twee liefdes...........nieuw topic...

Hallo allemaal, mag ik er misschien ook nog bij? Jullie lijken elkaar allemaal zo goed te kennen.....



Heb helaas niet alle tijd om alle berichten te lezen maar ik begrijp dat bijna ieder van jullie 2e liefde heeft.



Ik ook. Ik kan het niet laten. Heb nu ook weer 2e relatie. Het is erg fijn met hem ook al zou ik nr. 1 er niet voor willen verlaten. Maar ik vind het zo moeilijk. Nr. 1 weet dat ik graag open relatie wil, maar hij wil het niet. Ik kwets hem enorm als hij erachter komt maar toch kan/wil ik het niet laten.



Vind het fijn dat velen van jullie hetzelfde denken/voelen.

Thnx voor het lezen alvast.

Goedemiddag allemaal, ik lees nog altijd mee, schrijf een stuk minder.

Mega, mijn relatie met nr2 is zeker geen aflopende verhouding. Ik hou van hem en hij nog meer van mij en op het moment willen we er beide niet aan denken om er een eind aan te maken. Hij is ook een nr2 die heel goed zijn gevoelens kan uiten, die altijd voor me klaar staat en reageert op mijn sms'jes en me geen moment in twijfel laat of hij nou wel echt om me geef. De ideale man, maar eigelijk is mijn nr1 dat ook. Wat heerlijk dat je de kans hebt om een hele nacht met hem door te brengen, dat blijft voor ons voorlopig een droom.

Nr 2 en ik zullen elkaar de komende tijd minder ontmoeten want hij is weer aan de studie. We zien elkaar wel af en toe op het werk en dat is beter dan niks.

Anna, heel veel stekte, ik hoop dat je de goede keuzes kan maken. Wel moeilijk de situatie, ook met nr1 en ook met nr2.

hallo allemaal,

terug van weggeweest... heb een tijdje niet gereageerd, wel gedeeltelijk meegelezen aangezien er bij mij ook continue nog "wat" speelde met collega.

Ga straks nog even rustig lezen hoe het met jullie allemaal gaat.



Nu mijn dilemma...

afgelopen zaterdag met collega gezoend!!! 1e keer, na feestje. Hij zat al een aantal keren aan me, eind van feest nog maar paar mensen over, hij loopt mee naar auto en daar gebeurd het! Wauw

Na bijna een jaar om elkaar heen gedraaid te hebben, eindelijk!

Alleen jammer dat ie zei dat we dit niet weer moesten doen.... (hij getrouwd, kids en ik ook.)

Zondag op het werk, opnieuw spannend tussen ons. nog wat geflirt. Aan het eind van de dag komt ie naar me toe lopen bij de auto om te vragen of ik het er met niemand over had gehad. En wederom dat we het erbij moeten laten. Heb nog gevraagd of ie spijt had, nee. Gelukkig.

Maar ik baal er wel behoorlijk van, vind hem namelijk al lang erg leuk. En hij mij ook dacht ik.

Heb hem mail gestuurd zondagavond met daarin zeer discreet dat ik het wel leuk vond zaterdag en dat ik het gevoel had dat hij het ook leuk had. En dat, volgens mijn gevoel, dit er wel een beetje aan zat te komen aangezien er al een jaar spanning om ons hangt. Verder geen liefdesverklaringen ofzo. Wil het ook niet te beladen maken.

Maar nog steeds niks teruggehoord dus....

Dus ik baal!!!



Zaterdag zie ik hem weer, maar mijn gevoel zegt dat ie niks meer van zich laat horen....



Eigenlijk zou ik het van me af moeten zetten, maar vind dat heel moeilijk aangezien het al een jaar speelt.

Groningse, ik herken dit.



Nr 2 is ook collega, en ook wij hebben vaak met elkaar geflirt en om elkaar heen gedraaid. Kon voor ons allebei niet (allebei relatie en kids). Op een gegeven moment konden we het niet meer laten en hebben we elkaar ook gezoend. En ook zeggen dat het niet mag etc etc.



