginnen' met uitbreiding etc..
Mijn vriend is iemand die altijd wel beren op de weg ziet, en zegt ook nu weer, de economie is slecht, wacht eerst tot ik weer helemaal beter bent etc..
Ik zeg hem dan dat ik me zorgen maak over de toekomst en ben bang dat ik op mijn 30ste nog in dat huis zit, en dat ik dan een zelfde antwoord kan krijgen als dat ik nu al jaren krijg '' rustig aan het komt allemaal wel goed' . Er bekruipt me een naar gevoel dan ik dan 'te laat' ben om nog iets nieuws te beginnen..
dus lieve dames mijn vraag : '' ben ik overdreven in het willen van bepaalde dingen voordat ik 30 ben? Maak ik me onnodig zorgen?
ben ik de enige met een 'time line' in mijn hoofd?
Heeft mij vriend gelijk, en moet ik dingen op zijn beloop laten?
Mijn vriend zegt ook altijd,'garanties krijg je nou eenmaal niet in dit leven'
donderdag 24 december 2009 om 11:11
quote:Naomii schreef op 24 december 2009 @ 11:05:
Als je persé jou time line wil volgen waarom neem je zaken dan niet in eigen hand??
Als je al jaren weet dat je voor je 30e een groter huis wil hebben waarom heb je je dan niet op je carriere gestort zodat jij voldoende geld hebt om een groter huis te huren of kopen? Nu ben je blijkbaar dusdanig van de economische situatie van je vriend afhankelijk dat hij wil wachten tot hij meer financiele zekerheid kan bieden. Is het zijn schuld dat jij je afhankelijk opstelt?
De reden dat ik dat voor mijn 30ste wil is omdat ik met deze mangraag een kindje wil, en dat kan nou eenmaal niet in het huis waar we nu zitten, simpel weg omdat ik geen kamers heb.
dat mijn vriend de economie opgeeft is niet het 'werkelijke' probleem, als ik namelijk aangeef dat indien hij zijn baan kwijtraakt, dat ik het huis dan kan betalen zegt hij ja maar dat wil ik niet, dan ben ik afhankelijk.
Hij zegt ook, laat ik me eerst helemaal goed voelen. Ik denk, na 3 jaar hierin te zitten, dat die dag niet meer komt, dat heb ik geaccepteerd. Ik neem hem zoals hij is ook met deze issue's..
Dus op die dag wil ik niet wachten, want die dag komt denk ik niet. Hij is ook zo gewend, dat alles altijd maar slecht is dat ik ook niet denk dat hij het zou herkennen.
En het gaat er niet om dat ik me afhankelijk opstel...ik kan namelijk mijn eigen boontjes doppen als het moet, het gaat erom dat ik dit met hem wil...dat wil ik al 5 jaar
Als je persé jou time line wil volgen waarom neem je zaken dan niet in eigen hand??
Als je al jaren weet dat je voor je 30e een groter huis wil hebben waarom heb je je dan niet op je carriere gestort zodat jij voldoende geld hebt om een groter huis te huren of kopen? Nu ben je blijkbaar dusdanig van de economische situatie van je vriend afhankelijk dat hij wil wachten tot hij meer financiele zekerheid kan bieden. Is het zijn schuld dat jij je afhankelijk opstelt?
De reden dat ik dat voor mijn 30ste wil is omdat ik met deze mangraag een kindje wil, en dat kan nou eenmaal niet in het huis waar we nu zitten, simpel weg omdat ik geen kamers heb.
dat mijn vriend de economie opgeeft is niet het 'werkelijke' probleem, als ik namelijk aangeef dat indien hij zijn baan kwijtraakt, dat ik het huis dan kan betalen zegt hij ja maar dat wil ik niet, dan ben ik afhankelijk.
Hij zegt ook, laat ik me eerst helemaal goed voelen. Ik denk, na 3 jaar hierin te zitten, dat die dag niet meer komt, dat heb ik geaccepteerd. Ik neem hem zoals hij is ook met deze issue's..
Dus op die dag wil ik niet wachten, want die dag komt denk ik niet. Hij is ook zo gewend, dat alles altijd maar slecht is dat ik ook niet denk dat hij het zou herkennen.
En het gaat er niet om dat ik me afhankelijk opstel...ik kan namelijk mijn eigen boontjes doppen als het moet, het gaat erom dat ik dit met hem wil...dat wil ik al 5 jaar
donderdag 24 december 2009 om 11:22
quote:TheEmpress schreef op 24 december 2009 @ 11:10:
Ik vind sommige reacties hier echt nergens op slaan, en sterk overtrokken.
Ik snap het wel die time line. Tuurlijk is dat geen strakke planning die als een wet van mede en perzen gevolgd moet worden. Het heeft ook niet zoveel met een planning te maken, want uiteraard is het leven niet planbaar. Ik lees ook nergens dat TO dat zegt, dat maken sommige forummers ervan.
Ik denk dat veel mensen wel in hun hoofd een time line hebben, opleiding afgerond voor je 23e, trouwen voor je 25e, kinderen voor je 30e. Ik noem maar wat natuurlijk, het kan vanalles zijn. Dat wil niet zeggen dat het allemaal altijd gebeurt zoals je bedacht hebt, maar het is wel een wens, een streven.
