Kinderen
alle pijlers
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap
zaterdag 13 oktober 2007 om 22:51
Afgelopen woensdag is bij mij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap geconstateerd. De gyn heeft geadviseerd af te wachten, ik moet dinsdag terug komen voor een echo en bloed prikken. Hopelijk is mijn HCG dan gedaald en is het vruchtje aan het afsterven. Zo niet, zal er een operatie volgen waarbij mn eileider zal worden weg gehaald.
Hij heeft gezegd dat er een tijdbom in mn buik zit en dat ik bij buikpijn direct naar het ziekenhuis moet, omdat het kan zijn dat mn eileider aan het scheuren is.
Ik ben zo vreselijk bang! Ik heb mn hele zwangerschap (8,5 weken) al buikpijn en ik vind het moeilijk te zeggen of het nu erger geworden is. Doordat je er de hele tijd mee bezig bent, voel je ook van alles. Nu heb ik heeeeeeel licht bloedverlies, maar daar heeft hij niets over gezegd. Moet ik nu bellen? (zaterdagavond) Of betekent dat, dat het aan het afsterven is?
Is er iemand die dit ook heeft meegemaakt? Goede en slechte ervaringen welkom. Afwachten duurt zooooo lang
Bep
Hij heeft gezegd dat er een tijdbom in mn buik zit en dat ik bij buikpijn direct naar het ziekenhuis moet, omdat het kan zijn dat mn eileider aan het scheuren is.
Ik ben zo vreselijk bang! Ik heb mn hele zwangerschap (8,5 weken) al buikpijn en ik vind het moeilijk te zeggen of het nu erger geworden is. Doordat je er de hele tijd mee bezig bent, voel je ook van alles. Nu heb ik heeeeeeel licht bloedverlies, maar daar heeft hij niets over gezegd. Moet ik nu bellen? (zaterdagavond) Of betekent dat, dat het aan het afsterven is?
Is er iemand die dit ook heeft meegemaakt? Goede en slechte ervaringen welkom. Afwachten duurt zooooo lang
Bep
woensdag 17 oktober 2007 om 16:49
Een BBZ is een ingrijpend iets. Ik heb me heel lang daarna nog heel rot gevoeld en soort falen van mijn lijf. Want ik had een kindje van 8 weken en dat moest eruit.
Toen het bij mij begon dacht ik eerst ook een MK. Dat was nog voor de kerst. Bloeden begon zo'n beetje op de dag dat ik testte. Dus met de kerst was ik erg onzeker. Had last van mijn schouder/ rug etc. Vlak na de kerst zouden we een weekje weggaan. Vlak daarvoor de VK gebeld en die dacht aan een MK maar kon er niets aan doen en niets aan zien.
Na oud en nieuw waren we thuis. Ik bloedde nog steeds en kreeg op eens ontzettende pijn. Kon echt niets meer en was echt heel erg naar. Wij naar de huisartsenpost. Daar constateerde hij een MK en kreeg ik een soort weeenopwekkers die mijn baarmoeder schoon zouden maken. Bloeden bleef, pijn zakte wat. (was een zaterdag) Op woensdag zou ik 's ochtends gaan werken en kreeg ik weer enorme buikpijn. Gelukkig had ik al een afspraak bij mijn eigen HA. Die controleerde me en dacht aan een onvolledige MK, maar vond dta het wel lang bleef bloeden etc, dus ik moest naar de gyn. Op donderdag kon ik daar terecht. Kreeg een echo en in mijn baarmoeder was niets te zien, dus hij dacht dat ik waarschijnlijk niet zwanger was geweest of dat ik idd een MK had gehad. Heel misschien een BBZ, maar daar moets ik maar niet aan denken. Zou waarschijnlijk niet zo zijn, toch wilde hij mijn bloed controleren. Op vrijdag kreeg ik de uitslag en mijn HCG was toch wel aan de hoge kant. Daar zit je dan op vrijdagmiddag... Op maandag moest ik weer bloed laten prikken om te kijken wat het HCG had gedaan. Ik zou op dinsdagmiddag kunnen bellen voor de uitslag.
Op die dinsdag ging ik weer werken, bloeden was iets minder geworden. Maar om een uur of 10 kreeg ik weer buikpijn en ben weg gegaan. Thuis heb ik eerst de gyn gebeld en mocht daar dus 's middags heen. (met gods gratie) Ik mijn bed in. Op een gegeven moment heb ik mijn vriend gebeld want ik was zo beroerd en voelde dat ik bijna zou gaan flauwvallen. Kreeg dus ook last van mijn schouder. (Had trouwens ook last van mijn bovenbeen, ook een symptoom waar niets mee gedaan werd als ik het aangaf.) Mijn vriend heeft me toen naar het ziekenhuis gebracht. Kreeg weer een echo, maar er zat een student bij dus een hoop moeilijke woorden. Ze gingen weg, wij wachten en toen kreeg ik dus de mededeling dat ik opgenomen zou worden en niet meer weg kon.
Toen hebben we onze ouders opgebeld dat ik in het ziekenhuis was en waarom. We hadden dus niemand verteld dat ik zwanger was, omdat we dachten dat het een MK was.
