Relaties
alle pijlers
Vrouw en kind alleen als het uitkomt?
woensdag 17 februari 2010 om 13:48
dus... ik begrijp goed dat dit de relatie is die je graag wilt en dat dit de man is die onvoorwaardelijk van je houdt en je door dik en dun steunt.
We vergeten maar even dat hij:
niet betaalt voor het kind
niet zelf wil zorgen voor het kind
weggaat als het even niet leuk is
komt en gaat wanneer het hem uitkomt
DAT IS GEEN LIEFDE!
We vergeten maar even dat hij:
niet betaalt voor het kind
niet zelf wil zorgen voor het kind
weggaat als het even niet leuk is
komt en gaat wanneer het hem uitkomt
DAT IS GEEN LIEFDE!
woensdag 17 februari 2010 om 13:50
Deze quote moeten we dan maar even terzijde schuiven?
Voor de buitenwereld zijn we het schattige gezinnetje maar in de praktijk komt alles op mij neer, zowel financieel (dat vind ik dan nog het minst belangrijke) als emotioneel. En dan zit ik ook nog eens 4 avonden per week alleen. Ik wil gewoon samenwonen en hij dus niet. Hij wil de "druk" van een gezinssituatie niet (meer). Of alleen als hij er zin in heeft dus eigenlijk.
wat doet hij eigenlijk in die 4 avonden dat hij alleen is? Voetbal kijken of heeft ie ook nog neukertjes? Het ene kan ie ook doen met jou erbij maar het andere zou verklaren waarom meneer geen zin heeft in een gezin
Voor de buitenwereld zijn we het schattige gezinnetje maar in de praktijk komt alles op mij neer, zowel financieel (dat vind ik dan nog het minst belangrijke) als emotioneel. En dan zit ik ook nog eens 4 avonden per week alleen. Ik wil gewoon samenwonen en hij dus niet. Hij wil de "druk" van een gezinssituatie niet (meer). Of alleen als hij er zin in heeft dus eigenlijk.
wat doet hij eigenlijk in die 4 avonden dat hij alleen is? Voetbal kijken of heeft ie ook nog neukertjes? Het ene kan ie ook doen met jou erbij maar het andere zou verklaren waarom meneer geen zin heeft in een gezin
woensdag 17 februari 2010 om 14:17
quote:meds schreef op 17 februari 2010 @ 13:50:
Deze quote moeten we dan maar even terzijde schuiven?
Voor de buitenwereld zijn we het schattige gezinnetje maar in de praktijk komt alles op mij neer, zowel financieel (dat vind ik dan nog het minst belangrijke) als emotioneel. En dan zit ik ook nog eens 4 avonden per week alleen. Ik wil gewoon samenwonen en hij dus niet. Hij wil de "druk" van een gezinssituatie niet (meer). Of alleen als hij er zin in heeft dus eigenlijk.Nee, nee, dat is absoluut niet aan de orde. Hij is zo trouw als een hond en daar durf ik echt mijn handen voor in het vuur te steken. En voetbal haat ie
. Hij heeft nog een eigen bedrijfje bij zijn fulltime baan en daarvoor werkt ie soms in de avonduren. De ene week is ie er dus vaker dan de andere idd.
Deze quote moeten we dan maar even terzijde schuiven?
Voor de buitenwereld zijn we het schattige gezinnetje maar in de praktijk komt alles op mij neer, zowel financieel (dat vind ik dan nog het minst belangrijke) als emotioneel. En dan zit ik ook nog eens 4 avonden per week alleen. Ik wil gewoon samenwonen en hij dus niet. Hij wil de "druk" van een gezinssituatie niet (meer). Of alleen als hij er zin in heeft dus eigenlijk.Nee, nee, dat is absoluut niet aan de orde. Hij is zo trouw als een hond en daar durf ik echt mijn handen voor in het vuur te steken. En voetbal haat ie
. Hij heeft nog een eigen bedrijfje bij zijn fulltime baan en daarvoor werkt ie soms in de avonduren. De ene week is ie er dus vaker dan de andere idd.
woensdag 17 februari 2010 om 14:22
woensdag 17 februari 2010 om 14:52
Hertje ik ben op pagina 6 blijven steken met lezen en moet eigenlijk weer aan het werk maar ik wil toch een dingetje zeggen.
Als een man kinderen best leuk vindt maar er geen van zichzelf wil omdat de verantwoordelijkheid hiervoor te zwaar zijn een vrouw ontmoet die wel kinderen heeft en op zoek is naar iemand die zich opstelt als stiefvader dan is deze relatie bij voorbaat gedoemd te mislukken.
Jouw situatie is in feite niet anders, het enige verschil is dat jullie samen het kind verwekt hebben. De relatie die je vriend met zijn kind heeft komt op mij over als een relatie van een stiefvader met het kind van zijn vrouw/vriendin.
Ik kan gewoon niet begrijpen hoe je vriend zich opstelt ten opzichte (van het ziek zijn) van zijn kindje. Er is totaal geen vadergevoel te ontlenen aan het feit dat hij thuis wat gaat liggen lummelen terwijl ZIJN kleintje ziek is. Dan kan hij nog leuk met hem spelen en jou centen betalen voor wat dan ook, maar dat is niet genoeg!
Jij zult hier geen genoegen mee gaan nemen en je vriend zal niet veranderen want die allesoverheersende liefde voor je kind kun je niet 'al pratende' afdwingen. Dat heb je of heb je niet.
Dus inderdaad zul je de situatie moeten accepteren zoals die nu is of voor jezelf kiezen en op termijn zoeken naar een man die wel een echte vader kan zijn voor je uk.