Ik vind het dus niet gek, in dit geval zou ik erachter zien te komen of jullie doelen in het leven wel hetzelfde zijn, want "maak je maar niet druk, alles komt goed" vind ik niet echt een antwoord, en ik denk dat jij daar behoefte aan hebt. Dat is toch logisch, we willen toch allemaal graag weten waar we aan toe zijn binnen een relatie, zeker als het om dit soort zaken gaat.
Waarom slaat dat nergens op?? Ik weet niet waar je het over hebt, hoor als het gaat om een time-line! Dat is toch ook een mening? En omdat het niet in jouw straatje van denken past, slaat mijn reactie opeens nergens op??
Het is gewoon helemaal niet mijn ding om te denken: voor mn veertigste dit, voor mn 35e dat... Kan dat niet ofzo??
Ik vraag me werkelijk af waar dat voor nodig is eigenlijk. Misschien ben je er helemaal niet meer op je veertigste!
Ik vind het niet gezond als iemand van 27 nu al denkt: "Ik wil niet wachten tot ik 40 ben" Dat duurt nog 13 jaar!!! Dertien jaar! Weet je wat er allemaal wel niet kan veranderen in die jaren? In 3 jaar trouwens ook. Je kunt natuurlijk best nu andere huizen kijken, omdat je binnenkort wel wat groter zou willen wonen.
Ik snap best dat je wilt weten waar je aantoe bent in een relatie, maar ik vind het gewoon vreemd om te denken "Voor mn 30e wil ik dit en dat bereikt hebben". Ik zit niet zo in die tijdlijn. Ik wil graag iets op dit moment of denk eraan om bijv volgend jaar een studie te gaan doen.
Ik vind sommige reacties hier echt nergens op slaan, en sterk overtrokken.
Ik snap het wel die time line. Tuurlijk is dat geen strakke planning die als een wet van mede en perzen gevolgd moet worden. Het heeft ook niet zoveel met een planning te maken, want uiteraard is het leven niet planbaar. Ik lees ook nergens dat TO dat zegt, dat maken sommige forummers ervan.
Ik denk dat veel mensen wel in hun hoofd een time line hebben, opleiding afgerond voor je 23e, trouwen voor je 25e, kinderen voor je 30e. Ik noem maar wat natuurlijk, het kan vanalles zijn. Dat wil niet zeggen dat het allemaal altijd gebeurt zoals je bedacht hebt, maar het is wel een wens, een streven.
Ik vind het dus niet gek, in dit geval zou ik erachter zien te komen of jullie doelen in het leven wel hetzelfde zijn, want "maak je maar niet druk, alles komt goed" vind ik niet echt een antwoord, en ik denk dat jij daar behoefte aan hebt. Dat is toch logisch, we willen toch allemaal graag weten waar we aan toe zijn binnen een relatie, zeker als het om dit soort zaken gaat.
Waarom slaat dat nergens op?? Ik weet niet waar je het over hebt, hoor als het gaat om een time-line! Dat is toch ook een mening? En omdat het niet in jouw straatje van denken past, slaat mijn reactie opeens nergens op??
Het is gewoon helemaal niet mijn ding om te denken: voor mn veertigste dit, voor mn 35e dat... Kan dat niet ofzo??
Ik vraag me werkelijk af waar dat voor nodig is eigenlijk. Misschien ben je er helemaal niet meer op je veertigste!
Ik vind het niet gezond als iemand van 27 nu al denkt: "Ik wil niet wachten tot ik 40 ben" Dat duurt nog 13 jaar!!! Dertien jaar! Weet je wat er allemaal wel niet kan veranderen in die jaren? In 3 jaar trouwens ook. Je kunt natuurlijk best nu andere huizen kijken, omdat je binnenkort wel wat groter zou willen wonen.
Ik snap best dat je wilt weten waar je aantoe bent in een relatie, maar ik vind het gewoon vreemd om te denken "Voor mn 30e wil ik dit en dat bereikt hebben". Ik zit niet zo in die tijdlijn. Ik wil graag iets op dit moment of denk eraan om bijv volgend jaar een studie te gaan doen.
Only dead fish go with the flow
donderdag 24 december 2009 om 11:24
Het gaat dus inderdaad niet om het huis, zoals iemand hierboven al in de gaten had. Het gaat om de relatie.
Hecht je aan deze relatie, dan zul je ook eens moeten gaan kijken naar wat HIJ wil. Dat hoeft jouw wensen niet in de weg te staan (elninjoo deed een mooie suggestie: koop zelf dat huis) maar je kunt ook niet verwachten dat hij slaafs het door jou uitgestippelde pad volgt.
Al heb je ze d'r wel bij, die types die nooit in beweging komen totdat de partner, of vrienden, ze ergens naartoe slepen en er dan stiekem wel blij mee zijn, want zelf zouden ze nooit de stap gezet hebben. Misschien is jouw vriend zo'n type, en dan kun je zoveel pushen als je wilt. Maar de meerderheid van de mensen is er niet van gediend en terecht imo.
Hecht je aan deze relatie, dan zul je ook eens moeten gaan kijken naar wat HIJ wil. Dat hoeft jouw wensen niet in de weg te staan (elninjoo deed een mooie suggestie: koop zelf dat huis) maar je kunt ook niet verwachten dat hij slaafs het door jou uitgestippelde pad volgt.
