Vriend wil een kind en ik niet HELP!

Het treurigste aan 't verhaal vind ik dat de man in kwestie z'n vriendin 'n ultimatum heeft gegeven voor zijn plotseling opgekomen bevlieging. Dáár zou ik als vrouw niet mee hebben kunnen leven. Als iemand zo in elkaar zit dan hoef ik 'm niet meer.

quote:elninjoo schreef op 04 februari 2010 @ 09:20:

[...]



Zeker gezien het feit hoe de vriend van TO haar behandeld heeft: out of the blue haar 'n ultimatum geven, denk ik dat hij zelf de hand wel in eigen boezem mag steken betreft zijn eigen onbeholpen horkengedrag ipv te flippen over het paniekgedrag van TO.



Ik zou het dus ook niet vertellen en kijken of er nog wat te redden valt. Als de man bij z'n ultimatum blijft en niet wil afwachten of TO binnen 'n paar jaar nog babykriebels krijgt, is ie je sowieso niet waard. Want wat stelt 'n relatie nu voor als je van de ene dag op de andere 'n bevlieging krijgt en je partner niet eens de tijd wil geven daar aan te wennen of naartoe te groeien?Geheel eens.

Weet je, iemand die elke dag de pil slikt en teleurgesteld doet als ze ongesteld wordt en zelfs overweegt de huisarts te vragen net te doen alsof ze onvruchtbaar is, die zal vast ook liegen over hoe haar vriend het precies gebracht heeft.



Ik geloof er geen reet van dat hij haar "ineens" een ultimatum heeft gesteld, dat moet ze zichzelf wijsmaken om haar eigen leugens goed te praten. En dat werkt, want ze gelooft er inmiddels zelf volledig in en het merendeel van de mensen in dit topic gelooft dat ook.



Ik durf er alles wat ik heb om te verwedden dat als je haar vriend zou vragen hoe het is gegaan dat hij zegt dat ze het al veel eerder over kinderen hebben gehad.

quote:ikbenik94 schreef op 03 februari 2010 @ 19:57:

Dat mag je vinden. Het was een paniekreactie.



Ik heb respect voor hem en ik vertrouw hem 100%. Ik weet alleen wel dat als ik hem dit vertel hij het onmiddellijk uitmaakt.

En het was een domme fout ja. Maar ik ga van de week met hem praten. Al weet ik nog niet precies wat ik moet zeggen maar dat komt hopelijk nog.



He, van "fouten" kun je leren en ik begrijp je paniekreaktie maar al te goed. Een kind is geen brood en als je vriend niet begrijpt dat jij NU (of nooit, you never know) geen larfjes (mag ik zeggen, heb zelf ook een prachtige zoon) wilt, is dat dus jouw keuze en je moet in je leven je hart/gevoel volgen.

En: eerlijkheid is ook niet alles: sommige dingen kun je mss beter niet vertellen, juist omdat het iemand te erg kwetst. Heb niet meer alle berichten gelezen, heb ff niet meegekregen hoe oud je bent, (wellicht mosterd): maar, tot je 40ste kun je nog steeds kinderen krijgen. Als je vriend dat echt NU wil en jij niet is het mss niet jullie tijd, maar als hij echt van jou houd, gaat íe toch niet bij je weg?!

quote:fashionvictim schreef op 04 februari 2010 @ 09:38:





Ik geloof er geen reet van dat hij haar "ineens" een ultimatum heeft gesteld, dat moet ze zichzelf wijsmaken om haar eigen leugens goed te praten. En dat werkt, want ze gelooft er inmiddels zelf volledig in en het merendeel van de mensen in dit topic gelooft dat ook.



En dat denk ik ook al sinds gisteren. Geloof niks van het ultimatum.

quote:juno2001 schreef op 04 februari 2010 @ 09:44:

[...]





He, van "fouten" kun je leren en ik begrijp je paniekreaktie maar al te goed. Een kind is geen brood en als je vriend niet begrijpt dat jij NU (of nooit, you never know) geen larfjes (mag ik zeggen, heb zelf ook een prachtige zoon) wilt, is dat dus jouw keuze en je moet in je leven je hart/gevoel volgen.

En: eerlijkheid is ook niet alles: sommige dingen kun je mss beter niet vertellen, juist omdat het iemand te erg kwetst. Heb niet meer alle berichten gelezen, heb ff niet meegekregen hoe oud je bent, (wellicht mosterd): maar, tot je 40ste kun je nog steeds kinderen krijgen. Als je vriend dat echt NU wil en jij niet is het mss niet jullie tijd, maar als hij echt van jou houd, gaat íe toch niet bij je weg?!Nou houden van zou per direct over zijn als iemand mij zo zou behandelen als jij nu in je posting schrijft. :puke:

quote:elninjoo schreef op 04 februari 2010 @ 09:34:

Het treurigste aan 't verhaal vind ik dat de man in kwestie z'n vriendin 'n ultimatum heeft gegeven voor zijn plotseling opgekomen bevlieging. Dáár zou ik als vrouw niet mee hebben kunnen leven. Als iemand zo in elkaar zit dan hoef ik 'm niet meer.