Als een man kinderen best leuk vindt maar er geen van zichzelf wil omdat de verantwoordelijkheid hiervoor te zwaar zijn een vrouw ontmoet die wel kinderen heeft en op zoek is naar iemand die zich opstelt als stiefvader dan is deze relatie bij voorbaat gedoemd te mislukken.
Jouw situatie is in feite niet anders, het enige verschil is dat jullie samen het kind verwekt hebben. De relatie die je vriend met zijn kind heeft komt op mij over als een relatie van een stiefvader met het kind van zijn vrouw/vriendin.
Ik kan gewoon niet begrijpen hoe je vriend zich opstelt ten opzichte (van het ziek zijn) van zijn kindje. Er is totaal geen vadergevoel te ontlenen aan het feit dat hij thuis wat gaat liggen lummelen terwijl ZIJN kleintje ziek is. Dan kan hij nog leuk met hem spelen en jou centen betalen voor wat dan ook, maar dat is niet genoeg!
Jij zult hier geen genoegen mee gaan nemen en je vriend zal niet veranderen want die allesoverheersende liefde voor je kind kun je niet 'al pratende' afdwingen. Dat heb je of heb je niet.
Dus inderdaad zul je de situatie moeten accepteren zoals die nu is of voor jezelf kiezen en op termijn zoeken naar een man die wel een echte vader kan zijn voor je uk.
woensdag 17 februari 2010 om 14:54
quote:hinde schreef op 17 februari 2010 @ 14:52:
Hertje ik ben op pagina 6 blijven steken met lezen en moet eigenlijk weer aan het werk maar ik wil toch een dingetje zeggen.
Als een man kinderen best leuk vindt maar er geen van zichzelf wil omdat de verantwoordelijkheid hiervoor te zwaar zijn een vrouw ontmoet die wel kinderen heeft en op zoek is naar iemand die zich opstelt als stiefvader dan is deze relatie bij voorbaat gedoemd te mislukken.
Jouw situatie is in feite niet anders, het enige verschil is dat jullie samen het kind verwekt hebben. De relatie die je vriend met zijn kind heeft komt op mij over als een relatie van een stiefvader met het kind van zijn vrouw/vriendin.
Ik kan gewoon niet begrijpen hoe je vriend zich opstelt ten opzichte (van het ziek zijn) van zijn kindje. Er is totaal geen vadergevoel te ontlenen aan het feit dat hij thuis wat gaat liggen lummelen terwijl ZIJN kleintje ziek is. Dan kan hij nog leuk met hem spelen en jou centen betalen voor wat dan ook, maar dat is niet genoeg!
Jij zult hier geen genoegen mee gaan nemen en je vriend zal niet veranderen want die allesoverheersende liefde voor je kind kun je niet 'al pratende' afdwingen. Dat heb je of heb je niet.
Dus inderdaad zul je de situatie moeten accepteren zoals die nu is of voor jezelf kiezen en op termijn zoeken naar een man die wel een echte vader kan zijn voor je uk.Eh, nog even een aanvulling om misverstanden te voorkomen: een stiefvader is soms nog meer vader voor zijn stiefkinderen dan jouw vriend voor zijn eigen kind.
Hertje ik ben op pagina 6 blijven steken met lezen en moet eigenlijk weer aan het werk maar ik wil toch een dingetje zeggen.
Als een man kinderen best leuk vindt maar er geen van zichzelf wil omdat de verantwoordelijkheid hiervoor te zwaar zijn een vrouw ontmoet die wel kinderen heeft en op zoek is naar iemand die zich opstelt als stiefvader dan is deze relatie bij voorbaat gedoemd te mislukken.
Jouw situatie is in feite niet anders, het enige verschil is dat jullie samen het kind verwekt hebben. De relatie die je vriend met zijn kind heeft komt op mij over als een relatie van een stiefvader met het kind van zijn vrouw/vriendin.
Ik kan gewoon niet begrijpen hoe je vriend zich opstelt ten opzichte (van het ziek zijn) van zijn kindje. Er is totaal geen vadergevoel te ontlenen aan het feit dat hij thuis wat gaat liggen lummelen terwijl ZIJN kleintje ziek is. Dan kan hij nog leuk met hem spelen en jou centen betalen voor wat dan ook, maar dat is niet genoeg!
Jij zult hier geen genoegen mee gaan nemen en je vriend zal niet veranderen want die allesoverheersende liefde voor je kind kun je niet 'al pratende' afdwingen. Dat heb je of heb je niet.
Dus inderdaad zul je de situatie moeten accepteren zoals die nu is of voor jezelf kiezen en op termijn zoeken naar een man die wel een echte vader kan zijn voor je uk.Eh, nog even een aanvulling om misverstanden te voorkomen: een stiefvader is soms nog meer vader voor zijn stiefkinderen dan jouw vriend voor zijn eigen kind.
woensdag 17 februari 2010 om 15:02
Hertje je geeft nogal een tweeslachtig beeld van de situatie.
Is je man nou echt een laml*l die komt wanneer hij zin heeft en gaat als ie het niet meer leuk vind,
Of valt het allemaal nogal mee en doet hij eigenlijk een hoop, en is ook betrouwbaar, maar baal jij dat hij niet met je samen wil wonen?
Is je man nou echt een laml*l die komt wanneer hij zin heeft en gaat als ie het niet meer leuk vind,
Of valt het allemaal nogal mee en doet hij eigenlijk een hoop, en is ook betrouwbaar, maar baal jij dat hij niet met je samen wil wonen?