Ik zie hem niet zo vaak op het werk en jij? Heb 'm wel vaak aan de telefoon en we sms-sen ook wel eens. Maar ja, daar begint de verslaving natuurlijk....



Het is heel moeilijk zoiets van je af te zetten als je steeds contact hebt met elkaar. En verstandelijk wil je geen contact omdat je weet dat dat het beste is maar gevoelsmatig is het natuurlijk een heel ander verhaal...



Succes!

Ik herken wel veel in die laatste twee postings, van Groningse en Laprincesa.

2 was vroeger ook een collega maar toen hebben we nooit wat verbodens gedaan, behalve dromen.

De omslag kwam op mijn laatste werkdag toen hij zei dat hij me wel een keertje zou bellen. Ik dacht nog, jaja, dat zeg je alleen maar.

Maar hij belde echt en hoewel ons contact hee onregelmatig is, is het wel intiemer geworden sinds ik er niet meer werk.

Met als hoogte- of dieptepunt (hoe je het maar bekijkt) vorige week.

De eerste keer in 18 jaar dat ik een andere man aangeraakt heb.



Ik merk dat ik heel anders tegen monogamie ben aan gaan kijken sinds ik nr2 ontmoet heb.

Ik was altijd een verstokte monogamist en had voor vreemdgangers geen goed woord over.

Totdat ik oog in oog met nr.2 kwam. De bliksem sloeg in, en de donder rommelde nog anderhalf jaar lang na. Ik had geen idee dat je door zoiets zo getroffen kon worden. Ik stond er helemaal niet voor open, ik was helemaal niet op zoek of zo. En toch gebeurde het.

Het overkwam me, hoe lullig dat ook klinkt.

quote:laprincesa schreef op 17 oktober 2007 @ 12:16:



........ Ik kan het niet laten. Heb nu ook weer 2e relatie. Het is erg fijn met hem ook al zou ik nr. 1 er niet voor willen verlaten. Maar ik vind het zo moeilijk. Nr. 1 weet dat ik graag open relatie wil, maar hij wil het niet. Ik kwets hem enorm als hij erachter komt maar toch kan/wil ik het niet laten.



Vind het fijn dat velen van jullie hetzelfde denken/voelen.

Thnx voor het lezen alvast.



Zelf denk ik dat jij hier anders mee omgaat. Jij zoekt gewoon een nr. 2 omdat je dat wilt. Maar ik (en misschien ook de anderen hier) zijn niet op zoek gegaan. Ik wilde geen andere relatie erbij. En hoezo: "Ik kan het niet laten, heb nu weer(?) een andere relatie"......

Ik vind dat je de plank gewoon helemaal misslaat op dit topic. Hier gaat het over liefde, verdriet, twijfel, noem maar op. Niet om de leukigheid van een 2e relatie hebben, want zo is het niet!

Ik zie niet in waarom ik anders ben. Dat "weer" heb ik fout geschreven want heb nog nooit 2e relatie gehad sinds ik nr. 1 ken. Was echt niet op zoek naar een nr. 2 maar het is zo spannend en nieuw weer. En het flirten is zo leuk. Maar ik vind het ook heel moeilijk om dit niet tegen nr. 1 te zeggen. En daar wringt het gevoel.



En Mega, als jij echt geen relatie 'erbij' wilde, dan had je die toch geen? Ik denk dat als je écht niet wil, je hart er ook niet voor open zal staan en dat er dan geen mogelijkheid is voor een nr. 2.

