Psyche
alle pijlers
Verkracht...
vrijdag 7 mei 2010 om 14:44
Ik weet niet of ik hier goed zit. Maar ik wil gewoon even mijn verhaal kwijt.
Een aantal maanden terug ben ik 2 keer verkracht. En niemand weet ervan... Ik schaam me dood. Alleen mijn vriend heeft in de gaten dat ik sindsdien wat anders ben. Anders reageer. Ik heb veel woede uitbarstingen. Die ik afreageer op hem...
Mijn vriend en ik gaan regelmatig naar de plaatselijke kroeg. Op een gegeven moment kwam daar af en toe een jongen uit een ander dorp. Iedereen kon het goed met hem vinden. Ik dus ook. Hij was aardig en gezellig en leuk om een borrel mee te drinken.
Zo was ik die avond alleen in de kroeg want mijn vriend had nachtdienst. En er zijn altijd wel vrienden van me in de kroeg.
Die avond verliep alles erg gezellig. Ik had alleen iets te diep in het glaasje gekeken. Hij wou mij wel naar huis brengen. Maar eenmaal bij mij thuis was het duidelijk waarom hij mij terug bracht, hij heeft mij verkracht... Ik ben heel duidelijk naar hem geweest dat ik niet wou. Nadat hij "klaar" was, ging hij weg. Met als dreigement dat ik mijn mond moest houden. Omdat er anders wat zou gebeuren....
Sindsdien kwam hij niet meer in de kroeg. Een paar weken later ging m'n deurbel. Ik deed open en hij was het.... Ik schrok mij dood... Maar hij was heel rustig en vriendelijjk. En ik snap nog steeds niet hoe ik zo dom heb kunnen zijn, maar ik heb hem binnen gelaten. Mijn grootste fout!!!!! Maar ergens dacht ik dat hij misschien zijn excuses wou aanbieden. Inzag dat hij fout zat. Maar nee....... alles gebeurde nog een keer opnieuw.....
We zijn nu een paar maanden verder, maar ik merk dat ik het niet achter mij kan laten. Maar ik wil geen aangifte meer doen. Dan is het zijn woord tegen de mijne. Ik heb geen bewijs....
Maar hebben jullie tips hoe ik dit het beste kan verwerken?? En ik twijfel nog steeds of ik het mijn vriend moet vertellen. Ik wil hem het verdriet niet aandoen. En ik weet niet hoe kwaad hij gaat worden op hem. En hem misschien wel wat aan wil doen...
Help....
Een aantal maanden terug ben ik 2 keer verkracht. En niemand weet ervan... Ik schaam me dood. Alleen mijn vriend heeft in de gaten dat ik sindsdien wat anders ben. Anders reageer. Ik heb veel woede uitbarstingen. Die ik afreageer op hem...
Mijn vriend en ik gaan regelmatig naar de plaatselijke kroeg. Op een gegeven moment kwam daar af en toe een jongen uit een ander dorp. Iedereen kon het goed met hem vinden. Ik dus ook. Hij was aardig en gezellig en leuk om een borrel mee te drinken.
Zo was ik die avond alleen in de kroeg want mijn vriend had nachtdienst. En er zijn altijd wel vrienden van me in de kroeg.
Die avond verliep alles erg gezellig. Ik had alleen iets te diep in het glaasje gekeken. Hij wou mij wel naar huis brengen. Maar eenmaal bij mij thuis was het duidelijk waarom hij mij terug bracht, hij heeft mij verkracht... Ik ben heel duidelijk naar hem geweest dat ik niet wou. Nadat hij "klaar" was, ging hij weg. Met als dreigement dat ik mijn mond moest houden. Omdat er anders wat zou gebeuren....
Sindsdien kwam hij niet meer in de kroeg. Een paar weken later ging m'n deurbel. Ik deed open en hij was het.... Ik schrok mij dood... Maar hij was heel rustig en vriendelijjk. En ik snap nog steeds niet hoe ik zo dom heb kunnen zijn, maar ik heb hem binnen gelaten. Mijn grootste fout!!!!! Maar ergens dacht ik dat hij misschien zijn excuses wou aanbieden. Inzag dat hij fout zat. Maar nee....... alles gebeurde nog een keer opnieuw.....
