Relaties
alle pijlers
Vrouw en kind alleen als het uitkomt?
dinsdag 16 februari 2010 om 19:12
quote:_Hertje_ schreef op 16 februari 2010 @ 17:25:
[...]
Heb je het topic wel gelezen? Ik ben ook volwassen en weet wel waar ik wel en geen "recht" op heb hoor. Nogmaals, hij betaald wel dingen en dat er geen bedje staat bij hem is gewoon uit praktische overwegingen. Er is geen noodzaak toe. Nogmaals; dit is allemaal niet het probleem, Het probleem is dat ik meer betrokkenheid wil in de dagelijkse dingen en wil samenwonen, een leven echt wil delen.
Ho, ho niet zo defensief meteen!
Ik heb het hele topic gelezen en wilde je ergens op wijzen, of liever helpen herinneren dat je recht hebt op alimentatie. Ik weet verder ook niet wat jouw kennis van het familierecht is.
Jij verteld zelf dat er nog niet eens een bedje in het huis van je vriend staat....nu zeg je dat dat is om praktische redenen.
Anyway, suit yourself TO
[...]
Heb je het topic wel gelezen? Ik ben ook volwassen en weet wel waar ik wel en geen "recht" op heb hoor. Nogmaals, hij betaald wel dingen en dat er geen bedje staat bij hem is gewoon uit praktische overwegingen. Er is geen noodzaak toe. Nogmaals; dit is allemaal niet het probleem, Het probleem is dat ik meer betrokkenheid wil in de dagelijkse dingen en wil samenwonen, een leven echt wil delen.
Ho, ho niet zo defensief meteen!
Ik heb het hele topic gelezen en wilde je ergens op wijzen, of liever helpen herinneren dat je recht hebt op alimentatie. Ik weet verder ook niet wat jouw kennis van het familierecht is.
Jij verteld zelf dat er nog niet eens een bedje in het huis van je vriend staat....nu zeg je dat dat is om praktische redenen.
Anyway, suit yourself TO
dinsdag 16 februari 2010 om 19:14
quote:armonia schreef op 16 februari 2010 @ 18:46:
[...]
Besef wel dat samenwonen geen garantie is voor meer betrokkenheid of inzet. Er zijn genoeg topics hier van vrouwen die getrouwd /samenwonend en wel nog steeds hetzelfde probleem hebben...Nou ja, ALS hij er is is ie wel betrokken. Niet dat ie opruimt ofzo, maar wel leuk en lief met ons kind. Ook op vakanties is ie helemaal geweldig met de kleine, maar overall is ie er gewoon te weinig, vind ik. Ik voel me vaak eenzaam.
[...]
Besef wel dat samenwonen geen garantie is voor meer betrokkenheid of inzet. Er zijn genoeg topics hier van vrouwen die getrouwd /samenwonend en wel nog steeds hetzelfde probleem hebben...Nou ja, ALS hij er is is ie wel betrokken. Niet dat ie opruimt ofzo, maar wel leuk en lief met ons kind. Ook op vakanties is ie helemaal geweldig met de kleine, maar overall is ie er gewoon te weinig, vind ik. Ik voel me vaak eenzaam.
dinsdag 16 februari 2010 om 19:18
quote:gladiolia schreef op 16 februari 2010 @ 19:12:
[...]
Ho, ho niet zo defensief meteen!
Ik heb het hele topic gelezen en wilde je ergens op wijzen, of liever helpen herinneren dat je recht hebt op alimentatie. Ik weet verder ook niet wat jouw kennis van het familierecht is.
Jij verteld zelf dat er nog niet eens een bedje in het huis van je vriend staat....nu zeg je dat dat is om praktische redenen.
Anyway, suit yourself TODat over dat bedje vertelde ik omdat iemand zei dat ik een bezoekregeling moest treffen etc. Waarop ik dus reageerde door te vertellen dat dat in de praktijk nogal lastig is omdat hij er NU niet op berekend is om een kind te huisvesten (omdat dat nog niet nodig is geweest dus, aangezien we, samen, altijd bij mij zijn). En ik vroeg geen advies omtrent financiele regelingen
, meer over de emotionele kant van de zaak.
[...]
Ho, ho niet zo defensief meteen!
Ik heb het hele topic gelezen en wilde je ergens op wijzen, of liever helpen herinneren dat je recht hebt op alimentatie. Ik weet verder ook niet wat jouw kennis van het familierecht is.
Jij verteld zelf dat er nog niet eens een bedje in het huis van je vriend staat....nu zeg je dat dat is om praktische redenen.
