Hoe er mee om gaan?

Hoi...

Er moet me even iets van het hart...

Twee jaar terug een jongen leren kennen tijdens een weekendje weg nummers uitgewisseld, wat zitten smsen daarna een keertje afgesproken maar ik was er toch niet helemaal ondersteboven van.



Hij kreeg vrij snel daarna een vriendin en half jaartje later weer contact met elkaar via msn/hyves.

Werd steeds meer en gingen nu ook bellen... Vanaf vorig september tot dit jaar februari heel veel contact gehad (ik had tussendoor nog een andere man tegengekomen maar dat liep stuk)

Hij wilde steeds maar afspreken maar ik was er een beetje huiverig voor omdat hij naar mijn idee iets te hard van stapel liep. Dus vaak afspraken gemaakt die ik vervolgens weer af heb gezegd.

Maar toen in februari dacht ik ach ik ken hem nou zo lang laten we maar gewoon wat drinken ik zie het wel...

Hij kwam helemaal naar mij toe (anderhalfuur rijden) voor een paar kopjes thee in de kroeg hier en hij is weer terug gereden.

Het voelde ineens heel goed, gezellig, veel gelachen...



Weekend daarop kwam hij weer naar mij toe maar bleef dan ook slapen, dit was ook de eerste keer dat we sex hebben gehad met elkaar en dat was ook geweldig! Hij kon niet van me af blijven het hele weekend en het was wederom zo leuk.



Weekend daarop zou hij op zondag een maand naar het buitenland gaan... Ik kon dat weekend niet zijn kant op komen dus we zouden niks af spreken. Zaterdag beld hij op ik kom naar jou toe anders duurt het nog veel langer voordat ik je zie!

Het was een super weekend met elkaar!



In zijn vakantie onwijs veel gesmst met elkaar waarin hij mij ook hele liefdesverklaringen stuurde en zelfs vroeg of hij mij zijn vriendin mocht noemen... het ging me allemaal wel heel snel dus ik was iets terug houdend met zelf alle verklaringen te geven. Maar toch bleef het contact aanhouden en hij was naar mijn idee echt tot over z'n oren verliefd op me.

Weergekomen na een maand ben ik een weekend naar hem gegaan, kreeg een hele dure fles parfum en samen uit eten geweest, strand, kortom weer helemaal super!



Volgende weekend ging ik weer naar hem, ik was niet zo lekker en had een financiele tegenvaller gehad en dat had ik hem verteld maar hij wou gewoon dat ik kwam. Bleek dus dat hij kaartjes had voor een dance feest. (hartstikke leuk maar ik had zwaar de griep te pakken) Dus toch maar gegaan omdat de kaarten betaald waren. het was super gezellig en leuk maar op een gegeven moment werd ik helemaal naar... Het werd warm en mijn griep schoot me door m'n hele lijf heen. Ik wilde niet weg omdat hij het zo naar zijn zin had maar later trok ik het echt niet meer.. En zijn we naar huis gegaan.



Vanaf toen veranderde alles hij werd afstandelijk en was een beetje chagerijnig (heel begrijpelijk gezien het geen goedkope kaarten waren) meerdere keren gezegd dat ik het echt heel erg vond en het goed met hem ga maken. Gevraagd wat er nou was maar er kwam niks los. Thuis aangekomen ging hij meteen naar bed dus ik ook maar liggen... zei weltrusten en hij pakte me ineens vast.. begon me te zoenen en wilde sex... Ik dacht eerst van nee nee maar goed toch maar toegegeven er aan. Hij was direct anders dan ervoor.. Het ging ruig en hard en hij deed me zeer. (waar ik na dat ik er wat van zei hij meteen stopte) uiteindelijk gaan slapen en de volgende morgen was hij weer lief voor me... Leek weer bedaard. Ontbijtje voor hem gemaakt en leuk gedaan de rest van de dag...



In de trein naa huis heb ik hem nog een sms gestuurd dat het me speet van het weekend maar dat ik het wel heel gezellig vond.



Niks meer gehoord (hij was op een verjaardag) snachts om 1 uur kreeg ik een sms of ik thuis was gekomen...

Het voelde helemaal niet meer goed en ik heb de volgende dag een sms gestuurd wat er nou eigenlijk was... dat er iets niet goed zat....