Stel dat het andersom was geweest, dat ze wel kinderen hadden gewild, hij had out of the blue, van het ene op het andere moment, gezegd dat hij toch geen kinderen wilde en er meteen aan toegevoegd dat ze kon kiezen tussen een kinderloos leven met hem of kinderen zonder hem, zij had ermee ingestemd en was intussen stiekem met de pil gestopt, was je reactie dan ook geweest dat je dat ultimatum het ergste vond of had je het dan opeens wel heel slecht gevonden dat die vrouw stiekem zwanger wilde worden? Ik krijg bij jou heel sterk de indruk dat jij hoe dan ook de kant kiest van degene die geen kind wil, wat het verhaal ook is.



Verder eens met fashionvictim.

quote:Missdemeanor schreef op 04 februari 2010 @ 09:26:

Dit is toch niet zomaar een leugentje, Yraatje? Het is niet dat ze gewoon even iets eruit flapte dat ze later betreurde. Ze heeft maandenlang toneel gespeeld. Verdrietig gedaan wanneer ze weer ongesteld werd. Net gedaan alsof ze net zo hevig en verlangend voelde als hij. Het gaat hier niet om het bakken van koekjes, maar om het al dan neit krijgen van een kind.

Ik zeg niet dat het zomaar een leugentje is.



Ik zou niet kunnen leven met zo'n leugen en niet willen leven met iemand die zo zou liegen. Ja, mensen maken fouten. En misschien, als iemand bij mij zou komen en zou zeggen: "Ik ben zo, zo ontzettend stom geweest. Ik was in paniek en daarna wist ik niet meer hoe het te veranderen, kan je me alsjeblieft vergeven? Ik zou nooit meer zoiets doen, ik zie nu hoe fout ik ben geweest", dat er dan best een en ander op te lossen zou zijn. Los van het grote probleem van een andere kijk op de kinderwens natuurlijk. Maar zou ik er achterkomen dat dit had gespeeld, ooit, en dat mijn partner dat vervolgens jarenlang voor me had verzwegen, dan zou er iets stuk gaan in mij. In de relatie.



Jij zegt (net als TO eigenlijk): "Ik vertel het niet, want dan gaat hij bij me weg."

Ja en nee. Als ik zeker zou weten dat hij bij me weg zou gaan als hij dit te horen zou krijgen (en hij was niet voor rede vatbaar, dus hij zou niet willen luisteren naar "Paniekreactie, en daarna niet meer kunnen stoppen" en dat kun je wel inschatten als je iemand kent), zou ik het niet vertellen.

Als ik enigszins het idee had dat hij niet meteen weg zou lopen, maar ook wel redelijk zou zijn en naar me zou willen luisteren dan zou ik het wel vertellen.

Omdat TO zo stellig is in haar opvatting dat Vriend het direct zou uitmaken, zou ik het dus niet vertellen.

Dat is dus puur egoïstisch. Je ontneemt hem de keus, je liegt hem nog steeds voor. Je doet je anders voor dan je bent. Je laat hem een relatie hebben met een illusie. Bah. Wat oneerlijk.

Je doet je niet anders voor dan je bent. En een relatie met een illusie... man... dat klinkt wel heel erg.

Ik vind het wel een erge straf. Iets wat je hebt gedaan, waar je in feite niemand mee hebt geschaad (want zelfs zonder pil was TO misschien nog niet zwanger geweest), wat je misschien anders zou doen als je het kon doen (wel meteen bespreken), maar wat je nu niet terug kunt draaien wordt bestraft door het verlies van je vriend waar je zielsveel van houdt.

En natuurlijk is het niet goed dat TO dit zolang heeft volgehouden, natuurlijk had ze er meteen tegenin moeten gaan, maar dat is achteraf gepraat.



Ik vind dat wij heel makkelijk praten hebben, wij zitten geen van allen in haar situatie. En dan vind ik het heel gemakkelijk om te zeggen dat je je relatie dan maar moet laten verbreken. Want in feite zeggen jullie dat. TO zegt dat haar vriend het zeker zal uitmaken als hij weet van haar pilgebruik het laatste half jaar.

Maaaaar... hij heeft recht op de waarheid dus moet zij haar, voor de rest leuke, relatie dan maar laten verbreken?

Ik wil wel eens weten wat de rest zou doen in zo'n situatie... en dan niet "Stel dat", maar in het echt. Ik denk dat er dan heel wat meer vrouwen zijn die toch kiezen voor het verzwijgen van deze leugen... Als ze daar hun relatie mee kunnen redden in ieder geval...

quote:Yraatje schreef op 04 februari 2010 @ 10:02:

[...]



Ik wil wel eens weten wat de rest zou doen in zo'n situatie... en dan niet "Stel dat", maar in het echt. Ik denk dat er dan heel wat meer vrouwen zijn die toch kiezen voor het verzwijgen van deze leugen... Als ze daar hun relatie mee kunnen redden in ieder geval...