We zijn nu een paar maanden verder, maar ik merk dat ik het niet achter mij kan laten. Maar ik wil geen aangifte meer doen. Dan is het zijn woord tegen de mijne. Ik heb geen bewijs....
Maar hebben jullie tips hoe ik dit het beste kan verwerken?? En ik twijfel nog steeds of ik het mijn vriend moet vertellen. Ik wil hem het verdriet niet aandoen. En ik weet niet hoe kwaad hij gaat worden op hem. En hem misschien wel wat aan wil doen...
Help....
vrijdag 7 mei 2010 om 16:14
Aangifte is iets persoonlijks. Natuurlijk is het verstandig om te doen. Hij mag dit niet met andere vrouwen op dezelfde manier doen, en wat anderen al zeggen, dat valt niet uit te sluiten!
Jij kan hier iets tegen doen.
Maar aangifte doen is niet leuk.
Elninjo heeft wel een punt. De verkrachter zal zeker als argument aanvoeren dat je wel wilde en hem zelf hebt binnen gelaten.
Je moet hier sterk voor zijn. En je moet het niet alleen willen doen...
Neem iemand in vertrouwen. Bedenk dat jij niet degene bent die iets verkeerd gedaan heeft. Je zei dat je zo dom was geweest om hem binnen te laten. Achteraf gezien had je dat beter niet kunnen doen. Maar dan nog is hij degene die fout is. Je hoort nu eenmaal niet iemand te verkrachten als je bij iemand thuis komt. Dus of je nu onverstandig was of niet... HIJ WAS FOUT!
Als je je vriend vertrouwt: praat met hem. Op deze manier kan hij jou proberen te begrijpen en te steunen. Je moet hem ook de kans geven om er voor je te zijn, anders kan hij dat nooit goed doen. En dan begrijpt hij ook waarom jij je anders bent gaan verdragen, waardoor jij je minder schuldig naar hem hoeft te voelen. Bovendien kan je af en toe eens even flink bij hem uithuilen.
Vergeet niet dat een verkrachting heel dichtbij komt. Voor een verkrachter is het vaak macht of sex. Maar als het je overkomt wordt je in je diepste wezen geraakt.
Datzelfde wezen is ook waar je vriend zo van houdt. En waar hij mee verder wil. En waar hij mee wil vrijen...
Als je hier al zin in hebt, zul je mogelijk anders reageren en veilig willen vrijen de komende tijd. Toch wel iets waar je vriend ook direct bij betrokken is.
Meis... hoe ontzettend afgezaagd het ook klinkt... je gaat dit een plekje geven. Je kan weer doorgaan met je leven en van dingen gaan genieten. Echt!
Maar nu doen alsof het niet gebeurd is en het voor je houden, zorgt er alleen maar voor dat je er ooit nog eens tegenaan loopt.
HET IS JOU AANGEDAAN. HET IS NIET JOUW SCHULD!
Heel veel liefs, en heel veel sterkte.
Als je nog eens van je af wil schrijven of anderszins, stuur me gerust een berichtje. Ik ben er voor je.
Jij kan hier iets tegen doen.
Maar aangifte doen is niet leuk.
Elninjo heeft wel een punt. De verkrachter zal zeker als argument aanvoeren dat je wel wilde en hem zelf hebt binnen gelaten.
Je moet hier sterk voor zijn. En je moet het niet alleen willen doen...
Neem iemand in vertrouwen. Bedenk dat jij niet degene bent die iets verkeerd gedaan heeft. Je zei dat je zo dom was geweest om hem binnen te laten. Achteraf gezien had je dat beter niet kunnen doen. Maar dan nog is hij degene die fout is. Je hoort nu eenmaal niet iemand te verkrachten als je bij iemand thuis komt. Dus of je nu onverstandig was of niet... HIJ WAS FOUT!
