Relaties
alle pijlers
Eigen achternaam na trouwen
maandag 8 maart 2010 om 18:31
Ik ben anno 2010 erg verbaasd dat zoveel mensen er klakkeloos vanuit gaan, dat ik na mijn huwelijk de naam van mijn man aanneem. Of anders gezegd, dat zoveel mensen verbaasd zijn, dat ik niet de naam van mijn man aanneem.
Officieel kun je je naam niet eens veranderen, voor de burgerlijke stand houd je altijd je meisjesnaam.
Eigenlijk vind ik het erg vervelend om post te krijgen met mevr Achternaam Man - Meisjesnaam. Of nog erger; hier in Engeland krijg je regelmatig post met Mr en Mrs Voornaam Achternaam Man. Daar ben ik helemaal uit beeld verdwenen!
Hoe kan ik het in mijn omgeving duidelijk maken dat ik alleen mijn eigen naam wil gebruiken?
Officieel kun je je naam niet eens veranderen, voor de burgerlijke stand houd je altijd je meisjesnaam.
Eigenlijk vind ik het erg vervelend om post te krijgen met mevr Achternaam Man - Meisjesnaam. Of nog erger; hier in Engeland krijg je regelmatig post met Mr en Mrs Voornaam Achternaam Man. Daar ben ik helemaal uit beeld verdwenen!
Hoe kan ik het in mijn omgeving duidelijk maken dat ik alleen mijn eigen naam wil gebruiken?
maandag 8 maart 2010 om 20:00
Dat zal hopelijk inderdaad gaan slijten, dat automatisme,ken ook getrouwde homoseksuele stellen die elkaars achternaam gebruiken.
Tijdens mijn eerste huwelijk gebruikte ik de naam van mijn ex, min of meer omdat het zo "hoorde". Dat zo horen was ook maar betrekkelijk, want ik heb wel tantes die altijd hun eigen naam gebruikt hadden. Toen best wel een geregel om het na de scheiding weer allemaal recht te breien. Nu voor de tweede keer getrouwd, maar blijf nu mijn eigen naam gebruiken.
Ik heb een IJslandse gekend en die vertelde me dat het in IJsland pas echt ingewikkeld in elkaar zit voor niet-IJslanders. Zij en haar broer hadden verschillende achternamen, omdat hij dan iets met "zoon"heette en zij iets met "dochter". In dat gezin waren 4 verschillende achternamen, voor IJslanders heel gewoon, maar als ze op vakantie gingen in het buitenland werd er weleens achter de oren gekrabd.
Tijdens mijn eerste huwelijk gebruikte ik de naam van mijn ex, min of meer omdat het zo "hoorde". Dat zo horen was ook maar betrekkelijk, want ik heb wel tantes die altijd hun eigen naam gebruikt hadden. Toen best wel een geregel om het na de scheiding weer allemaal recht te breien. Nu voor de tweede keer getrouwd, maar blijf nu mijn eigen naam gebruiken.
Ik heb een IJslandse gekend en die vertelde me dat het in IJsland pas echt ingewikkeld in elkaar zit voor niet-IJslanders. Zij en haar broer hadden verschillende achternamen, omdat hij dan iets met "zoon"heette en zij iets met "dochter". In dat gezin waren 4 verschillende achternamen, voor IJslanders heel gewoon, maar als ze op vakantie gingen in het buitenland werd er weleens achter de oren gekrabd.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
maandag 8 maart 2010 om 20:02
quote:Serpentina schreef op 08 maart 2010 @ 19:55:
Ik sta bij de gemeente sinds ons trouwen ook ingeschreven als mevr. Eigennaam-Mansnaam, omdat ik het toch stiekem wel mooi vond om "officieel" zijn naam erbij te betrekken.Je staat er gewoon ingeschreven onder je eigen achternaam. Het enige wat er veranderd is, is dat erbij geregistreerd staat hoe je aangeschreven / aangesproken wenst te worden.
