Relaties
alle pijlers
Scheiden en thuisblijfmoeder. Ervaring??
maandag 1 februari 2010 om 07:36
quote:ronniemitchel schreef op 01 februari 2010 @ 02:31:
Ik ben geestelijk en lichaamlijk mishandeld door de vader van mijn kids, maar mooi niet dat ik thuisblijf moeder was, integendeel ik wilde hoe dan ook onafhankelijk zijn van wie en welke instantie's dan ook en heb keihard gewerkt zowel buitenshuis als thuis,niet thuis blijven, maar ga werken wees onafhankelijk,je hoeft het niet zo gek te maken als ik het heb gedaan, maar het is echt veel beter om onafhankelijk te zijn en daarmee onder de mensen en je verder te ontwikkelen dan thuis te zitten en je afschriften elk half jaar na te moeten nakijken, of dat je om goedkeuring moet vragen als je (toemalige) vriend wilt laten slapen bij je .
helemaal gelijk heb je Ronnie......het had mijn verhaal wel kunnen zijn.
Miss Thing, sterkte en hastikke goed dat je het gaat doen. Je kids zullen je later dankbaar zijn!! Mijn zoon was 6 maanden toen ik ging scheiden van m'n crazy en geweldadige man. Heb toch 7 jaar in de bijstand gezeten, daarna weer aan het werk gegaan.
Ik ben geestelijk en lichaamlijk mishandeld door de vader van mijn kids, maar mooi niet dat ik thuisblijf moeder was, integendeel ik wilde hoe dan ook onafhankelijk zijn van wie en welke instantie's dan ook en heb keihard gewerkt zowel buitenshuis als thuis,niet thuis blijven, maar ga werken wees onafhankelijk,je hoeft het niet zo gek te maken als ik het heb gedaan, maar het is echt veel beter om onafhankelijk te zijn en daarmee onder de mensen en je verder te ontwikkelen dan thuis te zitten en je afschriften elk half jaar na te moeten nakijken, of dat je om goedkeuring moet vragen als je (toemalige) vriend wilt laten slapen bij je .
helemaal gelijk heb je Ronnie......het had mijn verhaal wel kunnen zijn.
Miss Thing, sterkte en hastikke goed dat je het gaat doen. Je kids zullen je later dankbaar zijn!! Mijn zoon was 6 maanden toen ik ging scheiden van m'n crazy en geweldadige man. Heb toch 7 jaar in de bijstand gezeten, daarna weer aan het werk gegaan.
maandag 1 februari 2010 om 07:39
quote:paloma schreef op 31 januari 2010 @ 22:05:
Het is geen schande om fulltime voor je kinderen te willen zorgen maar het komt bij mij een beetje over alsof je dit als excuus gebruikt om maar niet te hoeven werken. Als iedere alleenstaande moeder hierover hetzelfde zou denken, dan hebben we een land vol met bijstandsmoeders. Laat je aanstaande ex-man voor de kinderen betalen en dan kun jij een baan zoeken om in je eigen levensonderhoud te voorzien. Dat is niet de verantwoordelijkheid van de maatschappij.Wat een belachelijke stelling. Ik heb er 7 jaar van kunnen genieten, en betaal nu belasting zodat andere moeders die kans hebben. Alsof je als moeder nooit meer aan de bak gaat/komt....
Het is geen schande om fulltime voor je kinderen te willen zorgen maar het komt bij mij een beetje over alsof je dit als excuus gebruikt om maar niet te hoeven werken. Als iedere alleenstaande moeder hierover hetzelfde zou denken, dan hebben we een land vol met bijstandsmoeders. Laat je aanstaande ex-man voor de kinderen betalen en dan kun jij een baan zoeken om in je eigen levensonderhoud te voorzien. Dat is niet de verantwoordelijkheid van de maatschappij.Wat een belachelijke stelling. Ik heb er 7 jaar van kunnen genieten, en betaal nu belasting zodat andere moeders die kans hebben. Alsof je als moeder nooit meer aan de bak gaat/komt....
maandag 1 februari 2010 om 09:10
Eens met Maria. Ik begrijp namelijk TO ook wel dat ze de prioriteit stelt bij de kinderen. Echt, in een turbulente tijd wil je vooral rust in de tent voor je kinderen. Dat zij overweegt van: zal ik nog even niet gaan werken, snap ik volkomen in het belang van de kinderen.
Alleen, de realiteit laat het niet toe. Dat is het punt. De realiteit zegt: ga aan de bak, als je nu ruimte krijgt van de rechter om je bedrijf op te bouwen, en een beetje rust voor je kinderen, benut die tijd door het bedrijf op te bouwen, en ook door je kennis te verbreden als dat mogelijk is. Zodat je over een paar jaar inderdaad financieel onafhankelijk bent.