Heel naief wellicht gezien dit topic, maar ik zou denken dat de meeste mensen niet zulke theatershows opvoeren.

Ik weet natuurlijk niet hoe dat in andere relaties gaat, maar als je eenmaal besloten hebt kinderen te gaan maken, dan is dat een onderwerp wat echt heel vaak ter sprake komt. Dagelijks, zou ik zeggen. Van "hoe gaan we zus of zo eigenlijk doen" tot "oh, wedden dat jouw moeder natuurlijk met de lelijkste rompertjes komt aanzetten" tot "Sophie, is dat een leuke naam?"

Tijdens ál die gesprekken heeft ze dus glashard zitten liegen en toneel zitten spelen.



Ik mag toch hopen dat er maar weinig vrouwen zo ver gaan.

quote:fashionvictim schreef op 04 februari 2010 @ 09:31:

Yraatje,



Als je ergens niet achter staat, moet je het gewoon niet doen. Je liegt alleen omdat je zelf dondersgoed weet dat het verkeerd is wat je doet.

Dat ben ik met je eens. TO had zich niet moeten laten overdonderen en had gelijk haar mening moeten geven. Maar dat is achteraf gepraat.



Zelf zou ik het trouwens ook na 10 jaar en voor mijn part 6 kinderen uitmaken hoor, want ik wil gewoon nooit een relatie met iemand die er geen enkel probleem inziet om toneel te spelen en te liegen als dat voor zichzelf beter uitkomt. Want als diegene dat 1 keer doet, doet hij of zij het geheid nog een keer. Dan heb je een relatie met iemand die bijvoorbeeld elke dag net doet alsof ie naar zijn werk gaat omdat "uit een paniekreactie" even vergeten was te vertellen dat ie al een half jaar werkeloos is, of "uit een paniekreactie" even vergeten was te vertellen dat ie al 3 jaar met de buurvrouw neukt, of "uit een paniekreactie" even vergeten was te vertellen dat ...

Dit is flauw. Er zit natuurlijk wel een verschil tussen of je iets uit paniek doet en daarin een beetje blijft hangen of dat je iets bewust doet (vanaf het begin). Verder zitten er natuurlijk wel gradaties in. Ik vind zelf dat dit minder erg is dan een half jaar geen loon of vreemdgaan met de buurvrouw.



Ik zou zo iemand nooit meer vertrouwen en zou me juist na 10 jaar afvragen waar diegene dan allemaal nog meer over heeft gelogen.

Ik zou me natuurlijk wel afvragen waarom hij/zij me dat niet eerder had verteld, maar goed... nu ben ik ook geen mens die daar verder lang bij stilstaat. Maar niet meer vertrouwen? Misschien ben ik wel te goed van vertrouwen, maar ik zou ervan uit gaan dat het puur om dat ene geval ging. En dan is het maar net in welke gradatie het valt.

Als iemand mij (als man) zou vertellen dat ie tien jaar en 4 kinderen geleden een half jaar de pil had doorgeslikt, tja... dan zou ik willen weten waarom ze me dat niet eerder had verteld. Hetzelfde geldt voor het half jaar werkloos zijn.



Ik heb dat trouwens ook meegemaakt, ook iets wat uit een paniekreactie was ontstaan en hoewel ik de paniekreactie en "het leugentje om bestwil" an sich zelfs begrijp, of in ieder geval vreselijk goed kan begrijpen hoe zoiets out of control raakt en je in een soort vicieuze cirkel komt waarbij je elke voorgaande leugen moet bedekken met weer een nieuwe halve waarheid of leugen, betekende dat voor mij wel dat in hindsight geen enkele dag van mijn relatie nog te vertrouwen was. Je weet gewoon niet meer wat waarheid of leugen is en dat maakt alles waardeloos. Persoonlijk vind ik dat het treurigst aan het hele verhaal, ik ben er al lang overheen verder maar denk wel soms nog "goh, wat zonde, zo had het helemaal niet gehoeven als je maar eerlijk was geweest."



Ik vind het ook echt een motie van wantrouwen van de ander. Je zegt eigenlijk dat je iemand zo laag inschat dat je denkt dat die de waarheid niet kan handelen en dat is extreem respectloos.

Waarom wil iedereen toch altijd maar vasthouden aan een relatie met een persoon die eigenlijk helemaal niet bij ze past of waarvoor je je in 1000 bochten moet wringen en maar moet aanpassen om die persoon te behouden? Jij wilt geen kinderen. Niks lijkt me dan zo duidelijk dan dat je dat eerlijk zegt tegen je partner. Wat nou als je wel een kind zou krijgen en hij wil over een paar jaar scheiden? Dan zit je wel mooi met dat kind dat je gekregen hebt omdat je partner dat zo graag wilde.

Als je echt van hem houdt dan gun je hem ook om gelukkig te zijn in de toekomst en als hij het krijgen van kinderen belangrijker vindt dan de relatie met jou zonder kinderen dan weet je nu toch echt genoeg?

quote:fashionvictim schreef op 04 februari 2010 @ 09:38:

Weet je, iemand die elke dag de pil slikt en teleurgesteld doet als ze ongesteld wordt en zelfs overweegt de huisarts te vragen net te doen alsof ze onvruchtbaar is, die zal vast ook liegen over hoe haar vriend het precies gebracht heeft.