Anyway, suit yourself TODat over dat bedje vertelde ik omdat iemand zei dat ik een bezoekregeling moest treffen etc. Waarop ik dus reageerde door te vertellen dat dat in de praktijk nogal lastig is omdat hij er NU niet op berekend is om een kind te huisvesten (omdat dat nog niet nodig is geweest dus, aangezien we, samen, altijd bij mij zijn). En ik vroeg geen advies omtrent financiele regelingen
, meer over de emotionele kant van de zaak.
dinsdag 16 februari 2010 om 19:25
Pff, wat een rot situatie voor jullie.
Ik kan me de situatie van je vriend wel goed voorstellen, want hij wilde geen kind en ervaart nu dus waarschijnlijk vooral de lasten. En als je er verder weinig voldoening uit haalt lijkt het me ook bijna niet vol te houden.
Maar ik kan me ook jouw situatie goed voorstellen dat je het gevoel hebt dat je er eigenlijk bijna alleen voor staat terwijl je een relatie hebt en hij de vader van jullie kindje is.
Misschien hebben jullie er al het maximaal haalbare uit gehaald.
Ik kan me de situatie van je vriend wel goed voorstellen, want hij wilde geen kind en ervaart nu dus waarschijnlijk vooral de lasten. En als je er verder weinig voldoening uit haalt lijkt het me ook bijna niet vol te houden.
Maar ik kan me ook jouw situatie goed voorstellen dat je het gevoel hebt dat je er eigenlijk bijna alleen voor staat terwijl je een relatie hebt en hij de vader van jullie kindje is.
Misschien hebben jullie er al het maximaal haalbare uit gehaald.
dinsdag 16 februari 2010 om 19:35
quote:robbie75 schreef op 16 februari 2010 @ 19:25:
Pff, wat een rot situatie voor jullie.
Ik kan me de situatie van je vriend wel goed voorstellen, want hij wilde geen kind en ervaart nu dus waarschijnlijk vooral de lasten. En als je er verder weinig voldoening uit haalt lijkt het me ook bijna niet vol te houden.
Maar ik kan me ook jouw situatie goed voorstellen dat je het gevoel hebt dat je er eigenlijk bijna alleen voor staat terwijl je een relatie hebt en hij de vader van jullie kindje is.
Misschien hebben jullie er al het maximaal haalbare uit gehaald.
Pardon? Hij is stapelgek met zijn kind en ervaart helemaal niet
"de lasten" ! En dat is in realiteit ook nog eens zo, want "last" heeft hij er niet van, alleen de leuke dingen. Het enige punt is dat hij een "gezinssituatie" benauwend vindt, juist op het moment dat hij zijn "jeugd" eindelijk eens wilde gaan herbeleven. Ook al realiseert hij zich dat hij die jaren toch echt niet meer in kan halen, toch lijkt het wel alsof ie een vervroegde midlifecrisis beleeft.
Pff, wat een rot situatie voor jullie.
Ik kan me de situatie van je vriend wel goed voorstellen, want hij wilde geen kind en ervaart nu dus waarschijnlijk vooral de lasten. En als je er verder weinig voldoening uit haalt lijkt het me ook bijna niet vol te houden.
Maar ik kan me ook jouw situatie goed voorstellen dat je het gevoel hebt dat je er eigenlijk bijna alleen voor staat terwijl je een relatie hebt en hij de vader van jullie kindje is.
Misschien hebben jullie er al het maximaal haalbare uit gehaald.
Pardon? Hij is stapelgek met zijn kind en ervaart helemaal niet
"de lasten" ! En dat is in realiteit ook nog eens zo, want "last" heeft hij er niet van, alleen de leuke dingen. Het enige punt is dat hij een "gezinssituatie" benauwend vindt, juist op het moment dat hij zijn "jeugd" eindelijk eens wilde gaan herbeleven. Ook al realiseert hij zich dat hij die jaren toch echt niet meer in kan halen, toch lijkt het wel alsof ie een vervroegde midlifecrisis beleeft.
dinsdag 16 februari 2010 om 19:39
quote:gladiolia schreef op 16 februari 2010 @ 19:19:
Waarom wil hij niet gewoon proberen? Dit is toch heel erg lullig voor jou en jullie kind?Geen idee, ik heb zelfs gevraagd of ie echt wel van me houdt, maar dat doet ie, zegt ie. Hij wil het gewoon niet.