Bij mij was er ook een hoop bloed in mijn buik. Eileider was niet meer te redden. In het ziekenhuis heb ik een weekje gelegen en ik had toen al last van mijn wond. Door het lopen dat ik moest doen was het wondvocht naar beneden afgedaald. Ik had echt heel veel last van mijn wond. Thuis ook. Paar dagen later bleek ik een infectie hebben dus weer naar het ZH. Gelukkig hoefde ik niet opgenomen te worden. Maar ik heb echt wel 6 weken nodig gehad om de oude te worden. (werd ook geadviseerd). Na die 6 weken ben ik begonnen met halve dagen etc. Ik was zoooo moe en moest echt weer wennen. Tussen positieve test en operatie heeft uiteindelijk een maand gezeten. Als ze het eerder hadden opgemerkt was mijn eileider waarschijnlijk gespaard gebleven.
Ondertussen werd iedereen in de omgeving wel zwanger.
Vervolgens heeft het een jaar geduurd voordat ik weer zwanger was. Een jaar waarin ik mijn lijf echt wel eens vervloekt heb. Een jaar later was ik weer zwanger. (nu begin december) Maar ik was wel bang dus met 6 weken een echo laten maken. Want wilde niet riskeren dat ik mijn andere eileider ook kwijt zou raken. Was wel een gedoe want er werd niet echt begrepen dat ik tot een week of 10 wilde wachten. En die echo was vlak voor de kerst. Op de echo zagen we toen een heel klein vlekje, dat was mijn kindje en het hartje klopte. Dat waren echt de mooiste 4 mm die ooit gezien had!!!!
Inmiddels hebben we dus een dochtertje van 3,5 maand (voor degene die aan het rekenen zijn geslagen, ze is 6,5 week te vroeg geboren)
Maar door dit alles weet ik nu wel dat zwanger raken een wonder is net zoals je kindje krijgen... Het leek soms zo vanzelfsprekend, stoppen met de pil en hupakidee....
Maar die hele ervaring blijft door me heen spoken. Er wordt soms te makkelijk ovewr gedacht terwijl het echt riskant kan zijn....
Ik moest ook even mijn hele lange verhaal kwijt... (had eerder al korter gereageerd)
bep, nogmaals ik hoop dat het bij jou goed afloopt!!!!
Toen het bij mij begon dacht ik eerst ook een MK. Dat was nog voor de kerst. Bloeden begon zo'n beetje op de dag dat ik testte. Dus met de kerst was ik erg onzeker. Had last van mijn schouder/ rug etc. Vlak na de kerst zouden we een weekje weggaan. Vlak daarvoor de VK gebeld en die dacht aan een MK maar kon er niets aan doen en niets aan zien.
Na oud en nieuw waren we thuis. Ik bloedde nog steeds en kreeg op eens ontzettende pijn. Kon echt niets meer en was echt heel erg naar. Wij naar de huisartsenpost. Daar constateerde hij een MK en kreeg ik een soort weeenopwekkers die mijn baarmoeder schoon zouden maken. Bloeden bleef, pijn zakte wat. (was een zaterdag) Op woensdag zou ik 's ochtends gaan werken en kreeg ik weer enorme buikpijn. Gelukkig had ik al een afspraak bij mijn eigen HA. Die controleerde me en dacht aan een onvolledige MK, maar vond dta het wel lang bleef bloeden etc, dus ik moest naar de gyn. Op donderdag kon ik daar terecht. Kreeg een echo en in mijn baarmoeder was niets te zien, dus hij dacht dat ik waarschijnlijk niet zwanger was geweest of dat ik idd een MK had gehad. Heel misschien een BBZ, maar daar moets ik maar niet aan denken. Zou waarschijnlijk niet zo zijn, toch wilde hij mijn bloed controleren. Op vrijdag kreeg ik de uitslag en mijn HCG was toch wel aan de hoge kant. Daar zit je dan op vrijdagmiddag... Op maandag moest ik weer bloed laten prikken om te kijken wat het HCG had gedaan. Ik zou op dinsdagmiddag kunnen bellen voor de uitslag.
Op die dinsdag ging ik weer werken, bloeden was iets minder geworden. Maar om een uur of 10 kreeg ik weer buikpijn en ben weg gegaan. Thuis heb ik eerst de gyn gebeld en mocht daar dus 's middags heen. (met gods gratie) Ik mijn bed in. Op een gegeven moment heb ik mijn vriend gebeld want ik was zo beroerd en voelde dat ik bijna zou gaan flauwvallen. Kreeg dus ook last van mijn schouder. (Had trouwens ook last van mijn bovenbeen, ook een symptoom waar niets mee gedaan werd als ik het aangaf.) Mijn vriend heeft me toen naar het ziekenhuis gebracht. Kreeg weer een echo, maar er zat een student bij dus een hoop moeilijke woorden. Ze gingen weg, wij wachten en toen kreeg ik dus de mededeling dat ik opgenomen zou worden en niet meer weg kon.
Toen hebben we onze ouders opgebeld dat ik in het ziekenhuis was en waarom. We hadden dus niemand verteld dat ik zwanger was, omdat we dachten dat het een MK was.