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 17 februari 2010 om 16:28
quote:lolapaloeza schreef op 17 februari 2010 @ 15:02:
Hertje je geeft nogal een tweeslachtig beeld van de situatie.
Is je man nou echt een laml*l die komt wanneer hij zin heeft en gaat als ie het niet meer leuk vind,
Of valt het allemaal nogal mee en doet hij eigenlijk een hoop, en is ook betrouwbaar, maar baal jij dat hij niet met je samen wil wonen?Nou, ik probeer al steeds duidelijk te maken dat het dus idd niet zo zwart/wit is, maar dan komt het geloof ik over alsof ik excuses voor hem bedenk. Het is zeker geen lamlul! Maar ik vind wel dat hij het op bepaalde momenten laat afweten, als hij er wel zou moeten zijn.
Eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat als ik hem dat duidelijk maak hij er wel is. Het ergert me echter dat hij die dingen niet als vanzelfsprekend beschouwd, zoals hij in mijn optiek wel zou moeten doen, als hij een beetje volwassen was. Steeds dingen moeten voorkauwen is ook dodelijk. Ik vind hem idd vaak egocentrisch en ik baal er idd van dat hij niet wil samenwonen, omdat me dat de meest ideale situatie lijkt voor ons kind en het feit dat hij dat niet wil zet bij mij kwaad bloed, omdat mijn gedachtegang dan is dat hij zijn eigen belang boven dat van ons kind, of ons als gezin, laat prevaleren.
Maar jullie hebben gelijk, ik moet gewoon met hem om de tafel gaan zitten en dan liefst niet vanuit een "ergernis"-situatie.
Hertje je geeft nogal een tweeslachtig beeld van de situatie.
Is je man nou echt een laml*l die komt wanneer hij zin heeft en gaat als ie het niet meer leuk vind,
Of valt het allemaal nogal mee en doet hij eigenlijk een hoop, en is ook betrouwbaar, maar baal jij dat hij niet met je samen wil wonen?Nou, ik probeer al steeds duidelijk te maken dat het dus idd niet zo zwart/wit is, maar dan komt het geloof ik over alsof ik excuses voor hem bedenk. Het is zeker geen lamlul! Maar ik vind wel dat hij het op bepaalde momenten laat afweten, als hij er wel zou moeten zijn.
Eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat als ik hem dat duidelijk maak hij er wel is. Het ergert me echter dat hij die dingen niet als vanzelfsprekend beschouwd, zoals hij in mijn optiek wel zou moeten doen, als hij een beetje volwassen was. Steeds dingen moeten voorkauwen is ook dodelijk. Ik vind hem idd vaak egocentrisch en ik baal er idd van dat hij niet wil samenwonen, omdat me dat de meest ideale situatie lijkt voor ons kind en het feit dat hij dat niet wil zet bij mij kwaad bloed, omdat mijn gedachtegang dan is dat hij zijn eigen belang boven dat van ons kind, of ons als gezin, laat prevaleren.
Maar jullie hebben gelijk, ik moet gewoon met hem om de tafel gaan zitten en dan liefst niet vanuit een "ergernis"-situatie.
woensdag 17 februari 2010 om 16:46
quote:_Hertje_ schreef op 16 februari 2010 @ 15:43:
[...]
Daarbij heb ik mezelf niet geinsemineerd, maar had hij er ook vanuit kunnen gaan dat niet iedereen abortus als voorbehoedsmiddel wenst te gebruiken.
Tja, ik heb al eerder vrienden gefeliciteerd met dit soort gewenste zwangerschappen. Als je bewust allebei weigert gebruik te maken van alle vormen van voorbehoedsmiddelen die er zijn (geen condoom voorradig gaat hier even niet op naar mijn idee), dan wil je naar mijn idee ook gewoon zwanger worden. Als jij hem vertelt hebt dat je niet aan de pil zat, en jullie daarna allebei vrijwillig onbeschermde sex hebben gehad, wie is hij dan helemaal om achteraf aan te geven dat hij er niet op zat te wachten en geen zin heeft voor het kind te zorgen. Bah...
Anyways, heeft hij wel het kind wettelijk erkend en een aantekening voor ouderlijk gezag aanvraagd?
[...]
Daarbij heb ik mezelf niet geinsemineerd, maar had hij er ook vanuit kunnen gaan dat niet iedereen abortus als voorbehoedsmiddel wenst te gebruiken.
Tja, ik heb al eerder vrienden gefeliciteerd met dit soort gewenste zwangerschappen. Als je bewust allebei weigert gebruik te maken van alle vormen van voorbehoedsmiddelen die er zijn (geen condoom voorradig gaat hier even niet op naar mijn idee), dan wil je naar mijn idee ook gewoon zwanger worden. Als jij hem vertelt hebt dat je niet aan de pil zat, en jullie daarna allebei vrijwillig onbeschermde sex hebben gehad, wie is hij dan helemaal om achteraf aan te geven dat hij er niet op zat te wachten en geen zin heeft voor het kind te zorgen. Bah...
Anyways, heeft hij wel het kind wettelijk erkend en een aantekening voor ouderlijk gezag aanvraagd?
woensdag 17 februari 2010 om 17:01
quote:_Hertje_ schreef op 17 februari 2010 @ 16:28:
[...]
Eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat als ik hem dat duidelijk maak hij er wel is. Het ergert me echter dat hij die dingen niet als vanzelfsprekend beschouwd, zoals hij in mijn optiek wel zou moeten doen, als hij een beetje volwassen was. Steeds dingen moeten voorkauwen is ook dodelijk. Ik vind hem idd vaak egocentrisch en ik baal er idd van dat hij niet wil samenwonen, omdat me dat de meest ideale situatie lijkt voor ons kind en het feit dat hij dat niet wil zet bij mij kwaad bloed, omdat mijn gedachtegang dan is dat hij zijn eigen belang boven dat van ons kind, of ons als gezin, laat prevaleren.
Maar jullie hebben gelijk, ik moet gewoon met hem om de tafel gaan zitten en dan liefst niet vanuit een "ergernis"-situatie.
Ik denk dat om de tafel zitten niet gaat helpen. wat jij echt nu zou moeten doen is je realiseren en accepteren dat bovenstaande jouw visie en jouw probleem heel geod weergeeft. Jij vind dat hij dingen net zo zou moeten zien als jij, en je ergert je er an dat hij dat niet doet en niet wil. Hij wil niet samenwonen, hij wil geen gezinnetje zijn met jou en in die zin prevaleert bij hem inderdaad zijn eigenbelang boven dat van jou.
Jij kunt hoog springen, laag sprinegn en lulen als brugman, maar zoals iemand al eerder opmerkte: Als de behoefte om 24/7 samen te zijn met zijn kind en met jou niet uit hemzelf komen, nog niet uit hemzelf zijn gekomen, dan gaat dat ook niet gebeuren.
This is as good as it gets. dus of jij zet je idee van huisje boompje beestje uit je hoofd, besluit dat hij op zijn manier gek op jullie is maar geen gezinnetje wil zijn.
Of je besluit dat jij ongelukkig wordt van dit halve ei, je regelt zaken mbt alimentatie en omgang en je gaat op zoek naar een vent die wel 24/7 bij jou wil zijn, zonder dar je er om hoeft te vragen of te zeuren en hij dat als druk ervaart.
[...]
Eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat als ik hem dat duidelijk maak hij er wel is. Het ergert me echter dat hij die dingen niet als vanzelfsprekend beschouwd, zoals hij in mijn optiek wel zou moeten doen, als hij een beetje volwassen was. Steeds dingen moeten voorkauwen is ook dodelijk. Ik vind hem idd vaak egocentrisch en ik baal er idd van dat hij niet wil samenwonen, omdat me dat de meest ideale situatie lijkt voor ons kind en het feit dat hij dat niet wil zet bij mij kwaad bloed, omdat mijn gedachtegang dan is dat hij zijn eigen belang boven dat van ons kind, of ons als gezin, laat prevaleren.
Maar jullie hebben gelijk, ik moet gewoon met hem om de tafel gaan zitten en dan liefst niet vanuit een "ergernis"-situatie.
Ik denk dat om de tafel zitten niet gaat helpen. wat jij echt nu zou moeten doen is je realiseren en accepteren dat bovenstaande jouw visie en jouw probleem heel geod weergeeft. Jij vind dat hij dingen net zo zou moeten zien als jij, en je ergert je er an dat hij dat niet doet en niet wil. Hij wil niet samenwonen, hij wil geen gezinnetje zijn met jou en in die zin prevaleert bij hem inderdaad zijn eigenbelang boven dat van jou.
Jij kunt hoog springen, laag sprinegn en lulen als brugman, maar zoals iemand al eerder opmerkte: Als de behoefte om 24/7 samen te zijn met zijn kind en met jou niet uit hemzelf komen, nog niet uit hemzelf zijn gekomen, dan gaat dat ook niet gebeuren.
This is as good as it gets. dus of jij zet je idee van huisje boompje beestje uit je hoofd, besluit dat hij op zijn manier gek op jullie is maar geen gezinnetje wil zijn.
Of je besluit dat jij ongelukkig wordt van dit halve ei, je regelt zaken mbt alimentatie en omgang en je gaat op zoek naar een vent die wel 24/7 bij jou wil zijn, zonder dar je er om hoeft te vragen of te zeuren en hij dat als druk ervaart.
woensdag 17 februari 2010 om 17:11
woensdag 17 februari 2010 om 17:22
quote:_Hertje_ schreef op 17 februari 2010 @ 16:28:
[...]
Nou, ik probeer al steeds duidelijk te maken dat het dus idd niet zo zwart/wit is, maar dan komt het geloof ik over alsof ik excuses voor hem bedenk. Het is zeker geen lamlul! Maar ik vind wel dat hij het op bepaalde momenten laat afweten, als hij er wel zou moeten zijn.
Eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat als ik hem dat duidelijk maak hij er wel is. Het ergert me echter dat hij die dingen niet als vanzelfsprekend beschouwd, zoals hij in mijn optiek wel zou moeten doen, als hij een beetje volwassen was. Steeds dingen moeten voorkauwen is ook dodelijk. Ik vind hem idd vaak egocentrisch en ik baal er idd van dat hij niet wil samenwonen, omdat me dat de meest ideale situatie lijkt voor ons kind en het feit dat hij dat niet wil zet bij mij kwaad bloed, omdat mijn gedachtegang dan is dat hij zijn eigen belang boven dat van ons kind, of ons als gezin, laat prevaleren.
Maar jullie hebben gelijk, ik moet gewoon met hem om de tafel gaan zitten en dan liefst niet vanuit een "ergernis"-situatie.
