Relaties
alle pijlers
Leef niet meer samen met man en kind, maar nu...
zondag 24 januari 2010 om 00:58
Sinds lente 2009 woon ik niet meer samen met mijn echtgenoot en kind. Die keuze heb ik zelf gemaakt, door meerdere omstandigheden kon ik het niet meer aan. Nu woon ik dus alleen en hebben we co-ouderschap. De relatie met mijn ega is goed, vriendschappelijk te noemen en ik hou nog steeds van hem, al zie ik ook nog steeds datgene waar ik me al die jaren zo aan heb geergerd.
Inmiddels heb ik ook een nieuwe liefde, met hem heb ik de dingen die ik lang heb gemist. Ik hou van hem, maar ook nog van mijn echtgenoot! Dat ega en ik nog steeds niet officieel gescheiden zijn komt omdat ega weinig aanstalten maakt de scheiding in gang te zetten, ik heb wel alle benodigde papieren bij de gemeente aangevraagd maar ega heeft nog geen enkele voorbereiding gedaan.
Op het moment gaat het financieel slecht met ega, ik timmer financieel zoveel mogelijk bij maar heb ook geen ernstig hoog loon. Ega zit in de ww, is al wat ouder (eind 40) en komt moeilijk aan een nieuwe baan, hij wil wel graag een baan die hij leuk vind, wat ik kan begrijpen: ik zou zelf ook niet achter de kassa willen zitten bij de supermarkt op die leeftijd en met zijn kwaliteiten.
Vorige week hadden we weer een gesprek over financieen (sorry, ik kan de trema niet vinden!) en zei ega dat ik anders maar weer bij hen moest komen wonen. Nu ben ik zwaar in dubio, aan de ene kant geniet ik van mijn eigen huis -lekker opgeruimd, geen rotzooi van anderen- en ben ik gelukkig met vriend, aan de andere kant, mijn hart zegt dat ik misschien maar op ega's aanbod in moet gaan.
Waarom? Hou nog steeds ook van ega, vind het naar om mijn kind geen echt gezinsleven te kunnen bieden (al heeft kind het redelijk/goed verwerkt) en als ik dan zie dat ega amper de eindjes aan elkaar kan knopen voel ik me zo schuldig!
Ik zie het niet zo dat ega en ik weer aan een relatie beginnen, al weet je natuurlijk nooit. We zouden dan, zeg maar, scheiding van tafel en bed hebben, ik heb in dat huis dan ook mijn eigen kamer. Vriend zou ik niet daar laten slapen evenals dat ega eventuele vriendinnen daar niet zou laten slapen, uit respect voor kind en elkaar. Met vriend heb ik er nog niet over gehad, dat komt later als ik zelf weet wat wijsheid is.
Ladies, laat jullie licht eens schijnen over mijn situatie, ik sta open voor alle reakties.
Inmiddels heb ik ook een nieuwe liefde, met hem heb ik de dingen die ik lang heb gemist. Ik hou van hem, maar ook nog van mijn echtgenoot! Dat ega en ik nog steeds niet officieel gescheiden zijn komt omdat ega weinig aanstalten maakt de scheiding in gang te zetten, ik heb wel alle benodigde papieren bij de gemeente aangevraagd maar ega heeft nog geen enkele voorbereiding gedaan.
Op het moment gaat het financieel slecht met ega, ik timmer financieel zoveel mogelijk bij maar heb ook geen ernstig hoog loon. Ega zit in de ww, is al wat ouder (eind 40) en komt moeilijk aan een nieuwe baan, hij wil wel graag een baan die hij leuk vind, wat ik kan begrijpen: ik zou zelf ook niet achter de kassa willen zitten bij de supermarkt op die leeftijd en met zijn kwaliteiten.
Vorige week hadden we weer een gesprek over financieen (sorry, ik kan de trema niet vinden!) en zei ega dat ik anders maar weer bij hen moest komen wonen. Nu ben ik zwaar in dubio, aan de ene kant geniet ik van mijn eigen huis -lekker opgeruimd, geen rotzooi van anderen- en ben ik gelukkig met vriend, aan de andere kant, mijn hart zegt dat ik misschien maar op ega's aanbod in moet gaan.