Bij mij was er ook een hoop bloed in mijn buik. Eileider was niet meer te redden. In het ziekenhuis heb ik een weekje gelegen en ik had toen al last van mijn wond. Door het lopen dat ik moest doen was het wondvocht naar beneden afgedaald. Ik had echt heel veel last van mijn wond. Thuis ook. Paar dagen later bleek ik een infectie hebben dus weer naar het ZH. Gelukkig hoefde ik niet opgenomen te worden. Maar ik heb echt wel 6 weken nodig gehad om de oude te worden. (werd ook geadviseerd). Na die 6 weken ben ik begonnen met halve dagen etc. Ik was zoooo moe en moest echt weer wennen. Tussen positieve test en operatie heeft uiteindelijk een maand gezeten. Als ze het eerder hadden opgemerkt was mijn eileider waarschijnlijk gespaard gebleven.
Ondertussen werd iedereen in de omgeving wel zwanger.
Vervolgens heeft het een jaar geduurd voordat ik weer zwanger was. Een jaar waarin ik mijn lijf echt wel eens vervloekt heb. Een jaar later was ik weer zwanger. (nu begin december) Maar ik was wel bang dus met 6 weken een echo laten maken. Want wilde niet riskeren dat ik mijn andere eileider ook kwijt zou raken. Was wel een gedoe want er werd niet echt begrepen dat ik tot een week of 10 wilde wachten. En die echo was vlak voor de kerst. Op de echo zagen we toen een heel klein vlekje, dat was mijn kindje en het hartje klopte. Dat waren echt de mooiste 4 mm die ooit gezien had!!!!
Inmiddels hebben we dus een dochtertje van 3,5 maand (voor degene die aan het rekenen zijn geslagen, ze is 6,5 week te vroeg geboren)
Maar door dit alles weet ik nu wel dat zwanger raken een wonder is net zoals je kindje krijgen... Het leek soms zo vanzelfsprekend, stoppen met de pil en hupakidee....
Maar die hele ervaring blijft door me heen spoken. Er wordt soms te makkelijk ovewr gedacht terwijl het echt riskant kan zijn....
Ik moest ook even mijn hele lange verhaal kwijt... (had eerder al korter gereageerd)
bep, nogmaals ik hoop dat het bij jou goed afloopt!!!!
maandag 22 oktober 2007 om 20:48
Ik ben nog nooit zo blij geweest met bloed...
Geen pijnlijke borsten meer, niet meer misselijk en zooooo blij, want ik ben er van overtuigd dat mijn lichaam de boel aan het afbreken is.
Ik moet woensdag weer voor controle naar het ziekenhuis. Nu heb ik daar gelukkig niet heel veel ervaring mee, dus ik heb een vraagje;
Ik schaam me een beetje voor al dat bloed en dan een inwendige echo...
Is dat een normale handeling voor die man?
Bep
Geen pijnlijke borsten meer, niet meer misselijk en zooooo blij, want ik ben er van overtuigd dat mijn lichaam de boel aan het afbreken is.
Ik moet woensdag weer voor controle naar het ziekenhuis. Nu heb ik daar gelukkig niet heel veel ervaring mee, dus ik heb een vraagje;
Ik schaam me een beetje voor al dat bloed en dan een inwendige echo...
Is dat een normale handeling voor die man?
Bep
maandag 22 oktober 2007 om 21:06
Lieve Bep, heeft een bakker ervaring met het bakken van brood? Natuurlijk heeft de gynaecoloog erg veel ervaring met dit soort dingen, maak je daar svp niet druk om! Je zou misschien een pakje vochtige doekjes mee kunnen nemen naar het consult. Als je je dan uitkleedt kun je je nog even goed schoonmaken daarmee. En ja, als er nog wat bloed vrijkomt tijdens de echo, is dat helemaal niet erg! Spiraaltjes worden geplaatst tijdens de menstruatie, omdat dan de baarmoedermond openstaat. Bij bevallingen komt bloed kijken, om maar te zwijgen van keizersnedes! Als een gynaecoloog niet tegen bloed kan, had hij maar een ander vak moeten kiezen, dat van bakker ofzo 
Maar lieve meid, hoe gaat het nu met jou?? Je bent dus opgelucht dat je lijf het zelf heeft kunnen regelen. Ik kan me dat wel voorstellen. Toch ook veel sterkte hoor! Want je verwerking heeft ook tijd nodig!
Maar lieve meid, hoe gaat het nu met jou?? Je bent dus opgelucht dat je lijf het zelf heeft kunnen regelen. Ik kan me dat wel voorstellen. Toch ook veel sterkte hoor! Want je verwerking heeft ook tijd nodig!
maandag 22 oktober 2007 om 21:35
He Mirjam,
Ok, duidelijk..
Dat wist ik niet van dat spiraaltje plaatsen bij een menstruatie. Ik zal die man eens laten zien wat bloed is
Ja, de opluchting van de bloeding is groot, maar het verdriet is er ook. Gelukkig is mijn vriend heel lief. Als ik zeg; wij krijgen geen baby, he, zegt hij; Nog niet, nee.
Dit weekend een verjaardag met veel klein grut, een vriendin die 3 weken geleden bevallen is en een andere hoogzwanger. Dan besef ik dat ik de enige ben die weet dat we eventjes alledrie tegelijk zwanger waren...