Ik sta bij de gemeente sinds ons trouwen ook ingeschreven als mevr. Eigennaam-Mansnaam, omdat ik het toch stiekem wel mooi vond om "officieel" zijn naam erbij te betrekken.Je staat er gewoon ingeschreven onder je eigen achternaam. Het enige wat er veranderd is, is dat erbij geregistreerd staat hoe je aangeschreven / aangesproken wenst te worden.
maandag 8 maart 2010 om 20:04
En het lijkt me ook nogal logisch dat een bepaalde schrijfwijze van iemands eigen naam op een kaart of een enveloppe een ander niet echt overtuigt van de door jou gewenste schrijfwijze. Voor een ander is het waarschijnlijk totaal geen issue, en bij de mensen wiens naam voor jou geen issue is, let je daar toch eigenlijk ook niet op.
Mijn schoonmoeder schrijft mijn voornaam al 14 jaar fout bijvoorbeeld.
Mijn schoonmoeder schrijft mijn voornaam al 14 jaar fout bijvoorbeeld.
maandag 8 maart 2010 om 20:58
Toen ik trouwde had ik geen keuze. In het land waar ik getrouwd ben houden zowel de man als de vrouw hun eigen achternaam als ze trouwen. Mijn kinderen hebben nu een dubbele achternaam. Eerst de (eerste) achternaam van mijn man met daarachter mijn achternaam. Ik kan me dus voorstellen dat mensen bij ons niet meer weten welke achternaam er op post moet.
Als ik iets moet reserveren ligt het er aan in welk land het is of welke achternaam ik opgeef. Hier in Nederland gebruik ik mijn naam en in Spanje mijn man's naam, anders blijf ik spellen.
Als ik iets moet reserveren ligt het er aan in welk land het is of welke achternaam ik opgeef. Hier in Nederland gebruik ik mijn naam en in Spanje mijn man's naam, anders blijf ik spellen.
maandag 8 maart 2010 om 21:12
Ik vind het van een stukje respect getuigen om iemand aan te spreken zoals iemand aangeeft aangesproken te willen worden.
Ik vind het soms een soort van statement maken van degenen die iemand pertinent verkeerd blijven noemen zoals mansnaam ipv eigen naam vrouw in het kader van dat dat nou éénmaal zo zou moeten horen. Vaak gaat het namelijk ook gepaard met die overtuiging. Dan is het een teken van disrespect voor de keuze van een ander. Soms is het gewoon domheid of desinteresse of gemakzucht of...
Nou zou ik daar zelf niet te zwaar aan tillen als vreemden het doen of mensen die de tachtig al zijn gepasseerd maar instanties zoals de belastingdienst moet meegroeien vind ik en ik hoorde onlangs ook dat ze al hun brieven aan gaan passen dus hopelijk ook dat met die achternaam. Mensen van iig vóór een bepaalde leeftijd die gewoon nog in de maatschappij staan en werken zouden er toch wel vertrouwd mee moeten zijn in Nederland dat het gebruik van de eigen achternaam voor een vrouw toch iets is wat vrij normaal is inmiddels.
Zelf vind ik het altijd weer verwarrend als een vriendin of goede kennis is gescheiden en ik dan ineens er achter kom dat ik haar eigen achternaam niet weet en die moet gaan gebruiken. Dan heb ik liever de vriendinnen die gewoon altijd hun eigen achternaam gebruiken dan weet je waar je aan toe bent.
Dat het dan voorkomt dat je 4 verschillende voornamen en achternamen op een envelop moet schrijven moet je dan maar voor lief nemen. Ik vind zelfs trouwen geen vanzelfsprekendheid en er zijn ook zat mensen die gewoon samenwonen (uiteraard ook onder eigen naam dan zeker). Dan beter gewoon ieder een eigen achternaam en maak je ook het verschil niet meer tussen getrouwd en samenwonen. Vrienden noem ik dan bij voornaam en zet het ook zo op de kaart en anders zet ik gewoon de juiste achternamen bij de juiste voorletters en juiste aanhef.