laprincesa, ik kan je uit het diepst van mijn hart verzekeren dat ik echt geen nr2 wilde hebben en ik stond er ook niet open voor. De verliefdheid is me over komen. Het is niet eerlijk om te zeggen dat de relatie mij ook is overkomen en dat zal ik ook niet doen. Maar ik was er altijd van overtuigd dat ik nooit vreemd zal gaan. Had allerlei meningen over mensen die vreemd gaan, bv dat het een bewuste keuze is, dat het niet iets eenmaligs is en dat het een gedrags patroon is. Mijn vreemd gaan is een keuze geweest maar zeker geen bewuste. Toen het zover was, dacht ik nergens anders meer aan. Ik ken mijn nr2 al 6 jaar. 3 jaar terug kwamen we op dezelfde afdeling te werken en kreeg ik gevoelens voor hem. We hebben nooit geflirt. We wisten van elkaar dat we elkaar heel graag mochten en heel goed samen werken en heel goed met elkaar kunnen praten. Onze relatie, van beide kanten, werd gekenmerkt door aan de ene kant angst om elkaar te verliezen en aan de andere kant angst dat de ander achter de gevoelens zal komen. Ik weet nu dat we allebei wel heel naief zijn geweest. Maar ik had ook totaal geen ervaring met vreemd gaan. Als ik ooit had gedacht dat het zover zou komen, had ik me misschien eerder in dit forum verdiept en misschien had ik dan begrepen waar ik mee bezig was. Ik wil niet zeggen dat ik onschuldig ben want ik weet heel goed dat ik mezelf in deze situatie heb gebracht. Maar als het een bewuste keuze was geweest, had ik het allemaal anders moeten doen. Het klink allemaal zo tegenstrijdig, ik weet het. Ik was gelukkig met mijn nr1. Dacht altijd dat de liefde en hartstocht die je in films en boeken ziet overdreven was. Tot ik nr2 ontmoete en ik het zelf ervaar.

Mijn nr 2 is ook een collega, tijdens een afd.uitje sloeg bij mij de bom in, ik was helemaal van de kaart en kon geen hap meer eten. Na 9 maanden hebben we elkaar voor het eerst gekust. Hij wil(de) het wel heel graag maar zei ook meteen dat hij me niets te bieden had omdat hij nooit bij zijn gezin zou weggaan. Dat was ook helemaal niet mijn bedoeling maar wat in al die (9) jaren toch wel vaak een item voor mij was dat ik het gevoel had dat ik veel meer om hem gaf dan andersom. Hij ontkent dat altijd maar echt spontaan zeggen dat hij gek op me is dat doet hij niet, hij toont het wel op andere manieren maar ik ben best onzeker en heb altijd erg de behoefte om het te horen. We hebben ook vaak (lange) periodes gehad dat we elkaar niet spraken of zagen of smsten omdat het verstandiger was om te stoppen, maar hij was geen moment uit mijn hoofd. Het stomme is dat ik het thuis allemaal heb en daarom twijfel ik ook zo vaak. Vroeger dacht ik ook altijd dat ik het nooit met een ander zou kunnen doen en veroordeelde ik anderen ook op dat punt. Waarom zou je je nr 1 bedriegen voor een nr.2 die minder /anders om je geeft dan nr. 1 en die je bovendien nooit meemaakt op de dagen dat je ziek bent of humeurig en er dan ook niet is om voor je te zorgen zoals nr. 1 wel doet. Ik moet jullie het antwoord schuldig blijven, mijn verstand zegt me bij zo'n vraag "stoppen!" maar diep in mijn hart weet ik dat ik nr. 2 heel erg zou missen. Het is ook moeilijk omdat hij een collega is, wanneer ik wist dat ik hem nooit meer zou hoeven zien dan zou ik het misschien volhouden maar nu ...

Heks, je schrijft dat jullie elkaar langere periodes niet zagen, ik zit daar nu weer in, maar hoe voelde jij je dan, probeerde je ook maar gewoon door te gaan, klopt het dat je de eerste keer in liefdesverdriet zat maar de volgende keren er al wat sterker mee omging??? Ik mis hem zo, denk je dat hij weer terug komt??? Hij zegt van mij te houden, dan mist hij mij toch ook??? Help

groetjes Anna

Dag lieverds,



kom hier nog heel even buurten en even laten weten hoe het met me gaat!