En hij voelt zich onder druk gezet, en daar reageren de meeste mannen niet zo goed op . Maar ik heb ook wel eens een hele lange tijd niets gezegd en dan is ie nog niet vooruit te branden.
Waarom wil hij niet gewoon proberen? Dit is toch heel erg lullig voor jou en jullie kind?Geen idee, ik heb zelfs gevraagd of ie echt wel van me houdt, maar dat doet ie, zegt ie. Hij wil het gewoon niet.
En hij voelt zich onder druk gezet, en daar reageren de meeste mannen niet zo goed op . Maar ik heb ook wel eens een hele lange tijd niets gezegd en dan is ie nog niet vooruit te branden.
dinsdag 16 februari 2010 om 19:41
Hij heeft er trouwens anderhalf jaar geleden al eens een punt achter gezet omdat hij "de druk niet aankon" met als resultaat dat hij hier nog 3 a 4 keer per week zat en we in het weekend leuke dingen gingen doen. Alleen hij bleef niet meer slapen. Uiteindelijk gingen we op vakantie en toen was het daarna weer "goed". Zonder dat er ooit over gerept is verder.
dinsdag 16 februari 2010 om 19:47
quote:_Hertje_ schreef op 16 februari 2010 @ 19:35:
[...]
Pardon? Hij is stapelgek met zijn kind en ervaart helemaal niet
"de lasten" ! En dat is in realiteit ook nog eens zo, want "last" heeft hij er niet van, alleen de leuke dingen. Het enige punt is dat hij een "gezinssituatie" benauwend vindt, juist op het moment dat hij zijn "jeugd" eindelijk eens wilde gaan herbeleven. Ook al realiseert hij zich dat hij die jaren toch echt niet meer in kan halen, toch lijkt het wel alsof ie een vervroegde midlifecrisis beleeft.Dan is het dus wel de lusten maar niet de lasten. In dat geval lijkt het me dat je best wat kan "eisen" omdat hij ook flink wat te "verliezen" heeft.
[...]
Pardon? Hij is stapelgek met zijn kind en ervaart helemaal niet
"de lasten" ! En dat is in realiteit ook nog eens zo, want "last" heeft hij er niet van, alleen de leuke dingen. Het enige punt is dat hij een "gezinssituatie" benauwend vindt, juist op het moment dat hij zijn "jeugd" eindelijk eens wilde gaan herbeleven. Ook al realiseert hij zich dat hij die jaren toch echt niet meer in kan halen, toch lijkt het wel alsof ie een vervroegde midlifecrisis beleeft.Dan is het dus wel de lusten maar niet de lasten. In dat geval lijkt het me dat je best wat kan "eisen" omdat hij ook flink wat te "verliezen" heeft.
dinsdag 16 februari 2010 om 19:48
Hertje je zit gewoon te zeuren.
Als iemand kritiek heeft op je kerel ziet ie het fout, als iemand vind dat je het er zelf naar gemaakt hebt, doe je uit de doeken hoe moeilijk je het wel niet hebt met je laml*l.
Maak een keuze en stop met zeuren. Er is geen ideale situatie en die komt er ook niet. Maar er is ook nog zo iets als goed genoeg.
Als iemand kritiek heeft op je kerel ziet ie het fout, als iemand vind dat je het er zelf naar gemaakt hebt, doe je uit de doeken hoe moeilijk je het wel niet hebt met je laml*l.
Maak een keuze en stop met zeuren. Er is geen ideale situatie en die komt er ook niet. Maar er is ook nog zo iets als goed genoeg.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
dinsdag 16 februari 2010 om 19:56
quote:_Hertje_ schreef op 16 februari 2010 @ 19:14:
Nou ja, ALS hij er is is ie wel betrokken. Niet dat ie opruimt ofzo, maar wel leuk en lief met ons kind. Ook op vakanties is ie helemaal geweldig met de kleine, maar overall is ie er gewoon te weinig, vind ik. Ik voel me vaak eenzaam.Ja maar hij is er dus alleen als hij daar zin in heeft, anders gaat hij gewoon weg. Dat noem ik geen betrokkenheid eigenlijk... En die situatie kan dus gewoon blijven voortbestaan als jullie samenwonen. Dan gaat hij naar vrienden, familie of de kroeg. En waarom zou hij dan wel ineens 's nachts opstaan om voor een ziek kind te zorgen? Dus alleen aandringen op samenwonen en "een leven delen" is volgens mij niet de oplossing. Ik weet niet hoe je het naar hem toe gaat brengen, maar ik zou eerst voor jezelf heel duidelijk bepalen wat je nu precies wil - hulp, aanwezigheid, geld, een rots in de branding op moeilijke momenten (zoals wanneer jullie kind ziek is) - maar grote kans dat hij dat inderdaad allemaal als "druk" ziet, pfffff. En hoe oud was deze man? Hij klinkt als hooguit 21, maar ik meen dat je zei halverwege de dertig...