Als je je vriend vertrouwt: praat met hem. Op deze manier kan hij jou proberen te begrijpen en te steunen. Je moet hem ook de kans geven om er voor je te zijn, anders kan hij dat nooit goed doen. En dan begrijpt hij ook waarom jij je anders bent gaan verdragen, waardoor jij je minder schuldig naar hem hoeft te voelen. Bovendien kan je af en toe eens even flink bij hem uithuilen.
Vergeet niet dat een verkrachting heel dichtbij komt. Voor een verkrachter is het vaak macht of sex. Maar als het je overkomt wordt je in je diepste wezen geraakt.
Datzelfde wezen is ook waar je vriend zo van houdt. En waar hij mee verder wil. En waar hij mee wil vrijen...
Als je hier al zin in hebt, zul je mogelijk anders reageren en veilig willen vrijen de komende tijd. Toch wel iets waar je vriend ook direct bij betrokken is.
Meis... hoe ontzettend afgezaagd het ook klinkt... je gaat dit een plekje geven. Je kan weer doorgaan met je leven en van dingen gaan genieten. Echt!
Maar nu doen alsof het niet gebeurd is en het voor je houden, zorgt er alleen maar voor dat je er ooit nog eens tegenaan loopt.
HET IS JOU AANGEDAAN. HET IS NIET JOUW SCHULD!
Heel veel liefs, en heel veel sterkte.
Als je nog eens van je af wil schrijven of anderszins, stuur me gerust een berichtje. Ik ben er voor je.
vrijdag 7 mei 2010 om 16:15
quote:MissKiek schreef op 07 mei 2010 @ 16:07:
Die aangifte kan ook over 2 maanden.
Natuurlijk kan een aangifte over twee maanden. Aangifte kan zelfs over twee jaar. Maar ze staat al niet sterk, en na twee maanden is dat nog minder geworden. Bovendien zit er toch altijd enige bedenktijd tussen dat eerste gesprek en de daadwerkelijke aangifte, en hoeveel tijd dat is, kan ze zelf bepalen. Dus om niet nu al een weg af te sluiten, zou ik zeker zo snel mogelijk contact opnemen met de zedenrecherche. Geen aangifte doen kan daarna altijd nog. En als ze wel aangifte wil doen, staat ze een stuk sterker dan wanneer ze nu niets doet richting politie. Nogmaals: de politie gaat ook na dat eerste gesprek níets doen, tenzij zíj dat wil.
Bovendien kent de zedenrecherche het hulpverleningsnetwerk, dus die kunnen haar waarschijnlijk zo verwijzen naar gespecialiseerde instanties.
Die aangifte kan ook over 2 maanden.
Natuurlijk kan een aangifte over twee maanden. Aangifte kan zelfs over twee jaar. Maar ze staat al niet sterk, en na twee maanden is dat nog minder geworden. Bovendien zit er toch altijd enige bedenktijd tussen dat eerste gesprek en de daadwerkelijke aangifte, en hoeveel tijd dat is, kan ze zelf bepalen. Dus om niet nu al een weg af te sluiten, zou ik zeker zo snel mogelijk contact opnemen met de zedenrecherche. Geen aangifte doen kan daarna altijd nog. En als ze wel aangifte wil doen, staat ze een stuk sterker dan wanneer ze nu niets doet richting politie. Nogmaals: de politie gaat ook na dat eerste gesprek níets doen, tenzij zíj dat wil.
Bovendien kent de zedenrecherche het hulpverleningsnetwerk, dus die kunnen haar waarschijnlijk zo verwijzen naar gespecialiseerde instanties.
vrijdag 7 mei 2010 om 16:20
Ik zou als allereerste naar de huisarts gaan, je moet je verhaal kwijt en hij/zij lijkt me de aangewezen persoon.
En je zult getest moeten worden op soa's.
Daarna kun je altijd nog naar de zedenpolitie. Misschien (nog) niet voor aangifte, maar een melding kun je altijd maken.
Veel sterkte en wijsheid toegewenst.
En je zult getest moeten worden op soa's.
Daarna kun je altijd nog naar de zedenpolitie. Misschien (nog) niet voor aangifte, maar een melding kun je altijd maken.
Veel sterkte en wijsheid toegewenst.