Ik vind het soms een soort van statement maken van degenen die iemand pertinent verkeerd blijven noemen zoals mansnaam ipv eigen naam vrouw in het kader van dat dat nou éénmaal zo zou moeten horen. Vaak gaat het namelijk ook gepaard met die overtuiging. Dan is het een teken van disrespect voor de keuze van een ander. Soms is het gewoon domheid of desinteresse of gemakzucht of...
Nou zou ik daar zelf niet te zwaar aan tillen als vreemden het doen of mensen die de tachtig al zijn gepasseerd maar instanties zoals de belastingdienst moet meegroeien vind ik en ik hoorde onlangs ook dat ze al hun brieven aan gaan passen dus hopelijk ook dat met die achternaam. Mensen van iig vóór een bepaalde leeftijd die gewoon nog in de maatschappij staan en werken zouden er toch wel vertrouwd mee moeten zijn in Nederland dat het gebruik van de eigen achternaam voor een vrouw toch iets is wat vrij normaal is inmiddels.
Zelf vind ik het altijd weer verwarrend als een vriendin of goede kennis is gescheiden en ik dan ineens er achter kom dat ik haar eigen achternaam niet weet en die moet gaan gebruiken. Dan heb ik liever de vriendinnen die gewoon altijd hun eigen achternaam gebruiken dan weet je waar je aan toe bent.
Dat het dan voorkomt dat je 4 verschillende voornamen en achternamen op een envelop moet schrijven moet je dan maar voor lief nemen. Ik vind zelfs trouwen geen vanzelfsprekendheid en er zijn ook zat mensen die gewoon samenwonen (uiteraard ook onder eigen naam dan zeker). Dan beter gewoon ieder een eigen achternaam en maak je ook het verschil niet meer tussen getrouwd en samenwonen. Vrienden noem ik dan bij voornaam en zet het ook zo op de kaart en anders zet ik gewoon de juiste achternamen bij de juiste voorletters en juiste aanhef.
dinsdag 9 maart 2010 om 09:12
Hoe vaak krijg jij dan post op die manier? Ik hoor hier bijna nooit mensen over, en ander moet je het laten veranderen als je bij die instanties zo in het systeem en je vind het niet leuk.
De meeste mensen die ik ken gebruiken hun eigen naam. Hoor bijna nooit meer dat de vrouw de naam van de man aanneemt.
Als ik een kaartje stuur naar bijvoorbeeld mijn zus dan zet ik wel de familie naam van mijn zwager er op, en soms fam. achternaam zwager-meisjesnaam. Gewoon voor het gemak en ook omdat mijn nichtje de achternaam van haar vader heeft. Dan vind ik het zo vreemd om mijn zus apart op de kaart te zetten.
Zelf ben ik niet getrouwd, maar ik gebruik wel heel vaak de achternaam van mijn vriend als we bijvoorbeeld iets kopen en wat dan op naam moet worden gezet. Vind ik makkelijk. Als we zouden trouwen zou ik denk ik wel de achternaam van vriend aannemen. Ik heb een moeilijke achternaam, dus is altijd onhandig en moet ik spellen etc. Achternaam komt ook weinig voor, dus meeste mensen kennen mij wel of mijn familie. Ik vind het soms wel fijn om een beetje 'anoniem' te blijven, dus dan kan ik mooi gebruik maken van achternaam vriend.
De meeste mensen die ik ken gebruiken hun eigen naam. Hoor bijna nooit meer dat de vrouw de naam van de man aanneemt.
Als ik een kaartje stuur naar bijvoorbeeld mijn zus dan zet ik wel de familie naam van mijn zwager er op, en soms fam. achternaam zwager-meisjesnaam. Gewoon voor het gemak en ook omdat mijn nichtje de achternaam van haar vader heeft. Dan vind ik het zo vreemd om mijn zus apart op de kaart te zetten.