Dat denk jij. Dan ben ik maar naïef, maar dat denk ik niet. Waarom zou je daar op een forum, waar niemand je kent, over liegen?



Ik geloof er geen reet van dat hij haar "ineens" een ultimatum heeft gesteld, dat moet ze zichzelf wijsmaken om haar eigen leugens goed te praten. En dat werkt, want ze gelooft er inmiddels zelf volledig in en het merendeel van de mensen in dit topic gelooft dat ook.

Ik kan alleen maar uitgaan op wat zij zegt. Ik ken het verhaal verder niet. En ik reageer hier zoals ik ook tegen een vriendin zou reageren als die met eenzelfde verhaal bij mij zou komen.



Ik durf er alles wat ik heb om te verwedden dat als je haar vriend zou vragen hoe het is gegaan dat hij zegt dat ze het al veel eerder over kinderen hebben gehad.

Ja... en ook dát kun je met een korrel zout nemen.

Toen mijn ex-vriend het uitmaakte kwam dat voor mij echt als donderslag bij heldere hemel. Ik zag dat absoluut niet aankomen. Hij vertelde dat het niet als een verrassing kwam, want dat hij hints genoeg had gegeven (die ik dus niet heb opgepikt... ja, pas achteraf...).

Tja... en in die zin kan dat met TO en haar vriend ook zo zijn gegaan. Vriend hint op schattige baby's etc. en TO denkt daar niet bij na. Maar ga je ze, afzonderlijk van elkaar, ernaar vragen dan zegt Vriend dat ze het over kinderen hebben gehad en dat het duidelijk moet zijn dat hij ze wil en TO geeft aan dat ze het er wel eens over hebben gehad, maar niet in de zin van "We willen ze zelf".

quote:Susan schreef op 04 februari 2010 @ 09:56:

[...]





Stel dat het andersom was geweest, dat ze wel kinderen hadden gewild, hij had out of the blue, van het ene op het andere moment, gezegd dat hij toch geen kinderen wilde en er meteen aan toegevoegd dat ze kon kiezen tussen een kinderloos leven met hem of kinderen zonder hem, zij had ermee ingestemd en was intussen stiekem met de pil gestopt, was je reactie dan ook geweest dat je dat ultimatum het ergste vond of had je het dan opeens wel heel slecht gevonden dat die vrouw stiekem zwanger wilde worden? Ik krijg bij jou heel sterk de indruk dat jij hoe dan ook de kant kiest van degene die geen kind wil, wat het verhaal ook is.



Verder eens met fashionvictim.

Dit vind ik een heel ander ultimatum. Ik snap best wat je ermee wilt zeggen, maar de vergelijking gaat niet geheel op.

Qua ultimatum was ik het er niet mee eens geweest op het moment dat je het altijd over kinderen hebt gehad (ooit gaan we aan kinderen beginnen) en je gaat ervan uit dat het er ooit van zal komen.

Dan had ik het ook netter gevonden dat er toch nog een bedenkingstijd aan beide kanten aan had gezeten.

Als zij dan met de pil was gestopt... nee.. ik kan het gewoon niet met elkaar vergelijken... sorry. In het geval van TO is er namelijk niets aan de hand (even de leugen terzijde geschoven... ff wegdenken), want het kan dat zij niet zwanger wordt terwijl ze toch met de pil gestopt is.

In jouw voorbeeld kan TO zwanger worden, ondanks dat Vriend het niet wil... er zitten heel andere consequenties aan vast.

Waarom zou je daar op een forum over liegen?



Omdat de meeste mensen sowieso niet graag aan zichzelf toegeven dat ze berekenende, manipulatieve, liegende klootzakken zijn.

Daar is zelfs onderzoek naar gedaan, dat we als mens per definitie ons eigen slechte gedrag milder beoordelen en zelfs goedpraten dan wanneer een ander precies hetzelfde doet. Zo werkt de menselijke geest nu eenmaal: ja, ik ging wel voordringen, maar ik had heel erg haast want ik moest mijn kind van de creche halen en diegene voor mij had een hele volle kar en ik haar maar 2 dingetjes, dus zo erg was het nou ook weer niet. En als ik het gevraagd had had ze toch wel ja gezegd, dus eigenlijk ben ik helemaal niet asociaal.



Ja, ik slikte wel de pil door, maar hij overviel me nu eenmaal met dat ultimatum dus ik had geen andere keuze en hee, anders was ik vast ook nog niet zwanger want het kan wel een jaar duren dus feitelijk heb ik helemaal niemand geschaad want we zouden sowieso nog geen zwangerschap hebben. Dus eigenlijk heb ik helemaal niet gelogen en toneel gespeeld, ook als ik de pil niet geslikt had zou het precies zo gegaan zijn en dus heb ik me eigenlijk gewoon bedacht.

quote:Yraatje schreef op 04 februari 2010 @ 10:24:

[...]



