Relaties
alle pijlers
Vriend wil een kind en ik niet HELP!
dinsdag 2 februari 2010 om 22:56
Ik ben al een tijdje samen met mijn vriend
Nu wil hij kinderen. Ik eigenlijk niet. Ik heb niets met kinderen, ik vind ze eng, vies (snotneuzen bah) en weet ook totaal niet hoe ik me moet gedragen in de buurt van kinderen.
In augustus zijn we twee weken op vakantie geweest en toen stelde hij me voor de keuze. Of kinderen of einde relatie.
Ik heb toen maar gezegd dat ik wel kinderen wilde.
Bij thuiskomst zou ik met de pil stoppen en zouden we er samen voor gaan.
Maar nu komt het: Ik ben niet met de pil gestopt. Ik slik nog braaf elke dag de pil en ben elke keer zogenaamd teleurgesteld dat ik nog niet zwanger
We hebben ooit afgesproken nooit de medische mallemolen in te gaan mocht het niet lukken maar de laatste maand begint hij er toch over.
Hij wil naar de huisarts. En dan komt het natuurlijk uit want de huisarts weet dat ik de pil slik.
Wat moet ik doen? Ik wil hem echt niet kwijt.
Hoe weerhoud ik hem ervan om naar de huisarts te gaan. Hoe maak ik hem duidelijk dat kinderen voor ons gewoon niet is weggelegd?
Please help!!
Nu wil hij kinderen. Ik eigenlijk niet. Ik heb niets met kinderen, ik vind ze eng, vies (snotneuzen bah) en weet ook totaal niet hoe ik me moet gedragen in de buurt van kinderen.
In augustus zijn we twee weken op vakantie geweest en toen stelde hij me voor de keuze. Of kinderen of einde relatie.
Ik heb toen maar gezegd dat ik wel kinderen wilde.
Bij thuiskomst zou ik met de pil stoppen en zouden we er samen voor gaan.
Maar nu komt het: Ik ben niet met de pil gestopt. Ik slik nog braaf elke dag de pil en ben elke keer zogenaamd teleurgesteld dat ik nog niet zwanger
We hebben ooit afgesproken nooit de medische mallemolen in te gaan mocht het niet lukken maar de laatste maand begint hij er toch over.
Hij wil naar de huisarts. En dan komt het natuurlijk uit want de huisarts weet dat ik de pil slik.
Wat moet ik doen? Ik wil hem echt niet kwijt.
Hoe weerhoud ik hem ervan om naar de huisarts te gaan. Hoe maak ik hem duidelijk dat kinderen voor ons gewoon niet is weggelegd?
Please help!!
donderdag 4 februari 2010 om 13:44
quote:Evidenza schreef op 04 februari 2010 @ 13:32:
Yraatje, je stelt hem dus allerlei vragen om er achter te komen of het veilig is om iets te vertellen. Je noemt het zelfs "subtiel iets uit proberen te vissen".
Zoals je intussen al gelezen hebt zou ik dat kunnen doen ja. En in het geval van mijn huidige relatie heb ik dat subtiel gedaan voordat we elkaar ontmoetten, ja.
En als je denkt dat erdoor in de problemen kan komen vertel je het dus niet.
Dat zou kunnen, ik weet het niet. Die situatie heb ik nog nooit bij de hakken gehad, dus het is hypothetisch.
Wat is dat voor kul? Waarom zit je jezelf te verloochenen voor een vent? Jij staat toch achter je beslissing? Het heeft jou toch gevormd tot wie je bent? Waarom je "mooier" voordoen dan je bent?
Ik doe mij niet mooier voor dan ik ben, mijn vent weet alles van mij (zelfs mijn pincode hoewel hij die elke keer weer vergeet <-- dit om het ff toch wat luchtiger te maken)
Ik kan me dan niet aan de indruk ontrekken dat je zelf niet eens achter je beslissing staat.Achter welke beslissing?
Yraatje, je stelt hem dus allerlei vragen om er achter te komen of het veilig is om iets te vertellen. Je noemt het zelfs "subtiel iets uit proberen te vissen".
Zoals je intussen al gelezen hebt zou ik dat kunnen doen ja. En in het geval van mijn huidige relatie heb ik dat subtiel gedaan voordat we elkaar ontmoetten, ja.
En als je denkt dat erdoor in de problemen kan komen vertel je het dus niet.
Dat zou kunnen, ik weet het niet. Die situatie heb ik nog nooit bij de hakken gehad, dus het is hypothetisch.
Wat is dat voor kul? Waarom zit je jezelf te verloochenen voor een vent? Jij staat toch achter je beslissing? Het heeft jou toch gevormd tot wie je bent? Waarom je "mooier" voordoen dan je bent?
Ik doe mij niet mooier voor dan ik ben, mijn vent weet alles van mij (zelfs mijn pincode hoewel hij die elke keer weer vergeet <-- dit om het ff toch wat luchtiger te maken)
Ik kan me dan niet aan de indruk ontrekken dat je zelf niet eens achter je beslissing staat.Achter welke beslissing?
donderdag 4 februari 2010 om 13:48
Yraatje, daar bedoel ik mee dat als je na subtiel uitvissen zou besluiten om bijvoorbeeld niet te vertellen dat je een abortus hebt gehad omdat je denkt dat hij dan vertrekt, je kennelijk zelf je abortus ook niet te verdedigen vindt.
Snap je wat ik bedoel?
Maar goed, we dwalen wel ver af nu je zegt dat je zoiets nog nooit bij de "hakken" gehad hebt. Dan blijft het allemaal wat hypothetisch.
Snap je wat ik bedoel?
Maar goed, we dwalen wel ver af nu je zegt dat je zoiets nog nooit bij de "hakken" gehad hebt. Dan blijft het allemaal wat hypothetisch.
donderdag 4 februari 2010 om 13:49
quote:Yraatje schreef op 04 februari 2010 @ 13:40:
[...]
Zou jij dat dan ook als liegen opvatten? Als iets niet ter sprake komt?
Het hangt er natuurlijk vanaf wat dat iets is. Dat hij heel erg van boterhammen met pindakaas en hagelslag houdt hoeft nooit ter sprake te komen, en kom je daar dan na 8 jaar eens achter omdat iemand op een feestje zegt "weet je wat ik zo lekker vind: pindakaas met hagelslag!" en hij enthousiast roept "jaaaaaaaaaa! ik ook!", dat is hooguit iets waarom je dan heel erg moet lachen. En iets waarvan je denkt: goh, dat dat nooit eerder ter sprake is gekomen, hebben we het dan nooit over rare eetcombis gehad? Wat schattig!
Maar een abortus vind ik wel even hele andere koek. Dat is iets wat je, zoals Evidenza terecht zegt, ook vormt, en iets wat invloed heeft op je morele kompas.