Ik woon zelf wel samen, maar moet mijn man ook af en toe wat "voorkauwen". Dat is van zijn kant imo geen onvolwassenheid, hij ziet sommige dingen niet. Andersom heb ik natuurlijk ook mijn blinde vlekken. En hij is er ook niet altijd als een kind ziek is, hij is in verband met werk zo'n 5 maanden per jaar in het buitenland. En als hij met de kinderen naar de tandarts zou gaan (nog nooit gebeurt) zou ik meteen bellen, of anders zodra ik hem zie vragen hoe het ging. Dat doet hij niet. Maar als ik het vertel is hij wel heel betrokken en hij controleert het tandenpoetsen veel beter dan ik.
Hiermee wil ik zeggen dat je niet altijd krijgt wat je wil. Samenwonend of niet. Ook denk ik niet dat samenwonen perse de beste optie is voor je kind.
Maar; dat gaat wel om gevallen waar de vorm van samenzijn door beide partners gewenst is.
Ik heb zelf willens en wetens gekozen voor een man die vaak weg is. Ik ben daar zelf over het algemeen erg tevreden over. Als dat niet zo zou zijn, weet ik zeker dat hij zijn best zal doen, of eigenlijk, dat wij ons best gaan doen, om een manier te vinden waarop het wel werkt.
Jij hebt niet gekozen voor deze vorm van samenzijn, of in ieder geval, niet meer. Hij wil niets veranderen. Ik zou me daardoor geloof ik wel afgewezen voelen. (niet leuk genoeg voor een volgende stap, of enige aanpassing) Daarbij zou het fijn zijn als je samen naar oplossingen zou kunnen zoeken.
Is er een tussenvorm mogelijk? Bijvoorbeeld dat hij op vaste dagen bij jou is en dan vaste taken heeft, maar buiten die dagen fijn naar zijn eigen hok kan gaan? Of wil je echt samenwonen of anders....
[...]
Nou, ik probeer al steeds duidelijk te maken dat het dus idd niet zo zwart/wit is, maar dan komt het geloof ik over alsof ik excuses voor hem bedenk. Het is zeker geen lamlul! Maar ik vind wel dat hij het op bepaalde momenten laat afweten, als hij er wel zou moeten zijn.
Eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat als ik hem dat duidelijk maak hij er wel is. Het ergert me echter dat hij die dingen niet als vanzelfsprekend beschouwd, zoals hij in mijn optiek wel zou moeten doen, als hij een beetje volwassen was. Steeds dingen moeten voorkauwen is ook dodelijk. Ik vind hem idd vaak egocentrisch en ik baal er idd van dat hij niet wil samenwonen, omdat me dat de meest ideale situatie lijkt voor ons kind en het feit dat hij dat niet wil zet bij mij kwaad bloed, omdat mijn gedachtegang dan is dat hij zijn eigen belang boven dat van ons kind, of ons als gezin, laat prevaleren.
Maar jullie hebben gelijk, ik moet gewoon met hem om de tafel gaan zitten en dan liefst niet vanuit een "ergernis"-situatie.
Ik woon zelf wel samen, maar moet mijn man ook af en toe wat "voorkauwen". Dat is van zijn kant imo geen onvolwassenheid, hij ziet sommige dingen niet. Andersom heb ik natuurlijk ook mijn blinde vlekken. En hij is er ook niet altijd als een kind ziek is, hij is in verband met werk zo'n 5 maanden per jaar in het buitenland. En als hij met de kinderen naar de tandarts zou gaan (nog nooit gebeurt) zou ik meteen bellen, of anders zodra ik hem zie vragen hoe het ging. Dat doet hij niet. Maar als ik het vertel is hij wel heel betrokken en hij controleert het tandenpoetsen veel beter dan ik.
Hiermee wil ik zeggen dat je niet altijd krijgt wat je wil. Samenwonend of niet. Ook denk ik niet dat samenwonen perse de beste optie is voor je kind.
Maar; dat gaat wel om gevallen waar de vorm van samenzijn door beide partners gewenst is.
Ik heb zelf willens en wetens gekozen voor een man die vaak weg is. Ik ben daar zelf over het algemeen erg tevreden over. Als dat niet zo zou zijn, weet ik zeker dat hij zijn best zal doen, of eigenlijk, dat wij ons best gaan doen, om een manier te vinden waarop het wel werkt.
Jij hebt niet gekozen voor deze vorm van samenzijn, of in ieder geval, niet meer. Hij wil niets veranderen. Ik zou me daardoor geloof ik wel afgewezen voelen. (niet leuk genoeg voor een volgende stap, of enige aanpassing) Daarbij zou het fijn zijn als je samen naar oplossingen zou kunnen zoeken.
Is er een tussenvorm mogelijk? Bijvoorbeeld dat hij op vaste dagen bij jou is en dan vaste taken heeft, maar buiten die dagen fijn naar zijn eigen hok kan gaan? Of wil je echt samenwonen of anders....
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 17 februari 2010 om 17:40
Het "samenwoonconcept" gaat me meer om het praktische aspect! Onafhankelijk van elkaar kunnen we geen eensgezinswoning financieren en voor een huurwoning met tuin moet ik nog een jaar of 3 wachten. En dan kan mini al die tijd dus niet lekker buiten spelen etc. (Tenzij ik voortdurend de hort opga met hem). En samen kan dat wel, en het feit dat hij zich daar tegen verzet maakt idd dat ik me afgewezen voel. Mocht ik ineens de lotto winnen en een geweldig huis kunnen kopen dan zou ik niet echt moeite hebben met de LAT vorm. Of iig minder. Bedankt zo ver voor het meedenken al, ik heb echt veel aan jullie commentaar!
woensdag 17 februari 2010 om 17:49
Het is misschien wat onorthodox maar zouden jullie dan niet samen een huis kunnen kopen, maar dat hij zijn appartement aanhoudt?
