Psyche
alle pijlers
Ik ben zo bang... deel 3
woensdag 3 maart 2010 om 13:04
maandag 31 mei 2010 om 13:55
quote:Zoebie schreef op 31 mei 2010 @ 13:16:
Ik weet het allemaal. Maar ik kan er niet omheen. Bo je topic titel. Zo voel ik me nu ook. De angst verlamt me gewoonweg. Ik, de eeuwige optimist, ziet het nu even niet meer zo zitten.
En dat màg ook Zoebie, beter gezegd: het is alleen maar begrijpelijk.
Ja, de angst, zò bang zijn, want je weet het niet. En het leven is niet eerlijk en je kunt niet zeggen: wij verdienen het niet. Want daar houdt kanker geen rekening mee.
Ik ben er voor je, Zoebie, vandaag, morgen, altijd, of de uitslag nou goed of slecht is. Samen staan we sterk tegen die rotziekte.
Al is het alleen maar mentaal.
Succes met de scan!!!
Ik weet het allemaal. Maar ik kan er niet omheen. Bo je topic titel. Zo voel ik me nu ook. De angst verlamt me gewoonweg. Ik, de eeuwige optimist, ziet het nu even niet meer zo zitten.
En dat màg ook Zoebie, beter gezegd: het is alleen maar begrijpelijk.
Ja, de angst, zò bang zijn, want je weet het niet. En het leven is niet eerlijk en je kunt niet zeggen: wij verdienen het niet. Want daar houdt kanker geen rekening mee.
Ik ben er voor je, Zoebie, vandaag, morgen, altijd, of de uitslag nou goed of slecht is. Samen staan we sterk tegen die rotziekte.
Al is het alleen maar mentaal.
Succes met de scan!!!
maandag 31 mei 2010 om 15:28
maandag 31 mei 2010 om 15:57
Zoebje hang in there! Denk aan je.
Knuffel aan jou en je man, hopelijk hoeven jullie niet te lang te wachten.
Even tussendoor hoor maar wat vinden jullie van de blog van angel 2?
Ik zag namelijk dat zoebie gereageerd had.
Ik vind een uitspraak in de blog een beetje naar.
'Het plaatst je problemen wel in perspectief..... ik heb tenminste geen kanker.'
Ik vind dat altijd zo'n nare uitspraak. Ik hoor hem zo vaak voorbij komen. Het geeft me altijd het gevoel alsof je niets meer waard bent en voor iedereen een zielepiet bent, want je hebt kanker. Net alsof dagelijkse problemen en andere erge dingen er dan niet meer toe doen. Of dat je je bijna rot moet gaan voelen, want jij hebt immers wel kanker. Ik voel me dan zo terecht gewezen als ik er even niet mee bezig zijn. Hebben jullie dat soms ook?
Ik weet wel dat het niet zo bedoeld is, maar toch val ik er steeds weer overheen.
Ik post het hier en niet onder de blog, omdat ik niet over wil komen als de zeikende kankerpatient. Het gaat er me ook niet om dat het geschreven is, maar meer nieuwschierigheid, ik ben gewoon benieuwd of jullie dat herkennen. Of juist helemaal niet.
Knuffel aan jou en je man, hopelijk hoeven jullie niet te lang te wachten.
Even tussendoor hoor maar wat vinden jullie van de blog van angel 2?
Ik zag namelijk dat zoebie gereageerd had.
Ik vind een uitspraak in de blog een beetje naar.
'Het plaatst je problemen wel in perspectief..... ik heb tenminste geen kanker.'
Ik vind dat altijd zo'n nare uitspraak. Ik hoor hem zo vaak voorbij komen. Het geeft me altijd het gevoel alsof je niets meer waard bent en voor iedereen een zielepiet bent, want je hebt kanker. Net alsof dagelijkse problemen en andere erge dingen er dan niet meer toe doen. Of dat je je bijna rot moet gaan voelen, want jij hebt immers wel kanker. Ik voel me dan zo terecht gewezen als ik er even niet mee bezig zijn. Hebben jullie dat soms ook?
Ik weet wel dat het niet zo bedoeld is, maar toch val ik er steeds weer overheen.