Voor degene die me niet (meer) kennen: Ik had een nr2 met medeweten van m'n man. Na een (emotionele) uitbarsting heb ik alle contact met nr2 verbroken om me weer 100% op m'n huwelijk te richten... Dit was enkele maanden terug...



Hoe het nu gaat? Eigenlijk best goed! De relatie met m'n man is hecht en goed, we kunnen heel open met elkaar praten. Gelukkig maar, anders hadden we het vast niet gered samen!



Met het schaamrood op m'n wangen moet ik bekennen dat ik nog steeds contact heb met nr2. Dit is nu al zo'n 1,5 jaar aan de gang en geloof me, hoe langer het duurt, hoe moeilijker het wordt om écht alle contact te verbreken. Op één of andere manier gaat die nr2 toch bij je leven horen, maar dat hoef ik jullie natuurlijk niet te vertellen



Nr2 en ik bellen ongeveer wekelijks en we zien elkaar héél af en toe. In alle openheid naar m'n man toe, want hoe moeilijk het soms ook geweest is, ik heb sinds het vreemdgaan 1,5j geleden uitkwam, nooit meer over contact met nr2 gelogen of iets verzwegen. Daar ben ik best trots op...



Het is soms nog moeilijk, ik heb het vooral met mezelf nog wel eens moeilijk (waarom ben ik zo, waarom heb ik dit nodig, waarom kan ik niet gewoon alleen met nr1 gelukkig zijn???), maar juist m'n man vindt dat ik mezelf moet leren aanvaarden zoals ik ben, dat het geen zin heeft om al m'n gevoelens weg te duwen en me anders voor te doen dan ik ben. Hij is ook altijd van me blijven houden, voor hem hoort het op één of andere manier bij mij dat er een nr2 is, hij probeert dat ook een plaatsje te geven en dat lijkt wonderwel te lukken...



Verder lees ik hier nog af en toe mee en ik LEEF ook zeker nog mee met jullie!!!!! Zoveel verschillende situaties, maar allemaal dezelfde emoties.... Ik wens jullie allemaal heel veel wijsheid en sterkte in de moeilijke momenten, geniet van de mooie momenten en gevoelens en tenslotte nog een hele dikke knuffel van mij!!



Marlies

Flamenco, ik geloof je want ik had precies hetzelfde. Mijn hoofd stond niet eens naar een nr. 2. Kijk flirten is erg leuk natuurlijk maar om het dan verder te laten gaan.... Ik wilde het ook niet maar dan denk ik; de meeste vriendinnen kunnen die 'uitdaging' wel aan, waarom 'zwicht' ik dan. Waarom zet ik een goede relatie met nr. 1 op het spel voor een nr. 2?



VivaMarlies, heb je meteen bij het leren kennen van nr. 2 je nr 1 ingelicht? Ik ben eigenlijk heel benieuwd hoe dat is gegaan. Ik heb heel veel schuldgevoelens naar nr 1 toe en het liefst wil ik dat we er samen uitkomen maar dat lukt niet, want hij staat er (nog?) niet voor open.

quote:laprincesa schreef op 18 oktober 2007 @ 12:21:

Flamenco, ik geloof je want ik had precies hetzelfde. Mijn hoofd stond niet eens naar een nr. 2. Kijk flirten is erg leuk natuurlijk maar om het dan verder te laten gaan.... Ik wilde het ook niet maar dan denk ik; de meeste vriendinnen kunnen die 'uitdaging' wel aan, waarom 'zwicht' ik dan. Waarom zet ik een goede relatie met nr. 1 op het spel voor een nr. 2?



VivaMarlies, heb je meteen bij het leren kennen van nr. 2 je nr 1 ingelicht? Ik ben eigenlijk heel benieuwd hoe dat is gegaan. Ik heb heel veel schuldgevoelens naar nr 1 toe en het liefst wil ik dat we er samen uitkomen maar dat lukt niet, want hij staat er (nog?) niet voor open.