Waarom? Hou nog steeds ook van ega, vind het naar om mijn kind geen echt gezinsleven te kunnen bieden (al heeft kind het redelijk/goed verwerkt) en als ik dan zie dat ega amper de eindjes aan elkaar kan knopen voel ik me zo schuldig!
Ik zie het niet zo dat ega en ik weer aan een relatie beginnen, al weet je natuurlijk nooit. We zouden dan, zeg maar, scheiding van tafel en bed hebben, ik heb in dat huis dan ook mijn eigen kamer. Vriend zou ik niet daar laten slapen evenals dat ega eventuele vriendinnen daar niet zou laten slapen, uit respect voor kind en elkaar. Met vriend heb ik er nog niet over gehad, dat komt later als ik zelf weet wat wijsheid is.
Ladies, laat jullie licht eens schijnen over mijn situatie, ik sta open voor alle reakties.
zondag 24 januari 2010 om 01:48
Ik heb wel vaker gehoord van mensen die 'omwille van de kinderen' bij elkaar blijven, niet met man en macht proberen er nog een romantische relatie van te maken wat het ooit was, maar op een vriendschappelijke basis bij elkaar te blijven en met elkaar om te gaan. Dat papa dan weleens een nachtje niet thuiskomt omdat hij er een minnares naast heeft, hoeft, als mama daar geen probleem mee heeft, toch totaal geen indruk te maken op die kinderen? Mijn vader en mijn moeder gingen weleens afzonderlijk van elkaar weg overdag of 's avonds (niet naar minnaars trouwens, zij hebben wel een romantische relatie ) en dat was voor mij heel normaal. En dat een nieuwe vriend of vriendin weleens over de vloer komt, net als andere platonische vrienden of vriendinnen hoeft toch ook niet spannend te zijn ?
zondag 24 januari 2010 om 01:51
Nooit uit schuldgevoel teruggaan naar je man! Ja, je houdt van hem, maar dat is ook logisch lijkt mij. Ik hou ook nog van een ex maar niet op de manier zoals ik van mijn nieuwe vriend hou, zou geen seks meer met hem willen oid. En misschien doet jouw vent wel extra zielig omdat die je terug wil. Ja, ww is shit, maar goed zijn mensen die ondanks dat best een leuk leven hebben. Ik zou voor jezelf kiezen, ook voor je kind beter. Wat als het weer stukloopt, moet je kind weer teleurgesteld worden. Waarom woont ze eigenlijk niet bij jou? En je kan je man toch ook financieel wat steunen? Ik zou lekker blijven waar je zit.
zondag 24 januari 2010 om 02:01
Zandmannetje. Dat ega extra zielig doet is een beetje waar maar hij kan echt niet rondkomen (800 euro in totaal krijgt hij, das net genoeg voor huur gas en licht), ik steun hem financieel elke maand flink. Het is idd niet alleen schuldgevoel waarom ik hier aan denk, ik twijfel ook of onze relatie echt klaar en over is. Ik weet het gewoon niet!
Kind woont bij ega omdat mijn huis echt te klein is en ik hem niet ook nog 's het verdriet wilde doen om uit zijn vertrouwde huis te gaan. Het huis waar hij wel de ruimte heeft en zijn eigen slaapkamer.
Margaretha, ik ben blij met je reaktie omdat het niet zo hoeft te zijn dat je kind overal zoveel last van zou hebben. Zolang je duidelijk bent -op kinderniveau dan- en kind's gevoelens respecteert zou het moeten lukken denk ik dus.
Kind woont bij ega omdat mijn huis echt te klein is en ik hem niet ook nog 's het verdriet wilde doen om uit zijn vertrouwde huis te gaan. Het huis waar hij wel de ruimte heeft en zijn eigen slaapkamer.