Dit vind ik een heel ander ultimatum. Ik snap best wat je ermee wilt zeggen, maar de vergelijking gaat niet geheel op.

Qua ultimatum was ik het er niet mee eens geweest op het moment dat je het altijd over kinderen hebt gehad (ooit gaan we aan kinderen beginnen) en je gaat ervan uit dat het er ooit van zal komen.

Dan had ik het ook netter gevonden dat er toch nog een bedenkingstijd aan beide kanten aan had gezeten.

Als zij dan met de pil was gestopt... nee.. ik kan het gewoon niet met elkaar vergelijken... sorry. In het geval van TO is er namelijk niets aan de hand (even de leugen terzijde geschoven... ff wegdenken), want het kan dat zij niet zwanger wordt terwijl ze toch met de pil gestopt is.

In jouw voorbeeld kan TO zwanger worden, ondanks dat Vriend het niet wil... er zitten heel andere consequenties aan vast.





Hahahaha, zie je, jij doet dat inderdaad. "even de leugen wegdenken".



I rest my case.



Zelfbedrog, heet dat.

En hoe beter je bent in zelfbedrog, hoe vaker je dat dus ook doet. Dáárom zou ik iemand nooit meer vertrouwen, om op je eerdere vraag te antwoorden. Dat iemand liegt kan ik eigenlijk best makkelijk vergeven, we liegen allemaal wel eens. Maar dat iemand niet beseft dat ie liegt, of het terecht vindt dat ie liegt, want de omstandigheden vragen er nu eenmaal om, dat maakt ze tot in de kern onbetrouwbaar. En zulke mensen liegen om de kleinste wissewasjes, want ze liegen zelfs de hele dag en hun hele leven tegen zichzelf.

quote:Yraatje schreef op 04 februari 2010 @ 10:02:

[...]



Ja en nee. Als ik zeker zou weten dat hij bij me weg zou gaan als hij dit te horen zou krijgen (en hij was niet voor rede vatbaar, dus hij zou niet willen luisteren naar "Paniekreactie, en daarna niet meer kunnen stoppen" en dat kun je wel inschatten als je iemand kent), zou ik het niet vertellen.

Als ik enigszins het idee had dat hij niet meteen weg zou lopen, maar ook wel redelijk zou zijn en naar me zou willen luisteren dan zou ik het wel vertellen.

Omdat TO zo stellig is in haar opvatting dat Vriend het direct zou uitmaken, zou ik het dus niet vertellen.



Zie je dan werkelijk niet wat een egoïstische benadering dit is? Ik sta echt paf. Als je weet dat je partner het zou uitmaken als je de waarheid over jezelf zou vertellen, dan leef je toch een leugen wanneer je dit niet doet? Hoe kun je dan in vredesnaam zelf nog geloven in de droom van jullie ideale relatie? Hoe zou jouw partner het vinden als hij dit hoorde van je?



Ik wil bij mijn partner zijn wetende dat hij van mij houdt, niet van een plaatje dat ik hem voorschilder. En andersom net zo. Als ik zeker zou weten dat een partner weg zou gaan als ik hem een bepaald iets dat ik had gedaan zou vertellen, dan zou dat voor mij dus een teken aan de wand zijn. Dan ben ik blijkbaar over een grens van hem gegaan als het gaat om waar hij mee zou kunnen leven. Dat is zijn goed recht. En het is niet aan mij hem dat recht te ontnemen.



quote:Je doet je niet anders voor dan je bent. En een relatie met een illusie... man... dat klinkt wel heel erg.

Ik vind het wel een erge straf. Iets wat je hebt gedaan, waar je in feite niemand mee hebt geschaad (want zelfs zonder pil was TO misschien nog niet zwanger geweest), wat je misschien anders zou doen als je het kon doen (wel meteen bespreken), maar wat je nu niet terug kunt draaien wordt bestraft door het verlies van je vriend waar je zielsveel van houdt.

En natuurlijk is het niet goed dat TO dit zolang heeft volgehouden, natuurlijk had ze er meteen tegenin moeten gaan, maar dat is achteraf gepraat.



Het is geen kwestie van straffen. Het is een kwestie van open, eerlijk en realistisch in je relatie staan en als een volwassene te leven met de consequenties van je daden. Misschien vergeeft hij het haar wel, als ze het opbiecht. Maar misschien ook niet. En in dat laatste geval is dat dan geen kwestie van straf, maar puur van het feit dat ze dan blijkbaar minder goed bij elkaar passen dan ze dacht.



quote:Ik vind dat wij heel makkelijk praten hebben, wij zitten geen van allen in haar situatie. En dan vind ik het heel gemakkelijk om te zeggen dat je je relatie dan maar moet laten verbreken. Want in feite zeggen jullie dat. TO zegt dat haar vriend het zeker zal uitmaken als hij weet van haar pilgebruik het laatste half jaar.



