Geld & Recht
alle pijlers
Mijn vaders laatste wil: onterft en geen afscheid
donderdag 29 april 2010 om 13:25
Hallo Allemaal,
Ik kom uit een familie waarin niemand meer contact met niemand heeft zo'n beetje. Sinds kort heb ik op mijn initiatief weer contact met mijn broer (na heeeeel veel jaren) waar we allebei erg blij mee zijn en wat we vooral zo willen houden. Hij had nog contact met vader ondanks dat dat een verziekt contact was (onze ouders zijn lang geleden gescheiden en zijn nooit "warme"ouders geweest). Mijn vader weet niet dat broer en ik weer contact hebben. Vader is erg verbitterd en ondanks dat ik nooit ruzie ed met hem gehad heb, heeft hij me nooit ge-accepteerd, gekoesterd e.d.. Hij was überhaupt koud. Nu is hij plotseling gestorven en heeft hij mijn broer opgezadeld met het executeurschap. Ik ben onterfd en vader heeft de uitdrukkelijke wens niets met mij te maken te willen hebben. De laatste keer dat ik mijn vader gezien heb is 20 jaar geleden. Daarna hebben we in principe allebei nooit meer contact gezocht (ik om verdere pijn te voorkomen), er is nooit een kwaad woord gevallen.
Wat is nu het punt? 1. ik voel me klote omdat ik voor mijn gevoel geen streep onder dat deel van mijn jeugd kan zetten (door desnoods tegen een lijk te praten /janken ed) 2. het ongelofelijk triest vind wat deze man zelfs nu nog doet (hij heeft me niet alleen onterfd maar heeft allerlei lening constructies bedacht waardoor er ook niets overblijft van de legitieme portie) 3. mijn broer nu in een onmogelijke positie zit met verantwoordelijkheden naar vader en een gevoel naar mij.
Ik heb geen idee om hoeveel geld het gaat maar het zal zeker veel zijn. Dat maakt het extra bitter. Bovendien zullen zowel mijn broer als ik daar altijd mee geconfronteerd worden omdat we nu echt veel contact hebben.
Pfoe!
Mijn vraag: wie kan mij meer vertellen over dit soort leenconstructies? Wat ik weet: vader heeft bij leven van zijn partner en van mijn broer geld "geleend "dat na zijn dood terugbetaald moet worden. Alles staat zwart op wit en is wettelijk kloppend. Natuurlijk hebben beide personen nooit echt geld geleend (hebben ze niet), maar het resultaat is dat er niets overblijft van het vermogen van vader. Wie kan me hier meer over vertellen?
Ik kom uit een familie waarin niemand meer contact met niemand heeft zo'n beetje. Sinds kort heb ik op mijn initiatief weer contact met mijn broer (na heeeeel veel jaren) waar we allebei erg blij mee zijn en wat we vooral zo willen houden. Hij had nog contact met vader ondanks dat dat een verziekt contact was (onze ouders zijn lang geleden gescheiden en zijn nooit "warme"ouders geweest). Mijn vader weet niet dat broer en ik weer contact hebben. Vader is erg verbitterd en ondanks dat ik nooit ruzie ed met hem gehad heb, heeft hij me nooit ge-accepteerd, gekoesterd e.d.. Hij was überhaupt koud. Nu is hij plotseling gestorven en heeft hij mijn broer opgezadeld met het executeurschap. Ik ben onterfd en vader heeft de uitdrukkelijke wens niets met mij te maken te willen hebben. De laatste keer dat ik mijn vader gezien heb is 20 jaar geleden. Daarna hebben we in principe allebei nooit meer contact gezocht (ik om verdere pijn te voorkomen), er is nooit een kwaad woord gevallen.
Wat is nu het punt? 1. ik voel me klote omdat ik voor mijn gevoel geen streep onder dat deel van mijn jeugd kan zetten (door desnoods tegen een lijk te praten /janken ed) 2. het ongelofelijk triest vind wat deze man zelfs nu nog doet (hij heeft me niet alleen onterfd maar heeft allerlei lening constructies bedacht waardoor er ook niets overblijft van de legitieme portie) 3. mijn broer nu in een onmogelijke positie zit met verantwoordelijkheden naar vader en een gevoel naar mij.
Ik heb geen idee om hoeveel geld het gaat maar het zal zeker veel zijn. Dat maakt het extra bitter. Bovendien zullen zowel mijn broer als ik daar altijd mee geconfronteerd worden omdat we nu echt veel contact hebben.
Pfoe!
Mijn vraag: wie kan mij meer vertellen over dit soort leenconstructies? Wat ik weet: vader heeft bij leven van zijn partner en van mijn broer geld "geleend "dat na zijn dood terugbetaald moet worden. Alles staat zwart op wit en is wettelijk kloppend. Natuurlijk hebben beide personen nooit echt geld geleend (hebben ze niet), maar het resultaat is dat er niets overblijft van het vermogen van vader. Wie kan me hier meer over vertellen?
donderdag 29 april 2010 om 14:10
quote:Marielle29 schreef op 29 april 2010 @ 14:06:
[...]
Hoe weet jij dat zo zeker,zit je ook in een situatie dat je al je leven lang bent uitgekost door je vader?Nee sorry, misschien dat ik er daarom zo nuchter naar kijk. Maar ik gleoof er echt niet in dat een berg geld de gevoelens van vernedering, frustratie, boosheid etc kan wegnemen. En al helemaal niet als dat geld niet vrijwillig aan je geschonken is.
[...]
Hoe weet jij dat zo zeker,zit je ook in een situatie dat je al je leven lang bent uitgekost door je vader?Nee sorry, misschien dat ik er daarom zo nuchter naar kijk. Maar ik gleoof er echt niet in dat een berg geld de gevoelens van vernedering, frustratie, boosheid etc kan wegnemen. En al helemaal niet als dat geld niet vrijwillig aan je geschonken is.
donderdag 29 april 2010 om 14:12
quote:Vivamies schreef op 29 april 2010 @ 14:07:
Mijn broer en ik hebben al naar elkaar uitgesproken dat we onze relatie belangrijker vinden dan wat dan ook, dat staat voorop.Betekent dat voor je broer dan ook dat hij in is voor een verdeling waarbij jij ook je deel krijgt, ten koste van zijn deel en dat van je vaders partner?