Ik post het hier en niet onder de blog, omdat ik niet over wil komen als de zeikende kankerpatient. Het gaat er me ook niet om dat het geschreven is, maar meer nieuwschierigheid, ik ben gewoon benieuwd of jullie dat herkennen. Of juist helemaal niet.
maandag 31 mei 2010 om 16:28
Luonto, ik snap wel wat je bedoeld. Probeer niet naar die zin te kijken maar naar wat two ermee bedoeld. Probeer het in zijn geheel te zien. Dat mensen lopen te zeiken om kleine dingen, terwijl er mensen zijn die aan het vechten zijn tegen een ziekte.
Ik snap heel goed dat het je raakt.
Tis niet zo tactisch zoals ze het schrijft
Ik snap heel goed dat het je raakt.
Tis niet zo tactisch zoals ze het schrijft
maandag 31 mei 2010 om 16:30
Ik wilde er al onder zetten dat ik van een aantal sterke vrouwen met kanker te horen had gekregen dat relativeren niet moet. Ik dacht, laat maar.
Ik denk juist dat het voor het begrip van mensen zonder kanker heel goed is als je dit er onder zet. Ik heb het ook moeten leren. En door hier al bijna anderhalf jaar te komen kijken, gebeurt het ooit echt wel. Ook de angel heeft een duwtje in de rug nodig!
En he, om even op jouw theorie terug te komen: je bent geen zeikende kankerpatient, je bent gewoon een zeikerd.
(geintje hoor, hoop dat het getypt overkomt zoals ik het bedoel)
Ik denk juist dat het voor het begrip van mensen zonder kanker heel goed is als je dit er onder zet. Ik heb het ook moeten leren. En door hier al bijna anderhalf jaar te komen kijken, gebeurt het ooit echt wel. Ook de angel heeft een duwtje in de rug nodig!
En he, om even op jouw theorie terug te komen: je bent geen zeikende kankerpatient, je bent gewoon een zeikerd.
(geintje hoor, hoop dat het getypt overkomt zoals ik het bedoel)
maandag 31 mei 2010 om 16:49
Alweer thuis, Zoebie?
Ik hoop dat alles goed is gegaan; nu kun je niks anders doen dan wachten. Of hebben jullie een gesprek met de radioloog gehad direct na de scan?
Luonto, jij en ik staan er een beetje hetzelfde in geloof ik.
Kanker is voor anderen zo'n schrikbeeld, dan wordt het inderdaad iets relativerends. "Tenminste géén kanker", zoiets.
Maat als je kanker hébt, dan blijf je gewoon dezelfde persoon, met dezelfde gevoelens en dezelfde persoonlijkheid en is kanker iets wat er ineens bijhoort. En dan relativeert kanker helemaal niet, maar het maakt je ook niet anders, of zieliger, of "een patiënt".
Ik ben gewoon Bo, kanker of niet. Jij bent en blijft Luonto, en daarom is het hebben van wel of geen kanker helemaal niet zo relativerend als het schijnt te zijn voor mensen die het niet hebben (zoals de angel die de blog schreef).
Ik heb kanker én een kutdag, ik heb kanker én de balen in over mijn relatie, ik noem maar twee dingen.
Dus ja, ik snap je punt heel goed.
Ik hoop dat alles goed is gegaan; nu kun je niks anders doen dan wachten. Of hebben jullie een gesprek met de radioloog gehad direct na de scan?
Luonto, jij en ik staan er een beetje hetzelfde in geloof ik.
Kanker is voor anderen zo'n schrikbeeld, dan wordt het inderdaad iets relativerends. "Tenminste géén kanker", zoiets.
Maat als je kanker hébt, dan blijf je gewoon dezelfde persoon, met dezelfde gevoelens en dezelfde persoonlijkheid en is kanker iets wat er ineens bijhoort. En dan relativeert kanker helemaal niet, maar het maakt je ook niet anders, of zieliger, of "een patiënt".
Ik ben gewoon Bo, kanker of niet. Jij bent en blijft Luonto, en daarom is het hebben van wel of geen kanker helemaal niet zo relativerend als het schijnt te zijn voor mensen die het niet hebben (zoals de angel die de blog schreef).
Ik heb kanker én een kutdag, ik heb kanker én de balen in over mijn relatie, ik noem maar twee dingen.