Al heb je ze d'r wel bij, die types die nooit in beweging komen totdat de partner, of vrienden, ze ergens naartoe slepen en er dan stiekem wel blij mee zijn, want zelf zouden ze nooit de stap gezet hebben. Misschien is jouw vriend zo'n type, en dan kun je zoveel pushen als je wilt. Maar de meerderheid van de mensen is er niet van gediend en terecht imo.
donderdag 24 december 2009 om 11:27
Ik zou geen kinderen willen met een angsthaas die overal verdrietig om wordt en blijft. Dat is misschien wel erfelijk, zit je dadelijk nog in een groot huis met in elke kamer een huilie....
Doe mij maar liever nog een kraakpand met een man die nergens bang voor is dan en overal voor wil gaan met mij.
Volgens mij ben jij vooral bezorgd dat de afgelopen 5 jaar weggegooide tijd blijken te gaan zijn, moet je vooral nog vijf jaar aan toevoegen...
Doe mij maar liever nog een kraakpand met een man die nergens bang voor is dan en overal voor wil gaan met mij.
Volgens mij ben jij vooral bezorgd dat de afgelopen 5 jaar weggegooide tijd blijken te gaan zijn, moet je vooral nog vijf jaar aan toevoegen...
donderdag 24 december 2009 om 11:28
Je mag je vriend natuurlijk vanalles vragen.
Het lijkt me niet erg reeel om je zo te willen vastpinnen. Ik begrijp dat je graag vooruit wil. Dat je een stapje verder wil. Ik ken dat gevoel zelf ook wel. Gelukkig valt dat redelijk samen met de behoeftes van man-lief.
Maar als jouw lief daar niet aan toe is, moet je het niet doen. Aan jou de keus of je dat leven dan met of zonder hem gaat proberen te realiseren.
Je zegt dat hij veel aan zijn hoofd heeft gehad. Wil je dan nu een nieuwe situatie forceren waarin hij zich niet prettig voelt, omdat jouw time line nu eenmaal zo voelt? Waarom niet even wachten, zodat hij even wat lucht krijgt en met jou samen die nieuwe stap wil zetten?
Het lijkt me niet erg reeel om je zo te willen vastpinnen. Ik begrijp dat je graag vooruit wil. Dat je een stapje verder wil. Ik ken dat gevoel zelf ook wel. Gelukkig valt dat redelijk samen met de behoeftes van man-lief.
Maar als jouw lief daar niet aan toe is, moet je het niet doen. Aan jou de keus of je dat leven dan met of zonder hem gaat proberen te realiseren.
Je zegt dat hij veel aan zijn hoofd heeft gehad. Wil je dan nu een nieuwe situatie forceren waarin hij zich niet prettig voelt, omdat jouw time line nu eenmaal zo voelt? Waarom niet even wachten, zodat hij even wat lucht krijgt en met jou samen die nieuwe stap wil zetten?
donderdag 24 december 2009 om 11:31
quote:MizzK schreef op 24 december 2009 @ 11:11:
[...]
De reden dat ik dat voor mijn 30ste wil is omdat ik met deze mangraag een kindje wil, en dat kan nou eenmaal niet in het huis waar we nu zitten, simpel weg omdat ik geen kamers heb.
dat mijn vriend de economie opgeeft is niet het 'werkelijke' probleem, als ik namelijk aangeef dat indien hij zijn baan kwijtraakt, dat ik het huis dan kan betalen zegt hij ja maar dat wil ik niet, dan ben ik afhankelijk.
Hij zegt ook, laat ik me eerst helemaal goed voelen. Ik denk, na 3 jaar hierin te zitten, dat die dag niet meer komt, dat heb ik geaccepteerd. Ik neem hem zoals hij is ook met deze issue's..
Dus op die dag wil ik niet wachten, want die dag komt denk ik niet. Hij is ook zo gewend, dat alles altijd maar slecht is dat ik ook niet denk dat hij het zou herkennen.
En het gaat er niet om dat ik me afhankelijk opstel...ik kan namelijk mijn eigen boontjes doppen als het moet, het gaat erom dat ik dit met hem wil...dat wil ik al 5 jaar
Dat huis is bijzaak, geloof mij nou maar.
Mijn ouders kregen mijn zus toen ze eind 20 waren. Daarna lukte het even niet om zwanger te worden, als wilden ze dat wel. En ja hoor, op het moment dat ze het niet meer verwachten...
Wij woonden in Amsterdam, in een ECHT klein huis (veel, veel, heel veel kleiner dan jij nu woont, kan ik ongezien zeggen). Om een wiegje te plaatsen hadden ze zelfs de schoorsteen weggebroken. En hoera, nadat ik was geboren bleek dat er nog een kindje kwam, jawel mijn moeder bleek zwanger te zijn van een tweeling. En weetje wat, we zijn ondanks het ruimte gebrek toch gewoon heel gelukkig goed opgegroeid. Dus die noodzaak van dat grote huis van jou: bullshit met een grote B.
[...]
De reden dat ik dat voor mijn 30ste wil is omdat ik met deze mangraag een kindje wil, en dat kan nou eenmaal niet in het huis waar we nu zitten, simpel weg omdat ik geen kamers heb.
dat mijn vriend de economie opgeeft is niet het 'werkelijke' probleem, als ik namelijk aangeef dat indien hij zijn baan kwijtraakt, dat ik het huis dan kan betalen zegt hij ja maar dat wil ik niet, dan ben ik afhankelijk.