Nou ja, ALS hij er is is ie wel betrokken. Niet dat ie opruimt ofzo, maar wel leuk en lief met ons kind. Ook op vakanties is ie helemaal geweldig met de kleine, maar overall is ie er gewoon te weinig, vind ik. Ik voel me vaak eenzaam.Ja maar hij is er dus alleen als hij daar zin in heeft, anders gaat hij gewoon weg. Dat noem ik geen betrokkenheid eigenlijk... En die situatie kan dus gewoon blijven voortbestaan als jullie samenwonen. Dan gaat hij naar vrienden, familie of de kroeg. En waarom zou hij dan wel ineens 's nachts opstaan om voor een ziek kind te zorgen? Dus alleen aandringen op samenwonen en "een leven delen" is volgens mij niet de oplossing. Ik weet niet hoe je het naar hem toe gaat brengen, maar ik zou eerst voor jezelf heel duidelijk bepalen wat je nu precies wil - hulp, aanwezigheid, geld, een rots in de branding op moeilijke momenten (zoals wanneer jullie kind ziek is) - maar grote kans dat hij dat inderdaad allemaal als "druk" ziet, pfffff. En hoe oud was deze man? Hij klinkt als hooguit 21, maar ik meen dat je zei halverwege de dertig...
dinsdag 16 februari 2010 om 19:59
quote:armonia schreef op 16 februari 2010 @ 19:56:
[...]
Ja maar hij is er dus alleen als hij daar zin in heeft, anders gaat hij gewoon weg. Dat noem ik geen betrokkenheid eigenlijk... En die situatie kan dus gewoon blijven voortbestaan als jullie samenwonen. Dan gaat hij naar vrienden, familie of de kroeg. En waarom zou hij dan wel ineens 's nachts opstaan om voor een ziek kind te zorgen? Dus alleen aandringen op samenwonen en "een leven delen" is volgens mij niet de oplossing. Ik weet niet hoe je het naar hem toe gaat brengen, maar ik zou eerst voor jezelf heel duidelijk bepalen wat je nu precies wil - hulp, aanwezigheid, geld, een rots in de branding op moeilijke momenten (zoals wanneer jullie kind ziek is) - maar grote kans dat hij dat inderdaad allemaal als "druk" ziet, pfffff. En hoe oud was deze man? Hij klinkt als hooguit 21, maar ik meen dat je zei halverwege de dertig...Ik denk dat je een paar hele goede punten maakt idd.. (hij is eind 30).
[...]
Ja maar hij is er dus alleen als hij daar zin in heeft, anders gaat hij gewoon weg. Dat noem ik geen betrokkenheid eigenlijk... En die situatie kan dus gewoon blijven voortbestaan als jullie samenwonen. Dan gaat hij naar vrienden, familie of de kroeg. En waarom zou hij dan wel ineens 's nachts opstaan om voor een ziek kind te zorgen? Dus alleen aandringen op samenwonen en "een leven delen" is volgens mij niet de oplossing. Ik weet niet hoe je het naar hem toe gaat brengen, maar ik zou eerst voor jezelf heel duidelijk bepalen wat je nu precies wil - hulp, aanwezigheid, geld, een rots in de branding op moeilijke momenten (zoals wanneer jullie kind ziek is) - maar grote kans dat hij dat inderdaad allemaal als "druk" ziet, pfffff. En hoe oud was deze man? Hij klinkt als hooguit 21, maar ik meen dat je zei halverwege de dertig...Ik denk dat je een paar hele goede punten maakt idd.. (hij is eind 30).
dinsdag 16 februari 2010 om 20:00
quote:lolapaloeza schreef op 16 februari 2010 @ 19:48:
Hertje je zit gewoon te zeuren.
Als iemand kritiek heeft op je kerel ziet ie het fout, als iemand vind dat je het er zelf naar gemaakt hebt, doe je uit de doeken hoe moeilijk je het wel niet hebt met je laml*l.
Maak een keuze en stop met zeuren. Er is geen ideale situatie en die komt er ook niet. Maar er is ook nog zo iets als goed genoeg.Je hoeft deze topic niet te lezen hoor, en ja, ik zal wel zeuren, maar soms is dat wel even lekker als je het even niet meer weet. Gewoon even lekker van je af zaniken.
