Geld & Recht
alle pijlers
Mijn vaders laatste wil: onterft en geen afscheid
donderdag 29 april 2010 om 13:25
Hallo Allemaal,
Ik kom uit een familie waarin niemand meer contact met niemand heeft zo'n beetje. Sinds kort heb ik op mijn initiatief weer contact met mijn broer (na heeeeel veel jaren) waar we allebei erg blij mee zijn en wat we vooral zo willen houden. Hij had nog contact met vader ondanks dat dat een verziekt contact was (onze ouders zijn lang geleden gescheiden en zijn nooit "warme"ouders geweest). Mijn vader weet niet dat broer en ik weer contact hebben. Vader is erg verbitterd en ondanks dat ik nooit ruzie ed met hem gehad heb, heeft hij me nooit ge-accepteerd, gekoesterd e.d.. Hij was überhaupt koud. Nu is hij plotseling gestorven en heeft hij mijn broer opgezadeld met het executeurschap. Ik ben onterfd en vader heeft de uitdrukkelijke wens niets met mij te maken te willen hebben. De laatste keer dat ik mijn vader gezien heb is 20 jaar geleden. Daarna hebben we in principe allebei nooit meer contact gezocht (ik om verdere pijn te voorkomen), er is nooit een kwaad woord gevallen.
Wat is nu het punt? 1. ik voel me klote omdat ik voor mijn gevoel geen streep onder dat deel van mijn jeugd kan zetten (door desnoods tegen een lijk te praten /janken ed) 2. het ongelofelijk triest vind wat deze man zelfs nu nog doet (hij heeft me niet alleen onterfd maar heeft allerlei lening constructies bedacht waardoor er ook niets overblijft van de legitieme portie) 3. mijn broer nu in een onmogelijke positie zit met verantwoordelijkheden naar vader en een gevoel naar mij.
Ik heb geen idee om hoeveel geld het gaat maar het zal zeker veel zijn. Dat maakt het extra bitter. Bovendien zullen zowel mijn broer als ik daar altijd mee geconfronteerd worden omdat we nu echt veel contact hebben.
Pfoe!
Mijn vraag: wie kan mij meer vertellen over dit soort leenconstructies? Wat ik weet: vader heeft bij leven van zijn partner en van mijn broer geld "geleend "dat na zijn dood terugbetaald moet worden. Alles staat zwart op wit en is wettelijk kloppend. Natuurlijk hebben beide personen nooit echt geld geleend (hebben ze niet), maar het resultaat is dat er niets overblijft van het vermogen van vader. Wie kan me hier meer over vertellen?
Ik kom uit een familie waarin niemand meer contact met niemand heeft zo'n beetje. Sinds kort heb ik op mijn initiatief weer contact met mijn broer (na heeeeel veel jaren) waar we allebei erg blij mee zijn en wat we vooral zo willen houden. Hij had nog contact met vader ondanks dat dat een verziekt contact was (onze ouders zijn lang geleden gescheiden en zijn nooit "warme"ouders geweest). Mijn vader weet niet dat broer en ik weer contact hebben. Vader is erg verbitterd en ondanks dat ik nooit ruzie ed met hem gehad heb, heeft hij me nooit ge-accepteerd, gekoesterd e.d.. Hij was überhaupt koud. Nu is hij plotseling gestorven en heeft hij mijn broer opgezadeld met het executeurschap. Ik ben onterfd en vader heeft de uitdrukkelijke wens niets met mij te maken te willen hebben. De laatste keer dat ik mijn vader gezien heb is 20 jaar geleden. Daarna hebben we in principe allebei nooit meer contact gezocht (ik om verdere pijn te voorkomen), er is nooit een kwaad woord gevallen.
Wat is nu het punt? 1. ik voel me klote omdat ik voor mijn gevoel geen streep onder dat deel van mijn jeugd kan zetten (door desnoods tegen een lijk te praten /janken ed) 2. het ongelofelijk triest vind wat deze man zelfs nu nog doet (hij heeft me niet alleen onterfd maar heeft allerlei lening constructies bedacht waardoor er ook niets overblijft van de legitieme portie) 3. mijn broer nu in een onmogelijke positie zit met verantwoordelijkheden naar vader en een gevoel naar mij.