Hij zegt ook, laat ik me eerst helemaal goed voelen. Ik denk, na 3 jaar hierin te zitten, dat die dag niet meer komt, dat heb ik geaccepteerd. Ik neem hem zoals hij is ook met deze issue's..
Dus op die dag wil ik niet wachten, want die dag komt denk ik niet. Hij is ook zo gewend, dat alles altijd maar slecht is dat ik ook niet denk dat hij het zou herkennen.
En het gaat er niet om dat ik me afhankelijk opstel...ik kan namelijk mijn eigen boontjes doppen als het moet, het gaat erom dat ik dit met hem wil...dat wil ik al 5 jaar
Dat huis is bijzaak, geloof mij nou maar.
Mijn ouders kregen mijn zus toen ze eind 20 waren. Daarna lukte het even niet om zwanger te worden, als wilden ze dat wel. En ja hoor, op het moment dat ze het niet meer verwachten...
Wij woonden in Amsterdam, in een ECHT klein huis (veel, veel, heel veel kleiner dan jij nu woont, kan ik ongezien zeggen). Om een wiegje te plaatsen hadden ze zelfs de schoorsteen weggebroken. En hoera, nadat ik was geboren bleek dat er nog een kindje kwam, jawel mijn moeder bleek zwanger te zijn van een tweeling. En weetje wat, we zijn ondanks het ruimte gebrek toch gewoon heel gelukkig goed opgegroeid. Dus die noodzaak van dat grote huis van jou: bullshit met een grote B.
donderdag 24 december 2009 om 11:37
Hmm, ben 28 en nog single.. Heb nu wel het gevoel dat het hopeloos mis gaat met mijn time-line..
Het lijkt me nogal krampachtig om je leven op die manier te willen plannen. Heb zelf ook wel es wat van die toekomstdromen gehad hoor, maar in de praktijk loopt het leven toch vaak anders dan je denkt. En je kunt idd ook zelf sturen en in je eentje een huis kopen.
Bij dit stukje "Maar goed ben niet altijd zo geweest hoor, alleen heb zoooo veel issues met mijn vriend meegemaakt, dat ik een beetje bang ben dat er altijd 'wel wat' is, en dat ik een beetje te makkeljik ben geweest in dingen op zijn beloop laten gaan." vraag ik me wel een beetje af of het niet met je relatie te maken heeft, het klinkt namelijk alsof je je eigenlijk nogal aan hem ergert ook..
donderdag 24 december 2009 om 11:54
Bij mijn ex voelde ik ook een 'timeline' en dat kwam eigenlijk omdat hij nooit iets liets horen over zijn toekomst visie mét mij.
Ik wilde weten waar ik aan toe was omdat ik aan hem geen houvast had. Was zelfs al zover dat ik dacht ok dan koop ik zelf wel een huis, trek mijn eigen plan wel.
Toen kwam het hoge woord eruit, hij wist nog niet zeker of hij toekomst met mij zag.
Ik heb de druk toen onbewust opgevoerd om ik me bij zijn 'ik zie wel' houding niet zeker voelde.
Ik heb nu een nieuwe vriend en heb totaal geen last meer van die time line, het boeit me wanneer dat huis of die kinderen komen omdat hij heel duidelijk laat merken dat hij voor mij wil gaan.
Misschien herken je jezelf hierin, dat je onzeker wordt binnen de relatie van zijn houding
Ik wilde weten waar ik aan toe was omdat ik aan hem geen houvast had. Was zelfs al zover dat ik dacht ok dan koop ik zelf wel een huis, trek mijn eigen plan wel.
Toen kwam het hoge woord eruit, hij wist nog niet zeker of hij toekomst met mij zag.
Ik heb de druk toen onbewust opgevoerd om ik me bij zijn 'ik zie wel' houding niet zeker voelde.
Ik heb nu een nieuwe vriend en heb totaal geen last meer van die time line, het boeit me wanneer dat huis of die kinderen komen omdat hij heel duidelijk laat merken dat hij voor mij wil gaan.
Misschien herken je jezelf hierin, dat je onzeker wordt binnen de relatie van zijn houding
Doubt kills more dreams than failure ever will
donderdag 24 december 2009 om 12:06
Ik vind jouw post wel een goeie Vivafleur.
Het lijkt me ook niet vreemd dat TO best wat gespannen in deze relatie staat. Je hebt te kampen gehad met een depressieve partner en waarschijnlijk nog steeds. Dan is er vaak weinig ruimte voor jouw ideeën. Misschien komen die nu juist wel met extra kracht eruit stuwen. Het lijkt alsof jouw behoeften, door zijn depressie, een tijd lang ondergesneeuwd zijn geraakt en dat het nu naar alle hevigheid naar boven komt stuwen...
Mijn ex is twee keer in een burnout/ depressie geraakt. Uiteindelijk ben ik bij hem weg gegaan, omdat ik het gevoel kreeg ondergesneeuwd te raken onder zijn plotseling depressie-aanvallen. ik begrijp heel goed dat de depressieve partner daar niet zelf om vraagt, maar blijkbaar kon ik er toch niet goed mee omgaan. Tijdens zijn depresiieve periodes ging ik op mijn tenen lopen en bepaalde dingen niet zeggen, omdat ik bang was dat het hem van streek maakte (dus ik ging voor hem denken). Uiteindelijk werden de verhoudingen niet meer gelijkwaardig en mijn behoeften kwamen er met donder en geweld uitgestuwd, die had ik veel te lang binnen gehouden. Onze basis bleek - na 6 jaar - niet sterk genoeg te zijn. Onze liefde was niet genoeg verankerd om er samen uit te komen.