Als ze dat weet, dan weet ze dus ook zeker dat ze ver over zijn grenzen is gegaan met haar actie. Des te meer reden, in mijn ogen, om eerlijk te zijn en hem niet het recht te onthouden zelf te bepalen of hij daarmee kan leven.



quote:Maaaaar... hij heeft recht op de waarheid dus moet zij haar, voor de rest leuke, relatie dan maar laten verbreken?

Ik wil wel eens weten wat de rest zou doen in zo'n situatie... en dan niet "Stel dat", maar in het echt. Ik denk dat er dan heel wat meer vrouwen zijn die toch kiezen voor het verzwijgen van deze leugen... Als ze daar hun relatie mee kunnen redden in ieder geval...Ik heb heus zelf ook fouten gemaakt in mijn leven tot nu toe. En ook dingen gedaan die mijn partners hebben gekwetst. Dingen zelfs waarom ze me hadden kunnen verlaten. Ik heb het echter altijd zelf verteld. Omdat, zoals ik eerder al zei, ik een relatie wil die is gebaseerd op eerlijkheid, op wie ik en mijn partner werkelijk zijn.

quote:fashionvictim schreef op 04 februari 2010 @ 10:26:

Waarom zou je daar op een forum over liegen?



Omdat de meeste mensen sowieso niet graag aan zichzelf toegeven dat ze berekenende, manipulatieve, liegende klootzakken zijn.

Daar is zelfs onderzoek naar gedaan, dat we als mens per definitie ons eigen slechte gedrag milder beoordelen en zelfs goedpraten dan wanneer een ander precies hetzelfde doet. Zo werkt de menselijke geest nu eenmaal: ja, ik ging wel voordringen, maar ik had heel erg haast want ik moest mijn kind van de creche halen en diegene voor mij had een hele volle kar en ik haar maar 2 dingetjes, dus zo erg was het nou ook weer niet. En als ik het gevraagd had had ze toch wel ja gezegd, dus eigenlijk ben ik helemaal niet asociaal.



Ja, ik slikte wel de pil door, maar hij overviel me nu eenmaal met dat ultimatum dus ik had geen andere keuze en hee, anders was ik vast ook nog niet zwanger want het kan wel een jaar duren dus feitelijk heb ik helemaal niemand geschaad want we zouden sowieso nog geen zwangerschap hebben. Dus eigenlijk heb ik helemaal niet gelogen en toneel gespeeld, ook als ik de pil niet geslikt had zou het precies zo gegaan zijn en dus heb ik me eigenlijk gewoon bedacht.



Ja goed, en wij zijn allemaal heilig en liegen nooit en menselijkheid -inclusief de makke van het fouten maken- is ons vreemd. Gatver, wat lees ik veel moraalridderij hier.



*teleurgesteld*

quote:fashionvictim schreef op 04 februari 2010 @ 10:11:

[...]





Heel naief wellicht gezien dit topic, maar ik zou denken dat de meeste mensen niet zulke theatershows opvoeren.

Ik weet natuurlijk niet hoe dat in andere relaties gaat, maar als je eenmaal besloten hebt kinderen te gaan maken, dan is dat een onderwerp wat echt heel vaak ter sprake komt. Dagelijks, zou ik zeggen. Van "hoe gaan we zus of zo eigenlijk doen" tot "oh, wedden dat jouw moeder natuurlijk met de lelijkste rompertjes komt aanzetten" tot "Sophie, is dat een leuke naam?"

Tijdens ál die gesprekken heeft ze dus glashard zitten liegen en toneel zitten spelen.



Ik mag toch hopen dat er maar weinig vrouwen zo ver gaan.

Ik ga er ook niet van uit dat veel vrouwen zo reageren. Ik zou mezelf al niet in deze situatie manoevreren omdat ik als de bekende olifant tekeer zou gaan tegen vriend als die tegen mij zou zeggen "Nu of nooit" als we het er nooit met zoveel woorden over hadden gehad dat er toch een kinderwens bij een van beiden aanwezig was.

Dan had ik hem toch wel even aan zijn verstand gepeuterd dat we altijd het standpunt hadden dat we kindvrij zouden blijven en dat ik het niet eerlijk zou vinden dat ik nu ineens, op stel en sprong, een zo belangrijke beslissing zou moeten nemen. Dus dat hij er maar nog even geduld mee moest hebben want dat ik daar toch nog eerst wel over na wilde gaan denken.

En dat hij, als hij mij die bedenktijd niet zou gunnen, niet genoeg van me zou houden en dat ik dus eigenlijk daar aan al consequenties zou moeten verbinden....



Maar goed... dat is dus niet aan de orde.... en dus probeer ik me nu voor te stellen hoe ik zou handelen in een andere situatie, die van TO dus. En dat is dus zoals ik het tot nu toe beschreven heb.

Is Vriend redelijk en wil hij best argumenten horen waarom de pil nog is doorgeslikt dan zou ik het vertellen. Dan kun je er samen namelijk over praten, dan kun je ook bespreken wat er op dat moment in augustus zo fout zat in de relatie dat TO niet durfde te vertellen dat ze op dat moment (nog) niet aan kinderen wilde beginnen.