Zelf ben ik niet getrouwd, maar ik gebruik wel heel vaak de achternaam van mijn vriend als we bijvoorbeeld iets kopen en wat dan op naam moet worden gezet. Vind ik makkelijk. Als we zouden trouwen zou ik denk ik wel de achternaam van vriend aannemen. Ik heb een moeilijke achternaam, dus is altijd onhandig en moet ik spellen etc. Achternaam komt ook weinig voor, dus meeste mensen kennen mij wel of mijn familie. Ik vind het soms wel fijn om een beetje 'anoniem' te blijven, dus dan kan ik mooi gebruik maken van achternaam vriend.
dinsdag 9 maart 2010 om 11:38
quote:Julianna schreef op 08 maart 2010 @ 18:31:
Of nog erger; hier in Engeland krijg je regelmatig post met Mr en Mrs Voornaam Achternaam Man. Daar ben ik helemaal uit beeld verdwenen!
Gebeurt je dat echt? Toen ik in Engeland woonde, zag ik het wel bij mensen van de generatie van mijn grootouders, maar bij mijn eigen generatie mocht je normaal gesproken toch nog net wel je eigen voornaam houden.
Of nog erger; hier in Engeland krijg je regelmatig post met Mr en Mrs Voornaam Achternaam Man. Daar ben ik helemaal uit beeld verdwenen!
Gebeurt je dat echt? Toen ik in Engeland woonde, zag ik het wel bij mensen van de generatie van mijn grootouders, maar bij mijn eigen generatie mocht je normaal gesproken toch nog net wel je eigen voornaam houden.
woensdag 10 maart 2010 om 14:19
quote:blijfgewoonbianca schreef op 08 maart 2010 @ 18:40:
Sinds Napoleon voeren getrouwde vrouwen hun mans naam, pas sinds kort kan je kiezen. Toch niet zo héél gek dat veel mensen daar nog aan moeten wennen?
Nou ja, sinds kort, dat is overdreven vind ik. Mijn ouders zijn begin jaren zeventig getrouwd en toen was er al een behoorlijke minderheid (in ieder geval onder hoger opgeleiden) die gewoon haar meisjesnaam bleef voeren als getrouwde vrouw.
Als kind had ik genoeg klasgenootjes bij wie de ouders niet dezelfde achternaam gebruikten.
Enkele decennia vind ik wel lang om te wennen aan het feit dat niet iedereen dezelfde keuzes maakt op dit gebied!
Sinds Napoleon voeren getrouwde vrouwen hun mans naam, pas sinds kort kan je kiezen. Toch niet zo héél gek dat veel mensen daar nog aan moeten wennen?
Nou ja, sinds kort, dat is overdreven vind ik. Mijn ouders zijn begin jaren zeventig getrouwd en toen was er al een behoorlijke minderheid (in ieder geval onder hoger opgeleiden) die gewoon haar meisjesnaam bleef voeren als getrouwde vrouw.
Als kind had ik genoeg klasgenootjes bij wie de ouders niet dezelfde achternaam gebruikten.
Enkele decennia vind ik wel lang om te wennen aan het feit dat niet iedereen dezelfde keuzes maakt op dit gebied!
donderdag 11 maart 2010 om 16:05
[quote]dippy schreef op 10 maart 2010 @ 17:15:
[...]
Ik dacht dat dit pas sinds kort (een jaar of tien?) mogelijk was? Ik weet het niet hoor, altijd gedacht. Ik ken niemand die haar eigen naam gehouden heeft bij trouwen, behalve ikzelf.
/quote]
Nee hoor, kan al heel lang. (Ik kan zo gauw niet vinden hoe lang, maar mijn ouders zijn in 1971 getrouwd en toen kon het dus al!).
Grappig dat jij weer niemand kent die haar eigen naam heeft gehouden. Ik ken weer bijna niemand, zeker niet van mijn eigen generatie, die de naam van haar man heeft aangenomen! Kennelijk hangt dat van sociale factoren af (dorp/stad, opleidingsniveau, regio, (geen) geloof??), al zou ik zo gauw niet weten welke.