Mijn broer en ik hebben al naar elkaar uitgesproken dat we onze relatie belangrijker vinden dan wat dan ook, dat staat voorop.Betekent dat voor je broer dan ook dat hij in is voor een verdeling waarbij jij ook je deel krijgt, ten koste van zijn deel en dat van je vaders partner?
donderdag 29 april 2010 om 14:12
quote:siesa schreef op 29 april 2010 @ 14:10:
[...]
Nee sorry, misschien dat ik er daarom zo nuchter naar kijk. Maar ik gleoof er echt niet in dat een berg geld de gevoelens van vernedering, frustratie, boosheid etc kan wegnemen. En al helemaal niet als dat geld niet vrijwillig aan je geschonken is.Daar weet jij niks van en dat kan voor iedereen wel verschillend zijn.
[...]
Nee sorry, misschien dat ik er daarom zo nuchter naar kijk. Maar ik gleoof er echt niet in dat een berg geld de gevoelens van vernedering, frustratie, boosheid etc kan wegnemen. En al helemaal niet als dat geld niet vrijwillig aan je geschonken is.Daar weet jij niks van en dat kan voor iedereen wel verschillend zijn.
donderdag 29 april 2010 om 14:13
quote:Feesie schreef op 29 april 2010 @ 14:09:
Wat een rotsituatie Vivamies, en zijn dood zal alles wel weer bovenhalen. Ik sta echt verbaasd van de harteloze reacties die sommige mensen hebben gegeven. Waarom zo stellig oordelen over een situatie waar je niks van weet, en een TO die je niet kent?
Vivamies, je bent hier niemand verantwoording schuldig hoor. Ik vrees dat je hier weinig praktisch advies zult krijgen. Blijkbaar heeft je vader de zaken zorgvuldig afgetimmerd en als het om veel geld gaat zal hij daar wel deskundige hulp bij hebben gehad.
Wil je broer iets van zijn erfdeel met jou delen, en wil/verwacht jij dat van hem?
Zoals jij op jouw beurt ook niet kunt weten wat diegenen die anders reageren dan jij, in hun privé-leven meemaken.
Praktisch advies? Misschien is hetgeen de 'hartelozen' hebben te melden, juist ook wel erg praktisch en gericht op het welzijn van TO.
Maar goed. TO, veel sterkte gewenst met het verwerken van het overlijden van je vader.
Wat een rotsituatie Vivamies, en zijn dood zal alles wel weer bovenhalen. Ik sta echt verbaasd van de harteloze reacties die sommige mensen hebben gegeven. Waarom zo stellig oordelen over een situatie waar je niks van weet, en een TO die je niet kent?
Vivamies, je bent hier niemand verantwoording schuldig hoor. Ik vrees dat je hier weinig praktisch advies zult krijgen. Blijkbaar heeft je vader de zaken zorgvuldig afgetimmerd en als het om veel geld gaat zal hij daar wel deskundige hulp bij hebben gehad.
Wil je broer iets van zijn erfdeel met jou delen, en wil/verwacht jij dat van hem?
Zoals jij op jouw beurt ook niet kunt weten wat diegenen die anders reageren dan jij, in hun privé-leven meemaken.
Praktisch advies? Misschien is hetgeen de 'hartelozen' hebben te melden, juist ook wel erg praktisch en gericht op het welzijn van TO.
Maar goed. TO, veel sterkte gewenst met het verwerken van het overlijden van je vader.
donderdag 29 april 2010 om 14:14
donderdag 29 april 2010 om 14:16
quote:Tia Dalma schreef op 29 april 2010 @ 14:00:
[...]
Jawel, maar je kan het kindsdeel niet ontzeggen. Al ben ik benieuwd naar de evt constructies die dat weten te omzeilen.
[...]
Kom kom kom, zeg! It takes two to tango als een kind volwassen is, hoor!!!
Ouders en kinderen zijn nooit gelijkwaardig aan elkaar, ivm de band die zij hebben. Maar dat wil nog niet zeggen dat er als dat kind volwassen is, bepaalde plichten naar kind bestaan maar andersom niet. Dat vind ik toch echt de boel uit zijn verband trekken.
Als kind tijdens leven en welzijn en óók in de volwassen leeftijd geen enkel contact met ouder wenst, kan het niet zo zijn dat datzelfde kind verwacht en eist van ouder dat die ouder wel aan dat kind moet blijven denken, al is het maar financieel. Daar hebben ze het erfrecht en de ontervingsmogelijkheden voor bedacht.
Een ouder is ook een mens, weet je nog?
een ouder is zeker ook een mens. En er zijn ook echt wel gevallen waarvan ik denk: " Ja, dan zou ik als ouder ook afhaken".
Maar het overgrote deel van gebroken ouder en kind relatie's komt door een verwachting die ouders hebben van hun kind en die het kind niet waarmaakt.
Of we hebben het over een generatie ouders die gewoon kinderen kregen omdat dat nou eenmaal zo hoorde. En er verder eigenlijk weinig liefde in stopten.
Ik vind dat ik als ouder mijn verwachtingen en wensen moet kunnen bijstellen. Als kind wil je maar één ding: ouders op wie je kan vertrouwen. Als dat vertrouwen wordt geschaadt gaat het vaak fout. En dat vind ik de schuld van de ouders.
[...]
Jawel, maar je kan het kindsdeel niet ontzeggen. Al ben ik benieuwd naar de evt constructies die dat weten te omzeilen.
[...]
Kom kom kom, zeg! It takes two to tango als een kind volwassen is, hoor!!!
Ouders en kinderen zijn nooit gelijkwaardig aan elkaar, ivm de band die zij hebben. Maar dat wil nog niet zeggen dat er als dat kind volwassen is, bepaalde plichten naar kind bestaan maar andersom niet. Dat vind ik toch echt de boel uit zijn verband trekken.
Als kind tijdens leven en welzijn en óók in de volwassen leeftijd geen enkel contact met ouder wenst, kan het niet zo zijn dat datzelfde kind verwacht en eist van ouder dat die ouder wel aan dat kind moet blijven denken, al is het maar financieel. Daar hebben ze het erfrecht en de ontervingsmogelijkheden voor bedacht.
Een ouder is ook een mens, weet je nog?
een ouder is zeker ook een mens. En er zijn ook echt wel gevallen waarvan ik denk: " Ja, dan zou ik als ouder ook afhaken".