Geen bijzonderheden
vrijdag 7 mei 2010 om 16:23
quote:elninjoo schreef op 07 mei 2010 @ 14:52:
Je verkrachter vrijwillig in je huis toelaten maakt wel dat je 'n zwakke zaak hebt als je hem gaat aanklagen. Bereid je dan maar voor op zelf helemaal door de mangel gehaald te worden. Misschien beter niets ondernemen en er 'n les uit trekken voor een volgende keer.??
Je verkrachter vrijwillig in je huis toelaten maakt wel dat je 'n zwakke zaak hebt als je hem gaat aanklagen. Bereid je dan maar voor op zelf helemaal door de mangel gehaald te worden. Misschien beter niets ondernemen en er 'n les uit trekken voor een volgende keer.??
vrijdag 7 mei 2010 om 16:26
overigens hoorde ik van een medewerker van Justitie dat mijn verkrachter ook al andere dames had aangerand/verkracht. Dat kon hij zien in zijn systeem. Daarnaast had hij al meerdere dames van de plek waar ik hem leerde kennen op opdringerige wijze benaderd. Ik was 17 en voelde me vereerd door alle aandacht. Zij waren al in staat positief van negatief te scheiden. Ik wil maar zeggen...
vrijdag 7 mei 2010 om 16:41
Binta
Wat ontzettend erg voor je. Je zegt nu dat je geen aangifte wilt doen. Ik denk dat het uiteindelijk beter is dat wel te doen, maar heb er geen ervaring mee. Als je echt geen gesprek met je vriend/familie aandurft of bang bent voor hun reactie, zou je eerst anoniem een gesprek kunnen hebben met Slachtofferhulp of misschien heb je een vrouwelijke huisarts (of kan je eigen huisarts je doorverwijzen naar een vrouwelijke) waar je mee kan praten (heeft beroepsgeheim). Want wat je nu misschien ook denkt, je hebt het niet zelf in de hand gewerkt en bent nergens schuldig aan. Hij is ontzettend fout.
Dit is niet iets dat je alleen kan oplossen. Met het verdringen (als dat al lukt) los je het niet op. Ik denk dat je beter nu door de hele zure appel heen kan bijten, dan dat het de rest van je leven jouw geheim blijft.
Wat je ook besluit te doen, zorg er in ieder geval voor dat je niet meer alleen met hem bent. En als hij contact zoekt en je lastig blijft vallen dat je eventueel bewijs hiervan bewaart.
Wat ontzettend erg voor je. Je zegt nu dat je geen aangifte wilt doen. Ik denk dat het uiteindelijk beter is dat wel te doen, maar heb er geen ervaring mee. Als je echt geen gesprek met je vriend/familie aandurft of bang bent voor hun reactie, zou je eerst anoniem een gesprek kunnen hebben met Slachtofferhulp of misschien heb je een vrouwelijke huisarts (of kan je eigen huisarts je doorverwijzen naar een vrouwelijke) waar je mee kan praten (heeft beroepsgeheim). Want wat je nu misschien ook denkt, je hebt het niet zelf in de hand gewerkt en bent nergens schuldig aan. Hij is ontzettend fout.
Dit is niet iets dat je alleen kan oplossen. Met het verdringen (als dat al lukt) los je het niet op. Ik denk dat je beter nu door de hele zure appel heen kan bijten, dan dat het de rest van je leven jouw geheim blijft.
Wat je ook besluit te doen, zorg er in ieder geval voor dat je niet meer alleen met hem bent. En als hij contact zoekt en je lastig blijft vallen dat je eventueel bewijs hiervan bewaart.
vrijdag 7 mei 2010 om 16:49
Even wat aangifte doen betreft. Uiteindelijk moet deze jongen wel gestopt worden. Vaak staat dit gedrag niet op zich en kunnen ze er lang mee doorgaan omdat niemand aangifte doet. Maar goed dat het lastig is, begrijp ik echt wel. Helemaal niets doen is in ieder geval niet goed. Dus durf te gaan praten met een professional die weet hoe hiermee om te gaan en je kan helpen en begeleiden om er met je vriend over te praten, etc.
vrijdag 7 mei 2010 om 17:09
Tragisch.