Sorry dat ik weer even op je reageer hoor. Komt misschien ook dat mijn nr. 2 en ik op dit moment even veel verdriet hebben doordat het allemaal zo snel, zo heftig gaat, maar ik geloof werkelijk niet dat je begrijpt wat er gaande is als je dit overkomt. Jij vindt het leuk, het flirten, het uitlokken en wilt dat je partner er in meegaat. Dat is toch heel wat anders. Dit is een spelletje wat je speelt!

En voor mij echt niet. Ik ben niet aan het flirten gegaan, juist andersom. Ik heb geprobeerd om mijn gevoelens weg te zetten, er niet aan toe te geven.

Laat ik het dan maar zo zeggen, zoals het bij mij overkomt: je doet afbreuk aan de integriteit. Ik hou er niet van om op een forum negatief te reageren, maar ik word hier echt niet goed van.

Lieve Anna, het ergste zijn de onzekerheid en de twijfels tijdens de "stiltes" en dat zal altijd wel zo blijven. Of hij van je houdt dat kan alleen jij beoordelen. Heeft hij het uit zichzelf tegen je gezegd of was het een reactie op iets was jij zei? . Ik heb vaak gedacht "dit komt nooit meer goed" en "hoe lang zal die pijn nog duren? Wanneer zal ik hem vergeten zijn, over een paar maanden of denk ik over een paar jaar nog iedere dag aan hem?" Gek werd ik daar van. Ik nam me ook heilig voor om nu echt nooit meer iets van me zelf te laten horen en het nu echt vol te houden zodat ik die pijn nooit meer zou hoeven meemaken. Maar we zien elkaar nog steeds dus het is iedere keer nog goed gekomen maar of dat ook verstandig is, is weer een heel ander vraagstuk. Ik wens je veel sterkte en wijsheid.

Dank je heks, nu ik weet zeker dat hij van mij houdt, en dat hij het ook heel moeilijk heeft, en zal nu idd echt niets meer laten horen, maar hoelang duurden die periodes bij jullie, en nam hij dan weer contact op??? Voor mijzelf weet ik dat ik het wel vol kan houden, hij wou zelf steeds meer contact elke dag bellen en zo, maar hij wil mij in het openbaar, wil niet meer stiekum, was dat bij jullie ook de reden met stopperioden??? Nou ja, wacht het maar af wat het lot voor mij in petto heeft, probeerde jou nr2 het dan ook weer te 'vinden' thuis, bedankt voor je reactie

Mega, ik snap wat je bedoeld hoor. Het verhaal klinkt erg luchtig en zo ervaren wij het niet. En ik was (en ben nog) heel erg blij met mijn nr1 en was echt niet op zoek naar spanning. Mijn nr2 en ik hebben samen heel wat tranen vergoten om die gevoelens die er waren maar waar we niets mee mochten en konden doen. Het heeft er bij ons allebei flink ingehakt, en hoewel we het beide niet hadden willen missen, hebben we ons wel een aantal keren afgevraagd waarom ons dit moest overkomen. Verliefd zijn is heerlijk, maar niet op deze manier.



Maar even wat anders: jullie moesten toch samen op stap? hoe is dat geweest?



Bij ons complete radio-stilte. Ik mis hem, ik mis de leuke gesprekken maar ik ervaar wel heel veel rust op deze manier. Het is goed zo, hij zal altijd een speciaal plekje bij mij houden, en ik weet dat dat wederzijds is.