Maar het overgrote deel van gebroken ouder en kind relatie's komt door een verwachting die ouders hebben van hun kind en die het kind niet waarmaakt.
Of we hebben het over een generatie ouders die gewoon kinderen kregen omdat dat nou eenmaal zo hoorde. En er verder eigenlijk weinig liefde in stopten.
Ik vind dat ik als ouder mijn verwachtingen en wensen moet kunnen bijstellen. Als kind wil je maar één ding: ouders op wie je kan vertrouwen. Als dat vertrouwen wordt geschaadt gaat het vaak fout. En dat vind ik de schuld van de ouders.
donderdag 29 april 2010 om 14:16
quote:traincha2 schreef op 29 april 2010 @ 13:55:
[...]
Ok, even kijken of ik het goed begrijp: vader heeft geld geleend van jouw broer en partner? Da's dus geld wat van hen is/was. Dan vraag ik me af of die lening dan wel tot de nalatenschap behoort.
Zoals ik het lees heeft de vader niet echt geld geleend van zijn partner en zoon, maar dit wel op papier staan, zodat deze uit de erfenis terugbetaald moet worden. Hiermee wilde hij voorkomen dat het kindsdeel naar zijn dochter ging.
Ik zou idd ook naar een advocaat in erfrecht gaan om advies in te winnen. Als ik jouw broer was zou ik jou ook je kindsdeel gunnen, maar ik weet niet natuurlijk niet hoe hij er tegenover staat. Misschien moet je het daar maar eens over hebben met hem.
[...]
Ok, even kijken of ik het goed begrijp: vader heeft geld geleend van jouw broer en partner? Da's dus geld wat van hen is/was. Dan vraag ik me af of die lening dan wel tot de nalatenschap behoort.
Zoals ik het lees heeft de vader niet echt geld geleend van zijn partner en zoon, maar dit wel op papier staan, zodat deze uit de erfenis terugbetaald moet worden. Hiermee wilde hij voorkomen dat het kindsdeel naar zijn dochter ging.
Ik zou idd ook naar een advocaat in erfrecht gaan om advies in te winnen. Als ik jouw broer was zou ik jou ook je kindsdeel gunnen, maar ik weet niet natuurlijk niet hoe hij er tegenover staat. Misschien moet je het daar maar eens over hebben met hem.
donderdag 29 april 2010 om 14:17
quote:Tia Dalma schreef op 29 april 2010 @ 14:13:
[...]
Praktisch advies? Misschien is hetgeen de 'hartelozen' hebben te melden, juist ook wel erg praktisch en gericht op het welzijn van TO.
[afbeelding]
Hier sluit ik me bij aan.
TO, sterkte met deze lastige situatie. Hopelijk kom je eruit wat het beste voor je is zodat je rust krijgt en het kunt afsluiten (misschien ooit).
[...]
Praktisch advies? Misschien is hetgeen de 'hartelozen' hebben te melden, juist ook wel erg praktisch en gericht op het welzijn van TO.
[afbeelding]
Hier sluit ik me bij aan.
TO, sterkte met deze lastige situatie. Hopelijk kom je eruit wat het beste voor je is zodat je rust krijgt en het kunt afsluiten (misschien ooit).
donderdag 29 april 2010 om 14:17
Ik zit hier te piekeren en kan me niet voorstellen wat mijn koters zouden moeten doen om ze zo uit mijn leven te schrappen. Bizar... Niet alleen het verhaal van TO, ook de verhalen van sommige andere posters.
O getver, dit is off topic... ik ga weer rap mijn float cabine in.
TO, ik hoop dat je over een tijd dit alles achter je kunt laten en dat het niet tussen jou en je broer in komt te staan. Heel veel sterkte en succes ermee!
O getver, dit is off topic... ik ga weer rap mijn float cabine in.
TO, ik hoop dat je over een tijd dit alles achter je kunt laten en dat het niet tussen jou en je broer in komt te staan. Heel veel sterkte en succes ermee!
donderdag 29 april 2010 om 14:19
quote:Tia Dalma schreef op 29 april 2010 @ 14:13:
[...]
Zoals jij op jouw beurt ook niet kunt weten wat diegenen die anders reageren dan jij, in hun privé-leven meemaken.
Praktisch advies? Misschien is hetgeen de 'hartelozen' hebben te melden, juist ook wel erg praktisch en gericht op het welzijn van TO.
Maar goed. TO, veel sterkte gewenst met het verwerken van het overlijden van je vader.
[afbeelding]
Tia, ik doelde op degenen die op basis van het eerste berichtje TO uitmaakten voor iemand die alleen op de centen uit was. Dat vind ik echt wel smakeloos.
Ik doelde dus niet op dat ze zelf geen ervaring zouden kunnen hebben met een soortgelijke situatie.
Bovendien vroeg TO niet hoe ze dood van haar vader moest verwerken maar vroeg ze om praktisch advies over deze specifieke constructie. En dat zal ze hier vast niet krijgen (en ik meen dat Traincha notaris is, toch?).
Marielle, dat verscheurde geboortekaartje. Wat verdrietig zeg.
[...]
Zoals jij op jouw beurt ook niet kunt weten wat diegenen die anders reageren dan jij, in hun privé-leven meemaken.
Praktisch advies? Misschien is hetgeen de 'hartelozen' hebben te melden, juist ook wel erg praktisch en gericht op het welzijn van TO.
Maar goed. TO, veel sterkte gewenst met het verwerken van het overlijden van je vader.
[afbeelding]
Tia, ik doelde op degenen die op basis van het eerste berichtje TO uitmaakten voor iemand die alleen op de centen uit was. Dat vind ik echt wel smakeloos.
Ik doelde dus niet op dat ze zelf geen ervaring zouden kunnen hebben met een soortgelijke situatie.
Bovendien vroeg TO niet hoe ze dood van haar vader moest verwerken maar vroeg ze om praktisch advies over deze specifieke constructie. En dat zal ze hier vast niet krijgen (en ik meen dat Traincha notaris is, toch?).