En nogmaals: ik snap echt niet hoe dat nooit ter sprake zou komen. "Goh, heb jij eigenlijk kinderen?" "Nee". "Nooit gewild of nooit gelukt?" "Nee, nooit gewild." "Wil je ze nu ook niet?" "Weet ik nog niet, eigenlijk." "Wat nou als je per ongeluk zwanger zou worden?" "Ehm..."
Dat zijn toch het soort gesprekken wat je als je ouder dan pak 'em beet 25 bent in elke beginnende relatie wel eens voert? Een beginnende relatie is toch niets anders dan aftasten of je in levensvisie, normen, waarden, ervaringen, karakter bij elkaar past?
[...]
Zou jij dat dan ook als liegen opvatten? Als iets niet ter sprake komt?
Het hangt er natuurlijk vanaf wat dat iets is. Dat hij heel erg van boterhammen met pindakaas en hagelslag houdt hoeft nooit ter sprake te komen, en kom je daar dan na 8 jaar eens achter omdat iemand op een feestje zegt "weet je wat ik zo lekker vind: pindakaas met hagelslag!" en hij enthousiast roept "jaaaaaaaaaa! ik ook!", dat is hooguit iets waarom je dan heel erg moet lachen. En iets waarvan je denkt: goh, dat dat nooit eerder ter sprake is gekomen, hebben we het dan nooit over rare eetcombis gehad? Wat schattig!
Maar een abortus vind ik wel even hele andere koek. Dat is iets wat je, zoals Evidenza terecht zegt, ook vormt, en iets wat invloed heeft op je morele kompas.
En nogmaals: ik snap echt niet hoe dat nooit ter sprake zou komen. "Goh, heb jij eigenlijk kinderen?" "Nee". "Nooit gewild of nooit gelukt?" "Nee, nooit gewild." "Wil je ze nu ook niet?" "Weet ik nog niet, eigenlijk." "Wat nou als je per ongeluk zwanger zou worden?" "Ehm..."
Dat zijn toch het soort gesprekken wat je als je ouder dan pak 'em beet 25 bent in elke beginnende relatie wel eens voert? Een beginnende relatie is toch niets anders dan aftasten of je in levensvisie, normen, waarden, ervaringen, karakter bij elkaar past?
Am Yisrael Chai!
donderdag 4 februari 2010 om 13:52
Ik zou er echt niet over piekeren om aan een nieuwe liefde verantwoording te gaan afleggen over een abortus die ik jaren geleden zou hebben ondergaan. Dat gaat hem gewoon geen barst aan. Als het ter sprake komt zou ik het niet verzwijgen, maar ik vind dat niet iets wat je van tevoren moet melden.
Waar houdt dat op? Moet je voor je iets begint met iemand een lijst overleggen waar op staat of je ooit hebt coke gesnoven/bent vreemdgegaan/een huisdier hebt weggedaan/iets hebt gestolen/in de bijstand hebt gezeten/gevochten hebt in de kroeg/ ga zo maar door en dan bij elkaar aankruisen wat je persoonlijke no-go's zijn (want die zijn natuurlijk voor iedereen anders)? En dat er dan naderhand drama komt omdat je iets hebt verzwegen waarvan je niet doorhad dat je partner dat wel eens erg zou kunnen vinden?
Deze dame hier tijdens DEZE relatie iets wat dubieus is. Stel dat het hierop klapt, is ze dan de rest van haar leven verplicht om aan ieder volgend vriendje te vertellen dat ze in deze relatie de pil stiekem heeft doorgeslikt? Schei toch uit.
Als je de lat voor mensen zo hoog legt, dan is het niet gek dat je op een bepaald moment niemand meer kunt vertrouwen. Met iets meer mildheid wordt je leven een stuk aangenamer.
Een heilige in huis lijkt me trouwens ook stomvervelend.
Waar houdt dat op? Moet je voor je iets begint met iemand een lijst overleggen waar op staat of je ooit hebt coke gesnoven/bent vreemdgegaan/een huisdier hebt weggedaan/iets hebt gestolen/in de bijstand hebt gezeten/gevochten hebt in de kroeg/ ga zo maar door en dan bij elkaar aankruisen wat je persoonlijke no-go's zijn (want die zijn natuurlijk voor iedereen anders)? En dat er dan naderhand drama komt omdat je iets hebt verzwegen waarvan je niet doorhad dat je partner dat wel eens erg zou kunnen vinden?
Deze dame hier tijdens DEZE relatie iets wat dubieus is. Stel dat het hierop klapt, is ze dan de rest van haar leven verplicht om aan ieder volgend vriendje te vertellen dat ze in deze relatie de pil stiekem heeft doorgeslikt? Schei toch uit.
Als je de lat voor mensen zo hoog legt, dan is het niet gek dat je op een bepaald moment niemand meer kunt vertrouwen. Met iets meer mildheid wordt je leven een stuk aangenamer.
Een heilige in huis lijkt me trouwens ook stomvervelend.
donderdag 4 februari 2010 om 13:53
Die indruk heb ik ook, Yraatje, als je zegt dat je liegt over het feit dat je een abortus hebt gehad. Dan vind je het kennelijk iets om je voor te schamen en iets waar je zelf niet achter staat.
Daar snap ik niks van.
Overigens zei je in je eerste posting dat je daar zelfs regelmatig over liegt, dat als mensen je dat op de man af vragen en je denkt dat ze dat zouden veroordelen dat je dan "nee" zegt en dat ook volhoudt. Dat dat uberhaupt bij je opkomt vind ik echt heel raar, maar goed.
Daar snap ik niks van.
Overigens zei je in je eerste posting dat je daar zelfs regelmatig over liegt, dat als mensen je dat op de man af vragen en je denkt dat ze dat zouden veroordelen dat je dan "nee" zegt en dat ook volhoudt. Dat dat uberhaupt bij je opkomt vind ik echt heel raar, maar goed.
Am Yisrael Chai!
donderdag 4 februari 2010 om 13:55
[quote]fashionvictim schreef op 04 februari 2010 @ 13:49:
[...]
Maar een abortus vind ik wel even hele andere koek. Dat is iets wat je, zoals Evidenza terecht zegt, ook vormt, en iets wat invloed heeft op je morele kompas.
/quote]
Wat een bullshit trouwens, dat abortus invloed heeft op 'je hele morele kompas'. Wat een bekrompen instelling.
Abortus is een persoonlijke beslissing en volkomen legaal in dit land en als jij meent iemand te mogen veroordelen zonder zelfs maar te informeren naar persoonlijke omstandigheden dat zegt dat meer over jou dan over de persoon in kwestie.
Voor de goede orde, ik zou zelf nooit voor abortus kiezen.
[...]
Maar een abortus vind ik wel even hele andere koek. Dat is iets wat je, zoals Evidenza terecht zegt, ook vormt, en iets wat invloed heeft op je morele kompas.
/quote]
Wat een bullshit trouwens, dat abortus invloed heeft op 'je hele morele kompas'. Wat een bekrompen instelling.