Hertje je zit gewoon te zeuren.
Als iemand kritiek heeft op je kerel ziet ie het fout, als iemand vind dat je het er zelf naar gemaakt hebt, doe je uit de doeken hoe moeilijk je het wel niet hebt met je laml*l.
Maak een keuze en stop met zeuren. Er is geen ideale situatie en die komt er ook niet. Maar er is ook nog zo iets als goed genoeg.Je hoeft deze topic niet te lezen hoor, en ja, ik zal wel zeuren, maar soms is dat wel even lekker als je het even niet meer weet. Gewoon even lekker van je af zaniken.
dinsdag 16 februari 2010 om 20:11
Ik zou maar eens open bespreken met hem hoe jij het graag zou willen hebben. Kan/wil hij daar niet in meegaan dan moet je gewoon een keuze maken, accepteren dat het is zoals het is of stoppen met deze relatie en gokken op een betere. Ik ieder geval hoef je je dan niet meer aan hem te ergeren. Zoals hier al eerder opgemerkt, hij heeft het perfect voor elkaar, kan bij jullie zijn als het hem zo uitkomt en als hij het zat is weer lekker naar zijn eigen huis. Jij faciliteert dit.
dinsdag 16 februari 2010 om 20:30
quote:_Hertje_ schreef op 16 februari 2010 @ 20:00:
[...]
Je hoeft deze topic niet te lezen hoor, en ja, ik zal wel zeuren, maar soms is dat wel even lekker als je het even niet meer weet. Gewoon even lekker van je af zaniken.
Met alle respect maar zaniken gaat jou je niet minder eenzaam laten voelen. In mijn ogen heeft lolapaloeza daar wel een punt, je moet je of neerleggen bij de situatie zoals ie nu is. Met als gevolg dat je je miss eenzaam voelt. Of je verandert iets aan de situatie, en probeert een middenweg te vinden waarin hij ook zijn verantwoordelijkheden heeft. Want zoals ik het nu lees en begrepen heb heeft hij die eigenlijk helemaal niet.
Je schrijft dat hij leuk en lief voor je kind is als hij er is. Zou dat dan genoeg zijn als hij in huis woonde? Want leuk en lief is natuurlijk hartstikke fijn, maar eerlijk is eerlijk dat is mijn broertje ook voor zijn nichtje. Dat is toch niet echt de rol die ik voor mijn vriend zie met zijn dochter. Van mijn vriend verwacht ik heel wat meer dan leuk en lief. Voornamelijk steun als ik het zwaar heb en vooral steun en liefde voor onze dochter als ze het nodig heeft.
Ik vraag mij af of je de band die je vriend met je zoon heeft wel vaderlijk zou kunnen noemen. Ik wil je hier niet mee voor het hoofd stoten, maar ik vind het toch behoorlijk stuitend als hij niet informeert naar zijn zieke kind. En dat hij er niet is op momenten dat zijn zoon hem wel nodig heeft c.q naar hem vraagt. Vertel je hem dat eigenlijk ook? Of weet hij dat niet? En hoe reageert hij dan als je dat zegt?
[...]
Je hoeft deze topic niet te lezen hoor, en ja, ik zal wel zeuren, maar soms is dat wel even lekker als je het even niet meer weet. Gewoon even lekker van je af zaniken.
Met alle respect maar zaniken gaat jou je niet minder eenzaam laten voelen. In mijn ogen heeft lolapaloeza daar wel een punt, je moet je of neerleggen bij de situatie zoals ie nu is. Met als gevolg dat je je miss eenzaam voelt. Of je verandert iets aan de situatie, en probeert een middenweg te vinden waarin hij ook zijn verantwoordelijkheden heeft. Want zoals ik het nu lees en begrepen heb heeft hij die eigenlijk helemaal niet.
Je schrijft dat hij leuk en lief voor je kind is als hij er is. Zou dat dan genoeg zijn als hij in huis woonde? Want leuk en lief is natuurlijk hartstikke fijn, maar eerlijk is eerlijk dat is mijn broertje ook voor zijn nichtje. Dat is toch niet echt de rol die ik voor mijn vriend zie met zijn dochter. Van mijn vriend verwacht ik heel wat meer dan leuk en lief. Voornamelijk steun als ik het zwaar heb en vooral steun en liefde voor onze dochter als ze het nodig heeft.