En ik merk dat ik het best moeilijk vind om die dikke buik te zien en maar enthousiaste verhalen van en.. zien jullie het al zitten zo'n kleintje? Ze moesten eens weten..
Nu besef ik pas echt goed hoeveel pijn dat soort, onschuldige, vragen kunnen doen.
Maar jullie verhalen geven me ook hoop. Het feit dat veel van jullie snel weer zwanger waren na hun bbz. Het liefst zou ik dit jaar nog zwanger raken, maar ik moet nog even geduld hebben. In sommige artikelen lees ik dat sex na een bbz verboden wordt door de gyn, of in ieder geval zwanger worden. Die van mij heeft er niets over gezegd. Nu heb ik op dit moment toch niet zo'n zin en zeker niet met die rivier aan bloed. Moet het toch maar eens vragen woensdag.
Ik ben helemaal niet preuts, ga bijvoorbeeld graag naar de sauna, en voor zo'n man is vruchtbaarheid z'n werk, maar op een of andere manier heb ik toch een beetje schaamte om het daar over te hebben. Maar zoals je zegt, had ie maar bakker moeten worden!
Ok, duidelijk..
Dat wist ik niet van dat spiraaltje plaatsen bij een menstruatie. Ik zal die man eens laten zien wat bloed is
Ja, de opluchting van de bloeding is groot, maar het verdriet is er ook. Gelukkig is mijn vriend heel lief. Als ik zeg; wij krijgen geen baby, he, zegt hij; Nog niet, nee.
Dit weekend een verjaardag met veel klein grut, een vriendin die 3 weken geleden bevallen is en een andere hoogzwanger. Dan besef ik dat ik de enige ben die weet dat we eventjes alledrie tegelijk zwanger waren...
En ik merk dat ik het best moeilijk vind om die dikke buik te zien en maar enthousiaste verhalen van en.. zien jullie het al zitten zo'n kleintje? Ze moesten eens weten..
Nu besef ik pas echt goed hoeveel pijn dat soort, onschuldige, vragen kunnen doen.
Maar jullie verhalen geven me ook hoop. Het feit dat veel van jullie snel weer zwanger waren na hun bbz. Het liefst zou ik dit jaar nog zwanger raken, maar ik moet nog even geduld hebben. In sommige artikelen lees ik dat sex na een bbz verboden wordt door de gyn, of in ieder geval zwanger worden. Die van mij heeft er niets over gezegd. Nu heb ik op dit moment toch niet zo'n zin en zeker niet met die rivier aan bloed. Moet het toch maar eens vragen woensdag.
Ik ben helemaal niet preuts, ga bijvoorbeeld graag naar de sauna, en voor zo'n man is vruchtbaarheid z'n werk, maar op een of andere manier heb ik toch een beetje schaamte om het daar over te hebben. Maar zoals je zegt, had ie maar bakker moeten worden!
maandag 22 oktober 2007 om 22:30
Hoi Bep, natuurlijk is het ook niet makkelijk om daar in de stoel te liggen als je nog bloed verliest. Het is toch al niet zo'n fijne houding..
Volgens mij mag je weer seks hebben als je niet meer vloeit, dit is hetzelfde als bij een bevalling (sorry van het voorbeeld). En ik denk zelfs dat je ook dierct weer mag proberen om zwanger te worden, maar misschien wordt het ontraden omdat men dan niet goed kan bepalen (mocht het meteen weer raak zijn) wanneer de zwangerschap ontstaan is en wanneer je dus bent uitgerekend. Ik was een half jaar na de bbz weer zwanger (en tot de bbz duurde het twee jaar, en tot de miskraam die ik ervoor had, duurde het ook twee jaar, dus de zwangerschap na de bbz kwam in mijn geval het snelst)
Naar he, die opmerkingen. Toen ik ook zo verschrikkelijk naar een tweede kindje verlangde, was de aanblik van baby's of zwangere buiken ook zo pijnlijk, en misschien veroorzaakt het lieve koppie van mijn baby nu ook wel pijn in sommige harten (ik sta daar wel bij stil). Sterkte hoor!
Volgens mij mag je weer seks hebben als je niet meer vloeit, dit is hetzelfde als bij een bevalling (sorry van het voorbeeld). En ik denk zelfs dat je ook dierct weer mag proberen om zwanger te worden, maar misschien wordt het ontraden omdat men dan niet goed kan bepalen (mocht het meteen weer raak zijn) wanneer de zwangerschap ontstaan is en wanneer je dus bent uitgerekend. Ik was een half jaar na de bbz weer zwanger (en tot de bbz duurde het twee jaar, en tot de miskraam die ik ervoor had, duurde het ook twee jaar, dus de zwangerschap na de bbz kwam in mijn geval het snelst)
Naar he, die opmerkingen. Toen ik ook zo verschrikkelijk naar een tweede kindje verlangde, was de aanblik van baby's of zwangere buiken ook zo pijnlijk, en misschien veroorzaakt het lieve koppie van mijn baby nu ook wel pijn in sommige harten (ik sta daar wel bij stil). Sterkte hoor!
woensdag 24 oktober 2007 om 11:55
Pffff, dat is weer voorbij. De gyn heeft goede hoop over het verloop van mijn bbz. De echo zag er goed uit (en ik heb me over de schroom van bloed heen gezet). Vanmiddag belt hij de bloeduitslagen door. Als ik heel veel mazzel heb, hoef ik zelfs helemaal niet meer terug! Waarschijnlijk nog 1 keertje.