@mega

Haal uit dit forum de dingen die je het gevoel geven dat je daar iets mee kan en die je steun geven en erger je niet te veel aan dingen waar je niets aan kunt doen. Je hebt denk ik gelijk dat de meesten op dit forum er niet naar hebben gezocht en overvallen zijn door hun verliefdheid en gevoelens voor een ander, iemand die ze soms al langere tijd kenden, dat geld voor mij ook. Dat wil niet zeggen dat flirten uit den boze is. Je kunt volgens mij heel goed flirten en er geen achterliggende bedoelingen bij hebben. Wanneer ik me goed voel, leuke kleren aan heb en op straat loop en een man kijkt naar me en glimlacht naar me dan glimlach ik terug en daar is toch niets mis mee? Ik ben echt niet van plan om iets met die man te beginnen, ik ben hem 2 meter verderop al vergeten en hij mij ook maar toch is het leuk dat gevoel dat je nog meetelt. Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Ik weet ook zeker dat wanneer ik ooit zo sterk ben om nr. 2 los te laten dat ik nooit meer aan een relatie met een nr. 2 begin simpelweg omdat ik die heftige gevoelens en ups en downs niet meer mee wil maken en ik geloof ook eigenlijk niet dat er nog plek in mijn hart is voor een 3e liefde. Sterkte

Anna, onze redenen waren anders. Wij hebben allebei niet de wens dat dit in het openbaar komt omdat we allebei ervoor gekozen hebben bij onze nr1 en gezin te willen blijven. Ik heb er echter wel sterk de behoefte aan om mijn gevoelens naar hem te uiten en dat vind hij prima maar hij is zelf anders. Hij uit zich niet zo makkelijk en hij vindt dat als hij het 1 x heeft gezegd dat het genoeg is en dat hij het niet steeds hoeft te herhalen terwijl ik er zo'n behoefte aan heb om het hem te horen zeggen (misschien dat ik diep in mijn hart vind dat dat de enige reden kan/mag zijn voor mijn vreemdgaan).

Ik denk ook dat ik soms, wanneer de twijfels erg groot zijn en in periodes dat ik me schuldig voel naar nr. 1, gewoon een aanleiding zoek om ruzie te maken gewoon om een reden te hebben om te stoppen. Het resultaat is echter meestal spijt en verdriet en uiteindelijk weer een hereniging. Wat een verspilde energie allemaal!

Ik denk trouwens wel dat ik het heel benauwend zou vinden wanneer hij ineens meer van me zou willen dan wat we nu hebben.

Hallo allemaal,

Zo, eindelijk weer een berichtje van me. Jeetje, veel geschreven zeg!



Stranger, ai… , moeilijk hoor voor je met nr. 1, niet durven uitspreken naar elkaar wat je werkelijk voelt/denkt!. Hug!!! Geniet en van de mooie momenten die je met nr. 2 hebt!

Teka, wat ben je stil, gaat het goed met je? Hug!!!

Sil, wat zal het pijn hebben gedaan om te lezen dat iemand anders zich verheugt op nr. 2. Natuurlijk ben je boos, heb je hem wel naar deze mail gevraagd of……? Moeilijk he? Zo confronterend! Hug ook voor jou!!!

Jakkie, mooie tekst! En bedankt voor je advies!

Moose, onzeker, twijfels, je schrijft dat je teveel piekert, helaas is het niet mogelijk om je gedachtes stil te zetten. Gaat het een beetje met je?

Lois, goed om weer eens van je te horen! Het blijft moeizaam he met je nr. 2. Maar ja, die aantrekkingskracht, even weer die aandacht, dat complimentje van nr. 2 en hopla… daar ga je weer. Het lijkt me vreselijk heftig om maar heen en weer geslingerd te worden. Hug!!!Hoe was de ontmoeting dinsdag?

Saskia, zou je dat kunnen? Doodbloeden? Hoe moeilijk misschien ook, zou het niet fijner zijn om alle gevoelens naar elkaar uit te spreken en samen te besluiten wat te doen? Tja… en die schuldgevoelens…. die hebben we allemaal…

Muril, “radio-stilte”……… Hier ook nog steeds, betekent niet dat nr. 2 uit je hoofd is he? Zo moeilijk! Op zich is het wel fijn voor je dat je een speciaal plekje voor hem hebt en hij voor jou, maar dat maakt het verdriet, het vreselijke loslaten er niet minder om. Hug!!!