Ik vraag mij af of je de band die je vriend met je zoon heeft wel vaderlijk zou kunnen noemen. Ik wil je hier niet mee voor het hoofd stoten, maar ik vind het toch behoorlijk stuitend als hij niet informeert naar zijn zieke kind. En dat hij er niet is op momenten dat zijn zoon hem wel nodig heeft c.q naar hem vraagt. Vertel je hem dat eigenlijk ook? Of weet hij dat niet? En hoe reageert hij dan als je dat zegt?
dinsdag 16 februari 2010 om 20:32
quote:malu3 schreef op 16 februari 2010 @ 20:11:
Ik zou maar eens open bespreken met hem hoe jij het graag zou willen hebben. Kan/wil hij daar niet in meegaan dan moet je gewoon een keuze maken, accepteren dat het is zoals het is of stoppen met deze relatie en gokken op een betere. Ik ieder geval hoef je je dan niet meer aan hem te ergeren. Zoals hier al eerder opgemerkt, hij heeft het perfect voor elkaar, kan bij jullie zijn als het hem zo uitkomt en als hij het zat is weer lekker naar zijn eigen huis. Jij faciliteert dit.Klopt. Ik moet idd duidelijk gaan zijn. Helaas komt dit neer op een ultimatum stellen en dat vind ik altijd zo naar (en ik zou er zelf ook de kont tegen de krib van gaan gooien). Maar een andere oplossing zie ik ook niet zo snel. (Ja, afwachten..maar ik weet nu al dat ik dat niet trek en dat dat een voedinsgbodem voor irritaties en verwijten gaat zijn). Pff..
Ik zou maar eens open bespreken met hem hoe jij het graag zou willen hebben. Kan/wil hij daar niet in meegaan dan moet je gewoon een keuze maken, accepteren dat het is zoals het is of stoppen met deze relatie en gokken op een betere. Ik ieder geval hoef je je dan niet meer aan hem te ergeren. Zoals hier al eerder opgemerkt, hij heeft het perfect voor elkaar, kan bij jullie zijn als het hem zo uitkomt en als hij het zat is weer lekker naar zijn eigen huis. Jij faciliteert dit.Klopt. Ik moet idd duidelijk gaan zijn. Helaas komt dit neer op een ultimatum stellen en dat vind ik altijd zo naar (en ik zou er zelf ook de kont tegen de krib van gaan gooien). Maar een andere oplossing zie ik ook niet zo snel. (Ja, afwachten..maar ik weet nu al dat ik dat niet trek en dat dat een voedinsgbodem voor irritaties en verwijten gaat zijn). Pff..
dinsdag 16 februari 2010 om 20:32
quote:malu3 schreef op 16 februari 2010 @ 20:11:
Ik zou maar eens open bespreken met hem hoe jij het graag zou willen hebben. Kan/wil hij daar niet in meegaan dan moet je gewoon een keuze maken, accepteren dat het is zoals het is of stoppen met deze relatie en gokken op een betere. Ik ieder geval hoef je je dan niet meer aan hem te ergeren. Zoals hier al eerder opgemerkt, hij heeft het perfect voor elkaar, kan bij jullie zijn als het hem zo uitkomt en als hij het zat is weer lekker naar zijn eigen huis. Jij faciliteert dit.Klopt. Ik moet idd duidelijk gaan zijn. Helaas komt dit neer op een ultimatum stellen en dat vind ik altijd zo naar (en ik zou er zelf ook de kont tegen de krib van gaan gooien). Maar een andere oplossing zie ik ook niet zo snel. (Ja, afwachten..maar ik weet nu al dat ik dat niet trek en dat dat een voedinsgbodem voor irritaties en verwijten gaat zijn). Pff..
Ik zou maar eens open bespreken met hem hoe jij het graag zou willen hebben. Kan/wil hij daar niet in meegaan dan moet je gewoon een keuze maken, accepteren dat het is zoals het is of stoppen met deze relatie en gokken op een betere. Ik ieder geval hoef je je dan niet meer aan hem te ergeren. Zoals hier al eerder opgemerkt, hij heeft het perfect voor elkaar, kan bij jullie zijn als het hem zo uitkomt en als hij het zat is weer lekker naar zijn eigen huis. Jij faciliteert dit.Klopt. Ik moet idd duidelijk gaan zijn. Helaas komt dit neer op een ultimatum stellen en dat vind ik altijd zo naar (en ik zou er zelf ook de kont tegen de krib van gaan gooien). Maar een andere oplossing zie ik ook niet zo snel. (Ja, afwachten..maar ik weet nu al dat ik dat niet trek en dat dat een voedinsgbodem voor irritaties en verwijten gaat zijn). Pff..
dinsdag 16 februari 2010 om 20:34
quote:_Hertje_ schreef op 16 februari 2010 @ 20:32:
[...]