[...]
Ik dacht dat dit pas sinds kort (een jaar of tien?) mogelijk was? Ik weet het niet hoor, altijd gedacht. Ik ken niemand die haar eigen naam gehouden heeft bij trouwen, behalve ikzelf.
/quote]
Nee hoor, kan al heel lang. (Ik kan zo gauw niet vinden hoe lang, maar mijn ouders zijn in 1971 getrouwd en toen kon het dus al!).
Grappig dat jij weer niemand kent die haar eigen naam heeft gehouden. Ik ken weer bijna niemand, zeker niet van mijn eigen generatie, die de naam van haar man heeft aangenomen! Kennelijk hangt dat van sociale factoren af (dorp/stad, opleidingsniveau, regio, (geen) geloof??), al zou ik zo gauw niet weten welke.
donderdag 11 maart 2010 om 16:15
Het kan inderdaad al heel lang, hoor. Mijn ouders zijn in de jaren 60 getrouwd, mijn moeder gebruikte dan wel de achternaam van mijn vader, maar veel vrouwelijke kennissen, ook getrouwd in de jaren 60, maar ook in de jaren 50, gebruikten hun eigen naam. Toen ik in 1989 voor de eerste keer ging trouwen werd aan mijn zelfs door vrienden en kennissen gevraagd of ik mijn eigen naam bleef gebruiken of dat ik de naam van mijn man ging gebruiken. Andersom vroeg ik aan een vriendin die in dezelfde periode ging trouwen of ze haar naam bleef gebruiken. Dus het is al veel langer zo. Maar er is nog een groep voor wie het heel vanzelfsprekend is dat de vrouw de naam van de man gaat voeren. Een vriendin van mij is getrouwd, haar man is haar naam gaan voeren en hun kindje heeft ook haar naam.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
donderdag 11 maart 2010 om 16:19
quote:Neele01 schreef op 08 maart 2010 @ 19:33:
Mij heeft echt nog nooit iemand gevraagd waarom ik mans naam niet heb genomen.
Zou ik echt raar vinden. Ik vind dat zo 1950 om je man zijn achternaam te nemen....
Ik vind dat zo 1940 om daar een oordeel over te hebben.
Leven en laten leven.
Zie dat iemand anders daar ook al over viel, wil ik er bij zeggen dat ik mijn eigen naam heb gehouden, of toch niet of toch wel mmmmmmmmmmm
Mij heeft echt nog nooit iemand gevraagd waarom ik mans naam niet heb genomen.
Zou ik echt raar vinden. Ik vind dat zo 1950 om je man zijn achternaam te nemen....
Ik vind dat zo 1940 om daar een oordeel over te hebben.
Leven en laten leven.
Zie dat iemand anders daar ook al over viel, wil ik er bij zeggen dat ik mijn eigen naam heb gehouden, of toch niet of toch wel mmmmmmmmmmm
donderdag 11 maart 2010 om 16:30
Ik heb mijn vriend eens voorgesteld om, indien we kinderen zouden krijgen, hen mijn achternaam te geven. Pfoei! Dat is dus echt nog niet geaccepteerd, terwijl dit gewoon wettelijk mogelijk is, je moet dit dan wel voor de geboorte bij gemeente/stadhuis aangeven. Ik heb een redelijk nette achternaam, mijn vriend heeft een drieletterige korte stomme achternaam. Je moet er wel je hele leven mee door en je kiest de voornaam immers ook zorgvuldig. En daarnaast zet de vrouw de kinderen op de wereld, dus waarom niet haar achternaam ook als de ouders gehuwd zijn?
donderdag 11 maart 2010 om 16:32
donderdag 11 maart 2010 om 16:34
quote:Julianna schreef op 08 maart 2010 @ 18:31:
Ik ben anno 2010 erg verbaasd dat zoveel mensen er klakkeloos vanuit gaan, dat ik na mijn huwelijk de naam van mijn man aanneem. Of anders gezegd, dat zoveel mensen verbaasd zijn, dat ik niet de naam van mijn man aanneem.