Abortus is een persoonlijke beslissing en volkomen legaal in dit land en als jij meent iemand te mogen veroordelen zonder zelfs maar te informeren naar persoonlijke omstandigheden dat zegt dat meer over jou dan over de persoon in kwestie.
Voor de goede orde, ik zou zelf nooit voor abortus kiezen.
donderdag 4 februari 2010 om 13:55
quote:Alba schreef op 04 februari 2010 @ 13:52:
Ik zou er echt niet over piekeren om aan een nieuwe liefde verantwoording te gaan afleggen over een abortus die ik jaren geleden zou hebben ondergaan. Dat gaat hem gewoon geen barst aan. Als het ter sprake komt zou ik het niet verzwijgen, maar ik vind dat niet iets wat je van tevoren moet melden.
Waar houdt dat op? Moet je voor je iets begint met iemand een lijst overleggen waar op staat of je ooit hebt coke gesnoven/bent vreemdgegaan/een huisdier hebt weggedaan/iets hebt gestolen/in de bijstand hebt gezeten/gevochten hebt in de kroeg/ ga zo maar door en dan bij elkaar aankruisen wat je persoonlijke no-go's zijn (want die zijn natuurlijk voor iedereen anders)? En dat er dan naderhand drama komt omdat je iets hebt verzwegen waarvan je niet doorhad dat je partner dat wel eens erg zou kunnen vinden?
Deze dame hier tijdens DEZE relatie iets wat dubieus is. Stel dat het hierop klapt, is ze dan de rest van haar leven verplicht om aan ieder volgend vriendje te vertellen dat ze in deze relatie de pil stiekem heeft doorgeslikt? Schei toch uit.
Als je de lat voor mensen zo hoog legt, dan is het niet gek dat je op een bepaald moment niemand meer kunt vertrouwen. Met iets meer mildheid wordt je leven een stuk aangenamer.
Een heilige in huis lijkt me trouwens ook stomvervelend.Soms vraag ik me wel eens af of mensen wel in dezelfde discussie zitten als ik. Ik sla deze dan ook even over if you don't mind.
Ik zou er echt niet over piekeren om aan een nieuwe liefde verantwoording te gaan afleggen over een abortus die ik jaren geleden zou hebben ondergaan. Dat gaat hem gewoon geen barst aan. Als het ter sprake komt zou ik het niet verzwijgen, maar ik vind dat niet iets wat je van tevoren moet melden.
Waar houdt dat op? Moet je voor je iets begint met iemand een lijst overleggen waar op staat of je ooit hebt coke gesnoven/bent vreemdgegaan/een huisdier hebt weggedaan/iets hebt gestolen/in de bijstand hebt gezeten/gevochten hebt in de kroeg/ ga zo maar door en dan bij elkaar aankruisen wat je persoonlijke no-go's zijn (want die zijn natuurlijk voor iedereen anders)? En dat er dan naderhand drama komt omdat je iets hebt verzwegen waarvan je niet doorhad dat je partner dat wel eens erg zou kunnen vinden?
Deze dame hier tijdens DEZE relatie iets wat dubieus is. Stel dat het hierop klapt, is ze dan de rest van haar leven verplicht om aan ieder volgend vriendje te vertellen dat ze in deze relatie de pil stiekem heeft doorgeslikt? Schei toch uit.
Als je de lat voor mensen zo hoog legt, dan is het niet gek dat je op een bepaald moment niemand meer kunt vertrouwen. Met iets meer mildheid wordt je leven een stuk aangenamer.
Een heilige in huis lijkt me trouwens ook stomvervelend.Soms vraag ik me wel eens af of mensen wel in dezelfde discussie zitten als ik. Ik sla deze dan ook even over if you don't mind.
donderdag 4 februari 2010 om 13:58
quote:Alba schreef op 04 februari 2010 @ 13:55:
[quote]fashionvictim schreef op 04 februari 2010 @ 13:49:
[...]
Maar een abortus vind ik wel even hele andere koek. Dat is iets wat je, zoals Evidenza terecht zegt, ook vormt, en iets wat invloed heeft op je morele kompas.
/quote]
Wat een bullshit trouwens, dat abortus invloed heeft op 'je hele morele kompas'. Wat een bekrompen instelling.
Abortus is een persoonlijke beslissing en volkomen legaal in dit land en als jij meent iemand te mogen veroordelen zonder zelfs maar te informeren naar persoonlijke omstandigheden dat zegt dat meer over jou dan over de persoon in kwestie.
Voor de goede orde, ik zou zelf nooit voor abortus kiezen.
Je kunt niet iemand veroordelen op iets wat ze niet vertelt. Dus ik vraag me nog steeds af in welke discussie jij zit.
Gebeurt wel vaker, iemand gooit een hoop uitspraken van diverse forummers op een hoop en voor je het weet hebben we een totale spraakverwarring die niets meer met het topic van doen heeft.
[quote]fashionvictim schreef op 04 februari 2010 @ 13:49:
[...]
Maar een abortus vind ik wel even hele andere koek. Dat is iets wat je, zoals Evidenza terecht zegt, ook vormt, en iets wat invloed heeft op je morele kompas.
/quote]
Wat een bullshit trouwens, dat abortus invloed heeft op 'je hele morele kompas'. Wat een bekrompen instelling.
Abortus is een persoonlijke beslissing en volkomen legaal in dit land en als jij meent iemand te mogen veroordelen zonder zelfs maar te informeren naar persoonlijke omstandigheden dat zegt dat meer over jou dan over de persoon in kwestie.
Voor de goede orde, ik zou zelf nooit voor abortus kiezen.
Je kunt niet iemand veroordelen op iets wat ze niet vertelt. Dus ik vraag me nog steeds af in welke discussie jij zit.
Gebeurt wel vaker, iemand gooit een hoop uitspraken van diverse forummers op een hoop en voor je het weet hebben we een totale spraakverwarring die niets meer met het topic van doen heeft.
donderdag 4 februari 2010 om 13:59
quote:Yraatje schreef op 04 februari 2010 @ 13:36:
[...]
Dit soort vrouwenacties betrek ik niet op mezelf. Doordat TO dit heeft gedaan hoef IK me nog niet te schamen!!Dat snap ik Yraatje, bedoelde eerder een soort van plaatsvervangende schaamte, zie het niet bepaald als een goede vertegenwoordiging van het vrouwelijke geslacht. Vooral als ik lees wat voor gemene acties vrouwen kunnen ondernemen in het topic "Ik wil een kind en mijn man niet!" Met een gezond geweten kun je zoiets gewoon niet verkroppen.
[...]
