Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
zondag 23 september 2007 om 01:49
nou, hij is nogal van de orde en rust in huis. opgeruimd, netjes, geen rommelhoekjes...we hebben geprobeerd eruit te komen en ik ben normaal ook vrij netjes, maar door mijn dip zeg maar kon ik het even niet. beloofde hem steeds van wel, maar kreeg het niet voor elkaar om dingen in huis aan te pakken. alsof ik er emotioneel even niet de energie voor had ofzo...
is dit een beetje duidelijk? krijg het moeilijk omschreven.
is dit een beetje duidelijk? krijg het moeilijk omschreven.
zondag 23 september 2007 om 01:55
hij geloofde me niet meer als ik zei dat ik het ging aanpakken...heb ook geprobeerd bijvoorbeeld te stoppen met roken en dat lukte ook niet. toen ben ik niet meer gaan roken waar hij bij was waardoor hij dat dat ik het stiekum deed en dus tegen hem loog. zijn gevoel van liefde is er nog, maar na meerdere keren mijn beloftes niet waar te maken naar mezelf en naar hem toe, wil hij echt niet meer nu.
het rotte is dat hij me nog niet op mijn best kent. heb dat ook aangegeven, gevraagd om een kans, omdat het nu als het goed is stukje bij beetje wat beter zal gaan met me, maar dat kon hij oprecht niet meer opbrengen.
k heb het zwaar verpest voor mezelf en kan mezelf wel door mijn kop schieten nu
het rotte is dat hij me nog niet op mijn best kent. heb dat ook aangegeven, gevraagd om een kans, omdat het nu als het goed is stukje bij beetje wat beter zal gaan met me, maar dat kon hij oprecht niet meer opbrengen.
k heb het zwaar verpest voor mezelf en kan mezelf wel door mijn kop schieten nu
zondag 23 september 2007 om 01:58
zondag 23 september 2007 om 01:59
Het klinkt alsof het meer ging om wat hij van jou wilde dat wat jij zelf wilde. Je wilde vast ook zelf wel stoppen met roken, maar het komt op me over alsof je het meer voor hem deed. Dat opruimen ook, je beloofde beterschap en meende dat ook maar je kon het ondertussen niet opbrengen.
Vind jij het lastig om nee te zeggen Lalein? Ik herken dat namelijk, ik zeg liever ja ook als ik eigenlijk al weet dat ik mijn belofte niet kan waarmaken. Dat is goed bedoeld maar leidt vaak tot problemen als eenmaal blijkt dat je je niet aan de afspraak kan houden. Zoals dat liegen over niet meer roken, dat was eigenlijk een te vermijden probleem als jij had gezegd dat je nu niet wilde stoppen met roken (wat jouw goed recht is). Herken je daar iets in?
Vind jij het lastig om nee te zeggen Lalein? Ik herken dat namelijk, ik zeg liever ja ook als ik eigenlijk al weet dat ik mijn belofte niet kan waarmaken. Dat is goed bedoeld maar leidt vaak tot problemen als eenmaal blijkt dat je je niet aan de afspraak kan houden. Zoals dat liegen over niet meer roken, dat was eigenlijk een te vermijden probleem als jij had gezegd dat je nu niet wilde stoppen met roken (wat jouw goed recht is). Herken je daar iets in?
Ga in therapie!
zondag 23 september 2007 om 02:00
Hé lieverd, je pakt jezelf nu wel veel te hard aan.
Met dat je het zwaar verpest hebt voor jezelf etc.
Je moet ergens doorheen, je gaat een periode door van aan dingen werken, je moet sommige andere zaken even laten voor wat ze zijn.
Wat verdrietig meid.
Maar blijf het wel helder zien, jij bent nu het belangrijkste, jij moet het gaan doen. Voor jou.
Met dat je het zwaar verpest hebt voor jezelf etc.
Je moet ergens doorheen, je gaat een periode door van aan dingen werken, je moet sommige andere zaken even laten voor wat ze zijn.
Wat verdrietig meid.
Maar blijf het wel helder zien, jij bent nu het belangrijkste, jij moet het gaan doen. Voor jou.
zondag 23 september 2007 om 02:00
ik ben een moeilijke nee zegger. maar door de beloftes aan hem te maken, dacht ik dat ik ze voor mezelf ook beter kon nakomen. natuurlijk vind ik het ook fijn om het huis spik en span te hebben en rookvrij door het leven te gaan, maar het lukte niet, hoezeer ik mijn belofte ook meende op het moment dat ik ze maakte.
zondag 23 september 2007 om 02:02
Nou zeg, dat zou ik wel zeggen Lemmy. Jeetje, het is nogal wat, jullie gaan tijdelijk uit elkaar en hij gaat terug naar zijn ex? Dat noem ik geen verlatingsangst hoor! Jij gaat daarvoor naar de psych? Onder verlatingsangst versta ik een soort pathologisch patroon in relaties, maar dit is gewoon een heel begrijpelijke reactie op een reële gebeurtenis geweest. Ik begrijp eigenlijk niet waarom dit probleem helemaal op jouw schouders berust, terwijl het ook aan hem was jouw vertrouwen te herstellen (om te beginnen door elk contact met zijn ex te verbreken).