En ook mee eens: we betalen allemaal belasting: hoezeer ik ook onafhankelijk wil zijn, ik werk al bijna 27 jaar en als ik een beroep moet doen op WW, ZW of BS, dan zal ik niet schromen. Heb er 27 jaar lang aan meebetaalt...
Alleen, de realiteit laat het niet toe. Dat is het punt. De realiteit zegt: ga aan de bak, als je nu ruimte krijgt van de rechter om je bedrijf op te bouwen, en een beetje rust voor je kinderen, benut die tijd door het bedrijf op te bouwen, en ook door je kennis te verbreden als dat mogelijk is. Zodat je over een paar jaar inderdaad financieel onafhankelijk bent.
En ook mee eens: we betalen allemaal belasting: hoezeer ik ook onafhankelijk wil zijn, ik werk al bijna 27 jaar en als ik een beroep moet doen op WW, ZW of BS, dan zal ik niet schromen. Heb er 27 jaar lang aan meebetaalt...
maandag 1 februari 2010 om 09:38
Muis66 Daar kan ik ook wel in komen , dat je dan denkt zal ik nog even niet gaan werken. Als je zelf de middelen daarvoor hebt zeg ik doen. Maar als je daarvoor je hand moet ophouden bij de sociale dienst zeg ik ga een baan zoeken. Ik had ook wel zin in rust na de scheiding wie niet. Maar ik heb altijd gewerkt , en dat voelt goed. Als mijn gescheiden buurvrouw haar ( enige) kind naar school heeft gebracht gaat ze koffie drinken met andere buurvrouwen tot kind weer van school gehaald wordt. Ze geniet ook van de bijstand. Ondertussen vlieg ik met mijn 4 kinderen overal naar toe om te kunnen gaan werken. Ze heeft een erg ontspannen leven en vind dat ze daar recht op heeft dat de samenleving haar onderhoudt, ze moet bijkomen van de scheiding ( nu 4 jaar geleden). Altijd goed gehumeurd want nooit geen haast en kortingen op zoveel leuke crea cursussen vakanties ed. Zij voelt zich er goed bij. Ik benijd haar weleens als ik savonds met een stel overmoeide kinderen thuis kom van een drukke dag , op de fiets door weer en wind , en zij de hele dag in de stad heeft 'gechillt'en haar autootje staat te stralen voor de deur. Ze beunt ook zwart bij dat zijn toch fijne 'extraatjes' verteld ze me dan. Soms denk ik weleens wat doe ik verkeerd? Maar zie ik mijn loonstrook en hoor ik mijn kinderen trots vertellen aan andere kinderen wat voor 'toffe' baan mama heeft en betaal ik van mijn eigen geld zonder moeite mijn rekeningen etc dan weet ik ik zou nooit anders willen. Ja ik werk in feite oa ook voor mijn koffiedrinkende buurvrouw maar zo zit deze maatschappij in elkaar.
Maar TO, als je je zelf wil hervinden en een onafhankelijke vrouw wil worden in tegenstelling tot wat je was en bent : zoek een baan en werk voor je geld. Dat zal je goed doen. Je kinderen mishandel je heus niet door ze naar de opvang te brengen. Een scheiding is hoe dan ook ingrijpend , naar de kinderopvang gaan is van een hele andere orde. Vaak hoor ik moeders dat zeggen, dat is zo moeilijk voor de kinderen , beter blijf ik thuis met ze. De scheiding is an sich moeilijk voor kinderen, niet die kinderopvang. Het is een excuus om niet te hoeven werken, dat is het geen wat moeilijk is voor de moeders zelf.
Maar TO, als je je zelf wil hervinden en een onafhankelijke vrouw wil worden in tegenstelling tot wat je was en bent : zoek een baan en werk voor je geld. Dat zal je goed doen. Je kinderen mishandel je heus niet door ze naar de opvang te brengen. Een scheiding is hoe dan ook ingrijpend , naar de kinderopvang gaan is van een hele andere orde. Vaak hoor ik moeders dat zeggen, dat is zo moeilijk voor de kinderen , beter blijf ik thuis met ze. De scheiding is an sich moeilijk voor kinderen, niet die kinderopvang. Het is een excuus om niet te hoeven werken, dat is het geen wat moeilijk is voor de moeders zelf.
maandag 1 februari 2010 om 11:52
quote:Muis66 schreef op 01 februari 2010 @ 01:13:
[...]
Aanvulling: de enigen 'invloedsfactor' kan zijn dat de rechter kijkt naar hoelang de ontvanger uit het arbeidsproces is geweest en hoe snel de kansen zijn op een baan. Hoewel een vrouw van 55 wellicht geen zorg meer heeft voor kinderen kan het wel wat uitmaken of zij nog aan het werk komt als ze 35 jaar uit het arbeidsproces is geweest en bijv. amper middelbare school heeft. Of een moeder met jonge kinderen. Dan neemt de rechter niet het gekrakeel mee, maar wel de kansen van de alimentatievrager en dat zal mede bepalend zijn om voor het maximum van 12 jaar te gaan - of niet.Dat klopt, en ook daarbij baseert de rechter zich op de feiten die voor hem/haar liggen. De reden van stoppen met werken is alleen relevant als die nog steeds geldt (bv. jonge kinderen, chronische ziekte, handicap). Verder kijkt de rechter naar de situatie nu en hoe die zich in de toekomst naar verwachting zal ontwikkelen. Overigens zijn rechters in Nederland daar vrij ruimhartig in en kennen ze in principe voor 12 jaar partneralimentatie toe, tenzij de alimentatieplichtige kan aantonen dat de ex-partner in staat is om te werken.