Ik heb geen idee om hoeveel geld het gaat maar het zal zeker veel zijn. Dat maakt het extra bitter. Bovendien zullen zowel mijn broer als ik daar altijd mee geconfronteerd worden omdat we nu echt veel contact hebben.
Pfoe!
Mijn vraag: wie kan mij meer vertellen over dit soort leenconstructies? Wat ik weet: vader heeft bij leven van zijn partner en van mijn broer geld "geleend "dat na zijn dood terugbetaald moet worden. Alles staat zwart op wit en is wettelijk kloppend. Natuurlijk hebben beide personen nooit echt geld geleend (hebben ze niet), maar het resultaat is dat er niets overblijft van het vermogen van vader. Wie kan me hier meer over vertellen?
donderdag 29 april 2010 om 16:30
donderdag 29 april 2010 om 16:33
Hai Kaatje,
Vanavond bel ik weer met broer. Ik wil eerst kijken hoe dat verdere contact in deze situatie gaat. Ik wil het hem niet moeilijker maken dan dat het is. In de tussentijd ga ik wel flink googlen. Wellicht dat op één of andere manier het antwoord vanzelf komt, wat dat antwoord ook is. Als ik over een paar weken nog een onbevredigend gevoel hierover heb zou ik naar een notaris kunnen gaan. Maar dat zal ik alleen doen in bovenstaand geval. Maar het is ook goed mogelijk dat ik alles een plekje kan geven en het erbij laat zitten.
Vanavond bel ik weer met broer. Ik wil eerst kijken hoe dat verdere contact in deze situatie gaat. Ik wil het hem niet moeilijker maken dan dat het is. In de tussentijd ga ik wel flink googlen. Wellicht dat op één of andere manier het antwoord vanzelf komt, wat dat antwoord ook is. Als ik over een paar weken nog een onbevredigend gevoel hierover heb zou ik naar een notaris kunnen gaan. Maar dat zal ik alleen doen in bovenstaand geval. Maar het is ook goed mogelijk dat ik alles een plekje kan geven en het erbij laat zitten.
donderdag 29 april 2010 om 16:35
quote:[message=5858789,noline]Vivamies schreef op 29 april
Ik heb altijd een goede relatie met vader gewild en heb daar mijn best voor gedaan. Het begon echter al bij mijn geboorte waarbij hij letterlijk zei toen bleek dat ik een meisjes was: zo,..nu heb je je zin (tegen moeder). Hij heeft me nooit een kans gegeven en ik wist dat hij me van de deur zou sturen als ik langs zou gaan of een brief zou schrijven. Ik hoopte dat ik bij zijn dood afscheid van hem maar vooral verwerking van jeugd zou kunnen doen veel te herkenbaar allemaal. Alcohol maakt echt alles kapot he.
Ik heb altijd een goede relatie met vader gewild en heb daar mijn best voor gedaan. Het begon echter al bij mijn geboorte waarbij hij letterlijk zei toen bleek dat ik een meisjes was: zo,..nu heb je je zin (tegen moeder). Hij heeft me nooit een kans gegeven en ik wist dat hij me van de deur zou sturen als ik langs zou gaan of een brief zou schrijven. Ik hoopte dat ik bij zijn dood afscheid van hem maar vooral verwerking van jeugd zou kunnen doen veel te herkenbaar allemaal. Alcohol maakt echt alles kapot he.
donderdag 29 april 2010 om 16:37
quote:Vivamies schreef op 29 april 2010 @ 16:08:
Nazife, wat jij schrijft over mijn moeder vind ik ronduit kwetsend. Lees eerst maar eens meer over de persoonlijkheidsstoornis voordat je dit soort dingen schrijft.
Dank je wel vrouwtjespoes. jij begrijpt het!