Marielle, dat verscheurde geboortekaartje. Wat verdrietig zeg.
mahna mahna tuduuuudududu
donderdag 29 april 2010 om 14:20
Ik vind het wel erg dat je nu al aangeeft dat de erfenis ene hoop geld zal bevatten en dat je daar dan altijd mee geconfronteerd zal worden omdat je broer er materialistisch flink op vooruit zou gaan. Mens, waar maak je je druk om. Weet je inderdaad alles al? Heb je het testament gelezen? Heb je de verschillende saldi gezien? Ik vind het toch een beetje naar dat je zo op dat geld zit te spinnen. Ik zou er geen cent van willen hebben. Bij leven niets, dan bij dood ook niets.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
donderdag 29 april 2010 om 14:21
Echt,..ook de negatieve reacties helpen me een stapje verder, en natuurlijk sowieso de positieve. Ik vind het fijn om op deze manier naar verschillende kanten van de situatie te kunnen kijken.
Ik wil wel benadrukken dat ik niet zit te "azen"op het geld maar dat het wel zou helpen in een stukje genoegdoening. Ik gun mijn broer zijn deel, hij heeft er heel wat voor moeten verhapstukken. Ik weet niet of hij wil delen en dat is ook niet aan mij. Hij heeft vader beloftes gemaakt en zit daar nu erg mee vooral omdat het nu zo goed tussen ons gaat, maar hij voelt wel een verplichting naar vader wat ik begrijpelijk vindt. Ik weet echt niet of ik het hele geld verhaal wel wil aanvechten, juist ook vanwege de relatie met broer. Het voelt zeer zeker als een trap na van vader waar ik nooit wat aan heb kunnen doen en mijn broer ook niet. De stap naar een advocaat vind ik nu nog te groot vanwege bovenstaande vandaar dat ik hoopte hier wat meer te horen over zo'n constructie.
Ik wil wel benadrukken dat ik niet zit te "azen"op het geld maar dat het wel zou helpen in een stukje genoegdoening. Ik gun mijn broer zijn deel, hij heeft er heel wat voor moeten verhapstukken. Ik weet niet of hij wil delen en dat is ook niet aan mij. Hij heeft vader beloftes gemaakt en zit daar nu erg mee vooral omdat het nu zo goed tussen ons gaat, maar hij voelt wel een verplichting naar vader wat ik begrijpelijk vindt. Ik weet echt niet of ik het hele geld verhaal wel wil aanvechten, juist ook vanwege de relatie met broer. Het voelt zeer zeker als een trap na van vader waar ik nooit wat aan heb kunnen doen en mijn broer ook niet. De stap naar een advocaat vind ik nu nog te groot vanwege bovenstaande vandaar dat ik hoopte hier wat meer te horen over zo'n constructie.
donderdag 29 april 2010 om 14:22
quote:Feesie schreef op 29 april 2010 @ 14:19:
[...]
Tia, ik doelde op degenen die op basis van het eerste berichtje TO uitmaakten voor iemand die alleen op de centen uit was. Dat vind ik echt wel smakeloos.
Ik doelde dus niet op dat ze zelf geen ervaring zouden kunnen hebben met een soortgelijke situatie.
Bovendien vroeg TO niet hoe ze dood van haar vader moest verwerken maar vroeg ze om praktisch advies over deze specifieke constructie. En dat zal ze hier vast niet krijgen (en ik meen dat Traincha notaris is, toch?).
Marielle, dat verscheurde geboortekaartje. Wat verdrietig zeg.
Ja erg he, vooral nu ik zelf moeder ben raakt het me meer, en het is haar opa..
Bah zit nu te grienen en het ergste is dat hoe erg ik het ook vind voor mijn man, zijn vader zal nooit bijdraaien en eigenlijk zou ik hem graag laten weten wat een lul ik hem vind maar dat gun ik hem ook weer niet.
[...]
Tia, ik doelde op degenen die op basis van het eerste berichtje TO uitmaakten voor iemand die alleen op de centen uit was. Dat vind ik echt wel smakeloos.
Ik doelde dus niet op dat ze zelf geen ervaring zouden kunnen hebben met een soortgelijke situatie.
Bovendien vroeg TO niet hoe ze dood van haar vader moest verwerken maar vroeg ze om praktisch advies over deze specifieke constructie. En dat zal ze hier vast niet krijgen (en ik meen dat Traincha notaris is, toch?).
Marielle, dat verscheurde geboortekaartje. Wat verdrietig zeg.
Ja erg he, vooral nu ik zelf moeder ben raakt het me meer, en het is haar opa..
Bah zit nu te grienen en het ergste is dat hoe erg ik het ook vind voor mijn man, zijn vader zal nooit bijdraaien en eigenlijk zou ik hem graag laten weten wat een lul ik hem vind maar dat gun ik hem ook weer niet.
donderdag 29 april 2010 om 14:23
Wat koud en hard zeg... Het is dat mijn vader geen geld heeft, anders zou hij mij waarschijnlijk exact hetzelfde flikken. En nee, dat is niet omdat ik mij verschrikkelijk gedragen heb, zo hatelijk is hij altijd al geweest. Dat soort mensen zitten vol haat en wrok...daar kan de andere persoon niet altijd wat aan doen.
En ik kan me zo goed voorstellen dat je hem niet weer wil laten "winnen" met zijn laatste trap na vanuit het graf...
Kort gezegd: Jij bent niet verantwoordelijk voor zijn bestaan geweest, maar hij wel voor die van jou. En degene die die verantwoordelijkheid heeft, zou die ook naar behoren moeten dragen. Van begin af aan, als ik jouw verhaal zo lees, heeft hij daarin gruwelijk gefaald...en toen jij uit zelfbehoud (neem ik aan) niet anders kon dan het contact verbreken, als gevolg van zijn gedrag, toen besloot hij je nog op deze manier nog te straffen ook. Walgelijk...
Ook ik vraag me af of het je relatie met je broer waard is...maar ergens vraag ik me ook af of het jouw broer waard is om de relatie met jou te verpesten. Er is geen wet die voorschrijft dat jij niet alsnog een deel kan krijgen zodra het geld wettelijk gezien jouw broers bezit is. Maar ik denk dat hij daar zelf mee zou moeten komen, wil je jullie hernieuwde contact niet verpesten. Hem en jullie vaders nieuwe partner de rechtzaal inslepen...ik zou het je niet aanraden... Maar ik kan me voorstellen dat dit aan je vreet.
Sterkte
En ik kan me zo goed voorstellen dat je hem niet weer wil laten "winnen" met zijn laatste trap na vanuit het graf...