[...]
Aanvulling: de enigen 'invloedsfactor' kan zijn dat de rechter kijkt naar hoelang de ontvanger uit het arbeidsproces is geweest en hoe snel de kansen zijn op een baan. Hoewel een vrouw van 55 wellicht geen zorg meer heeft voor kinderen kan het wel wat uitmaken of zij nog aan het werk komt als ze 35 jaar uit het arbeidsproces is geweest en bijv. amper middelbare school heeft. Of een moeder met jonge kinderen. Dan neemt de rechter niet het gekrakeel mee, maar wel de kansen van de alimentatievrager en dat zal mede bepalend zijn om voor het maximum van 12 jaar te gaan - of niet.Dat klopt, en ook daarbij baseert de rechter zich op de feiten die voor hem/haar liggen. De reden van stoppen met werken is alleen relevant als die nog steeds geldt (bv. jonge kinderen, chronische ziekte, handicap). Verder kijkt de rechter naar de situatie nu en hoe die zich in de toekomst naar verwachting zal ontwikkelen. Overigens zijn rechters in Nederland daar vrij ruimhartig in en kennen ze in principe voor 12 jaar partneralimentatie toe, tenzij de alimentatieplichtige kan aantonen dat de ex-partner in staat is om te werken.
Ga in therapie!
maandag 1 februari 2010 om 12:49
Hallo,
Ik heb de andere reacties niet gelezen, maar wil je wel mijn situatie voorleggen.
Ook gescheiden terwijl ik thuisblijfmoeder was. Mijn jongste was toen 2.
Ik kwam inderdaad in de bijstand terecht. Het huis moest verkocht worden ex en ik konden elkaar allebei niet uitkopen.
omdat er zoveel overwaarde op ons huis zat, heb ik de volledige bijstands uitkering terug moeten betalen. Ik was namenlijk (op papier) vermogend omdat ik een huis op mijn naam had staan.
Ik heb van de Gemeente een opleiding aangeboden gekregen die ik met beide handen aan heb gepakt, en werk nu 4 dagen en krijg geen alimentatie maar onderhoud mijn gezin volledig (ook financieel). Dus dat is wel een punt om over na te denken, ik wilde ook graag bij mijn kinderen blijven, maar het is zo zonde als je eerst het geld van het huis moet ''opeten''
Je mag ¤ 10.000 spaargeld zelf houden.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Ik wens je veel sterkte, maar uiteindelijk wordt je hier alleen maar sterker van.
Succes
Ik heb de andere reacties niet gelezen, maar wil je wel mijn situatie voorleggen.
Ook gescheiden terwijl ik thuisblijfmoeder was. Mijn jongste was toen 2.
Ik kwam inderdaad in de bijstand terecht. Het huis moest verkocht worden ex en ik konden elkaar allebei niet uitkopen.
omdat er zoveel overwaarde op ons huis zat, heb ik de volledige bijstands uitkering terug moeten betalen. Ik was namenlijk (op papier) vermogend omdat ik een huis op mijn naam had staan.
Ik heb van de Gemeente een opleiding aangeboden gekregen die ik met beide handen aan heb gepakt, en werk nu 4 dagen en krijg geen alimentatie maar onderhoud mijn gezin volledig (ook financieel). Dus dat is wel een punt om over na te denken, ik wilde ook graag bij mijn kinderen blijven, maar het is zo zonde als je eerst het geld van het huis moet ''opeten''
Je mag ¤ 10.000 spaargeld zelf houden.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Ik wens je veel sterkte, maar uiteindelijk wordt je hier alleen maar sterker van.
Succes
maandag 1 februari 2010 om 13:18
Klasse, Caartje2. En Stoeptegel, dat is ook frustrerend. Wij hebben hier ook van die uitvreters in de wijk. Hebben een bordje bijv. met invalidenparkeerplek. Ik woon er al 5 jaar, maar wie nou invalide is, ik weet het niet want het hele gezin loopt als kievieten. En ook een kennis die net als jij zo'n relaxed leventje leidt.
En toch, ik heb een HBO, een WO gedaan, doe nu 2e WO en praat voorzichtig over promoveren. Ik hoop dat Muizelientje later zegt wat mijn vrienden nu al zeggen, dat ik een kanjer ben van een moeder, die 'ondanks' toch zover is gekomen.