Is Vriend op dat gebied onredelijk en weet je van te voren dat hij het hoe dan ook uitmaakt en niet bereid is om naar argumenten te luisteren dan zou ik het niet vertellen als ik de relatie wilde houden. Wel zou ik me dan afvragen of de relatie wel zo goed is als niet alles kan worden gezegd. Want dat vraag ik me wel af hoor, waarom, waarom heeft TO niet gewoon gezegd dat het haar rauw op het dak viel en dat ze er nog even over na wilde denken? (Zie het voorbeeld dat ik heb genoemd zoals ik zou reageren) Daar had ze toch gewoon recht op, uitgaande van hetgeen zij zelf vertelt?

quote:fashionvictim schreef op 04 februari 2010 @ 10:27:

[...]





Hahahaha, zie je, jij doet dat inderdaad. "even de leugen wegdenken".



I rest my case.



Zelfbedrog, heet dat.

Ik denk de leugen niet weg. Ik vind de voorbeelden van Susan niet met elkaar te vergelijken.

In het geval van TO gebeurt er niets schadelijks. Daar bedoel ik mee dat op een natuurlijke manier TO ook misschien nog niet zwanger was geweest. Dat kan.

In het voorbeeld van Susan had TO zwanger kunnen zijn. Dit is wél schadelijk. Er komt dan een kind waarvan één van de ouders het niet wil krijgen.

Op het moment dat in beide voorbeelden TO niet zwanger was geweest is er nog steeds de leugen, dat klopt... maar deze verschillende voorbeelden hebben heel verschillende uitkomsten.

quote:Yraatje schreef op 04 februari 2010 @ 10:36:

[...]



Want dat vraag ik me wel af hoor, waarom, waarom heeft TO niet gewoon gezegd dat het haar rauw op het dak viel en dat ze er nog even over na wilde denken? (Zie het voorbeeld dat ik heb genoemd zoals ik zou reageren) Daar had ze toch gewoon recht op, uitgaande van hetgeen zij zelf vertelt?





Omdat hetgeen zij zelf vertelt niet klopt. Daar ben ik echt van overtuigd. Dat is wat zij er achteraf van heeft gemaakt om haar eigen acties in haar hoofd redelijk en rechtlijnig te laten lijken.

Als dat ultimatum namelijk echt zo was gegaan zoals zij zegt, dan hád ze ook gewoon zo gereageerd. Dat is namelijk de meest logische en meest voor de hand liggende reactie. En dit soort zaken ontstaan meestal niet met een vantevoren goed uitgewerkt plan, maar gebeuren geleidelijk. Dat begint met een klein leugentje omdat je de sfeer niet wil bederven of omdat je denkt dat het toch allemaal niet zo'n vaart zal lopen, en daar volgen nog honderden steeds grotere leugentjes op totdat daar ineens het ultimatum is en je geen kant meer op kunt omdat je jezelf in een bepaalde positie hebt gemanoeuvreerd.

En als dan achteraf je kaartenhuis instort, dan "denk je even die leugentjes weg" en is het probleem in je hoofd pas ontstaan op het moment dat het ultimatum zogenaamd uit de lucht kwam vallen.



In de OP doet TO dat trouwens ook nog steeds. Daar doet ze net alsof het probleem pas begint bij het feit dat haar vriend zich "ineens" bedacht heeft over de medische molen. Als hij dát niet gedaan had, zou er in haar hoofd geen probleem zijn.



Dat het probleem niet bij haar vriend die gewoon eerlijk zegt dat hij van gedachten veranderd is ligt, maar bij háár oneerlijkheid, dat "denkt ze even weg".

quote:fashionvictim schreef op 04 februari 2010 @ 10:32:

En hoe beter je bent in zelfbedrog, hoe vaker je dat dus ook doet. Dáárom zou ik iemand nooit meer vertrouwen, om op je eerdere vraag te antwoorden. Dat iemand liegt kan ik eigenlijk best makkelijk vergeven, we liegen allemaal wel eens. Maar dat iemand niet beseft dat ie liegt, of het terecht vindt dat ie liegt, want de omstandigheden vragen er nu eenmaal om, dat maakt ze tot in de kern onbetrouwbaar. En zulke mensen liegen om de kleinste wissewasjes, want ze liegen zelfs de hele dag en hun hele leven tegen zichzelf.

Ik probeer ook wel eens te liegen, in goede (iets leuks) of slechte (om bijvoorbeeld ergens onderuit te komen) zin. Meestal weet ik dat niet te verbergen, omdat iemand mij dan te goed kent.... maaaaaar ik probeer toch altijd wel om dat niet toe te geven....



En ik denk niet per se dat het zo zwart/wit is als jij nu afschildert. Natuurlijk zullen er leugenaars zijn die hun hele leven aan elkaar liegen, maar je kunt ook mensen hebben die over één bepaald onderdeel liegen en alleen daarover.

Om een voorbeeld voor mezelf aan te halen.... waarover ik dus wel kan liegen. In het verleden heb ik ooit een abortus gehad. Als iemand mij op de man af zou vragen of dat zo is, dan zeg ik "Nee", en daar ga ik ook wel in door.