Kort gezegd: Jij bent niet verantwoordelijk voor zijn bestaan geweest, maar hij wel voor die van jou. En degene die die verantwoordelijkheid heeft, zou die ook naar behoren moeten dragen. Van begin af aan, als ik jouw verhaal zo lees, heeft hij daarin gruwelijk gefaald...en toen jij uit zelfbehoud (neem ik aan) niet anders kon dan het contact verbreken, als gevolg van zijn gedrag, toen besloot hij je nog op deze manier nog te straffen ook. Walgelijk...
Ook ik vraag me af of het je relatie met je broer waard is...maar ergens vraag ik me ook af of het jouw broer waard is om de relatie met jou te verpesten. Er is geen wet die voorschrijft dat jij niet alsnog een deel kan krijgen zodra het geld wettelijk gezien jouw broers bezit is. Maar ik denk dat hij daar zelf mee zou moeten komen, wil je jullie hernieuwde contact niet verpesten. Hem en jullie vaders nieuwe partner de rechtzaal inslepen...ik zou het je niet aanraden... Maar ik kan me voorstellen dat dit aan je vreet.
Sterkte
donderdag 29 april 2010 om 14:23
quote:Vivamies schreef op 29 april 2010 @ 14:21:
Echt,..ook de negatieve reacties helpen me een stapjes verder, en natuurlijk sowieso de positieve. Ik vind het fijn om op deze manier naar verschillende kanten van de situatie te kunnen kijken.
Ik wil wel benadrukken dat ik niet zit te "azen"op het geld maar dat het wel zou helpen in een stukje genoegdoening. Ik gun mijn broer zijn deel, hij heeft er heel wat voor moeten verhapstukken. Ik weet niet of hij wil delen en dat is ook niet aan mij. Hij heeft vader beloftes gemaakt en zit daar nu erg mee vooral omdat het nu zo goed tussen ons gaat, maar hij voelt wel een verplichting naar vader wat ik begrijpelijk vindt. Ik weet echt niet of ik het hele geld verhaal wel wil aanvechten, juist ook vanwege de relatie met broer. Het voelt zeer zeker als een trap na van vader waar ik nooit wat aan heb kunnen doen en mijn broer ook niet. De stap naar een advocaat vind ik nu nog te groot vanwege bovenstaande vandaar dat ik hoopte hier wat meer te horen over zo'n constructie.Wat lijkt me dat moeilijk, je broer wel geld en jij niet. Dat kan ook eigenlijk gewoon niet. Vind het echt heftig voor je..
Echt,..ook de negatieve reacties helpen me een stapjes verder, en natuurlijk sowieso de positieve. Ik vind het fijn om op deze manier naar verschillende kanten van de situatie te kunnen kijken.
Ik wil wel benadrukken dat ik niet zit te "azen"op het geld maar dat het wel zou helpen in een stukje genoegdoening. Ik gun mijn broer zijn deel, hij heeft er heel wat voor moeten verhapstukken. Ik weet niet of hij wil delen en dat is ook niet aan mij. Hij heeft vader beloftes gemaakt en zit daar nu erg mee vooral omdat het nu zo goed tussen ons gaat, maar hij voelt wel een verplichting naar vader wat ik begrijpelijk vindt. Ik weet echt niet of ik het hele geld verhaal wel wil aanvechten, juist ook vanwege de relatie met broer. Het voelt zeer zeker als een trap na van vader waar ik nooit wat aan heb kunnen doen en mijn broer ook niet. De stap naar een advocaat vind ik nu nog te groot vanwege bovenstaande vandaar dat ik hoopte hier wat meer te horen over zo'n constructie.Wat lijkt me dat moeilijk, je broer wel geld en jij niet. Dat kan ook eigenlijk gewoon niet. Vind het echt heftig voor je..
donderdag 29 april 2010 om 14:26
Vivamies, je kunt natuurlijk ook naar een advocaat of notaris gaan om je licht op te steken. Dan weet je wat je rechten zijn, en kun je altijd nog zien of je daar wel of niet iets mee doet.
Ik weet eigenlijk niet of er een limiet is aan de termijn waarop je een testament kunt aanvechten?
Ik weet eigenlijk niet of er een limiet is aan de termijn waarop je een testament kunt aanvechten?
mahna mahna tuduuuudududu
donderdag 29 april 2010 om 14:26
Er wordt gemakkelijk geoordeeld. Ik heb geen contact met mijn ouders, en wordt ook onterfd. Kindsdeel zal niet lukken, maar als daar constructies voor zijn, gaat dat ook wel gebeuren.
Mijn ouders stellen zich op het standpunt op, dat je om te erven je 'goed moet hebben gedragen'. Anders krijg je niks. Dat is dan volgens hun norm.
Mijn broer doet dat bijvoorbeeld. Hij gaat elke maand naar huis, en komt dan verbitterd terug, want mijn ouders kraken hem tot de grond toe af met zeer persoonlijke zaken. Toen hij zijn vierde kindje verwachtte, werd er bijvoorbeeld niet gefeliciteerd, want mijn ouders waren het er niet mee eens. Zomaar klein voorbeeldje. Maar hij doet zijn best, dus hij krijgt wel wat.
Mijn zus heeft ook geen contact.
Ik denk dat niet iedereen inziet, hoe enorm beschadigend een opvoeding als de mijne, en wellicht die van TO, kan zijn. Het feit, dat je van jongs af aan word ingeprent niet gewenst en inferieur te zijn is verschrikkelijk. Het heeft me heel, heel veel tijd gekost om dat gevoel (want als kind geloof je dat) weer kwijt te raken. Daarbij heb ik het nog niet over de mishandelingen, de dagelijkse vernederingen e.d. Ik ben overigens daardoor wel geworden wat ik ben, en ik ben blij met wat ik ben. Alles is ergens goed voor. Je moet op zeker moment ook zien, dat gedrag van ouders wordt veroorzaakt door onvermogen. Er is niet altijd opzet in het spel.