Want wat Caartje zegt, het is zo zonde als je straks dat geld moet opeten. Heb ik gezien bij mijn moeder. Die had wel een bijstandsuitkering - zij was 50 toen mijn vader vertrok en had mede door de oorlog een paar jaar middelbare school gehad - en die kon de erfenis van mijn oma opeten. Wij kregen het mijn oma ook niet aan haar verstand dat ze gewoon tijdens leven had moeten schenken, ook 'stiekem' dus bijv. als mijn moeder een nieuwe wasmachine nodig had. Echt, eeuwig zonde.
En toch, ik heb een HBO, een WO gedaan, doe nu 2e WO en praat voorzichtig over promoveren. Ik hoop dat Muizelientje later zegt wat mijn vrienden nu al zeggen, dat ik een kanjer ben van een moeder, die 'ondanks' toch zover is gekomen.
Want wat Caartje zegt, het is zo zonde als je straks dat geld moet opeten. Heb ik gezien bij mijn moeder. Die had wel een bijstandsuitkering - zij was 50 toen mijn vader vertrok en had mede door de oorlog een paar jaar middelbare school gehad - en die kon de erfenis van mijn oma opeten. Wij kregen het mijn oma ook niet aan haar verstand dat ze gewoon tijdens leven had moeten schenken, ook 'stiekem' dus bijv. als mijn moeder een nieuwe wasmachine nodig had. Echt, eeuwig zonde.
maandag 1 februari 2010 om 13:39
quote:paloma schreef op 31 januari 2010 @ 22:05:
Het is geen schande om fulltime voor je kinderen te willen zorgen maar het komt bij mij een beetje over alsof je dit als excuus gebruikt om maar niet te hoeven werken. Als iedere alleenstaande moeder hierover hetzelfde zou denken, dan hebben we een land vol met bijstandsmoeders. Laat je aanstaande ex-man voor de kinderen betalen en dan kun jij een baan zoeken om in je eigen levensonderhoud te voorzien. Dat is niet de verantwoordelijkheid van de maatschappij.Geldt dat dan ook voor vrouwen, die na een huwelijk van 40 jaar, in een echtscheiding liggen en bijna de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt? Btw: ik heb het hier over mijn moeder en ze wordt dit jaar 62........
Het is geen schande om fulltime voor je kinderen te willen zorgen maar het komt bij mij een beetje over alsof je dit als excuus gebruikt om maar niet te hoeven werken. Als iedere alleenstaande moeder hierover hetzelfde zou denken, dan hebben we een land vol met bijstandsmoeders. Laat je aanstaande ex-man voor de kinderen betalen en dan kun jij een baan zoeken om in je eigen levensonderhoud te voorzien. Dat is niet de verantwoordelijkheid van de maatschappij.Geldt dat dan ook voor vrouwen, die na een huwelijk van 40 jaar, in een echtscheiding liggen en bijna de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt? Btw: ik heb het hier over mijn moeder en ze wordt dit jaar 62........
maandag 1 februari 2010 om 14:11
quote:traincha2 schreef op 01 februari 2010 @ 13:39:
[...]
Geldt dat dan ook voor vrouwen, die na een huwelijk van 40 jaar, in een echtscheiding liggen en bijna de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt? Btw: ik heb het hier over mijn moeder en ze wordt dit jaar 62........Jeetje Traincha, wat erg voor je moeder.... het lijkt me al heel erg om dit na 40 jaar mee te maken en dan nog eens de 'druk' van het vinden van een baan.
[...]
Geldt dat dan ook voor vrouwen, die na een huwelijk van 40 jaar, in een echtscheiding liggen en bijna de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt? Btw: ik heb het hier over mijn moeder en ze wordt dit jaar 62........Jeetje Traincha, wat erg voor je moeder.... het lijkt me al heel erg om dit na 40 jaar mee te maken en dan nog eens de 'druk' van het vinden van een baan.
maandag 1 februari 2010 om 14:18
Dat wordt inderdaad wat lastig op die leeftijd en bovendien is mijn moeder helemaal niet hoog opgeleid. Ze heeft ergens in de jaren zestig ooit eens een opleiding bejaardenverzorgster gedaan en die opleiding heeft ze niet eens afgemaakt, dus ze zoekt het nu in het huishoudelijke- en schoonmaakwerk. Overigens was het haar eigen beslissing om echtscheiding aan te vragen, dit terzijde , en je hoort haar verder ook niet klagen ofzo.