Klopt. Ik moet idd duidelijk gaan zijn. Helaas komt dit neer op een ultimatum stellen en dat vind ik altijd zo naar (en ik zou er zelf ook de kont tegen de krib van gaan gooien). Maar een andere oplossing zie ik ook niet zo snel. (Ja, afwachten..maar ik weet nu al dat ik dat niet trek en dat dat een voedinsgbodem voor irritaties en verwijten gaat zijn). Pff..Even over het dikgedrukte, heb je door dat je hier nu al een excuus voor zijn reactie hebt ingecalculeerd?
[...]
Klopt. Ik moet idd duidelijk gaan zijn. Helaas komt dit neer op een ultimatum stellen en dat vind ik altijd zo naar (en ik zou er zelf ook de kont tegen de krib van gaan gooien). Maar een andere oplossing zie ik ook niet zo snel. (Ja, afwachten..maar ik weet nu al dat ik dat niet trek en dat dat een voedinsgbodem voor irritaties en verwijten gaat zijn). Pff..Even over het dikgedrukte, heb je door dat je hier nu al een excuus voor zijn reactie hebt ingecalculeerd?
dinsdag 16 februari 2010 om 20:36
Afwachten is geen optie want dat is wachten op niks, dus duidelijk zijn en het bespreekbaar maken of je dat nu naar vindt of niet. Het zou me niks verbazen als je vriend helemaal niet door heeft dat dit je zo dwars zit en ook niet zo raar trouwens als je het niet bespreekbaar maakt. Niet verwachten dat iemand gedachten kan lezen en dat moet je al helemaal niet van mannen verwachten.
dinsdag 16 februari 2010 om 20:39
Met 'n ultimatum heb je wel kans dat je 't beetje wat je nu aan 'm hebt ook nog kwijtraakt. En stel dat ie wel zou zwichten voor je ultimatum, denk je dan dat ie opeens de perfecte man zal worden? Hij wordt er wellicht alleen chagerijniger van als ie zich niet meer terug kan trekken in z'n eigen huis, dus of dat nu zo'n aanwinst gaat zijn om 24/7 in je huis te hebben?
dinsdag 16 februari 2010 om 20:45
quote:mararoulette schreef op 16 februari 2010 @ 20:30:
[...]
Met alle respect maar zaniken gaat jou je niet minder eenzaam laten voelen. In mijn ogen heeft lolapaloeza daar wel een punt, je moet je of neerleggen bij de situatie zoals ie nu is. Met als gevolg dat je je miss eenzaam voelt. Of je verandert iets aan de situatie, en probeert een middenweg te vinden waarin hij ook zijn verantwoordelijkheden heeft. Want zoals ik het nu lees en begrepen heb heeft hij die eigenlijk helemaal niet.
Je schrijft dat hij leuk en lief voor je kind is als hij er is. Zou dat dan genoeg zijn als hij in huis woonde? Want leuk en lief is natuurlijk hartstikke fijn, maar eerlijk is eerlijk dat is mijn broertje ook voor zijn nichtje. Dat is toch niet echt de rol die ik voor mijn vriend zie met zijn dochter. Van mijn vriend verwacht ik heel wat meer dan leuk en lief. Voornamelijk steun als ik het zwaar heb en vooral steun en liefde voor onze dochter als ze het nodig heeft.
Ik vraag mij af of je de band die je vriend met je zoon heeft wel vaderlijk zou kunnen noemen. Ik wil je hier niet mee voor het hoofd stoten, maar ik vind het toch behoorlijk stuitend als hij niet informeert naar zijn zieke kind. En dat hij er niet is op momenten dat zijn zoon hem wel nodig heeft c.q naar hem vraagt. Vertel je hem dat eigenlijk ook? Of weet hij dat niet? En hoe reageert hij dan als je dat zegt?Je hebt helemaal gelijk. Ik heb hem dat ook wel eens gezegd maar dat wordt dan weer ondergesneeuwd in het gesprek oid. Ik heb hem daarnet een sms verstuurd met de strekking van wat je hierboven aangaf, dat is erg treffend, vind ik.
[...]