Ik denk wel dat het goed is dat je je behoeften duidelijk maakt aan je vriend. maar dat kan op zoveel manieren. Het moet geen 'opjutten' worden naar je vriend, denk ik.
Geef aan dat je het huis, waar jullie nu in wonen, een beetje zat begint te worden en graag wil uitkijken (alvast) naar een andere woning. En laat die time-line even los. One step at the time... en dan zie je wel weer hoe het verder gaat.
Als je voor hem wil blijven kiezen en je geeft aan dat hij in de afgelopen jaren het nogal moeilijk heeft gehad, is pushen zowiezo geen middel. Iemand, die depressief is, zal er extra gevoelig voor zijn. Als je enthousiast bent over een ander huis gaan kijken, heb je veel eerder kans om je partner mee te trekken dan dat je een moeilijk verhaal begint over toekomstplanning. Het zou bij mij ook averechts werken, ook al is het vleiend dat je partner een toekomst met je ziet.
Het lijkt me ook niet vreemd dat TO best wat gespannen in deze relatie staat. Je hebt te kampen gehad met een depressieve partner en waarschijnlijk nog steeds. Dan is er vaak weinig ruimte voor jouw ideeën. Misschien komen die nu juist wel met extra kracht eruit stuwen. Het lijkt alsof jouw behoeften, door zijn depressie, een tijd lang ondergesneeuwd zijn geraakt en dat het nu naar alle hevigheid naar boven komt stuwen...
Mijn ex is twee keer in een burnout/ depressie geraakt. Uiteindelijk ben ik bij hem weg gegaan, omdat ik het gevoel kreeg ondergesneeuwd te raken onder zijn plotseling depressie-aanvallen. ik begrijp heel goed dat de depressieve partner daar niet zelf om vraagt, maar blijkbaar kon ik er toch niet goed mee omgaan. Tijdens zijn depresiieve periodes ging ik op mijn tenen lopen en bepaalde dingen niet zeggen, omdat ik bang was dat het hem van streek maakte (dus ik ging voor hem denken). Uiteindelijk werden de verhoudingen niet meer gelijkwaardig en mijn behoeften kwamen er met donder en geweld uitgestuwd, die had ik veel te lang binnen gehouden. Onze basis bleek - na 6 jaar - niet sterk genoeg te zijn. Onze liefde was niet genoeg verankerd om er samen uit te komen.
Ik denk wel dat het goed is dat je je behoeften duidelijk maakt aan je vriend. maar dat kan op zoveel manieren. Het moet geen 'opjutten' worden naar je vriend, denk ik.
Geef aan dat je het huis, waar jullie nu in wonen, een beetje zat begint te worden en graag wil uitkijken (alvast) naar een andere woning. En laat die time-line even los. One step at the time... en dan zie je wel weer hoe het verder gaat.
Als je voor hem wil blijven kiezen en je geeft aan dat hij in de afgelopen jaren het nogal moeilijk heeft gehad, is pushen zowiezo geen middel. Iemand, die depressief is, zal er extra gevoelig voor zijn. Als je enthousiast bent over een ander huis gaan kijken, heb je veel eerder kans om je partner mee te trekken dan dat je een moeilijk verhaal begint over toekomstplanning. Het zou bij mij ook averechts werken, ook al is het vleiend dat je partner een toekomst met je ziet.
Only dead fish go with the flow
donderdag 24 december 2009 om 12:09
quote:Naomi_Mara schreef op 24 december 2009 @ 11:31:
[...]
Dat huis is bijzaak, geloof mij nou maar.
***
En weetje wat, we zijn ondanks het ruimte gebrek toch gewoon heel gelukkig goed opgegroeid. Dus die noodzaak van dat grote huis van jou: bullshit met een grote B.
Ik vind het helemaal geen bullshit. In jullie situatie was het wellicht omdat dit niet anders kon. TO heeft het over haar wensen en hoe zij haar leven ziet over een paar jaar. Mijn droom is het ook niet om met vier kinderen in een 2-kamerflat (of nog kleiner?) te zitten. Als het zo loopt is het niet anders en zal het ongetwijfeld alsnog prima gaan, maar ik wil dat mijn (toekomstige) kinderen een eigen kamer krijgen en dat zou moeten lukken, met de keuzes die we nu maken.
@ TO, ik vind een timeline niet gek. Er van uitgaande dat je niet raar opkijkt als het anders blijkt te lopen. Iedereen heeft denk ik wel een 'planning' in welke vorm dan ook, en snapt dat het leven zich daar niet aan houdt.
Volgens mijn timeline (kende het woord trouwens ook niet) was ik nu getrouwd, had een koophuis en zou ik binnenkort de pil weggooien.
En nu zitten we met verkering in een huurflatje, wel huizen aan het kijken, maar zeker nog geen baby in het verschiet. Mijn geruststelling is overigens wel dat als ik nu zwanger blijk te zijn, ik daar niet van in paniek zou raken en het eigenlijk wel heel leuk zou vinden. Dat is ook pas sinds een tijdje en dat is wel een fijn gevoel.
Dingen lopen nu eenmaal anders en daar heb ik ook wel eens wakker van gelegen. Maar dat helpt niks, en zolang je happy bent met je leven NU denk ik dat je je niet te veel zorgen moet maken over je leven over een paar jaar.