En dan nog even dit,
Als je (afgezien van het huis) niet zoveel problemen hebt met de lat vorm, maar je ergert je wel aan hem en zijn houding, dan is samenwonen toch juist een heel dom idee?
En dan nog even dit,
Als je (afgezien van het huis) niet zoveel problemen hebt met de lat vorm, maar je ergert je wel aan hem en zijn houding, dan is samenwonen toch juist een heel dom idee?
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 17 februari 2010 om 17:53
quote:lolapaloeza schreef op 17 februari 2010 @ 17:49:
En dan nog even dit,
Als je (afgezien van het huis) niet zoveel problemen hebt met de lat vorm, maar je ergert je wel aan hem en zijn houding, dan is samenwonen toch juist een heel dom idee?
Eens met deze post.
Maar wat me het meest verbaasd Hertje, is dat je dus om financiële redenen wil samenwonen met iemand die het bloed onder je nagels vandaan haalt. Dat is best in en in triest. Hij moet van jou zijn vrijheden opgeven, terwijl er niets voor hem tegenover staat. Niet een liefhebbende vriendin ofzo bedoel ik.
En dan nog even dit,
Als je (afgezien van het huis) niet zoveel problemen hebt met de lat vorm, maar je ergert je wel aan hem en zijn houding, dan is samenwonen toch juist een heel dom idee?
Eens met deze post.
Maar wat me het meest verbaasd Hertje, is dat je dus om financiële redenen wil samenwonen met iemand die het bloed onder je nagels vandaan haalt. Dat is best in en in triest. Hij moet van jou zijn vrijheden opgeven, terwijl er niets voor hem tegenover staat. Niet een liefhebbende vriendin ofzo bedoel ik.
woensdag 17 februari 2010 om 17:59
Als de enige reden van mijn vriend om te willen samenwonen zou zijn dat we samen een groter huis kunnen betalen, dan zou ik ook snel afhaken.
Vervelend dat mini nu niet in de tuin kan spelen, maar daar komt het kind echt wel overheen. dat jij je vriend vooral ziet als extra geldbuidel en dat je niet met m zou willen samenwonen als je zelf een huis kon betalen, vind ik een stuk kwalijker. Je moet willen samenwonen omdat je iemand graag om je heen hebt. Omdat je bijelkaar wilt zijn, ook als dat in een hutje op de hei zou zijn. En niet omdat je met twee inkomens zoveel luxer zou zitten.
Vervelend dat mini nu niet in de tuin kan spelen, maar daar komt het kind echt wel overheen. dat jij je vriend vooral ziet als extra geldbuidel en dat je niet met m zou willen samenwonen als je zelf een huis kon betalen, vind ik een stuk kwalijker. Je moet willen samenwonen omdat je iemand graag om je heen hebt. Omdat je bijelkaar wilt zijn, ook als dat in een hutje op de hei zou zijn. En niet omdat je met twee inkomens zoveel luxer zou zitten.
woensdag 17 februari 2010 om 19:36
quote:Madhe schreef op 17 februari 2010 @ 17:53:
[...]
Eens met deze post.
Maar wat me het meest verbaasd Hertje, is dat je dus om financiële redenen wil samenwonen met iemand die het bloed onder je nagels vandaan haalt. Dat is best in en in triest. Hij moet van jou zijn vrijheden opgeven, terwijl er niets voor hem tegenover staat. Niet een liefhebbende vriendin ofzo bedoel ik.Ik weet niet hoor, maar als je het topic niet hebt gelezen, zeg dan gewoon niks. Ik geef al meerdere keren aan dat we buiten dit geleuter om echt wel gek zijn met en op elkaar. En het bloed onder mijn nagels vandaan halen? Waar staat dat? Bepaalde dingen wekken ergernissen op ja. Maar er is genoeg wat ik wel leuk en lief vind, anders was de keuze namelijk echt wel makkelijk gemaakt. Ik ben geen biefstukhoer oid.
[...]
Eens met deze post.
Maar wat me het meest verbaasd Hertje, is dat je dus om financiële redenen wil samenwonen met iemand die het bloed onder je nagels vandaan haalt. Dat is best in en in triest. Hij moet van jou zijn vrijheden opgeven, terwijl er niets voor hem tegenover staat. Niet een liefhebbende vriendin ofzo bedoel ik.Ik weet niet hoor, maar als je het topic niet hebt gelezen, zeg dan gewoon niks. Ik geef al meerdere keren aan dat we buiten dit geleuter om echt wel gek zijn met en op elkaar. En het bloed onder mijn nagels vandaan halen? Waar staat dat? Bepaalde dingen wekken ergernissen op ja. Maar er is genoeg wat ik wel leuk en lief vind, anders was de keuze namelijk echt wel makkelijk gemaakt. Ik ben geen biefstukhoer oid.
woensdag 17 februari 2010 om 19:40
quote:return_of_kreng schreef op 17 februari 2010 @ 17:59:
Als de enige reden van mijn vriend om te willen samenwonen zou zijn dat we samen een groter huis kunnen betalen, dan zou ik ook snel afhaken.
Vervelend dat mini nu niet in de tuin kan spelen, maar daar komt het kind echt wel overheen. dat jij je vriend vooral ziet als extra geldbuidel en dat je niet met m zou willen samenwonen als je zelf een huis kon betalen, vind ik een stuk kwalijker. Je moet willen samenwonen omdat je iemand graag om je heen hebt. Omdat je bijelkaar wilt zijn, ook als dat in een hutje op de hei zou zijn. En niet omdat je met twee inkomens zoveel luxer zou zitten.