maandag 1 februari 2010 om 14:45
quote:Muis66 schreef op 01 februari 2010 @ 13:18:
Want wat Caartje zegt, het is zo zonde als je straks dat geld moet opeten. Heb ik gezien bij mijn moeder. Die had wel een bijstandsuitkering - zij was 50 toen mijn vader vertrok en had mede door de oorlog een paar jaar middelbare school gehad - en die kon de erfenis van mijn oma opeten. Wij kregen het mijn oma ook niet aan haar verstand dat ze gewoon tijdens leven had moeten schenken, ook 'stiekem' dus bijv. als mijn moeder een nieuwe wasmachine nodig had. Echt, eeuwig zonde.Hoezo is het zonde als je de Staat moet terugbetalen voor het geld dat je hebt gekregen om jezelf te kunnen onderhouden? Bijstand is toch een noodmogelijkheid voor mensen die anders in armoede zouden belanden? Ik vind het eigenlijk zonde als er belastinggeld wordt besteed aan mensen die genoeg geld hebben om zichzelf te onderhouden. Als je geld hebt - of dat nu een erfenis, een spaarpotje of winst uit verkoop van je huis is - is het toch niet "zonde" om dat aan je eigen onderhoud te besteden? ?Dat lijkt me nu juist de nuttigste besteding.
Want wat Caartje zegt, het is zo zonde als je straks dat geld moet opeten. Heb ik gezien bij mijn moeder. Die had wel een bijstandsuitkering - zij was 50 toen mijn vader vertrok en had mede door de oorlog een paar jaar middelbare school gehad - en die kon de erfenis van mijn oma opeten. Wij kregen het mijn oma ook niet aan haar verstand dat ze gewoon tijdens leven had moeten schenken, ook 'stiekem' dus bijv. als mijn moeder een nieuwe wasmachine nodig had. Echt, eeuwig zonde.Hoezo is het zonde als je de Staat moet terugbetalen voor het geld dat je hebt gekregen om jezelf te kunnen onderhouden? Bijstand is toch een noodmogelijkheid voor mensen die anders in armoede zouden belanden? Ik vind het eigenlijk zonde als er belastinggeld wordt besteed aan mensen die genoeg geld hebben om zichzelf te onderhouden. Als je geld hebt - of dat nu een erfenis, een spaarpotje of winst uit verkoop van je huis is - is het toch niet "zonde" om dat aan je eigen onderhoud te besteden? ?Dat lijkt me nu juist de nuttigste besteding.
Ga in therapie!
maandag 1 februari 2010 om 19:47
quote:dubiootje schreef op 01 februari 2010 @ 14:45:
[...]
Hoezo is het zonde als je de Staat moet terugbetalen voor het geld dat je hebt gekregen om jezelf te kunnen onderhouden? Bijstand is toch een noodmogelijkheid voor mensen die anders in armoede zouden belanden? Ik vind het eigenlijk zonde als er belastinggeld wordt besteed aan mensen die genoeg geld hebben om zichzelf te onderhouden. Als je geld hebt - of dat nu een erfenis, een spaarpotje of winst uit verkoop van je huis is - is het toch niet "zonde" om dat aan je eigen onderhoud te besteden? ?Dat lijkt me nu juist de nuttigste besteding.
Nee, wat ik bedoel is, als je geld krijgt, uit welke pot dan ook, en je moet het opconsumeren omdat je een bijstandsuitkering hebt. Natuurlijk, DAN is het logisch, maar het is zonde als je geen bijstandsuitkering hóeft. Wat ik bedoelde met mijn oma. Als die bij leven gewoon wat vaker mijn moeder geld had geschonken, dan had mijn moeder het gewoon wat prettiger gehad, en had mijn oma niet gespaard voor de bijstandsuitkering, maar had mijn moeder er een beetje van kunnen genieten. En dan heb ik het niet over luxe dingen, maar gewoon, dat toen onze wasmachine stuk ging, ze deze dan voor mijn moeder kocht, in plaats van dat mjin moeder hem nauwelijks kon betalen.
Opconsumeren is op zich logisch, maar wat ik jammer zou vinden is als TO in de bijstand komt, terwijl ze dat mogelijk kan vermijden. Omdat ze dan die 70.000 (las ik geloof ik ergens) kan besteden aan haar huisje, en de spaarpotjes van de kinderen.
[...]
Hoezo is het zonde als je de Staat moet terugbetalen voor het geld dat je hebt gekregen om jezelf te kunnen onderhouden? Bijstand is toch een noodmogelijkheid voor mensen die anders in armoede zouden belanden? Ik vind het eigenlijk zonde als er belastinggeld wordt besteed aan mensen die genoeg geld hebben om zichzelf te onderhouden. Als je geld hebt - of dat nu een erfenis, een spaarpotje of winst uit verkoop van je huis is - is het toch niet "zonde" om dat aan je eigen onderhoud te besteden? ?Dat lijkt me nu juist de nuttigste besteding.
Nee, wat ik bedoel is, als je geld krijgt, uit welke pot dan ook, en je moet het opconsumeren omdat je een bijstandsuitkering hebt. Natuurlijk, DAN is het logisch, maar het is zonde als je geen bijstandsuitkering hóeft. Wat ik bedoelde met mijn oma. Als die bij leven gewoon wat vaker mijn moeder geld had geschonken, dan had mijn moeder het gewoon wat prettiger gehad, en had mijn oma niet gespaard voor de bijstandsuitkering, maar had mijn moeder er een beetje van kunnen genieten. En dan heb ik het niet over luxe dingen, maar gewoon, dat toen onze wasmachine stuk ging, ze deze dan voor mijn moeder kocht, in plaats van dat mjin moeder hem nauwelijks kon betalen.