Mij is onlangs de vraag gesteld, een verklaring te ondertekenen om van mijn kindsdeel af te zien. Na lang wikken en wegen heb ik dat niet gedaan. Mijn ouders hebben mijn leven lang geprobeerd me te manipuleren. Dat heb ik altijd geweigerd, ik heb nooit geld aan ze gevraagd of wat dan ook, ben op mijn 18e zonder opleiding met alleen mijn kleren en een paar handdoeken de deur uit gestapt. Altijd voor mezelf gezorgd. Dit verzoek was voor hun een laatste poging om me toch weer zover te krijgen. Mijn eerste neiging was overigens wel de brief te ondertekenen en direct te posten. Ik heb immers nooit wat van ze gewild, dus waarom nu wel? Anderszins realiseer ik me, dat er weer wordt geprobeerd me in een richting te sturen, en me als 'slecht kind' af te schilderen. Voor hen is geld heel erg belangrijk, het is altijd een middel geweest. Mijn zus zocht altijd wel weer contact als ze wat nodig had, en verbrak het dan na een tijdje weer.
Ik heb dus besloten, het geld te aanvaarden als ze overlijden. Dan kan ik er iets mee doen, wat ik wil. Een deel is voor mijn man, die en vrij beroep heeft en een wens daarin die er mee vervuld kan worden. Ik ga een ziekenhuisje ergens oprichten of steunen, of een natuurproject starten.
Overigens mogen mijn ouders wat mij betreft 120 worden en het allemaal zelf opmaken. Ik ga er niet vanuit, dat ik ooit wat krijg.
Mijn ouders stellen zich op het standpunt op, dat je om te erven je 'goed moet hebben gedragen'. Anders krijg je niks. Dat is dan volgens hun norm.
Mijn broer doet dat bijvoorbeeld. Hij gaat elke maand naar huis, en komt dan verbitterd terug, want mijn ouders kraken hem tot de grond toe af met zeer persoonlijke zaken. Toen hij zijn vierde kindje verwachtte, werd er bijvoorbeeld niet gefeliciteerd, want mijn ouders waren het er niet mee eens. Zomaar klein voorbeeldje. Maar hij doet zijn best, dus hij krijgt wel wat.
Mijn zus heeft ook geen contact.
Ik denk dat niet iedereen inziet, hoe enorm beschadigend een opvoeding als de mijne, en wellicht die van TO, kan zijn. Het feit, dat je van jongs af aan word ingeprent niet gewenst en inferieur te zijn is verschrikkelijk. Het heeft me heel, heel veel tijd gekost om dat gevoel (want als kind geloof je dat) weer kwijt te raken. Daarbij heb ik het nog niet over de mishandelingen, de dagelijkse vernederingen e.d. Ik ben overigens daardoor wel geworden wat ik ben, en ik ben blij met wat ik ben. Alles is ergens goed voor. Je moet op zeker moment ook zien, dat gedrag van ouders wordt veroorzaakt door onvermogen. Er is niet altijd opzet in het spel.
Mij is onlangs de vraag gesteld, een verklaring te ondertekenen om van mijn kindsdeel af te zien. Na lang wikken en wegen heb ik dat niet gedaan. Mijn ouders hebben mijn leven lang geprobeerd me te manipuleren. Dat heb ik altijd geweigerd, ik heb nooit geld aan ze gevraagd of wat dan ook, ben op mijn 18e zonder opleiding met alleen mijn kleren en een paar handdoeken de deur uit gestapt. Altijd voor mezelf gezorgd. Dit verzoek was voor hun een laatste poging om me toch weer zover te krijgen. Mijn eerste neiging was overigens wel de brief te ondertekenen en direct te posten. Ik heb immers nooit wat van ze gewild, dus waarom nu wel? Anderszins realiseer ik me, dat er weer wordt geprobeerd me in een richting te sturen, en me als 'slecht kind' af te schilderen. Voor hen is geld heel erg belangrijk, het is altijd een middel geweest. Mijn zus zocht altijd wel weer contact als ze wat nodig had, en verbrak het dan na een tijdje weer.
Ik heb dus besloten, het geld te aanvaarden als ze overlijden. Dan kan ik er iets mee doen, wat ik wil. Een deel is voor mijn man, die en vrij beroep heeft en een wens daarin die er mee vervuld kan worden. Ik ga een ziekenhuisje ergens oprichten of steunen, of een natuurproject starten.
Overigens mogen mijn ouders wat mij betreft 120 worden en het allemaal zelf opmaken. Ik ga er niet vanuit, dat ik ooit wat krijg.
donderdag 29 april 2010 om 14:27
Onterven - Legitieme portie
Kinderen hebben (ook al zijn ze onterfd) nog recht op hun legitieme portie. Dit is een minimale hoeveelheid geld die ze wettelijk als erfgenaam krijgen omdat ze kind zijn. Hoe groot is nu die legitieme portie bij onterven?
De legitieme portie is de helft van wat iemand normaal had gekregen zonder testament. Voor de berekening van het bedrag neem je het vermogen dat de erflater achterlaat. Tel hierbij op de giften aan de kinderen (ongeacht wanneer) en de giften de afgelopen vijf jaar aan derden. Dat is het totaal bedrag wat als basis gebruikt wordt (de zogenaamde massa).
Deel dit totale bedrag door midden. (Bij onterven wordt eerst het bedrag door de midden gedeeld). Deel het nieuwe bedrag (de helft dus) door het aantal kinderen + 1 (bij een nog levende echtgenoot). Het eind bedrag is dan de legitieme portie waar het kind recht op heeft.
Voorbeeld: erflater heeft miljoen, een vrouw en 4 kinderen. Iedereen is onterft. Wat is dan de legitieme portie? Vermogen waar we vanaf rekenen is 500.000. De deelfactor hier is 4 + 1 = 5. Ieder krijgt dus toch nog 100.000.
Mocht dit bedrag er niet meer zijn (de erflater heeft gewoon alles geschonken aan een goed doel), dan kan je proberen het tegoed te verhalen op de personen/ instituten die als erfgenamen zijn benoemd of aan instituten die giften gekregen hebben. In eerste instantie wordt dit gedaan bij de personen die benoemd zijn als erfgenaam of die en legaat hebben gekregen; ieder naar evenredigheid.
Hoe onterf ik nu zoveel mogelijk iemand?
Op de legitieme portie (die er dus altijd is) worden giften van de erflater in mindering gebracht. Tevens wordt er een bedrag op gekort wat je op basis van het erfrecht krijgt of had kunnen krijgen maar waar de ander van afziet. Dus ook als de ander het legaat niet accepteert, dan wordt het bedrag wel in mindering gebracht op de legitieme portie.