Margaretha, ik ben blij met je reaktie omdat het niet zo hoeft te zijn dat je kind overal zoveel last van zou hebben. Zolang je duidelijk bent -op kinderniveau dan- en kind's gevoelens respecteert zou het moeten lukken denk ik dus.
zondag 24 januari 2010 om 02:18
Ik ken ook een gezin waarvan de ouders niet meer samen zijn en twee huizen naast elkaar hebben, met tussendeuren. Ze eten regelmatig samen, vieren belangrijke dingen samen, en de kinderen die lopen constant in en uit. Je moet het wel kunnen natuurlijk als je nog allerlei romantische gevoelens hebt of er niet allebei hetzelfde instaat kan het wel heel veel drama opleveren. Voor jezelf is het dan makkelijker afstand te nemen denk ik, want op deze manier blijf je alles van elkaar zien (ook als je je leven niet echt meer deelt); ik denk dat het voor kinderen, als je het kan dus, wel veel fijner is dan in twee huizen een eind uit elkaar wonen.
Zoiets zou ook een optie zijn, kan je in je eigen huis niet twee plekken maken, bv. een extra slaapkamer, leefruimte en badkamer, of is het daarvoor te klein?
Zoiets zou ook een optie zijn, kan je in je eigen huis niet twee plekken maken, bv. een extra slaapkamer, leefruimte en badkamer, of is het daarvoor te klein?
zondag 24 januari 2010 om 02:29
Dat, Margaretha, zou de ideale maar helaas niet te verwezenlijken situatie zijn. 2 Huizen naast elkaar, waarvan een dat helemaal van mij en kind is en waarin ik en hij dan leven zonder rommel, zoals in het aangrenzende huis van ega. (Haha, ben een beetje melig op dit tijdstip van de n8.) Maar aangezien ik nog 3 jaar moet wachten op een huurhuis ligt dat buiten de verwachting. Helaas!
Mijn huis is van een particulier en ik zie geen mogelijkheid om er iets aan te bouwen, tis al helemaal ingebouwd tussen huizen en tuinen.
Mijn huis is van een particulier en ik zie geen mogelijkheid om er iets aan te bouwen, tis al helemaal ingebouwd tussen huizen en tuinen.
zondag 24 januari 2010 om 02:56
Juno2001 Mocht je terug willen naar ex moet je daar heel zeker van zijn. Kind heeft het redelijk verwerkt. En hij heeft nu zekerheid. Als je het weer probeert is kind verschrikkelijk blij. Als jullie dan weer uit elkaar gaan zou hij opnieuw alles kunnen gaan verwerken. De bodem wordt dan weer onder zijn voeten vandaan geslagen. Zekerheid heb je nooit. Maar ga niets doen bij onzekerheid.
Zou bij deze situatie nog niets ondernemen richting ex.
Zou bij deze situatie nog niets ondernemen richting ex.
zondag 24 januari 2010 om 03:15
zondag 24 januari 2010 om 03:45
quote:juno2001 schreef op 24 januari 2010 @ 03:15:
Ja Feeks, ik weet eigenlijk zeker dat ik niet meer wil samenwonen (behalve dan misschien in dit geval), ik ben daar niet voor "gebouwd" zeg maar. Wat ega zou doen als hij verliefd zou worden weet ik niet, dat zien we dan wel weer. Deze materie eerst maar eens oplossen, zien we daarna weer verder.
Nou... ehhh... dit lijkt me JUIST relevant om nu over na te denken. Ik hoor je alleen over argumenten op korte termijn, maar het lijkt me zinvoller om even over dat moment héén te kijken en te bedenken dat de verschillende scenario's op lange termijn voor consequenties hebben, zowel voor jou als voor je man en je kind. Poezewoes merkt daar terecht al een aantal scherpe dingen over op!
Overigens heb je volgens mij niet helemaal begrepen wat scheiding van tafel en bed betekent. Dat is een situatie waarbij je aan een aantal juridische voorwaarden moet voldoen en die formeel maakt wat je nu eigenlijk al informeel aan het doen bent.