Anna, het is een hele grote stap om bij nr. 1 weg te gaan. Nr. 2 mag daarbij eigenlijk geen rol spelen, maar ja, die doet dat onbewust natuurlijk wel. Hug!!!

Voor wat betreft wie als eerste contact opneemt, daarover zal ik straks wat schrijven.

Marije, inderdaad, wij denken dat niemand iets merkt, maar kinderen hebben heel snel iets in de gaten.

Mega, zo herkenbaar wat je schrijft, bloednerveus, haha, elke keer weer hoor, maar zodra nr. 2 en ik elkaar weer zien, is het gelijk over. Het zal allemaal ook wel te maken hebben met het schuldgevoel t.o.v. nr. 1. Het blijft gewoon heerlijk nr. 2 en eigenlijk hoef je (ik spreek even voor mezelf) helemaal niet nerveus te zijn, steeds weer blijkt dat het zo vreselijk vertrouwd is.

Laprincesa, ik weet even niet goed hoe ik op je postings moet reageren, dat komt vast later wel. Voor nu, welkom!

Flamenco, het mindere contact met nr. 2 geeft je misschien ook de mogelijkheid om alles op een rijtje te zetten. Heerlijk he? Om te weten dat hij ook zijn gevoelens naar jou uit! En ja, ik herken wat je schrijft over die films. Ook mijn nr. 2 is er eentje uit duizenden, maar dat is nr. 1 ook. Nr. 2 is niet alleen voor de hartstocht, nee, ik houd van die man, kan alles met hem delen. Wederom schrijf ik: twee liefdes….

Groningse, oef….., moeilijk he? Die achtbaan, die storm aan emoties/gevoelens. Ik hoef je niet te vertellen dat je het eigenlijk van je af moet zetten, verstand en gevoel zijn 2 hele verschillende dingen, dat weten we allemaal hier. Schrijf maar lekker van je af hier!

Heks, ik lees verwarring bij je, maar snap je verhaal helemaal. Probeer van die mooie momenten te genieten!

Marlies, wat fijn om weer iets van je te horen! Ben blij voor je dat het goed gaat met nr. 1. Ondanks alle moeilijkheden die je de laatste maanden hebt meegemaakt, lijkt het me nog steeds heerlijk om niet meer te hoeven liegen en bedriegen. Ideaal? Ik weet het niet. Geniet van de mooie momenten! En ja, je mag trots zijn op jezelf dat je nadat nr. 2 was uitgekomen, niet meer gelogen hebt. Je mag blij zijn met nr. 1! Maar dat wist je vast al.



Hier nog steeds "radio-stilte". Ik tel nog net in dagen.... Het kost me veel moeite hoor, overdag en 's avonds als ik druk ben gaat het best wel, maar als ik gewoon tijd voor mezelf heb, moet ik me bedwingen. Nr. 2 is geen moment uit mijn hoofd. Ik merk dat hij ook moeite heeft. Als ik inlog op msn en hij is er ook, dan logt hij direct uit, logt hij in, dan log ik gelijk uit. Zegt genoeg he? We proberen onszelf op deze manier te beschermen en niet in de verleiding te komen.

Toch is het goed, het geeft in ieder geval wat rust. Het sterkt me overigens alleen maar in wat ik al dacht. Ik houd van hem! Ik ben benieuwd hoe lang we dit gaan volhouden, 6 tot 8 weken hadden we afgesproken..... We zijn nu 1,5 week onderweg. En ja.... ik ben benieuwd wie het eerste contact opneemt, het maakt me eigenlijk niet uit, het is gewoon goed dan! Ik kan niet wachten tot we weer contact hebben, waarom doen we dit onszelf aan. Ik weet het, even proberen afstand te nemen, alles op een rijtje. Eigenlijk weten nr. 2 en ik het wel, we kunnen niet zonder elkaar! Hoe lang houden we dit nog vol? In ieder geval weten we dan dat we dit niet meer moeten doen.