Wil je een kind dus helemaal onterven en niets geven, schenk hem dan een hoeveelheid goederen met een hoge waarde (stel dit vast bij testament) waar het kind dus niets aan heeft (bijvoorbeeld grote onmogelijke kasten/ allemaal dure vrouwenkleding voor een jongen/ studieboeken/ encyclopedie). De gehele waarde van deze schenking wordt dan afgetrokken van de legitieme portie (ongeacht of die het voor die waarde ook verkoopt). Ook als het kind dit deel van de erfenis niet aanvaardt, wordt de waarde nog steeds afgetrokken van de legitieme portie.
Degene die gezag voert over de minderjarige afstammelingen, kan de legitieme portie namens de onterfde opeisen. Let wel, je hebt maximaal vijf jaar om aanspraak te maken op je legitieme portie. Verstrijkt die tijd, dan vervalt deze vordering.[/b]
Kinderen hebben (ook al zijn ze onterfd) nog recht op hun legitieme portie. Dit is een minimale hoeveelheid geld die ze wettelijk als erfgenaam krijgen omdat ze kind zijn. Hoe groot is nu die legitieme portie bij onterven?
De legitieme portie is de helft van wat iemand normaal had gekregen zonder testament. Voor de berekening van het bedrag neem je het vermogen dat de erflater achterlaat. Tel hierbij op de giften aan de kinderen (ongeacht wanneer) en de giften de afgelopen vijf jaar aan derden. Dat is het totaal bedrag wat als basis gebruikt wordt (de zogenaamde massa).
Deel dit totale bedrag door midden. (Bij onterven wordt eerst het bedrag door de midden gedeeld). Deel het nieuwe bedrag (de helft dus) door het aantal kinderen + 1 (bij een nog levende echtgenoot). Het eind bedrag is dan de legitieme portie waar het kind recht op heeft.
Voorbeeld: erflater heeft miljoen, een vrouw en 4 kinderen. Iedereen is onterft. Wat is dan de legitieme portie? Vermogen waar we vanaf rekenen is 500.000. De deelfactor hier is 4 + 1 = 5. Ieder krijgt dus toch nog 100.000.
Mocht dit bedrag er niet meer zijn (de erflater heeft gewoon alles geschonken aan een goed doel), dan kan je proberen het tegoed te verhalen op de personen/ instituten die als erfgenamen zijn benoemd of aan instituten die giften gekregen hebben. In eerste instantie wordt dit gedaan bij de personen die benoemd zijn als erfgenaam of die en legaat hebben gekregen; ieder naar evenredigheid.
Hoe onterf ik nu zoveel mogelijk iemand?
Op de legitieme portie (die er dus altijd is) worden giften van de erflater in mindering gebracht. Tevens wordt er een bedrag op gekort wat je op basis van het erfrecht krijgt of had kunnen krijgen maar waar de ander van afziet. Dus ook als de ander het legaat niet accepteert, dan wordt het bedrag wel in mindering gebracht op de legitieme portie.
Wil je een kind dus helemaal onterven en niets geven, schenk hem dan een hoeveelheid goederen met een hoge waarde (stel dit vast bij testament) waar het kind dus niets aan heeft (bijvoorbeeld grote onmogelijke kasten/ allemaal dure vrouwenkleding voor een jongen/ studieboeken/ encyclopedie). De gehele waarde van deze schenking wordt dan afgetrokken van de legitieme portie (ongeacht of die het voor die waarde ook verkoopt). Ook als het kind dit deel van de erfenis niet aanvaardt, wordt de waarde nog steeds afgetrokken van de legitieme portie.
Degene die gezag voert over de minderjarige afstammelingen, kan de legitieme portie namens de onterfde opeisen. Let wel, je hebt maximaal vijf jaar om aanspraak te maken op je legitieme portie. Verstrijkt die tijd, dan vervalt deze vordering.[/b]
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
donderdag 29 april 2010 om 14:30
quote:loomii schreef op 29 april 2010 @ 14:17:
Ik zit hier te piekeren en kan me niet voorstellen wat mijn koters zouden moeten doen om ze zo uit mijn leven te schrappen. Bizar... Soms hoef je als kind niet iets te 'doen' om door je ouders te worden verstoten. En dat is juist het meest frustrerende aan dit soort situaties. Als je niks fout hebt gedaan, maar je ouders wilden je gewoon niet meer, en jij hebt daardoor een redelijk moeilijk leven achter de rug, geloof me, dan ben je wel blij met een som geld waar je dan misschien nog wat leuke dingen van kunt doen. De pijn en het verdriet worden daarmee niet 'afgekocht', nee, het is meer het gevoel van 'dan heb ik nu tenminste nog iets waar ik iets positiefs mee kan'. Want of dat nu moreel verantwoord is of niet: geld maakt het leven in bepaalde opzichten gemakkelijker en waarom zou je daarvan afstand doen, puur uit principe? Ik snap TO dus wel.
Ik zit hier te piekeren en kan me niet voorstellen wat mijn koters zouden moeten doen om ze zo uit mijn leven te schrappen. Bizar... Soms hoef je als kind niet iets te 'doen' om door je ouders te worden verstoten. En dat is juist het meest frustrerende aan dit soort situaties. Als je niks fout hebt gedaan, maar je ouders wilden je gewoon niet meer, en jij hebt daardoor een redelijk moeilijk leven achter de rug, geloof me, dan ben je wel blij met een som geld waar je dan misschien nog wat leuke dingen van kunt doen. De pijn en het verdriet worden daarmee niet 'afgekocht', nee, het is meer het gevoel van 'dan heb ik nu tenminste nog iets waar ik iets positiefs mee kan'. Want of dat nu moreel verantwoord is of niet: geld maakt het leven in bepaalde opzichten gemakkelijker en waarom zou je daarvan afstand doen, puur uit principe? Ik snap TO dus wel.
donderdag 29 april 2010 om 14:30
quote:Melpomene schreef op 29 april 2010 @ 14:26:
Er wordt gemakkelijk geoordeeld. Ik heb geen contact met mijn ouders, en wordt ook onterfd. Kindsdeel zal niet lukken, maar als daar constructies voor zijn, gaat dat ook wel gebeuren.
Mijn ouders stellen zich op het standpunt op, dat je om te erven je 'goed moet hebben gedragen'. Anders krijg je niks. Dat is dan volgens hun norm.