Officieel kun je je naam niet eens veranderen, voor de burgerlijke stand houd je altijd je meisjesnaam.
Eigenlijk vind ik het erg vervelend om post te krijgen met mevr Achternaam Man - Meisjesnaam. Of nog erger; hier in Engeland krijg je regelmatig post met Mr en Mrs Voornaam Achternaam Man. Daar ben ik helemaal uit beeld verdwenen!
Hoe kan ik het in mijn omgeving duidelijk maken dat ik alleen mijn eigen naam wil gebruiken?
In nl kan je 4 achternamen hebben, na je huwelijk:
a, a-b, b-a en b
Je hoeft de omgeving toch niets duidelijk te maken, het is jouw keuze en dat gaat de omgeving niets aan.
Ik ben anno 2010 erg verbaasd dat zoveel mensen er klakkeloos vanuit gaan, dat ik na mijn huwelijk de naam van mijn man aanneem. Of anders gezegd, dat zoveel mensen verbaasd zijn, dat ik niet de naam van mijn man aanneem.
Officieel kun je je naam niet eens veranderen, voor de burgerlijke stand houd je altijd je meisjesnaam.
Eigenlijk vind ik het erg vervelend om post te krijgen met mevr Achternaam Man - Meisjesnaam. Of nog erger; hier in Engeland krijg je regelmatig post met Mr en Mrs Voornaam Achternaam Man. Daar ben ik helemaal uit beeld verdwenen!
Hoe kan ik het in mijn omgeving duidelijk maken dat ik alleen mijn eigen naam wil gebruiken?
In nl kan je 4 achternamen hebben, na je huwelijk:
a, a-b, b-a en b
Je hoeft de omgeving toch niets duidelijk te maken, het is jouw keuze en dat gaat de omgeving niets aan.
donderdag 11 maart 2010 om 16:36
quote:blijfgewoonbianca schreef op 08 maart 2010 @ 18:41:
Ik weet tegenwoordig niet eens meer hoe ik gezinnen moet adresseren.... Fam. de Vliet kan bijna nooit meer want óf het is een samengesteld gezin of ma heeft haar meisjesnaam gehouden. lekker makkelijk....ik ken geen gezin dat en samengesteld is/een vrouw met "eigen naam obsessie" heeft, en dat ik post stuur. Ik ben een heikneuter, vrees ik.
Ik weet tegenwoordig niet eens meer hoe ik gezinnen moet adresseren.... Fam. de Vliet kan bijna nooit meer want óf het is een samengesteld gezin of ma heeft haar meisjesnaam gehouden. lekker makkelijk....ik ken geen gezin dat en samengesteld is/een vrouw met "eigen naam obsessie" heeft, en dat ik post stuur. Ik ben een heikneuter, vrees ik.
woensdag 24 maart 2010 om 12:06
Obsessie?? Wat flauw om dat zo te zeggen. Je hebt blijkbaar dit topic niet goed gelezen... Het gaat erom dat ik graag mijn eigen naam wil gebruiken, maar dat veel mensen er zonder meer vanuit gaan, dat ik de naam van mijn man gebruik. Ik ben er verbaasd over dat dit in 2010 nog steeds een automatisme is!
woensdag 24 maart 2010 om 13:14
woensdag 24 maart 2010 om 14:34
Tja, opinie van een man hierover : Het maakt mij niet uit welke achternaam mijn vriendin zou willen gebruiken als we eenmaal getrouwd zijn. Ik kan me voorstellen dat het voor haar praktisch zou zijn, gezien ze het in haar vakgebied ook voor een deel moet hebben van naamsbekendheid en publicaties... haar keuze dus.