Dit soort vrouwenacties betrek ik niet op mezelf. Doordat TO dit heeft gedaan hoef IK me nog niet te schamen!!Dat snap ik Yraatje, bedoelde eerder een soort van plaatsvervangende schaamte, zie het niet bepaald als een goede vertegenwoordiging van het vrouwelijke geslacht. Vooral als ik lees wat voor gemene acties vrouwen kunnen ondernemen in het topic "Ik wil een kind en mijn man niet!" Met een gezond geweten kun je zoiets gewoon niet verkroppen.
donderdag 4 februari 2010 om 13:59
quote:Evidenza schreef op 04 februari 2010 @ 13:48:
Yraatje, daar bedoel ik mee dat als je na subtiel uitvissen zou besluiten om bijvoorbeeld niet te vertellen dat je een abortus hebt gehad omdat je denkt dat hij dan vertrekt, je kennelijk zelf je abortus ook niet te verdedigen vindt.
Snap je wat ik bedoel?
Ik snap wat je bedoelt maar om dan nog even op die abortus door te gaan... Wat mij betreft is het echt iets in het verleden, iets wat ik het liefst wél zou delen met mijn partner (daarom weet die het ook )... maar het is wel iets waarvoor ik me nu niet meer zou willen verdedigen. Het is geweest
Maar goed, we dwalen wel ver af nu je zegt dat je zoiets nog nooit bij de "hakken" gehad hebt. Dan blijft het allemaal wat hypothetisch.
Yraatje, daar bedoel ik mee dat als je na subtiel uitvissen zou besluiten om bijvoorbeeld niet te vertellen dat je een abortus hebt gehad omdat je denkt dat hij dan vertrekt, je kennelijk zelf je abortus ook niet te verdedigen vindt.
Snap je wat ik bedoel?
Ik snap wat je bedoelt maar om dan nog even op die abortus door te gaan... Wat mij betreft is het echt iets in het verleden, iets wat ik het liefst wél zou delen met mijn partner (daarom weet die het ook )... maar het is wel iets waarvoor ik me nu niet meer zou willen verdedigen. Het is geweest
Maar goed, we dwalen wel ver af nu je zegt dat je zoiets nog nooit bij de "hakken" gehad hebt. Dan blijft het allemaal wat hypothetisch.
donderdag 4 februari 2010 om 14:00
quote:Alba schreef op 04 februari 2010 @ 13:56:
Ze 'liegt' niet over haar abortus, ze vind gewoon volkomen terecht dat ze niet verplicht is om haar privézaken met iedereen te moeten delen. Groot gelijk, Yraatje.
Hoe zie jij dat dan? Ik vraag Yraatje of ze een abortus heeft gehad en zij zegt "nee". Dan noem ik dat gewoon liegen hoor.
Heeft weer niks te maken met of ze het aan jan en alleman moet gaan vertellen op feesten en partijen. Want natuurlijk hoeft dat niet. Maar daar ging het dan ook niet over.
Ze 'liegt' niet over haar abortus, ze vind gewoon volkomen terecht dat ze niet verplicht is om haar privézaken met iedereen te moeten delen. Groot gelijk, Yraatje.
Hoe zie jij dat dan? Ik vraag Yraatje of ze een abortus heeft gehad en zij zegt "nee". Dan noem ik dat gewoon liegen hoor.
Heeft weer niks te maken met of ze het aan jan en alleman moet gaan vertellen op feesten en partijen. Want natuurlijk hoeft dat niet. Maar daar ging het dan ook niet over.
donderdag 4 februari 2010 om 14:00
Volgens mij zijn jullie al pagina's lang half of topic aan het leuterkousen over of je wel of niet mag liegen in een relatie, en wordt er gesteld dat het verzwijgen van een abortus net zo goed onder de relationele doodzondes valt als het doorslikken van de pil.
Maar goed, als jij het verband niet snapt, ga dan rustig door met preken.
Maar goed, als jij het verband niet snapt, ga dan rustig door met preken.
donderdag 4 februari 2010 om 14:03
Yraatje, maar het heeft toch niks met verdedigen te maken? Tenzij je zelf vindt dat er iets te verdedigen valt. Weloverwogen beslissingen over moeilijke zaken zijn de dingen die je vormen. Die zou ik niet willen onthouden aan mijn partner. zelfs niet als ik na subtiele uitvisserij zou merken dat hij het niet goedkeurt. Ik namelijk wel. En dat mag iedereen weten.
Sterker nog, dat móet iedereen weten die er voor mij toe doet. want dat is wie ik ben. Als het je niet aanstaat of je het afkeurt weet ik ook weer wat ik moet doen.
Sterker nog, dat móet iedereen weten die er voor mij toe doet. want dat is wie ik ben. Als het je niet aanstaat of je het afkeurt weet ik ook weer wat ik moet doen.
donderdag 4 februari 2010 om 14:04
Zoiets komt toch gewoon ter sprake, Alba? Ik zeg niet dat je als het ware een lijstje moet overleggen met daarop alle dingen uit het verleden die er toe zouden kunnen doen, maar dingen als een abortus komen toch gewoon een keer op?
Ik kan me juist die eerste periodes in relaties herinneren die, meer nog dan nu, al hebben we ze ook nu nog wel, bestonden uit avonden lang praten, filosoferen en dromen. Onderwerpen als vorige relaties, dingen waar je spijt van had, kinderwens, toekomstbeeld, dealbreakers in een relatie, meningen over drugs, abortussen, doodstraf, noem maar op, het werd allemaal besproken en bediscussieerd. Dat hoort er toch bij?
Maar goed, ik heb al eerder gemerkt dat dat niet voor iedereen geldt. Heb er volgens mij zelfs eens een topic over geopend dat ik niet begrijp dat mensen jarenlang een relatie kunnen hebben, zelfs kunnen trouwen en/of kinderen krijgen, zonder elkaars mening over bepaalde fundamentele zaken te weten. Ik vind dat onbegrijpelijk. bijna net zo onbegrijpelijk als liegen erover.
Ik kan me juist die eerste periodes in relaties herinneren die, meer nog dan nu, al hebben we ze ook nu nog wel, bestonden uit avonden lang praten, filosoferen en dromen. Onderwerpen als vorige relaties, dingen waar je spijt van had, kinderwens, toekomstbeeld, dealbreakers in een relatie, meningen over drugs, abortussen, doodstraf, noem maar op, het werd allemaal besproken en bediscussieerd. Dat hoort er toch bij?
Maar goed, ik heb al eerder gemerkt dat dat niet voor iedereen geldt. Heb er volgens mij zelfs eens een topic over geopend dat ik niet begrijp dat mensen jarenlang een relatie kunnen hebben, zelfs kunnen trouwen en/of kinderen krijgen, zonder elkaars mening over bepaalde fundamentele zaken te weten. Ik vind dat onbegrijpelijk. bijna net zo onbegrijpelijk als liegen erover.
donderdag 4 februari 2010 om 14:05
quote:Alba schreef op 04 februari 2010 @ 13:52:
Ik zou er echt niet over piekeren om aan een nieuwe liefde verantwoording te gaan afleggen over een abortus die ik jaren geleden zou hebben ondergaan. Dat gaat hem gewoon geen barst aan. Als het ter sprake komt zou ik het niet verzwijgen, maar ik vind dat niet iets wat je van tevoren moet melden.