Voel me ook helemaal niet zwanger meer. Grote eetlust, pijnlijke borsten en misselijkheid zijn helemaal weg. Ga vanmiddag voorzichtig vragen hoelang we moeten wachten voordat we weer een poging mogen doen....
Groetjes Bep
Voel me ook helemaal niet zwanger meer. Grote eetlust, pijnlijke borsten en misselijkheid zijn helemaal weg. Ga vanmiddag voorzichtig vragen hoelang we moeten wachten voordat we weer een poging mogen doen....
Groetjes Bep
woensdag 24 oktober 2007 om 23:16
Heeft ie niet meer gebeld!
Nou ja, ik ga er maar vanuit dat hij bezig was met een spectaculaire bevalling en dat er nu iemand met een prachtig klein mensje in zn armen ligt en dat de gyn daarvan zo overdondert was dat ie mij vergeten is. Nee, ik ga ervan uit ga de uitslagen goed zijn, anders had ie desnoods iemand anders laten bellen.
We wachten dus nog maar een dagje met mijn prangende vraag..
Wetrusten, Bep
Nou ja, ik ga er maar vanuit dat hij bezig was met een spectaculaire bevalling en dat er nu iemand met een prachtig klein mensje in zn armen ligt en dat de gyn daarvan zo overdondert was dat ie mij vergeten is. Nee, ik ga ervan uit ga de uitslagen goed zijn, anders had ie desnoods iemand anders laten bellen.
We wachten dus nog maar een dagje met mijn prangende vraag..
Wetrusten, Bep
donderdag 25 oktober 2007 om 22:42
Vanmiddag kon ik niet meer wachten en heb dus maar zelf de gyn gebeld. De daling was minder als dat ie had gehoopd, maar de daling is er wel, naar 900. Volgende week dus gewoon weer op mn fietsje naar het ziekenhuis...
Heb sinds vanmorgen enorme buikpijn. Bij iedere stap die ik zet, als ik ga zitten en als ik weer opsta. Als ik me niet beweeg gaat het redelijk. Ieder half uur ofzo een kramp die voelt als (denk ik) een wee. Na een tel of 15 gaat de kramp weer weg. Ik beeld me in dat dit het uitdrijven van het vruchtje is. Ik heb dit besproken met de gyn en als ik dit morgenochtend nog heb, moet ik langs komen en mag ik op het spreekuur tussendoor.
Vanavond een stukje gezien van babyboom. Vriendlief kwam net binnen bij het stukje over de miskraam en hij kreeg ook tranen in zn ogen. Zo lief!
Ik heb het er moeilijk mee in vlagen. Ik hoop vooral dat deze nachtmerrie van iedere keer naar het ziekenhuis snel voorbij is.
Weltrusten, Bep
Heb sinds vanmorgen enorme buikpijn. Bij iedere stap die ik zet, als ik ga zitten en als ik weer opsta. Als ik me niet beweeg gaat het redelijk. Ieder half uur ofzo een kramp die voelt als (denk ik) een wee. Na een tel of 15 gaat de kramp weer weg. Ik beeld me in dat dit het uitdrijven van het vruchtje is. Ik heb dit besproken met de gyn en als ik dit morgenochtend nog heb, moet ik langs komen en mag ik op het spreekuur tussendoor.
Vanavond een stukje gezien van babyboom. Vriendlief kwam net binnen bij het stukje over de miskraam en hij kreeg ook tranen in zn ogen. Zo lief!
Ik heb het er moeilijk mee in vlagen. Ik hoop vooral dat deze nachtmerrie van iedere keer naar het ziekenhuis snel voorbij is.
Weltrusten, Bep
donderdag 25 oktober 2007 om 22:50
Getver Bep, ik heb ook die buikpijn gehad, dacht ook dat het eindelijk voorbij zou zijn, heb zelfs de huisartsenpost gebeld om 11 uur 's avonds. Moest maar paracetamol en een kruik nemen. Verloor ook heel raar bloed. 2 dagen later was mijn hcg gedaald van 1700 naar 600, daarna 400 en toen weer gestegen naar 700. Dat was het punt dat ik chemo kreeg.
Hoop voor jou dat het verder daalt en dat je het kan afsluiten.
succes
Hoop voor jou dat het verder daalt en dat je het kan afsluiten.
succes
vrijdag 26 oktober 2007 om 10:25
Van jullie verhaal schrik een beetje.
Ik ben nu 9 weken zwanger en heb sinds het begin steeds last van een soort darmpijn, aan de linkerkant.
Nu heb ik van mijzelf enorm gevoelige darmen. Bij de minste stress verga ik snel van de kramp. Alsof mijn dikke darm links helemaal is opgezet en zeer doet.
Tja is darmpijn een normaal verschijnsel? Enerzijds denk ik dat door het groeien van mijn baarmoeder mijn darmen wat opzij worden gedrukt. En omdat ik toch al gevoelige darmen heb, heb ik hier meer last van. Ik moet ook ontzettend vaak naar de wc voor de grote boodschap zeg maar. Pfft het lijkt wel of ik ontslak, er komt zoveel uit.