Dus ja, ik snap je punt heel goed.
maandag 31 mei 2010 om 16:56
Net thuis. Manlief is niet lekker. Niet alleen een ct-scan van de lever, maar ook van de darmen???? Dus ook daar contrastvloeistof en via het infuus. Manlief is anderhalf uur binnen geweest. Daar is ons niets over gezegd, maar later nog afgesproken door de oncoloog. Geen goed nieuws naar mijn mening. We kunnen nu alleen nog maar duimen en afwachten. 't Is kutterdekut.
Wat Bo zegt. Je veranderd niet door kanker. Je blijft dezelfde. Alleen de buitenwereld ziet dat niet zo. Daar is kanker nog een te heet hangijzer voor. Nog steeds niet altijd bespreekbaar. Hoe open je ook bent. Anderen zien het anders. Ik heb met Nienke nooit zielig gedaan. Wat moet, dat moet. Niet zeuren en doorgaan. Nienke had dezelfde instelling. Gelukkig. Niet flauw doen. Het is niet anders en we gaan ervoor. Nu de buitenwereld nog.
Wat Bo zegt. Je veranderd niet door kanker. Je blijft dezelfde. Alleen de buitenwereld ziet dat niet zo. Daar is kanker nog een te heet hangijzer voor. Nog steeds niet altijd bespreekbaar. Hoe open je ook bent. Anderen zien het anders. Ik heb met Nienke nooit zielig gedaan. Wat moet, dat moet. Niet zeuren en doorgaan. Nienke had dezelfde instelling. Gelukkig. Niet flauw doen. Het is niet anders en we gaan ervoor. Nu de buitenwereld nog.
maandag 31 mei 2010 om 17:01
Weer thuis, dus. Gelukkig zijn de scans goed gegaan (wel weer schrikken, een tweede erbij!!!).
Woensdag de uitslag? Bij de oncoloog of de radioloog?
Jullie kaarsjes zijn precies op het moment dat je dit postte opgebrand
Ik heb net ook een hele stap gezet: vanochtend trok ik zo op één vierkante centimeter mijn haar eruit. De rest zit nog vast, maar het uitvallen is begonnen. Ik heb gebeld, want het leek me heel snel, maar omdat ik zo lang Xeloda gehad heb kan het een cumulatief effect zijn volgens de afdeling oncologie.
Hoe dan ook: Ro is thuis vandaag (RTT) en heeft me net geschoren.
Dan is dat maar gebeurd. Nu zit ik dus met hele korte stekeltjes, één kaal plekje en een hoofddoek op
Woensdag de uitslag? Bij de oncoloog of de radioloog?
Jullie kaarsjes zijn precies op het moment dat je dit postte opgebrand
Ik heb net ook een hele stap gezet: vanochtend trok ik zo op één vierkante centimeter mijn haar eruit. De rest zit nog vast, maar het uitvallen is begonnen. Ik heb gebeld, want het leek me heel snel, maar omdat ik zo lang Xeloda gehad heb kan het een cumulatief effect zijn volgens de afdeling oncologie.
Hoe dan ook: Ro is thuis vandaag (RTT) en heeft me net geschoren.
Dan is dat maar gebeurd. Nu zit ik dus met hele korte stekeltjes, één kaal plekje en een hoofddoek op
maandag 31 mei 2010 om 17:11
maandag 31 mei 2010 om 18:01
Heb je voor vanavond wat gepland staan Zoeb?
Heb je zin om weg te gaan, even eruit, of juist om thuis te blijven?
Ik hoop dat jij en je man jullie draai kunnen vinden; woensdag klinkt al zo snel maar onder deze omstandigheden duurt één uur al zo lang.
Mijn haar is niet zielig hoor; ik wist dat het eraan zat te komen en nu is het dan maar gebeurd.
En Ro is een grapjurk ook; was ie halverwege met scheren zegt hij ineens: oh jee, de stroom valt uit!
Het idéé dat ik met een halfgeschoren hoofd over straat zou moeten
Heb je zin om weg te gaan, even eruit, of juist om thuis te blijven?
Ik hoop dat jij en je man jullie draai kunnen vinden; woensdag klinkt al zo snel maar onder deze omstandigheden duurt één uur al zo lang.
Mijn haar is niet zielig hoor; ik wist dat het eraan zat te komen en nu is het dan maar gebeurd.