Opconsumeren is op zich logisch, maar wat ik jammer zou vinden is als TO in de bijstand komt, terwijl ze dat mogelijk kan vermijden. Omdat ze dan die 70.000 (las ik geloof ik ergens) kan besteden aan haar huisje, en de spaarpotjes van de kinderen.
dinsdag 2 februari 2010 om 09:31
quote:Muis66 schreef op 01 februari 2010 @ 19:47:
[...]
Nee, wat ik bedoel is, als je geld krijgt, uit welke pot dan ook, en je moet het opconsumeren omdat je een bijstandsuitkering hebt. Natuurlijk, DAN is het logisch, maar het is zonde als je geen bijstandsuitkering hóeft. Ik volg je niet, Muis
[...]
Nee, wat ik bedoel is, als je geld krijgt, uit welke pot dan ook, en je moet het opconsumeren omdat je een bijstandsuitkering hebt. Natuurlijk, DAN is het logisch, maar het is zonde als je geen bijstandsuitkering hóeft. Ik volg je niet, Muis
Ga in therapie!
dinsdag 2 februari 2010 om 16:45
Het liefste ga ik gewoon aan het werk en hoop ik dat ik tezamen met de inkomsten uit mn bedrijfje en evt alimentatie genoeg verdien (met genoeg bedoel iig minimunloon). Ik heb altijd gewerkt, heb nooit hulp gevraagd, ook niet aan mijn ouders en woonde op mijn 17 al zelfstandig, kan heel goed met geld omgaan. Als er geld is wat ik moet 'opeten' graag (ben alleen bang dat dat er niet is; er zit nagenog geen overwaarde op het huis en spaargeld is in het bedrijf gaan zitten) mijn enige probleem is dat mijn jongste 2 is en er hier een wachtlijst is van 2 jaar (!) voor het kinderdagverblijf. Aan mijn moeder hoef ik het niet te vragen, die heeft eerder al eens aangegeven geen 'vaste'dag te willen oppassen, schoonmoeder is niet meer en zusters/ vriendinnen werken allemaal f/t. Dat is nu waardoor ik me met de rug tegen de muur voel staan en dus zelfs tijdelijk bijstand heb overwogen.
Misschien gastouder? Iemand daar ervaring mee en wat kost dat ong? Gewone oppas a 10 euro p/u is natuurlijk niet te betalen voor zeg 27 uur p/w
Misschien gastouder? Iemand daar ervaring mee en wat kost dat ong? Gewone oppas a 10 euro p/u is natuurlijk niet te betalen voor zeg 27 uur p/w
dinsdag 2 februari 2010 om 16:54
Overigens sta ik 2 1/2 jaar ingeschreven bij sociale woningbouworganisatie, veel te weinig aangezien ik in de randstad woon. Je kunt daat urgentie aanvragen op een aantal gronden in geval van scheiding:
-scheidingsconvenant overleggen
-zorg hebben over minderjarige kinderen
-koophuis hebben opgeeist bij rechter
-genoeg partneralimentatie hebben geeist om huis te kunnen blijven behouden
Nou kan mijn man echt niet zoveel alimentatie betalen dat ik in dat huis kan blijven wonen en hij elders en ik kan het zelf ook niet betalen, al zou ik fulltime gaan werken. Ik hoop dus als ik aan alle voorwaarden heb gedaan, ik wel urgentie krijg en iig een flatje ofzo kan krijgen. Een flat in de vrije sector kost hier ook al gauw 900 euro p/m dus ik heb niet bepaald een keuze.
Meer mensen ervaring met urgentie?
-scheidingsconvenant overleggen
-zorg hebben over minderjarige kinderen
-koophuis hebben opgeeist bij rechter
-genoeg partneralimentatie hebben geeist om huis te kunnen blijven behouden
Nou kan mijn man echt niet zoveel alimentatie betalen dat ik in dat huis kan blijven wonen en hij elders en ik kan het zelf ook niet betalen, al zou ik fulltime gaan werken. Ik hoop dus als ik aan alle voorwaarden heb gedaan, ik wel urgentie krijg en iig een flatje ofzo kan krijgen. Een flat in de vrije sector kost hier ook al gauw 900 euro p/m dus ik heb niet bepaald een keuze.
Meer mensen ervaring met urgentie?
dinsdag 2 februari 2010 om 17:09
Urgentie zou ik m'n kaarten niet op zetten als ik jou was. Is tegenwoordig ontzettend moeilijk om urgentie te krijgen.