Waarom heb je het niet aan je vriend verteld? Die zou je toch kunnen steunen. Misschien ben je bang dat je vriend het recht in eigen handen neemt? En daardoor zelf moeilijkheden met justitie krijgt?
Wat aangifte betreft, Ik snap niet dat je dat nog niet gedaan hebt. Inderdaad zal een verhoor verdomd onaangenaam zijn, zeker omdat je die man bij je thuis hebt binnengelaten. Gemangeld worden zoals iemand schreef.
Aan de andere kant zijn er misschien meer vrouwen die dit overkomen is in jullie dorp. Die misschien geen aangifte durven doen.
Waarschijnlijk zijn er wel hulpgroepen waar je kunt praten, maar het lijkt me ook belangrijk, als deel van het verwerkingsproces, dat justitie de dader aanpakt.
Sterkte.
Waarom heb je het niet aan je vriend verteld? Die zou je toch kunnen steunen. Misschien ben je bang dat je vriend het recht in eigen handen neemt? En daardoor zelf moeilijkheden met justitie krijgt?
Wat aangifte betreft, Ik snap niet dat je dat nog niet gedaan hebt. Inderdaad zal een verhoor verdomd onaangenaam zijn, zeker omdat je die man bij je thuis hebt binnengelaten. Gemangeld worden zoals iemand schreef.
Aan de andere kant zijn er misschien meer vrouwen die dit overkomen is in jullie dorp. Die misschien geen aangifte durven doen.
Waarschijnlijk zijn er wel hulpgroepen waar je kunt praten, maar het lijkt me ook belangrijk, als deel van het verwerkingsproces, dat justitie de dader aanpakt.
Sterkte.
vrijdag 7 mei 2010 om 17:17
quote:elninjoo schreef op 07 mei 2010 @ 14:52:
Je verkrachter vrijwillig in je huis toelaten maakt wel dat je 'n zwakke zaak hebt als je hem gaat aanklagen. Bereid je dan maar voor op zelf helemaal door de mangel gehaald te worden. Misschien beter niets ondernemen en er 'n les uit trekken voor een volgende keer.Dit meen je toch niet he ???
Je verkrachter vrijwillig in je huis toelaten maakt wel dat je 'n zwakke zaak hebt als je hem gaat aanklagen. Bereid je dan maar voor op zelf helemaal door de mangel gehaald te worden. Misschien beter niets ondernemen en er 'n les uit trekken voor een volgende keer.Dit meen je toch niet he ???
Aliquando et insanire lucundum est
vrijdag 7 mei 2010 om 17:22
quote:elninjoo schreef op 07 mei 2010 @ 14:52:
Je verkrachter vrijwillig in je huis toelaten maakt wel dat je 'n zwakke zaak hebt als je hem gaat aanklagen. Bereid je dan maar voor op zelf helemaal door de mangel gehaald te worden. Misschien beter niets ondernemen en er 'n les uit trekken voor een volgende keer.Merendeel van de verkrachtingen vindt plaats binnen de kennissensfeer c.q. door een bekende. Hoe kom je er dus in vredesnaam bij dat iemand een zwakke zaak zou hebben??
Je verkrachter vrijwillig in je huis toelaten maakt wel dat je 'n zwakke zaak hebt als je hem gaat aanklagen. Bereid je dan maar voor op zelf helemaal door de mangel gehaald te worden. Misschien beter niets ondernemen en er 'n les uit trekken voor een volgende keer.Merendeel van de verkrachtingen vindt plaats binnen de kennissensfeer c.q. door een bekende. Hoe kom je er dus in vredesnaam bij dat iemand een zwakke zaak zou hebben??
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
vrijdag 7 mei 2010 om 17:28
quote:Very Cherry schreef op 07 mei 2010 @ 17:22:
[...]