Ik voel mij wel zwanger, mijn borsten zijn gegroeid, zijn zeer gevoelig en er zitten blauwe adertjes in. Maar ja, ik twijfel nu wel erg of die buikpijn niet verontrustend is.
Rond week 6 had ik een beetje last van bruine afscheiding (maar dat heb ik normaal gesproken ook rondom mijn menstruatie). Dat ging naar een paar dagen weer weg. Nu heb ik er geen last meer van.
Aanstaande woensdag hebben we de eerste echo. Ben er wel een beetje zenuwachtig van.
Wat denken jullie? Komt last van darmklachten vaker voor bij zwangerschap? Of kan het iets verontrustends zijn....
Ik ben nu 9 weken zwanger en heb sinds het begin steeds last van een soort darmpijn, aan de linkerkant.
Nu heb ik van mijzelf enorm gevoelige darmen. Bij de minste stress verga ik snel van de kramp. Alsof mijn dikke darm links helemaal is opgezet en zeer doet.
Tja is darmpijn een normaal verschijnsel? Enerzijds denk ik dat door het groeien van mijn baarmoeder mijn darmen wat opzij worden gedrukt. En omdat ik toch al gevoelige darmen heb, heb ik hier meer last van. Ik moet ook ontzettend vaak naar de wc voor de grote boodschap zeg maar. Pfft het lijkt wel of ik ontslak, er komt zoveel uit.
Ik voel mij wel zwanger, mijn borsten zijn gegroeid, zijn zeer gevoelig en er zitten blauwe adertjes in. Maar ja, ik twijfel nu wel erg of die buikpijn niet verontrustend is.
Rond week 6 had ik een beetje last van bruine afscheiding (maar dat heb ik normaal gesproken ook rondom mijn menstruatie). Dat ging naar een paar dagen weer weg. Nu heb ik er geen last meer van.
Aanstaande woensdag hebben we de eerste echo. Ben er wel een beetje zenuwachtig van.
Wat denken jullie? Komt last van darmklachten vaker voor bij zwangerschap? Of kan het iets verontrustends zijn....
vrijdag 26 oktober 2007 om 10:41
Tja bij een BBZ komt het symptoom vaak de aandrang hebben om te ontlasten vaker voor, maar omdat je al gevoelige darmen hebt en je baarmoeder groeit denk ik niet dat het door een BBZ komt. Niet dat ik een arts ben, maar een zwangerschap doet gewoon veel met je lijf. Langdurig bloedverlies is eigenlijk een van de eerste symptomen van een BBZ en bruine afscheiding hoort daar niet bij.
Je kan sowieso de vk even bellen om je gerust te stellen, maar ik denk echt dat het geen bbz is.
Je kan sowieso de vk even bellen om je gerust te stellen, maar ik denk echt dat het geen bbz is.
zondag 28 oktober 2007 om 11:31
Annajohanna, toen mijn EUG had, had ik in de weken voor ik geopereerd werd eens per week enorme krampen. Ik kon dan ook niet goed beoordelen of ik darmkrampen had, of dat die kwamen doordat er misschien iets anders mis was. Dat mijn darmen daardoor geprikkeld werden. Uiteindelijk bleek dat dus wél het geval. Maar goed, het zit allemaal dicht bij elkaar natuurlijk. Toch, als het duidelijk pijn aan één kant in je onderbuik is, gecombineerd met die klachten? In elk geval laten nakijken. Je weet maar nooit.
Langdurig bloedverlies hoeft niet persé namelijk. Ik had in eerste instantie ook een 'gewone' miskraam, zo leek het. Heb daarna wekenlang helemaal geen bloed verloren. En toen opeens toch weer. Het kan allemaal.
Ik wil je zeker niet bang maken maar nogmaals wel benadrukken dat onderzoek belangrijk is.
Succes!
xx lisa.
Langdurig bloedverlies hoeft niet persé namelijk. Ik had in eerste instantie ook een 'gewone' miskraam, zo leek het. Heb daarna wekenlang helemaal geen bloed verloren. En toen opeens toch weer. Het kan allemaal.
Ik wil je zeker niet bang maken maar nogmaals wel benadrukken dat onderzoek belangrijk is.
Succes!
xx lisa.
zondag 28 oktober 2007 om 19:20
quote:Mooncatcher schreef op 26 oktober 2007 @ 10:41:
Langdurig bloedverlies is eigenlijk een van de eerste symptomen van een BBZ en bruine afscheiding hoort daar niet bij. .Ik had juist wel donkerbruine afscheiding bij mijn bbz! Ik vind je symptomen wel een beetje verdacht eerlijk gezegd. Bij een zwangerschap gaan je darmen in principe altijd juist trager werken..maar bij een bbz heb je dus wel vaak enorme darmprikkeling (ik bleef ook gaan..). Houd jezelf goed in de gaten!! Kom je het verloop hier nog melden? Thanks!