Mijn broer doet dat bijvoorbeeld. Hij gaat elke maand naar huis, en komt dan verbitterd terug, want mijn ouders kraken hem tot de grond toe af met zeer persoonlijke zaken. Toen hij zijn vierde kindje verwachtte, werd er bijvoorbeeld niet gefeliciteerd, want mijn ouders waren het er niet mee eens. Zomaar klein voorbeeldje. Maar hij doet zijn best, dus hij krijgt wel wat.
Mijn zus heeft ook geen contact.
Ik denk dat niet iedereen inziet, hoe enorm beschadigend een opvoeding als de mijne, en wellicht die van TO, kan zijn. Het feit, dat je van jongs af aan word ingeprent niet gewenst en inferieur te zijn is verschrikkelijk. Het heeft me heel, heel veel tijd gekost om dat gevoel (want als kind geloof je dat) weer kwijt te raken. Daarbij heb ik het nog niet over de mishandelingen, de dagelijkse vernederingen e.d. Ik ben overigens daardoor wel geworden wat ik ben, en ik ben blij met wat ik ben. Alles is ergens goed voor. Je moet op zeker moment ook zien, dat gedrag van ouders wordt veroorzaakt door onvermogen. Er is niet altijd opzet in het spel.
Mij is onlangs de vraag gesteld, een verklaring te ondertekenen om van mijn kindsdeel af te zien. Na lang wikken en wegen heb ik dat niet gedaan. Mijn ouders hebben mijn leven lang geprobeerd me te manipuleren. Dat heb ik altijd geweigerd, ik heb nooit geld aan ze gevraagd of wat dan ook, ben op mijn 18e zonder opleiding met alleen mijn kleren en een paar handdoeken de deur uit gestapt. Altijd voor mezelf gezorgd. Dit verzoek was voor hun een laatste poging om me toch weer zover te krijgen. Mijn eerste neiging was overigens wel de brief te ondertekenen en direct te posten. Ik heb immers nooit wat van ze gewild, dus waarom nu wel? Anderszins realiseer ik me, dat er weer wordt geprobeerd me in een richting te sturen, en me als 'slecht kind' af te schilderen. Voor hen is geld heel erg belangrijk, het is altijd een middel geweest. Mijn zus zocht altijd wel weer contact als ze wat nodig had, en verbrak het dan na een tijdje weer.
Ik heb dus besloten, het geld te aanvaarden als ze overlijden. Dan kan ik er iets mee doen, wat ik wil. Een deel is voor mijn man, die en vrij beroep heeft en een wens daarin die er mee vervuld kan worden. Ik ga een ziekenhuisje ergens oprichten of steunen, of een natuurproject starten.
Overigens mogen mijn ouders wat mij betreft 120 worden en het allemaal zelf opmaken. Ik ga er niet vanuit, dat ik ooit wat krijg.Wat een prachtige posting. Ik heb respect voor de manier hoe jij hier tegenaan kijkt! Ik hoop dat je zult slagen met het opzetten van je project.
Er wordt gemakkelijk geoordeeld. Ik heb geen contact met mijn ouders, en wordt ook onterfd. Kindsdeel zal niet lukken, maar als daar constructies voor zijn, gaat dat ook wel gebeuren.
Mijn ouders stellen zich op het standpunt op, dat je om te erven je 'goed moet hebben gedragen'. Anders krijg je niks. Dat is dan volgens hun norm.
Mijn broer doet dat bijvoorbeeld. Hij gaat elke maand naar huis, en komt dan verbitterd terug, want mijn ouders kraken hem tot de grond toe af met zeer persoonlijke zaken. Toen hij zijn vierde kindje verwachtte, werd er bijvoorbeeld niet gefeliciteerd, want mijn ouders waren het er niet mee eens. Zomaar klein voorbeeldje. Maar hij doet zijn best, dus hij krijgt wel wat.
Mijn zus heeft ook geen contact.
Ik denk dat niet iedereen inziet, hoe enorm beschadigend een opvoeding als de mijne, en wellicht die van TO, kan zijn. Het feit, dat je van jongs af aan word ingeprent niet gewenst en inferieur te zijn is verschrikkelijk. Het heeft me heel, heel veel tijd gekost om dat gevoel (want als kind geloof je dat) weer kwijt te raken. Daarbij heb ik het nog niet over de mishandelingen, de dagelijkse vernederingen e.d. Ik ben overigens daardoor wel geworden wat ik ben, en ik ben blij met wat ik ben. Alles is ergens goed voor. Je moet op zeker moment ook zien, dat gedrag van ouders wordt veroorzaakt door onvermogen. Er is niet altijd opzet in het spel.
Mij is onlangs de vraag gesteld, een verklaring te ondertekenen om van mijn kindsdeel af te zien. Na lang wikken en wegen heb ik dat niet gedaan. Mijn ouders hebben mijn leven lang geprobeerd me te manipuleren. Dat heb ik altijd geweigerd, ik heb nooit geld aan ze gevraagd of wat dan ook, ben op mijn 18e zonder opleiding met alleen mijn kleren en een paar handdoeken de deur uit gestapt. Altijd voor mezelf gezorgd. Dit verzoek was voor hun een laatste poging om me toch weer zover te krijgen. Mijn eerste neiging was overigens wel de brief te ondertekenen en direct te posten. Ik heb immers nooit wat van ze gewild, dus waarom nu wel? Anderszins realiseer ik me, dat er weer wordt geprobeerd me in een richting te sturen, en me als 'slecht kind' af te schilderen. Voor hen is geld heel erg belangrijk, het is altijd een middel geweest. Mijn zus zocht altijd wel weer contact als ze wat nodig had, en verbrak het dan na een tijdje weer.
Ik heb dus besloten, het geld te aanvaarden als ze overlijden. Dan kan ik er iets mee doen, wat ik wil. Een deel is voor mijn man, die en vrij beroep heeft en een wens daarin die er mee vervuld kan worden. Ik ga een ziekenhuisje ergens oprichten of steunen, of een natuurproject starten.
Overigens mogen mijn ouders wat mij betreft 120 worden en het allemaal zelf opmaken. Ik ga er niet vanuit, dat ik ooit wat krijg.Wat een prachtige posting. Ik heb respect voor de manier hoe jij hier tegenaan kijkt! Ik hoop dat je zult slagen met het opzetten van je project.