Lees hier even wat het echt inhoudt: http://www.scheiding-omgang.nl/echtsche ... l_bed.html
Tot slot: schuldgevoel is de slechtste basis voor een relatie, of dat nou het opbouwen, het in stand houden of het nieuw leven inblazen van een relatie is...
Ja Feeks, ik weet eigenlijk zeker dat ik niet meer wil samenwonen (behalve dan misschien in dit geval), ik ben daar niet voor "gebouwd" zeg maar. Wat ega zou doen als hij verliefd zou worden weet ik niet, dat zien we dan wel weer. Deze materie eerst maar eens oplossen, zien we daarna weer verder.
Nou... ehhh... dit lijkt me JUIST relevant om nu over na te denken. Ik hoor je alleen over argumenten op korte termijn, maar het lijkt me zinvoller om even over dat moment héén te kijken en te bedenken dat de verschillende scenario's op lange termijn voor consequenties hebben, zowel voor jou als voor je man en je kind. Poezewoes merkt daar terecht al een aantal scherpe dingen over op!
Overigens heb je volgens mij niet helemaal begrepen wat scheiding van tafel en bed betekent. Dat is een situatie waarbij je aan een aantal juridische voorwaarden moet voldoen en die formeel maakt wat je nu eigenlijk al informeel aan het doen bent.
Lees hier even wat het echt inhoudt: http://www.scheiding-omgang.nl/echtsche ... l_bed.html
Tot slot: schuldgevoel is de slechtste basis voor een relatie, of dat nou het opbouwen, het in stand houden of het nieuw leven inblazen van een relatie is...
zondag 24 januari 2010 om 03:59
Dag Qwertu, ik weet wat scheiding van tafel en bed inhoudt, ik bedoelde niet de feitelijke scheiding van tafel en bed, maar haalde het aan om een beetje weer te geven wat ik bedoelde. Vandaar ook dat ik er "zeg maar" bij schreef.
Begrijp me goed, ik denk op dit moment zoveel mogelijk na over of ik die stap moet zetten, en van daaruit kan ik verder bedenken wat er nog meer voor gevolgen zouden kunnen zijn.
Begrijp me goed, ik denk op dit moment zoveel mogelijk na over of ik die stap moet zetten, en van daaruit kan ik verder bedenken wat er nog meer voor gevolgen zouden kunnen zijn.
zondag 24 januari 2010 om 06:45
Ik vind dat je erg oneerlijk bent naar je vriend toe!!!!
Je sluit niet uit dat je weer wat met ex man krijgt, je houd nog van hem, maar weet niet op welke manier, je wilt weer bij hem gaan wonen, maar volgens mij weet vriend niet dat je nog gevoelens hebt voor je ex.... Op mij komt dit over als 'vriend aan het lijntje houden'!
Je ex heeft weinig geld? Niet jouw zorg. Hij kan toch solliciteren?!?!?! Voor het kind weer bij hem intrekken? Dom!
Ik ben ook gescheiden, heb een prima contact met de papa van mn kids. Mn kids zeggen 'Mama, wij zijn prettig gescheiden, he?'' Heb ze weleens gevraagd of ze het fijn zouden vinden als papa en mama weer samen zouden gaan wonen. Nee, hoeft niet voor ze, ze vinden het prima zoals het is.
Als je weer bij hem gaat wonen en het gaat toch niet goed? Dan raakt je kind helemaal in de war!!!
En als ik je vriend was, zou ik er dan meteen een punt achter zetten, als jij weer bij ex ging wonen. Komt ook niet echt op mij over alsof je erg veel van je vriend houd. Stap 1 is mss maar eens die relatie verbreken!
Je sluit niet uit dat je weer wat met ex man krijgt, je houd nog van hem, maar weet niet op welke manier, je wilt weer bij hem gaan wonen, maar volgens mij weet vriend niet dat je nog gevoelens hebt voor je ex.... Op mij komt dit over als 'vriend aan het lijntje houden'!