Heel veel sterkte allemaal en geniet en koester alle mooie momenten!

x Knipoogje

Knipoogje, wat knap dat je voor iedereen iets geschreven hebt, zo bij elkaar zijn het er wel heel veel inmiddels.

Er zit wel verschil tussen jullie en onze radio stilte, bij ons is de afspraak, helemaal geen contact meer, ook niet over een aantal weken.

Het is gewoon over, het moet gewoon over zijn.

Wij weten dat we van elkaar houden, maar we weten ook dat we elkaar moeten vergeten, uit liefde voor onze nrs1, die willen we beide geen pijn doen.

Muril, tja ik begrijp je. Het is inderdaad voor jou nog moeilijker, omdat jullie hebben afgesproken te stoppen. Hug!!!! Het moet voor jullie! Ai...., verdriet! Zoveel verdriet, ik kan het bijna voelen!

Het is bijna niet voor te stellen (voor mij) om echt te moeten stoppen met nr. 2. We hebben het daar wel over gehad, maar hebben samen besloten dat we dat niet kunnen.

Ik kreeg een glimlach toen ik je zin las "uit liefde voor onze nrs. 1, die willen we beide geen pijn doen". Diezelfde zin hebben mijn nr. 2 en ik ook gebruikt..... Dus ik begrijp je zo vreselijk! Alleen zijn nr. 2 en ik te zwak om echt voor onze nr. 1 te gaan en alle contact te verbreken. Knap dat jullie die beslissing wel hebben kunnen nemen.



x Knipoogje

@Knipoogje, pfff je hebt echt bijgelezen en ook nog een reactie voor allemaal! Lief dat je me vraagt hoe het gaat.

En hoe het gaat? Tsja.. zijn gangetje, nr2 laat zich niet meer horen, ik geloof er ook niet meer in dat dit nog weer gaat gebeuren... tussen alle twijfels en onzekerheden door probeer ik mijn weg te vinden en dat gaat met vallen en opstaan. Ik lees hier nog wel steeds mee maar heb minder behoefte te reageren omdat ik me een beetje ontheemd voel op dit topic .. van 2 liefdes naar 1 naar .....



Allemaal veel wijsheid maar geniet ook van het moment!



X t

Teka, ja ik snap het wel dat je je een beetje ontheemt voelt hier. Ik hoop echt dat je je weg kunt/zult vinden! Hug!!! Kies voor jezelf! Probeer alles een plekje te geven, en kijk met een glimlach terug op de mooie momenten!

Ik wens je heel veel sterkte en hoop zeker nog eens iets van je te lezen.



x Knipoogje

quote:muril schreef op 18 oktober 2007 @ 18:21:

Knipoogje, wat knap dat je voor iedereen iets geschreven hebt, zo bij elkaar zijn het er wel heel veel inmiddels.

Er zit wel verschil tussen jullie en onze radio stilte, bij ons is de afspraak, helemaal geen contact meer, ook niet over een aantal weken.

Het is gewoon over, het moet gewoon over zijn.

Wij weten dat we van elkaar houden, maar we weten ook dat we elkaar moeten vergeten, uit liefde voor onze nrs1, die willen we beide geen pijn doen.Muril, zo moet ik ook denken, hoelang is het al geleden dat jullie dit besluit namen, en hoelang heeft jullie 'relatie' geduurd, en hoe voel je je, groetjes Anna

Anna, het is nu bijna een week geleden dat we dit hebben afgesproken. Daarvoor hadden we alleen nog contact via sms.

Het heeft bij elkaar nog geen 3 maanden geduurd, maar we voelden beide wel dat het zo heftig was, dat we dit snel af moesten kappen voor we alles kapot zouden maken. En hoe voel ik me, sommige dagen gaat het prima, maar er zijn ook dagen dat ik me erg leeg voel en dat ik hem ontzettend mis. Op zulke momenten moet ik me ook inhouden om geen berichtje te sturen.