Ik kan me wel voorstellen dat je niet helemaal blij bent met je huidige situatie, qua psychische gesteldheid. Maar dat is een ander probleem... Succes!!
[...]
Dat huis is bijzaak, geloof mij nou maar.
***
En weetje wat, we zijn ondanks het ruimte gebrek toch gewoon heel gelukkig goed opgegroeid. Dus die noodzaak van dat grote huis van jou: bullshit met een grote B.
Ik vind het helemaal geen bullshit. In jullie situatie was het wellicht omdat dit niet anders kon. TO heeft het over haar wensen en hoe zij haar leven ziet over een paar jaar. Mijn droom is het ook niet om met vier kinderen in een 2-kamerflat (of nog kleiner?) te zitten. Als het zo loopt is het niet anders en zal het ongetwijfeld alsnog prima gaan, maar ik wil dat mijn (toekomstige) kinderen een eigen kamer krijgen en dat zou moeten lukken, met de keuzes die we nu maken.
@ TO, ik vind een timeline niet gek. Er van uitgaande dat je niet raar opkijkt als het anders blijkt te lopen. Iedereen heeft denk ik wel een 'planning' in welke vorm dan ook, en snapt dat het leven zich daar niet aan houdt.
Volgens mijn timeline (kende het woord trouwens ook niet) was ik nu getrouwd, had een koophuis en zou ik binnenkort de pil weggooien.
En nu zitten we met verkering in een huurflatje, wel huizen aan het kijken, maar zeker nog geen baby in het verschiet. Mijn geruststelling is overigens wel dat als ik nu zwanger blijk te zijn, ik daar niet van in paniek zou raken en het eigenlijk wel heel leuk zou vinden. Dat is ook pas sinds een tijdje en dat is wel een fijn gevoel.
Dingen lopen nu eenmaal anders en daar heb ik ook wel eens wakker van gelegen. Maar dat helpt niks, en zolang je happy bent met je leven NU denk ik dat je je niet te veel zorgen moet maken over je leven over een paar jaar.
Ik kan me wel voorstellen dat je niet helemaal blij bent met je huidige situatie, qua psychische gesteldheid. Maar dat is een ander probleem... Succes!!
donderdag 24 december 2009 om 12:09
Ja Vivafleur daar herken ik zeker wat in, ik heb dit gesprek ook met hem gehad namelijk. Ik heb gezegt dat ook al wil hij het allemaal rustig aan doen prima, maar ik wil andere dingen, en hierin zullen we tot een compromis moeten komen.
Hij kan niet zeggen..' we blijven rustig aan doen ' en ik kan niet zeggen 'ik wil nu een ander huis'
Rustig aan doen doe ik al 5 jaar, en ik geef hem dan nog 3 jaar extra, is toch niet heel veel gevraagd, en als hij kids wil dan lijkt het me niet zo raar daar is voor je 30ste aan te beginnen.
Ukkie, dat je zegt dat het lijkt alsof ik me irriteer is inderdaad op dat gebied ook zo...hij is nogal een doemdenker, DAAR irriteer ik me soms aan ja. Maar niet aan hem als persoon hoor, of ons leventje dat is goed.
Naomi-Mara: Ik hoef echt geen 'groot' huis hoor, alleen de buurt waar ik woon is echt niet fijn om kids in groot te brengen en het huis is geloof ik 35 vierkante meter...
Het kan dat mensen die zo klein wonen met kids dat prima vinden, en daar kijk ik ook echt niet op neer hoor!
Enige eis is slaapkamer voor mezelf, en 1 extra slaapkamer voor een kindje, en een redelijk goeie buurt waar dat kind lekker buiten kan spelen.
Alle opmerkingen over hoe belachelijk het wel niet is dat ik een time-line in me hoofd heb, helpen toch, ik ga toch is wat rustiger daar over worden, alleen de mensen om mij heen gaan allemaal of huis kopen, of trouwen of kinderen krijgen..en ja dan bekruipt me dat gevoel wel eens...straks ben ik de eeuwige wachtende....
triest misschien..
Hij kan niet zeggen..' we blijven rustig aan doen ' en ik kan niet zeggen 'ik wil nu een ander huis'
Rustig aan doen doe ik al 5 jaar, en ik geef hem dan nog 3 jaar extra, is toch niet heel veel gevraagd, en als hij kids wil dan lijkt het me niet zo raar daar is voor je 30ste aan te beginnen.
Ukkie, dat je zegt dat het lijkt alsof ik me irriteer is inderdaad op dat gebied ook zo...hij is nogal een doemdenker, DAAR irriteer ik me soms aan ja. Maar niet aan hem als persoon hoor, of ons leventje dat is goed.
Naomi-Mara: Ik hoef echt geen 'groot' huis hoor, alleen de buurt waar ik woon is echt niet fijn om kids in groot te brengen en het huis is geloof ik 35 vierkante meter...
Het kan dat mensen die zo klein wonen met kids dat prima vinden, en daar kijk ik ook echt niet op neer hoor!
Enige eis is slaapkamer voor mezelf, en 1 extra slaapkamer voor een kindje, en een redelijk goeie buurt waar dat kind lekker buiten kan spelen.