Je ex heeft weinig geld? Niet jouw zorg. Hij kan toch solliciteren?!?!?! Voor het kind weer bij hem intrekken? Dom!
Ik ben ook gescheiden, heb een prima contact met de papa van mn kids. Mn kids zeggen 'Mama, wij zijn prettig gescheiden, he?'' Heb ze weleens gevraagd of ze het fijn zouden vinden als papa en mama weer samen zouden gaan wonen. Nee, hoeft niet voor ze, ze vinden het prima zoals het is.
Als je weer bij hem gaat wonen en het gaat toch niet goed? Dan raakt je kind helemaal in de war!!!
En als ik je vriend was, zou ik er dan meteen een punt achter zetten, als jij weer bij ex ging wonen. Komt ook niet echt op mij over alsof je erg veel van je vriend houd. Stap 1 is mss maar eens die relatie verbreken!
zondag 24 januari 2010 om 06:50
zondag 24 januari 2010 om 07:21
quote:juno2001 schreef op 24 januari 2010 @ 03:15:
Ja Feeks, ik weet eigenlijk zeker dat ik niet meer wil samenwonen (behalve dan misschien in dit geval), ik ben daar niet voor "gebouwd" zeg maar. Wat ega zou doen als hij verliefd zou worden weet ik niet, dat zien we dan wel weer. Deze materie eerst maar eens oplossen, zien we daarna weer verder.
Als je denkt dat samenwonen met je geliefde al niet goed zal gaan, hoe denk je dan dat samenwonen met je ex wel goed zal gaan?
Denk je niet dat je dan nog veel meer tegen het feit dat jij 'niet gebouwd bent om samen te wonen' aan zal lopen? Dat je je nog veel meer zal ergeren aan zijn rommeligheid, waar je het nu al over hebt? Dat het veel spanningen en ruzies op zal leveren?
Ja Feeks, ik weet eigenlijk zeker dat ik niet meer wil samenwonen (behalve dan misschien in dit geval), ik ben daar niet voor "gebouwd" zeg maar. Wat ega zou doen als hij verliefd zou worden weet ik niet, dat zien we dan wel weer. Deze materie eerst maar eens oplossen, zien we daarna weer verder.
Als je denkt dat samenwonen met je geliefde al niet goed zal gaan, hoe denk je dan dat samenwonen met je ex wel goed zal gaan?
Denk je niet dat je dan nog veel meer tegen het feit dat jij 'niet gebouwd bent om samen te wonen' aan zal lopen? Dat je je nog veel meer zal ergeren aan zijn rommeligheid, waar je het nu al over hebt? Dat het veel spanningen en ruzies op zal leveren?
I only get one shot at life - so I shoot to kill
zondag 24 januari 2010 om 07:37
Als je nog steeds van je ex houdt, vind je dan niet dat je eigenlijk al heel snel weer een nieuwe vriend had?? Nog geen jaar geleden ben je daar dus weg gegaan...
Alles in me zegt: nee, niet terug gaan. Zoek eerst maar eens uit van wie je nu eigenlijk houdt....
En die smoes van leeftijd voor geen baan vinden...mijn vriendin (58) vond in 2 maanden tijd ook een andere baan...
Alles in me zegt: nee, niet terug gaan. Zoek eerst maar eens uit van wie je nu eigenlijk houdt....
En die smoes van leeftijd voor geen baan vinden...mijn vriendin (58) vond in 2 maanden tijd ook een andere baan...
zondag 24 januari 2010 om 07:41
Denk je dat je vriend het pikt als je weer bij je man en kind gaat wonen? Ik zou dat nooit accepteren van mijn vriend, ik zie hem al aankomen en weer bij zijn ex gaan wonen. Dan ben ik meteen weg! Dus alleen teruggaan als je ook echt verder wilt met je man en geen andere relatie meer wilt in de toekomst.
zondag 24 januari 2010 om 09:36
Juno, je schrijft dat je kind al 8 is. Ik wil daarvan maken, pas 8. Hij begrijpt heel veel, zeg je. Dat kan wel zijn, maar hoe moet hij dit begrijpen?