Vriendin van me is paar jaar geleden met kind teruggekomen uit het buitenland, zoekt zich sinds die tijd rot naar woonruimte maar komt nergens voor in aanmerking. Is opgevangen door familie maar moet daar door omstandigheden buiten haar schuld om (huis = verkocht en nieuwe huis = te klein) weg. Heeft al verschillende keren urgentie aangevraagd maar krijgt het niet. Inkomen = toereikend voor sociale woningbouw maar niet voor vrije sector. Zelfs maatschappelijk werk en leger des heils kunnen haar niet helpen. Omdat ze geen alcohol- of drugsprobleem heeft en er geen sprake is van mishandeling waar ze nu verblijft. Dat ze straks met haar kind letterlijk op straat staat is géén reden voor urgentie.
Vriendin van me is paar jaar geleden met kind teruggekomen uit het buitenland, zoekt zich sinds die tijd rot naar woonruimte maar komt nergens voor in aanmerking. Is opgevangen door familie maar moet daar door omstandigheden buiten haar schuld om (huis = verkocht en nieuwe huis = te klein) weg. Heeft al verschillende keren urgentie aangevraagd maar krijgt het niet. Inkomen = toereikend voor sociale woningbouw maar niet voor vrije sector. Zelfs maatschappelijk werk en leger des heils kunnen haar niet helpen. Omdat ze geen alcohol- of drugsprobleem heeft en er geen sprake is van mishandeling waar ze nu verblijft. Dat ze straks met haar kind letterlijk op straat staat is géén reden voor urgentie.
Iets anders
dinsdag 2 februari 2010 om 21:54
quote:dubiootje schreef op 02 februari 2010 @ 09:31:
[...]
Ik volg je niet, Muis
Wat ik zonde vind, is dat je een x-bedrag moet opconsumeren als bijstandsuitkeringsgerechtigde, waarbij je de kans had om dat (bijstandsuitkeringsgerechtigde) dus NIET te zijn.
DUs als je een 'keuze' hebt van wel of niet erin gaan. Dan zou ik het jammer vinden van het geld. Dat kun je veel beter besteden - zeker als je uit de bijstand blijft. In de bijstand is het opeten, daarbuiten allemaal voor jezelf. Dus: krijg je een pot met geld: blijf uit de bijstand.
[...]
Ik volg je niet, Muis
Wat ik zonde vind, is dat je een x-bedrag moet opconsumeren als bijstandsuitkeringsgerechtigde, waarbij je de kans had om dat (bijstandsuitkeringsgerechtigde) dus NIET te zijn.
DUs als je een 'keuze' hebt van wel of niet erin gaan. Dan zou ik het jammer vinden van het geld. Dat kun je veel beter besteden - zeker als je uit de bijstand blijft. In de bijstand is het opeten, daarbuiten allemaal voor jezelf. Dus: krijg je een pot met geld: blijf uit de bijstand.
dinsdag 2 februari 2010 om 21:57
Ik heb ook geprobeerd om het op mijn scheiding te gooien. Is de gemeente niet gevoelig voor. Ik mocht tot een half jaar na de scheiding in het huis van ex blijven wonen, maar wel met de stipulatie dat ik moest zoeken. De gemeente gaf mij geen voorrang, en ik had een inschrijving van 22 jaar waarmee ik vaak niet eens tot de eerste 10 behoorde (want die kregen een uitnodiging voor bezichtiging). Pas toen ik ietsje duurder ging zoeken, kwam ik in de top tien.
Scheiding was geen argument: daarvan waren er teveel. Als ik teveel woningen zou weigeren dan werd mji er eentje toegewezen in de stad (denk: hoofdstad) en dat kon overal zijn. Dat ik daarmee soms anderhalf uur reizen met bus van de school van Muizelientje zat hadden ze geen boodschap aan, ook niet aan haar autisme.....
Scheiding was geen argument: daarvan waren er teveel. Als ik teveel woningen zou weigeren dan werd mji er eentje toegewezen in de stad (denk: hoofdstad) en dat kon overal zijn. Dat ik daarmee soms anderhalf uur reizen met bus van de school van Muizelientje zat hadden ze geen boodschap aan, ook niet aan haar autisme.....
dinsdag 2 februari 2010 om 22:25
Hey hey allereerst wat een klote situatie!!
Maar goed dat je het zat bent.Ik heb ervaring zowel als huismoeder en als werkende moeder.
Je kan zeker een uitkering krijgen totdat je kind 5 is zolang je dat maar goed kan onderbouwen en mischien zelfs in die tussentijd wel aan een omscholing kan gaan denken of eventueel verder studeren. Als je het pedagogisch goed kan onderbouwen is het zeker mogelijk.
Je hebt zowel min als plus punten als thuismama.
Als je er meer over wil weten laat maar weten.
Zie je reactie graag tegemoet! groetjes.
Maar goed dat je het zat bent.Ik heb ervaring zowel als huismoeder en als werkende moeder.