Primabella, genoegdoening vanuit een gevoel=> mijn vader heeft heel veel nagelaten als vader te doen, daarbij heeft hij zowel mijn broer als mij opgezadeld met een onuitwisbare jeugd. Aan de ene kant heb ik medelijden, aan de andere kant boos, verdietig, teleurgesteld. Veel gevoelens tegelijk. Ik begrijp dat mijn vader door zijn eigen opvoeding zo geworden is. Maar in zijn volwassenheid heeft hij moedwillig zowel mijn broer als mij gekwetst op momenten dat we hem echt nodig hadden. Wat iemand hier al eerder schreef zou ik iets goeds willen doen met het geld, iets met een positief gevoel zodat ik het toch nog positief kan afsluiten. Nu word ik weer buitengesloten zonder dat ik daar iets aan kan doen. Daarmee worden alle oude gevoelens weer opgerakeld. Natuurlijk kan ik het erbij laten zitten en waarschijnlijk doe ik dat ook. Dat neemt niet weg dat ik wel wil weten hoe het zit.
Mijn relatie met mijn broer zal ik hier nooit voor opgeven. Wellicht dat we nu met een schone lei kunnen beginnen, ongeacht de uitkomst mbt de financieen.Oke duidelijk. Volgens mij heb je (inmiddels) ook wel een heel duidelijk beeld wat je wel en niet wilt. Om nu te weten hoe het precies zit, zou ik inderdaad zoals eerder gezegd naar een expert gaan, dan kan je daarna alsnog rustig een beslissing nemen met alle info. Veel succes!
Nazife, wat jij schrijft over mijn moeder vind ik ronduit kwetsend. Lees eerst maar eens meer over de persoonlijkheidsstoornis voordat je dit soort dingen schrijft.
Dank je wel vrouwtjespoes. jij begrijpt het!
Primabella, genoegdoening vanuit een gevoel=> mijn vader heeft heel veel nagelaten als vader te doen, daarbij heeft hij zowel mijn broer als mij opgezadeld met een onuitwisbare jeugd. Aan de ene kant heb ik medelijden, aan de andere kant boos, verdietig, teleurgesteld. Veel gevoelens tegelijk. Ik begrijp dat mijn vader door zijn eigen opvoeding zo geworden is. Maar in zijn volwassenheid heeft hij moedwillig zowel mijn broer als mij gekwetst op momenten dat we hem echt nodig hadden. Wat iemand hier al eerder schreef zou ik iets goeds willen doen met het geld, iets met een positief gevoel zodat ik het toch nog positief kan afsluiten. Nu word ik weer buitengesloten zonder dat ik daar iets aan kan doen. Daarmee worden alle oude gevoelens weer opgerakeld. Natuurlijk kan ik het erbij laten zitten en waarschijnlijk doe ik dat ook. Dat neemt niet weg dat ik wel wil weten hoe het zit.
Mijn relatie met mijn broer zal ik hier nooit voor opgeven. Wellicht dat we nu met een schone lei kunnen beginnen, ongeacht de uitkomst mbt de financieen.Oke duidelijk. Volgens mij heb je (inmiddels) ook wel een heel duidelijk beeld wat je wel en niet wilt. Om nu te weten hoe het precies zit, zou ik inderdaad zoals eerder gezegd naar een expert gaan, dan kan je daarna alsnog rustig een beslissing nemen met alle info. Veel succes!
donderdag 29 april 2010 om 16:40
quote:nazife schreef op 29 april 2010 @ 15:57:
[...]
Dus ze heeft een persoonlijkheidsstoornis(kan ze niks aan doen) en jij wilt niks meer met haar te maken hebben. Aan het hebben van de stoornis niet. Aan hoe ze er mee om gaat wél. En er mee leren omgaan is je morele plicht, zéker en te meer wanneer je kinderen hebt.
[...]
Dus ze heeft een persoonlijkheidsstoornis(kan ze niks aan doen) en jij wilt niks meer met haar te maken hebben. Aan het hebben van de stoornis niet. Aan hoe ze er mee om gaat wél. En er mee leren omgaan is je morele plicht, zéker en te meer wanneer je kinderen hebt.
donderdag 29 april 2010 om 16:47
quote:nazife schreef op 29 april 2010 @ 16:09:
[...]