En Ro is een grapjurk ook; was ie halverwege met scheren zegt hij ineens: oh jee, de stroom valt uit!
Het idéé dat ik met een halfgeschoren hoofd over straat zou moeten
maandag 31 mei 2010 om 18:02
Zoebie ik had gehoopt dat je meteen al meer wist. (ik ben natuurlijk een leek) Woensdag pas dus, phoe wachten. En inderdaad, als ze maar niet eerder bellen, dat kan alleen maar slecht zijn.
Robo shit zo snel je haar! Gelukkig hebben we de foto's nog. (of is dat flauw, zo bedoel ik het niet) Zal toch wel de combi zijn met de xeloda. Heb je niet stof over van je trouwjurk voor een mooie doek?
Robo shit zo snel je haar! Gelukkig hebben we de foto's nog. (of is dat flauw, zo bedoel ik het niet) Zal toch wel de combi zijn met de xeloda. Heb je niet stof over van je trouwjurk voor een mooie doek?
maandag 31 mei 2010 om 18:16
quote:Luonto schreef op 31 mei 2010 @ 15:57:
Ik vind een uitspraak in de blog een beetje naar.
'Het plaatst je problemen wel in perspectief..... ik heb tenminste geen kanker.'
Ik vind dat altijd zo'n nare uitspraak. Ik hoor hem zo vaak voorbij komen. Het geeft me altijd het gevoel alsof je niets meer waard bent en voor iedereen een zielepiet bent, want je hebt kanker. Net alsof dagelijkse problemen en andere erge dingen er dan niet meer toe doen. Of dat je je bijna rot moet gaan voelen, want jij hebt immers wel kanker. Ik voel me dan zo terecht gewezen als ik er even niet mee bezig zijn. Hebben jullie dat soms ook?
Ik weet wel dat het niet zo bedoeld is, maar toch val ik er steeds weer overheen.
Ik post het hier en niet onder de blog, omdat ik niet over wil komen als de zeikende kankerpatient. Het gaat er me ook niet om dat het geschreven is, maar meer nieuwschierigheid, ik ben gewoon benieuwd of jullie dat herkennen. Of juist helemaal niet.
Ik ben dan geen kankerpatient, maar ik snap je wel, denk ik. Ze schrijft wel 3x : dadaddadadie, maar ik heb tenminste geen kanker. Toen dacht ik ook: ja, en als je het nu wel hebt? Lekker dan.
Ik heb hetzelfde als ik weleens lees op dit forum over mensen die een kindje zijn verloren, dat anderen dan schrijven: goh wat érg, wat moet dat vreselijk zijn, ik ben zooo dankbaar dat mijn 2 kinderen gezond zijn. In die trant.
Ik vind een uitspraak in de blog een beetje naar.
'Het plaatst je problemen wel in perspectief..... ik heb tenminste geen kanker.'
Ik vind dat altijd zo'n nare uitspraak. Ik hoor hem zo vaak voorbij komen. Het geeft me altijd het gevoel alsof je niets meer waard bent en voor iedereen een zielepiet bent, want je hebt kanker. Net alsof dagelijkse problemen en andere erge dingen er dan niet meer toe doen. Of dat je je bijna rot moet gaan voelen, want jij hebt immers wel kanker. Ik voel me dan zo terecht gewezen als ik er even niet mee bezig zijn. Hebben jullie dat soms ook?
Ik weet wel dat het niet zo bedoeld is, maar toch val ik er steeds weer overheen.
Ik post het hier en niet onder de blog, omdat ik niet over wil komen als de zeikende kankerpatient. Het gaat er me ook niet om dat het geschreven is, maar meer nieuwschierigheid, ik ben gewoon benieuwd of jullie dat herkennen. Of juist helemaal niet.
Ik ben dan geen kankerpatient, maar ik snap je wel, denk ik. Ze schrijft wel 3x : dadaddadadie, maar ik heb tenminste geen kanker. Toen dacht ik ook: ja, en als je het nu wel hebt? Lekker dan.
Ik heb hetzelfde als ik weleens lees op dit forum over mensen die een kindje zijn verloren, dat anderen dan schrijven: goh wat érg, wat moet dat vreselijk zijn, ik ben zooo dankbaar dat mijn 2 kinderen gezond zijn. In die trant.