Hoho, waar is " Ik zou in dat geval de LAT-relatie beter kunnen accepteren" veranderd in " Ik zou niet met hem willen samenwonen als ik zelf een groter huis kan bekostigen" ?!
Ik wil sws met hem samenwonen, mij lijkt dat veel gezelliger, en ik vind het fijn om elkaar elke dag te zien en naast elkaar in bed te kruipen. Ik geef alleen maar factoren aan die het acceptabeler zouden maken. Nu is het En-En, zeg maar.
Als de enige reden van mijn vriend om te willen samenwonen zou zijn dat we samen een groter huis kunnen betalen, dan zou ik ook snel afhaken.
Vervelend dat mini nu niet in de tuin kan spelen, maar daar komt het kind echt wel overheen. dat jij je vriend vooral ziet als extra geldbuidel en dat je niet met m zou willen samenwonen als je zelf een huis kon betalen, vind ik een stuk kwalijker. Je moet willen samenwonen omdat je iemand graag om je heen hebt. Omdat je bijelkaar wilt zijn, ook als dat in een hutje op de hei zou zijn. En niet omdat je met twee inkomens zoveel luxer zou zitten.
Hoho, waar is " Ik zou in dat geval de LAT-relatie beter kunnen accepteren" veranderd in " Ik zou niet met hem willen samenwonen als ik zelf een groter huis kan bekostigen" ?!
Ik wil sws met hem samenwonen, mij lijkt dat veel gezelliger, en ik vind het fijn om elkaar elke dag te zien en naast elkaar in bed te kruipen. Ik geef alleen maar factoren aan die het acceptabeler zouden maken. Nu is het En-En, zeg maar.
woensdag 17 februari 2010 om 19:59
woensdag 17 februari 2010 om 20:31
quote:meds schreef op 17 februari 2010 @ 19:59:
Hoezo? hij is gek op je? Hij laat jou alleen de financieen dragen en laat je alleen met een ziek kind omdat hij graag even alleen wil zijn. Dat heeft echt niks met liefde te maken! Je houdt jezelf enorm voor de gek. Waarom? Ben je bang om alleen te zijn?
Nogmaals; hij draagt wel bij; hij betaald het sportclubje van ons kind, en mijn sportschoolabbo, en de ligplaats van onze boot etc. Maar geld voor kleertjes ofzo, dat moet ik idd altijd vragen, dar denkt ie niet aan, om dat uit zichzelf te geven.
En "even rust willen" , zo was het ook niet helemaal hoor, hij ging niet lekker op stap ofzo maar lag met 40 graden koorts in bed.
Nu klinkt het weer alsof ik hem in bescherming neem, maar ik zie heus wel het punt wat je probeert te maken en de reden dat ik deze topic heb geopend is daarmee ook niet weg natuurlijk, en op dez emanier wordt het idd een beetje een zeurtopic, maar die nuance is er dus wel degelijk.
Hoezo? hij is gek op je? Hij laat jou alleen de financieen dragen en laat je alleen met een ziek kind omdat hij graag even alleen wil zijn. Dat heeft echt niks met liefde te maken! Je houdt jezelf enorm voor de gek. Waarom? Ben je bang om alleen te zijn?
Nogmaals; hij draagt wel bij; hij betaald het sportclubje van ons kind, en mijn sportschoolabbo, en de ligplaats van onze boot etc. Maar geld voor kleertjes ofzo, dat moet ik idd altijd vragen, dar denkt ie niet aan, om dat uit zichzelf te geven.
En "even rust willen" , zo was het ook niet helemaal hoor, hij ging niet lekker op stap ofzo maar lag met 40 graden koorts in bed.
Nu klinkt het weer alsof ik hem in bescherming neem, maar ik zie heus wel het punt wat je probeert te maken en de reden dat ik deze topic heb geopend is daarmee ook niet weg natuurlijk, en op dez emanier wordt het idd een beetje een zeurtopic, maar die nuance is er dus wel degelijk.
woensdag 17 februari 2010 om 20:34
quote:_Hertje_ schreef op 17 februari 2010 @ 19:36:
[...]
Ik weet niet hoor, maar als je het topic niet hebt gelezen, zeg dan gewoon niks. Ik geef al meerdere keren aan dat we buiten dit geleuter om echt wel gek zijn met en op elkaar. En het bloed onder mijn nagels vandaan halen? Waar staat dat? Bepaalde dingen wekken ergernissen op ja. Maar er is genoeg wat ik wel leuk en lief vind, anders was de keuze namelijk echt wel makkelijk gemaakt. Ik ben geen biefstukhoer oid.
Ik heb het topic wel gelezen. Misschien haalt ie niet het bloed onder je nagels, maar de dingen die hij doet zetten kwaad bloed bij je.
Maar aangezien jij alles heel goed weet te bagataliseren wens ik je veel geluk met hem samen.
[...]
Ik weet niet hoor, maar als je het topic niet hebt gelezen, zeg dan gewoon niks. Ik geef al meerdere keren aan dat we buiten dit geleuter om echt wel gek zijn met en op elkaar. En het bloed onder mijn nagels vandaan halen? Waar staat dat? Bepaalde dingen wekken ergernissen op ja. Maar er is genoeg wat ik wel leuk en lief vind, anders was de keuze namelijk echt wel makkelijk gemaakt. Ik ben geen biefstukhoer oid.
Ik heb het topic wel gelezen. Misschien haalt ie niet het bloed onder je nagels, maar de dingen die hij doet zetten kwaad bloed bij je.