Ik reageer op de dingen die TO post, een stoornis kan iemand niks aan doen.Dat is niet waar. Aan het hebben van een persoonlijkheidsstoornis kun je weinig doen, hoewel er ook onderzoeken zijn die dat weerleggen. Aan het omgaan met een persoonlijkheidsstoornis en het verloop ervan valt best wat te doen. Medicatie en cognitieve gedragstherapie zijn een begin. Verder kun je bij het hebben van een gezin ook denken aan gezinsondersteuning. Dit zijn allemaal zaken die je als ouder kunt en hoort te regelen wanneer je kinderen hebt.
Zou je jouw mening ook zijn aangedaan als jij verkracht werd door iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis? Of als een familielid werd vermoord? Of als jouw kind iets gruwelijks werd aangedaan? Of gewoon, als je een klap voor je hoofd zou krijgen van iemand?
Dader: "Sorry, maar ik kan er helemaal niks aan doen, ik heb namelijk een persoonlijkheidsstoornis."
Jij: "Oh nee, natuurlijk, mijn excuses, hoe heb ik zo barbaars kunnen zijn dat ík geen rekening hield met jouw stoornis?"
[...]
Ik reageer op de dingen die TO post, een stoornis kan iemand niks aan doen.Dat is niet waar. Aan het hebben van een persoonlijkheidsstoornis kun je weinig doen, hoewel er ook onderzoeken zijn die dat weerleggen. Aan het omgaan met een persoonlijkheidsstoornis en het verloop ervan valt best wat te doen. Medicatie en cognitieve gedragstherapie zijn een begin. Verder kun je bij het hebben van een gezin ook denken aan gezinsondersteuning. Dit zijn allemaal zaken die je als ouder kunt en hoort te regelen wanneer je kinderen hebt.
Zou je jouw mening ook zijn aangedaan als jij verkracht werd door iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis? Of als een familielid werd vermoord? Of als jouw kind iets gruwelijks werd aangedaan? Of gewoon, als je een klap voor je hoofd zou krijgen van iemand?
Dader: "Sorry, maar ik kan er helemaal niks aan doen, ik heb namelijk een persoonlijkheidsstoornis."
Jij: "Oh nee, natuurlijk, mijn excuses, hoe heb ik zo barbaars kunnen zijn dat ík geen rekening hield met jouw stoornis?"
donderdag 29 april 2010 om 16:47
Weet je, net als in een goed gesprek met vriendinnen, helpen zulke viva gesprekken het ook een plekje te geven. Zaken worden duidelijker, wensen komen meer naar boven (waar heb ik wel een goed gevoel bij, waar niet). Dus langs deze weg wil ik iedereen bedanken voor het meedenken en -praten hierin!!!
donderdag 29 april 2010 om 16:48
Ik denk, dat degenen die deze situatie (gelukkig) niet zelf kennen, zich niet realiseren hoe moeilijk het is het contact met je ouders te verbreken. Ik ben zelf, nadat ik uit huis ging, nog 10 jaar lang elke week naar huis gegaan. Totdat ik het op zeker moment niet meer trok, elke week de katten, de beledigingen, het afkraken van mijn huis, mijn man, mijn werk...
De uitspraken dat honden leuker waren dan kinderen, dat dingen die gebeurd waren niet gebeurd waren. Ik had er geen boodschap meer aan. Voor mijn eigen geestelijke gezondheid heb ik het contact verbroken. Echt, een worsteling van jaren vol schuldgevoel want 'het waren toch mijn ouders'.
De uitspraken dat honden leuker waren dan kinderen, dat dingen die gebeurd waren niet gebeurd waren. Ik had er geen boodschap meer aan. Voor mijn eigen geestelijke gezondheid heb ik het contact verbroken. Echt, een worsteling van jaren vol schuldgevoel want 'het waren toch mijn ouders'.
donderdag 29 april 2010 om 16:49
Een kind kiest z'n ouders niet, kiest er niet voor om geboren te worden. Dat is de keuze van de ouders geweest. Het kind is z'n ouders niets verplicht, vooral tijdens de jeugd is dat toch echt andersom. Pas als je als ouder er alles aan gedaan hebt je kind als een zo gelukkig mogelijk / zo zelfstandig mogelijk mens groot te laten worden heb je recht van spreken. Dat dat niet altijd lukt moge duidelijk zijn, er zijn soms dingen waar je niets aan kunt doen. Maar je kan wel hulp zoeken.