Alle opmerkingen over hoe belachelijk het wel niet is dat ik een time-line in me hoofd heb, helpen toch, ik ga toch is wat rustiger daar over worden, alleen de mensen om mij heen gaan allemaal of huis kopen, of trouwen of kinderen krijgen..en ja dan bekruipt me dat gevoel wel eens...straks ben ik de eeuwige wachtende....
triest misschien..
donderdag 24 december 2009 om 12:09
donderdag 24 december 2009 om 12:14
Tijdens het tikken komen er nieuwe berichten binnen, lief.
Dreamglasses, je slaat de spijker denk ik vrij goed op zijn kop met wat je zegt... ik heb mezelf heel lang aan de kant moeten zeggen, en misschien voel ik dat het nu iets beter gaat met hem, en kom ik (onbewust) met teveel verlangens in 1 keer
Dreamglasses, je slaat de spijker denk ik vrij goed op zijn kop met wat je zegt... ik heb mezelf heel lang aan de kant moeten zeggen, en misschien voel ik dat het nu iets beter gaat met hem, en kom ik (onbewust) met teveel verlangens in 1 keer
donderdag 24 december 2009 om 12:17
quote:MizzK schreef op 24 december 2009 @ 12:09:alleen de mensen om mij heen gaan allemaal of huis kopen, of trouwen of kinderen krijgen..en ja dan bekruipt me dat gevoel wel eens...straks ben ik de eeuwige wachtende....
Nu komt het hoge woord eruit.
Wat wil je ZELF?
Dus niet je omgeving, niet je vrienden, niet je familie, niet je partner, niet "de maatschappij", maar JIJ?
Wil je z.s.m. stappen zetten richting een huis en kinderen, ook als dat zonder je partner moet?
Wil je met je partner verder en dus het huis en de kinderen nog even laten wachten, met het risico dat het er niet meer van komt, maar je wel samen met je partner bent?
Welke droom is sterker? Probeer dat te ontdekken zonder je omgeving daarin mee te laten spelen.
Nu komt het hoge woord eruit.
Wat wil je ZELF?
Dus niet je omgeving, niet je vrienden, niet je familie, niet je partner, niet "de maatschappij", maar JIJ?
Wil je z.s.m. stappen zetten richting een huis en kinderen, ook als dat zonder je partner moet?
Wil je met je partner verder en dus het huis en de kinderen nog even laten wachten, met het risico dat het er niet meer van komt, maar je wel samen met je partner bent?
Welke droom is sterker? Probeer dat te ontdekken zonder je omgeving daarin mee te laten spelen.
donderdag 24 december 2009 om 12:18
Het is denk ik niet belachelijk en zelfs goed om een soort toekomstbeeld te hebben denk ik, als je je er maar bewust van bent dat gewoon niet alles in je leven te sturen is.. dat sommige dingen lopen zoals ze lopen en ook heel anders kunnen lopen dan je ze gewild had.
Kan me overigens voorstellen dat je met 35 m2 wel graag iets groters wilt voor je aan kids begint. Ik geloof dat ik op die oppervlakte niet eens samen zou kunnen wonen.
donderdag 24 december 2009 om 12:20
quote:hmmmm schreef op 24 december 2009 @ 12:09:
Nobody puts my life on hold!Ik vind niet dat mijn leven 'on hold' staat op het moment dat ik van het leven aan het genieten ben. Daar hoef ik geen koopcontracten voor te tekenen. Dat zal het verschil zijn tussen mensen die het leven zien als een reeks van dingen die je wilt bereiken en mensen die het meer nemen zoals het komt.
Nobody puts my life on hold!Ik vind niet dat mijn leven 'on hold' staat op het moment dat ik van het leven aan het genieten ben. Daar hoef ik geen koopcontracten voor te tekenen. Dat zal het verschil zijn tussen mensen die het leven zien als een reeks van dingen die je wilt bereiken en mensen die het meer nemen zoals het komt.
donderdag 24 december 2009 om 12:21
quote:hmmmm schreef op 24 december 2009 @ 12:09:
als ik jaren lang vooral 'rustig aan' hoor dan krijg ik alleen maar meer haast denk ik.... maar heeft ie mooi voor elkaar.
Nobody puts my life on hold!
en hij is een angsthaas omdat ie overal beren op de weg ziet
TO is degene met een reële angstEn dat probeer ik dus uit te zoeken, voor mij voelt het ook zo namelijk..maar wie is er nou realistisch..
als ik jaren lang vooral 'rustig aan' hoor dan krijg ik alleen maar meer haast denk ik.... maar heeft ie mooi voor elkaar.
Nobody puts my life on hold!
en hij is een angsthaas omdat ie overal beren op de weg ziet
TO is degene met een reële angstEn dat probeer ik dus uit te zoeken, voor mij voelt het ook zo namelijk..maar wie is er nou realistisch..
donderdag 24 december 2009 om 12:24
Ik snap heel goed dat je een beetje ongeduldig wordt. Had ik toen ook, ik had ook wensen maar het werkt nu eenmaal zo dat als 1 niet wil dat de ander moet gaan zitten wachten tot de ander er wel klaar voor is en wanneer is dan nog maar de vraag.
Mijn ex was ook depressief toen, heb toen al het nodige geduld op moeten brengen en had het gevoel dat mijn leven on hold stond en dat trok ik toen niet meer. Wilde vooruit en niet stil blijven staan omdat de ander slecht in zijn vel zat.