Dat zeg ik toch ook niet, dat je er verantwoording over af moet leggen? Ik sta zelf zo in het leven dat ik helemaal nergens verantwoording over af hoef te leggen en anderen dat dus ook niet hoeven. Ik snap alleen niet hoe zoiets niet ter sprake kan komen, en dat is heel wat anders.
quote:Waar houdt dat op? Moet je voor je iets begint met iemand een lijst overleggen waar op staat of je ooit hebt coke gesnoven/bent vreemdgegaan/een huisdier hebt weggedaan/iets hebt gestolen/in de bijstand hebt gezeten/gevochten hebt in de kroeg/ ga zo maar door en dan bij elkaar aankruisen wat je persoonlijke no-go's zijn (want die zijn natuurlijk voor iedereen anders)?
Alle dingen die je noemt zijn dingen die ik inderdaad heel normaal vind om te bespreken in een nieuwe relatie en die ik ook altijd bespreek. Niet om daarover verantwoording af te leggen, maar omdat het feit dat ik bijvoorbeeld in de house hoogtijdagen zeer regelmatig wappie op dees' of gene afterparty te vinden was mij gevormd heeft tot de persoon die ik nu ben.
quote:Deze dame hier tijdens DEZE relatie iets wat dubieus is. Stel dat het hierop klapt, is ze dan de rest van haar leven verplicht om aan ieder volgend vriendje te vertellen dat ze in deze relatie de pil stiekem heeft doorgeslikt? Schei toch uit.
Zo raar is het toch niet om te vragen waarom een vorige relatie eigenlijk is uitgegaan? Dat is nou net iets wat ik altijd vraag en waar ik inderdaad ook conclusies aan verbind. Als iemand mij een verhaal vertelt waaruit heel duidelijk blijkt dat hij een relatiebreuk ziet als iets waar beide partijen schuld aan hebben, of bijvoorbeeld zegt dat zijn ex een labiele heks is die hem jaren ongelukkig gemaakt heeft, dan weet ik gelijk wat voor vlees ik in de kuip heb.
quote:Als je de lat voor mensen zo hoog legt, dan is het niet gek dat je op een bepaald moment niemand meer kunt vertrouwen. Met iets meer mildheid wordt je leven een stuk aangenamer.
Een heilige in huis lijkt me trouwens ook stomvervelend.
Ik zie echt niet in waarom gewoon open met mensen praten, de "lat hoog leggen" zou zijn. Je leeft, in dat leven doe je ervaringen op, maak je fouten, leer je lessen, heb je verdriet, maak je lol, en op een bepaald moment in je leven kom je dan een nieuw iemand tegen. Die nieuwe iemand kan je toch gewoon vertellen over dat leven en die ervaringen?
Dat is toch de essentie van élke relatie, of dat nu een liefdesrelatie of een vriendschap of zelfs een zakelijke relatie is? Dat degene met wie je die relatie onderhoudt weet wie jij bent?
Ik zou er echt niet over piekeren om aan een nieuwe liefde verantwoording te gaan afleggen over een abortus die ik jaren geleden zou hebben ondergaan. Dat gaat hem gewoon geen barst aan. Als het ter sprake komt zou ik het niet verzwijgen, maar ik vind dat niet iets wat je van tevoren moet melden.
Dat zeg ik toch ook niet, dat je er verantwoording over af moet leggen? Ik sta zelf zo in het leven dat ik helemaal nergens verantwoording over af hoef te leggen en anderen dat dus ook niet hoeven. Ik snap alleen niet hoe zoiets niet ter sprake kan komen, en dat is heel wat anders.
quote:Waar houdt dat op? Moet je voor je iets begint met iemand een lijst overleggen waar op staat of je ooit hebt coke gesnoven/bent vreemdgegaan/een huisdier hebt weggedaan/iets hebt gestolen/in de bijstand hebt gezeten/gevochten hebt in de kroeg/ ga zo maar door en dan bij elkaar aankruisen wat je persoonlijke no-go's zijn (want die zijn natuurlijk voor iedereen anders)?
Alle dingen die je noemt zijn dingen die ik inderdaad heel normaal vind om te bespreken in een nieuwe relatie en die ik ook altijd bespreek. Niet om daarover verantwoording af te leggen, maar omdat het feit dat ik bijvoorbeeld in de house hoogtijdagen zeer regelmatig wappie op dees' of gene afterparty te vinden was mij gevormd heeft tot de persoon die ik nu ben.
quote:Deze dame hier tijdens DEZE relatie iets wat dubieus is. Stel dat het hierop klapt, is ze dan de rest van haar leven verplicht om aan ieder volgend vriendje te vertellen dat ze in deze relatie de pil stiekem heeft doorgeslikt? Schei toch uit.
Zo raar is het toch niet om te vragen waarom een vorige relatie eigenlijk is uitgegaan? Dat is nou net iets wat ik altijd vraag en waar ik inderdaad ook conclusies aan verbind. Als iemand mij een verhaal vertelt waaruit heel duidelijk blijkt dat hij een relatiebreuk ziet als iets waar beide partijen schuld aan hebben, of bijvoorbeeld zegt dat zijn ex een labiele heks is die hem jaren ongelukkig gemaakt heeft, dan weet ik gelijk wat voor vlees ik in de kuip heb.
quote:Als je de lat voor mensen zo hoog legt, dan is het niet gek dat je op een bepaald moment niemand meer kunt vertrouwen. Met iets meer mildheid wordt je leven een stuk aangenamer.
Een heilige in huis lijkt me trouwens ook stomvervelend.
Ik zie echt niet in waarom gewoon open met mensen praten, de "lat hoog leggen" zou zijn. Je leeft, in dat leven doe je ervaringen op, maak je fouten, leer je lessen, heb je verdriet, maak je lol, en op een bepaald moment in je leven kom je dan een nieuw iemand tegen. Die nieuwe iemand kan je toch gewoon vertellen over dat leven en die ervaringen?
Dat is toch de essentie van élke relatie, of dat nu een liefdesrelatie of een vriendschap of zelfs een zakelijke relatie is? Dat degene met wie je die relatie onderhoudt weet wie jij bent?
Am Yisrael Chai!
donderdag 4 februari 2010 om 14:11
quote:Alba schreef op 04 februari 2010 @ 13:55:
[quote]fashionvictim schreef op 04 februari 2010 @ 13:49:
Wat een bullshit trouwens, dat abortus invloed heeft op 'je hele morele kompas'. Wat een bekrompen instelling.
Abortus is een persoonlijke beslissing en volkomen legaal in dit land en als jij meent iemand te mogen veroordelen zonder zelfs maar te informeren naar persoonlijke omstandigheden dat zegt dat meer over jou dan over de persoon in kwestie.