Maar in het kader van geslacht en stamboom (ik weet het, zóó 2000 voor christus, maar het is niet anders) zou ik toch graag zien dat eventuele kinderen mijn achternaam krijgen. Er is nog geen mannelijk nageslacht in de familie, het voelt op de een of ander manier toch prettiger aan als dat zou kunnen. Idealiter een kind of vier met verschillende achternamen zodat alle opa's en oma's tevreden zijn , maar dat mag in Nederland helaas niet :/
Maar in het kader van geslacht en stamboom (ik weet het, zóó 2000 voor christus, maar het is niet anders) zou ik toch graag zien dat eventuele kinderen mijn achternaam krijgen. Er is nog geen mannelijk nageslacht in de familie, het voelt op de een of ander manier toch prettiger aan als dat zou kunnen. Idealiter een kind of vier met verschillende achternamen zodat alle opa's en oma's tevreden zijn , maar dat mag in Nederland helaas niet :/
woensdag 24 maart 2010 om 14:48
Ik vind mijn eigen achternaam verschrikkelijk lelijk, en zeker in het buitenland kan niemand hem uitspreken (laat staan schrijven). In Nederland ging dat altijd al mis en de helft van mijn email kwam niet aan.. En bij verschillende instanties kreeg ik ook de juiste spelwijze niet doorgevoerd...pfff
Mijn man's achternaam is niet heel mooi, maar wel makkelijk, hoef ik nooit te spellen en kan prima in het engels.
Voor mij was de keus dus makkelijk: ik gebruik een makkelijke naam, namelijk alleen die van mijn man en mijn kinderen krijgen hem ook!
Mijn eigen achternaam is alleen wel leuk om te zien via welke weg de reclamemakers nu weer aan hun adressenbestand gekomen waren: elke keer een andere spelling!
Mijn man's achternaam is niet heel mooi, maar wel makkelijk, hoef ik nooit te spellen en kan prima in het engels.
Voor mij was de keus dus makkelijk: ik gebruik een makkelijke naam, namelijk alleen die van mijn man en mijn kinderen krijgen hem ook!
Mijn eigen achternaam is alleen wel leuk om te zien via welke weg de reclamemakers nu weer aan hun adressenbestand gekomen waren: elke keer een andere spelling!
woensdag 24 maart 2010 om 14:56
quote:Norre schreef op 24 maart 2010 @ 13:21:
Ik ben gedwongen door mijn man. Mocht niet kiezen. Als ik niet zijn achternaam aan zou nemen, wilde hij niet trouwen.
Heb het er nog steeds moeilijk mee op z'n tijd.
dan had ie wat mij betreft dat huwelijk lekker op zijn buik kunnen schrijven!
Wisten jullie trouwens met één (dus meestel hun eigen) in solliciatiebrieven als intelligenter en zelfstandiger worden beoordeeld? Was laatst een onderzoekje over, zal eens kijken of ik een linkje kan vinden.
Ik vind t ook zo ouderwets en ongeemanicipeerd overkomen om zijn naam klakkeloos over te nemen. Ben altijd verbaasd dat zoveel vrouwen inclusief mijn vriendinnen dat momenteel nog doen.
Ik ben gedwongen door mijn man. Mocht niet kiezen. Als ik niet zijn achternaam aan zou nemen, wilde hij niet trouwen.
Heb het er nog steeds moeilijk mee op z'n tijd.
dan had ie wat mij betreft dat huwelijk lekker op zijn buik kunnen schrijven!
Wisten jullie trouwens met één (dus meestel hun eigen) in solliciatiebrieven als intelligenter en zelfstandiger worden beoordeeld? Was laatst een onderzoekje over, zal eens kijken of ik een linkje kan vinden.
Ik vind t ook zo ouderwets en ongeemanicipeerd overkomen om zijn naam klakkeloos over te nemen. Ben altijd verbaasd dat zoveel vrouwen inclusief mijn vriendinnen dat momenteel nog doen.