De mensen waarvan ik vind dat die dat moeten weten, weten het en anderen niet. Ook mensen die ik in real life ken waarvan ik denk dat ze dat heel erg zouden veroordelen en dat ze hun mening over mij zouden bijstellen zou ik het niet vertellen.

Maar verder ben ik absoluut niet leugenachtig.



Ondanks wat ik over TO en haar probleem schrijf. Zoiets zou mij zelf namelijk niet zo snel overkomen (ik wil niet zeggen nooit... heb ooit geleerd "zeg nooit nooit"), omdat ik er al hard tegen in zou gaan.

quote:Yraatje schreef op 04 februari 2010 @ 10:43:

[...]



Ik denk de leugen niet weg. Ik vind de voorbeelden van Susan niet met elkaar te vergelijken.

In het geval van TO gebeurt er niets schadelijks. Daar bedoel ik mee dat op een natuurlijke manier TO ook misschien nog niet zwanger was geweest. Dat kan.

In het voorbeeld van Susan had TO zwanger kunnen zijn. Dit is wél schadelijk. Er komt dan een kind waarvan één van de ouders het niet wil krijgen.

Op het moment dat in beide voorbeelden TO niet zwanger was geweest is er nog steeds de leugen, dat klopt... maar deze verschillende voorbeelden hebben heel verschillende uitkomsten.





Nee, je denkt de leugen wél weg. Dat zég je zelfs zelf, meerdere keren.



Het probleem is niet de uitkomst van de leugen, het probleem is de leugen zelf. Als je dat niet begrijpt, dan ben je dus inderdaad gewoon bezig met zelfbedrog.

quote:Yraatje schreef op 04 februari 2010 @ 10:43:

[...]



Ik denk de leugen niet weg. Ik vind de voorbeelden van Susan niet met elkaar te vergelijken.

In het geval van TO gebeurt er niets schadelijks. Daar bedoel ik mee dat op een natuurlijke manier TO ook misschien nog niet zwanger was geweest. Dat kan.

In het voorbeeld van Susan had TO zwanger kunnen zijn. Dit is wél schadelijk. Er komt dan een kind waarvan één van de ouders het niet wil krijgen.

Op het moment dat in beide voorbeelden TO niet zwanger was geweest is er nog steeds de leugen, dat klopt... maar deze verschillende voorbeelden hebben heel verschillende uitkomsten.Zo eens! Een kind is geen brood, daar zit je minstens 18 jaar aan vast, als moeder natuur dat wil.

quote:Yraatje schreef op 04 februari 2010 @ 10:51:

[...]



Ik probeer ook wel eens te liegen, in goede (iets leuks) of slechte (om bijvoorbeeld ergens onderuit te komen) zin. Meestal weet ik dat niet te verbergen, omdat iemand mij dan te goed kent.... maaaaaar ik probeer toch altijd wel om dat niet toe te geven....



En ik denk niet per se dat het zo zwart/wit is als jij nu afschildert. Natuurlijk zullen er leugenaars zijn die hun hele leven aan elkaar liegen, maar je kunt ook mensen hebben die over één bepaald onderdeel liegen en alleen daarover.

Om een voorbeeld voor mezelf aan te halen.... waarover ik dus wel kan liegen. In het verleden heb ik ooit een abortus gehad. Als iemand mij op de man af zou vragen of dat zo is, dan zeg ik "Nee", en daar ga ik ook wel in door.

De mensen waarvan ik vind dat die dat moeten weten, weten het en anderen niet. Ook mensen die ik in real life ken waarvan ik denk dat ze dat heel erg zouden veroordelen en dat ze hun mening over mij zouden bijstellen zou ik het niet vertellen.

Maar verder ben ik absoluut niet leugenachtig.



Ondanks wat ik over TO en haar probleem schrijf. Zoiets zou mij zelf namelijk niet zo snel overkomen (ik wil niet zeggen nooit... heb ooit geleerd "zeg nooit nooit"), omdat ik er al hard tegen in zou gaan.





Nou, dat vind ik een heel goed voorbeeld, van die abortus. Toevallig loopt er op de kinderpijler een heftige discussie over en daar reageerden o.a. Rider en ik met dezelfde mening: dat wij geen relatie zouden willen hebben met iemand die een abortus goedkeurt.

Stel nou dat jij een relatie krijgt met Rider, nadat je eerst vrienden bent geweest. Die abortus "denk jij even weg", want NU zou je nooit meer een abortus ondergaan. Dus je schaadt hem er helemaal niet mee, toch?



Wél dus, want dat principe is voor hem zo belangrijk dat hij geen relatie wil met iemand die een abortus goedkeurt. Dat betekent dus ook dat hij geen relatie wil met iemand die een abortus heeft ondergaan.



Als hij zou weten wie jij bent, dan zou je geen relatiemateriaal voor hem zijn.



Zie je nou echt zelf niet wat een afschuwelijk bedrog het is om net te doen alsof je iemand bent die je helemaal niet bent?