Ga in therapie!
zondag 23 september 2007 om 02:02
zondag 23 september 2007 om 02:04
hij herstelde het vertrouwen ook niet altijd. ex belde nog wel eens bijv en dan ging hij het gesprek aan, maar ik heb hem dat nooit kwalijk genomen en ook zeker nooit als rede gezien om er een eind aan te maken.
psych zegt ook dat het geen verlatingsangst was, maar meer een gebrek aan vertrouwen wat inderdaad volledig terecht was toen.
psych zegt ook dat het geen verlatingsangst was, maar meer een gebrek aan vertrouwen wat inderdaad volledig terecht was toen.
zondag 23 september 2007 om 02:05
zondag 23 september 2007 om 02:06
Ja, dat vind ik dus ook Dubio...
Toen ik eerst las wat je schreef Lalein, dacht ik dat dit misschien dan nu wel de uitgelezen kans zou zijn om uitgebreid met jezelf ''aan het werk'' te gaan, je gaat immers toch al naar een psych. En als je dingen voor jezelf op een rijtje hebt en van je verlatingsangst af bent, kijken of er opnieuw een mogelijkheid bestaat deze relatie nieuw leven in te blazen. Maar nu lees ik dat de oorzaak van je verlatingsangst eigenlijk heel duidelijk is... eigenlijk komt het dus gewoon door wat hij heeft gedaan toen, en dat jij dat niet kunt vergeten. Heel begrijpelijk denk ik, ik weet van mezelf wel dat ik dat ook niet zou kunnen.
Toen ik eerst las wat je schreef Lalein, dacht ik dat dit misschien dan nu wel de uitgelezen kans zou zijn om uitgebreid met jezelf ''aan het werk'' te gaan, je gaat immers toch al naar een psych. En als je dingen voor jezelf op een rijtje hebt en van je verlatingsangst af bent, kijken of er opnieuw een mogelijkheid bestaat deze relatie nieuw leven in te blazen. Maar nu lees ik dat de oorzaak van je verlatingsangst eigenlijk heel duidelijk is... eigenlijk komt het dus gewoon door wat hij heeft gedaan toen, en dat jij dat niet kunt vergeten. Heel begrijpelijk denk ik, ik weet van mezelf wel dat ik dat ook niet zou kunnen.
zondag 23 september 2007 om 02:08
Ik denk inderdaad dat je al een voorschot hebt genomen op het rouwproces toen, om het maar zo te zeggen. Die tranen heb je niet voor niets gehuild toen. Je bent er duidelijk ook verder door gekomen want je hebt niet voor niets besloten naar een psych te gaan.
Heb jij hem nooit kwalijk genomen dat hij contact had met zijn ex of heb je dat nooit uitgesproken? Ik kan me niet voorstellen dat het je niets deed. Waarom zei je dan niets? Was er meer plek voor zijn grieven dan voor de jouwe?
Heb jij hem nooit kwalijk genomen dat hij contact had met zijn ex of heb je dat nooit uitgesproken? Ik kan me niet voorstellen dat het je niets deed. Waarom zei je dan niets? Was er meer plek voor zijn grieven dan voor de jouwe?
Ga in therapie!
zondag 23 september 2007 om 02:08
quote:Lalein schreef op 23 september 2007 @ 02:00:
ik ben een moeilijke nee zegger. maar door de beloftes aan hem te maken, dacht ik dat ik ze voor mezelf ook beter kon nakomen. natuurlijk vind ik het ook fijn om het huis spik en span te hebben en rookvrij door het leven te gaan, maar het lukte niet, hoezeer ik mijn belofte ook meende op het moment dat ik ze maakte.
Even quoten want ik loop telkens achter met reageren, ben niet zo snel vanavond.
Herkenbaar dit. alsof je een extra stok achter de deur hebt, omdat je wel móet.
En het echt menen, absoluut.
maar je kunt niet meer dan wat je aankan.
En als je aan zoiets van jezelf werkt, kan dat veel kosten van andere dingen die eigenlijk heel normaal lijken.