Kinderen zijn toch (vrijwel) altijd op zoek naar acceptatie van hun ouders...
Trouwens, die legitieme portie is niet voor niets bij wet geregeld. Dat de vader probeert na zijn dood nog te manipuleren vind ik veelzeggend over de vader
In het kort: Vivamies
Kinderen zijn toch (vrijwel) altijd op zoek naar acceptatie van hun ouders...
Trouwens, die legitieme portie is niet voor niets bij wet geregeld. Dat de vader probeert na zijn dood nog te manipuleren vind ik veelzeggend over de vader
In het kort: Vivamies
Perhaps it is better to be irresponsible and right, than to be responsible and wrong. Winston Churchill
donderdag 29 april 2010 om 16:53
trouwens TO, ik wil niet zeggen dat wat ik meegemaakt heb hetzelfde is als wat jij meegemaakt hebt want dat is het niet. Je zei tegen mij dat ik moest gaan lezen wat een narcistische persoonlijkheids stoornis inhoudt. En ik weet dus wat dat is. Ik vind het persoonlijk alleen geen reden om helemaal geen contact te hebben, maar dat is ook maar mijn mening. Nogmaals: wat weet je over hoe het de afgelopen 20 jaar ging met je vader?
(en ook maar ontopic: als je echt een deel van die erfenis wilt en je broer werkt niet mee dan zou ik ook naar een juridische instantie stappen)
(en ook maar ontopic: als je echt een deel van die erfenis wilt en je broer werkt niet mee dan zou ik ook naar een juridische instantie stappen)
donderdag 29 april 2010 om 16:53
Jeetje vivamies,
Wat een verhaal, emoties. Ik kan heel goed begrijpen dat jij behoefte hebt aan erkenning van je vader, en dat door het ''onterven'' dit beetje erkenning zelfs na de dood van je vader je wordt ontzegt.. klopt dat een beetje?
Probeer de erfenis los te zien van de erkenning meer tips heb ik niet voor je, wel een
Wat een verhaal, emoties. Ik kan heel goed begrijpen dat jij behoefte hebt aan erkenning van je vader, en dat door het ''onterven'' dit beetje erkenning zelfs na de dood van je vader je wordt ontzegt.. klopt dat een beetje?
Probeer de erfenis los te zien van de erkenning meer tips heb ik niet voor je, wel een
donderdag 29 april 2010 om 17:01
Hallo Mensen, ik merk dat ik op dit moment een beetje vol zit. Morgen zal ik de rest van de reacties bekijken.
Voor alle mensen die soortgelijke ouders hebben als ik: dikke knuf!!!!! Nee we hebben er niet voor gekozen, ja we doen ons best, en nee het is nooit (goed) genoeg. Blij dat we voldoende van onszelf houden om voor onszelf gekozen te hebben,...
Voor alle mensen die soortgelijke ouders hebben als ik: dikke knuf!!!!! Nee we hebben er niet voor gekozen, ja we doen ons best, en nee het is nooit (goed) genoeg. Blij dat we voldoende van onszelf houden om voor onszelf gekozen te hebben,...
donderdag 29 april 2010 om 17:01
Tja die laatste wil is toch wel enigszins heilig, dus tegen hem praten en huilen zou volgens mij niet eerder kunnen dan tegen zn steen.
Je schrijft dat je 20 jaar geen contact hebt gezocht om verdere pijn te voorkomen, waarom zou daar nu iets in veranderd zijn, ik bedoel als hij niet doodgegaan was?
Waarom zit je broer in een onmogelijke positie? Je vader is er niet meer dus is er volgens mij geen verantwoordelijkheid meer. Het is volledig aan hem om te doen wat hij wil, door je vader niet te vertellen dat de band weer hersteld was heeft hij dit natuurlijk wel over zichzelf afgeroepen. Had hij het gezegd dan was het of bijgedraaid of op ook onterving van hem uitgedraaid. Toen zou het je vaders keuze zijn geweest, nu is dat aan je broer.
Waarom vraag je je broer niet of hij het juridische deel door een advocaat laat onderzoeken?