Maar aangezien jij alles heel goed weet te bagataliseren wens ik je veel geluk met hem samen.
woensdag 17 februari 2010 om 20:47
quote:Madhe schreef op 17 februari 2010 @ 20:34:
[...]
Ik heb het topic wel gelezen. Misschien haalt ie niet het bloed onder je nagels, maar de dingen die hij doet zetten kwaad bloed bij je.
Maar aangezien jij alles heel goed weet te bagataliseren wens ik je veel geluk met hem samen.Dank je! Ik snap dat het een stuk smeuiger is als je iemand gewoon een eikel kan vinden maar helaas is dit geen soap en is het irl allemaal wat minder zwart-wit. Nogmaals; anders had ik niet zo hoeven twijfelen he, dat lijkt me evident. Ik ben niet zo masochistisch om bij een vent te blijven die me met opzet slecht behandeld en geen enkele leuke kwaliteit heeft.
[...]
Ik heb het topic wel gelezen. Misschien haalt ie niet het bloed onder je nagels, maar de dingen die hij doet zetten kwaad bloed bij je.
Maar aangezien jij alles heel goed weet te bagataliseren wens ik je veel geluk met hem samen.Dank je! Ik snap dat het een stuk smeuiger is als je iemand gewoon een eikel kan vinden maar helaas is dit geen soap en is het irl allemaal wat minder zwart-wit. Nogmaals; anders had ik niet zo hoeven twijfelen he, dat lijkt me evident. Ik ben niet zo masochistisch om bij een vent te blijven die me met opzet slecht behandeld en geen enkele leuke kwaliteit heeft.
woensdag 17 februari 2010 om 21:09
Sinds wanneer staat 'slecht behandelen en geen leuke kwaliteiten hebben' gelijk aan 'niet willen binden, niet willen samenwonen'?
Hij kan hartstikke leuk zijn, maar misschien niet het type om samen te wonen. En toen jij zwanger was heb je toch aangegeven dat je het prima vond als hij zich er niet mee bemoeide? Dat kan allemaal veranderd zijn, je gevoel daarover, maar dat wil niet zeggen dat dat voor hem ook zo is natuurlijk.
En dus moet je kijken wat je er dan mee wilt. Je kunt je wel gaan blindstaren op het samen willen wonen, maar denk je niet dat hij daar wel mee was gekomen als hij dat wilde? Dat heeft hij niet gedaan. Dus lijkt het me gewoon verstandiger je te richten op hoe je dit verder aan gaat pakken. Ga je met hem door latten, maar hou je je verwachtingen laag of stop je hiermee?
En denk daarbij ook aan wat je keuze voor je kind betekend. Want dat is nu het belangrijkste. En die keuze heb je zelf gemaakt toen jij voor jullie kind wilde gaan, om je kind boven jou te zetten, boven hem, gewoon op de eerste plaats.
Hij kan hartstikke leuk zijn, maar misschien niet het type om samen te wonen. En toen jij zwanger was heb je toch aangegeven dat je het prima vond als hij zich er niet mee bemoeide? Dat kan allemaal veranderd zijn, je gevoel daarover, maar dat wil niet zeggen dat dat voor hem ook zo is natuurlijk.
En dus moet je kijken wat je er dan mee wilt. Je kunt je wel gaan blindstaren op het samen willen wonen, maar denk je niet dat hij daar wel mee was gekomen als hij dat wilde? Dat heeft hij niet gedaan. Dus lijkt het me gewoon verstandiger je te richten op hoe je dit verder aan gaat pakken. Ga je met hem door latten, maar hou je je verwachtingen laag of stop je hiermee?
En denk daarbij ook aan wat je keuze voor je kind betekend. Want dat is nu het belangrijkste. En die keuze heb je zelf gemaakt toen jij voor jullie kind wilde gaan, om je kind boven jou te zetten, boven hem, gewoon op de eerste plaats.
woensdag 17 februari 2010 om 22:43
hij kan best leuk overkomen, maar als jij als moeder moet vragen om geld voor kleren voor je kind en tevreden bent omdat hij je sportschool betaalt dan is er toch wel iets aan de hand. Wie betaalt de kosten van het kind, woonlasten, elektra, gas, kinderopvang, cadeautjes, clubjes, uitjes?
Wie betaalt het eten?
En als hij wel alles betaalt waarom zeg je dan in je openingspost dat je er financieel alleen voorstaat? Of je zit in de ontkenning of je verdraait de werkelijkheid
Wie betaalt het eten?
En als hij wel alles betaalt waarom zeg je dan in je openingspost dat je er financieel alleen voorstaat? Of je zit in de ontkenning of je verdraait de werkelijkheid
woensdag 17 februari 2010 om 22:53
Hij doet e.e. alleen als zij het vraagt en niet uit zichzelf. Duidelijk is dat deze man geen familyman is en dat dat er waarschijnlijk ook niet in zit. Hoeft trouwens niets te zeggen over zijn gevoelens voor TO. Hij kan best enorm veel van haar en zijn kind houden. Alleen wil of kan ie niet de verantwoordelijkheid nemen die daarbij hoort, en is hij in die zin niet uit vader- of partnerhout gesneden, wat TO zo graag zou willen.
helaas hoopt ze nog altijd dat er een dag komt dat hij het licht gat zien en ineens wel met haar wil samenwonen en de vaderrol op zich neemt.
helaas hoopt ze nog altijd dat er een dag komt dat hij het licht gat zien en ineens wel met haar wil samenwonen en de vaderrol op zich neemt.