Ik heb dat nu ook, en de afgelopen tijd.
Alleen al het zorgen voor mijn dochter en het huishouden is eigenlijk net te veel, qua energie die ik heb. Dan daarbij nog de andere dinge die ik wil doen, zoals studeren nu en uitwerken van wat er gebeurd is enzo.
ik loop te balanceren, te schipperen.
Val om van de slaap, het huis ziet er niet uit, ik voel me telkens of ik achterloop, heb schuldgevoelens naar anderen toe. (Mamzie ik wil je steeds schrijven)
Maar ik zie ook wel hoe ik er eigenlijk naar moet kijken, me wat beter moet voelen over wat ik doe.
jij zult dat ook moeten doen.
Je kunt niet alles tegelijk, je moet nu echt voor jezelf kiezen en kiezen voor wat jij nu echt moet doen.
Jammer dat hij je niet kan steunen nu.
Maar je komt hier doorheen, je hebt altijd iemand om mee te praten, net zoals hier nu toevallig op het forum, en je komt echt een stap verder, dieper, met jezelf.
Vertrouw daarop.
Maar goed, nu heb je vooral liefdesverdriet....
ik ben een moeilijke nee zegger. maar door de beloftes aan hem te maken, dacht ik dat ik ze voor mezelf ook beter kon nakomen. natuurlijk vind ik het ook fijn om het huis spik en span te hebben en rookvrij door het leven te gaan, maar het lukte niet, hoezeer ik mijn belofte ook meende op het moment dat ik ze maakte.
Even quoten want ik loop telkens achter met reageren, ben niet zo snel vanavond.
Herkenbaar dit. alsof je een extra stok achter de deur hebt, omdat je wel móet.
En het echt menen, absoluut.
maar je kunt niet meer dan wat je aankan.
En als je aan zoiets van jezelf werkt, kan dat veel kosten van andere dingen die eigenlijk heel normaal lijken.
Ik heb dat nu ook, en de afgelopen tijd.
Alleen al het zorgen voor mijn dochter en het huishouden is eigenlijk net te veel, qua energie die ik heb. Dan daarbij nog de andere dinge die ik wil doen, zoals studeren nu en uitwerken van wat er gebeurd is enzo.
ik loop te balanceren, te schipperen.
Val om van de slaap, het huis ziet er niet uit, ik voel me telkens of ik achterloop, heb schuldgevoelens naar anderen toe. (Mamzie ik wil je steeds schrijven)
Maar ik zie ook wel hoe ik er eigenlijk naar moet kijken, me wat beter moet voelen over wat ik doe.
jij zult dat ook moeten doen.
Je kunt niet alles tegelijk, je moet nu echt voor jezelf kiezen en kiezen voor wat jij nu echt moet doen.
Jammer dat hij je niet kan steunen nu.
Maar je komt hier doorheen, je hebt altijd iemand om mee te praten, net zoals hier nu toevallig op het forum, en je komt echt een stap verder, dieper, met jezelf.
Vertrouw daarop.
Maar goed, nu heb je vooral liefdesverdriet....
zondag 23 september 2007 om 02:12
ik heb hem het contact nooit kwalijk KUNNEN nemen, omdat zij altijd de initiatiefnemer was in het contact. heb hem wel kwalijk genomen dat hij het niet afkapte en dat deed wel pijn...we hebben het er ook vaak zat over gehad...zondag nog, belde ze om half 10 toen we in bed lagen omdat ze zich even kut voelde. geen nette tijd, maar hij heeft haar toen hetzelfde gezegd als mij nu "je kan me altijd bellen"..hij zegt van zichzelf ook dattie te sociaal is. te bang om anderen te kwetsen...
misschien pasten we inderdaad niet zo goed bij elkaar en de verlatingsangst heeft zeker een stempel op de relatie gedrukt. doet alleen zo verdomd veel pijn om hem weer te verliezen. we konden het zo geweldig leuk hebben en ik kon er zo van genieten om tegen hem aan te liggen en te vertellen wat ik wilde vertellen, hoe onnozel ook. wat dat betreft is hij een geweldige vent hoor, vergis je niet
misschien pasten we inderdaad niet zo goed bij elkaar en de verlatingsangst heeft zeker een stempel op de relatie gedrukt. doet alleen zo verdomd veel pijn om hem weer te verliezen. we konden het zo geweldig leuk hebben en ik kon er zo van genieten om tegen hem aan te liggen en te vertellen wat ik wilde vertellen, hoe onnozel ook. wat dat betreft is hij een geweldige vent hoor, vergis je niet
zondag 23 september 2007 om 02:14