Hij wordt verantwoordelijk voor de naleving dus zou hij zich beter laten informeren of het juridisch allemaal klopt.
Je schrijft dat je 20 jaar geen contact hebt gezocht om verdere pijn te voorkomen, waarom zou daar nu iets in veranderd zijn, ik bedoel als hij niet doodgegaan was?
Waarom zit je broer in een onmogelijke positie? Je vader is er niet meer dus is er volgens mij geen verantwoordelijkheid meer. Het is volledig aan hem om te doen wat hij wil, door je vader niet te vertellen dat de band weer hersteld was heeft hij dit natuurlijk wel over zichzelf afgeroepen. Had hij het gezegd dan was het of bijgedraaid of op ook onterving van hem uitgedraaid. Toen zou het je vaders keuze zijn geweest, nu is dat aan je broer.
Waarom vraag je je broer niet of hij het juridische deel door een advocaat laat onderzoeken?
Hij wordt verantwoordelijk voor de naleving dus zou hij zich beter laten informeren of het juridisch allemaal klopt.
Let's play Twister, let's play Risk yeah
donderdag 29 april 2010 om 17:01
Lieve Vivamies, ik denk dat het voor anderen heel moeilijk is zich te verplaatsen in deze situatie wanneer je er zelf niet mee te maken hebt gehad. Neem het ze maar niet kwalijk, want dat schiet niet op. Ik herken helaas veel in je verhaal. Mijn vader is vorig jaar overleden, ik had hem toen al een tijd niet gezien. Het contact was verre van goed te noemen, ik denk dat onze jeugd in zekere zin wel vergelijkbaar zijn. Toen hij eenmaal overleed was ik er gelukkig bij, alsof hij op mij heeft gewacht. Ik heb nog alles kunnen zeggen wat ik wilde, ook dat ik ondanks alles altijd van hem heb gehouden en zal blijven houden, in die zin heb ik vrede met hoe alles gelopen is. Waar ik echter wel tegenaan ben gelopen is het schuldgevoel omtrent zijn erfenis, en ook de reacties van mensen daarop. Het bedrag wat ik geerfd heb is fors en soms voelt het alsof ik er geen recht op heb, vanwege het minimale contact wat we hadden. Maar anderzijds vind ik dat als je voor kinderen kiest, je altijd de verantwoordelijkheid voor ze moet hebben, ook als je er zelf niet meer bent. Dat jouw vader jou onterfd heeft, vind ik verschrikkelijk. Dat je nu strijdt voor jouw deel vind ik niet meer dan beschrijpelijk, ookal is het lastig voor je broer. Maar hoe lastig het ook voor jouw broer is, jullie hebben dezelfde rechten (emotioneel gezien) dus feitelijk zit hij in hetzelfdee positie als jij, al is hij officieel wel erfgenaam en jij niet.
donderdag 29 april 2010 om 17:03
quote:Vivamies schreef op 29 april 2010 @ 17:01:
Hallo Mensen, ik merk dat ik op dit moment een beetje vol zit. Morgen zal ik de rest van de reacties bekijken.
Voor alle mensen die soortgelijke ouders hebben als ik: dikke knuf!!!!! Nee we hebben er niet voor gekozen, ja we doen ons best, en nee het is nooit (goed) genoeg. Blij dat we voldoende van onszelf houden om voor onszelf gekozen te hebben,...Heel begrijpelijk. Probeer jezelf wat rust te gunnen om gedachten en gevoelens te laten bezinken vandaag. Grote voor jou.
Hallo Mensen, ik merk dat ik op dit moment een beetje vol zit. Morgen zal ik de rest van de reacties bekijken.
Voor alle mensen die soortgelijke ouders hebben als ik: dikke knuf!!!!! Nee we hebben er niet voor gekozen, ja we doen ons best, en nee het is nooit (goed) genoeg. Blij dat we voldoende van onszelf houden om voor onszelf gekozen te hebben,...Heel begrijpelijk. Probeer jezelf wat rust te gunnen om gedachten en gevoelens te laten bezinken vandaag. Grote voor jou.
donderdag 29 april 2010 om 17:07