Ik kreeg een sms terug waarin hij mij duidelijk maakte er niet mee door te willen gaan omdat hij bang was dat het teveel op een vaste relatie begon te lijken en hij daar niet klaar voor was... Dat hij nog rekening wilde houden met mijn pijntjes en ziektes...

Het kwam zo rauw op m'n dak.. Hij wilde er gewoon meteen een punt achter zetten!!



s'avonds er over gebeld, hij wist niet wat hij wilde... Hij vond me zo leuk maar het idee van een relatie benauwde hem.. Snap ik, dus afgesproken het gewoon luchtig te houden en dan wel zien waar het schip strand. Maar hij hamerde er zo op in het luchtig en leuk te houden ( m.a.w. dat hij ook andere vrouwen wilde zien) daar kan ik dus niet mee omgaan.. Ik vond hem echt leuk geworden en was ook echt gek op hem!



Uiteindelijk kwam het erop neer dart hij er over na had gedacht na dat feest (toen ik ziek was geworden) als dat niet was gebeurt had hij deze gedachtes niet gehad zei hij....

Na een hele week smsen en gedoe erover eergister afgesproken elkaar met rust te laten... Maar ik voel me er zo grof gezegd zwaar klote om!!! Ik mis hem en ik snap niet hoe je ineens van zo'n verliefde wolk af kan vallen door een avondje....



Sorry voor het onwijs lange verhaal maar het lucht me eventjes op......

Dat ik hem niet kwijt wil... bla bla bla en dan weer gewoon leuk smsen... dat ik heb gezegd het niet leuk te vinden wanneer hij sex zou hebben met anderen...

Het is denk ik meer het feit dat het 'gewoon leuk' was en nu hij mij heeft laten zitten....

Ik jaag graag dus ik heb nu hetzelfde als wat hij had toen ik hem telkens heb afgezegd denk ik....

Ja je hebt helemaal gelijk....

Maar toch voelt het rot en vervelend en klote als iemand je zo de schuld in de schoenen schuift...

Dat is het vervelende... Ik heb vanaf begin af aan volgehouden bindingsangst te hebben het moeilijk te vinden mezelf open te stellen en dat wist hij allemaal....

Dan houdt hij zo vol dat ik uiteindelijk om ben en zie dat hij ook echt leuk WAS en dan laat hij me zitten.... Ik heb mezelf echt afhankelijk gesteld van hem en dat alleen hij mij op kan vrolijken.. Niet goed... :S

Ja het is natuurlijk een geweldige prooi om iemand met bindingsangst in bed te krijgen en niet 1 keer maar vaker!! Dat is een geweldige overwinning voor iemand natuurlijk....

Daar zou je nog wel eens helemaal gelijk in kunnen hebben... Zo had ik er nog helemaal niet bij nagedacht...



Maar denken mannen werkelijk zover na?

Ik denk en ben bang dat jullie helemaal goed zitten...



Heb er in het begin echt heel hard op gehamerd geen relatie te willen en extreem moeilijk gedaan om af te spreken...



Maar daarentegen ook verteld dat wanneer ik iemand leuk ga vinden mezelf helemaal geef en daarom mezelf in bescherming neem door er moeilijk over te doen... Dus hij wist het wel... Dat hij me kon kwetsen

Ja het was inderdaad tot aan afgelopen weekend toe alleen maar lol... en dat weekend zag hij mij ineens van een andere kant... Ik was ziek en een beetje sjaggie vanwege mijn financiele tegenvaller... En dan voel ik zijn gevoelens ook aan dat hij teleurgesteld is dus dan is de sfeer ineens weg....



Hij zei echt dat het puur door het weekend kwam en dat hij heel erg geschrokken was... Hij heeft mij al die tijd als super woman gezien... En heeft zelfs dingen gezegd als wat hij zonder me moet etc.... en dan blijk ik ook maar gewoon een mens te zijn uiteindelijk met gevoelens en slechte dagen....



Ik baal er wel van... had zo graag nog een leuke tijd met hem tegemoed gegaan maar ja zal me er maar bij neer moeten leggen dat het gewoon nooit meer goed zal komen of uberhauopt wat zal worden,,,

Nou wat nieuws gebeurt....



Kreeg een sms van meneer dat hij gratis kaartjes had voor een feest....

Dus ik zeg leuk... Waarop hij stuurt 'we kunnen ook samen gaan'..... Hoe vreemd is dat????