Langdurig bloedverlies is eigenlijk een van de eerste symptomen van een BBZ en bruine afscheiding hoort daar niet bij. .Ik had juist wel donkerbruine afscheiding bij mijn bbz! Ik vind je symptomen wel een beetje verdacht eerlijk gezegd. Bij een zwangerschap gaan je darmen in principe altijd juist trager werken..maar bij een bbz heb je dus wel vaak enorme darmprikkeling (ik bleef ook gaan..). Houd jezelf goed in de gaten!! Kom je het verloop hier nog melden? Thanks!
maandag 29 oktober 2007 om 15:16
Overmorgen heb ik de eerste echo, dus ben benieuwd. Als er wat aan de hand is, dan zal dat dan toch wel ontdekt worden neem ik aan?
De afgelopen 3 dagen heb ik zowaar helemaal geen last van mijn darmen gehad. Mijn darmen zijn zeer rustig nu, dit weekend zat ik juist een beetje verstopt. Vandaag had ik weer normale ontlasting, zonder dat mijn darmen raar prikkelden.
Ik hoop maar dat er niks aan de hand is.
Ik heb trouwens wel zeer pijnlijke borsten, en zie nu ook blauwige adertjes erin.
Woensdag laat ik jullie weten hoe het is gegaan bij de gyn.
De afgelopen 3 dagen heb ik zowaar helemaal geen last van mijn darmen gehad. Mijn darmen zijn zeer rustig nu, dit weekend zat ik juist een beetje verstopt. Vandaag had ik weer normale ontlasting, zonder dat mijn darmen raar prikkelden.
Ik hoop maar dat er niks aan de hand is.
Ik heb trouwens wel zeer pijnlijke borsten, en zie nu ook blauwige adertjes erin.
Woensdag laat ik jullie weten hoe het is gegaan bij de gyn.
maandag 29 oktober 2007 om 17:45
Hoi meiden,
Ik heb inmiddels een abonnementje afgesloten bij het ziekenhuis, ik kan je zeggen; iedere week erheen is geen pretje. Mijn gyn is op vakantie en vandaag eentje die nog minder sociaal vaardig is als de vorige. Mijn HCG is inmiddels 700. Een mindere daling als dat ik gehoopd had, dus dat wordt nog wel een keer of 4/5 op en neer, want ik moet terug blijven komen totdat de HCG gedaald is tot onder de 5. Hij zei doodleuk dat de HCG ook weer kan gaan stijgen en dat geeft de burger moed (not!)
De echo doet pijn en ik heb ook een virusje in mn darmen, dus ik blijf lopen naar het toilet en ik slaap slecht van de buikpijn.
samengevat: baalmomentje.
Annajohanna; Bij een bbz is bloedverlies meestal niet het eerste teken. Die zwangerschapstekenen zoals gespannen borsten komt door de HCG in je lichaam. Dat zakt nu bij mij ook af, maar zoals de gyn tegen mij zegt; je bent zwanger, het zit alleen niet op de goede plek.
De bbz wordt ontdekt of door klachten (bij mij niet het geval) of doordat ze op de echo geen vruchtje zien in de baarmoeder, maar dat je wel zwangerschapsverschijnselen hebt en een positieve test. Dus wel HCG, maar niet in de baarmoeder, dus buitenbaarmoederlijk. Bij mij kunnen ze op de echo nog steeds niet goed zien waar het vruchtje dan wel zit.
De kans op een bbz is kleiner dan 1%. Omdat dit topic dit onderwerp heeft, lijkt het alsof het veel voorkomt.
Verheug je vooral op je echo, de kans is 99% dat het wel op de goede plek zit! (Laten we voor dit positieve verhaal een miskraam buiten beschouwing)
Oh ja, darmen: De gyn zei vandaag dat alleen loze aandrang telt, dus denken dat je moet, maar dat er niets uitkomt.
Veel plezier woensdag, annajohanna!
Ik ga nu de muziek hard zetten en heel hard meeblehren, even afreageren...
Liefs Bep
Ik heb inmiddels een abonnementje afgesloten bij het ziekenhuis, ik kan je zeggen; iedere week erheen is geen pretje. Mijn gyn is op vakantie en vandaag eentje die nog minder sociaal vaardig is als de vorige. Mijn HCG is inmiddels 700. Een mindere daling als dat ik gehoopd had, dus dat wordt nog wel een keer of 4/5 op en neer, want ik moet terug blijven komen totdat de HCG gedaald is tot onder de 5. Hij zei doodleuk dat de HCG ook weer kan gaan stijgen en dat geeft de burger moed (not!)
De echo doet pijn en ik heb ook een virusje in mn darmen, dus ik blijf lopen naar het toilet en ik slaap slecht van de buikpijn.
samengevat: baalmomentje.
Annajohanna; Bij een bbz is bloedverlies meestal niet het eerste teken. Die zwangerschapstekenen zoals gespannen borsten komt door de HCG in je lichaam. Dat zakt nu bij mij ook af, maar zoals de gyn tegen mij zegt; je bent zwanger, het zit alleen niet op de goede plek.
De bbz wordt ontdekt of door klachten (bij mij niet het geval) of doordat ze op de echo geen vruchtje zien in de baarmoeder, maar dat je wel zwangerschapsverschijnselen hebt en een positieve test. Dus wel HCG, maar niet in de baarmoeder, dus buitenbaarmoederlijk. Bij mij kunnen ze op de echo nog steeds niet goed zien waar het vruchtje dan wel zit.