Je motivatie om weer daar te gaan wonen lijkt me niet solide genoeg om van duurzame aard te zijn. Het is niet ondenkbaar dat je zoon dolblij wordt gemaakt met een dode mus. En ik vermoed sterkt dat een kind van 8 dat uiteindelijk niet begrijpt.
Heel rot dat je ex geen goede baan kan vinden en dat er financiële problemen zijn maar dat is geen gegronde reden om het leventje van je kind nogmaals op zijn kop te zetten.
Het lijkt mij het beste om toch, op de een of andere manier, orde te krijgen in de financiële zaken.
Je motivatie om weer daar te gaan wonen lijkt me niet solide genoeg om van duurzame aard te zijn. Het is niet ondenkbaar dat je zoon dolblij wordt gemaakt met een dode mus. En ik vermoed sterkt dat een kind van 8 dat uiteindelijk niet begrijpt.
Heel rot dat je ex geen goede baan kan vinden en dat er financiële problemen zijn maar dat is geen gegronde reden om het leventje van je kind nogmaals op zijn kop te zetten.
Het lijkt mij het beste om toch, op de een of andere manier, orde te krijgen in de financiële zaken.
zondag 24 januari 2010 om 09:40
Je kon het niet meer aan destijds en bent daarom weg gegaan bij hem, waarom denk je het nu wel aan te kunnen ? Wat is er veranderd aan hem dat je nu nadenkt over weer samenwonen?
Uit medelijden samenwonen omdat hij het financieel niet redt vind ik persoonlijk een slecht argument. Het gaat erom of jij en je kind er wat mee opschieten. Je bent vorig jaar bij hem weggegaan, om bepaalde redenen, dat heb je toch niet zomaar gedaan?
Wat betreft zijn werkeloosheid, hij blijft in de ww omdat hij wel graag een leuke baan wil. Tja dat willen heel veel mensen die nu wel bij wijze van spreken achter de kassa zitten omdat ze hun leuke baan waren verloren maar toch hun eigen geld willen verdienen. Dus ipv al het werk aan te pakken dat er nu wel is voor hem blijft hij op de bank zitten en stelt hij ook nog voor dat jij weer bij hem intrekt. Ik ben niet haatdragend naar mijn exen , maar dat zou ik dus pertinent niet doen.
Als jullie geen kind hadden gehad zou ik denken doen wat maakt het uit als jij het prima vind je ex te onderhouden. Maar er is een kind in het spel en hoe goed je het dan ook gaat uitleggen, denk niet dat kind het helemaal zal snappen ooit. Dan zit je ook nog met je nieuwe vriend, die moet je dan ook nog ergens gaan inpassen in dit systeem.
Uit medelijden samenwonen omdat hij het financieel niet redt vind ik persoonlijk een slecht argument. Het gaat erom of jij en je kind er wat mee opschieten. Je bent vorig jaar bij hem weggegaan, om bepaalde redenen, dat heb je toch niet zomaar gedaan?
Wat betreft zijn werkeloosheid, hij blijft in de ww omdat hij wel graag een leuke baan wil. Tja dat willen heel veel mensen die nu wel bij wijze van spreken achter de kassa zitten omdat ze hun leuke baan waren verloren maar toch hun eigen geld willen verdienen. Dus ipv al het werk aan te pakken dat er nu wel is voor hem blijft hij op de bank zitten en stelt hij ook nog voor dat jij weer bij hem intrekt. Ik ben niet haatdragend naar mijn exen , maar dat zou ik dus pertinent niet doen.