Ik hoop dat jou vriend jou wel die zekerheid kan bieden die je nodig hebt, als het nu niet kan, wanneer dan wel.. Vind het moeilijk om je verder te adviseren omdat mijn relatie toen op de klippen is gelopen.
Mijn ex was ook depressief toen, heb toen al het nodige geduld op moeten brengen en had het gevoel dat mijn leven on hold stond en dat trok ik toen niet meer. Wilde vooruit en niet stil blijven staan omdat de ander slecht in zijn vel zat.
Ik hoop dat jou vriend jou wel die zekerheid kan bieden die je nodig hebt, als het nu niet kan, wanneer dan wel.. Vind het moeilijk om je verder te adviseren omdat mijn relatie toen op de klippen is gelopen.
Doubt kills more dreams than failure ever will
donderdag 24 december 2009 om 12:27
quote:hmmmm schreef op 24 december 2009 @ 12:09:
als ik jaren lang vooral 'rustig aan' hoor dan krijg ik alleen maar meer haast denk ik.... maar heeft ie mooi voor elkaar.
Nobody puts my life on hold!
en hij is een angsthaas omdat ie overal beren op de weg ziet
TO is degene met een reële angst
waarom niet?? Moet alles dan gaan binnen een relatie zoals jij dat wilt? Dat vind ik niet gezond. Het is reëler om hje behoeften kenbaar te maken aan je partner en hij/zij die van hem/ haar aan jou en dan verder te kijken naar de juiste oplossingen voor beiden.
Als je zo in elkaar zit (' nobody puts my life on hold!!') vraag ik me af of je geschikt bent voor een relatie en dat zou moeten willen.
Vaak is het heel gezond als je een partner hebt die zegt: "Wacht es even" Als jij die partner hebt, hmmmmm, laat 'm dan alsjeblieft nooit meer gaan! Jij kan dat wel gebruiken denk ik!
Is dat zo? Dat TO een reële angst heeft?? Waarop gebaseerd dan? Ik haal het niet uit deze topic iig.
als ik jaren lang vooral 'rustig aan' hoor dan krijg ik alleen maar meer haast denk ik.... maar heeft ie mooi voor elkaar.
Nobody puts my life on hold!
en hij is een angsthaas omdat ie overal beren op de weg ziet
TO is degene met een reële angst
waarom niet?? Moet alles dan gaan binnen een relatie zoals jij dat wilt? Dat vind ik niet gezond. Het is reëler om hje behoeften kenbaar te maken aan je partner en hij/zij die van hem/ haar aan jou en dan verder te kijken naar de juiste oplossingen voor beiden.
Als je zo in elkaar zit (' nobody puts my life on hold!!') vraag ik me af of je geschikt bent voor een relatie en dat zou moeten willen.
Vaak is het heel gezond als je een partner hebt die zegt: "Wacht es even" Als jij die partner hebt, hmmmmm, laat 'm dan alsjeblieft nooit meer gaan! Jij kan dat wel gebruiken denk ik!
Is dat zo? Dat TO een reële angst heeft?? Waarop gebaseerd dan? Ik haal het niet uit deze topic iig.
Only dead fish go with the flow
donderdag 24 december 2009 om 12:30
donderdag 24 december 2009 om 12:42
hebben jullie gelezen dat het al 5 jaar zo gaat naïeve positivo's?
schattig hoor maar ik wil een partner die op één lijn zit met mij en dan ben ik zeker bereid tot een compromis of twee. Dit is geen compromis meer, dit is het vrijwillig laten gijzelen van je leven....
Ik ben prima in staat tot zelf beren op de weg spotten en dan de rem vinden. (Ik ben ook prima zelf in staat tot het vinden van een huis wat mijn wensen mogelijk maakt, met of zonder partner by the way maar dat is weer wat anders he)
Realistisch voor zover mogelijk gezien de beperkte info; Je trekt aan een dood paard, kan best zijn dat het dooie paard ooit tot kids over te halen is maar dan zit je met een papa die je kinderen dubbel verzekert, altijd loopt te stressen om het autostoeltje en ze niet op sporten wil laten gaan. Je gaat nergens meer heen op vakantie, initiatief komt altijd van jouw kant en hij ruziet over de toekomstige partners voor je kiddo's want niemand is goed genoeg. Dat soort dingen liggen ook in het verschiet.... Maar goed wie weet verandert ie wel he.
schattig hoor maar ik wil een partner die op één lijn zit met mij en dan ben ik zeker bereid tot een compromis of twee. Dit is geen compromis meer, dit is het vrijwillig laten gijzelen van je leven....
Ik ben prima in staat tot zelf beren op de weg spotten en dan de rem vinden. (Ik ben ook prima zelf in staat tot het vinden van een huis wat mijn wensen mogelijk maakt, met of zonder partner by the way maar dat is weer wat anders he)
Realistisch voor zover mogelijk gezien de beperkte info; Je trekt aan een dood paard, kan best zijn dat het dooie paard ooit tot kids over te halen is maar dan zit je met een papa die je kinderen dubbel verzekert, altijd loopt te stressen om het autostoeltje en ze niet op sporten wil laten gaan. Je gaat nergens meer heen op vakantie, initiatief komt altijd van jouw kant en hij ruziet over de toekomstige partners voor je kiddo's want niemand is goed genoeg. Dat soort dingen liggen ook in het verschiet.... Maar goed wie weet verandert ie wel he.