Merendeel van de verkrachtingen vindt plaats binnen de kennissensfeer c.q. door een bekende. Hoe kom je er dus in vredesnaam bij dat iemand een zwakke zaak zou hebben??Een zwakke zaak als in "niet eenvoudig te bewijzen door het OM". Niemand, ook Elninjoo niet, heeft hier beweerd dat TO niet de waarheid zou spreken of dat TO het gebeurde zelf zou hebben uitgelokt. Wel wordt door sommigen beweerd dat het in deze situatie na een eventuele aangifte niet eenvoudig zal zijn de verkrachting te bewijzen zodat de dader veroordeeld kan worden. Ik sluit mij bij die stelling aan. Voor TO kan het van belang zijn om te weten dat uit een aangifte niet vanzelfsprekend een veroordeling volgt.
[...]
Merendeel van de verkrachtingen vindt plaats binnen de kennissensfeer c.q. door een bekende. Hoe kom je er dus in vredesnaam bij dat iemand een zwakke zaak zou hebben??Een zwakke zaak als in "niet eenvoudig te bewijzen door het OM". Niemand, ook Elninjoo niet, heeft hier beweerd dat TO niet de waarheid zou spreken of dat TO het gebeurde zelf zou hebben uitgelokt. Wel wordt door sommigen beweerd dat het in deze situatie na een eventuele aangifte niet eenvoudig zal zijn de verkrachting te bewijzen zodat de dader veroordeeld kan worden. Ik sluit mij bij die stelling aan. Voor TO kan het van belang zijn om te weten dat uit een aangifte niet vanzelfsprekend een veroordeling volgt.
vrijdag 7 mei 2010 om 18:21
quote:LemonLime schreef op 07 mei 2010 @ 15:35:
Aan de andere kant, als ze toegeeft aan de bedreiging van die rotzak (mag wel toch) en niets zegt, dan verandert er helemaal niets aan de situatie. Ik snap je twijfel Moonlight. Als ik een man was en mijn partner zou zoiets overkomen, dan weet ik ook niet wat ik zou doen. Kan wel zeggen dat niemand voor eigen rechter mag spelen maar op deze manier gebruik maken van iemand die gedronken heeft en haar vervolgens verkrachten is ook echt een verschrikkelijk lage daad.
Moraal van het verhaal; lastig maar ik hoop wel dat Binta het tegen iemand vertelt, buiten het forum hier.Ja dat hoop ik ook. Het hardop tegen iemand vertellen is anders dan het hier neertypen. Hoewel dit een goede eerste stap is.
Aan de andere kant, als ze toegeeft aan de bedreiging van die rotzak (mag wel toch) en niets zegt, dan verandert er helemaal niets aan de situatie. Ik snap je twijfel Moonlight. Als ik een man was en mijn partner zou zoiets overkomen, dan weet ik ook niet wat ik zou doen. Kan wel zeggen dat niemand voor eigen rechter mag spelen maar op deze manier gebruik maken van iemand die gedronken heeft en haar vervolgens verkrachten is ook echt een verschrikkelijk lage daad.
Moraal van het verhaal; lastig maar ik hoop wel dat Binta het tegen iemand vertelt, buiten het forum hier.Ja dat hoop ik ook. Het hardop tegen iemand vertellen is anders dan het hier neertypen. Hoewel dit een goede eerste stap is.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 7 mei 2010 om 19:01
Ook al is het ongetwijfeld lastig te bewijzen, en valt de dader hierdoor moeilijk te pakken, ik vind dat het daar niet om gaat. Aangifte doen betekent een daad stellen, en daar gaat het om. Iemand ontmoedigen door te suggereren dat het wel weinig zal uithalen vind ik in dit geval grof.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
vrijdag 7 mei 2010 om 19:06
quote:Very Cherry schreef op 07 mei 2010 @ 19:01:
Ook al is het ongetwijfeld lastig te bewijzen, en valt de dader hierdoor moeilijk te pakken, ik vind dat het daar niet om gaat. Aangifte doen betekent een daad stellen, en daar gaat het om. Iemand ontmoedigen door te suggereren dat het wel weinig zal uithalen vind ik in dit geval grof.Ik ben een groot voorstander van aangifte doen, begrijp me goed. Dat laat overlet dat TO goed geïnformeerd dient te worden over hetgeen zij mag verwachten na die aangifte.