Als jullie geen kind hadden gehad zou ik denken doen wat maakt het uit als jij het prima vind je ex te onderhouden. Maar er is een kind in het spel en hoe goed je het dan ook gaat uitleggen, denk niet dat kind het helemaal zal snappen ooit. Dan zit je ook nog met je nieuwe vriend, die moet je dan ook nog ergens gaan inpassen in dit systeem.
zondag 24 januari 2010 om 10:16
quote:juno2001 schreef op 24 januari 2010 @ 02:01:
Zandmannetje. Dat ega extra zielig doet is een beetje waar maar hij kan echt niet rondkomen (800 euro in totaal krijgt hij, das net genoeg voor huur gas en licht), ik steun hem financieel elke maand flink. Het is idd niet alleen schuldgevoel waarom ik hier aan denk, ik twijfel ook of onze relatie echt klaar en over is. Ik weet het gewoon niet!
Kind woont bij ega omdat mijn huis echt te klein is en ik hem niet ook nog 's het verdriet wilde doen om uit zijn vertrouwde huis te gaan. Het huis waar hij wel de ruimte heeft en zijn eigen slaapkamer.
Margaretha, ik ben blij met je reaktie omdat het niet zo hoeft te zijn dat je kind overal zoveel last van zou hebben. Zolang je duidelijk bent -op kinderniveau dan- en kind's gevoelens respecteert zou het moeten lukken denk ik dus.
In dergelijke gevallen is het gebruikelijk dat de meervermogende partner de ex-partner ondersteunt middels alimentatie. Aan jou dus de schone taak om je partner financieel te ondersteunen.
Uit je tekst blijkt dat je werkelijk geen idee hebt als het gaat om de gevolgen voor je kind. Jullie scheiding heeft korter dan een jaar geleden plaatsgevonden en jij meent nu al te kunnen vaststellen dat jullie kind de scheiding goed heeft verwerkt? Je bent bovendien voornemens de wereld van je kind opnieuw op zijn kop te zetten omdat jullie volwassenen een puinhoop maken van de financiën. Maar wat me nog het meest verbaast is dat je al maanden niet meer bij je man en kind woont en wilt gaan scheiden, met alle gevolgen voor je kind, maar weet nog niet of je relatie "echt klaar en over" is? Had dat uitgezocht voordat je ging scheiden. Dat is het minste wat je als kind van je ouders mag verwachten.
Zandmannetje. Dat ega extra zielig doet is een beetje waar maar hij kan echt niet rondkomen (800 euro in totaal krijgt hij, das net genoeg voor huur gas en licht), ik steun hem financieel elke maand flink. Het is idd niet alleen schuldgevoel waarom ik hier aan denk, ik twijfel ook of onze relatie echt klaar en over is. Ik weet het gewoon niet!
Kind woont bij ega omdat mijn huis echt te klein is en ik hem niet ook nog 's het verdriet wilde doen om uit zijn vertrouwde huis te gaan. Het huis waar hij wel de ruimte heeft en zijn eigen slaapkamer.
Margaretha, ik ben blij met je reaktie omdat het niet zo hoeft te zijn dat je kind overal zoveel last van zou hebben. Zolang je duidelijk bent -op kinderniveau dan- en kind's gevoelens respecteert zou het moeten lukken denk ik dus.
In dergelijke gevallen is het gebruikelijk dat de meervermogende partner de ex-partner ondersteunt middels alimentatie. Aan jou dus de schone taak om je partner financieel te ondersteunen.
Uit je tekst blijkt dat je werkelijk geen idee hebt als het gaat om de gevolgen voor je kind. Jullie scheiding heeft korter dan een jaar geleden plaatsgevonden en jij meent nu al te kunnen vaststellen dat jullie kind de scheiding goed heeft verwerkt? Je bent bovendien voornemens de wereld van je kind opnieuw op zijn kop te zetten omdat jullie volwassenen een puinhoop maken van de financiën. Maar wat me nog het meest verbaast is dat je al maanden niet meer bij je man en kind woont en wilt gaan scheiden, met alle gevolgen voor je kind, maar weet nog niet of je relatie "echt klaar en over" is? Had dat uitgezocht voordat je ging scheiden. Dat is het minste wat je als kind van je ouders mag verwachten.