Voor de goede orde, ik zou zelf nooit voor abortus kiezen.
Natuurlijk wel. Een abortus ondergaan hebben betekent bijvoorbeeld dat je het een volgende keer nooit meer zou doen. Omdat je de eerste ervaring bijzonder onprettig vond. Maar het kan ook betekenen dat het je bevestigd heeft in je mening dat het wel meevalt.
Het betekent sowieso dat je in je leven een keer een onomkeerbare keuze gemaakt hebt. En dat proces wat geleid heeft tot wat die onomkeerbare keuze was, dat heeft te maken met je morele kompas.
In Yraatjes geval zou de manier waarop ze er hierover praat voor mij bijvoorbeeld de indruk wekken dat ze iemand is die keuzes maakt waar ze niet achter staat. Dat vind ik een essentieel onderdeel van hetgeen ik je morele kompas noem.
Ik bedoelde daar helemaal niets mee over of ik abortus wel of niet te rechtvaardigen vind.
[quote]fashionvictim schreef op 04 februari 2010 @ 13:49:
Wat een bullshit trouwens, dat abortus invloed heeft op 'je hele morele kompas'. Wat een bekrompen instelling.
Abortus is een persoonlijke beslissing en volkomen legaal in dit land en als jij meent iemand te mogen veroordelen zonder zelfs maar te informeren naar persoonlijke omstandigheden dat zegt dat meer over jou dan over de persoon in kwestie.
Voor de goede orde, ik zou zelf nooit voor abortus kiezen.
Natuurlijk wel. Een abortus ondergaan hebben betekent bijvoorbeeld dat je het een volgende keer nooit meer zou doen. Omdat je de eerste ervaring bijzonder onprettig vond. Maar het kan ook betekenen dat het je bevestigd heeft in je mening dat het wel meevalt.
Het betekent sowieso dat je in je leven een keer een onomkeerbare keuze gemaakt hebt. En dat proces wat geleid heeft tot wat die onomkeerbare keuze was, dat heeft te maken met je morele kompas.
In Yraatjes geval zou de manier waarop ze er hierover praat voor mij bijvoorbeeld de indruk wekken dat ze iemand is die keuzes maakt waar ze niet achter staat. Dat vind ik een essentieel onderdeel van hetgeen ik je morele kompas noem.
Ik bedoelde daar helemaal niets mee over of ik abortus wel of niet te rechtvaardigen vind.
Am Yisrael Chai!
donderdag 4 februari 2010 om 14:12
Fashionvictim, je schrijft:
Ik zou dat dus zeker wel opvatten als liegen en ongeacht hoe lang we een relatie hebben zou het einde relatie zijn. Niet vanwege de abortus, maar vanwege de leugen.
Dat vind ik moeilijk te rijmen met een 'open gesprek over alles wat je gevormd heeft'.
Ik zou me bij jou dus bij ieder gesprek over de wezenlijke zaken des levens af gaan zitten vragen of je niet zou vinden dat ik tegen je gelogen had omdat bepaalde dingen gewoon nog niet ter sprake waren gekomen.
Met zo iemand zou ik dus nooit kunnen leven.
Ik zou dat dus zeker wel opvatten als liegen en ongeacht hoe lang we een relatie hebben zou het einde relatie zijn. Niet vanwege de abortus, maar vanwege de leugen.
Dat vind ik moeilijk te rijmen met een 'open gesprek over alles wat je gevormd heeft'.
Ik zou me bij jou dus bij ieder gesprek over de wezenlijke zaken des levens af gaan zitten vragen of je niet zou vinden dat ik tegen je gelogen had omdat bepaalde dingen gewoon nog niet ter sprake waren gekomen.
Met zo iemand zou ik dus nooit kunnen leven.
donderdag 4 februari 2010 om 14:14
quote:Alba schreef op 04 februari 2010 @ 14:00:
Volgens mij zijn jullie al pagina's lang half of topic aan het leuterkousen over of je wel of niet mag liegen in een relatie, en wordt er gesteld dat het verzwijgen van een abortus net zo goed onder de relationele doodzondes valt als het doorslikken van de pil.
Maar goed, als jij het verband niet snapt, ga dan rustig door met preken.
Nee, liegen over dingen die invloed hebben op de manier waarop je in het leven staat, dát is een relationele doodzonde, wat mij betreft.
Een abortus valt voor mij niet onder een relationele doodzonde. Geen kinderen willen ook niet. Eigenlijk valt er voor mij niks onder relationele doodzondes, behalve niet eerlijk zijn over wie je nou eigenlijk bent.
Volgens mij zijn jullie al pagina's lang half of topic aan het leuterkousen over of je wel of niet mag liegen in een relatie, en wordt er gesteld dat het verzwijgen van een abortus net zo goed onder de relationele doodzondes valt als het doorslikken van de pil.
Maar goed, als jij het verband niet snapt, ga dan rustig door met preken.
Nee, liegen over dingen die invloed hebben op de manier waarop je in het leven staat, dát is een relationele doodzonde, wat mij betreft.
Een abortus valt voor mij niet onder een relationele doodzonde. Geen kinderen willen ook niet. Eigenlijk valt er voor mij niks onder relationele doodzondes, behalve niet eerlijk zijn over wie je nou eigenlijk bent.
Am Yisrael Chai!
donderdag 4 februari 2010 om 14:19
quote:Alba schreef op 04 februari 2010 @ 14:12:
Fashionvictim, je schrijft:
Ik zou dat dus zeker wel opvatten als liegen en ongeacht hoe lang we een relatie hebben zou het einde relatie zijn. Niet vanwege de abortus, maar vanwege de leugen.
Dat vind ik moeilijk te rijmen met een 'open gesprek over alles wat je gevormd heeft'.
Ik zou me bij jou dus bij ieder gesprek over de wezenlijke zaken des levens af gaan zitten vragen of je niet zou vinden dat ik tegen je gelogen had omdat bepaalde dingen gewoon nog niet ter sprake waren gekomen.
Met zo iemand zou ik dus nooit kunnen leven.
Als je tegen me liegt, dan hebben we toch geen open gesprek? Ik vraag: heb jij eigenlijk kinderen? Jij zegt: nee. Ook nooit zwanger geweest? Nee.
En dan kom ik er jaren later achter dat die laatste nee een ja is. Nou, dan vlieg je er dus uit.
Want ik vraag dat niet om je te veroordelen, maar gewoon omdat ik in je geinteresseerd ben. En omdat ik met jou om wil gaan op een manier waarop we overal over kunnen praten, zelfs als we het niet met elkaar eens zijn. Dat is voor mij de essentie van elke relatie, dat we elkaar niet voor de gek houden en elkaar genoeg respecteren om er niet vanuit te gaan dat we elkaar proberen te naaien. Elke vraag die ik iemand stel komt dus voort uit goede, normale intenties. Dat jij mij zo wantrouwt dat je het nodig vindt om tegen me te liegen terwijl ik niet tegen jou lieg en je ook al niet probeer te naaien, dat is voor mij de enige echte doodzonde in elke relatie.