Met alle respect maar zaniken gaat jou je niet minder eenzaam laten voelen. In mijn ogen heeft lolapaloeza daar wel een punt, je moet je of neerleggen bij de situatie zoals ie nu is. Met als gevolg dat je je miss eenzaam voelt. Of je verandert iets aan de situatie, en probeert een middenweg te vinden waarin hij ook zijn verantwoordelijkheden heeft. Want zoals ik het nu lees en begrepen heb heeft hij die eigenlijk helemaal niet.
Je schrijft dat hij leuk en lief voor je kind is als hij er is. Zou dat dan genoeg zijn als hij in huis woonde? Want leuk en lief is natuurlijk hartstikke fijn, maar eerlijk is eerlijk dat is mijn broertje ook voor zijn nichtje. Dat is toch niet echt de rol die ik voor mijn vriend zie met zijn dochter. Van mijn vriend verwacht ik heel wat meer dan leuk en lief. Voornamelijk steun als ik het zwaar heb en vooral steun en liefde voor onze dochter als ze het nodig heeft.
Ik vraag mij af of je de band die je vriend met je zoon heeft wel vaderlijk zou kunnen noemen. Ik wil je hier niet mee voor het hoofd stoten, maar ik vind het toch behoorlijk stuitend als hij niet informeert naar zijn zieke kind. En dat hij er niet is op momenten dat zijn zoon hem wel nodig heeft c.q naar hem vraagt. Vertel je hem dat eigenlijk ook? Of weet hij dat niet? En hoe reageert hij dan als je dat zegt?Je hebt helemaal gelijk. Ik heb hem dat ook wel eens gezegd maar dat wordt dan weer ondergesneeuwd in het gesprek oid. Ik heb hem daarnet een sms verstuurd met de strekking van wat je hierboven aangaf, dat is erg treffend, vind ik.
dinsdag 16 februari 2010 om 21:00
quote:elninjoo schreef op 16 februari 2010 @ 20:39:
Met 'n ultimatum heb je wel kans dat je 't beetje wat je nu aan 'm hebt ook nog kwijtraakt. En stel dat ie wel zou zwichten voor je ultimatum, denk je dan dat ie opeens de perfecte man zal worden? Hij wordt er wellicht alleen chagerijniger van als ie zich niet meer terug kan trekken in z'n eigen huis, dus of dat nu zo'n aanwinst gaat zijn om 24/7 in je huis te hebben?I know. Maar ik zou er ms ook wel vrede mee kunnen hebben om te LAT-ten, als ie er dan maar meer was in dit soort situaties . Nu is het "en-en", zeg maar.
De reden dat ik ervan baal dat hij niet wil samenwonen is ook omdat we op deze manier, apart van elkaar, allebei geen groter huis kunnen bekostigen. Aangezien ik heel graag een tuintje wil waar ons kind lekker kan spelen zet het bij mij kwaad bloed dat hij niet het belang van het kind laat prevaleren. Eens te meer omdat hij weet dat ik verre van het type ben dat van hem verwacht dat ie 's avonds hand in hand naast me op de bank GTST moet kijken.
Hij smste trouwens net terug dat hij zelf griep heeft (Of " me dat ontgaan was"..nou nee, een terminale stelt zich nog minder aan..) maar dat hij er was als het nodig is. Wat ik dus durf te betwisten...
Met 'n ultimatum heb je wel kans dat je 't beetje wat je nu aan 'm hebt ook nog kwijtraakt. En stel dat ie wel zou zwichten voor je ultimatum, denk je dan dat ie opeens de perfecte man zal worden? Hij wordt er wellicht alleen chagerijniger van als ie zich niet meer terug kan trekken in z'n eigen huis, dus of dat nu zo'n aanwinst gaat zijn om 24/7 in je huis te hebben?I know. Maar ik zou er ms ook wel vrede mee kunnen hebben om te LAT-ten, als ie er dan maar meer was in dit soort situaties . Nu is het "en-en", zeg maar.
De reden dat ik ervan baal dat hij niet wil samenwonen is ook omdat we op deze manier, apart van elkaar, allebei geen groter huis kunnen bekostigen. Aangezien ik heel graag een tuintje wil waar ons kind lekker kan spelen zet het bij mij kwaad bloed dat hij niet het belang van het kind laat prevaleren. Eens te meer omdat hij weet dat ik verre van het type ben dat van hem verwacht dat ie 's avonds hand in hand naast me op de bank GTST moet kijken.
Hij smste trouwens net terug dat hij zelf griep heeft (Of " me dat ontgaan was"..nou nee, een terminale stelt zich nog minder aan..) maar dat hij er was als het nodig is. Wat ik dus durf te betwisten...