Ook al is het ongetwijfeld lastig te bewijzen, en valt de dader hierdoor moeilijk te pakken, ik vind dat het daar niet om gaat. Aangifte doen betekent een daad stellen, en daar gaat het om. Iemand ontmoedigen door te suggereren dat het wel weinig zal uithalen vind ik in dit geval grof.Ik ben een groot voorstander van aangifte doen, begrijp me goed. Dat laat overlet dat TO goed geïnformeerd dient te worden over hetgeen zij mag verwachten na die aangifte.
vrijdag 7 mei 2010 om 19:30
quote:elninjoo schreef op 07 mei 2010 @ 14:52:
Je verkrachter vrijwillig in je huis toelaten maakt wel dat je 'n zwakke zaak hebt als je hem gaat aanklagen. Bereid je dan maar voor op zelf helemaal door de mangel gehaald te worden. Misschien beter niets ondernemen en er 'n les uit trekken voor een volgende keer.Zo werkt het natuurlijk niet en dat snap je, hoop ik, toch zelf ook wel. Als een vrouw geen sex wil, dan wil ze geen sex. Al heb je die kerel dagelijks op de stoep staan. Hij moet gewoon van haar afblijven als ze niet wil.
Je verkrachter vrijwillig in je huis toelaten maakt wel dat je 'n zwakke zaak hebt als je hem gaat aanklagen. Bereid je dan maar voor op zelf helemaal door de mangel gehaald te worden. Misschien beter niets ondernemen en er 'n les uit trekken voor een volgende keer.Zo werkt het natuurlijk niet en dat snap je, hoop ik, toch zelf ook wel. Als een vrouw geen sex wil, dan wil ze geen sex. Al heb je die kerel dagelijks op de stoep staan. Hij moet gewoon van haar afblijven als ze niet wil.
vrijdag 7 mei 2010 om 19:46
Maar de hele discussie over aangifte is nu toch niet de hoofdzaak? Ze vraagt hoe ze dit kan verwerken. Een eventuele aangifte is 1 vd vele stappen. De vraag is, wat moet ze nu doen. En dan begin je bij stap 1.
En wat ze waarschijnlijk het beste nu kan doen is steun zoeken. En dan daarna samen met die steun, overige stappen bekijken en verder beslissen.
Over de aangiftekweste, politie heeft mij destijds ook gewaarschuwd voor het proces en de minimale kans op veroordeling. Het is denk ik wel reeel om dat mee te nemen, want to heeft nu al een enorm moeilijke tijd, je doet niet aangifte kosten wat kost. Het gaat niet alleen om de burgerplicht. Je burgerplicht is bv stemmen. Aangifte is niet zo simpel. Het gaat ook om herstel van to.
Aangifte is de rationele actie. Als je in de situatie komt, blijkt het soms niet hetgene waar je op dat moment het meest mee geholpen bent.
En wat ze waarschijnlijk het beste nu kan doen is steun zoeken. En dan daarna samen met die steun, overige stappen bekijken en verder beslissen.
Over de aangiftekweste, politie heeft mij destijds ook gewaarschuwd voor het proces en de minimale kans op veroordeling. Het is denk ik wel reeel om dat mee te nemen, want to heeft nu al een enorm moeilijke tijd, je doet niet aangifte kosten wat kost. Het gaat niet alleen om de burgerplicht. Je burgerplicht is bv stemmen. Aangifte is niet zo simpel. Het gaat ook om herstel van to.
Aangifte is de rationele actie. Als je in de situatie komt, blijkt het soms niet hetgene waar je op dat moment het meest mee geholpen bent.
vrijdag 7 mei 2010 om 19:48
quote:Dhelia schreef op 07 mei 2010 @ 15:40:
Hoewel ik de oproep 'aangifte doen!' van harte onderschrijf, bij dezen wel even een waarschuwing: tenzij hij bekent, zal het geen zaak worden. Ook al zijn er meerdere aangiftes tegen hem, het rechtssysteem werkt nou eenmaal niet zo dat geldt 'waar rook is, is vuur'. Dus het is inderdaad zijn woord tegen het jouwe. Mee eens. Maar als niemand aangifte doet, gebeurt er nooit wat.