Fashionvictim, je schrijft:
Ik zou dat dus zeker wel opvatten als liegen en ongeacht hoe lang we een relatie hebben zou het einde relatie zijn. Niet vanwege de abortus, maar vanwege de leugen.
Dat vind ik moeilijk te rijmen met een 'open gesprek over alles wat je gevormd heeft'.
Ik zou me bij jou dus bij ieder gesprek over de wezenlijke zaken des levens af gaan zitten vragen of je niet zou vinden dat ik tegen je gelogen had omdat bepaalde dingen gewoon nog niet ter sprake waren gekomen.
Met zo iemand zou ik dus nooit kunnen leven.
Als je tegen me liegt, dan hebben we toch geen open gesprek? Ik vraag: heb jij eigenlijk kinderen? Jij zegt: nee. Ook nooit zwanger geweest? Nee.
En dan kom ik er jaren later achter dat die laatste nee een ja is. Nou, dan vlieg je er dus uit.
Want ik vraag dat niet om je te veroordelen, maar gewoon omdat ik in je geinteresseerd ben. En omdat ik met jou om wil gaan op een manier waarop we overal over kunnen praten, zelfs als we het niet met elkaar eens zijn. Dat is voor mij de essentie van elke relatie, dat we elkaar niet voor de gek houden en elkaar genoeg respecteren om er niet vanuit te gaan dat we elkaar proberen te naaien. Elke vraag die ik iemand stel komt dus voort uit goede, normale intenties. Dat jij mij zo wantrouwt dat je het nodig vindt om tegen me te liegen terwijl ik niet tegen jou lieg en je ook al niet probeer te naaien, dat is voor mij de enige echte doodzonde in elke relatie.
Am Yisrael Chai!
donderdag 4 februari 2010 om 14:29
Volgens mij heeft Iraatje duidelijk gezegd dat ze het gewoon vertelt als iemand die ze goed kent ernaar vraagt. Er is helemaal geen sprake van liegen.
Ik ga er zelf liever vanuit dat mensen mij mogen vertellen wat ze kwijt willen, en dat ze niet de verplichting hebben om alles met mij te delen.
In het geval van TO grijpt dat rechtstreeks in in het leven van haar vriend, en dan vind ik het dus verwerpelijk.
In het geval van een abortus van jaren geleden vind ik dat je dat rustig voor je mag houden als je er niet over wilt praten. En als je het wel wilt vertellen, ook goed.
Dat is geen kwestie van 'elkaar voor de gek houden', dan is een kwestie van elkaar persoonlijke ruimte gunnen.
Ik ga er zelf liever vanuit dat mensen mij mogen vertellen wat ze kwijt willen, en dat ze niet de verplichting hebben om alles met mij te delen.
In het geval van TO grijpt dat rechtstreeks in in het leven van haar vriend, en dan vind ik het dus verwerpelijk.
In het geval van een abortus van jaren geleden vind ik dat je dat rustig voor je mag houden als je er niet over wilt praten. En als je het wel wilt vertellen, ook goed.
Dat is geen kwestie van 'elkaar voor de gek houden', dan is een kwestie van elkaar persoonlijke ruimte gunnen.
donderdag 4 februari 2010 om 14:47
Nogmaals:
Ik kan me geen enkele relatie MET MIJ voorstellen waarin dat niet ter sprake zou komen. Omdat ik nu eenmaal dergelijke vragen stel in een relatie, en al vrij vlot ook. Als dat dus na een aantal jaar nog steeds niet ter sprake is gekomen, dan betekent dat dat je je best hebt moeten doen om dat voor mij verborgen te houden. Of gewoon hebt gelogen. Beide vind ik onvergeeflijk.
Dat JIJ er niet naar zou vragen is je goed recht, en dat jij het dus ook niet erg vindt als iemand het verzwijgt snap ik wel. Maar ik voer in de regel in liefdesrelaties gesprekken waarin bijvoorbeeld ongeplande zwangerschappen al in een vroeg stadium al eens de revue passeren. En als iemand daarop een heel verhaal ophangt, maar "vergeet" te melden dat ie zelf met een ongeplande zwangerschap ervaring heeft en dus ook "vergeet" te vertellen hoe hij daarop gereageerd heeft, dan zie ik dat als voor de gek houden, ja. Want waarom zou je dat niet vertellen als je met zuivere intenties tegen over elkaar zit, het beste met elkaar voor hebt en het gesprek nu eenmaal daarover gaat?
Edit: ik zit er nog eens over na te denken, maar in al mijn voorgaande scharrels kwam het onderwerp ongeplande zwangerschap al aan de orde voor de eerste keer seks. Dus ik kan gewoon echt geen situatie bedenken dat je het niet gewoon zou kunnen zeggen, als ik nota bene met je naar bed wil, dan kan je er toch gewoon vanuit gaan dat ik er niet op uit ben om je een loer te draaien? Duh.
Ik kan me geen enkele relatie MET MIJ voorstellen waarin dat niet ter sprake zou komen. Omdat ik nu eenmaal dergelijke vragen stel in een relatie, en al vrij vlot ook. Als dat dus na een aantal jaar nog steeds niet ter sprake is gekomen, dan betekent dat dat je je best hebt moeten doen om dat voor mij verborgen te houden. Of gewoon hebt gelogen. Beide vind ik onvergeeflijk.
Dat JIJ er niet naar zou vragen is je goed recht, en dat jij het dus ook niet erg vindt als iemand het verzwijgt snap ik wel. Maar ik voer in de regel in liefdesrelaties gesprekken waarin bijvoorbeeld ongeplande zwangerschappen al in een vroeg stadium al eens de revue passeren. En als iemand daarop een heel verhaal ophangt, maar "vergeet" te melden dat ie zelf met een ongeplande zwangerschap ervaring heeft en dus ook "vergeet" te vertellen hoe hij daarop gereageerd heeft, dan zie ik dat als voor de gek houden, ja. Want waarom zou je dat niet vertellen als je met zuivere intenties tegen over elkaar zit, het beste met elkaar voor hebt en het gesprek nu eenmaal daarover gaat?
Edit: ik zit er nog eens over na te denken, maar in al mijn voorgaande scharrels kwam het onderwerp ongeplande zwangerschap al aan de orde voor de eerste keer seks. Dus ik kan gewoon echt geen situatie bedenken dat je het niet gewoon zou kunnen zeggen, als ik nota bene met je naar bed wil, dan kan je er toch gewoon vanuit gaan dat ik er niet op uit ben om je een loer te draaien? Duh.