Je kan zeker een uitkering krijgen totdat je kind 5 is zolang je dat maar goed kan onderbouwen en mischien zelfs in die tussentijd wel aan een omscholing kan gaan denken of eventueel verder studeren. Als je het pedagogisch goed kan onderbouwen is het zeker mogelijk.
Je hebt zowel min als plus punten als thuismama.
Als je er meer over wil weten laat maar weten.
Zie je reactie graag tegemoet! groetjes.
dinsdag 2 februari 2010 om 22:39
quote:Muis66 schreef op 02 februari 2010 @ 21:54:
[...]
Wat ik zonde vind, is dat je een x-bedrag moet opconsumeren als bijstandsuitkeringsgerechtigde, waarbij je de kans had om dat (bijstandsuitkeringsgerechtigde) dus NIET te zijn.
DUs als je een 'keuze' hebt van wel of niet erin gaan. Dan zou ik het jammer vinden van het geld. Dat kun je veel beter besteden - zeker als je uit de bijstand blijft. In de bijstand is het opeten, daarbuiten allemaal voor jezelf. Dus: krijg je een pot met geld: blijf uit de bijstand.Ik snap het nog steeds niet. Dat is toch juist het doel van de bijstand: dat je er alleen gebruik van maakt als je nergens anders meer van kan leven? Als je een pot met geld hebt, leef je dus daarvan. Als de bijstand een "keuze" is, dan heb je die dus niet nodig. Je eigen pot met geld is in beide gevallen voor jezelf, dus ik zie je punt niet...
[...]
Wat ik zonde vind, is dat je een x-bedrag moet opconsumeren als bijstandsuitkeringsgerechtigde, waarbij je de kans had om dat (bijstandsuitkeringsgerechtigde) dus NIET te zijn.
DUs als je een 'keuze' hebt van wel of niet erin gaan. Dan zou ik het jammer vinden van het geld. Dat kun je veel beter besteden - zeker als je uit de bijstand blijft. In de bijstand is het opeten, daarbuiten allemaal voor jezelf. Dus: krijg je een pot met geld: blijf uit de bijstand.Ik snap het nog steeds niet. Dat is toch juist het doel van de bijstand: dat je er alleen gebruik van maakt als je nergens anders meer van kan leven? Als je een pot met geld hebt, leef je dus daarvan. Als de bijstand een "keuze" is, dan heb je die dus niet nodig. Je eigen pot met geld is in beide gevallen voor jezelf, dus ik zie je punt niet...
Ga in therapie!
dinsdag 2 februari 2010 om 22:50
Missthing, misschien kun je informeren bij de opvang of er mogelijkheden zijn om voorrang te krijgen? Jouw situatie is serieus riskant: als je man nu al gewelddadig is naar jou en de huisraad, kun je je niet permitteren 2 jaar te wachten om te gaan scheiden. In de tussentijd zal het geweld zeer waarschijnlijk escaleren.
Weet je moeder daarvan? Begrijpt ze dat de situatie voor jou en de kinderen acuut is? Misschien is dan wel bereid tijdelijk een vaste dag op te passen, totdat je zoontje naar de opvang kan?
Denk verder aan mogelijkheden voor flexibel werken, zoals ik al in een eerdere posting aangaf. Misschien kun je die nog even terugzoeken.
Uiteindelijk is de opvangkwestie vaak een financiële kwestie. Probeer eerst eens een schatting te maken van hoe je er financieel voor komt te staan. Op basis daarvan kun je bekijken wat de mogelijkheden zijn, hoeveel uren je ongeveer moet werken, hoeveel geld je nodig hebt voor opvang enz. Je kunt dit ook als kostenpost opvoeren voor de alimentatie. Je kunt per direct voorlopige voorzieningen (incl. partner- en kinderalimentatie) aanvragen. Daarover krijg je binnen 6 weken een uitspraak. Dan heb je iig een beter idee van wat je kunt verwachten.
Weet je moeder daarvan? Begrijpt ze dat de situatie voor jou en de kinderen acuut is? Misschien is dan wel bereid tijdelijk een vaste dag op te passen, totdat je zoontje naar de opvang kan?
Denk verder aan mogelijkheden voor flexibel werken, zoals ik al in een eerdere posting aangaf. Misschien kun je die nog even terugzoeken.
Uiteindelijk is de opvangkwestie vaak een financiële kwestie. Probeer eerst eens een schatting te maken van hoe je er financieel voor komt te staan. Op basis daarvan kun je bekijken wat de mogelijkheden zijn, hoeveel uren je ongeveer moet werken, hoeveel geld je nodig hebt voor opvang enz. Je kunt dit ook als kostenpost opvoeren voor de alimentatie. Je kunt per direct voorlopige voorzieningen (incl. partner- en kinderalimentatie) aanvragen. Daarover krijg je binnen 6 weken een uitspraak. Dan heb je iig een beter idee van wat je kunt verwachten.
Ga in therapie!