Iemand die zo slinks zich binnenwerkt bij een vrouw, doet dat niet ineens in een opwelling. Daar zijn of zullen vaker incidenten mee geweest zijn of komen. Als hij dan ooit wel een keer betrapt wordt of als wel een keer bewezen kan worden dat hij iemand heeft verkracht, dan zullen al die vorige aangiftes/meldingen een stuk aannemelijker worden en het verhaal wat wel bewezen kan worden, ondersteunen. quote:Dhelia schreef op 07 mei 2010 @ 15:40:
Neemt niet weg dat het voor je eigen verwerkingsproces wel heel goed kan zijn om aangifte te doen. En wat Celeone al zegt: je kan ook een oriënterend gesprek hebben met de politie. Dat is sowieso de procedure: éérst een gesprek en pas daarna (eventueel) aangifte, als je dat zelf wil. Bel anders gewoon de politie, vraag naar de zedenrecherche en ga eens met ze praten. Zonder jouw toestemming gaan ze er toch geen zaak van maken, dus je hebt alles nog onder controle, ook na dat gesprek.Ook mee eens. Stel een daad, laat niet met je sollen. Zijn naam is bij melding of aangifte in ieder geval bekend bij de politie, ook al gebeurt er met jouw aangifte zelf niet veel. Dat gegeven al kan maken dat je je niet meer een willoos slachtoffer voelt, het kan je sterken.
Daarnaast kan de politie je helpen om goede hulpverlening te vinden, zoals via slachtofferhulp. En hulp en steun heb je nodig, daar heb je recht op in jouw situatie. Slachtofferhulp kan je helpen om het te vertellen tegen je vriend en andere mensen in je omgeving zodat ook zij er voor jou kunnen zijn op de juiste manier.
Hoewel ik de oproep 'aangifte doen!' van harte onderschrijf, bij dezen wel even een waarschuwing: tenzij hij bekent, zal het geen zaak worden. Ook al zijn er meerdere aangiftes tegen hem, het rechtssysteem werkt nou eenmaal niet zo dat geldt 'waar rook is, is vuur'. Dus het is inderdaad zijn woord tegen het jouwe. Mee eens. Maar als niemand aangifte doet, gebeurt er nooit wat.
Iemand die zo slinks zich binnenwerkt bij een vrouw, doet dat niet ineens in een opwelling. Daar zijn of zullen vaker incidenten mee geweest zijn of komen. Als hij dan ooit wel een keer betrapt wordt of als wel een keer bewezen kan worden dat hij iemand heeft verkracht, dan zullen al die vorige aangiftes/meldingen een stuk aannemelijker worden en het verhaal wat wel bewezen kan worden, ondersteunen. quote:Dhelia schreef op 07 mei 2010 @ 15:40:
Neemt niet weg dat het voor je eigen verwerkingsproces wel heel goed kan zijn om aangifte te doen. En wat Celeone al zegt: je kan ook een oriënterend gesprek hebben met de politie. Dat is sowieso de procedure: éérst een gesprek en pas daarna (eventueel) aangifte, als je dat zelf wil. Bel anders gewoon de politie, vraag naar de zedenrecherche en ga eens met ze praten. Zonder jouw toestemming gaan ze er toch geen zaak van maken, dus je hebt alles nog onder controle, ook na dat gesprek.Ook mee eens. Stel een daad, laat niet met je sollen. Zijn naam is bij melding of aangifte in ieder geval bekend bij de politie, ook al gebeurt er met jouw aangifte zelf niet veel. Dat gegeven al kan maken dat je je niet meer een willoos slachtoffer voelt, het kan je sterken.
Daarnaast kan de politie je helpen om goede hulpverlening te vinden, zoals via slachtofferhulp. En hulp en steun heb je nodig, daar heb je recht op in jouw situatie. Slachtofferhulp kan je helpen om het te vertellen tegen je vriend en andere mensen in je omgeving zodat ook zij er voor jou kunnen zijn op de juiste manier.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 7 mei 2010 om 19:50
vrijdag 7 mei 2010 om 19:54