Am Yisrael Chai!
donderdag 4 februari 2010 om 14:57
Ik kan me heel goed voorstellen dat een abortus iets is wat iemand met veel moeite verwerkt heeft, en waarvan ze geen zin heeft om dat allemaal weer op te rakelen. Jij gaat dan peuren en voelt je verraden als iemand iets niet met jou wil bespreken, ik doe gewoon een stap terug als ik merk dat een onderwerp gevoelig ligt.
Gelukkig reageren we niet allemaal hetzelfde.
De verplichting om iets te bespreken ontstaat wat mij betreft pas als iets relevant wordt voor je huidige relatie, zoals wanneer het uitblijven van een zwangerschap met de abortus samen zou kunnen hangen.
Waarbij abortus hier natuurlijk een voorbeeld is voor alle mogelijke dealbreakers in een relatie.
Maar wat mij betreft kunnen we het hierover oneens zijn hoor. Er zijn gewoon meer manieren om met dit soort dingen om te gaan, en we raken wel erg of topic op deze manier.
Gelukkig reageren we niet allemaal hetzelfde.
De verplichting om iets te bespreken ontstaat wat mij betreft pas als iets relevant wordt voor je huidige relatie, zoals wanneer het uitblijven van een zwangerschap met de abortus samen zou kunnen hangen.
Waarbij abortus hier natuurlijk een voorbeeld is voor alle mogelijke dealbreakers in een relatie.
Maar wat mij betreft kunnen we het hierover oneens zijn hoor. Er zijn gewoon meer manieren om met dit soort dingen om te gaan, en we raken wel erg of topic op deze manier.
donderdag 4 februari 2010 om 15:01
quote:Alba schreef op 04 februari 2010 @ 14:57:
Ik kan me heel goed voorstellen dat een abortus iets is wat iemand met veel moeite verwerkt heeft, en waarvan ze geen zin heeft om dat allemaal weer op te rakelen. Jij gaat dan peuren en voelt je verraden als iemand iets niet met jou wil bespreken, ik doe gewoon een stap terug als ik merk dat een onderwerp gevoelig ligt.
Gelukkig reageren we niet allemaal hetzelfde.
Nee hoor, ik voel me niet verraden als iemand iets niet met me wil bespreken. Ik voel me verraden als iemand - waarmee ik op het punt sta seks te hebben nota bene, want daar hebben we het over - op een directe vraag niet tegen me zegt: joh, dat is een onderwerp waar ik niet makkelijk over praat, dus ik wil het daar liever niet over hebben, nu.
\
Ik kan me heel goed voorstellen dat een abortus iets is wat iemand met veel moeite verwerkt heeft, en waarvan ze geen zin heeft om dat allemaal weer op te rakelen. Jij gaat dan peuren en voelt je verraden als iemand iets niet met jou wil bespreken, ik doe gewoon een stap terug als ik merk dat een onderwerp gevoelig ligt.
Gelukkig reageren we niet allemaal hetzelfde.
Nee hoor, ik voel me niet verraden als iemand iets niet met me wil bespreken. Ik voel me verraden als iemand - waarmee ik op het punt sta seks te hebben nota bene, want daar hebben we het over - op een directe vraag niet tegen me zegt: joh, dat is een onderwerp waar ik niet makkelijk over praat, dus ik wil het daar liever niet over hebben, nu.
\
Am Yisrael Chai!
donderdag 4 februari 2010 om 15:08
quote:Alba schreef op 04 februari 2010 @ 14:57:
Ik kan me heel goed voorstellen dat een abortus iets is wat iemand met veel moeite verwerkt heeft, en waarvan ze geen zin heeft om dat allemaal weer op te rakelen. Jij gaat dan peuren en voelt je verraden als iemand iets niet met jou wil bespreken, ik doe gewoon een stap terug als ik merk dat een onderwerp gevoelig ligt.
Gelukkig reageren we niet allemaal hetzelfde.
De verplichting om iets te bespreken ontstaat wat mij betreft pas als iets relevant wordt voor je huidige relatie, zoals wanneer het uitblijven van een zwangerschap met de abortus samen zou kunnen hangen.
Waarbij abortus hier natuurlijk een voorbeeld is voor alle mogelijke dealbreakers in een relatie.
Maar wat mij betreft kunnen we het hierover oneens zijn hoor. Er zijn gewoon meer manieren om met dit soort dingen om te gaan, en we raken wel erg of topic op deze manier.
Als iemand tegen me zou zeggen, in een vriendschappelijke relatie "Weet je, daar praat ik nu liever even niet over", dan kan dat prima zijn. Dat is heel wat anders dan liegen op een gerichte vraag. Dat snap je toch wel?
Overigens is het onderwerp abortus bij mij altijd relevant wanneer ik van plan zou zijn met iemand naar bed te gaan. Ik vind dat namelijk iets dat besproken zou moeten worden voor de seks. Het kan zijn dat er een zwangerschap uit ontstaat, gepland of niet, en hoe zouden we daarmee om gaan? Als iemand met wie ik een seksuele relatie zou overwegen (wat klinkt dat eigenlijk belachelijk, maar je begrijpt wat ik bedoel) daarover niet met mij zou willen praten, dan laat die relatie maar zitten. Dat zit er dan niet meer in.
Ik kan me heel goed voorstellen dat een abortus iets is wat iemand met veel moeite verwerkt heeft, en waarvan ze geen zin heeft om dat allemaal weer op te rakelen. Jij gaat dan peuren en voelt je verraden als iemand iets niet met jou wil bespreken, ik doe gewoon een stap terug als ik merk dat een onderwerp gevoelig ligt.
Gelukkig reageren we niet allemaal hetzelfde.
De verplichting om iets te bespreken ontstaat wat mij betreft pas als iets relevant wordt voor je huidige relatie, zoals wanneer het uitblijven van een zwangerschap met de abortus samen zou kunnen hangen.
Waarbij abortus hier natuurlijk een voorbeeld is voor alle mogelijke dealbreakers in een relatie.
Maar wat mij betreft kunnen we het hierover oneens zijn hoor. Er zijn gewoon meer manieren om met dit soort dingen om te gaan, en we raken wel erg of topic op deze manier.
Als iemand tegen me zou zeggen, in een vriendschappelijke relatie "Weet je, daar praat ik nu liever even niet over", dan kan dat prima zijn. Dat is heel wat anders dan liegen op een gerichte vraag. Dat snap je toch wel?
Overigens is het onderwerp abortus bij mij altijd relevant wanneer ik van plan zou zijn met iemand naar bed te gaan. Ik vind dat namelijk iets dat besproken zou moeten worden voor de seks. Het kan zijn dat er een zwangerschap uit ontstaat, gepland of niet, en hoe zouden we daarmee om gaan? Als iemand met wie ik een seksuele relatie zou overwegen (wat klinkt dat eigenlijk belachelijk, maar je begrijpt wat ik bedoel) daarover niet met mij zou willen praten, dan laat die relatie maar zitten. Dat zit er dan niet meer in.