De kans op een bbz is kleiner dan 1%. Omdat dit topic dit onderwerp heeft, lijkt het alsof het veel voorkomt.
Verheug je vooral op je echo, de kans is 99% dat het wel op de goede plek zit! (Laten we voor dit positieve verhaal een miskraam buiten beschouwing)
Oh ja, darmen: De gyn zei vandaag dat alleen loze aandrang telt, dus denken dat je moet, maar dat er niets uitkomt.
Veel plezier woensdag, annajohanna!
Ik ga nu de muziek hard zetten en heel hard meeblehren, even afreageren...
Liefs Bep
maandag 29 oktober 2007 om 18:53
Ik had darmkrampen, veroorzaakt bleek later door prikkeling van de darmen door wellicht die opgezette eileider.
Overigens is bij mij nooit een vruchtje aangetroffen en bleef HCG toch te hoog. De zwelling is ook teruggekomen na de operatie zonder dat er sprake was van een vruchtje. Blijkbaar zat er placenta-weefsel dat weer is gaan groeien ofzo, het is nooit duidelijk geworden hoe dit kon. Best bizar.
xx lisa.
Overigens is bij mij nooit een vruchtje aangetroffen en bleef HCG toch te hoog. De zwelling is ook teruggekomen na de operatie zonder dat er sprake was van een vruchtje. Blijkbaar zat er placenta-weefsel dat weer is gaan groeien ofzo, het is nooit duidelijk geworden hoe dit kon. Best bizar.
xx lisa.
dinsdag 30 oktober 2007 om 11:19
Hoi Bep,
'k Wou je nog ff een hart onder de riem komen steken... Ik ken je verhaal van het Mei-topic en lees hier mee. 'k Duim voor je dat alles goed verloopt, verder. Veel sterkte gewenst, ik hoop dat het afreageren enigszins gelukt is. Ik wens je sterk dalende HCG-waardes toe en een socialere gyn de volgende keer (ze staan wel een beetje bekend om hun 'technische blik', hoor, die gyns)
Veel succes!
liefs
'k Wou je nog ff een hart onder de riem komen steken... Ik ken je verhaal van het Mei-topic en lees hier mee. 'k Duim voor je dat alles goed verloopt, verder. Veel sterkte gewenst, ik hoop dat het afreageren enigszins gelukt is. Ik wens je sterk dalende HCG-waardes toe en een socialere gyn de volgende keer (ze staan wel een beetje bekend om hun 'technische blik', hoor, die gyns)
Veel succes!
liefs
dinsdag 30 oktober 2007 om 20:50
zaterdag 3 november 2007 om 16:40
Hoi meiden,
Ja, ik geloof dat het wel goed met me gaat. Geen lichamelijke klachten, alleen vreselijk labiel en emotioneel. Op mn werk super druk. Dat geeft afleiding, maar thuis ben ik vaak verdrietig en moe. Een collega vroeg tussen neus en lippen door (nav iedere week ziekenhuis), ben je dan niet zwanger? Ook niet buitenbaarmoederlijk? Toen hield ik het niet meer, heb alles eruit gegooid en we hebben samen een potje gejankt. Ze voelde zich zo schuldig!
Voelde ook wel als een opluchting dat iemand op mn werk het nu weet, maar ze is wel een enorme flapuit, dus ik hoop echt dat ze haar mond houdt.
Mn HCG-waardes waren opvolgend: 1800-1458-916-706 en ik mag dinsdag gezellig weer naar het ziekenhuis.... De daling gaat langzamer dan verwacht, maar hij daalt, das een goed teken. Ik zie er erg tegenop de komende weken nog naar het ziekenhuis te moeten en iedere keer weer in spanning te zitten. Ik wil gewoon dat het voorbij is, weer ongesteld worden en weer 'normaal' zijn.
Ik wil NORMAAL zijn!!!!!
(Dit is dan zo'n moment dat ik dus in een dipje zit....)
Liefs Bep
Ja, ik geloof dat het wel goed met me gaat. Geen lichamelijke klachten, alleen vreselijk labiel en emotioneel. Op mn werk super druk. Dat geeft afleiding, maar thuis ben ik vaak verdrietig en moe. Een collega vroeg tussen neus en lippen door (nav iedere week ziekenhuis), ben je dan niet zwanger? Ook niet buitenbaarmoederlijk? Toen hield ik het niet meer, heb alles eruit gegooid en we hebben samen een potje gejankt. Ze voelde zich zo schuldig!
Voelde ook wel als een opluchting dat iemand op mn werk het nu weet, maar ze is wel een enorme flapuit, dus ik hoop echt dat ze haar mond houdt.
Mn HCG-waardes waren opvolgend: 1800-1458-916-706 en ik mag dinsdag gezellig weer naar het ziekenhuis.... De daling gaat langzamer dan verwacht, maar hij daalt, das een goed teken. Ik zie er erg tegenop de komende weken nog naar het ziekenhuis te moeten en iedere keer weer in spanning te zitten. Ik wil gewoon dat het voorbij is, weer ongesteld worden en weer 'normaal' zijn.
Ik wil NORMAAL zijn!!!!!
(Dit is dan zo'n moment dat ik dus in een dipje zit....)
Liefs Bep
